ضرب المثل هاي بومی و محلي ایران

[t.s.m.t]

Adam odur, «Dur get»i «Buyur, ǝylǝş»dǝn tez başa düşsün.

آدمی هست که"برو" از اینجا را از" بفرما بشین" زود تشخیص میدهد(وقتی کسی با کسی روی در بایستی دارد و به او تعارف می کند و فرد میگیر که منظور طرف چه بود)

[t.s.m.t]

Adam öz tayını-tuşunu tapmasa günü ahvayla keçǝr.

آدم اگه با مثل خودش افت و خیز نکنه کارش زاره.

[t.s.m.t]

Adam paltar ilǝ tanınmaz.

آدم با لباسش شناخته نمی شود(یعنی انسان بودن یک چیز دیگر است که نه با لباس و نه با پول و مقام قابل خریدن است)

[t.s.m.t]

Adam soruşub öyrǝnmǝklǝ alim olar.

آدم با پرسیدن و یاد گرفتن است که عالم میشود.

[t.s.m.t]

Adam sözünü adama deyǝr

آدم حرفش رو به آدم میزنه(حرف دلت رو بزن)

[t.s.m.t]

Adam hǝr düşmǝndǝn bir ağıl öyrǝnǝr.

آدم حتی از دشمنشم یه چیزی یاد میگیره.

[t.s.m.t]

Adam hǝr işıq gǝlǝn yerǝ pambıq tıxmaz.

آدم هر روزنه رو مسدود نمی کنه(شاید منظور اینه که باید راه نجاتی برای خودت باقی بگذاری)

[t.s.m.t]

Adama adamlıq lazımdır.

برای آدم ،آدمیت لازم است.

[t.s.m.t]

Adama sözü bir dǝfǝ deyǝrlǝr

به آدم( عاقل) حرف رو یک بار میزنند.

[t.s.m.t]

Adamı adam elǝyǝn paradır, parasız adamın üzü qaradır.
آدم رو پول آدم میکند،بی پولی آدم رو سیاه می کند.