مشاعره

[sise]

یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش
ای که دستی چرب داری پیشتر دیوار خویش

خدمتت را هر که فرمایی کمر بندد به طوع
لیکن آن بهتر که فرمایی به خدمتگار خویش

من هم اول روز گفتم جان فدای روز تو
شرط مردی نیست برگردیدن از گفتار خویش

شهرش مال کسای دیگه هست اونوقت من برم از این کارها بکنم؟

[mohammad99]

شب
پيش از آن كه خشم صاعقه خاكسترش كند
تسمه از گرده گاو ِ توفان كشيده بود.
بر پرت افتاده ترين راه ها
پوزار كشيده بود
رهگذري نا منتظر
كه هر بيشه و هر پل آوازش را مي شناخت.


یانگوم هم تو یه کشور دیگه میزنه!!

[sise]

ميگن دست از سرش بردار نميشه
آخه عاشق شدن که دست ما نيست
لا لا لا لا نخواب تنها ميمونم
کاش اون قدر چشماتو بدونم
چرا چشمات پر خشم عزيزم
مگه من مثل اون نامهربونم
لا لا لا لا نخواب ماه رو نگاه کن
من اسفند رو ميارم تو دعا کن
بگو برگرده پيش ما بمونه
کتاب حافظ رو بردار و وا کن

بابا اینا هنوز فارسی خوب بلد نیستن موسسه بزنم؟!

[magmagf]

خيال تو دل ما را شکوفه باران کرد
نميرد آن که به هر لحظه ياد ياران کرد

نسيم زلف تو در باغ خاطرم پيچيد
دل خزان زده ام را پر از بهاران کرد

چراغ خانه ي آن دلفروز روشن باد
که ظلمت شب ما را ستاره باران کرد

نه اقا جلال برو پرستاری یاد بگیر شما هم درمانگاه بزن مثل یانگوم

[mohammad99]

در تجلي بود.

با مريمي كه مي شكفت گفتم�شوق ديدار خدايت هست؟�
بي كه به پاسخ آوائي بر آورد
خسته گي باز زادن را
به خوابي سنگين
فروشد
همچنان
كه تجلي ساحرانه نام بزرگ؛
و شك
بر شانه هاي خميده ام
جاي نشين ِ سنگيني ِ توانمند
بالي شد
كه ديگر بارش
به پرواز
احساس نيازي
نبود

***

هرچی فرانک خانوم بگن.خلاصه نقش استاد ما رو دارن

[magmagf]

دور از نگاه گرم تو بی تاب گشته ام
بر من نگاه کن که تب و تابم آرزوست
تا گردن سپید تو گرداب رازهاست
سر گشتگی به سینه ی گردابم آرزوست
تا وارهم ز وحشت شبهای انتظار
چون خنده ی تو مهر جهان تابم آرزوست

نظر خود اقا جلال هم مهمه
پرستاری بیشتر دوست داری ؟
یا سواد اموزی ؟
یا زبان آموزی ؟

[sise]

تا درون سنگ و آهن تابش و شادی رسید
گر تو را باور نیاید سنگ بر آهن بزن

بنگر اندر میزبان و در رخش شادی ببین
بر سر این خوان نشین و کاسه در روغن بزن

عقل زیرک را برآر و پهلوی شادی نشان
جان روشن را سبک بر باده روشن بزن


حالا من مسافرم شما هی به جا روحیه دادن مسخره کنید

[mohammad99]

نه ذوق نغمه، نه آزادی فغان دارم

چه سود از آنکه به شاخ گل آشیان دارم

نه زیب محفل انسم، نه زینت جمعم

من آن گلم که نه گلچین، نه باغبان دارم

زماجرای دل آتشین خود چون شمع

بسی حکالیت ناگفته بر زبان دارم

ز دور عشق، که چون ابر نوبهار گذشت

به یادگار همین چشم خون فشان دارم

هنوز یاد تورا، ای چراغ روشن عشق

چون شمع مرده به خلوت سرای جان دارم

نصیب دشمنم از گردش زمانه مباد

غمی که من به دل از جور دوستان دارم

متاع صدق و صفا را، به هیچ نستانند

از آن د کان که به بازار عاشقان دارم

شکوه صبح سعادت قرین یک نفس است

من این پیام، به دل های کامران دارم

جزآنکه تازه کند درد و داغ دیرین را

دگر چه حاصلی از گردش زمان دارم

[magmagf]

من امشب خلوتی با یار دارم
که از سودای جنت عار دارم
سراپا کارم اوباشی و رندیست
کجا از کار خود انکار دارم

شب خوش

سفر خوبی داشته باشی جلال جان

[sise]

ما قدم‌ از سر كنيم‌ در طلب‌ دوستان‌
راه‌ به‌ جايي‌ نبرد هر كه‌ به‌ اقدام‌ رفت

همت‌ سعدي‌ به‌ عشق‌ ميل‌ نكردي‌ ولي‌
مي‌ چو فرو شد به‌ كام‌ عقل‌ به‌ ناكام‌ رفت‌

شب خوش
ممنون