مشاعره

[mohammad99]

ور نهد در ره ما خار ملامت زاهد
از گلستانش به زندان مکافات بريم

شرممان باد ز پشمينه آلوده خويش
گر بدين فضل و هنر نام کرامات بريm

[sise]

مسلمانان مرا وقتی دلی بود
که با وی گفتمی گر مشکلی بود

به گردابی چو می‌افتادم از غم
به تدبیرش امید ساحلی بود

دلی همدرد و یاری مصلحت بین
که استظهار هر اهل دلی بود

ز من ضایع شد اندر کوی جانان
چه دامنگیر یا رب منزلی بود

[mohammad99]

دو چشمم مستی ی ِ مینای می داشت
چه سود آخر به کس جامی نبخشید
لبم آشفتگان دربدر را
ندانم از چه فرجامی نبخشید؟
چه شب ها مرغکان در نور مهتاب
نوای شادی از دل برکشیدند
سحر سرمست غوغای شب دوش
به سوی دشت و صحرا پر کشیدند
من آزرده تنها خفته بودm

[malakeyetanhaye]

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
قضای اسمان است این و دیگرگون نخواهد شد

[mohammad99]

در سنگلاخ خاطر من گل دمیده بود
چون سبز جامه، غنچه صفت، پیکر مرا
از چشم ها نهفته و در بر کشیده بود
ای باغبان عشق! تو تا با خبر شدی
لبهاش از لبم گل صد بوسه چیده بود
عشقم هزار پرده ی پرهیزْ سوخته
شوقم هزار جامه ی تقوا دریده بود
بر لوح ساده ی دل دیرآشنای من
رنگ هزار باغ و بهار آ‏رمیده بود
جانم همه شرار و به پیکر نشسته گرم
خونم همه شراب و به رگ ها دویده بود
می سوخت شمع عشق به فانوس چشم من
وان روشنی به خلوتم از نور دیده بود
از بوسه واگرفت و هم از بوسه باز داد
جان را که دور از او به لبانم رسیده بوd

[malakeyetanhaye]

درك تنهایی و دلتنگی ام
یك دنیا صبر می خواست و مهر
و تو چه با سخاوت هر دو را در برداشتی
ای معنی سبز تمام كلام ناگفته ام
تو را تا هنگام كه نفسی در كنج سینه باشد
با همه وجود و با دستان خالیم به خاطر خواهم داشت ...

آسمان هم مهربانی نگاهت را وام گرفته
در ترنم باران و نم اشكت چه پاكی نهاده
اما دیدگان این همیشه غصه دار
باران چشمان تو را هرگز تاب ندارد
پس با دستانت مهربانی زدودن اشكها را برایم به ضیافت بخوان
تا بگویم با این لبهای ترك خورده از عطش عشقت
و تا آن هنگام كه جانی در بدن باشدبه خاطر خواهم

[mohammad99]

من به رنگ رفته شان ، وز تار و پود مرده شان بيمار
و نقوش در هم و افسرده شان ، غمبار
خيره ماندم سخت و لختي حيرتي كردم
ديدم ايشان هم ز حال و حيرت من حيرتي كردند
من نمي گفتم كجا يند آن همه بافنده ي رنجور
روز را با چند پاس از شب به خلط سينه اي
در مزبل افتاده بنام سكه اي مزدور
يا كجايند آن همه ريسنده و چوپان و گله ي خوش چرا
در دشت و در دامن
يا كجا گلها و ريحانهاي رنگ افكن
من نمي رفتم به راه دور
به همين نزديكها انديشه مي كردم
همين شش سال و اندي پيش
كه پدرم آزاد از تشويش بر اين خفتگان مي هشت
گام خویsh

[malakeyetanhaye]

شاید
نه حتما مقصر اصلی تویی
خوشحال باش
چندیست بجای غزل ، مرثیه می سرایم

[mohammad99]

منم آن پرنده دل مرده / که درون چشمش / شوق پرواز زند سو / لیکن .../ قفسی تنگ در آغوش گرفته است مرا / آسمان یک قدمی است / لیک پرواز / با دو خط قرمز/ گشت ممنوع برای دل من / حسرت بال زدن / مانده است روی دلم / و فقط من اینجا / شاهدم / شاهد پرواز هر آنکس که نیست / زندانی این قفس تنهائی

[malakeyetanhaye]

یارا ! بهشت , صحبت یاران همدم است
دیدار یار نامتناسب , جهنم است
هر دم كه در حضور عزیزی برأوری
دریاب , كز حیات جهان , حاصل أن دم است