جنگ افزار

[evry day]

F-16 جنگنده‏اي بود كه در عمليات «طوفان صحرا» به سال 1991 و آزادسازي عراق به سال 2003 بسيار كارآمد نشان داد و از آن با نام «اسب زحمت‏كش طوفان صحرا» نيز نام برده مي‏شود، اينك با ورود به خدمت مدل بسيار پيشرفته‏اي كه با نام گذاري جديد E و F شناخته مي‏شود و كد پيشرفت آن نيز Block50/52/60/62 اعلام شده است؛ انتظار مي‏رود كه تا سال 2011 خط توليدش در فورت‏ورث تگزاس، همچنان برقرار بماند و سپس خط توليد آن با جنگنده F-35 JSF جايگزين خواهد شد.
A-10

عکس بزرگتر

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

پيشينهء سري 60 به سال 1989 باز مي‏گردد. در آن سال F-16 به صورت زير تجهيز شد و قرار شدن جانشين جنگندهء A-10 warthog شود:
* مسلسل بسيار پرقدرت 30 ميلي‏متري
* بالهاي مقام‏سازي شده در برابر برخورد مسلسل كاليبر 7.62 ميلي‏متري
اما Block60 اي كه مد نظر بود، هيچگاه وارد خط توليد نشد و نوع جديدي از Block60 بر اساس بهينه‏سازي و تكامل Block50 ساخته شد.
در ابتدا قرار بود سري 60 مجهز به بالهاي دلتاشكل شوند، اما در اواسط طرح توسعه، بنا شد از همان طرح اوليهء F-16 استفاده شده و در ساختار ظاهري، تغيير زيادي ايجاد نشود و تغييرات، بنا به درخواست مشتري، اعمال گردند؛ همچنين Block60 فقط به منظور صادرات توسعه يافت.
اين سري از F-16، دچار دگرگوني‏هاي ساختاري بسياري شده است كه از آن جمله مي‏توان به قابليت حمل سوخت بسيار بيشتر، سيستم‏هاي آويونيك و سنسورهاي بسيار حساس، نمايشگرهاي رنگي چندمنظوره مجهز به سيستم رابط ماشين – خلبان (براي مثال سيستم سخنگوي كابين) نسبت به مدلهاي قبلي، نام برد.
تاكنون كشورهاي زيادي مشتري سري Block50/52/60 بوده‏اند: ايالات متحده، يونان، اسرائيل، امارات، شيلي و لهستان.
اسرائيل 102 فروند جنگندهء F-16E را با تغييرات و بهسازي‏هاي بيشتر با نام F-16I سفارش داده و اولين فروند از آنها را به تاريخ فوريه 2004 دريافت نموده است و قرار است مابقي به تدريج تا سال 2008 تحويل شوند.
امارات متحدهء عربي نيز به عنوان يكي از مشتريان پروپاقرص تجهيزات نظامي، 80 فروند Block60 (شامل مدلهاي E و F) را به تاريخ مي 1998 سفارش داد و اين جنگنده‏‎ها را مابين سالهاي 2002 تا 2004 تحويل گرفت.
مهمترين مشخصه براي شناسايي اين F-16 از ساير مدلها، تانكهاي سوخت اضافي است كه در طرفين بالاي بدنه نصب شده‏اند و در اصطلاح به آنها CFT اطلاق مي‏شود.
همانند F-16B، مدل E نيز دو نفره است و كابين عقب هم مي‏تواند به عنوان محل «خدمهء سيستم تسليحات» و هم به عنوان محل استاد خلبان (براي پروازهاي آموزشي) مورد استفاده قرار بگيرد.

رابط ماشين - خلبان = enhanced pilot/vehicle interfaces
CFT مخفف Conformal Fuel Tanks (تانكهاي سوخت تطبيق داده شده)
خدمهء سيستم تسليحات = weapon system operator

مخازن سوخت تطبيقي در اين تصوير به وضوع مشخص اند





بزگتر عکس

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

Block 50/52
* تجهيز به رادار سري هفتم APG-68 ساخت نورثروپ – گرومن در Block50 و سري نهم در Block52
* موتور ساخت جنرال الکتريک به نام F110-GE-129 با كشش 32500 پاوند و ورودي هواي اصلاح شده (بزرگ) جهت Block50
* موتور ساخت پرات اند ويتني به نام F100-PW-229 با كشش 29000 پاوند و ورودي هواي نرمال (كوچك) جهت Block52
* راهبر هواپيما جهت پرواز در ارتفاع پائين (جهت مخفي ماندن از رادار) ساخت لاکهيد مارتين
* قابليت حمل غلاف هدفياب شبانه يا LANTIRN
* تکنولوژي توسعه يافته شامل نمايشگرهاي رنگي قابل برنامه‏ريزي استخراج کنندهء اطلاعات
* کامپيوتر بسيار پيشرفتهء «ماجولار» مخصوص برنامه‏ريزي انجام ماموريت (Modular Mission Computer)
* سيستم ديجيتال دنبال کردن عوارض زمين (پستي و بلندي ها) به جهت ديده نشدن توسط رادار و عدم برخورد با عوارض زمين موسوم به Digital Terrain System
* دوربين فيلمبرداري ويديويي رنگي جديد مجهز به سه عدد نوار ذخيره سازي جهت ضبط ماموريت و تصاوير نمايشگر سربالاي خلبان (HUD)
* واحد ارتقاء يافتهء انتقال اطلاعات (به مرکز زميني)
* قابليت حمل بمبهاي CBU-103/104/105 Wind-Corrected Munitions Dispenser
* قابليت حمل بمبهاي JSOW يا AGM-154 Joint Stand-Off Weapon
* قابليت حمل بمبهاي JDAM يا GBU-31/32 Joint Direct Attack Munitions
* داراي سيستمي جهت انجام ماموريتهاي اکتشافي (شناسايي و جاسوسي)
* توليد کنندهء اکسيژن مورد نياز کابين به نام OBOGS يا on-board oxygen generation system
* سيستم نمايشگر تعبيه شده در داخل كلاه خلبان (helmet-mounted cueing system) جهت هدفگيري به وسيلهء سايت نشانه‏روي نصب شده داخل نمايشگر كلاه
* كابين با نور تطبيق يافتهء آلات دقيق، ويژهء عدم تداخل نورها به هنگام استفاده از «عينك مخصوص ديد در شب»
* استاندارد Link16 جهت ايجاد «سيستم تاكتيكي ارتباط اطلاعاتي» مطابق استاندارد ناتو جهت ايمني بيشتر هنگام ماموريت، تبادل سريع اطلاعات دريافتي با شبكه‏هاي چندگانهء اطلاعاتي مركز (multi-node network)، مقاومت در برابر پارازيت ارسالي دشمن
* سيستم تشخيص هواپيماي خودي از دشمن جهت عدم شليك اشتباه موشكهاي ماوراي ديد آمرام
و . . .
بهترين مشتري براي Block52، سفارش 50 فروندي يونان به سال 2004 بوده است كه همگي در همان سال تحويل شده‏اند. يونان همچنين به سال 2005، سفارش 30 فروندي ديگري را به همراه حق انتخاب 10 فروند ديگر با جنرال‏دايناميكز منعقد كرد كه قرار است تا پايان سال 2009 همگي تحويل شوند.
Modular = سيستم يا کامپيوتري که با اتصال قطعات و بلاکهاي کوچکتر ساخته شده است.
عينك مخصوص ديد در شب = Night Vision Goggles يا NVG
سيستم تاكتيكي ارتباط اطلاعاتي = tactical data link systems

ريز مشخصات f16

اولين پرواز :
2فوريه 1974 مدل yf-16
8 دسامبر 1976 اولين پرواز رسمي f-16a

انواع :

f-16 a/b/c/d/e/f
f16-a/c/e تك سرنشين
f16-b/d/f دو سرنشين

موتور :
General Electric F100-100 يا Pratt & Whitney F100-220 afterburning turbofan يا General Electric F-110-GE-132

ابعاد :
طول : 15.39
عرض : 9.45
ارتفاع : 5.09
مساحت بال : 27.88مترمربع



عملكرد پروازي :
سقف پرواز :
از 15000 متر تا 16875 متر برحسب مدل

حداكثر برد بدون سوخت گيري :
1000 تا 1500 كيلومتر برحسب مدل

شعاع عملياتي :
3890 كيلومتر

حداكثر سرعت :
2.05 ماخ

ظرفيت باك :
3255 كيلوگرم داخلي
قابليت نصب دو بك به ظرفيت كلي 1400 ليتر همراه با يك بك اضافه به ظرفيت 1135 ليتر
يا در مدلهاي e,f دو باك به ظرفيت 2270 ليتر

ميزان صعود اوليه :‌
15239 متر در هر دقيقه

وزن :
8495 كيلوگرم

حداكثر وزن مهمات :
7800 تا 9275 كيلوگرم بر حسب مدل

حداكثر وزن قابل تحمل :
16875 كيلوگرم

حداكثر وزن در لحظه برخاستن :
10780 كيلوگرم

تسليحات :

مسلسل 20 ميلي متري با نواخت 500 تير نوع M61A1 Vulcan cannon
7جايگاه در زير بال و بدنه جهت نصب مهمات و دو جايگاه نصب موشك در نوك بال
قابليت حمل موشك هوا به زمين AGM-154 و AGM-84E .AGM-45 Shrike, AGM-65 Maverick, AGM-84 Harpoon, AGM-88 HARM, AGM-119 Penguin, Wasp, AS.30L
قابليت حمل موشكهاي هوا به هوا AIM-7 Sparrow/Skyflash, AIM-9 Sidewinder, AIM-120 AMRAAM, AIM-132 ASRAAM, Magic II, MICA, Python 3
قابليت حمل بمبهاي GBU-10/12/24 Paveway laser-guided, GBU-15, B43 nuclear, Mk 82/83/84 GP, Mk 20 Rockeye, BLU-107 Durandal, CBU-52/58/71/87/89/97 cluster, BL-755, BLU-109, Mk 36 Destructor
قابليت نصب موشكهاي ضد كشتي ، نصب دستگاههاي جنگ الكترونيك ، انواع راكت







جايگاه 1 و 9 محل نصب موشكهاي آسرام و سایدوایندر
جايگاه 2 و 8 محل نصب انواع موشكهاي هوابه هوا
جايگاه 3 و 7 و 3a و 7a محل نصب انواع موشكهاي هوا به زمين و بمبها
جايگاه 4 و 6 محل نصب تانكرهاي اضافه سوخت
جايگاه 5r و 5l جايگاه هاي اضافه جهت نصب مهمات
جايگاه 5 محل نصب دستگاه ناوبري

ساختمان داخلي f16 همراه با كليه تسليحات قابل حمل


عکس بزرگتر

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

نوشته شده توسط آریا

سایت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[Persian_Gun's]

مقایسه ای کامل بین دو رقیب بی همتا: نویسنده: آرمان

MiG-31 Foxhound VS. F-14 Tomcat

بدون شک قدرت رهگیری نیروی هوایی است که به عنوان نخستین نیروی دفاعی هر کشوری در مقابل تهدید های هوایی دشمنان عمل می کند. اگر این قدرت رهگیری از توان بالقوه ای برخوردار بوده و بتواند با کمک خلبانان کارآزموده اولین تهاجم دشمن را به خوبی دفع نماید، باید مطمئن بود که دشمن فکر حمله از راه نیروی هوایی اش را فراموش خواهد کرد و برعکس این قضیه هم صادق است. در طول تاریخ هوانوردی، هواپیماهای جنگنده رهگیر همیشه از مهم ترین بخش های نیروی هوایی هر کشور بوده اند و قدرت آن ها به منزله قدرت کل نیروی هوایی آن کشور است. در مقاله زیر به بررسی توانایی های عملیاتی دو فروند از به نام ترین و مخوف ترین جنگنده رهگیر های جهان، هواپیماهای F-14 Tomcat و MiG-31 Foxhound پرداخته و قابلیت های این دو جنگنده را با یکدیگر مقایسه خواهیم کرد:

تاریخچه جنگنده F-14 Tomcat
گربه ملوس نیروی دریایی آمریکا برای نخستین بار پرواز خود را در سال 1970 انجام داد. تامکت به عنوان جانشینی برای فانتوم روی عرشه ناوهای هواپیمابر آمده بود تا به همه ثابت کند که افسانه ای ها تکرار هم می شوند. این هواپیما مجهز به سیستم های راداری بسیار قدرتمند و یک سیستم تسلیحاتی بی نظیر در زمان خود به نام فینیکس بود که شهرت عجیبی را برای این جنگنده ساخت گرومن به ارمغان آورد. همین آوازه باعث شد که توجه ایران به سمت این جنگنده جلب شده و تعداد 79 فروند از این جنگنده به نیروی هوایی آن زمان کشورمان تحویل شود. ساخت F-14 مقدمه ای شد برای احساس خطر شوروی در مقابل جنگنده جدید و طراحی نسل جدید جنگنده های روسی، مانند سوخو Su-27 و MiG-29 که هر دو با الهام از جنگنده F-14 ساخته شدند و شکل ظاهری آن ها مصداق این مدعاست. تامکت نقایص خود را به خوبی در سایه سیستم موشکی بی نظیرش پوشانده بود، اما یکی دو حادثه که منجر به سقوط تامکت گردید موجب آغاز تحقیقاتی برای اطلاع از علت سقوط شد که نتیجه، ضعف شدید موتورهای هواپیما برای چنین بدنه و سیستم های سنگین بود. سرانجام، تامکت های مدل A با موتورهای TF-30-P414A ساخت پرات اند ویتنی به تدریج با جنگنده های جدید تامکت +A، مدل B و در نهایت مدل D یا سوپر تامکت تعویض شدند. مدل های بعدی تامکت همگی از موتورهای قدرتمند GE-F110 ساخت جنرال الکتریک برای پرواز بهره می بردند. هر چند که حیات سی و شش ساله تامکت امسال-2006 ظاهراً با بازنشست کردن تامکت به پایان رسیده است، اما هنوز هم زمزمه هایی برای بازگشت این جنگنده به روی عرشه ناوها و حتی خدمت در نیروی هوایی شنیده می شود.

هواپیمای رهگیر F-14D سوپر تامکت، نمای جانبی

تاریخچه جنگنده MiG-31 Foxhound
اعلام آغاز به کار ساخت بمب افکن دوربرد و مافوق صوت XB-70 توسط آمریکا باعث بروز سر و صداهای بسیاری در شوروی سابق شد. ظاهراً همه حرف ها و احادیث حکایت از آن داشت که در آن زمان شوروی فاقد جنگنده رهگیری برای مقابله با بمب افکن عجیب و غریب آمریکا بود و این برای شوروی چیزی کمتر از یک فاجعه نبود. شرکت هواپیماسازی میکویان گورویچ به سرعت دست به کار شد و طرح جنگنده ای با سرعت بسیار زیاد و سقف پرواز بالا را به مقامات شوروی تسلیم کرد. این طرح بعد ها میگ MiG-25 با لقب Foxbat شناخته شد. فاکس بت جنگنده ای بزرگ و درشت اندام بود، موتورهای به مراتب بزرگتری نسبت به جنگنده های هم عصر خود داشت، بسیار سریع پرواز می کرد و گاه سرعت این جنگنده به 3 ماخ هم می رسید و ارتفاع پرواز آن بیش از 20 کیلومتر بود و ظاهراً چیزی از سرعت آن کم نداشت. اما میگ MiG-25 ضعفهای بسیای هم داشت. برای مثال قدرت مانورپذیری آن به طرز وحشتناکی ناچیز بود، رادار آن بسیار ناکارآمد بود و دریک کلام، این هواپیمایی نبود که از پس رهگیری هواپیماهایی مثل B-70 یا SR-71 بر بیاید. با این که میگ MiG-25 هرگز هواپیمایی نبود که بتواند چنان تهدید عمده ای برای آمریکا به وجود آورد، اما ترسناک ترین جنگنده برای خلبانان آمریکایی همین میگ MiG-25 بود. تا اینکه در سال 1976 یک فروند میگ MiG-25 نیروی هوایی شوروی به خلبانی ویکتور بلنکو در ژاپن به زمین نشست. هواپیمای فاکس بت به دست آمریکاییها افتاد و رازهای آن در مدت کمی بر ملا شد و دیگر واهمه ای برای خلبانان آمریکایی از این جنگنده باقی نگذاشت.

هواپیمای رهگیر میگ MiG-25، نمای جانبی

پس از آشکار شدن توانایی های میگ MiG-25 برای غربیها، روس ها به فکر ساخت جنگنده ای بر پایه ی فاکس بت منتها با توانایی های کاملاً غیر قابل مقایسه با این جنگنده افتادند. البته ویکتور بلنکو پیشتر خبر از طراحی جنگنده ای کاملاً جدید و به روز با نام سوپر فاکس بت داده بود. نتیجه هواپیمای آزمایشی Ye-155MP بود که برای نخستین بار در سال 1975به پرواز درآمد. این پرنده نام MiG-31 را با لقب Foxhound به معنای سگ شکاری به خود اختصاص داد. فاکس هاوند در یک نگاه بسیار شبیه به میگ 25 بود، اما بزرگتر و مستحکم تر از فاکس بت بود. این جنگنده با اینکه بر پایه فاکس بت ساخته شده بود، اما هواپیمایی بسیار مدرن و البته قابل اطمینان بود. به کار بردن مقادیر بیشتری تیتانیوم و آلومینیوم در سازه این هواپیما باعث توانایی تحمل شتاب G بیشتر شده بود و موتورهای جدید توربوفن با مصرف کمتر، برد بیشتر هواپیما را تضمین می کردند. همچنین تسلیحات جدید و رادار قدرتمند از میگ MiG-31 یک رهگیر تمام عیار ساخته بود.

گربه نر آمریکایی به نبرد سگ شکاری روسی می رود!
در شرایط حال، به نظر می رسد قدرتمند ترین و مقتدر ترین رهگیرهای حال حاضر جهان، هواپیماهای F-14 و MiG-31 باشند. از این جهت که این دو جنگنده همیشه در مباحث مختلف مقابل یکدیگر قرار گرفته اند و خواه یا ناخواه به عنوان رقبای سرسخت یکدیگر به شمار می روند، مقایسه فنی این دو هواپیما خالی از لطف نخواهد بود. در این مقایسه، فاکتورهای مختلف و موارد گوناگون بین هر دو جنگنده سنجیده شده و نسبت به یکدیگر مقایسه می شوند. در هر بخش، ده امتیاز در نظر گرفته شده است. هر چه جنگنده مورد نظر امتیاز بالاتری کسب نماید، به منزله برتری آن جنگنده در داشتن شرایط فاکتور مقایسه است. حال به مقایسه فنی دو جنگنده می پردازیم و سعی خواهیم کرد که حتی الامکان بیشتر عوامل و فاکتور ها برای مقایسه در نظر گرفته شوند تا مقایسه هرچه بیشتر نمایانگر محاسن و معایب دو جنگنده نسبت به یکدیگر باشد:

*ابعاد و خصوصیات ظاهری- Dimensions and Appearance Sepcs: دو هواپیمای MiG-31 فاکس هاوند و F-14 تامکت هر دو از کلاس هواپیماهای جنگنده بزرگ و سنگین وزن هستند. فاکس هاوند طولی حدود 21 متر و دهنه بالی حدود 14 متر دارد. در مقابل تامکت طولی برابر با 19 متر و فاصله دو سر بالی در حدود 19.5 متر در حالت باز و 11.5 متر در حالت بسته دارد. هر دو هواپیما برای حفظ پایداری طولی از سکان های عمودی دو قلو استفاده می کنند. F-14 مجهز به سیستم بال های متغیر است در حالی که فاکس هاوند فاقد چنین سیستمی است. ترمزهای هوایی فاکس هاوند در زیر ورودی موتورها قرار دارند و به صورت دوتایی به سمت پایین باز می شوند و ترمزهای تامکت که به بال پروانه ای مشهورند، در فاصله بین دو موتور در قسمت عقب هواپیما واقع شده اند و به صورت دوتایی، یکی به سمت بالا و یکی به سمت پایین باز می شوند. ارابه های فرود دماغه دو هواپیما مشابه است اما ارابه های فرود اصلی فاکس هاوند به صورت دو چرخ پشت سر هم قرار گرفته اند در حالی که در تامکت دو چرخ هر ارابه اصلی کنار هم نصب شده اند. تامکت دارای هشت پایلون نصب تسلیحات-شش عدد در زیز بدنه و در تونل بین موتورها و دو عدد در زیر ریشه بالهاست. فاکس هاوند نیز دارای هشت مقر نصب تسلیحات- چهار عدد زیر بدنه و چهار عدد زیر بال هاست. بدنه ی هر دو هواپیما به حالتی طراحی شده است که بتواند در ایجاد نیروی برای بیشتر دخالت نماید. فاصله بین موتورها در تامکت بسیار زیاد و در فاکس هاوند بسیار کم است و کلاً حجم ورودی ها و خروجی های فاکس هاوند بیشتر است. این بخش فقط برای آشنایی با خصوصیات ظاهری دو جنگنده آورده شده و تاثیری در امتیاز دهی مقایسه ندارد.

MiG-31A از مدل های اولیه فاکس هاوند مجهز به چهار موشک R-33

*حداکثر سرعت-Maximum Speed:یکی از مورد توجه ترین مشخصه های هواپیماهای جنگنده، سرعت فوق العاده بالای آن هاست که به کمک آن جنگنده ها می توانند به سرعت وارد میدان نبرد شده، در کمترین زمان ممکن درگیر شوند و بتوانند به موقع صحنه نبرد را ترک نمایند. مسئله بالاترین سرعت ممکن چه برای جنگنده-رهگیر ها چه برای جنگنده-بمب افکن ها اهمیت ویژه ای دارد، چرا که جنگنده رهگیر باید بتواند به موقع به جنگنده های متخاصم رسیده و با آن ها وارد نبرد شود و یک جنگنده-بمب افکن نیز باید بتواند پس از بمباران برای فرار از دست رهگیر های دشمن به سرعت خاک کشور دشمن را ترک گوید. برادر بزرگ میگ MiG-31، یعنی MiG-25 سرعترین هواپیمای عملیاتی جهان است و این رکورد هنوز هم که هنوز است برای فاکس بت حفظ شده است. ظاهراً سرعت زیاد از فاکس بت برای فاکس هاوند به ارث رسیده است چرا که این جنگنده به مدد موتورهای نیرومندش می تواند تا 2.83 ماخ در ارتفاعات سرعت بگیرد. MiG-31 در ارتفاع پایین می تواند به سرعت 1.23 ماخ نیز برسد. در مقابل، F-14 در ارتفاعات می تواند به سرعت 2.37 ماخ رسیده و در ارتفاع پایین نیز سرعت این هواپیما تا 1.2 ماخ بالا می رود. همان گونه که معلوم است، در این مورد مقایسه تامکت مغلوب سرعت بالای فاکس هاوند می شود. MiG-31 از ده امتیاز این مقایسه ده امتیاز کامل و تامکت از ده امتیاز هشت امتیاز دریافت می کند.

*سقف پرواز خدمتی-Service Ceilling: اهمیت سقف پرواز خدمتی از آن جهت است که هواپیمای جنگنده بتواند در ارتفاعی پرواز کند که مصرف سوخت کمتر شده در نتیجه برد هواپیما بیشتر شود. با افزایش ارتفاع، تراکم مولکول های هوا به شدت کم شده و مقاومت کمتری از سوی هوا بر هواپیما اعمال می شود. مقاومت کمتر به معنای امکان اعمال قدرت کمتر موتور و در نتیجه کاهش مصرف سوخت است. همچنین، موتورهای جت امروز بهترین کارائی خود را در ارتفاعات بالا به نمایش می گذارند. گاهی اوقات، در نبردهای تن به تن هواپیماهای جنگنده برای فرار از دست حریفانشان به ارتفاعات بالاتری که هواپیمای دشمن توانایی دستیابی به آن را ندارند صعود می کنند و بدین صورت هر چند برای مدت کوتاه، ولی خود را از مهلکه نجات می دهند. میگ MiG-25 در یک پرواز به یاد ماندنی سقف پرواز مطلق هواپیماهای جنگنده جهان را شکسته و به ارتفاع 37 کیلومتری زمین صعود کرد. باز هم، قدرت ارتفاع گیری بالا در MiG-31 هم وجود دارد. فاکس هاوند می تواند به ارتفاع 20600 متری زمین دست پیدا کند در حالی که تامکت می تواند تنها تا ارتفاع 17300 متری اوج بگیرد. در این مورد مقایسه باز هم برگ برنده با MiG-31 است و فاکس هاوند از ده امتیاز نه امتیاز و تامکت از ده امتیاز هفت امتیاز کسب می کند.

هواپیمای F-14 تامکت در حال سوختگیری هوایی

*برد گذری و عملیاتی-Ferry and Combat Range: یکی از مهم ترین معیار ها و ویژگی های هواپیماهای نظامی و غیر نظامی برد این گونه هواپیماهاست. برد یک هواپیما عبارتست از میزان مسافتی که یک هواپیما می تواند طی کند. البته طی مسافت تحت شرایط مختلفی امکان پذیر است که از این جهت ما به دو دسته برد عملیاتی و برد گذری اشاره می کنیم. برد عملیاتی به میزان مسافت قابل طی شدن توسط هواپیمایی گفته می شود که می تواند با تسلیحات کامل و تانک های سوخت پر آن مسیر را طی نماید. این مقدار معمولاً نصف حساب می شود چرا که هواپیماهای نظامی نمی توانند در خاک دشمن فرود بیایند و مجبورند حداقل از توانایی طی کردن مسافت رفت برای طی کردن مسافت برگشت برخوردار باشند. اما برد گذری به میزان مسافتی گفته می شود که هواپیما می تواند بدون هیچ گونه تسلیحاتی و با تانک های سوخت پر در بهینه ترین سرعت و ارتفاع طی نماید که همیشه این میزان برد از برد عملیاتی بیشتر است. هواپیمایی با برد زیاد می تواند بدون ترس از اتمام سوخت به عملیات بپردازد و با خیال آسوده به پایگاه خود بازگردد. هواپیمای MiG-31 دارای برد گذری 3250 کیلومتر و برد عملیاتی 750 کیلومتر و هواپیمای F-14 دارای برد گذری 3200 کیلومتر و برد عملیاتی 920 کیلومتر است. هر دو هواپیما به دلیل استفاده از موتورهای توربوفن با ضریب کنارگذر پایین برد نسبتاً زیادی دارند. هم هواپیمای MiG-31 و هم F-14 قابلیت سوختگیری هوایی دارند که در صورت انجام آن برد آن ها تا دو برابر می تواند افزایش یابد. این دو هواپیما از نظر برد بسیار مشابه هم هستند، اما برد عملیاتی بیشتر تامکت باعث پیش افتادن این جنگنده می شود. در این مقایسه، تامکت با دریافت نه امتیاز از ده امتیاز بالاتر از فاکس هاوند با دریافت هشت امتیاز از ده امتیاز قرار می گیرد.


*موتورها یا پیشرانه ها-Propulsion System: از اصلی ترین بخش های تشکیل دهنده هر هواپیمایی قسمت پیشرانش یا موتورهای آن هواپیماست. داشتن عمر خدمتی بالا، تطبیق با انواع شرایط پروازی، نسبت قدرت به وزن بالا، مصرف سوخت کم، TBO بالا، سر و صدای کم، عدم به جاگذاری خط دود در آسمان و واکنش سریع به تغییرات قدرت همه از مشخصه های یک موتور جت ایده آل هستند. میگ MiG-31 در مدل های اولیه از موتور R-15BD-300 ساخت تومانسکی با قدرت نزدیک به 24000 پاوند استفاده می کرد. مدل A جنگنده F-14 تامکت نیز از موتور TF-30-P412/414A با قدرت 20000 پاوند بهره می برد. اگر ماکزیمم وزن تیک آف دو جنگنده با توجه به قدرت موتورها مقایسه شود-MiG-31 با بیشترین وزن 41 تن و F-14 با بیشترین وزن 31 تن- مشاهده می شود که نسبت قدرت به وزن هواپیمای تامکت مدل A بیشتر است و از این نظر تامکت جلوتر از فاکس هاوند قرار می گیرد. اما در مدل های بعدی، MiG-31 مجهز به موتورهای توربوفن D-30F6 ساخت سولوویف با قدرت 34170 پوند و F-14A+/B/D به موتورهای توربوفن GE-F110-400 ساخت جنرال الکتریک با قدرت 27000 پوند شدند. اگر مقایسه قدرت بر وزن بین آخرین مدل های فاکس هاوند و تامکت صورت بگیرد، می بینیم که فاکس هاوند با اختلاف بسیار کمی تامکت را پشت سر می گذارد که می توان این اختلاف را نادیده گرفت و دو جنگنده را از این لحاظ در یک سطح فرض کرد. ورودی ها و خروجی های موتورهای فاکس هاوند بسیار بزرگ هستند و حجم موتورهای این هواپیما به طور کلی از موتورهای هواپیماهای مشابه بیشتر است. سر و صدای موتورهای تامکت بسیار کمتر از موتورهای فاکس هاوند است اما چه مدل های اولیه فاکس هاوند چه تامکت دارای مشکل به جا گذاشتن خط دود در آسمان هستند. در این مورد مقایسه دو جنگنده در یک سطح قرار می گیرند و از ده امتیاز، نه امتیاز به هریک از جنگنده ها تعلق می گیرد.

خروجی های موتورهای عظیم الجثه MiG-31BM

*مانورپذیری-Maneuverability: در نبردهای داگفایت یا جنگ های هوایی بسیار نزدیک که پر از تعقیب و گریز های هواپیماهای جنگنده به دنبال هم است تعیین کننده ترین عامل موفقیت یک هواپیما می تواند مانورپذیری آن باشد. شعاع دورزدن کوچکتر، سرعت دورزدن بیشتر، تحمل شتاب جی بیشتر و سرعت استال کمتر از عوامل تاثیر گذار در مانورپذیری یک جنگنده هستند. هر دو هواپیمای مورد بحث ما هواپیماهایی سنگین وزن، بزرگ و تنبل هستند و مانورپذیری آن چنانی در حد اعلاء ندارند. از هواپیمای MiG-31 که از بدنه پایه MiG-25 به عنوان یکی از مانورناپذیرترین جنگنده های جهان استفاده می کند باید مانورپذیری در حد یک هواپیمای مسافربری را از آن انتظار داشت! اما هواپیمای F-14 به مدد استفاده از سیستم سنگین و گرانقیمت بال های متغیر و بالچه های جانبی دارای مانورپذیری به مراتب بهتری است. فاکس هاوند می تواند تا 6 جی نیروی شتاب گرانشی زمین را تحمل کند و این در حالیست که تامکت به راحتی تا 9 جی شتاب جاذبه را تحمل می نماید. تامکت بر خلاف فاکس هاوند مشکلی برای پرواز در سرعت های پایین و ارتفاع پایین ندارد اما فاکس هاوند به طور عمده در این سرعت ها کمی ناپایدار است. سرعت صعود تامکت به ارتفاعات در حدود 9400 متر بر دقیقه است در حالی که سرعت صعود MiG-31 برابر 12400 متر بر دقیقه است که فاکس هاوند این مسئله را مدیون موتورهای قدرتمندش است. F-14 قادر است با استفاده از حالت بال های کاملاً باز با سرعت 230 کیلومتر بر ساعت تیک آف کند، در حالی که MiG-31 برای تیک آف باید تا حدود 290 الی 300 کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد. به طور کلی در مانورپذیری و مشخصه های آیرودینامیکی تامکت یک سر و گردن از فاکس هاوند بالاتر است. تامکت 8 امتیاز و فاکس هاوند 6 امتیاز از ده امتیاز این مقایسه را دریافت می کند.

*وضعیت دید و کاکپیت-Cockpit View: با وجود پیشرفت سیستم های راداری و شناسایی تا سطحی که باور آن نیز مشکل است، اما یک قاعده کلی وجود دارد که می گوید: «خلبان همیشه به چشمان خود بیشتر اعتماد دارد تا تجهیزاتی که برای استفاده وی گذاشته شده است.» به همین دلیل وضعیت دید خلبان تاثیر بسیار زیادی در عملکرد وی دارد. اهمیت این مسئله در نبردهای هوایی نزدیک و نیاز به آگاهی بصری از وضعیت دشمن معلوم می شود. در هواپیمای MiG-31 همانند MiG-25 خلبان عمیقاً در داخل کاکپیت قرار می گیرد و دید بسیار محدود است. این وضعیت کاکپیت فاکس هاوند بیشتر به هواپیماهای شناسایی شبیه است تا یک هواپیمای رهگیر و هنوز هم این یکی از نقایص عمده MiG-31 محسوب می شود. اما دید در هواپیمای تامکت در حدی قابل قبول بوده و خلبان به خوبی کنترل اطراف خویش را در دست دارد. با اینکه MiG-31 حدود 5 تا 7 سال پس از تامکت به پرواز در آمده، اما کاکپیت این هواپیما از تجهیزات آنالوگ بیشتری نسبت به تامکت برخوردار است. دو سرنشینه بودن هر دو هواپیما امکان استفاده از این هواپیماها به عنوان هواپیماهای آموزشی بدون کم ترین تغییری را می دهد. در هواپیماهای MiG-31 و F-14 یک مجموعه ساده از کنترل های پرواز و پریسکوپ های جمع شونده وجود دارد تا در شرایط اضطراری خلبان عقب قادر به فرود آوردن هواپیما باشد. هر دو هواپیما مجهز به سیستم نمایشگر سربالا یا HUD برای نمایش اطلاعات پروازی در جلوی چشمان خلبان هستند. در این مقایسه نیز تامکت با دریافت نه امتیاز از ده امتیاز بالاتر از فاکس هاوند با دریافت هفت امتیاز از ده امتیاز قرار می گیرد.

سمت راست- کاکپیت خلبان F-14 سمت چپ- کاکپیت خلبان MiG-31

*سیستم های راداری-RADAR Systems: یکی از بزرگترین پیشرفت های علم هوانوردی اختراع رادار و به کارگیری آن در هواپیماهای نظامی به طور گسترده بود. با آشکار شدن اهمیت فوق العاده وجود سیستم های راداری، رادارهای شناسایی قدرتمندی در طی دوران مختلف برای هواپیماهای جنگنده ساخته شدند. به کمک رادار می توان بدون نیاز به دیدن هواپیماهای دشمن، آن ها را از فواصل دورتر شناسایی و خود را برای حمله به آن ها آماده کرد. هم هواپیمای MiG-31 و هم F-14 از سیستم های راداری بسیار قدرتمند و مشهوری برخوردارند که برای رهگیرهایی در این سطح ضروری به نظر می رسد. یکی از مهم ترین عواملی که نقش عمده ای را در به شهرت رساندن تامکت ایفا کرد رادار فوق پیشرفته-در زمان خود- AN/AWG-9 بود که با توانایی شناسایی 24 هدف همزمان و توانایی مورد هدف قرار دادن 6 عدد از آن ها به صورت همزمانتا سال ها از آن به عنوان بی نظیر ترین رادار نصب شده روی هواپیماهای جنگنده یاد می شد. این قضیه تا جایی پیش رفت که حتی در جنگ تحمیلی ایران-عراق، از رادار AWG-9 در قالب هواپیمای تامکت به عنوان مینی آواکس استفاده شد. این رادار توانایی اسکن شعاع 370 کیلومتری را داراست، مضاف بر اینکه اگر محدودیت اندازه آنتن این رادار نبود، AWG-9 قادر به اسکن شعاع 700 کیلومتری نیز می باشد. این رادار بعد ها در هواپیمای F-14D ارتقا یافته و کاملاً دیجیتالی شد و قابلیت ایجاد دیتالینک در آن تعبیه گشت و از آن زمان به بعد این مدل از رادار، AN/APG-71 نامیده شد.اما در آن سوی قضیه، میگ MiG-31 قرار دارد که رادار این جنگنده نیز غوغایی در عرصه رادارهای پیشرفته ایجاد کرده است. رادار ملقب به «زاسلون» با کد SBI-16 که در مدل های قدیمیتر MiG-31 به کار رفته است توانایی اسکن فضای 200 کیلومتری اطراف خود را دارد و قادر است 10 هدف را به طور همزمان در نظر گرفته و به چهار عدد آن ها شلیک نماید. در مدل MiG-31BM همین رادار دچار تغییرات و بهبود هایی گردید و پس از آن با نام Zaslon-M یا کد S-800 شناخته شد. این رادار توانایی هایی مشابه AN/APG-71 دارد، قادر است فضای 400 کیلومتری اطراف اسکن کرده، 24 هدف را همزمان شناسایی نموده و به 6 عدد آنان حمله نماید. گفته می شود که این رادار به حدی قدرتمند است که حتی می تواند جنگنده های خفاکار یا Stealth را نیز شناسایی کند. MiG-31 در حقیقت نخستین هواپیمایی بود که قابلیت نگاه به پایین-شلیک به پایین واقعی داشت. رادار این هواپیما حتی به اهدافی که در پشت سر هواپیما قرار دارند نیز حساس است. بسیاری بر این عقیده اند که رادار زاسلون از روی نمونه های رادار AN/AWG-9 ساخته شده است و تکنولوژی آن مشابه تکنولوژی همان رادار است. در این مقایسه، ظاهراً دو جنگنده تقریباً در یک سطح قرار دارند و هر دو هواپیما از ده امتیاز این مرحله، نه امتیاز دریافت می کنند.

هواپیمای MiG-31BM در حال تاکسی و مجهز به دو موشک آکرید و چهار موشک آموس

*تسلیحات قابل حمل- Armament: توانایی ها و ویژگی های هواپیماهای جنگنده یک طرف، تسلیحات قابل حمل آن ها یک طرف. چرا؟ پاسخ معلوم است. یک هواپیمای جنگنده با تمام توانایی هایش سعی در درست هدایت کردن تسلیحات به سمت دشمن و تاثیرگذاری آن تسلیحات به بیشترین حد و وارد آوردن بیشترین ضربه بر پیکره نظامی دشمن دارد. یک هواپیمای جنگنده قدرتمند بدون تسلیحات هیچ است و بیشتر به یک هواپیمای مسافربری می ماند که یک یا دو مسافر را به گردش می برد. هواپیماهای رهگیر بیشتر از هر اسلحه ای به موشک های هوا به هوای قدرتمند، کاری و دقیق احتیاج دارند. هواپیمای F-14 تامکت مجهز به سیستم موشکی دوربرد فینیکس، موشک نزدیک برد سایدوایندر و موشک های میان برد اسپارو و در برخی نمونه ها موشک های آمرام است. شاید به نام ترین موشک هوا به هوا همان موشک فینیکس AIM-54 باشد که تنها هواپیمای عملیاتی حمل کننده آن تامکت است. این موشک به تعداد شش فروند روی تامکت نصب شده و قابلیت رهگیری شش هدف در فاصله بیش از 160 کیلومتر را به صورت همزمان به این هواپیما می دهد. کلاهک جنگی این موشک بسیار قدرتمند است و حتی با منفجر شدن در کنار هواپیمای قربانی می تواند به نابودی هدف بینجامد. البته موشک های AIM-54 مدل C برد 160 کیلومتری دارند و موشک های مدل A تنها تا 120 کیلومتر قادر به رهگیری هدف می باشند. رادار این موشک از نوع هدف یاب فعال است و پس از شلیک شدن نیازی به هواپیمای مادر ندارد. موشک دیگر قابل حمل موشک سایدوایندر AIM-9 است که یکی از کاربرد ترین موشک های هوا به هواست. این موشک کوچک یک موشک حرارت یاب است و بردی کمتر از 10 کیلومتر دارد. موشک اسپارو AIM-7 نیز یک موشک هدایت راداری نیمه فعال است که بردی بین 30 تا 40 کیلومتر دارد. موشک AIM-120 آمرام نیز فقط در برخی موارد برای انجام تست روی تامکت نصب شد و در غیر این صورت استفاده انبوه نداشته است. از سوی دیگر MiG-31 با کلکسیونی از بهترین موشک های هوا به هوای روسی در انتظار گربه آمریکایی نشسته است. موشک های R-27 با برد 150 کیلومتر، R-33 با برد 160 کیلومتر، R-37 با برد بیش از 300 کیلومتر، R-40 با برد پنجاه کیلومتر، R-60 با برد 10 کیلومتر، R-73 با برد 30 کیلومتر و R-77 با برد 120 کیلومتر موشک های هوا به هوای قابل حمل توسط میگ MiG-31 هستند. در این میان، موشک های دوربرد بسیاری به چشم می خورند که برد آن ها از موشک فینیکس بیشتر است، اما تنها موشک های R-33 و R-37 در حد فینیکس شناخته شده اند. با توجه به تنوع موشک های هوا به هوای فاکس هاوند و برد بیشتر اکثر موشک های آن و قدرت انفجاری بالای برخی موشک های آن مانند آکرید R-40 این هواپیما از نظر قدرت رهگیری در سطح بالاتری نسبت به تامکت قرار می گیرد. در مورد توانایی های هوا به زمین فاکس هاوند باید گفت که در مدل BM این توانایی ها تقویت شده و این هواپیما می تواند موشک های هوا به زمین Kh-31P و Kh-58 را نیز حمل نماید. هواپیمای F-14 هم البته در مدل D قادر به حمل بمب های GBU-16 و موشک های AGM-88 HARM و AGM-84 SLAM می باشد. اصولاً این دو جنگنده رهگیر برای حملات هوا به زمین ساخته نشده اند و توانایی کنونی آن ها هم برای انجام این گونه حملات در اثر نیازها و توانمندی های این جنگنده ها برای انجام حتی این گونه حملات به وجود آمده است. از نظر تسلیحات قابل حمل، فاکس هاوند از ده امتیاز موفق به کسب هر ده امتیاز کامل شده و تامکت تنها موفق به دریافت هفت امتیاز می گردد و بدین ترتیب MiG-31BM در رتبه بالاتری نسبت به F-14D قرار می گیرد.

نمایی زیبا از یک فروند F-14A پارک شده در پایگاه

*سیستم های دیگر-Other Systems: در بعضی مدل های میگ MiG-25 و خصوصاً مدل های شناسایی دوربین هایی برای عملیات شناسایی نیز وجود داشت. وجود یک چنین دوربین هایی یا سنسور های احتمالی در هواپیمای MiG-31 هنوز معلوم نیست. در مقابل، تامکت از نظر سیستم های جانبی دیگر مقام بالاتری دارد، چرا که این جنگنده به راحتی می تواند تبدیل به یک هواپیمای شناسایی کامل شود و این کار با نصب سیستم TARPS-Tactical Airborne Reconnaisance Pod System امکان پذیر می شود. همچنین سیستم ناوبری و هدف گیری شبانه LANTIRN-Low Altitude Night Targetting and Infra Red Navigation توانایی های هوا به زمین این جنگنده بازهم افزایش می یابد. هر دو هواپیما مجهز به سیستم اسکن مادون قرمز حرارتی هواپیماهای دشمن یا IRST-Infra Red Search and Track هستند، مضاف بر این که F-14 به سیستم دیگری مشابه IRST با نام FLIR-Front Looking Infra Red نیز مجهز است. در این مورد مقایسه تامکت از ده امتیاز نه امتیاز را دریافت کرده و فاکس هاوند هم از ده امتیاز هفت امتیاز را دریافت می کند و بدین ترتیب در این قسمت MiG-31 مغلوب توانایی الکترونیکی تامکت می شود.

*قابلیت خفاکاری- Stealth Capability: قابلیت خفاکاری که از خصوصیات جنگنده های نسل پنجم است، با استفاده از مواد مخصوص جاذب راداری و طراحی ویژه بدنه هواپیما مانع تشخیص این گونه هواپیماها به وسیله رادار می شود. جنگنده های مورد مقایسه این بحث از نسل چهارم جنگنده ها هستند و در هیچ یک قابلیت های خفاکاری دیده نمی شود. امتیاز هر دو جنگنده از این بخش از ده امتیاز صفر امتیاز است.

*هزینه های خرید و نگهداری- Purchase and Maintenance Costs: یکی از عواملی که ممکن است کشوری را به خرید یا عدم خرید یک جنگنده ترغیب و تشویق نماید، قیمت جنگنده و البته هزینه های نگهداری آن است. هواپیمای MiG-31BM چهل میلیون دلار قیمت دارد و تامکت های F-14D دارای قیمتی برابر با سی و هشت میلیون دلار می باشند. تفاوت قیمت خرید دو جنگنده تقریباً نسبت به کل قیمت ناچیز است، اما از قرار معلوم هزینه نگهداری تامکت بسیار بیشتر از هزینه های نگهداری MiG-31 است. ظاهراً دلیل نیروی دریایی آمریکا برای بازنشسته کردن این جنگنده پیشرفته نیز همین سرسام آور بودن هزینه های نگهداری آن بوده است. از این لحاظ، تامکت در رتبه پایین تری نسبت به فاکس هاوند قرار می گیرد. F-14 از ده امتیاز هفت امتیاز و MiG-31 از ده امتیاز نه امتیاز دریافت می کند.

هواپیمای MiG-31BM در نمایشگاه هوایی

نماهای شماتیک دو جنگنده F-14 تامکت و MiG-31 فاکس هاوند

نتیجه گیری کلی مقایسه
همانطور که از نظرتان گذشت، در هر بخش امتیازات مربوطه با توجه به قابلیت های هر جنگنده به آن ها اعطا شد. جمع کلی امتیازات برابر با 84 امتیاز از 110 امتیاز برای MiG-31 فاکس هاوند و 82 امتیاز از 110 امتیاز برای F-14 تامکت است. در این مقایسه از نظر نتیجه کلی، میگ MiG-31 در رده بالاتری نسبت به F-14 تامکت قرار می گیرد و این بدین معنیست که فاکس هاوند در کل می تواند جنگنده-رهگیری موثرتر، ارزان قیمت تر و مجهزتر نسبت به تامکت برای نیروی هوایی کشورهای مختلف باشد و در عین حال از پشتیبانی قطعات یدکی و غیره تا سالیان سال بهره مند باشد. در ذیل جدول امتیازات هر بخش و کلیه امتیازات را از نظر می گذرانیم:

[evry day]

همان طوری که می دانیم، هواپیمای تامکت به دلیل دارا بودن ویژگی های منحصر به فرد به عنوان یکی از موفق ترین جنگنده های طول تاریخ هوانوردی به شمار می آید و هنوز نیز پس از بیش از سی سال خدمت در نیروی دریایی آمریکا، همانند هواپیمایی تازه طراحی و تولید شده می نماید



نمای کلی موشک فینیکس


نمونه ی ابتدایی موشک فینیکس بر روی یک هواپیمای تامکت


این جنگنده نسبت به همقطاران خود دو ویژگی بسیار برجسته داشت، که یکی دارابودن سیستم بال های متغیر و دیگری سیستم موشکی فینیکس، که مورد آخری ویژگی بسیار جدید و تکنولوژی نوینی در عرصه نبرد های هوایی به شمار می آمد و صد البته قیمت این پرنده به دلیل داشتن چنین سیستم گران قیمتی بسیار بالاست. در واقع، به جرات می توان اظهار کرد که محبوبیت هواپیمای تامکت بیشتر به دلیل توانایی حمل موشک های فینیکس بوده و اف-14 بدون آن هیچ کاره است. این موشک های هوا به هوا، با بردی معادل 150 کیلومتر جزو دوربرد ترین موشک های هوا به هوا به شمار آمده و با کد AIM-54 و لقب فینیکس به معنای ققنوس شناخته می شود.


هواپیمای تامکت در حال شلیک موشک فینیکس

سیستم هدایتی این موشک از نوع فعال است، که این به این معناست که پس قفل روی هدف و شلیک موشک، دیگر نیازی به قفل ماندن رادار هواپیما روی هدف نیست و موشک می تواند مستقل از رادار هواپیما به عملیات ادامه دهد. در این سیستم راداری، پس از شلیک موشک، هدایت موشک و محاسبه زاویه مناسب برای برخورد به هدف، به عهده کامپیوتر درونی موشک سپرده شده و هواپیما می تواند به تعقیب اهداف دیگر برود. دلیل ایجاد این ویژگی نیز مشخص است، به دلیل برد بسیار آن، اگر هدف در حداکثر برد موشک باشد، نسبتاً زمان زیادی طول می کشد که موشک به 150 کیلومتری رسیده و به هدف اصابت نماید، در نتیجه، بدیهی است که فقل ماندن رادار هواپیما تا برخورد موشک به هدف آن را از انجام عملیات دیگر محروم ساخته و چه بسا به خاطر حفظ قفل روی هدف، هواپیمای پرتابگر خود طعمه هواپیمای دیگری شود.
رادار فعال این موشک این امکان را به هواپیما می دهد که در هنگام برخورد به هدف، اف-14 پرتاب کننده حتی در آشیانه و خلبان های آن از آن خارج شده باشند. حداکثر سرعت عملیاتی این موشک پنج ماخ بوده و در بسیاری از موارد این موشک، پس از پیدا کردن هدف در نزدیکی آن منفجر شده و توان فوق العاده کلاهک جنگی آن هواپیمای هدف را منهدم نماید. طول این موشک حدود 4 متر بوده و قطر آن نیز به 30 سانتیمتر رسیده و وزن آن نیز حدود 450 کیلوگرم و وزن کلاهک جنگی آن در حدود 67 کیلوگرم است. این موشک از موتور توربوراکت با سوخت جامد استفاده می کند که به این موشک حداکثر سرعت را می بخشد. در هنگام شلیک این موشک، مستقیماً به دنبال هدف نمی رود بلکه مسیر احتمالی گذر آن را محاسبه کرده و به سمت آن جا می رود.

موشک فینیکس از نوع سی

در تست هایی که بر روی این موشک در مراحل اولیه آزمایش صورت گرفت، شش هدف مصنوعی که در روی رادار هواپیما به شکل هواپیماهای واقعی نمایش داده می شوند، از زمین پرتاب گردید که هر شش هدف توسط رادار قدرتمند تامکت شناسایی گردیده و شش موشک فینیکس با فاصله ی بسیار اندک، یکی پس از دیگر پرتاب گشتند. از شش موشک پرتاب شده، پنج فروند آنان به صورت مستقیم یا دایرکت هیت به اهداف برخورد کرده و آنان را به طور کامل منهدم نمودند، اما یکی از این موشک ها به دلیل کوچک بودن نسبی هدف مصنوعی و نیز اشکالی در رادار این موشک، از مسیر خود منحرف شد که اعلام گردید در صورت واقعی بودن هدف، امکان چنین اشتباهی وجود ندارد. میزان موفقیت این آزمایش، هشتاد درصد اعلام گردید که برای آزمایش یک موشک تازه طراحی شده و البته با هدف های مصنوعی، میزان موفقیتی بسیار عالی بود.

موشک فینیکس در زیر موشک سایدوایندر نصب شده روی تامکت

در مورد این موشک، از بین بردن آن با انجام مانورهای شدید که در نتیجه موشک به دنبال هواپیما رفته و در اثر شتاب جی از بین می رود، امکان ندارد، چرا دیگر این حقه نیز قدیمی شده و این موشک توانایی تحمل شتاب جی، حداکثر دو برابر شتاب جی قابل تحمل توسط هواپیماهای جنگنده امروزی را دارد. در هواپیمای تامکت حداکثر شش موشک فینیکس می تواند حمل شود که شامل دو عدد زیر بال ها و چهار عدد در پایلون هایی زیر بدنه می شود. نا گفته نماند این موشک ساخت کمپانی هیوز بوده و در طی جنگ تحمیلی علیه ایران نیز نیروی هوایی کشورمان با استفاده از هواپیمای تامکت مجهز به این نوع موشک های قدرتمند هواپیماهای عراقی بسیاری را از فواصل بسیار دور و باور نکردنی، سرنگون ساخته و بار دیگر نیز برتری خود را به نمایش گذاشت.

نوشته شده توسط اریا
سایت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[evry day]

ایول استا persian_empire_evanescence توهم که مثل من تکراری شدی دمت گرم

[raptor22]

persian_empire_evanescence عزيز
پستت تكراري(هرکولس)

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[Persian_Gun's]

هليكوپتر تهاجمي تايگر جهت استفاده نيروهاي نظامي دو كشور فرانسه و آلمان در سه مدل پايه ساخته شده است.كه شامل دو نوع ضد تانكHAC (فرانسه)وUHT (آلمان)و يك نوع پشتيباني رزمي براي فرانسه به نام HAPمي باشد.البته يك مدل باقابليت شناسايي براي ارتش استراليا و نوع ديگر بر پايه HAPبراي ارتش اسپانيا نيز تدارك ديده شده است.پروژه طراحي اين هليكوپتر متعلق به يوروكوپتر(يكي از شاخه هاي فرعيEADS)بوده و ازپيمانكاران اصلي اين پروژه مي توان به دايملر كرايسلر از آلمان و ماترا از فرانسه و كاسا از اسپانيا اشاره كر.در طراحي و ساخت اين هليكوپترجهت كاهش وزن تقريباً در هشتاد درصد بدنه از مواد كامپوزيتي استفاده شده كه سازه اصلي از كولارو ورق هاي كربن و پانل ها نيز از سازه هاي لانه زنبوري نومكس با پوسته كربن و كولار ساخته شده اند.كابين خلبان و افسر تسليحات مجهز به نمایشگرهای رنگی چند منظوره و همچنین نمایشگرHead-Up برای خلبانان بوده و سایت نشانه گیری نصب شده روی کلاه خلبان و افسر تسلیحات نیز از تجهیزات استاندارد است.از تجهیزات ناوبری موجود در کابین خلبان می توان به رادار داپلر،ارتفاع سنج رادیویی و سیستم مکان یابی جهانی اشاره کرد.هلیکوپترهای تایگر با استفاده از دوموتور توربوشفتMTR390 با قدرت 1285 شفت اسب بخار به پرواز در می آیند.

هلیکوپتر ضدتانک تایگر
هر دو نوع تایگر ضدتانکHAC,UHT مجهز به سایت نشانه گیري osiris دوربینIRCCDو مسافت یاب لیزری و همچنین دوربین مادون قرمز نصب شده روی دماغه با زاویه میدان دید سی در چهل هستند.این هلیکوپتر می تواند چهار موشک هوابه هوای (میسترال یا استینگر)را با خودحمل کند که موشک های میسترال با سرجنگی 3کیلوگرمی بردی برابر 6کیلومترواستینگر با سرجنگی یک کیلوگرمی بردی برابر 5 کیلومتر دارد.در ماءموریت های ضدتانک مهمترین اسلحه تایگر موشک اروپاییHOT3یا موشک تریگات بوده که در هر لحظه فقط یک اسلحه می تواند فعال باشد.برد موشک تریگات برابر 500 تا 5000 متر است در حالی که برد موشک تریگات در حدود 4000 متر می باشد.تایگرهای سفارشی ارتش استرالیا به موشک های هلفایر و راکت های 70
میلیمتری مجهز خواهند شد.

هلیکوپتر پشتیبانی رزمی تایگر
نوع پشتیبانی رزمی هلیکوپتر تایگر مجهز به یک توپ 30 میلیمتری با نواخت 750تیر در دقیقه برای درگیری های نزدیک و راکتهای 68 میلیمتری بود ه و همچنین جهت مقابله با تهدیدهای هوایی توانایی شليك موشک های هوا به هوای میسترال را دارد.این هلیکوپتر دارای سایت نشانه گیریStrixنصب شده درسقف با پایدارکننده ژیروسکوپی علاوه بر انواع دوربین های مادون قرمز ومسافت یاب لیزری مجهز به سایت نشانه گیری اپتیکی نیز است.اولین پرواز هلیکوپتر تایگر در سال 1991 انجام گرفت و تولید سری آن نیز از سال 2002 شروع شده است.فرانسه و آلمان هرکدام80 فروند سفارش داده اند که تحویل آنها از اواخر سال 2004 شروع شده است.
مطلب مربوط به ماهنامه نوآور شماره 7 مي باشد.

[evry day]

دوستان این مطلب تکراری شده

معرفی جنگ افزار : زیر دریایی روسی آکولا : کوسه شکاري

من مال خودمو ویرایش می کنم می مونه یکی دیگه از این مطلب 3 تا هست

[raptor22]

گذر از سرعت صوت
بل X-1
14 اكتبر 1947

نخستين هواپيمايي كه از سرعت صوت گذشت هواپيماي آزمايشي بل X-1 به خلباني «چارلز (چاك) ييگر » بود.در طي جنگ جهاني دوم خلبانان جنگنده ها در نبردهاي تن به تن و هنگام شيرجه هاكه عملا به سرعت صوت نزديك ميشدند متوجه لرزشهاي بسيار شديد در بدنه و به دنبال آن پساي قوي مي شدند.در آن زمان اين تكانهاي شديد براي طراحان هواپيما ناشناخته بود اما در خاتمه جنگ و با پيشرفت نسبي علم ايرو ديناميك ، مهندسان طراح فهميدند اين لرزش و پسار شديد ،ناشي از نزديك شدن هواپيما به ديوار صوتي يا SHOCKWAWE(امواج ضربه اي)است.در سال 1944 و با هدف شكستن ديوار صوتي ،هوانيروز ارتش ايالات متحده و ناسا (در آن زمان NACA) طرح مشتركي را آغاز كردند .نيازمندي هاي كليدي اين طرح يك موتور قدرتمند راكتي و توسعه آلياژ جديدي براي ساخت بدنه بود كه بتواند در دماي بالاي توليد شده در سرعت هاي بالا دوام بياورد.كارخانه بل طراحي گلوله مانند را براي سه فروند X-1 توليدي خود انتخاب كرد كه فضايي مناسب براي موتور (موتور راكتي XLR-11 با رانش 6000 پاوند )سوخت و تجهيزات جمع آوري اطلاعات فراهم ميكرد.براي بهبود عملكرد ،پرواز از اين هواپيما به صورت پرتاب از زير شكم هواپيماهاي بمب افكن B-29 يا B-50 صورت مي گرفت كه چندين پرتاب سرشي و با استفاده ازموتور نيز تا پيش از شكستن ديوار صوتي توسط سروان چارلز(چاك) ييگر صورت گرفت.بالاخره ييگر در تاريخ 14 اكتبر 1947 در ارتفاع 43000 پا توانست پا را از سرعت صوت فراتر بگذارد و به سرعت 1.06 ماخ دست پيدا كند.نكته جالب توجه در اين هواپيما حفظ آرايش بال مستقيم (بدون پسگرايي) است كه ناشي از ضعف علم ايروديناميك در آن زمان مي باشد.

چارلز (چاك) ييگر

[raptor22]

F-14 TOMCAT + موشك فينيكس = شليك كن و فراموش كن(Fire & Forget)

[Pario]

دوستان با عرض سلام ببخشيد ليست نيمه كاره بود راست كليكم كار نميكرد بعد هم address bar همه چيام رفت الان درست شده (ليست)pario جان يك بار ديگه زحمتش بكشي ممنون ميشم.

pario اگر هم مطلب نميزاري حداقل بيا نظر بده.

توجه: ...................................توجه:
برای سامان دهی به مطالب قبلی لطفا از قرار دادن هرگونه مطلب جدید تا اطلاع ثانوی جلوگیری نمایید
تنها ارسال پرسش و بحث و جواب به انها بلامانع است
ممنون
پاریو را هم دیدین بگین بابا تاپیک زدی جورش را هم باید بکشی
تا 3 شمردم باید لیست حاضر شه
خواهشا دیگه پست جدید ندین فعلا ممنون

منظورت چيه؟




pario هر جا هستي خودتو نشون بده و گرنه برات گرون تموم ميشه هر حرفي هم بزني بعدا در دادگاه عليهت استفاده ميشه.
حق داري وكيل بگيري و يك زنگ هم بزني.

منظورم این بود یه موقعی اگه این بالگرد با ا ین جتا سر شاخ بشه بیچاره راه فراری نداره موشکاشم بد دادش

نمی رسن چون قدرت مانور بالایی ندارند جاخالی بدن فقط باهش حال میده که تانکو و سنگر خراب کنن


این جا دادگاه نظامیم که تشکیل دادید دور من ماژ یک قرمز بکشید


pario خودش می گفت من خیلی از زندگی

سیرم هیجاه راش نمی دادن ولی نمی دونستم دیگه قهر می کنه

یه سر به این تایپک نمی زنه شاید ترورش

کردن سر کوچش وایسادن زیر پاش یه مین ضد هوایی گراشتن

ادم خوبی بود تو یکی از پستاش نوشته بود

به جونش سو قصد کردن کاشکی به سلا متی بیاد

این تایپکشو سر وسا مون بده بیا دیگه هر جای هستی خودتو

نشون بده شنا سایی شدی و گرنه یه مطلب چا ق و چله می زارم با

عکسای کو چیک

دادگاه نظامي تايپيك جنگ افزار

مجرم : pario
جرم : زدن تايپيك و ناپديدشدن

حكم صادره :دوستان بنده پيشنهاد اشد مجازات با اعمال شاقه رو ميكنم يعني اين:

طبق قوانين pario حق اعتراض به حكم رو داره البته تا يك روز بعد از انتشار حكم.

شرايطي هم براي بخشش هست :
1) هر چه سريعتر فهرست رو آماده كنه.
2) روزي 2 ساعت تمام وقت فقط در تايپيك جنگ افزار باشه.

دوستان اگر شما مايليد ميتونيد مواردي به اين حكم اضافه يا كم كنيد.

کاملا موافقم
میگم چطوره یه دوسالی قبل مجازات بفرستیمش ابو غریب یا گوانتانامو ماه عسل

[QUOTE=evry day;2051808]بابا قاضی تخفیف بده شاید یادش رفته همچین تایپکی زده

اینارو قبل از محکوم شدنش زده چی میگید نکنه تو اشپز خونه گیر افتاده غذا رو سو ختونده بن


شده تو اخبار 60 ثانیه شاید خبرشو بدن

این رو گفته

سابقش خرابه فقط

بهش نگید اینارو گفتم تا بیشتر بهش گیر بدیم اینم

خودش یه نوع جنگ روانیه مر بوط به جنگ افزاره

دادگاه رو باهت موافقم

درجه هاشو ازش بگیریم

الانم هوا سرده بنده خدا مثل من گنا ه داره
ناسلامتی اشپزه حیفه
پیشنهاد من بزاریم الانه که


الا نه که هممونو با تیر بار سو لا خ سو لاخ کنه نفس کش

من که ضد گلو له دارم ولی حیف به جر مش اضا فه میشه

یکی زنگ بزنه خودشو تسلیم کنه یه هفته تنهایی مطلب بزاره بلکه نظر دوستان عوضشه احتمال _10000

نه من خودم شمشیر لین چان را ازش قرض گرفتم برا این کار
تایپ انگلیسی اون هلیکوپتر را بزار

بابا این که نشد ساخته کجایه چی چی میکنه
من میسرچم شاید انگلیش اش را یافتم
حالا بیا و ترجمه کن
راستی لینک نوار را هم بزار
راپتور 22 جان واقعا ممنون بابت زحمتی که کشیدی

اخطار اخطار :
ا ستاد فرماندهی تاپیک جنگ افزار به افسر ارشد پاریو :
اگه بخوای زیر آبی بری و دیگه مطلب نزاری با همون شمشیر لین چان قیمه قیمه ات میکنم
منتظر مطالبت هستم

افرین این شد یه حرفی

ما خیلی سر در میاریم کسی نباید سر در بیاره همه چیز در حد استاندارش خوبه

1. دفاع میکنیم

2. من هیچی از این چیزا نمیفهمم !! چرا باور نمیکنید؟؟
3.شدیدا در گل گیر کردم!!(مثل خر) دنیا داره رو سرم خراب میشه. این نکته رو کاملا با پوست و خون و استخون حس کردم : دوستانت را در مواقع بد بختی و مصیبت خواهی شناخت!
4. من قبلا نابود شدم حالا اگر اعدام یا تبعید یا هر کاری که دوست دارید میتونید انجام بدید

ایول استا persian_empire_evanescence توهم که مثل من تکراری شدی دمت گرم

evry day جان ، بازم داری مطالبه تکراری میزاری

persian_empire_evanescence عزيز
پستت تكراري(هرکولس)

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

دوستان این مطلب تکراری شده

معرفی جنگ افزار : زیر دریایی روسی آکولا : کوسه شکاري

من مال خودمو ویرایش می کنم می مونه یکی دیگه از این مطلب 3 تا هست

1. الکی به هم نپرید شوخی شوخی جدی میشه و اونوقت تاپیک میره لای باقالیها
2.اینکه که گفتم بحثها رو در دو تاپیک مجزا ببریم جلو برای همین بود