تا اونجايي كه من ميدونم پوشش اصفهان هنوز كامل نشده، ولي در عين حال ميتونم بگم كه با 10 بيتياس هم ميشه يه شهر رو پوشش داد!! ولي نتيجهاش همين ميشه كه دوستان راجع بهش حرف ميزنن. يعني، سختي در گرفتن تماس، ارسال نشدن پيامها و ...
از نظر فني، از بعد مسافت هر بيتياس ميتونه تا فاصله زيادي رو پوشش بوده. اين فاصله ميتونه تا 8 كيلومتر هم باشه. براي مثال در جادههاي بين شهري، در فواصل زياد دكلهاي موبايل ديده ميشه. با اين محاسبه ميشه اصفهان رو با سه دكل هم تحت پوشش قرار داد.
سوال اينه كه پس چرا اينقدر تعداد دكلها يا در واقع بيتياس زياد هستن؟ جواب: اونچه كه در اين صنعت مهمه وسعت منظقه نيست، بلكه تعداد استفاده كنندهها هستن. هر چه تعداد استفادهكنندهها بيشتر باشن، تعداد سايتها بيشتر ميشن. براي مثال ميشه فرض كرد كه هر سايت 800 سيمكارت رو پوشش بده، خوب اگه ده سايت در اصفهان باشه، كلاٌ در هر لحظه 8000 نفر ميتونن با موبايل صحبت كنن. اين ظرفيت شبكه هست. نكته در اينجاست كه اپراتور به تعداد ظرفيت شبكه سيمكارت نميفروشه، بلكه چند برابر اون رو ميفروشه. چون اين فرض وجود داره كه همه در تمام لحظات با تلفن صحبت نميكنن. در اينجا ممكنه اپراتور 40.000 سيمكارت بفروشه. (براي محاسبه اين عدد فرمولهاي مخصوص هست، من در اينجا فرض كردم).
خب پس به صورت خلاصه، با 10 بيتياس، تونستيم كه 40،000 مشترك داشته باشيم! فكر نميكنم بيشتر از اين تعداد در اصفهان سيمكارت فروخته شده باشه.
شنونده نظرات شما هستم.