آرشیو / تاپیک جامع خبرهای متفرقه و آرشیوی ورزشی

[بی باک بی بال]

اخر این که پولی نیست هم به قول مدیر عامل ابومسلم از ما یه طلبی دارند چقدر بوده حالا

[Kianoosh]

جلسه‌اي براي صرف چاي و شيريني...

اعضاي كميته تربيت بدني مجلس شوراي اسلامي به زودي در نشستي وضعيت حاكم بر فوتبال ايران را با حضور مسؤولان فدراسيون فوتبال بررسي مي‌كنند تا متوجه شوند كجاي كار فوتبال ما مشكل داشت كه نتوانست مجوز ورود به رقابت‌هاي جام‌جهاني را كسب كند، نمايندگان مردم در مجلس شوراي اسلامي براي اولين بار نيست كه چنين جلساتي را تشكيل مي‌دهند بلكه اين براي چندمين بار است كه اعضاي اين كميته با دعوت از مسؤولان و دست اندركاران به بحث و بررسي در خصوص اتفاقات روي داده در ورزش مي‌پردازند. در اين كه نمايندگان مجلس شوراي اسلامي بر اساس رسالت خود چنين جلساتي را برگزار مي‌كنند هيچ شكي نيست اما طرح اين پرسش بي پاسخ براي چندمين بار در اين مقطع جايز به نظر مي‌رسد كه نمايندگان مردم از تشكيل چنين جلساتي چه هدفي را دنبال مي‌كنند؟ روزي اميررضا خادم به تحريريه ايران ورزشي آمده بود، از او سؤالي پرسيد‌ه‌اند كه جناب خادم! چرا هيچ وقت شما كميته پيروزي در مجلس تشكيل نمي‌دهيد، هميشه ما شاهد تشكيل جلسه ناكامي در مجلس بوديم تا پيروزي؟ خادم قصد داشت در اين باره صحبت كند اما ورود امير قلعه نويي به آن جمع باعث شد پاسخي به اين سؤال داده نشود. امروز همان سؤال را يكبار ديگر مي‌پرسم،خطاب به افرادي چون سيدجلال يحيي‌زاده، نجف نژاد، فلاحت پيشه و ديگر اعضاي كميته تربيت بدني كه مي‌خواهند با كفاشيان و تاج و عزيزمحمدي ديدار كنند تا از آنها بپرسند چرا ناكامي؟! آيا جلساتي كه تاكنون در اين خصوص تشكيل شده نتيجه مثبتي داشته، آيا راهكارهاي كميته تربيت بدني مجلس در خصوص مسائل قبلي كارآمد واقع شد كه اين بار بخواهد براي فوتبال مفيد فايده قرار بگيرد. امروز همه مي‌گويند فوتبال ايران مشكلات بسيار زيادي دارد، ما هم بر اين عقيده‌ايم كه فوتبال ايران مشكلات بسيار زيادي دارد و بايد در اسرع وقت حل شود اما واقعاً بايد ريشه اين مشكلات در بهارستان جستجو شود يا در بطن فوتبال كه مديران غير فوتبالي به اين عرصه ورود پيدا مي‌كنند. امروز بايد بپذيريم كه ما در تمام سطوح مديريتي و اجرايي دچار اشتباه شديم كه فوتبال ايران به جام جهاني نرفت، امروز بايد با شهامت قبول كنيم كه اگر كار بر اصول خود انجام مي‌شد نياز به تشكيل چنين جلساتي نبود، امروز بايد اين مطلب را درك كنيم كه ما بستر لازم براي راهيابي به جام‌جهاني را فراهم نكرديم! سؤالي كه ذهن بسياري از فوتبال‌دوستان را به خود معطوف كرده است اين است كه آيا اين شرايط در كشورهايي صاحب سبك هم وجود دارد كه اگر تيم فوتبالي مجوز ورود به رقابت‌هاي جام جهاني را پيدا نكرد نمايندگان مجلس آن كشور كميته شكست و بررسي ناكامي تشكيل دهند. شايد اگر آماري دقيق در اين خصوص گرفته شود كشور ما جزو معدود كشورهايي باشد كه اين گونه جلساتي براي مديران فوتبالش برگزار مي‌شود و اين گونه آنها مورد بازخواست قرار مي‌گيرند و در نهايت با اعلام چند وعده كار به پايان مي‌رسد.
بدون ترديد دوستاني كه امروز عضويت كميته تربيت بدني مجلس را برعهده دارند از ياد نبرده‌اند كه پيش از اين جلسه جلسات ديگري نظير بررسي عملكرد كاروان ايران در المپيك هم برگزار شد اما نتيجه آن چه شد، آيا تضميني براي موفقيت‌هاي بعدي كاروان ايران در تورنمنت‌هاي بعدي به وجود آمد كه حالا با حضور مسؤولان فدراسيون فوتبال در مجلس اين مهم دوباره تكرار شود. آيا مشكلات فوتبال ايران با تشكيل چنين جلساتي حل مي‌شود يا تنها حسن اين جلسات از ديدگاه نمايندگان محترم اشراف مجلس به تمام امور جاري كشور است. به نظر مي‌رسد حضور نمايشي مديران فوتبال در بهارستان تنها به صرف چاي و شيريني ختم شود چرا كه نه فدراسيون فوتبال خود ملزم به اجراي دستورات نمايندگان مي‌داند نه مجلسي‌ها مي‌توانند مديران فوتبال را مجبور به اجراي مصوبه‌هاي خود كنند چرا كه مي‌گويند فدراسيون فوتبال NGO است!

(ایران ورزشی)

[aminalex]

این ngo همون CNG ی خودمونه؟؟؟؟؟؟دی:

[Kianoosh]

مشغله‌هاي اين روزهاي نمايندگان باعث مي‌شود، بررسي طرح نهايي تشكيل وزارت ورزش حداقل يكي دو ماهي عقب بيفتد. اگر در فوريت طرح تشكيل وزارتخانه‌ها در مجلس مطرح مي‌شد، نمايندگان مي‌توانستند با فاصله زماني يكي دو روزه موضوع را به مرحله نهايي برسانند اما با توجه به اينكه يك فوريت مطرح شده و همين طور طرح‌ها و لوايح ديگري در اولويت كار نمايندگان است، براي اين طرح فعلاً در كميسيون‌هاي مرتبط مي‌ماند تا اينكه دغدغه‌هاي مجلس كمتر شود. مهمترين مساله اين روزهاي مجلس بحث بررسي كابينه پيشنهادي دولت دهم است كه حتماً با وجود چنين موضوعي مدافعان طرح نمي‌توانند آن را جزو اولويت‌ها قرار دهند.

شور ورزش ، خانه ملت را گرفت
درهزارتوي وزارتي به نام ورزش


«يك فوريت طرح تشكيل وزارت ورزش تصويب شد.» اين جمله مهمترين خبري بود كه ديروز دهان به دهان در ورزش پيچيد و باعث شد لبخند به چهره بعضي‌ها بيايد و بعضي ديگر شروع كنند به ذكر نقاط ضعف و بدي‌هاي آن. ورزش در حالي ديروز يكي از موضوع‌هاي اصلي مجلسي‌ها بود كه نمايندگان در جلسه علني طرح يك فوريت تبديل سازمان‌هاي تربيت بدني، ميراث فرهنگي و گردشگري و همين‌طور بنياد شهيد و امور ايثارگران به وزارت و الحاق سازمان ملي جوانان به وزارت ورزشي را بررسي كردند و در نهايت يك فوريت آن را با 117 رأي موافق، 50 رأي مخالف و 7 رأي ممتنع تصويب كردند.
انتشار اين موضوع روي خروجي خبرگزاري‌ها با اين استنباط اشتباه كه كار تمام شده و وزارت ورزش تشكيل مي‌شود، همراه شد. در حالي كه موضوع تشكيل وزارت ورزش تا تصويب نهايي راه طولاني و البته پرخطري را در پيش دارد. بعد از اتفاقي كه ديروز در مجلس افتاد، حالا طرح تشكيل وزارت ورزش و دو وزارت ديگر منتظر است تا به صلاحديد هيات رييسه مجلس به كميسيون‌هاي مختلف برود. در مورد ورزش، ورود طرح به كميسيون‌هاي فرهنگي و اجتماعي قطعي است اما بقيه كميسيون‌ها را ظرف چند روز آينده، هيات رييسه مجلس اعلام مي‌كند. بعد از اينكه طرح در كميسيون‌ها بررسي شد همراه با نتايج بررسي‌ها به صحن علني مي‌رود و در آنجا كليه نمايندگان نظرات‌شان را اعلام و در نهايت رأي‌گيري مي‌كنند. پس با نگاه به پروسه‌اي كه طرح تشكيل وزارت ورزش بايد طي كند، مي‌بينيم كه كار به اين سادگي‌ها نيست اگرچه اعضاي كميسيون فرهنگي كه همگي با تشكيل اين وزارتخانه موافق‌اند و موضوع را مطرح كرده‌اند به نتيجه بخش بودن اقدام‌شان اميدواري زيادي دارند.
***
براي بررسي بيشتر موضوع بايد به چند سوال جواب داد كه مهمترين‌شان اينها هستند: چه شد بعد بارها كه طرح تشكيل وزارت ورزش در مجلس راه به جايي نبرده اين بار توانست 117 نماينده را با خود همراه كند؟ انگيزه طراحان طرح چه بوده كه با اين جديت دنبال تشكيل وزارت ورزش هستند؟ آيا تصويب اين طرح با اصل 75 كه همان كوچك سازي دولت است منافات ندارد؟ و در آخر اينكه مجلس و دولت با چه رويكردي به وزارت ورزش نگاه مي‌كنند؟
اين سوال‌ها و مسائل ديگري كه حول و حوش طرح تشكيل وزارت ورزش مطرح است، تنها يك جواب ندارد و مي‌توان از زاويه‌هاي مختلف به آنها نگاه كرد كه حتما در روزهاي آتي به آنها پرداخته مي‌شود اما در اين مطلب به بعضي از ‌آنها اشاره مي‌كنيم.
اتفاق‌هايي كه طي چند سال اخير در ورزش افتاده، بخش قابل توجهي ساكنان خانه ملت را مجاب كرده كه بايد براي رها سازي ورزش از حال و روز فعلي‌اش كاري كرد. علاوه بر اين لوث شدن ماهيت رفت و آمدهاي ورزشي به مجلس شوراي اسلامي و ملزم نبودن سازمان ورزش به پاسخگويي، باعث شده مجلس به ويژه اعضاي كميسيون فرهنگي كه بيشترين مراوده را با مسوولان ورزش داشته‌اند، به فكر ارتقاي جايگاه ورزش بيفتند. البته موضوع‌هاي مختلفي مطرح شد اما راه‌حلي كه بيشترين موافق را داشت، همين بود كه وزارت ورزش تشكيل شود و سازمان ملي جوانان زير نظر وزارت ورزش به كارش ادامه بدهد.
از اين موضوع كه بگذريم، ضرورت كوچك‌سازي دولت، مهمترين موضوعي است كه مخالفان طرح تشكيل وزارت ورزش روي آن دست مي‌گذارند اما موافقان طرح و طراحان آن براي اين هم جواب دارند، يحيي‌زاده مي‌گويد: «وقتي گفته‌ايم كه سازمان ملي جوانان بايد زير نظر وزارت ورزش فعاليت كند، يعني اينكه به دنبال كوچك‌سازي دولت بوده‌ايم.»
علاوه بر اين مسائل، بحث نوع رويكرد دولت و مجلس به اين موضوع هم اهميت دارد. آيا مجلس با پاسخگو كردن ورزش، مي‌خواهد براي هر اتفاق ورزشي، پاي وزير ورزش را به مجلس باز كند يا اينكه ادغام سازمان ملي جوانان با ورزش به اين منجر مي‌شود كه وزير ورزش مسائل كلان‌تر را دنبال كند و كمتر در حاشيه‌هاي ورزش بماند؟
به هر حال اينها از جمله مواردي است كه مي‌توان به آنها پرداخت اما يكي از مسائل مهم اين است كه اگر اين طرح در جلسه علني مجلس تصويب شود و نمايندگان راي به تشكيل وزارت ورزش بدهند، تا تاريخ 1/1/89 بايد منتظر ماند چون هنوز چند ماهي از برنامه چهارم توسعه مانده و طبق اين برنامه نمي‌توان وزارتخانه جديدي اضافه كرد.

(ایران ورزشی)

[Kianoosh]

در شرايطي يك فوريت تشكيل وزارت ورزش در صحن علني مطرح شده كه هنوز چند ماهي تا پايان برنامه چهارم توسعه باقي مانده، به همين دليل با توجه به اينكه تشكيل هر وزارتخانه جديدي در چارچوب اين برنامه غيرقانوني است اگر طرح در نهايت نظر مثبت نمايندگان را جلب كند طراحانش بايد منتظر بمانند. اگر در نهايت تصميم اين شود كه وزارت ورزش به وزارتخانه‌هاي تحت پوشش دولت اضافه شود بايد از اول فروردين ماه اين وزارتخانه رسماً كارش را شروع كند. بعد از اين مرحله رييس جمهوري بايد گزينه مورد نظر خود براي وزارت را به مجلس شوراي اسلامي معرفي كند كه رييس سازمان مي‌تواند گزينه باشد.

[Kianoosh]

از سوي تعدادي از نمايندگان عضو كميسيون فرهنگي، طرح‌هاي مختلفي مطرح شده بود تا شرايط حاكم بر ورزش و چند سازمان ديگر تغيير كند كه جدي‌ترين اين طرح‌ها، تشكيل وزارت ورزش و جوانان متشكل از 3 سازمان تربيت بدني، سازمان ملي جوانان و امور زنان و خانواده و همينطور وزارت ورزش با ساختاري كه ديروز به تصويب رسيد، بود. يك فوريت طرح اول سي‌ام خردادماه امسال در صحن علني مطرح شد اما راي نياورد. البته اين طرح همچنان در چند كميسيون مطرح است و در مورد اشكالات آن صحبت مي‌شود اگرچه نمايندگان خيلي به نتيجه بخش بودن آن اميدوار نيستند. از اين طرح‌ها مي‌ماند طرح تشكيل وزارت ورزش با زير مجموعه سازمان ملي جوانان كه يك فوريت‌اش به تصويب رسيده است. در شرايطي كه بعضي از نمايندگان عضو كميسيون فرهنگي با طرح اول مخالفت داشته‌‌اند، حالا همراه با ساير اعضا پشت اين طرح ايستاده‌‌اند.

[Kianoosh]

پيش از هر چيز بايد درپي جواب اين سؤال باشيم كه طرح وزارت شدن سازمان تربيت بدني در راستاي بهبود شرايط حاكم بر ورزش است يا صرفاً با نيت پاسخگو كردن اين نهاد مطرح شده است؛ به نظر مي‌رسد رفتن به سمت وزارت به معناي دور شدن از اصل 44 و خصوصي‌سازي است و با تشكيل وزارت ورزش، نه تنها سيطره دولت بر ورزش محدود نمي‌شود كه عملاً به سمت ورزش دولتي حركت كرده‌ايم. به نظر مي‌رسد تصميم‌گيرندگان در اين خصوص با شتابزدگي عمل كرده و از مشكلات اصلي ورزش غافل مانده‌اند. مشكل اصلي ورزش، سازمان بودن يا وزارت ورزش نيست. بزرگترين ايراد ورزش ايران نوع نگاه كلان به مقوله ورزش است؛ نگاهي كه ورزش را يك صنعت سودآور و پول‌ساز تلقي نمي‌كند و به همين دليل فضا براي ورود افراد صاحب سرمايه مناسب نيست. پس بايد پيش از هر چيز، نگاه كلان به ورزش تغيير كند، صاحبان سرمايه وارد شوند، گردش مالي به وجود بيايد و ورزش اصالتاً به نهادي پول‌آور مبدل شود. اگر اين اتفاقات در گرو رفتن به سمت وزارت ايجاد مي‌شود كه فبها و الا ورزش كشور چه در قالب سازماني اداره شود و چه در فرم وزارت، تغيير چشمگيري در پيشرفت و صنعت ورزش كشور به وجود نخواهد آمد.
ورزش ما – مثل تمام دنيا – اين پتانسيل را دارد كه به نهادي پول‌آور تبديل ‌شود. سواي فوتبال كه طرفداران فراواني را مجذوب خود ساخته، در خراسان شاهد مسابقات كشتي جوخه هستيم كه در مواردي بيش از سي چهل هزار نفر را روي تپه‌هاي اطراف گرد خود جمع مي‌كند. پس بايد ابتدا ذائقه ايراني شناخته و در همين راستا، فضا براي ورود سرمايه مهيا شود. ورزشي كه مي‌تواند چهل پنجاه هزار نفر را دور خود جمع كند، به خودي خود مي‌تواند از عهده هزينه‌هايش بربيايد. در واقع فضاي ورزش بايد به فضايي خوشايند براي مردم تبديل شود؛ به يك پاتوق آخر هفته‌اي كه جمعيتي را براي شادي و نشاط جمع مي‌كند و همين مردم هستند كه در آينده هزينه‌هاي ورزش را مي‌پردازند. در چنين فضايي كه مردم وارد صحنه مي‌شوند و مسووليت اداره ورزش را در دست مي‌گيرند نه تنها داد و ستد رونق مي‌گيرد كه در آينده مسووليت شكست‌ها و موفقيت‌ها متوجه خود مردم – كه همان اداره‌كنندگان ورزش هستند – خواهد بود.
به نظر مي‌رسد تصميم‌گيرندگان در اين زمينه بايد نگاه خود را نسبت به مقوله ورزش تغيير دهند و ورزش را به مثابه يك صنعت سودآور نگاه كنند؛ صنعتي كه براي خودش سودآوري و درآمدزايي دارد و مانند صنايع ديگر مي‌تواند شغل‌هاي مستمر ايجاد كند؛ امروز در دنيا ورزش يك صنعت پول‌آور است.

[Kianoosh]

«اگرچه طراحان طرح تشكيل وزارت ورزش با نيتي خوب در اين راه قدم گذاشته‌اند ولي با بررسي كه من انجام دادم، طراحان به هدف‌شان نمي‌رسند.» خباز، عضو كميسيون اقتصادي مجلس شوراي اسلامي كه يكي از مخالفان طرح تشكيل وزارت ورزش است و در جلسه ديروز نظراتش را اعلام كرد، با بيان اين جمله مي‌گويد: «براي مخالفتم 6 دليل دارم. دليل اولم اين است كه طراحان براي اينكه بهتر بتوانند بر امر ورزش نظارت كنند، مي‌خواهند سازمان را از يك سازمان زير نظر رييس جمهوري به وزارت تبديل كنند تا از كانال وزير بر كارش نظارت كنند. اين استدلال از نظر من درست نيست، به همين دليل به دوستانم گفتم شما مي‌توانيد بر رييس جمهور هم نظارت كنيد فقط تفاوت در تعداد امضاها است. بنابراين چه اشكالي دارد كه ما براي امر مهم ورزش، رييس‌جمهور را به مجلس دعوت كنيم.»
نماينده مجلس شوراي اسلامي صحبت‌هايش را با اين استدلال ادامه مي‌دهد: «اگر اين موضوع به صورت لايحه از سوي دولت مطرح شود، ممكن است نتيجه بدهد اما وقتي كه دولت تمايلي به تشكيل اين وزارتخانه ندارد اگر هم تصويب كنيم به نتيجه مطلوب نمي‌رسيم چون وزارت حاصل سرنوشتي پيدا مي‌كند مثل وزارت تعاون كه در زمان تصويب آن در مجلس سوم دولت تمايل نداشت و با اينكه حالا چند سال گذشته، هنوز مشكلاتش را دارد. وزارت حاصل از اين پروسه، مثل بچه نارسي است كه به دنيا مي‌آيد. علاوه بر اين طرح تشكيل وزارت ورزش خلاف برنامه 5 ساله چهارم است كه افزايش وزارتخانه‌ها را ممنوع كرده.»
خباز در ادامه دلايلي كه براي مخالفتش با تشكيل وزارت ورزش مطرح مي‌كند، مي‌گويد: «رهبري امسال را سال اصلاح الگوي مصرف ناميدند حالا چطور است كه دوستان ما در سال اصلاح الگوي مصرف مي‌خواهند تعداد وزارتخانه‌ها را به عدد 25 برسانند آن هم در شرايطي كه مجلس به دنبال تقليل تعداد وزارتخانه‌ها از 22 به 17 وزارتخانه‌ است.»
عضو كميسيون اقتصادي مجلس دليل ديگرش را اينطور توضيح مي‌دهد: «با تشكيل وزارت ورزش بار مالي بيشتري به دولت تحميل مي‌شود كه اين موضوع خلاف اصل 75 قانون اساسي است، با اين شرايط اگر هم مجلس تصويب كند، شوراي نگهبان طرح را برگشت مي‌زند. البته دوستان من در مجلس مي‌گويند كه هزينه‌هاي وزارت، از صرفه‌جويي در ورزش درمي‌آيد اما جواب من اين است، ورزش چيزي ندارد كه صرفه‌جويي كند.»
دليل ششمي كه اين نماينده مجلس مطرح مي‌كند، اين است: «با شرايط فعلي، رييس سازمان ورزش به عنوان معاون رييس جمهور، اختيارات بيشتري دارد و مي‌تواند در مرحله ابتداي تقسيم بودجه در دولت، اعمال‌نظر بيشتري داشته باشد.»
خباز صحبت‌هايش را اينطور پايان مي‌دهد: «باتوجه به اين شرايط خيلي بعيد به نظر مي‌رسد كه طراحان به هدفشان برسند مگر اينكه دولت مجاب شود و لايحه تشكيل وزارت ورزش را مطرح كند. البته هنوز دولت رسما اعلام موضع نكرده اما در روزي كه طرح از كميسيون‌ها بيرون و به صحن علني بيايد حتماً نظر دولت را هم مي‌گيريم. به هر حال من فكر نمي‌كنم دوستانم به نيت‌شان برسند.»

[Kianoosh]

«ورزش به اندازه كافي عريض و طويل است بنابراين نبايد بيشتر از اين گسترش يابد.»
اميررضا خادم اين جمله را مي‌گويد و به سراغ موضوعي مي‌رود كه بحث اصلي ديروز مجلس بود: «اگر قرار باشد ورزش به تنهايي وزارتخانه شود، اتفاقي است برخلاف قانون و تصميم براي كوچك‌سازي دولت اما حالا كه قرار است ادغامي صورت گيرد، مي‌توان مثبت به اين موضوع نگاه كرد.»
نماينده سابق مجلس شوراي اسلامي كه از جنس ورزش است، نگران اين موضوع نيست كه ادغام دو سازمان، ورزش را از اولويت اين وزارتخانه خارج كند: «اينجا بحث حيطه وظايف مطرح است. طبيعتاً با وجود تشكيل وزارتخانه دو سازمان با هم ادغام شده‌اند و دولت كوچك‌تر شده. از طرف ديگر زمينه‌اي مي‌شود كه نفر اول و متولي ورزش، نگاهش كلان‌تر شود چون دغدغه‌هاي ديگري هم دارد.»
او در بخش ديگري از صحبت‌هايش مي‌گويد: «ورزش حاشيه‌هاي زيادي دارد و اتفاقاتش به روز است و اگر قرار باشد مجلس به تبع تمام اين اتفاقات وزير ورزش را به مجلس بكشاند نشان مي‌دهد كه رويكرد منطقي وجود ندارد بنابراين براي تشكيل وزارت ورزش بايد به جنبه‌هاي مختلف آن توجه كرد. اگر هر دو طرف يعني مجلس و دولت رويكرد منطقي نسبت به اين موضوع داشته باشند، اتفاق مثبتي در ورزش مي‌افتد.»
او از دلايل اين نتيجه‌گيري‌اش هم مي‌گويد: «تشكيل وزارت ورزش، زمينه را براي پاسخگو شدن رييس ورزش فراهم مي‌كند ضمن اينكه احتمال دارد نگاه تخصصي قوي بر ورزش حاكم شود و همگام با ساير وزيران، متولي ورزش هم انتخاب شود.»
اميررضا خادم، شرايط خاص ورزش را يكي از دلايلي مي‌داند كه باعث شده مجلس به سمت تشكيل وزارت ورزش برود: «عدم امكان نظارت بر سازمان ورزش و خواست عمومي براي اجراي چنين نظارتي باعث شده مجلس به دنبال تشكيل اين وزارتخانه باشد البته باز هم تأكيد مي‌كنم كه مجلس در صورتي به هدفش مي‌رسد كه نگاه منطقي داشته باشد.»

[Kianoosh]

مقداد نجف‌نژاد:
جايگاه ورزش با شرايط فعلي متناسب نيست
ايران ورزشي- يكي از حاميان و در اصل طراحان اين طرح است. او هم مثل بقيه اعضاي كميسيون فرهنگي مجلس به دنبال جلب نظر نمايندگان مخالف و فراهم كردن فضايي براي تصويب طرح تشكيل وزارت ورزش است. مقداد نجف‌نژاد لزوم انجام تغييرات ريشه‌اي براي ساماندهي ورزش را دليل پافشاري‌اش اعلام مي‌كند و مي‌گويد: «ورزش براي رشد در بخش قهرماني و همگاني به تغييرات ساختاري در تشكيلات سازمان ورزش و نوگرايي و استقرار تفكرات و برنامه‌هاي جديد نياز دارد. علاوه بر اين جايگاه ورزش با پتانسيل و اعتباري كه در حال حاضر در اين بخش هزينه مي‌شود، متناسب نيست.»
نماينده مردم بابلسر بر اين تأكيد مي‌كند، ايجاد ثبات لازم در نتيجه‌گيري تيم‌هاي ملي جز از طريق استانداردسازي و ايجاد مديريت برنامه‌اي در ورزش كشور امكان‌پذير نيست. او اين بخش از صحبت‌هايش را اينطور ادامه مي‌دهد:«سازمان ورزش بايد در ورزش نقش سياست‌گذاري و راهبردي داشته باشد و با فعال‌سازي بخش خصوصي زمينه جذب سرمايه‌گذاري و جلب مشاركت‌هاي مردمي را فراهم كند. با اين روش مي‌توانيم ورزش را از اتكا به اعتبارات محدود دولتي خارج كنيم.» نجف‌نژاد در اين بخش از صحبت‌هايش به مهمترين هدفي كه از پيشنهاد اين طرح دنبال مي‌كند، اشاره دارد: «با ارتقاي ورزش به سطح وزارتخانه، نظارت و ارزيابي بهتر عملكرد دستگاه ورزش امكانپذير است چون با نتيجه دادن اين طرح، مي‌توانيم شاهد پاسخگو بودن مديريت ورزش در قبال عملكردها باشيم.»
او با بيان اينكه تحقق اين تغييرات در برنامه پنجم توسعه مي‌تواند نقطه عطفي را در تحول ورزش كشور ايجاد كند، مي‌گويد: «توجه به باشگاه‌ها، بسترسازي براي سرمايه‌گذاري بخش خصوصي در ورزش، افزايش اعتبارات ورزشي و برنامه‌ريزي براي نزديك شدن به استانداردهاي بين‌المللي از مهمترين اولويت‌هاي فراكسيون ورزش در برنامه پنجم توسعه است كه با حمايت مجلس تلاش مي‌كنيم به صورت قانوني آن را در برنامه پنجم اجرايي كنيم.»