تئو تسوان‌تسیگر، رئیس فدراسیون فوتبال آلمان، در مراسم اهدای جایزه "یولیوس هرش" (عکس از آرشیو)
تماشاچیان به عنوان یار دوازدهم تیم‌های فوتبال شناخته می‌شوند، اما گاهی یارانی هستند آزاردهنده و پر دردسر، مخصوصا زمانی که «نژادپرست» باشند. فدراسیون فوتبال آلمان، از پروژه‌های ضد نژادپرستی تقدیر می‌کند.
اوایل ماه نوامبر بود که وردربرمن در چارچوب رقابت‌های بوندس‌لیگا در شهر بوخوم به مصاف تیم میزبان یعنی بوخوم رفت. در همان زمان راست‌های افراطی شهر بوخوم از پیش، خبر از برگزاری یک تظاهرات نژادپرستانه داده بودند. هواداران برمن هم که از این موضوع باخبر شده بودند، دست به تجمعی اعتراض‌آمیز زدند و فریاد «نازیها بیرون!» سر دادند. کلاوس دیتر فیشر(Klaus Dieter Fischer)، رییس باشگاه برمن، هنوز هم این واقعه را به خوبی به خاطر می‌آورد و از آن به عنوان «شهامت مدنی» طرفداران باشگاه‌اش یاد می‌کند.
وردربرمن در یک پروژه‌ی مشترک همکاری با باشگاه هواداران این تیم کارزاری علیه تبعیض به راه انداخته است. از نظر فیشر، وردربرمن توانسته باشگاه‌های هوادارانش را به سوی این برداشت سوق دهد که آنها مخالف نژادپرستی و تبعیض هستند. اما نکته‌ی غرورآمیز برای او این است که هواداران، این اعتقاد و برداشت را به طور عملی هم به کار می‌گیرند، درست همانند واقعه‌ای که در شهر بوخوم روی داد.
جایزه‌ای برای انسان‌دوستی
این اقدام مبتکرانه‌ی باشگاه وردربرمن آنچنان به مذاق فدراسیون فوتبال آلمان خوش آمد که از آن با جایزه‌ی «یولیوس هیرش»(Julius Hirsch) تقدیر کرد. جایزه‌ی «یولیوس هیرش» در سال ۲۰۰۵ به یاد بازیکن ملی‌پوش یهودی به همین نام پایه‌گذاری شده است که در سال ۱۹۴۳ جان خود را در ارودگاه آشویتس از دست داد.
این جایزه از سوی فدراسیون فوتبال آلمان به افراد یا سازمان‌هایی تعلق
صحنه دستگیری یکی از تماشاگران نژادپرست، پس از بازی تیم‌های برمن و بوخوم
می‌گیرد که ازموقعیت اجتماعی خود برای پیشبرد آزادی، تساهل و انسان‌دوستی استفاده می‌کنند.
اما دریافت‌کننده‌ی اصلی جایزه‌ی امسال، تشکلی است با نام «باشگاه‌های فوتبال مخالف تبعیض نژادی» از شهر دورن آلمان. این تشکل در سال ۲۰۰۱ از سوی جو اکر (Jo Ecker)، که در آن زمان سرپرست تیم FC Niederau 08 بود، راه‌اندازی شد. دلیل تأسیس چنین مرکزی از سوی اکر، بیشتر واکنشی بود نسبت به تجربیاتی که تیم او در زمینه‌ی «خارجی‌ستیزی» با آن روبه‌رو شده بود.
اکر از زمانی یاد می‌کند که یک گروه نئونازی در مسابقات به جایگاه تماشاچیان می‌آمدند و از ابتدا تا انتهای مسابقه به بازیکن خارجی این تیم دشنام می‌دادند. او وب‌سایتی را به راه انداخت که در آن بیش از ۷۰۰ باشگاه ورزشی و باشگاه‌های طرفداران، نام خودشان را جزو مخالفین نژادپرستی ثبت کردند.
از شهر لایپزیک هم یک تشکل هواداران به اسم «منحنی رنگی» برنده‌ی دیگر جایزه «یولیوس هرش» امسال شناخته شد. این تشکل در سال ۲۰۰۶ و در پی خصومت‌های نژادی علیه یک بازیکن نیجریه‌ای به راه افتاد.
اما با این همه نکته‌ی مهمی که رییس این تشکل به آن اشاره دارد، این است که تک تک باشگاه‌ها به این تشخیص برسند که هنوز هم در استادیوم‌ها نژادپرستان افراطی حضور دارند، زیرا که از نظر او تنها در این صورت است که می‌توان جلوی این معضل را گرفت.
رادیو دویچه وله
جواب بصورت نقل قول
