مشاعره

[mohammad99]

من چه نقشی دارم اینجا

نقشه هست نقاش کو

صد هزار مجنون میان پرده اند

صد هزار مجنون یکی لیلاش کو

واه چه این تصویرها سردرگم اند

چاکران بی شمار و نوکران بی حساب آقاش کو

بچه ها و مدرسه عاقبت شاگرد بازیگوش

از کلاس درس بیرون می شود

در حیاط مدرسه در تکاپویی برای بازگشت

شاکی از آموزگار نا امید از روزگار

ای شما ای والدین بی خیال ناظم و فراش کو

در ته کوچه ای در میان جوی آب

عابری غرق بی خون زخم تیغی بر کمر

ناله ای سر می دهد ، با شمام ای پاسبان نیمه مست

پس کجاست آن چاقو کش اوباش گو

یک قدم آن دورتر آفتابی بی داغ تر پر نورتر

مردمانی مهربان مردمانی که پر از عشق است در لبخندشون در جانشون

مردمانی که شکوهی جاودان دارند در ایمانشان

دستهاشان را برای دوستی آورده اند

من چه نقشی دارم اینجا نقشه هست نقاش کو

[TEC]

میروم تا ساحل خورشید
در جهلنی خفته در آرامشی جاوید
نرم میلغزم درون بستر ابری طلائی رنگ
پنجه های نور میریزد بروی آسمان شاد...

مادر مهنوي شعر تکراري رو خب ننويس

شیردل تو سر میدون جنگ از کوجا فهمیدی من شعر تکراری گفتم؟

[mohammad99]

دوش مرا حال خوشی دست داد
سینه‌ی ما را عطشی دست داد
نام تو بردم، لبم آتش گرفت
شعله به دامان سیاوش گرفت
نام تو آرامه‌ جان من است
نامه‌ تو خطّ امان من است
ای نگهت خواستگه آفتاب
بر من ظلمت‌زده یک شب بتاب
پرده برانداز ز چشم ترم
تا بتوانم به رخت بنگرم
ای نفست یار و مددکار ما
کی و کجا وعده‌ی دیدار ما ...

[magmagf]

آب زنید راه را هین که نگار میرسد
مژده دهید باغ را بوی بهار میرسد
راه دهید یار را آن مه ده چهار را
کز رخ نوربخش او نور نثار میرسد

شما دیگه چرا فرانک خانم

روزگاره دیگه

[mohammad99]

در اين غم ، چون شمع ماتم
عجب كه از گريه آبم نبرده باز
چها چها چها كه مي بينم و باور ندارم
چه آرزوها كه داشتم من و ديگر ندارم
*-*

به خدا دیگه د ندارم!!

[magmagf]

پرنده در سپهر جان گشوده پر به سوي تو
چرا كه هر پرنده اي هست به جستجوي تو

منم اسير اين قفس دور ز آشيانه ام
گشته دل فسرده‌ام مست، ز عطر و بوي تو

حال و هواي چشم من خيس ز ابر هجر تو
كي دمد آفتاب وصل در شب تار موي تو

سوخته جان عاشقان از شرر شراره اي
خنجر درد مي‌زند ناز رخ نكوي تو

باب جهان برترين باز شود به روي من
گر كه شوم در همه دم باده‌خور سبوي تو

د که خوبه محمد جان

[mohammad99]

وز سالهاي سال
در گوشه اي ز خلوت اين دشت يكنواخت
گسترده است پيكر رنجور بر زمين
اي جوي خشك ! رهگذر چشمه ي قديم
وقتي مه ، اين پرنده ي خوشرنگ آسمان
گسترده است بر تو و بر بستر تو بال
آيا تو هيچ لب به شكايت گشودهاي
از گردش زمانه و نيرنگ آسمان ؟
من خوب يادم آيد ز آن روز و روزگار
كاندر تو بود ، هر چه صفا يا سرور بود
و آن پاك چشمه ي تو ازين دشت ديولاخ
بس دور و دور بود ، و ندانست هيچ كس
كز كوهسار جودي ، يا كوه طور بود
آنجا كه هيچ ديده نديد و قدم نرفت
آنجا كه قطره قطره چكد از زبان برگ
آنجا كه ذره ذره تراود ز سقف غار
روشن چو چشم دختر من ، پاك چون بهشت
دوشيزه چون سرشك سحر ، سرد چون تگرگ
من خوب يادم آيد ز آن پيچ و تابهات
و آنجا كه آهوان ز لبت آب خورده اند
آنجا كه سايه داشتي از بيدهاي سبز
آنجا كه بود بر تو پل و بود آسيا
و آنجا كه دختران ده آب از تو برده اند
و اكنون ، چو آشيانه متروك ، مانده اي
در اين سياه دشت ، پريشان وسوت و كور
آه اي غريب تشنه ! چه شد تا چنين شدي
لبها پريده رنگ و زبان خشك و چاك چاك
رخساره پر غبار غم از سالهاي دور ؟
*-*-
میدونی چیه.یه چند وقت بود تمرین نداشتم بدنم از حالت اماده دراومده به 99% حروف الرژی پیدا کردم!!

[boy iran]

شرمنده دوستان اگر افکار مشاعره رو پاره کردم

چند روزه میخواستم این رو بزارم اما نشد تا با س شروع کنم

این شعر رو دقت کنید


سحرگاهان که در خوابی
تو را من لینک خواهم کرد
به بقال محل هم لینک خواهم داد
به وبلاگ گدایان و سپوران نیز خواهم رفت
سحرگاهان که در خوابید من هم خواب خواهم دید
مرا هک کن
خیالی نیست
دوباره آی دی از نو
و روز از نو
تمام شب به روزم من
و یک وبلاگ پر کامنت خواهم زد
و با ----- شکن یک روز
وبلاگ خدا را باز خواهم کرد.

نفر بعد با د شروع کنه خوب میشه

ادامه ......

[magmagf]

در دلم آرزويي بود كه مرد، لب جانبخش ترا بوسيدن
بوسه جان داد بروي لب من، ديدمت ؛ ليك دريغ از ديدن

سينه اي ؛ تا كه بر آن سر بنهم، دامني تا كه بر آن ريزم اشك
آه ؛ اي آنكه غم عشقت نيست، مي برم بر تو و قلبت رشك

[mohammad99]

سلامت را نمي خواهند پاسخ گفت
سرها در گريبان است
كسي سر بر نيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را
نگه جز پيش پا را ديد ، نتواند
كه ره تاريك و لغزان است
وگر دست محبت سوي كسي يازي
به اكراه آورد دست از بغل بيرون
كه سرما سخت سوزان است
نفس ، كز گرمگاه سينه مي آيد برون ، ابري شود تاريك
چو ديدار ايستد در پيش چشمانت
نفس كاين است ، پس ديگر چه داري چشم
ز چشم دوستان دور يا نزديك ؟
مسيحاي جوانمرد من ! اي ترساي پير پيرهن چركين
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آي
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوي ، در بگشاي
منم من ، ميهمان هر شبت ، لولي وش مغموم
منم من ، سنگ تيپاخورده ي رنجور
منم ، دشنام پس آفرينش ، نغمه ي ناجور
نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بيرنگ بيرنگم
بيا بگشاي در ، بگشاي ، دلتنگم
حريفا ! ميزبانا ! ميهمان سال و ماهت پشت در چون موج مي لرزد
تگرگي نيست ، مرگي نيست
صدايي گر شنيدي ، صحبت سرما و دندان است
من امشب آمدستم وام بگزارم
حسابت را كنار جام بگذارم
چه مي گويي كه بيگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟
فريبت مي دهد ، بر آسمان اين سرخي بعد از سحرگه نيست
حريفا ! گوش سرما برده است اين ، يادگار سيلي سرد زمستان است
و قنديل سپهر تنگ ميدان ، مرده يا زنده
به تابوت ستبر ظلمت نه توي مرگ اندود ، پنهان است
حريفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز يكسان است
سلامت را نمي خواهند پاسخ گفت
هوا دلگير ، درها بسته ، سرها در گريبان ، دستها پنهان
نفسها ابر ، دلها خسته و غمگين
درختان اسكلتهاي بلور آجين
زمين دلمرده ، سقف آسمان كوتاه
غبار آلوده مهر و ماه
زمستان است