ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
عاشق شدی چه خوب که این گونه بشنوم
با اینکه من برای دو چشم شما کمم
دارو نمی کند اثری چون که سم من
دیگر رسوخ کرده به خونت ،قدم قدم
حال این مرض تمام خودت را گرفته است
قلب تو مبتلاست به ویروس عشق وُ غم
از خود شکنجه می شوی وُ گریه می کنی
هی فکرمی کنی نکند او نخواهدم
حال منم شبیه تو خوش نیست مدتی ست
حس می کنم که مثل تو درگیر با خودم
این روزها مدام به تو فکر می کنم
اینکه چقدر مانده که یک روز ما به هم...
سخت است توی غصه بمانی وُ هیچوقت
حتی خیال هم نکنی عاشقت شدم!
می نویسم که تو رفتی جای تو خالیه اینجا
بیا برگرد تو عزیزی واسه این بی کسه تنها
پشت پنجره می بینم ابری و که گریه داره
شاید تصویر خودم بود ابر که غصه ای نداره
دل می خنده به نگاهم میگه پا بگیر دوباره
شاید این پایین خزونه ولی اون بالا بهاره
به دلم گفتم می ترسم پلا پیش روم خرابن
راه برگشتی ندارم روح و قلبم توی خوابن
همه عمرم توی حسرت توی لحظه ای که رد شد
هر کسی تو این زمونه تو یه لحظه خوب و بد شد
توی زندگی همیشه راهه برگشتی نداری
زندگی رو عرش و فرشش واسه اون نداره کاری
يك خيابان پر از ارواح ، چهره هاي سياه و دهشت زا
روبروي دل تو و باران ، روي گورم غروب پاشيدند
پيش چشم تو خوابيدم ، زير باران تند شهر رشت
مردم ياوه گو مرا امروز، مرد قصه هاي غصه ناميدند
فكر تو پيش سنگ قبرم بود ! نه پيش آبروي خودت !
غافل از آخرين غزلم ، شعر من را دوباره دزديدند
شام ختمم ، سينه هاي درشت صدها مرغ ، اُرد تازه أي از تو
مردمان شام آبرو خوردند ، توي جاشان چه ساده خوابيدند !!!
صبح فردا هنوز باران است ، شهر زير چتر رسوايي
يك خيابان ، هزار عابر منگ ، آخرين غزلم ، نامه مرا ديدند
دفترم خیس میشه از شرم میگه ننویس تویی عاشق
واسه عشق آسمونی هر کسی نمیشه لایق
با یه لبخند پر گریه میزنم به دفترم زل
یاد اون مثل یه مرهم واسه جاده های بی پل
آره این رسم زمونست بی تو ومن میگذره باز
اونکه از ماها می مونه یه خیاله خوب پرواز
زنان چون آتشند از تندخویی
زن و آتش ز یک جنسند گویی
نه تنها نامراد آن دل شکن باد
که نفرین خدا بر هر چه زن باد
نباشد در مقام حیله و فن
کم از نا پارسا زن پارسا زن
البته این شعر چیزی از حقیقت را به همراه نداره ها
ناگهان در شامگه بادي وزيد
لاله درآن سوي پيراهن دريد
برد باخودبادوطوفاني كه بود
كل هستي عشق راهر چي كه بود
داغها دام بدل زان ماجرا
دست ميدارم به دامان خدا
آسمان هم مهربانی نگاهت را وام گرفته
در ترنم باران و نم اشكت چه پاكی نهاده
اما دیدگان این همیشه غصه دار باران چشمان تو را هرگز تاب ندارد
پس با دستانت مهربانی زدودن اشكها را برایم به ضیافت بخوان
تا بگویم با این لبهای ترك خورده از عطش عشق
تو را تا آن هنگام كه جانی در بدن باشد
به خاطر خواهم
مادرم سنگ صبوري ، تو عصايي واسه دستم
ميدونم منو مي بخشي، اگه من تو رو شکستم
مادرم منو دعا کن ، از ته قلبت هميشه
من وجودم به تو بستست ، من يه ساقم تويي ريشه
پسرت جوني مي گيره ، با نگاهه مهربونت
بزار که آروم بميره توي چشماي جوونت
ساحل گرم و لطيفم تويي مادرم عزيزم
واسه داشتن وجودت ، داره اشک شوق ميريزم
گرمي صداي نازت ، مثه خورشيد واسه ماهه
بي تو سرده دل خستم ، حال و روز من سياهه
تو ميگي من يه ستارم ، خورشيد اون بالا نشسته
سعي نکن باشي تو سايه ، آخه آخرش شکسته
وقتي فهميدي ستاره ، راهيه به سوي خورشيد
تو بدون خيلي بزرگه ، فکر تو از نظر ديد
شايد آدما يه نورن ، کمتر از نور ستاره
آخه اين طرزه نگاهه ، که دلا رو بار مياره
هزار عقده ز دل ای سرشک ، وا کردی
بیا بیا که چه خوش آمدی ، صفا کردی
يه كبوتر سفيد،شيشه ی شب رو شكست
پر كشيد و ناگهان،توی قلب من نشســت
يه صــدای آشــنا،با يه قلب مهــربون
باورم نميشــه كه،منو برد تا آســمون
تا قطـــــار زندگی،به ستاره ها رسيد
تو سكوت سـرد شب،دل خسته ام تپيد
اون پرنده پر زدو،دلمو تنها گذاشـــت
از دل عاشق من،ميدونم خبر نداشــت
حالا تو شبــای تار،يكی فريــاد ميزنه
كاش ميشـد بفهمه كه،اين صدا مال منه
اگه فريــاد ميزنم،با چشــــای پر ز آه
واسه اون كبوتريست،كه نشسته روی ماه
واسه اون پــرنده ای،كه برام نميخونه
راز قلب خسته مو،انگـــــاری نميدونه
اون كبوتر سفيـــد،كه رو ابرا لونه كرد
خودشم خبر نداشت،كه منو ديوونه كرد
اما وقتی پر زد و،با خودش دلم رو برد
با نگاه آخرش،منو به خزون سپــــرد
اما ای كاش بدونه،من هنوز منتـــظرم
واسه ديدن چشاش،لحظه ها رو ميشمرم...
هم اکنون 2 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 2 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول