تاپیک جامع مقالات و کتاب های ورزشی

[sajadhoosein]

علاقه‌مند کردن کودکان به ورزش


کارشناسان مي‌گويند شرکت کودکان در بازيهاي گروهي به افزايش اعتماد به نفس، تقويت روحيه همکاري و سلامت عمومي آنها منجر مي‌شود اما بعضي کودکان به ورزش و تحرک جسمي علاقه کمي دارند. بهترين راه حل براي اين مسئله اين است که والدين علت علاقه‌مند نبودن کودک خود را دريابند. بايد در مرحله اول مستقيما با او صحبت کنيد وبه او بفهمانيد راه حلي براي اين کار وجود دارد.
شناخت دلايل عدم تمايل کودکان به ورزش مي‌تواند به شما کمک کند تا سريعتر به راه حل برسيد.
بعضي از اين دلايل به شرح زير است:
عدم شکل‌گيري مهارتهاي ضروري کودک: بسياري از بازيها و ورزشها براي کودکان پيش از دبستان، مناسب سن آنها نيست. چون اغلب آنها از نظر توانايي فيزيکي، دامنه تمرکز و توان يادگيري قوانين بازي رشد کافي نکرده‌اند. به اين ترتيب به دليل ناکام ماندن درانجام بازي صحيح از سوي همسالان طرد و از فعاليت جسمي متنفر مي‌شوند.
دراينگونه موارد والدين مي‌توانند اين بازيها را در منزل با کودک انجام بدهند و او را تشويق کنند. او فارغ از نگاه همسالان باتشويق شما به سرعت قواعد بازي را فرا مي‌گيرد و در محيطي امن به بروز تواناييهاي خود علاقه‌مند مي‌شود. ادامه اين کار به افزايش تمايل او به ورزش کردن منجر مي‌شود.
برد و باخت:
کودکان دبستاني که به ورزش کردن علاقه ندارند، اغلب از ديدن باخت همسالان خود در يک بازي عصبي و حتي شوکه مي‌شوند. آنها برد و باخت و تحمل باخت را بدترين جنبه ورزش و بازي مي‌دانند و از آن تا جايي که بتوانند کناره مي‌گيرند. دراين گونه مواقع والدين بهتر است به ثبت‌نام کودکانشان در کلاسهاي ورزشي اقدام کنند. ورزشهاي غيررقابتي و انفرادي اولين گام است. دراين مورد مي‌توان به شناو ژيمناستيک اشاره کرد.
به خاطر داشته باشيد هرچه سن کودک بالاتر مي‌رود، جنبه‌هاي رقابتي ورزش براي او اهميت بيشتري پيدا مي‌کند به شرط اينکه قبل از آن علاقه به ورزش در او ريشه دوانده باشد.

اغلب بچه‌ها تا سن 11 و 12 سالگي به ورزشهاي رقابتي علاقه‌ نشان نمي‌دهند.
ترس از حضور در تيم ورزشي:
اگر کودک شما خجالتي است و يا اعتماد به نفس کافي ندارد، احتمالا به دليل ترس از رقابت با همسالان وحضور در يک تيم، از فعاليت گروهي طفره مي‌رود.
بسياري از کودکان در اين مرحله نسبت به واکنش مربيان، والدين و همسالان خود حساس هستند و احساس نگراني مي‌کنند. شما بايد به کودک بفهمانيد که نمي‌خواهيد او ورزشکار حرفه‌اي شود بلکه هدف سرگرم شدن و حفظ سلامتي است.
انتخاب ورزش مناسب:
دليل عدم تمايل کودکان اغلب انتخاب ورزش نامناسب توسط والدين است.
به او اصرار نکنيد که به شنا، دو و يا دوچرخه‌سواري ادامه دهد.

[sajadhoosein]

تأثیر مصرف مایعات روی عملکرد بازیکنان فوتبال در حین مسابقه


مقدمه :
یکی از مشخصه های فوتبال فعالیتهای متناوب پر شدت است ( ریلی 2000 ) و کاملاً مشخص شده که فقدان تنها 2 % از مایعات بدن برای نقص عملکردی و ذهنی کافی است (شیپارد 1999 ). علاوه بر این ، بدون مصرف مناسب مایعات در تمرین ، بازیکنان دچار افزایش دمای درونی و ضربان قلب می شوند . (کاساتِ آل 2000 – مُورای 2000) . خستگی در طول مسابقه فوتبال غالباً با کاهش و نقصان کربوهیدرات بوجود می آید و بسته به سطح مسابقه و آمادگی بدنی بازیکن ، ذخایر کربوهیدرات بدن وی (گلیکوژن عضله ) به نسبت مدت زمان و شدت مسابقه کاهش می یابد ( بانگسبو 1992 ، کاستاگنا و اُتاویو 1999 هارگری وِس 1994 ، هاولی 1994 ).
مشاهده شده هنگامی که بازیکنان نوشیدنی های حاوی کربوهیدرات را در طول تمرین یا مسابقه مصرف می کنند ، فواصل بیشتری می دوند ، بعد از مسابقه نیز غلظت گلیکوژن عضلانی بالاتری داشته ، بهتر عمل کرده و احساس خستگی کمتری نسبت به بازیکنانی می کنند که هیچ نوشیدنی مصرف نکرده اند(لیات وژاکوب 1989، مک گرگورو همکاران 1999، نیکلاس و همکاران 2000 ).
طبق قوانین فوتبال در طول بازی ، هیچ وقفه قانونی برای نوشیدن مایعات ، برای بازیکنان وجود ندارد و اگر بازی تحت شرایط محیطی گرم برگزار شود ، با نیاز شدید ذخایر کربوهیدرات و مایعات بدن مواجه خواهند شد (مونتری یو و همکاران 2003 ، سانز-ریکو و همکاران 1996 ، شسپارد 1990 ).
با این حال ، اطلاعات اندکی در مورد تأثیرات نوشیدنی های حاو ی الکترولیت کربوهیدرات روی عملکرد بازیکنان در طول مسابقه فوتبال وجود دارد . بنابراین هدف این مطالعه ، بررسی اثرات نوشیدنی حاوی الکترولیت کربوهیدرات روی عملکرد در بازی فوتبال است .

روش ها :
20 بازیکن فوتبالیست مرد از باشگــاه فوتبال سائوپائولو در این مطالعــه شرکت کردنــد که مورد تأیید کمیتــه اخلاقی دانشگاه قرار داشتند همه شرکت کنندگان بطور شفاهی و کتبی درباره ماهیت ونیازهای مطالعه و خطرات سلامتی اطلاع رسانی شدند . خصوصیات بدنی و درصد چربی بازیکنان در جدول شماره 1 نشان داده شده است .
( ) میانگین
متغیرها
(11/1)06/16
(05/0) 80/1
(81/4)5/68
(73/9)5/59
(29/1)6/10 (سال) سن
(متر ) قد
(کیلوگرم ) توده بدن
(میلی متر) چین بوسنی 47
درصد چربی بدن

پروتکل ( پیش نویس ) :
مسابقه شامل یک نیمه 45 دقیقه ای ، 15 دقیقه فاصله ونیمه دیگر 30دقیقه بود . شرایط محیطی با استفاده ازیک مخزن مرطوب سنج اندازه گیری شد . که TY دمای ثابت و Tdb دمای مخزن خشک است .
قبل از مسابقه ، بازیکنان به دو گروه تصادفی طبق نقش های پستی شان تقسیم بندی شدند . گروه مصرف کننده نوشیدنی های حاوی الکترولین کربوهیدرات و گروهی که نوشیدنی الکترولیت کربوهیدراتی مصرف نکردند ، در طول مسابقه و آزمایش دمای محیط ، 28 درجه سانتی گراد بود . هر 15 دقیقه ، بازی قطع می شد . ( کربوهیدرات محلول 6 % با طعم نارنگی) در طول فواصل همه بازیکنان اجازه داشتند آب adcibitum مصرف کنند . این کار توسط یک ناظر کنترل می شد . وزن بدن قبل و بعد از مسابقه با ترازوی دیجیتال با دقت 50g اندازه گیری شد . افراد تحت آزمایش کمترین لباس را در طول وزن کردن پوشیده بودند و هیچ گونه مچ بند و زانو بند ، یا جواهراتی نداشتند .

اندازه گیری ضربان قلب :
ضربان قلب هر 15 دقیقه در طول مسابقه با استفاده از دوریابی رادیویی بُرد کوتاه اندازه گیری شد . میانگین ضربان قلب برای مسابقه به عنوان شاخص بار اضافه به سیستم قلبی عروقی بنا به شدت فعالیت و فشار گرمایی محیطی استفاده شد .

اندازه گیری عملکرد :
20 داوطلب هر بازیکن را در طول کل مسابقه تحت نظر داشتند و از یک کرنومتر برای تعیین مدت زمان هر بازیکن با توپ یا بدون توپ ، صزفنظر از جهت ، استفاده می کردند . آنها همچنین تعداد دوهای سرعت هر بازیکن را در طول مسابقه در نظر داشتند . این اندازه گیری در طول نیمه های اول و دوم تقسیم شدند . این داوطلبان قبلاً برای این کار آموزش دیده بودند .

دمای درونی :
دمای درونی بدن بوسیله یک قرص دما سنج قابل بلع اندازه گیری می شد که همراه با ثبت کننده ، اطلاعات و داده های دمای درون بدن را بصورت واقعی و درست ارائه کردند . هنگامیکه قرص بلعیده می شود ، سنسور بدن خطر از طریق دستگاه گوارش فرد با تحرک و جنبدگی نرمال حرکت کرده و سپس بطور طبیعی بعد از 24 تا 72 ساعت از بدن دفع می شود سنسور گرمایی از یک کریستال حساس به دما استفاده می کند که با توجه به دمای مولد اطراف آن ارتعاش پیدا می کند . این ارتعاش ، یک جریان الکترومغناطیسی ایجاد می کند که بطور مداوم وبدون خطر از طریق مواد اطراف انتقال می یابد .
ضبط کننده CT2000 این سیگنال را دریافت کرده که بعداً روی دستگاه گوارش نشان داده شده و بطور خود به خود در حافظه ذخیره می شود . هر سنسور دمایی نمایشگر بطور جداگانه در کارخانه تنظیم شده و تنظیم های اصلی قبل از استفاده از با صحت و درستی دمایی موارد CT2000 می شود . بازیکنان این قرص ها را 18 ساعت قبل از پروتکل استفاده کردند .

تجزیه وتحلیل آماری :
اطلاعات بصورت میانگین وانحراف معیار استاندارد نشان داده شدند . سطح احتمال کمتر از 05/0 به عنوان داده با ارزش از لحاظ آماری تلقی شد .
برای آنالیز تفاوتهای موجود در ضربان قلب ، دمای درونی و فشار مسابقه در گروههای استفاده کنند از آب و استفاده نکرده از آب ، آزمون t انجام شد . داده ها با استفاده از معادله آماری SPSS نسخه 11 و برنامه Pc آنالیز شد .

نتایج:
خصوصیات بدنی بازیکنان در جدول 2 خلاصه شده است .
نتایج از مقدار کاهش توده بدن ، ضربانقلب ،مدت زمان دویدن ، تعداد دوهای سرعت و دمای درونی در جدول 2 نشان داده شده است .
مقدار کاهش توده بدن در گروه NCHO بالاتر نبود. انتظار میرفت که ضربان قلب در گروه NCHO بالاتر باشد ، اما تنها تفاوتهای آماری در طول نیمه دوم مسابقه بین گروههای CHO و NCHO وجود داشت . بازیکنان در طول نیمه اول مسابقه بیشتر می دویدند و از لحاظ آماری بین نیمه های اول و دوم در دو گروه حائز اهمیت بود .
با توجه به دوهای سرعت انجام شده ، شرایطی مشابه بوقوع پیوست . با این حال ، تفاوتهای مهم از لحاظ آماری بین گروه CHO وNCHO تنها در طول نیمهاول مشاهده شد .
درحالیکه گروه CHO ، دوهای سرعت بیشتری نسبت به گروه NCHO انجام دادند . در مورد دمای درونی ، افزایش بیشتری در دمای درونی گروه NCHO در طول مسابقه وجود داشت .
با این حال زیاد مهم نبود . در طول فاصله بازی گروه CHO و گروه NCHO میلی متر آب نوشیدند .

بحث ونتیجه گیری:
این مطالعه ، گروهی که الکترولیت CHO رانوشیدند و گروهی که هیچ مایعی مصرف نکردند و عادت داشتند تمام مسابقه را بدون نوشیدن هیچ مایعی بگذرانند ، مقایسه کرد . بنابراین ننوشیدن هیچ مایعی در طول مسابقه و تمرین برای آنها مشکل ساز نبود .
مهمترین یافته این مطالعه این بود که نوشیدنی های الکترولیت کربوهیدرات ، عملکرد رادرطول مسابقه فوتبال در مقایسه با ننوشیدن هیچ نوعی مایعی بطور کامل بهبود می بخشد .
کاملاً مشخصاست دهیدراتاسیون که منجر به از دست دادن 2 % وزن بدن می شود ، اثر منفی روی عملکرد ورزشی دارد و تحمل و پایداری عضله ای ، عملکرد ذهنی ، تنظیم دمایی را مختل می سازد و دمای درونی و ضربان قلب را افزایش می دهد (کاسا و همکاران 2000 )
نیکلاس و همکاران (200) از دست دادن 2/2kg وزن بدن را در طول مسابقه فوتبال مشاهده کردند .
در مطالعه ما ، به ترتیب از دست دادن 1/75kg , 1/14 kg از وزن بدن در گروه CHO و NCHO کمتر بود . بنابراین انتظار می رودگروه CHO عملکرد بهتری درطول مسابقه نسبت به گروه NCHO داشته باشد .
نتایج وداده های مشابهی توسط مک گروگور و همکاران (1999) بدست آمد . اینها اثرات نوشیدن مایعات روی مهارتهای خاص فوتبال را بررسی کردند و نتیجه گرفتند که عملکرد و بازده در گروهی که هیچ مایعی ننوشیده بودند،درطول مسابقه تا5%بدترشد.
لیات وژاکوب (1986) ، فاستو(1986) ، اسمیت (1992) ، نیکلاس (1995) استاجیک و مازیک (2002) ، اثرات مثبت نوشیدنی های حاوی الکترولیت کربوهیدرات را روی عملکرد بازیکنان فوتبال را گزارش کردند . کربوهیدرات در این موارد به این دلایل می تواند مفید باشد (a) در پایان مسابقه فوتبال بیشتر بازیکنان ، گلیکوژن عضلانی شان کاهش پیدا می کند (نیکلاس و همکاران ) (b) افت عملکردی در مهارتهای خاص می تواند با کاهش ذخایر گلیکوژن عضلانی ارتباط داشته باشد، زیرا گلوکز مهمترین ماده برای متابولیسم در سیستم عصبی مرکزی است (مک گروگور و همکاران 1999) (c) بازیکنان با ذخایر پایین گلیکوژن نسبت به بازیکنان دارای ذخائر نرمال بخصوص در طول نیمه دوم ، کمتر می دوند وتعداد دوهای سرعت کمتری دارند . (هاولی 1994) . چون دویدن سرعتی یک فعالیت پر شدت تلقی شده و 8 تا 12 %کل مسافت دویدن یک بازیکن در طول مسابقه را ر بر می گیرد .
می توان فرض کرد که افرادی که افت عملکردی کمتری دارند ، بیشتر می دوند ، بخصوص در نیمه دوم بازی انتظار می رود که در طول نیمه دوم مسابقه ، بازیکنان نسبت به نیمه اول 5% کمتر فعالیت داشته باشند . ( رین زی و همکاران 2000 )
دراین مطالعه مشاهده کردیم که تعداد دوهای سرعتی انجام شده درطول نیمه اول درگروه CHO بیشترکه نشان مـی دهد که گــروه CHO عملکـرد بهتــری درطول نیمــه اول مسابقــه نسبت به گـروه NCHO داشت .متاسفانه ، انتظار داشتیم که گروه CHO ، عملکرد بهتر را در طول نیمه دوم حفظ کند ، هنگامی که کربوهیدرات باعث به تأخیر انداختن خستگی شود .
کاملاً مشخص شد که آب می تواند اثرات منفی دهید را تاسیون را کاهش دهد، اما درمورد عملکرد نمی تواند مانند کربوهیدرات ها عمل کند . دهید راتاسیون در ورزش ، از نیاز به ابقاء دمای بدن نزدیک به نرمال استراحت در حدود ناشی می شود .
چوت فوتبال یک ورزش طاقت فرسا است که 90 دقیقه فعالیت با شدتهای متفاوت را می طلبد ، باعث ایجاد شکل تعادل گرمایی می شود (مایوگان ولیپر1994) در فوتبال بیشتر مسابقات قهرمانی تحت شرایط محیطی گرم انجام می شود و در نتیجه دمای درونی بازیکنان بالاتر از بعد از مسابقه فوتبال مشاهده می شود ( اِکبلوم 1986 ، سنز وریکو و همکاران 1996، شپارد 1999 ). این مورد در مطالعه گزارش شد که گروههای CHO و NCHO در پایان بازی دمای بالاتر از داشتند .
ضربان قلب ، ابزار مهمی برای ارزیابی عملکرد بازیکنان فوبال در طول مسابقه است ، اگر چه خستگی و عواقب موقتی بازی می تواند رفتار واقعی ضربان قلب را پنهان کند ، در هر شرایط گرایش چنین است که بازیکنانی که کمتر می دوند و تلاش کمتری در طول مسابقه انجام می دهند ( علی وفارالی 1991) در طول ورزش با شدت متوسط ، مقدار افزایش ضربان قلب مستقیماً با دهید راتاسیون مرتبط بود .
در مطالعه کنونی ، هیچ تفوت معنی دار آماری بین گروههای CHO و NCHO مشاهده نشد احتمالاً چون این گروهها عادت داشتند بدون هیچ نوشیدنی در طول مسابقه ورزش کنند .

نتیجه گیری :
این مطالعه شواهد جالبی را فراهم آورد که بازیکنان فوتبال باید نوشیدنی حاوی الکترولیت کربوهیدرات را در سرتاسر مسابقه بنوشند تا از عواقب منفی دهیدراتاسیون بخصوص در مورد نحوه عملکرد دوری شود .
کار آینده باید حجم بهینه مایعات مورد نیاز برای تحمل سطوح بالای ورزشی ( ورزش قهرمانی ) را بررسی کرد .

[sajadhoosein]

تاثیر ورزش بر متغیرهای روان‌ شناختی


مقدمه
تحقیقات بسیاری نشان داده است که ورزش علاوه بر اینکه ابزار ارزشمندی برای حفظ سلامت جسمانی است رابطه نزدیکی با سلامت روانی و بویژه پیشگیری از بروز ناهنجاری‌های روانی دارد. ورزش از اضطراب و افسردگی می‌کاهد، اعتماد به نفس را افزایش می‌دهد و خود پنداره را تقویت می‌کند. ورزش بویژه در سنین کودکی و نوجوانی مفر سالمی برای آزاد کردن انرژی‌های اندوخته شده است و این خود بسیار لذت‌بخش و آرامش‌دهنده است.
شرکت در فعالیت‌های ورزشی به اجتماعی شدن و کسب مهارت و کفایت و همچنین دوست‌یابی و ارتباط سالم با همسالان کمک می‌کند. در جریان یکی از پژوهش‌های اخیر ( SIMON 1999 ) در ایالات متحده 65 درصد از جوانان ابراز کردند که ورزش آنها را از اعتیاد به الکل و مواد مخدر باز داشته است.
در جریان فعالیت‌های ورزشی شدید میزان ترشح اندورفین‌ها افزایش می‌یابد و به همین دلیل ورزشکاران پس از انجام تمرینات احساس لذت و آرامش خاصی می‌کنند که به آن اصلاحاً joggrs high گفته می‌شود. با توجه به شباهت بین اندورفین‌ها و ترکیبات افیونی، ورزش کردن می‌تواند جایگزین سوء مصرف مواد مخدر در معتادان شود.
در نتیجه تمرینات ورزشی مدام میزان جریان خون در مغز افزایش می‌یابد. افزایش جریان موجب اکسیژن رسانی و تغذیه بهتر نرون‌های مغز شده و از تنگ شدن عروق مغز جلوگیری می‌کند. این تاثیرات خود موجب پیشگیری از فراموشی و زوال توانمندی‌های ذهنی در سالمندی می‌شود. تمرینات ورزشی همچنین موجب آزادسازی نوعی فاکتور رشد به نام B.D.N.F می‌شود که می‌تواند نرون‌ها را در مقابل آسیب و صدمه مقاوم نموده و از بروز بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون تا حدود زیادی جلوگیری کند.
در تحقیقی که در دانشگاه اورگان در سال 1995 انجام شد 354 دانشجوی کالج در رابطه با تاثیر ورزش بر افسردگی مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا میزان انجام تمرینات ورزشی در این دانشجویان از حیث شدت و مدت تمرینات در طول سه ماهه قبل از تحقیق مورد بررسی قرار گرفت و دانشجویان بر اساس میزان تمرینات بدنی به سه دسته ورزشکار (میزان فعالیت سه جلسه در هفته)، فعال (میزان فعالیت یک یا دو جلسه در هفته) و غیرفعال (فعالیت کمتر از یکبار در هفته) تقسیم شدند. سپس هر گروه پرسشنامه واحدی را در زمینه افسردگی پاسخ گفتند که شامل 30 سوال بله و خیر بود. آن گروه از دانشجویان که به عنوان گروه ورزشکار شناخته شده بودند کمترین میزان افسردگی را گزارش کردند.
در تحقیق دیگری 4 نوجوان 12 تا 18 ساله با تشخیص افسردگی عمده به مدت 65 روز سه بار در هفته و هر بار به مدت یک ساعت تمرینات ورزشی راه رفتن سریع و دویدن را انجام دادند. این نوجوانان قبل از شروع برنامه تمرینی، به پرسشنامه افسردگی بک به عنوان پیش آزمون پاسخ گفته بودند. سپس در روزهای بیست و نهم، پنجاهم و شصت و پنجم مجدداً به پرسشنامه مذکور پاسخ گفتند. نتایج نشان دهنده کاهش افسردگی بود.
در تحقیق دیگری که بر روی گروهی از دانشجویان مبتلا به افسردگی متوسط تا خفیف توسط مک‌کان و هونجر در سال 1984 انجام گرفت مشاهده گردید که ورزش در فضای باز می‌تواند افسردگی را به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش دهد. در این تحقیق دانشجویان به طور تصادفی به سه گروه ورزش در فضای باز ( aerobic exercise )، آرمیدگی و گروه کنترل تقسیم شدند. پس از انجام یک دوره انجام تمرینات مشاهده گردید که ورزش بیشترین تاثیر را در کاهش افسردگی داشته است. البته دانشجویانی که تمرینات آرمیدگی را انجام دادند در قیاس با گروه کنترل میزان افسردگی‌شان تا اندازه‌ای کاهش یافته بود.
تاثیر تمرینات یوگا:
آزمایشی که در بنیاد کلیولند بر روی 70 نفر از سالمندان بالای 55 سال دارای پرتنشی خفیف تا متوسط انجام شد نشان دهنده تاثیر تمرینات یوگا بر متغیرهای روان‌شناختی است. در این آزمایش سالمندان به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه به مدت 12 هفته دو بار در هفته به انجام تمرینات ساده یوگا پرداختند و گروه دیگر در همین مدت به انجام تمرینات ورزشی همراه با موسیقی پرداختند. وضعیت بالینی دو گروه در زمینه‌های اضطراب، افسردگی، پرتنشی، احساس خستگی، عصبانیت و اختلالات خواب قبل و بعد از انجام تمرینات و همچنین 12 هفته بعد از خاتمه تمرینات (بعنوان پیگیری) بررسی گردید نتایج نشان داد که گروهی که تمرینات ساده یوگا را انجام می‌داد در تمام زمینه‌های یاد شده در مقایسه با دیگر گروه تمرینات ورزشی همراه با موسیقی بیشتر بهبود یافته بود.
تحقیقی که در جنبش سالمندان آمریکا در فلوریدا بر روی بیش از صد نفر از زنان سالمند انجام گرفت نشان داد که انجام تمرینات یوگا می‌تواند اضطراب، تنش و عصبانیت را کاهش داده و عزت‌نفس را افزایش دهد. در این آزمایش شرکت کنندگان به طریق کاملاً تصادفی در گروه آزمون و گروه شاهد قرار گرفتند.
گروه آزمون روزانه 35 دقیقه به انجام تمرینات یوگا می‌پرداختند. برنامه تمرینی آنها شامل تمرینات بدنی و تنفس، آرمیدگی و مراقبه بود. پیش از اجرای آزمایش گروه آزمون و شاهد توسط آزمون‌های مقیاس عزت‌نفس روزنبرگ و پرسشنامه اضطراب استیت تریت مورد ارزیابی قرار گفتند. نتایج نشان داد که گروهی که یوگا تمرین می‌کرد اضطراب کمتر و عزت‌نفس بالاتری نسبت به گروه شاهد داشت.
در تحقیقی که بر روی 87 نفر از دانشجویان در دانشگاه ایالتی کنت در آمریکا صورت گرفت دانشجویان را به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم نمودند.
دو گروه از دانشجویان به ورزش شنا پرداختند و یک گروه حرکات و وضعیت‌های یوگا را تمرین کردند و بر گروه دیگر که به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شده بود هیج متغیر ورزش اعمال نشد. دانشجویان هر چهار گروه قبل و بعد از انجام تمرینات توسط آزمون‌های خلق و شخصیت مورد ارزیابی دقیق قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل‌های آماری نشان داد که دانشجویانی که به ورزش‌های شنا و یوگا پرداخته بودند نسبت به گروه شاهد خشم یا تنش افسردگی و پریشانی کمتری داشتند. همچنین دانشجویان پسری که به ورزش یوگا پرداخته بودند در مقایسه با گروه شناگر تنش و خستگی و عصبانیت کمتری داشتند. ظاهراً اثر یوگا و شنا بر دانشجویان دختر تقریباً یکسان بود و تفاوت چشمگیری بین دختران دانشجو که به یوگا و شنا پرداخته بودند مشاهده نگردید.
فرضیاتی در تبیین تأثیرات ورزش
فرضیه کته‌کولامین‌ها: کته کولامین‌ها گروهی از مواد شیمیایی مانند نوراپی‌نفرین، اپی‌نفرین و دوپامین هستند که به عنوان انتقال دهنده شیمیایی عمل می‌کنند. نوراپی نفرین و دوپامین بر یادگیری و حافظه تاثیر می‌گذارند. تمرینات منظم، ترشح این ترکیبات را افزایش داده و مقدار آنها را در پلاسمای خون زیاد می‌کند (کتی و براون، 1966،1973) . بنابراین انجام تمرینات ورزشی به طور منظم می‌تواند از طریق افزایش ترشح انتقال دهنده‌های شیمیایی، موجب تقویت حافظه و تغییرات خلقی شود.
فرضیه اندورفینها: اندورفین‌ها دسته‌ای از مواد شیمیایی هستند که از نرونهای مغز ترشح می‌شوند و آثار شبه افیونی دارند (ضد درد و آرام‌بخش).
تمرینات ورزشی و بویژه دویدن می‌توانند موجب افزایش اندورفین‌ها شوند. همچنین مصرف الکل یا برخی از غذاها، موجب تحریک ترشح این مواد می‌شوند. تزریق ماده نالوکس که در پیوند با گیرنده‌های اندورفینی مانع اثربخشی اندورفین می‌شود، می‌تواند تاثیرات مثبت ورزش بر خلق را کاهش دهد. بنابراین می‌توان گفت تاثیرات خلقی ناشی از ورزش عمدتاً ناشی از ترشح اندورفین‌ها است (جانال 1984).
تاثیر ورزش بر حافظه
تحقیقات دکتر هیتر.س. اولیف در دانشگاه علوم تندرسی اورگان در آمریکا نشان داد که سالمندانی که یک برنامه تمرینی شامل راه رفتن سریع بر روی نوارگردان را سه بار در هفته و به مدت یک ساعت، در طول چهار ماه انجام می‌دادند حافظه و زمان واکنش آنها، بهبود یافته بود.
تحقیقات بیشتر نشان داد که آهسته دویدن ( Jogging )، راهپیمایی، دوچرخه‌سواری و حرکات موزون نیز مانند راه رفتن سریع موجب بهبود حافظه و زمان واکنش در سالمندان می‌شوند. (اولیف -2000)
پژوهشگران همچنین دریافتند که سالمندانی که در یک برنامه تمرینی قدرتی و انعطافی به مدت یک ساعت سه بار در هفته و در طول 4 ماه شرکت کردند عملکردشان در اجرای آزمون‌های حافظه، بهبود یافت. اگر چه این گونه بهبود حافظه بیشتر در سالمندانی که تمرینات هوازی انجام می‌دهند رخ می‌دهد، اما تحقیقات بیشتر نشان داده است که هیچ تمرین ورزشی نسبت به تمرینات ورزشی دیگر از لحاظ تاثیر بر حافظه برتری ندارد. به عبارت دیگر بین ورزش‌های مختلف از حیث تاثیر بر حافظه تفاوت معنی داری مشاهده نمی‌شود.
در تحقیقی دیگر، سالمندانی که به تازگی بازنشسته شده بودند و زندگی کم تحرکی را آغاز کرده بودند، در طول 4 سال توسط آزمون‌های شناختی گوناگون مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بررسی‌ها، نشان داد که توانمندی‌های شناختی این سالمندان از زمان بازنشستگی تا 4 سال بعد از آن به طور فزاینده‌ای کاهش می‌یابد.
از سوی دیگر، سالمندانی که پس از بازنشستگی در تمرینات منظم از قبیل راهپیمایی، آهسته دویدن، دوچرخه‌سواری و حرکات موزون شرکت داشتند در نمرات آزمون‌های شناختی آنها در طول 4 سال کاهشی صورت نگرفته بود. (همان منبع)
در پژوهشی دیگر که در ژاپن انجام گرفت 827 نفر از سالمندان بالای 65 سال در طول یک دوره 7 ساله، مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بود سالمندانی که هر روز در تمرینات ورزشی شرکت می‌کنند و همچنین سالمندانی که فعالیت بدنی متوسط تا شدید، قسمتی از کار روزانه آنها را تشکیل می‌دهد در مقایسه با سالمندان کم تحرک‌تر به طور معنی داری کمتر به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شوند. در واقع بسیاری از پژوهشگران معتقدند که یک زندگی پرتحرک ممکن است افراد را در برابر ابتلا به بیماری آلزایمر مقاوم سازد. (همان منبع)
در مطالعه‌ای که به منظور تبیین علل بهبود حافظه در اثر تمرینات ورزشی بر روی موش‌ها انجام گرفت، ابتدا گروهی از موش‌ها به دو دسته تقسیم گردیدند. به یک دسته اجازه داده شد که به طور آزادانه بر روی چرخ گردان بدوند. در مقابل، دسته دیگر هیچ گونه تمرینی انجام نمی‌دادند. وقتی که این دو گروه از لحاظ ساختارهای مغز با یکدیگر مقایسه شدند معلوم شد که در موش‌های دونده‌، سلول‌های بیشتری در ناحیه هیپوکامپ وجود دارد. این ساختاری است که در حافظه و یادگیری نقش تعیین کننده‌ای دارد.
پژوهشگران معتقدند که ممکن است فرآیندهای مشابهی در مغز انسان وجود داشته باشد. به عبارت دیگر، تمرینات ورزشی ممکن است موجب تقویت ساختار هیپوکامپ در انسان شوند.
دکتر نیکل برکتولد معتقد است که تمرینات ورزشی برای سلامت جسم و روان، به یک اندازه، ضرورت دارد. کشف هیجان انگیزی که صورت گرفته این است که تمرینات ورزشی علاوه بر افزایش جریان خون در مغز، میزان تولید مولکول BDNF را هم افزایش می‌دهند. BDNF نوعی فاکتور رشد است که نرون‌های مغز را در مقابل آسیب و صدمه مقاوم می‌کند و به بقای آنها کمک می‌کند. این مولکول همچنین می‌تواند از تباهی سلولها در اثر بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون جلوگیری کند. (همان منبع)
دکتر برکتولد مدعی است که بر طبق نتایج آزمایش‌هایی که اخیراً در رابطه با تاثیر ورزش بر حافظه انجام شده، افزایش میزان تولید BDNF می‌تواند بر یادگیری و حافظه تاثیر مثبت داشته باشد. بنابراین در نتیجه تمرینات ورزشی، میزان جریان خود در مغز، تعداد سلول‌های مغز در ناحیه هیپوکامپ و ترشح مولکول‌های حفاظتی مانند BDNF افزایش می‌یابد. مجموعه این فرآیندها می‌تواند موجب بهبود حافظه و به تعویق انداختن بیماری آلزایمر شوند.
دکتر کریستین یافه استاد روان‌پزشکی و عصب‌شناسی دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو معتقد است که انجام تمرینات ورزشی می‌تواند کاهش توانمندی‌های شناختی را که در اثر سالمندی حادث می‌شود به تاخیر اندازد. تمرینات ورزشی با افزایش رشد سلول‌های عصبی و گسترده شدن ارتباطات بین سلولی که برای یادگیری و حافظه ضرورت دارد می‌تواند مغز را جوان و فعال نگهدارند.
تاثیرات تمرین بر سلول‌های عصبی ناشی از افزایش جریان خون در مغز است که منجر به آزاد شدن فاکتورهای رشد می‌شود و می‌تواند از سکته مغزی پیشگیری نماید. از سوی دیگر تمرینات ورزشی می‌تواند مانند برخی ترکیبات دارویی، موجب آزادسازی سروتونین، نوراپی نفرین و دوپامین شود.
دکتر یافه در یک بررسی طولی، گروهی از زنان بالای 65 سال را به مدت 8 سال و با در نظر گرفتن میزان فعالیت جسمانی آنان (از قبیل دویدن، دوچرخه‌سواری، باغبانی و پیاده به خرید رفتن) مورد مطالعه قرار داد. پس از انجام آزمون‌های شناختی حافظه، جهت‌یابی، محاسبات عددی، بیان و توجه و با کنترل سایر عوامل دخیل در سلامتی مانند آموزش، جایگاه اجتماعی، سلامتی عمومی، افسردگی و سیگار کشیدن معلوم شد که تمرینات بدنی تاثیر مستقیمی بر کارکردهای شناختی دارند. زن‌هایی که بیشتر در فعالیت‌ها مشارکت داشتند به طرز معنی‌داری کمتر به اختلال در توانمندنی‌های ذهنی دچار شده بودند.
بر طبق یافته‌های انجمن علم عصب‌نگر آمریکا که بر اساس آزمایش بر روی موش‌ها بدست آمده‌اند، تمرینات ورزشی می‌تواند در بهبود طیف وسیعی از بیماری‌ها موثر باشد. ظاهراً بهبود بسیاری از بیماری‌های دستگاه عصبی بر اثر تکثیر مجدد سلول‌های مغز صورت می‌گیرد. قبلاً تصور می‌شد که مغز، ساخت سلول‌های جدید را خیلی زود در جریان رشد متوقف می‌کند، اما در سال‌های اخیر پژوهشگران شواهد روشنی یافته‌اند که نشان می‌دهد مغز به تولید سلول‌های جدید در طول حیات خود ادامه می‌دهد البته حتی بدون رشد نرون‌های جدید هم ممکن است ساختار مغز به دو طریق تغییر کند، زیرا سلول‌های گلیا که در تغذیه نرون‌ها و دفع مواد زاید و سمی نقش دارند می‌توانند تکثیر شوند و انشعابات دندریتی نرون‌ها هم می‌تواند رشد کرده و افزایش یابد. (کالات- 1375)
تمرینات ورزشی موجب تکثیر سلول‌های مغز بویژه در ناحیه هیپوکامپ می‌شود. این ساختار در انتقال اطلاعات از حافظه کوتاه مدت به بلند مدت دخالت دارد. در آزمایش‌هایش که بر روی موش‌ها انجام گرفت معلوم گردید که موش‌هایی که بر روی چرخ‌گردان، مسافتی معادل 4 تا 6 مایل در روز می‌دویدند، تعداد نرون‌های هیپوکامپ در مغزشان شدیداً افزایش می‌یافت. اما موش‌هایی که از دویدن محروم بودند در مغزشان تغییری مشاهده نشد. موش‌های دونده همچنین، در یادگیری ماز (مسیر پر پیچ و خم)، مهارت بیشتری از خود نشان می‌دادند. جالب این است که حتی موش‌های دونده، از تیره‌ای از موش‌ها انتخاب می‌شدند که بطور ارثی در یادگیری ضعیف بودند ولی باز هم دویدن توان یادگیری آن‌ها را افزایش می‌داد. همچنین مشاهده گردید که دویدن از افت عملکرد ناشی از سالمندی در یادگیری پیشگیری می‌کند. (یافه-2001)
ظاهراً مطلوب یا نامطلوب بودن تمرینات، برای آزمودنی می‌تواند در میزان تاثیر آنها بر مغز نقش عمده‌ای داشته باشد. وقتی گروهی از موش‌ها به جای دویدن، به شنا کردن پرداختند هیچ گونه تغییری در توانایی یادگیری و حافظه آنها مشاهده نگردید. شاید از آنجایی که جوندگان به شنا کردن علاقه‌ای ندارند. فشار روانی ناشی از شنای اجباری مانع از هر گونه تغییر مفیدی در مغز موش‌ها و توانایی یادگیری و حافظه آنان شده بود.(یافه- 2001)
عاملی که موجب افزایش توانایی موش‌های دونده در یادگیری شده بود ترشح مولکول BDNF بود. زیرا این مولکول می‌تواند از حیات سلول‌های عصبی و عملکرد بهینه آنها حمایت کند. میزان این مولکول پس از انجام تمرینات در هیپوکامپ افزایش می‌یابد. (همان منبع)
به طور کلی پژوهشگران دریافتند که محیط‌های چالش برانگیز که شامل سه عامل موقعیت‌های یادگیری فشرده، تعامل‌های اجتماعی و فعالیت‌های فیزیکی هستند نقش مهمی در افزایش تعداد سلول‌های مغز در جانداران مختلف و حتی در انسان دارند. (همان منبع)

[sajadhoosein]

آب درمانی، مضرات و فوائد آن


هیدروتراپی به عنوان آب درمانی در گذشته توسط ایرانی ها وژاپنی ها .مصری ها و یونانی ها با توجه به خواص بسیار اب درمانی مورد توجه بوده و به فراوانی استفاده میشده است.
شاید آسان ترین و راحت ترین وسیله ای که ورزشکاران ومردم برای رفع خستگی .کسالت و بدست آوردن آرامش و راحتی از آن استفاده میکنند آب باشد.
گرفتن دوش آب گرم پس از ورزش و مسابقه .یا پس از انجام کارهای سنگین روزانه تقریبا یک امر طبیعی و عاذی است که تمام بازیکنان و افراد آگاهانه یا بدون اگاهی از ان استفاده میکنند.آرامش یعنی در موا
آب درمانی یک روش عامه پسند است و به خلاف اکثر روشهای دیگر رفع خستگی عضلانی با رضایت و خوشنودی ورزشکاران توام می شود.
با تمام مزایا در مورد آب درمانی باید گفت :با شناخت و آگاهی از تاثیرات فیزیولوژیکی و درمانی آب به آسانی و راحتی میتوان از آن استفاده کرد.هیدرو تراپی ی آب درمانی به شکل امروزی آن را شاید بتوان مدیون دکتر جان فلویر انگلیسی دانست.شاید استفاده از آب در موارد درمانی و رفع خستگی در ورزشکاران و به دست آوردن آرامش جسمی و روحی قدمتی معادل قدمت زندگی بشر داشته باشد.
مزایا و خصوصیات استفاده از آب درمانی برای تسکین دردها و آفرینش آرامش یعنی در موارد درمانی و رفع خستگی در ورزشکاران و به دست آوردن آرامش جسمانی و روحی متعدد است.
در دسترس بودن آن برای همه .ارزان بودن نسبت به روشهای دیگر .اندازه گیری درجه حرارت اب به آسانی .سبک شدن وزن بدن در آب و عامه پسند بودن آن برای همه از جمله مزایای اب درمانی است.
آب و رفع خستگی
اب درمانی چگونه باعث رفع خستگی ورزشکاران می شود؟
برای شناخت و آگاهی از چگونگی عمل و علل رفع خستگی ورزشکاران متعاقب استفاده از هیدروتراپی باید تاثیرات فیزیولوژیکی آب درمانی را نیز بررسی کرد.
به طور کلی در هنگام قرار گرفتن در آب تغییرات زیر در بافتها و اندام های بدن رخ میدهد.

1. افزایش درجه حرارت بدن:
   برحسب میزان و مقدار گرمای آب درجه حرارت بدن هم تغییر میکند.در اغلب موارد که درجه حرارت آب استخر بین 34 تا 37 درجه سانتیگراد باشد دمای بافتها و عضلات ورزشکار نیز مقداری افزایش میابد.
2. افزایش سوخت وساز بافتها:
   در اثر افزایش حرارت بافتها ی مختلف بدن میزان سوخت وساز با متابولیسم عمومی بافتها نیز زیاد میشود.
3. اتساع عروق:
   بالا بودن حرارت اب منجر به بالا رفتن حرارت بدن و متعاقب متسع شدن عروق و مویرگها می شود.
   در ضمن اتساع عروقی می تواند ناشی از افزایش سوخت و ساز سلولها باشد که نیاز به اکسیژن اضافی و دفع بیشتر مواد حاصل از سوخت و ساز دارند.
4. افزایش جریان خون:
   افزایش درجه حرارت بدن موجب زیادتر شدن سوخت وساز سلولها می شود که برای جبران کردن این امر بدن به افزایش جریان خون بافته روی می آورد. بنابر این میزان جریان خون نیز متعاقب قرار گرفتن در آب گرم افزایش میابد.
5. افزایش میزان فعالیت قلب:
   به دنبال اتساع عروقی و زیاد شدن میزان جریان خون میزان خون وارده به قلب نیز افزایش یافته و طبق قانون فرانگ استارلینگ (هرچه خون وارده به قلب زیاد تر گردد خون خروجی از آن نیز زیادتر میگردد)میزان برونده قلبی افزایش میابد و فعالیت قلبی نیز بیشتر میشود.

به دنبال تاثیرات فیزیولوژیکی فوق در بافتها واندامها ی بدن یک سلسله تاثیرات درمانی در فرد مشاهده می شود از جمله در اثر افزایش جریان خون و بهبود وضع تغذیه در اندامها و دفع سایر مواد زاید. گرفتگی و اسپاسم عضلات فرد بر اثر وقوع تغییرات مذکور.این درد و ناراحتی ورزشکار از بین میرود به طور خلاصه میتوان گفت که تاثیرات درمانی اب به واسطه اثری است که بر روی پوست بدن دارد .
در آب درمانی پوست بدن به عنوان یک عضو مهم و اساسی است زیرا بر اثر برخورد جریان آب گیرنده های عصبی پوست تحریک میشوند .تحریکات ایجاد شده از طریق اعصاببر سیستم عصبی مرکزی تاثیر میگذارند واین تاثیرات سیستم عصبی مرکزی است که باعث به وجود آمدن تاثیرات درمانی آب میشود.استفاده از آب درمانی روی جریان خون .سوخت وساز بدن .سیستم عصی ترکیب خون و میزان ترشح غدد نیز تاثیر میگذارد و در نهایت تجمع این تاثیرات روی روان فرد منعکس میشود.
موارد کاربرد آب درمانی در ورزش
از هیدرو تراپی به جز رفع خستگی و آرامش در ورزشکاران در موارد دیگری نیز میتوان استفاده کرد.مهمترین کاربردهای آب درمانی شامل موارد زیر است:

• به عنوان قسمتی از درمان فوری ضایعه ورزشی که باید از آب سرد با درجه حرارت حدود 8-12 درجه سانتی گراداستفاده کرد.برای مثال قرار دادن مچ پا یا دست ضایعه دیده در آب سرد باعث جلوگیری از ایجاد تورم والتهاب در موضع صدمه دیده میشود ودرد را کاهش میدهد.
• در درمان ضایعات ورزشی مزمن مثل کوفتگی .رگ به رگ شدن و پیچ خوردن مفاصل التهاب یا تورم زردپی یا تاندون از آب درمانی میتوان استفاده نمود.برخی از متخصصان عقیده دارند که در هر مرحله از ضایعات سیستم عضلانی استخوانی میتوان از آب درمانی استفاده کرد. البته توصیه میشود که در اوایل وجود ضایعه حاد وشدید از آب گرم استفاده گردد.
• بعد از عمل جراحی در صدمات ورزشی برای بدست آوردن دامنه حرکتی مفاصل میتوان از آب درمانی استفاده نمود.از موارد مهم دیگر کاربرد آب درمانی در ورزش برای تحرک و انعطاف پذیری در عضلات و مفاصل است.در این حالت نیز عضو مورد نظر را در یک وان یا ظرف مناسب قرار میدهیم در صورت امکان میتوان از استخر آب گرم استفاده نمود گرمای آب باعث نرم شدن مفاصل و عضلات میشود و این امر کیفیت انجام حرکات در عضو آسیب دیده را بهبود میبخشد.
• به عنوان قسمتی از برنامه آمادگی ورزشکاران هم میتوان از آب درمتنی استفاده کرد.منظور این است که برای گرم کردن عضلات بدن.افزایش جریان خون در بافتها.بهبود وضع تغذیه سلول ها قبل از شروع تمرینات وحرکات جهت تقویت و آماده کردن بدن میتوان از آب درمانی استفاده کرد.
• از جمله موارد دیگری که هیدرو تراپی در ورزش کاربرد داردتمیز و برطرف کردن مواد خارجی از روی زخمها .خراشیدگی ها تاول هل و دیگر آسیبهای ورزشی است که در پوست بدن بوجود میاید.

ممنوعیت استفاده از آب درمانی:
اگرچه استفاده از آب درمانی یک روش بی خطر و بدون عارضه است و میتوان آن را برای اکثر ورزشکاران تجویز نمود بهتر است هنگام استفاده از ان به نکاتی جند توجه داشت:

• در هنگام وجود اختلال حسی در ورزشکاران بایستی نسبت به درجه حرارت آب توجه کافی مبذول داشت زیرا امکان ایجاد ضایعه پس از استفاده از آب گرم در ورزشکارانی که دچار اختلال حسی هستند وجود دارد.
• همچنین ورزشکارانی که اختلال گردش خون .عفونت حاد زخم باز و وسیع .نارسایی قلبی یا تنفسی و اختلالات غدد دارند نباید از آب درمانی استفاده کنند.در هنگام استفاده از آب گرم چون فشار خون پایین میاید بنابراین در ورزشکاران با نارسایی قلبی هیدروتراپی ممنوع است.

منبع:ماندانا شکرچیان
کارشناس ارشد تربیت بدنی

[sajadhoosein]

نقش انتی اکسیدانها در ورزش


ورزشکاران علاقه زیادی به کسب طلاعات در مورد آنتی اکسیدانها دارند.زیرا آنها باعث افزایش توان آنها در حین ورزش و نیز ترمیم بهتر بعد از ورزش میشود.
هدف از این مقاله این است که بدانیم آنتی اکسیدانها چه نقشی در انجام فعالیتهای ورزشی دارند.
ورزش و تخریب اکسیداتیو
ورزشهای استقامتی 10-30 برابر حالت عادی مصرف اکسیژن را افزایش میدهند که این مسئله تولید رادیکالهای آزاد و در نتیجه تخریب عضلات و سایر بافتها ی بدن را افزایش میدهد.بنابراین چگونه یک ورزشکار میتواند از خود بر علیه رادیکالهای آزاد ناشی از ورزش محافظت کند؟آیا ورزشکاران باید مقادیر زیادی آنتی اکسیدان مصرف کنند؟
به دلیل اینکه امکان اندازه گیری مستقیم رادیکالهای آزاد در بدن وجود ندارد دانشمندان با اندازه گیری محصولات فرعی ناشی از رادیکالها ی آزاد (مثل چربی های پر اکسید شده )مقدار تاثیر آنها را در بدن می سنجند که روش علمی خاصی دارد.
وزش و فعالیت بدنی منظم سیستم دفاعی بدن را تقویت کرده ودر برابر رادیکالهای آزاد ناشی از ورزش از بدن محافظت میکند.این تغییرات به آهستگی اتفاق میافتد و بدن را نسبت به شرایط مختلف ورزشی عادت میدهد.
به همین دلیل باید به طور پیوسته و منظم ورزش کرد نه به طور دلخواه .به عبارت دیگر انجام ورزش شدید در کسانی که به طور منظم ورزش نمی کنند و به آن عادت ندارند به دلیل افزایش رادیکالهای آزاد سیستم دفاعی بدن در هم میشکند و باعث تخریب بافتهای بدن میشود. مکمل دهی آنتی اکسیدان ها در ورزشکاران حرفه ای یعنی افرادی که به طور دائم و پیوسته ورزش می کنند موثر و مفید است نه افرادی که به طور دلخواه ورزش میکنند.
بنابراین کسی که در طی هفته فعالیت زیادی نداشته و بیشتر کارهای او به صورت نشسته بوده اگر بخواهد آخر هفته یک مرتبه در یک مسابقه ورزشی سنگین شرکت کند این ورزش بیشتر برای او ضرر دارد تا اینکه فایده داشته باشد.
عوامل مختلف زیادی در میزان تخریب سلولی توسط رادیکالهای آزاد ناشی ازورزش دخالت دارند که شامل شدت ورزش برنامه غذایی ورزشکار و نوع ورزش است.
آیا مکمل دهی آنتی اکسیدان ها میتواند از تخریب عضلانی ناشی از ورزش جلوگیری می کند یا ترمیم بعد از ورزش را تقویت کند؟
اگر چه مشخص است کمبود ویتامین باعث ایجاد مشکلاتی در تمرینات ورزشی و ترمیم بعد از ان میشود ولی تاثیر مکمل های آنتی اکسیدانی در یک ورزشکار سالم با تغذیه مناسب هنوز مورد بحث است.بیشتر مطالعات نشان داده که افزایش دریافت ویتامین E بدن را در مقابل استرس اکسیداتیو ناشی از رادیکالهای آزاد مصون میدارد.
همچنین باعث ترمیم بهتر و سریعتر بعد از ورزش میشود البته مقدار این ویتامین برای تاثیر مشخص نیست.
اگر برنامه غذایی ورزشکار مناسب و متعادل باشد به مقدار کافی ویتامین E را تامین خواهد کرد ولی در بعضی افراد علاوه بر غذا نیاز به دریافت مکمل اضافی است.ولی هنوز تاثیر مکمل های آنتی اکسیدانی بر بدن مشخص و ثابت نشده است.
مکمل دهی ویتامین E نیز در ورزشکاران حرفه ای یعنی افرادی که به طور دائم و پیوسته ورزش میکنند توصیه میشود نه افرادی که به طور دلخواه ورزش میکنند.
مصرف چه مقدار مکمل کافی است؟
هرچند تاثیر مفید آنتی اکسیدانها بر سلامتی بدن ثابت شده است ولی توصیه نشده که حتما از مکمل های آنها استفاده شود.
در ابتدا تصور میشود مکمل های آنتی اکسیدانی بی ضرر هستندولی بعد ها متوجه خواهید شد که دریافت دوز بالا و طولانی مدت این مکملها برای بدن مضر است و باعث مسمومیت ویتامینی در بدن میشود.
ویتامین ث و بتاکاروتن در مقادیر طبیعی خود در بدن نقش آنتی اکسیدانی دارند ولی مقادیر بالای آنها خود زمینه ساز اکسیداسیون خواهد بود.
هیچگاه خود سرانه و بدون مشورت با پزشک مکملهای ویتامینی و مواد معدنی را مصرف نکنید چون ممکن است اثرات سوء داشته باشد.
دریافت مقدار زیاد یک ماده مغذی به صورت مکمل بدون اطلاع از تمامی عوارض آن باعث بهم خوردن تعادل بدن خواهد شد.
توصیه های مهم:

• یک برنامه ورزشی منظم و پیوسته داشته باشیدو روزانه 5 واحد سبزی و میوه مصرف کنید.این کار باعث تقویت سیستم آنتی اکسیدانی بدن شما میشودو با دریافت میوه و سبزی مواد لازم برای این سیستم فراهم میگردد.
• افراد کم تحرک نباید به طور ناگهانی ورزش شدیدی را انجا م دهند چون این کار باعث افزایش استرس و اکسیداتیو در آنها میشود.استرس اکسیداتیو یعنی تخریب عضلانی ناشی از افزایش رادیکالهای آزاد در بدن بعد از یک فعالیت شدید و ناگهانی .
• هرگز بیش از حد مکمل مصرف نکنید.
• ورزشکاران حرفه ای برای فعالیتهای شدید ورزشی یا مسابقات تحت نظر پزشک میتوانند مکمل ویتامین E را چندین هفته قبل و بعد از مسابقه مصرف کنند.
• همواره مراقب توصیه های FDA (سازمان غذا و دارو در امریکا) در مورد مکمل مصرفی خود باشید.

منبع:ماندانا شکرچیان
کارشناس ارشد تربیت بدنی

[sajadhoosein]

تاريخچه شنا


اکثریت مردم اگر گرایشی به فوتبال یا بسکتبال نداشته باشند، برای ورزش کردن به سمت دستگاه های پیاده روی می روند. از آنجا که این دستگاه ها معمولاً در هر باشگاه ورزشی وجود دارد، برای آنها که می خواهند ورزش کنند راحت ترین راه به نظر می آاید. اما، اگر یك سری به استخر محلتان بزنید، در آنجا با ورزشی کاملاً متفاوت با سایر ورزش ها آشنا خواهید شد.
حتماً تا به حال شنیده اید که شنا ورزشی بسیار عالی است، اما وقت برای یادگیری آن نگذاشته اید. در اینجا ما اطلاعات لازم اولیه در رابطه با این ورزش را در اختیارتان می گذاریم.
انواع حرکات
انواع اصلی حرکات شنا شامل شنای آزاد، کرال سینه، پروانه و کرال پشت می باشد که شنای پروانه دشوارترین این حرکات به شمار می آید.
شنای آزاد که کرال جلو یا کرال استرالیایی هم نامیده می شود، کاملاً از اسمش پیداست. در این حرکت هیچ محدودیتی برای چگونگی حرکت دست و پا وجود ندارد. شما فقط باید بتوانید نیمی از بدن را بالای آب نگاه دارید (به استثنای 15 متر اول و بعد از هر دور). این حرکت احتمالاً بهترین حرکت برای آنهاست که تازه شروع کرده اند. شنای آزاد برای 150 تا 180 پوند مایل حدوداً 500 تا 700 کالری در ساعت می سوزاند.
کرال سینه از طرف دیگر، حرکاتی کاملاً تعریف شده و مشخص دارد. شانه ها باید با آب در یک خط قرار بگیرند، و حرکات دست ها و پاها باید با هم انجام شود و یک عمل را انجام دهند. دست ها از سینه دور شده و به دور بدن می گردد و بعد دوباره به جای اولیه باز می گردد (پاها نیز دقیقاً همین عمل را انجام می دهند). اگر با این حرکت یک ساعت شنا کنید، حدود 750 کالری خواهید سوزاند.
در طی حرکت پروانه دو دست از عقب به سمت هم حرکت می کنند، از بالای آب رد شده و به جلوی سر رسیده و بعد دوباره به زیر آب می روند. در این حرکت پاها حرکت دلفینی انجام می دهند. در این حرکت ماهیچه های شانه کاملاً درگیر می شوند و حرکتی کاملاً دشوار است. به همین دلیل پیشنهاد می شود کسانی که در شنا تجربه دارند ســراغ یــادگیری این حرکت بروند و از آنجا که دشوارترین حرکت شنا به حساب می آید، بیشترین انرژی را می گیرد و شما حدوداً 800 کالری در ساعت خواهید سوزاند.
در آخر حرکت کرال پشت در حالتی انجام می شود که پشت شما روی آب قرار دارد. دست ها و پاها را می توان به همان شیوه شنای آزاد حرکت داد و حداقل 500 کالری در ساعت خواهید سوزاند. در این حرکت باید کاملاً از موقعیت بدنتان داخل استخر مطلع شوید چون وقتی از پشت خوابیده اید نمی توانید جلوی خود را ببینید.
فرض کنید که قادر به انجام کلیه این حرکات هستید، در این حالت حرکت پروانه بهترین حرکت برای شما خواهد بود اگر قصد کاهش وزن داشته باشید، این حرکت عضله سازی نیز می کند. به این دلیل كه شما بیشترین حجم کالری را در یک ساعت خواهید سوزاند و این کمک می کند که وزن بدن کاهش یابد.
اما اگر هدف شما از شنا کردن عضله سازی است، باید این ورزش را تا آخرین درجه شدت انجام دهید، اما در زمانی کوتاه تر. در این حالت شما کالری های زیادی نخواهید سوزاند، اما به ساختن ماهیچه کمک خواهید کرد.
نکات مهم:
از آنجا که این ورزش در آب انجام می شود، نکات و توجهاتی را باید مد نظر قرار دهید. یکی از مهمترین جنبه های شنا کردن این است که بتوانید تنفستان را منظم کنید. چون سرتان فقط زمانهایی مشخص به روی آب می آید، باید تنفستان را با هر حرکت تنظیم کنید. حتی برای بعضی افراد الزامی است که این کار را قبل از شروع ورزش کمی تمرین کنند. اگر نتوانید ریتم تنفستان را تنظیم کنید، بسیار برایتان ایجاد مشکل خواهد شد و دیگر نمی توانید فواید چندانی از این ورزش ببرید، چون در این ورزش تنفس و ماهیچه ها با هم کار می کنند.
همچنین بهتر است قبل از انجام این حرکات برای یک دور کامل، خوب به آن حرکت مسلط شوید. اگر این حرکات را درست انجام ندهید، خیلی زود خسته خواهید شد. اگر حرکات بدنتان با یک نظم هماهنگ انجام شوند، شما قادر خواهید بود که خود را روی ضربان قلبتان متمرکز کرده و بنابراین شدت ورزش را بالاتر ببرید.
فواید شنا کردن:
دلایل بسیاری وجود دارد که شما را به سمت استخر بکشاند. اول اینکه این ورزشی است که برای قلب بسیار مفید می باشد. اگر شدت حرکاتتان زیاد باشد کاملاً میتوانید آنرا با دویدن در یک تراز تصور کنید. اما از آنجا که در این حرکات هم قسمت های بالایی و هم قسمت های پایینی بدنتان در آب حرکت می کنند، می توان گفت که ماهیچه ها حتی بیشتر از دویدن کار می کنند و شما کالری بیشتری خواهید سوزاند.
به علاوه شنا قدرت بدنی شما را هم بالا خواهد برد. ممکن است فردای اولین روز شنا گردنتان کمی در بدنتان احساس کوفتگی کنید. به این دلیل که از ماهیچه هایتان طوری کار کشـیـده اید که تـا بـه حال کار نکشیده اید و به همين دليل باعث قوی تـر کردن شانه ها و همین طور ماهیچه های پشتتان می شود.
در آخر، افراد بسیاری شنا را یکی از ورزش هایی تلقی می کنند که استرس و فشارهای عصبی را پایین می آورد. به همین دلیل با شنا کردن نه تنها فواید جسمی عایدتان می شود، بلکه فواید روحی نیز می برید.
تجهیزات:
مسئله دیگر در رابطه با شنا این است که ورزشی کاملاً کم خرج است و اسباب و لوازم آن تقریباً دیر از بین می رود. برای این ورزش شما به یک دست مایو احتیاج خواهید داشت. ممکن است بخواهید یک عینک شنا هم خریداری کنید تا بتوانید زیر آب را به خوبی ببینید. و اگر آب رفتن توی گوشهایتان اذیتتان می کند، باید یک گوش گیر هم داشته باشید.
برای آنها که می خواهند سرعت شنا کردنشان بالاتر رود، کلاه شنا کمک زیادی خواهد کرد. چون به شما کمک می کند که سریعتر داخل آب حرکت کنید.
شنا را هم به برنامه ورزشتان اضافه کنید:
بنا بر هدفی که از ورزش کردن دارید، راه های مختلفی وجود دارد تا شنا را هم به برنامه ورزشتان اضافه کنید. اگر فقط برای سلامتی شنا می کنید، می توانید 30 تا 45 دقیقه با شدتی متوسط سه یا چهار مرتبه در هفته این کار را انجام دهید.
برای بالا تر بردن سلامتی می توانید شدت این ورزش را نیز بالاتر ببرید. خیلی خوب است اگر همراه با شنا ورزش دیگری نیز انجام دهید. مثلاً یک روز در میان شنا کنید و روزهای میان آنرا ورزش دیگری انجام دهید.
به یاد داشته باشید که اصلاً نیازی نیست که همیشه به طور یکنواخت یک حرکت شنا را انجام دهید. می توانید برای جلوگیری از خستگی و دلزدگی همه این حرکات را در شرایط مختلف انجام دهید. با این کار ورزش کاربردی تری خواهید داشت.
محل های شنا:
برای افرادی که در شهرها زندگی می کنند، استخر تقریباً تنها انتخاب می تواند باشد. اما سعی کنید استخری را انتخاب کنید که به اندازه کافی بزرگ باشد تا همه وقتتان را مشغول دور زدن نباشید.
اگر برایتان مقدور است که در رودخانه یا دریا شنا کنید، تمرینتان بهتر خواهد شد چون موج ها باعث خواهند شد که مقاومت بدنتان بالاتر برود. مزیت دیگری که شنا در رودخانه و دریا دارد این است که شما می توانید نیمی از زمانتان را شنا کرده و بعد باقی آن را به دویدن کنار ساحل بگذرانید. دویدن روی شن های ساحل شدت بیشتری نسبت به دویدن روی تردمیل دارد.
شنا برای درمان بیماری ها:
مزیت دیگری که شنا نسبت به سایر ورزش ها دارد این است که شدت کمی دارد. بنابراین برای آنها که مشکلات مفصلی دارند یا دچار پوکی استخوان هستند نیز مفید است.
در آخر باید بگویم که اگر شما ورزشهایی می کنید که روی مفصل هایتان شدت زیادی وارد می آید مثل تنیس یا دو، شنا می تواند برای بدنتان مثل مرهم عمل کند و این فشار روی مفصل هایتان را کاهش دهد.
شنا کنید تا خوش هیکل تر شوید:
اگر تا به حال برای خوش ترکیب ماندن روی تردمیل می دویدید، یکبار هم شنا را امتحان کنید. شنا ورزشی است که باید برای یادگیری آن زمان بگذارید، اما نتایج آنرا خیلی خوب مشاهده خواهید کرد و بعد از این اقدامتان کاملاً راضی خواهید بود.

[sajadhoosein]

داروهای نیروزا


برخی ورزشكاران از حدود ۴۰ سال پیش از هورمونهای جنسی مردانه و مشتقات آنها برای نیروزایی استفاده می كرده اند كه امروزه بسیاری دچار عوارض آنها از جمله سرطان كبد شده اند . اخیراً داروهای جدیدتری مورد استفاده بعضی ورزشكاران قــرار می گیرد كه هنوز حتی اثر بخشی آنها در افزایش نیروی جسمی مورد مطالعه علمی دقیق قرار نگرفته است و عوارض بسیاری از آنها هنوز ناشناخته اند . بهمین دلیل برای حفظ سلامت جسمی ورزشكاران و پیشگیری از عوارضی كه آنان ناآگاهانه دچار می شوند ، كمیته بین المللی المپیك استفاده از بسیاری آنها را ممنوع كرده است و آزمایشات متعددی برای اطمینان از این امر بر روی ورزشكاران رقابتهای رسمی انجام می دهد . به ورزشكاران عزیز توصیه می شود
كاربرد غیر مجاز داروها در ورزش (دوپینگ)
دوپینگ از واژه هلندی DOOP به معنی غسل تعمید آیین مسیحی گرفته شده است . كاربرد واژه دوپینگ ،كمتر از صدسال قدمت دارد .نخستین مورد مرگ در اثر مصرف دارو در سال ۱۸۸۶ میلادی ، در یك مسابقه محلی دوچرخه سواری اتفاق افتاد . در سال ۱۹۱۰ میلادی دوپینگ برای اولین بار جنبه رسمی وقانونی پیدا كرد ، بطوری كه دراین سال ، در یك مسابقه اسب سواری ، اسبهای مسابقه از نظر مصرف مواد نیروزا مورد آزمایش قرار گرفتند . در المپیك ۱۹۵۴ گزارشاتی مبنی بر استفاده از دارو توسط ورزشكاران شوروی سابق انتشار یافت . مرگ كورت انمار جانسون دوجرخه سوار دانماركی در المپیك ۱۹۶۰ رم خبری تكان دهنده برای جهان ورزش بود ، تا اینكه اولین آزمایشات دارویی در المپیك به سال ۱۹۶۸ در المپیك زمستانی فرانسه به عمل آمد . ‌ در سالهای اخیر ، همگام با پیشرفت دانش پزشكی وداروسازی ، د ركنار استفاده صحیحی از كشفیات روز افزون این علوم ، متاسفانه عده ای با اهداف سودجویانه ، استفاده نابجا از داروها را درجامعه اشاعه می نمایند . یكی از عرصه های این سود جویی كاربرد غیر از داروها در ورزش وترویج آن بوده است كه اهداف اقتصادی ، اجتماعی وحتی سیاسی در ورای این موارد استفاده نابجا وجود دارد . موارد فراوان خلع مدال ، عوارض زیانبار گسترده جسمی وروحی گزارش شده از ورزشكاران وبالاخره،موارد مرگ ومیر قبل توجه ناشی از ارتكاب به دوپینگ ، حاكی از گسترش تكان دهنده این ضد ارزش در صحنه ورزش می باشند . در سال ۱۹۸۱ ، یك بررسی در بین دانش آموزان ورزشكار آمریكایی مشان داد كه ۸۰ درصد افراد تحت مطالعه ، حداقل یك مورد سابقه استفاده از الكل ، ۲۰ درصد از آنها سابقه مصرف ماری جوآنا و ۲ درصد از این افراد تجربه مصرف استروئیدهای آنا بولیزان را داشته اند . در یك بررسی دیگر بر روی رشته های دیگر ورزشی ، كمترین میزان كاربرد داروها در رشته «‌هاكی روی چمن »‌ و بیشترین میزان كاربرد ، در رشته های وزنه برداری و دومیدانی ثبت شده است . در حال حاضر تمامی سازمانهای اجرایی ورزش و درراس آنها كمسیون پزشكی كمیته بین المللی المپیك (IOC-MC ) كه از سال ۱۹۷۶ فعالیت رسمی خود را شروع كرده ، مسئولیت مبارزه با دوپینگ را درسراسر جهان برعهده دارند . این سازمانها تدوین وانتشار فهرستهایی همراه با تجدید نظر مداوم را دربرنامه كار خود قرار داده اند و به انتشار این فهرستها ، همراه با انتشارات آموزشی دیگر و نیز انجام آزمایشات دارویی برروی نمونه های گرفته شده از ورزشكاران نسبت به ریشه كنی دوپینگ اقدام می نمایند .
كاربرد غیر مجاز داروها در جوانان
دوران جوانی ، مرحله قدرت و آسیب پذیری زیاد شناخته شده است، طغیان احساسات جوانی وطلب شهرت ومقام ، می تواند جوانان ورزشكاررا در برخی از موارد تشویق به كاربرد غیر مجاز دارو نماید . در نتیجه یك مطالعه برروی جوامع غربی ، داروها وموارد مورد كاربرد غیر مجاز ، برحسب میزان مصرف آنها ، به ترتیب ، الكل ، ماری جوآنا ، دخانیات ، آمفتامین ها ، داروهای توهم زا ( LSD )، كوكائین ، ویتامین ها وبالاخره ، استروئیدهای آنابولیزان گزارش شده اند. به دلیل حساسیتهای سنی ویژه ، ایجاد مقاومت درونی در جوانان از طریق ارائه آموزشهای مفید در خصوص داروها و عوارض مخاطره آمیز آنها ، بهتر از منع مستقیم واعمال مجازاتهای شدید است ، گرچه اتخاذ شیوه های قانونی نیز در جای خود ، در مورد افراد ضرورت دارد .
دلایل منع دوپینگ :
دوپینگ خود به دلایل اساسی زیر ، ممنوع شناخته شده است :
۱- دلایل فیزیكی : كاربرد داروها طیفی از اثرات جانبی ناخواسته وزیانبار را برای بدن فرد برجای می گذارد كه می توانند در پاره ای از موارد برگشت ناپذیر باشند واز این رو ،صدمات جبران‌ناپذیری را بر روی سلامتی ورزشكار وارد نمایند .
۲- دلایل اخلاقی : دوپینگ با اهداف عالیه ورزش كه سالم سازی جسم وروان می باشد منافات دارد . از طرف دیگر این پدیده زمینه ای را برای كشانده شدن جوانان ورزشكار به سوی بلای خانمانسوز اعتیاد فراهم می آورد .
۳- دلایل قانونی : دوپینگ بدلیل ایجاد برتری غیر منصفانه در صحنه ورزش ، بر خلاف مقررات جاری سازمان های اجرایی ورزش می باشد وارتكاب آن ، جرم شناخته می شود .
قوانین جاری :
همچنانكه در بخش های پیشین ذكر شد اتكا به مقررات واعمال مجازاتهای شدید برای مرتكبین دوپینگ ، در كنار برنامه های مدون آموزشی وپرورش فكری جوانان ورزشكار برای مبارزه با این ضد ارزش ضروری می باشد . سازمانهایی نظیر كمیسیون پزشكی كمیته بین المللی المپیك (IOC-MC ) كمیته المپیك ایالات متحده USOC وسایر سازمانهای اجرایی وبین المللی ، همگی با محكوم نمودن دوپینگ در ورزش ، مقررات خاصی را درمسابقات تحت پوشش خود به مرحله اجرا گذاشته اند ودرقالب این مقررات ، مجازاتهای ویژه ای را نیز جهت مرتكبین دوپینگ پیش بینی نموده اند . IOCMC با تمایز بین استفاده آگاهانه وعمدی از یك سوء مصرف غیر آگاهانه در قالب فرمولهای دارویی درمانی (نظیر وجود داروهای ممنوعه در فرمولهای ضد سرماخوردگی یا ضد اسهال )
مجازاتهای خود را چنین اعلام نموده است :
۱- دوپینگ آگاهانه
- سه سال محرومیت از شركت در مسابقات رسمی برای اولین مورد تخلف
- محرومیت مادام العمر از شركت در مسابقات رسمی برای دومین مورد تخلف
۲- دوپینگ غیر آگاهانه
- سه ماه محرومیت از شركت در مسابقات رسمی برای اولین مورد تخلف
- دوسال محرومیت از شركت در مسابقات رسمی برای دومین مورد تخلف
لازم بذكر است كه در تمامی موارد فوق الذكر ، اگر فرد خاصی موفق به دریافت مدال شده باشد مدال وی باز پس گرفته می شود .
داروها و دوپینگ
از دیدگاه كلی ، سه گروه از داروها توسط ورزشكاران مورد استفاده نابجا قرار می گیرند كه عبارتند از :
۱- داروهای نیروزا ( ergogenic ) كه توسط ورزشكار به طور آگاهانه برای افزایش كارآیی ورزشی مورد استفاده قرار می گیرد ، مانند استروئیدهای آنا بولیزان
۲- داروهای درمانی (Therapeutic ) كه توسط ورزشكار یا پزشك معالج وی بطور آگاهانه ویا ناآگاهانه در قالب نسخه های درمانی مورد استفاده واقع می شوند، طبق مقررات ، برخی از یان داروها نظیر داروهای ضد احتقان مقاد سمپاتیك وداروهای مخدر ضد اسهال و یا كورتیكواستروئیدهای موضعی ، در صورتی كه قبل از مسابقه توسط پزشك تیم ، مصرف آنها باطلاع كمیته برگزار كننده رسیده باشد ، مجاز شمرده می شوند
۳-داروهای نشئه آور (recreational drugs ) كه برای ایجاد حالت خوشی كاذب وعدم احساس خستگی وتنش های روحی توسط ورزشكار مصرف می شوند نظیر الكل وماری جوانا براساس نظرIOC- M مصرف پنج گروه از داروها توسط ورزشكاران در مسابقات ورزشی ممنوع می باشد كه عبارتند از محركهای سیستم اعصاب مركزی ، ضد دردهای مخدر، استروئیدهای آنابولیزان ، داروهای مدّر وبالاخره مسدود كننده های گیرنده های بتا آدرنرژیك. داروهای محرك سیستم اعصاب مركزی : این داروها در درمان جهت افزایش هوشیاری ، رفع خستگی ، كاهش اشتها ، درمان برخی اختلالات خواب آلودگی ونیز در «قزون فعالیتی» كودكان بكار می روند .
داروهایی از این دسته كه در ورزش مورد استفاده نابجا قرار می گیرند ، شامل كوكائین ، آمفتامین، كافئین وپروپانول آمین هستند . طبق بررسیهای بعمل آمده بیش از میلیونها نفر از جوانا كوكائین مصرف می كنند . محركهای سیستم اعصاب مركزی ، توسط ورزشكاران برای افزایش میزان انرژی ، دقت وتمركز حواس ، تحریك رفتاری وبالابردن سطح هوشیاری استفاده می شوند . این داروها در حدود ۲۰ درصد از مجموع سوء‌ استفاده های دارویی را بخود اختصاص می دهند .كوكائین برای اولین بار توسط فروید جهت درمان دسته ای از اختلالات عصبی بكار رفت ، اما بدلیل بروز عوارض جانبی خطرناك وكشف داروهای جدیدتر با خصوصیات برتر ، بزودی كنار گذاشته شد .كوكائین ، ابتدا ایجاد حالت سرخوشی ونشئه ، وپس از آن حالت نا امیدی می نماید . سرعت انعكاسهای محیطی فرد در پاسخ به دارو بالا رفته ولی دركنار آن ، فشارخون و تعداد ضربان قلب نیز بطور قابل توجهی افزایش می یابد . از عوارض جانبی كوكائین می توان به كاهش هماهنگی حركات ، هیجان ، بی خوابی، بی قراری ، اضطراب ، جنون ، سكته های قلبی و نا رسایی اختقانی قلب اشاره كرد .به عنوان نمونه مرگ «‌لین بیاس» ستاره بسكتبال دانشگاه مریلند آمریكا و « دان راجرز» فوتبالیست آمریكایی در سال ۱۹۸۶ بر اثر اسید وزلاكتیك ناشی از مصرف كوكائین بوده است . آمفتامین ها گروه دیگری از این دسته داروها هستند . سرآغاز دوپینگ در ورزشهای نوین با این داروها بوده است . این داروها توسط ورزشكاران جهت كاهش احساس خستگی ، افزایش انعكاسهای محیطی وتمركز حواس ، حالت تهاجمی وبالاخره كاهش وزن استفاده می شوند . بدلیل عدم احساس خستگی توسط ورزشكاران این خطر وجود دارد كه این افراد ساعتهای متمادی به فعالیت بدنی ادامه داده و عوارض جبران ناپذیری به بدن آنان وارد آید . عوارض قلبی عروقی ، اختلالات انعقاد خون ، خشونت وبی رحمی ، اعتیاد ، تحریك عصبی وگرما زدگی از اثرات ناخواسته این داروها هستند .مرگ «‌كورت انمارجانسون » دوچرخه سوار دانماركی در المپیك ۱۹۶۰ رم در اثر مصرف آمفتامین بوده است .فتیل پروپانوئل آمین،محرك دیگر سیستم عصبی مركزی است كه در فرمولهای ضد سرما خوردگی جهت رفع احتقان وآبریزش دستگاه تنفسی فوقانی استفاده می شود . این دارو ، بدلیل بروز اثرات سمی در مقادیر مصرف بالا كمتر توسط ورزشكاران استفاده شده است . از عوارض جانبی این دارو می توان به افزایش فشار خون، حملات صرعی ،آریتمی قلبی وحتی افزایش احتمال سكته قلبی اشاره نمود .داروی دیگرمحرك سیستم اعصاب مركزی ، كافئین است . كافئین ماده ای از گروه« متیل گزانتین ها» می باشد كه درچای وقهوه بفراوانی وجود دارد . این دارو ، علاوه بر خصوصیات كلی تحریك سیستم عصبی مركزی بدلیل اقزایش مصرف اسیدهای چرب ، می تواند انرژی زاهم باشد . كافئین در تركیب برخی از داروهای مسكن وضد سرماخوردگی وجود دارد . در ورزشهای استقامتی ، برخی از ورزشكاران از این دارو استفاده می كنند. از عوارض ناخواسته این دارو علاوه بر عوارض كلی ، خاصیت مددی، آریتمی قلب، عدم هماهنگی اعمال دقیق وبرهم زدن وضعیت خواب وبیداری را می توان نام برد . بدلیل وجود كافئین در تركیب نوشیدنی ها معمولی غلظت مجازی معدل ۱۲ میكروگرم بر میلی لیتر از این دارو در ادرارتعیین شده است كه بالاتر از آن دوپینگ محسوب می شود .داروهای مدّر: این داروها شامل دسته گسترده ای از تركیبات شیمیایی با اثر مشترك افزایش میزان دفع ادرار می باشند . داروهای مدر در مواردی نظیر گلوكوم ، قلیایی كردن ادرار ، آلكالوزمتابولیك ، كوه گرفتگی حاد، ادم حادریوی ، افزایش كلسیم خون ، مسمومیت با یونهای مختلف ، نارسایی حاد كلیوی ، افزایش اسید اوریك خون ، فشار خون بالا، نارسایی احتقانی قلبی ودیابت بی مزه كاربرد درمانی دارند. مصرف نابجای داروهای مدر در ورزش بدلیل اثر كاهش وزن ناشی از آنهاست كه در رشته هایی نظیر كشتی ، وزنه برداری، بوكس، ورزشهای رزمی وقایق رانی مطلوبست به علاوه ، این داروها برای رقیق كردن ادرار وفرار از نتیجه آزمایشات مثبت سایر داروهای مورد استفاده در دوپینگ بكار می روند . از عوارض ناخواسته این داروها ، بهم خوردن تعادل آب والكترولیتهای بدن ( كه برای حفظ حیات ، بسیار ضروری است .) ومخاطرات قلبی – عروقی ، عصبی ومتابولیك ناشی از آن ، قابل ذكر است .
داروها و دوپینگ
استروئیدهای آنابولیزان :استروئیدهای آنا بولیزان ، مشتقات هورمون مردانه یاتستوسترون می باشد که در مقایسه با خود تستوسترون (هورمون مردساز ) دارای اثرات آنابولیک بیشتر واثرات مردانه ( آندروژنیک ) کمتر هستند . مصارف درمانی این گروه دارویی ، شامل اختلالات عملکرد غدد جنسی مردانه ، کم خونی ، سرطان پستان (به عنوان داروی کمکی ) آنژیوادم ارثی و آندومتریوز ( بیماریزنان ) ، تاخیر رشد استئوپروز (پوکی استخوان) سوختگی وجراحی می باشد برای درمان کوتاه مدت از انواع خوراکی نظیر متیل تستوسترون و جهت درمان بلند مدت از انواع تزریقی مانند ناندرولون استفاده می شود . نخستین گزارشات حاکی از کاربرد نابجای این داروها در ورزش به سال ۱۹۵۰ مربوط می شود تا جایی که گروهی از وزنه برداران وبدنسازان مرتکب دوپینگ با این داروها شده بودند . پس از آن ، درخشش وزنه برداران روسی را در المپیک ۱۹۶۰ رم به مصرف داروهایی از این دسته نسبت دادند . استروئیدهای آنابولیزان در سال ۱۹۷۴ به فهرست داروهای ممنوعه اضافه شدند . بدلیل احتمال مصرف نابجای هورمون تستوسترون توسط ورزشکاران برای فرار از نتایج آزمایش مثبت ، در سال ۱۹۸۴ نسبت غلظت ادراری تستوسترون به اپی تستوسترون معادل ۶ به ۱ بعنوان حد مجاز شناخته شد وبالاتر از آن ، نشانگر مصرف تستوسترون خارجی قلمداد گردید ( زیرا این ترکیب در بدن یک فرد عادی وجود دارد ) . خلع مدال طلای بن جانسون دونده کانادایی در المپیک ۱۹۸۸ سئول به دلیل مصرف نابجای داروی " استانوزولول " ودها مورد دیگر از این دست نشانگر وسعت مصرف این داروها در ورزش امروز می باشد . این داروها توسط ورزشکاران جهت افزایش کارآیی ورزشی ، حجم وقدرت عضلانی ، ایجاد ظاهری درشت وخشن نما و بالاخره افزایش حالت تهاجمی وکاهش احساس خستگی استفاده می شوند . بیشترین میزان مصرف این داروها در رشته های بدنسازی ، دو ومیدانی ، کشتی ، وزنه برداری وفوتبال گزارش شده است . اولین گروه از اثرات جانبی این داروها ، عوارض مردانه ( اندروژنی ) ناشی از آنها است که شامل پیدایش وافزایش جوش صورت طاسی ، تحلیل رفتن شور جنسی ، تحلیل بیضه ها ، تحریک پذیری ، حالت تهاجمی ، ژنیکوماستی ( بزرگ شدن پستانها) ایجاد صفات مردانه در زنان وبالاخره عقیمی می باشد . عوارض عضلانی اسکلتی این داروها شامل تسریع بسته شدن اپی فیز استخوانها ( خط رشد ) در دوره های نوجوانی وجوانی وبنابر این رکود رشد ، افزایش احتمال دررفتگی استخوان ، عدم تناسب عضله با زردپی وبالاخره تخریب مفاصل می باشد . استروئیدهای آنابولیزان پس از بسته شدن اپی فیز تاثیری برروی رشد استخوان ها ندارند . عوارض کبدی استروئیدهای آنابولیزان گسترده بوده ودر زمره عوارض بلند مدت وخطرناک این داروها می باشند این عوارض در هنگام مصرف انواع خوراکی داروها بیشتر دیده می شوند وامروزه بدلیل روی آوردن ورزشکاران به این نوع از داروها به لحاظ دفع سریعتر آنها نسبت به انواع تزریقی ، متاسفانه میزان مصرف نوع خوراکی بالا رفته است . اثر بر روی متابولیسم ( سوخت وساز ) کبدی داروها واستروئیدهای درون زا ، احتباس صفرا ویرقان انسدادی ، نارسائی کبدی ، تخریب بافت کبد وبالاخره سرطان های خوش خیم و بدخیم از جمله عوارض کبدی این داروها هستند که زمان بروز آنها حتی تا ۲۲ سال بعد از مصرف دارو نیز گزارش شده است .دسته بعدی عوارض جانبی داروها ی آنابولیزان ، بر روی کلیه و پروستات ایجاد می شوند که مهم ترین آنها ،بزرگ شدن پروستات وسرطان وسرطان پروستات وکلیه هستند . از جمله مهم ترین عوارض قلبی عروقی وخونی استروئیدهای آنابولیزان که به فراوانی مشاهده می شوند افزایش میزان LDL وکاهش HDL خون وبدین ترتیب افزایش احتمال بروز سکته قلبی ( انفارکتوس میوکارد ) وسکته مغزی ، افزایش میزان انعقاد خون و افزایش تعداد سلولهای خون ( پلی سیتمی ) قابل ذکر هستند . علاوه بر اثرات جسمانی فوق الذکر ، دسته ای از اثرات روحی – روانی نظیر افسردگی ، هیجان ، جنون و بالاخره اعتیاد نیز در اثر مصرف این داروها ایجاد می شوند.

[sajadhoosein]

روان شناسی ورزش/گام مثبت


با چنین دیدگاهی امروزه فاصله بین كشورهای پیشرفته و عقب افتاده را می توان با رفع موانع موجود و افزایش سرعت بكارگیری دانش فنی در همه زمینه ها كاهش داد. در این راستا برای توسعه و ترویج پدیده های مختلف اجتماعی می توان رشد و گسترش ورزش را مورد توجه جدی قرار داد. زمینه های تحقیقاتی انجام شده و آثار و نتایج حاصل از آنها نشان می دهد كه برای رسیدن به این هدف الزاما باید در گام اول به سراغ «روان شناسی ورزش» رفت.
امروز ضرورت انجام تحقیقات در روان شناسی ورزشی در سطح جهان مورد تأكید قرار گرفته است. موضوعات و روش های متفاوتی در این زمینه مطرح شده و مكانیزم های فیزیولوژیكی و روان شناختی و حتی روان درمانی و روان پریشی در ورزشكاران مرتبا مورد مطالعه و تحقیق صاحبنظران قرار می گیرد.
یكی از مباحث اصلی در این رابطه این است كه آیا برای توسعه علم روان شناسی در ورزش روش ها و آزمون های ویژه ای مورد نیاز است و یا می توان از دیگر زمینه های روان شناسی آنها را قرض گرفت؟
در آغاز قرن جدید تأكید بر اهمیت فعالیت بدنی در بالا بردن كیفیت زندگی اجتماعی مرتبا افزوده می شود و تحقیقات میان رشته ای در زمینه مسائل تندرستی و بهداشتی در این رشته جایگاه واقعی و اصل خود را پیدا كرده است. ما باید بر همكاری نزدیك تر نظریه و عمل بین تحقیقات بنیادی و كاربردی در ورزش و دیگر عوامل اجتماعی اصرار ورزیم. در عین حال یك گام مثبت در جهت تمهید تازه ای در روان شناسی ورزش، همكاری های نزدیك بین طرح ها و برنامه هایی است كه بیشتر جنبه بین المللی دارد تا انسان ها را در سراسر جهان در ورزش و فعالیت بدنی بهتر و بیشتر درك كنیم. نباید فراموش كنیم كه به هر حال فشارهای روانی بیش از هر عامل دیگری باعث تحلیل انرژی جسمی ورزشكاران و افراد مختلف و كاهش لذت بردن آنها از ورزش و پیروزی و موفقیت در دیگر پدیده های اجتماعی می شود. به خوبی اثبات شده است ضعف روانی ورزشكاران عملكرد آنان را در مسابقات كاملا تحت تأثیر قرار داده است. به علاوه فشارهای روانی سبب تعارض در قهرمانان می شود و صدمات بدنی را به شدت افزایش می دهد، فشارهای شدید روانی ورزشكاران را زودتر به مرز بازنشستگی می رساند و می توان گفت كه فشار روانی مرضی است كه نه تنها ورزشكاران، بلكه تمامی افراد مختلف جامعه به آن مبتلا می شوند. خوشبختانه برنامه ها و روش های تنش زدایی مناسب و مطلوبی تشخیص داده شده كه چنانچه با آموزش های اولیه و ضروری توسط افراد متخصص به كار گرفته شوند، این روش ها در زدودن تنش های مزاحم بسیار مؤثرند. فراموش نكنیم كه مشاوران روانی می توانند در افزایش انرژی روانی ورزشكاران و همچنین تمامی مردم بسیار مؤثر باشند.
برای معرفی بهتر علم روان شناسی ورزش گفت وگویی با دكتر «حمید محمدزاده» مدرس روان شناسی انستیتو بین المللی كشتی ایران انجام داده ایم كه آن را می خوانیم:
* روان شناس ورزش كیست و گروه هدف آن چه كسانی هستند؟
- در ابتدا بهتر است به جای روان شناس ورزشی، عنوان مربی مهارت های روانی را به كار گیریم چراكه این عنوان ترجمان بهتری از نقش روان شناس ورزشی را بیان می كند. مربی مهارت های ذهنی فردی است كه به پرورش، افزایش و هدایت انرژی روانی و ذهنی ورزشكار در زمینه اعتمادبه نفس، تمركز، مدیریت صحنه و جایگزینی سریع تر اثرات تمرینات جسمانی بر ذهن می پردازد. با این تعریف به سادگی می توان مربی تمرینات ذهنی را از روان پزشكان، متخصصان اعصاب و روان شناسان متمایز كرد. حیطه فعالیت مربی تمرینات ذهنی انسان های سالمی هستند كه برای رسیدن به یك هدف خاص قابلیت های خود را می باید افزایش دهند و حیطه فعالیت روان پزشكی و روان شناسی براساس كمك به افرادی می باشد كه باید با دخالتی درمانی به خط نرمال جامعه بازگردند.
* با این تعریف صرفا یك روان شناس و یا یك روان پزشك را نمی توان یك مربی مهارت های ذهنی دانست؟
- روان شناسی ورزش تخصصی مستقل است كه افراد فعال در این زمینه می توانند از شاخه های پزشكی (پزشكی ورزشی)، روان پزشكی، روان شناسی و یا متخصصانی از رشته های تربیت بدنی باشند. متخصصان در هر یك از این رشته ها می توانند با آموزش و آشنایی با این مقوله به فعالیت در آن بپردازند ولی الزامی در این كه یك مربی تمرینات ذهنی یك پزشك، روان شناس یا كاوشگر تربیت بدنی باشد وجود ندارد.
* آیا در حال حاضر متخصصینی در زمینه مهارت های ذهنی فعالیت دارند یا نه؟ در صورت مثبت بودن علت عدم توسعه و مقبولیت آن را چه می دانید؟
- همانطور كه متذكر شدم خوشبختانه از تمامی رشته ها متخصصان قابلی در زمینه روان شناسی ورزشی داریم، ولی به علت پاره ای از موانع آن طور كه باید این رشته جایگاه خود را پیدا نكرده است. به نظر بنده علت این امر دو چیز است: ۱- «عدم اطلاع رسانی صحیح و كامل از طرف متخصصان این امر» . توضیحاً این كه به خاطر مشخص نبودن مرز بین روان شناسی ورزشی و سایر رشته های روان شناسی، عده ای از افراد با حسن نیت و عدم آگاهی از این مقوله وارد صحنه شده اند و چون مسیر حركت صحیح نبوده به جامعه ورزشی چنین القاء شده كه بودن یك روان شناس و یا روان پزشك بیانگر این است كه حتما ما دچار مشكل روانی هستیم و چون چنین مشكلی در افراد احساس نمی شد مخالفتی نسبت به فعالیت این دسته از متخصصان بوده است. مثالی در این زمینه گویای این مطلب است: یك فرد ورزشكار وقتی در صحنه رقابت ورزشی قرار می گیرد، دچار اضطراب و ترس می شود روش برخورد با این مشكل در روان شناسی ورزشی با سایر روش ها كاملا متفاوت است، ولی چون این مشكل از نظر یك روان شناس و یا یك متخصص اعصاب به صورت یك بیماری تلقی شده در آن مسیر تعریف شده خود اقدام به حل مشكل می نماید، درصورتی كه همانطور كه قبلا اشاره شد روش برخورد در فردی كه از سطح نرمال جامعه بالاتر است با فردی كه تلاش می شود به سطح نرمال جامعه برگردد متفاوت می باشد. ۲- «عدم احساس نیاز به این رشته». در اینجا این نكته شایان ذكر است، مدت هاست كه فرهنگ كار گروهی در بین آحاد جامعه رو به توسعه است به نحوی كه افرادی كه با این طرز تفكر هم مخالف هستند ژست افرادی كه به كار گروهی علاقمند هستند را می گیرند. باید این باور در همگان اشاعه پیدا كند كه همه چیز را همگان دانند. تمامی امور از جمله ورزش دارای زیرشاخه متعددی شده تا ورزشكار بهتر و سریع تر به آمادگی های لازم برای كسب عنوان های ورزشی برسد. اما متأسفانه هنوز عده ای در جامعه ورزشی عقیده به تك محوری عمل كردن دارند كه خوب ماحصل آن همین خواهد شد كه به چشم می بینیم، به هدر رفتن وقت و سرمایه ملی و در پایان ناكامی و سرشكستگی و توجیه!
* شما بیان نمودید از شاخه های مختلف علمی می توان به روان شناسی ورزشی رسید، حال این سؤال مطرح می شود در بین این زیرمجموعه ها كدامیك در صحنه عمل مؤثرند؟
- هدف در تمامی مسیرها یكی است: افزایش توان روحی ورزشكار برای كسب موفقیت در زمینه ورزشی همانطور كه برای طی كردن یك مسیر از وسیله های مختلف می توان استفاده برد، در این مقوله هم می باید با این دیدگاه به موضوع نگاه كرد. لذا می باید محاسن و معایب هر روش را شناخته و بهترین را به كار گرفت. اختلاف روش ها را می توان براساس سرعت عمل و میزان اثربخشی مقایسه نمود. تعدادی از این تكنیك ها در زمان كوتاه و به طور مستقیم بر روی ذهن اثر می گذارد كه برای عده كثیری از ورزشكاران این روش مناسب است و تعدادی دیگر از تكنیك ها همراه مشاوره، برگزاری جلسات و پرداختن به اصلاح رفتاری به نتایج مربوطه می رسند.
* اضطراب به عنوان یك عامل منفی در صحنه رقابت های ورزشی همیشه مطرح بوده. به نظر شما راه حل مناسب چیست؟
- اگر میزان اضطراب در یك فرد را بین صفر تا صد درجه بندی كنیم، تا شماره ۲۰ برای بلندشدن از خواب و شروع فعالیت های روزانه را لازم و مثبت می دانند. ولی با افزایش عوامل تنش میزان كارایی و بهره وری در افراد كاسته می شود. همچنین این عوامل می توانند تمركز و هماهنگی عصبی عضلانی در فرد را كاهش دهند و در نتیجه افزایش خطا و اشتباه فاصله فرد را با نتیجه مطلوب زیادتر می كند.
اضطراب در یك ورزشكار به چندین عامل بستگی دارد كه ۳ علت از همه مهمتر است:
۱- نگرش غلط ورزشكار نسبت به نقش خود در صحنه رقابت های ورزشی
۲- عدم كسب نتایج مطلوب در مسابقات ورزشی
۳- عوامل خارجی و محیطی
یكی از بهترین وظایف مربی تمرینات ذهنی كنترل اضطراب و افزایش توان روحی ورزشكار می باشد،برای این كار با تكنیك های مختلفی كه قبلا ذكر شد می توان به طور مستقیم و یا با اصلاح رفتاری به تغییر نگرش و عملكرد او اقدام نموده تا توان و انرژی روانی ورزشكار به جای تخریب و از بین بردن قوای فكری و جسمی او به افزایش توان و كارایی منجر شود.
* اشاره فرمودید كه عوامل خارجی می تواند موجب ایجاد تنش و به تبع آن عملكرد ورزشكار را نیز تحت الشعاع قرار دهد، لطفاً در این زمینه توضیح بیشتری بدهید؟
- عملكرد یك ورزشكار در یك رقابت ورزشی تنها به خود برنمی گردد، در واقع یك ورزشكار خواست و اراده جمعی را به موفقیت یا شكست مبدل می كند. لذا توانایی ها و ضعف های گروهی نیز در نحوه اجرای وظایف یك ورزشكار مؤثر هستند. تشویق ها، خشم ها، نگرانی ها و یأس های جمعی به میزان زیادی می توانند در ورزشكاری كه آمادگی روحی مناسبی را در زمان برگزاری رقابت ورزشی نداشته اند ایفا كند. از این گروه عواملی كه با ورزشكار یا تیم ورزشی در ارتباط مستقیم تری هستند مثل مدیر تیم، مسئول فنی، مربی و سایر كادر فنی با اعمال و رفتار خود می توانند نتیجه مثبت و یا منفی را برای تیم ایجاد كنند. حل این مشكل نیازمند وقت و هزینه زیادی می باشد كه بهترین عامل مؤثر در این زمینه نقش رسانه های جمعی جهت افزایش آگاهی و تنظیم خواست و رفتار تماشاگران می باشد. البته یك مربی تمرینات روحی می تواند با افزایش توان روحی و منسجم نمودن قوای فكری یك ورزشكار، نقش مؤثر عوامل محیطی را به حداقل برساند. به طور مثال یك مربی تمرینات ذهنی قادر است میزان اثرگذاری عوامل محیطی از قبیل هیجانات و هیاهوی تماشاگران را در برگزاری مسابقه در خانه خود یا خانه حریف به میزان قابل ملاحظه ای كم كند، تا ورزشكار بهتر بتواند قابلیت های خود را بدون توجه به تشویق و یا بی توجهی تماشاگران به نمایش گذارد.

[R O O T]

سایت گل - بعد از آفریقای جنوبی ، نوبت میزبانی جام جهانی فوتبال به برزیل رسید ؛ کشوری که با مردمان شیفته این ورزش ، که آخرین میزبانی اش به سال 1950 بر میگردد . در این جام ، طلایی پوشان برابر چشمان بهت زده هواداران خودی به اروگوئه باختند و نایب قهرمان شدند؛ شکستی تلخ و فراموش نشدنی در «ماراکانا» (بزرگ ترین استادیوم جهان ) و در حضور بیش از 150 هزار تماشاگر .و حالا پس از سالها ، باز قرعه خوشبختی به نام این کشور در آمده است .
مسابقات جام جهانی آفریقای جنوبی با حذف بازیکنان تیم ملی برزیل انجام شد؛ بازیکنانی همانند : رونالدینیو ، رونالدو ، کاکا ، پاتو و ... به راستی چرا این بازیکنان تنها یک نام داشتند ؟ این قراردادی است بین برزیلی ها ، القاب و نام کوچک بدون هیچ مشکلی در همه جا استفاده می شود. لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا ( رئیس جمهور برزیل ) را با لقب لولا می شناسند .

روحانیون ، پزشکان و دیگر افراد با نام غیر رسمی خود صدا زده می شوند . در کتاب راهنمای تلفن ، القاب افراد بیشتر از نام حقیقی به چشم میخورد . وابستگی فراوان برزیلی ها به القابشان ریشه در فقر فرهنگی تاریخ برزیل دارد . در برزیل از اسامی کوتاه شده افراد بیشتر از اسامی حقیقی آنها استفاده می شود . در جامعه برزیل استفاده از لقب فرد یا نام کوچکش نشانه صمیمیت می باشد . بسیاری از پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند که استفاده از یک نام ریشه در سیستم برده داری گذشته دارد(برده داری در اواخر قرن نوزدهم در برزیل از بین رفت ).

در اسنادی که از آن زمان به جا مانده است مشخص شده که برده داران از اسم کوچک برای نام نهادن بر روی برده ها استفاده میکردند ، همانند جائو یا اینکه از اسم کوچک و کشور اصلی برده ها استفاده می شد ، همانند جائو کونگو .
معروفترین مهاجمین فوتبال تاریخ برزیل، ادسن آرانتس دنا سمنتو و مانوئل فرانسیسکو دوس سانتوز بودند که آنها را با نام« پله» و« گارینشا» می شناسیم . اکثر مدافعین از لقب استفاده نمیکنند ، به عنوان مثال نام کامل روبرتو کارلوس ، روبرتو کارلوس داسیلو می باشد .

دروازبانان نیز بیشتر با نام خانوادگی خود مطرح هستند تا لقبشان . در تمام کشور برزیل تنها یک دروازبان بزرگ با لقب شناخته شده است که لقب این دروازبان دیدا می باشد ، بیشتر مهاجمین هستند که از لقب خود استفاده میکنند مثال :«الکساندرو رودریگز داسیلوا »ملقب به پاتو .

بازیکنانی که نام مشابهی دارند برای اینکه با یکدیگر اشتباه گرفته نشوند ، تغییراتی در لقبشان می دهند . در دهه گذشته چندین رونالدو در تیم ملی برزیل عضو بودند ، اولین نفر از لقب « رونالدو» به معنی « رونالدوی بزرگ» استفاده می کرد نفر بعدی از لقب رونالدینیو استفاده کرد به معنی «رونالدوی کوچک» .

در اواخر دهه 90 رونالدینیوی دیگری به عضویت تیم ملی در آمد ، لقب خود را به رونالدینیو گائوچو تغییر داد ، این لقب به معنی « رونالدینیو کوچک از ریو گرانده دوسول » بود . هنگامی که رونالدوی اول از تیم ملی کناره گیری کرد ، لقب رونالدینیو به رونالدو و لقب رونالدینیو گائوچو به رونالدینیو تغییر یافت .

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[LiverBarca]

عالی بود،ممنون