جنگ افزار

[evry day]

• مین صوتی (acoustic mine): مینی که با امواج منتشرشده از هدف منفجر شود.
• مین ضد هوابُرد (anti-airborn mine): مینی که در محلهای احتمالی پیاده شدن نیروهای هوابرد کار گذاشته شود.
• مین ضد نفر (antipersonnel mine): مینی برای وارد کردن تلفات و ضایعات به افراد پیاده دشمن و ناتوان کردن آنها.
• مین ضد تانک (antitank mine): مینی که تانک را از تحرک بیندازد یا باعث انهدام آن شود.
• مین کف‌نشین (bottom mine): مینی که پس از رها شدن از ناو یا زیردریایی یا هواپیما در کف دریا قرار گیرد و دارای حسگرهای عمل‌کننده از نوع مغناطیسی و آوایی و فشاری باشد؛ این گونه مین برای نابودی شناور سطحی و زیرسطحی به کار می‌رود.
• مین جهنده ضدنفر (bounding mine): نوعی مین ضدنفر با خرج کوچکی که بدنه مین را به هوا پرتاب کند و موجب شود مین در بلندی سه یا چهار پایی (فوتی) منفجر و تکه‌های آن در کلیه جهت‌ها پرتاب شود.
• مین شیمیایی (chemical mine): مینی محتوی مواد شیمیایی سمی برای کشتن افراد یا از کار انداختن یا آلوده کردن وسایل و زمین.
• مین دورفرمان (controlled mine): مینی که از ایستگاه فرمانِ راه دور هدایت و منفجر شود.
• مین تأخیری (delayed action mine): مینی که مدتی پس از تحریک شدن منفجر شود و اغلب پشت سر نیروهای عقب‌نشینی‌کننده و برای به ستوه آوردن و انهدام نیروهای تعقیب‌کننده دشمن به کار رود.
• مین تمرینی (drill mine): گونه‌ای مین آموزشی که از دید اندازه و شکل و وزن مشابه مین جنگی است و برای تمرینهای لجستیکی استفاده می‌شود.
• مین فوگاز (fougasse): مینی که به محض انفجار آن تکه‌های فلزی یا اشیای دیگر در جهت‌های پیش‌بینی‌شده پرتاب شود.
• مین بی‌اثر (inert mine): گونه‌ای مین آموزشی که از دید اندازه و شکل و وزن همانند مین جنگی، اما کلیه مواد منفجره و آتش‌زای آن بی‌اثر باشد.
• مین مهارشده (moored mine): مینی که با استفاده از لنگر به کف دریا (در مناطق حساس دریا) مهار شود؛ این مین در ژرفای متناسب با آبخور کشتیها غوطه‌ور است و با برخورد بدنه کشتی به آن منفجر می‌شود.
• مین مشقی (practice mine): نوعی مین آموزشی که از دید اندازه و شکل و وزن مشابه مین جنگی است و ماسوره آن مقدار کمی ماده منفجره کُندشکن یا دودزا دارد.
• مین آموزشی (training mine): مینی شبیه مین جنگی که فاقد ماده منفجره باشد.

• مین پخشی (scatterable mine): مینی که به وسیله هواپیما یا بالگرد یا توپخانه یا خودروهای زمین پخش شود و در زیر خاک قرار داده نشود.
• این نام انواع مین هایی است که در جهان استفاده می شوند که در پست های بعدی تک تک با هرکدام آشنا خواهید ش

سایت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[evry day]

موشک جدید میان برد راداری فعال R-77 (نام ناتو: AA-12 یا آدر: Adder) چند سالی است که به مرحله ی تولید انبوه رسیده است. برد موثر این موشک بین 90 تا 100 کیلومتر است که به راحتی بیش از 50 کیلومتر از آمرام آمریکایی برد دارد! همچنین قادر به مانورپذیری تا 18g با سرعت 3 ماخ می باشد!
(جستجوگر راداری فعال = Active Radar Finder)
بر خلاف R-37 که پروژه ی توسعه ی آن محرمانه حفظ می شود، برای موشک R-77 تبلیغات فراوانی برای صدور آن به کشورهای جهان سوم به راه انداخته شده و گفته می شود که چند کشور، همچون مالزی، پرو، هند و چین آن را خریده اند. R-77 در روسیه با کد RVV-AE شناخته می شود ولی برای معرفی آن به غرب نام AAM-AE انتخاب شده است که به معنی «موشک هوا به هوای فعال صادراتی» می باشد.
(AAM-AE = Air to Air Missile, Active, Export)
برنامه ی توسعه و تولید R-77 در سال 1982 آغاز گردید.نمایی از طرح درونی R-77

ابتدا در نظر بود که این موشک، نقش های تاکتیکی و استراتژیکی گوناگونی را بر عهده بگیرد. این موشک را می توان بر ضد هلیکوپتر و هواپیماهای بدون خلبان و همچنین به منظور دفاع در برابر موشکهای هوا به هوای میان برد و دوربرد غربی نظیر AIM-120 (آمرام) و AIM-54 (فونیکس) و سطح به هوای پاتریوت و آرو به کار برد.
یکی از نیازمندی های اصلی طراحی R-77 این بود که طرح خاص آن بتواند سطح مقطع راداری هواپیمای حامل این موشک را کاهش دهد تا این موشک بتواند به سهولت در درون پایلون های داخلی حمل شود. در نتیجه، R-77 به بالهای مستطیل شکل باریک و کشیده و سطوح کنترل تاشونده مجهز گردید. سطوح کنترل منحصر به فرد R-77 عبارتند از: چهار دم مستطیلی شبکه ای شکل در انتهای بدنه ی موشک
اگرچه پسا و سطوح مقطع راداری این شکل بندی بیشتر از سطوح دم متعارف می باشد ولی امتیازهای آن مهمتر می باشند. به ویژه مساحت این گونه دم، بیشتر است و در نتیجه مانورپذیری آن نیز بیشتر می شود. (با وجود آنکه ابعاد و وزن آن کمتر است)

این موشک، فعال کننده های کوچکتری نیز دارد. همچنین زاویه ی Stall (واماندگی) آن بیش از 40 درجه می باشد که بازهم بر مانورپذیری موشک به طرز فوق العاده ای می افزاید. قابلیت های بسیار قوی موشک R-77 می تواند هدفهایی که تا 12g مانور می دهند را به راحتی مورد حمله و اصابت قرار دهد.
در جریان مراحل اولیه ی پرواز، موشک به وسیله سیستم پرواز اتوماتیک هدایت می شود و اصلاح مسیر آن تا رسیدن به هدف را ، سیستم کنترل شلیک هواپیما از راه یک خط انتقال دهنده اطلاعات (Data) انجام می دهد. در هنگام دستیابی به فاصله ی مناسب تا هدف که تشخیص آن به وسیله ی سیستم کنترل گر هواپیمای شلیک کننده تعیین می شود، جستجوگر موشک شروع به فرستادن امواج نموده و هومینگ (آشیانه یابی) نهایی به طور مستقل از هواپیمای شلیک کننده، ادامه می یابد.
سیستم کنترل شلیک هواپیما همچنان به محاسبات فرمانهای کنترل جهت اصلاح مسیر موشک ادامه می دهد تا در صورت گم کردن هدف به وسیله ی سیستم هومینگ موشک، سیستم هومینگ هواپیمای شلیک کننده بتواند هدفگیری صحیح را از سر بگیرد.
در مسافتهای بسیار کوتاه، جستجوگر فعال موشک به محض شلیک، فعال می شود.
در صورتی که یک اخلالگر الکترونیکی (ECM) در کار جستجوی موشک اختلال ایجاد کند، سیستم جستجوگر موشک به صورت اتوماتیک به حالت تشعشع یابی غیرفعال تغییر وضعیت می دهد و به سمت سرچشمه ی تولید کننده ی امواج اخلالگر الکترونیکی (ECM) که به احتمال زیاد جنگنده ی دشمن است، تغییر وضعیت می دهد و به طرف آن می رود.
نوع حرارت یاب (غیر راداری) R-77 نیز به همراه یک سیستم انتقال اطلاعات از هواپیمای شلیک کننده نیز تولید شده است.
سرجنگی R-77 از نوع میله ای یک تکه بسیار قوی می باشد که به وسیله یک فیوز لیزری، منفجر می گردد.

سه نوع شناخته شده ی R-77 عبارتند از:
نوع اول مخصوص نیروهایی نظامی روسیه R-77M یا RVV-AE-PD با موتور ترکیبی راکتی / رمجت که در نتیجه دارای سرعت و برد بیشتر و به میزان قابل توجه 160 کیلومتر است.
نوع دوم یک نوع تغییر یافته برای یک سیستم ضدهوایی زمین به هوا طراحی شده است.
نوع سوم نیز مدل صادراتی این موشک است که R-77E نام دارد و برد آن تا 100 کیلومتر محدود شده است.

مشخصات فنی:
طول: 60/3 متر
قطر بدنه: 200 میلی متر = 20 سانتی متر
طول بالچه ها: 35 سانتیمتر
وزن موشک: 175 کیلوگرم
سرجنگی: 30 کیلوگرم TNT
حد تحمل فشار g : حدود 30 برابر
سرعت: 3 ماخ
فیوز عمل کننده: فعال راداری (Fire & Forget)
هدایت: براساس فرامین جنگنده ی شلیک کننده به همراه سیستم راداری فعال
نیروی محرکه: سوخت جامد

برد:
(مدل صادراتی): 50 کیلومتر
(مدل روسی): 160 کیلومتر – برد موثر: 90 تا 100 کیلومتر


قابل نصب بر روی:

میگ29 اس ام تی، سوخوی33، سوخوی34، سوخوی35، سوخوی37، میگ33، میگ31 مدل M و یاک 141

سایت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[evry day]

آ-۱۰ تاندربولت ۲ (A-10 Thunderbolt II) از جمله اولین هواپیماهای نظامی آمریکایی است که برای حمایت نزدیک از نیروهای زمینی به هنگام نبرد طراحی و ساخته شده است.



عکس بزرگتر

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

این هواپیما که طرحی ساده اما کارآمد دارد با دو موتور جت و گنجایش یک خلبان، برای مقابله با اهداف زمینی مانند تانک، زره‌پوش‌های مسلح و دیگر اهداف نظامی مسلح به‌کار می‌رود.

پشتیبانی از نیروهای خودی در شب و روز از فاصله نزدیک از جمله دیگر توانایی‌های این هواپیمای نظامی است. کاربردهایی نظیر جستجو و نجات سربازان گمشده و یا آنان که دچار سانحه شده‌اند نیز بسادگی با این هواپیما قابل انجام است.

این هواپیمای نظامی را که به وارتاگ (Warthog گراز وحشی افریقایی) مشهور است می‌توان نسل بعدی هواپیماهای پ-۴۷ تاندربولت (P-47 Thunderbolt)، مربوط به جنگ جهانی دوم، نامید.

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

عکس بزرگتر

بال‌های بلند این هواپیما به آن قدرت مانور زیاد در سرعت کم و ارتفاع پایین می‌دهد. برخاست و فرود در مدت‌زمان کوتاه از دیگر ویژگی‌های این هواپیمای نظامی است که به‌کارگیری آن را در نزدیکی جبهه‌های نبرد هم ممکن می‌کند.

این هواپیما می‌تواند مدت‌ها با سرعت نسبتاً کم ۳۲۰ کیلومتر در ساعت در ارتفاع پائین‌تر از ۳۰۰ متری زمین با شعاع دید حدود ۴/۲ کیلومتر، حرکت کند. با این ویژگی‌ها آ-۱۰ می‌تواند نقطه ضعف جنگنده‌های پر سرعت را -که توان زدن هدف‌های کوچک با سرعت کم را ندارند- پوشش دهد.

موتورهای توربو جت این هواپیما از نوع TF-34-100/A شرکت جنرال الکتریک است که در بالای دو بال کوچک پشت هواپیما نصب شده‌اند. به منظور پایدارسازی سازه نگهدارنده موتور، دو استابلایزر بصورت عمودی در دو انتهای بال‌های پشتی قرار داده شده است.


مسلسل گاتلینگ ۳۰ میلیمتری که بر روی این هواپیما تعبیه شده است ۳۹۰۰ گلوله در دقیقه شلیک می‌کند و توسط سیستم‌های کنترل الکترونیکی مرتبط با سیستم‌های ناوبری بسادگی قابلیت آتش روی اهداف متحرک را مهیا می‌کند.


مسلسل گاتلینگ
عکس بزگ http://upload4.postimage.org/1530336/photo_hosting.html

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

A-10 در هنگام خشاب گذاری مسلسلهای گاتلینگ
عکس بزرگترسیستم دید در شب این هواپیما به خلبان امکان می‌دهد به‌هنگام شب اطراف را بوضوح مشاهده کند. اطراف محوطه‌ای که خلبان می‌نشیند توسط بدنه محکم از جنس تیتانیوم محافظت می‌شود.

برخلاف نسل قبلی، این هواپیما می‌تواند حتی در صورت انفجار، خلبان را به بیرون پرتاب کند و او را نجات دهد. وجود سیستم‌های موازی کنترل جنگ در این هواپیما به خلبان اجازه می‌دهد تا در مواردی که سامانه خودکار صدمه دیده‌است و حتی امکان کنترل‌های هیدرولیک وجود ندارد، بصورت دستی هواپیما را تا مقصد هدایت کند.


قابلیت تعمیر و تعویض سریع قطعات به نیروهای نظامی امکان می‌دهد تا بتوانند این هواپیما را در صورت صدمه دیدن در جبهه جنگ، حتی بدون بردن به آشیانه، برای پرواز بعدی آماده کنند.

اولین نوع از این هواپیما در سال ۱۹۷۵ ساخته شد و تحویل یکی از پایگاه‌های نیروی هوایی آمریکا گردید.

در جنگهای دهه ۱۹۸۰ در اروپای شرقی از این هواپیما برای مقابله با تانک‌های روسی استفاده شد.

در جنگ خلیج فارس سال ۱۹۹۱ نیروهای آمریکایی بیش از ۸۱۰۰ سورتی پرواز با این هواپیمای نظامی داشتند. بیش از ۹۰ درصد از موشک‌های هوا به زمین AGM-65 شلیک شده در جنگ خلیج فارس، توسط این هواپیماها شلیک شد. طی این نبردها حدود ۱۰۰۰ تانک، ۲۰۰۰ نفربر و بیش از ۱۲۰۰ سلاح سنگین توپخانه از بین رفتند. اما برخلاف انتظار فقط ۵ فروند از این هواپیما در این جنگ سقوط کرد.

وزن هواپیما بدون متعلقات ۳۲۱/۱۱ تن، در حالت عادی ۷۸۲/۱۳ تن است. این هواپیما می‌تواند تا ۴/۸۵۳ تن سوخت و ۲۵۰/۷ تن مهمات جنگی با خود حمل کند.

هزینه تمام شده ساخت این هواپیما حدود ۸/۹ میلیون دلار است.

پیش بینی می‌شود این گونه از هواپیماهای جنگی تا سال ۲۰۲۸ در خدمت باشند و پس از آن با گونه هواپیمای F-35 JSF جنگنده تهاجمی مشترک (F35 Joint Strike Fighter) جایگزین شوند. جنگنده تهاجمی مشترک هواپیمایی است که آمریکا با مشارکت متحدان اروپایی خود بخصوص انگلیس درحال ساخت آن است.

عکی اصلی

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

سایت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[evry day]

هواپیماهای پادکار ( اقدامات متقابل) الکترونیکی چهار سرنشینه EA-6B Prowler ساخت شرکت گرومن از اواسط دهه ی شصت میلادی در حال پرواز بوده و اکنون دیگر به پایان عمر خود نزدیک شده اند. علاوه بر مشکلات ناشی از فرسوده شدن بدنه ، بعد از بازنشسته شدن هواپیماهای Raven EA-111A از خدمت ، وظیفه ی اخلال الکترونیکی نیز به هواپیماهای EA-6B محول شده است که به همین دلیل بیشتر Prowler ها به سبب رسیدن به پایان عمر خستگی خود به زودی زمین گیر خواهند شد . از آنجایی که F/A-18E/F هنوز در حال تولید بوده و با تغییرات کوچک قابلیت انجام ماموریت های اخلال دورایستا را نیز دارد به عنوان بهترین انتخاب برای جایگزین کردن EA-6B در نظر گرفته شده است . قابل ذکر است نیروی دریایی ، در حال استاندارد سازی سوپر هورنت ها به عنوان هواپیمای رزمی پایه ی خود است ، بنابراین سوپر هورنت ها با قابلیت ECM یا Electronic Countermeasures سازگار با بیشتر هواپیماهای نیروی دریایی از نظر لجستیکی بوده و تونایی عملیات مشترک با گروه های ضربتی را نیز خواهند داشت.
در اواخر سال 2002 نیروی دریایی به طور رسمی توسعه نوع پادکارهای الکترونیکی (ECM) مدل دو سرنشینه سوپرهورنت یعنی F/A-18F را با نام EA-18G Groller اعلام کرد. گفته می شود که از این هواپیمای جنگ الکترونیک تعداد 90 فروند ساخته شده و به اسکادران های مستقر در ناو تحویل داده خواهند شد که جزو 552 فروند سوپرهورنت سفارشی هستند . قابل ذکر است Growlerها حدود نود درصد با سوپرهورنت ها تشابه قطعات داشته و در همان خط تولید F/A-18E/F مونتاژ خواهند شد . در واقع سوپرهورنت ها تا سطح ترکیب F-Plus ارتقا داده می شوند که بدنه ی هر دو مدل هماهنگ باشند . البته F-Plus کمی سنگین تر می باشد مبلغ آن نیز حدود نه میلیون دلار گرانتر از مدل استاندارد تمام خواهد شد. قابل توجه است که بیشترین تلاش در این پروژه کاهش خدمه و توانایی روبه رو شدن با عدم هدایت نیروهای مسلح در میدان های نبرد الکترونیکی است

هواپیمای EA-18G بر پایه ی بهسازی و ارتقای سیستم های پادکار الکترونیکی ICAP-3 که برای هواپیمای Prowler توسعه یافته بود طراحی شده است. قابل ذکر است که هر کدام از موتورهای سوپرهورنت به ژنراتور الکتریکی مجهز خواهند شد که سیستم های ECM داخلی را تغذیه می کند . کیت جنگ الکترونیک Growler شامل موارد زیر است:
1-سیستم جاسوسی الکترونیک (ELINT(AN/ALQ-218(V)2 ساخت نورث روپ گورمن که در محفظه توپ هواپیما قرار گرفته و از آنتن های واقع در نوک بالها استفاده می کند .Growler هنوز هم می تواند از موشک های هوا به هوا برای دفاع از خود استفاده کند .
2-یک اخلالگر ارتباطات محتملآ( AN/USQ-113) که آن هم در محفظه ی توپ قرار گرفته است.
3-یک ترمینال پیشرفته تاکتیکی چند ماموریتی (MATT) و یک خط ارتباط ماهواره ای SATCOM.
4-توانایی حمل تا پنج غلاف اخلالگر تاکتیکی AN/ALQ-99 . این غلاف مجهز به ژنراتور بادی در دماغه خود است.
5-توانایی حمل دو موشک ضد رادار AGM-88 HARM در ماموریت های Hard Kill.

يك غلاف اخلالگر در پايلون ها ديده مي شود.پوشش محافظ روي توربين هواي برخوردي در دماغه غلاف نصب شده است.
ترکیب معمول EA-18G در ماموریت ها شامل سه غلاف اخلالگر AN/ALQ-99 ، دو مخزن سوخت خارجی ، دو موشک HARM و دو موشک AMRAAM خواهد بود . همانطور که گفته شد برای ساخت این هواپیما از بدنه ی F/A-18F استفاده خواهد شد که دو سرنشینه می باشد و علاوه بر خلبان در کابین جلو در کابین عقب افسر مربوط به جنگ الکترونیکی که به EWO یا Raven معروف است جای می گیرد . قابل ذکر است که در هواپیمای چهار سرنشینه Prowler سه EWO جهت کاهش بارکاری حضور دارند . هواپیمای Growler اتوماسیون پیشرفته ای داشته و فقط نیاز به یک افسر جنگ الکترونیک که همان کمک خلبان قرار گرفته در کابین عقب است می باشد. البته کاهش بار کاری EWO سرنشین جلو یا خلبان نیز می تواند وارد عمل شده و از کاکپیت خود به او کمک کند . نوع اولیه Growler EA-18G در نوامبر سال 2003 نخستین پرواز خود را به انجام رسانید و نیروی دریایی از سال 2008 شروع به تحویل گرفتن آنها خواهد کرد هر چند که Growler ها در سال 2009 به قابلیت عملیاتی اولیه دست خواهند یافت.



قابل ذکر است این هواپیماهای جنگ الکترونیک به ده اسکادران نیروی دریایی تحویل داده خواهند شد (هر کدام از اسکادران ها پنج فروند) که اولین آنها اسکادران آموزشی VAQ-129 می باشد . Growler EA-18G به عنوان هواپیمای ناظر (مراقب) و مهاجم رادار و تهدیدات راداری دشمن و همچنین شبکه ارتباطات دشمن مورد استفاده قرار خواهد گرفت .

مشکلات غلاف های نوک بال

بزرگ ترین مشکل فنی باقی مانده در هواپیمای EA-18G طراحی و تطبیق غلاف های کشف تهدیدات راداری ALQ-218(V)2 در نوک بال ها می باشد.


چنین سیستمی قبلآ در جنگ های الکترونیک ایفای نقش داشته است بطوریکه هر کدام از هواپیماهای EA-6G یک غلاف را در بالای سکان ثابت عمودی خود حمل می کنند . دم دوتایی زاویه دار سوپرهورنت از استحکام کافی برای حمل چنین باری برخوردار نبوده و نیز نوک بال ها بهترین محل برای جلوگیری از تداخل الکترونیکی می باشد . ولی این ترکیب یک سری مشکلات الکترونیکی و همچنین محیطی را به دنبال دارد .
تحرکات در نوک بال ها بسیار شدیدتر از بالای سکانهای عمودی می باشد و همچنین هماهنگ کردن حساسه ها در دو سیستم کاملآ مجزا از دیگر مشکلات موجود در این پروژه است . استفاده از مواد مستحکم در دماغه غلاف ها که در عین حال تا اندازه ای حساس باشند که بتوانند سیگنال های مورد نیاز را به وجود آورند مسأله حل نشده ی دیگری است ، هرچند به گفته مسئولان امر این مشکلات به زودی بر طرف خواهد شد و شاهد پرواز یکی از پیشرفته ترین هواپیماهای جهان تا چند سال آینده در اسکادران های عملیاتی نیروی دریایی ایالات متحده خواهیم بو د
مشخصات كلي :

كمپاني سازنده: بويينگ
سال ورود به خدمت: 2009
حداكثر سرعت: 8/1 ماخ
حداكثر سقف پروازي: 45500 پا
طول: 60 پا
دهنه بال: 45 پا
تسليحات: دو موشك HARM دو موشك هوا به هوا براي دفاع از خود
تجهيزات اخلالگر: احتمالآ ALQ-99 ٬ USQ-113
گيرنده: دو غلاف ALQ-218(V)2
ارتباطات: INCANS امكان ارتباط راديويي و ماهواره اي حتي در حين اخلال
رادار: AESA

سایت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[evry day]

هلیکوپتر تهاجمی کاموف 50(black shark)با کد انتخابیHokum Aیکی از بهترین هلیکوپترهای شناخته شده در جهان است.این هلیکوپتر در قالب دو گونه طراحی گشته که نوع 2سرنشینه آن (کاموف 52) به (Alligator) و با کد انتخابیHokumBموسوم است.این هلیکوپتر توانای روسی قابلیت حمله به اهداف زمینی و هوایی مختلف را در ساعات مختلف شبانه روزراداراست.

حداکثر سرعت لول کاموف 310 کیلومتر بر ساعت بوده و از برد رزمیی برابر 460كیلومتر برخوردار است. کاموف توسط دفتر طراحی در روسیه طراحی گشته و از دو موتور توربوشفت کلیموف (تی وی 3-117 وی ام آ) هر کدام به قدرت2200شفت اسب بخار برای تولید نیروی تراست خود بهره می برد.این موتورها در دوسمت بدنه هلیکوپتر واقع شده و این امر بقاپذیری بالایی به این هلیکوپتر بخشیده است.این هلیکوپتر می تواند حدود2تن انواع تسلیحات شامل موشک های ضدتانک ،راکت های غیرهدایت شونده در کالیبرهای مختلف،موشک های هوا به هوا و انوع بمب ها را در چهار محل زیر دو بال کوچک نصب شده در وسط حمل کند.که از مهم ترین موشک های آن می توان به Vikhrشاره داشت.

اين موشک هدایت لیزری مافوق صوت ضدتانک در دو محل نصب زیر بال به تعداد 12 عدد حمل می شود.که از کارایی های آن به هدف گیری دور برد از فاصله هشت کیلومتری و دقت آن اشاره داشت این هلیکوپتر همچنین مجهز به یک توپ30میلیمتری با برد چهار كيلومتر است.كاموف كا-50يک هلیکوپتر کاملاً آکروباتیک بوده و قابلیت انجام انواع مانورها مانند رول فانل و لوپ را داراست.قطر روتور اصلی این هلیکوپتر 14.5 متر بوده در حالیکه درازای هلیکوپتر مقداری نزدیک به 15.9 متر است.ارتفاع خود هلیکوپتر حدود 5 متر می باشد.لازم به ذکر است کاموف کا50 نخستین هلیکوپتر عملیاتی جهان مجهز به سیستم اجکت یا پرتاب صندلی خلبان بوده که خلبان را قادر می سازد در تمامی ارتفاعات و سرعت ها از این سیستم بهره برد.

سیستم اویونیک پروازی این هلیکوپتر نیز به انواع سیستمهای ناوبری اینرسیالی ،(آی ان اس)خلبان اتوماتیک و سیستم هد آپ دیسپلی (اچ یو دی)یا نمایشگر مربوط به هدفگیری و سایر اطلاعات که در شیشه کابین جلو خلبان تعبیه شده مجهز است.وزن هلیکوپتر در حالت عادی یا وزن خام آن برابر 7.692 کیلوگرم است که در هنگام تیک-آف متعادل به9.800 کیلوگرم رتقا یافته و پس از تیک-آف پایانی حداکثر وزن برخاست، به 10.800 کیلوگرم می رسد.
روتورهای این هلیکوپتر طوری طراحی شده که برخلاف هم چرخش می کنند و قابلیت هایی مانند قابلیت پرواز ساکن در ارتفاع 4000 متری و نرخ صعود ده متر بر ثانیه ، قابلیت انجام مانور و چابکی فوق العاده حتی در سرعت های بالا،تقلیل تاثیر اغتشاش هوا و باد ،کاهش علائم راداری و صوتی و افزایش قدرت به میزان ده تا پانزده درصد را به این هلیکوپتر چابک بخشیده است.

ناگفته نماند شرکت های (سکستانت)و (تامسون)از فرانسه نیز در ساخت سیستم های اویونیکی این هلیکوپتر با کاموف همکاری گسترده ای داشته اند.هلیکوپترهای کا-50 و کا-52 در هشتاد و پنج درصد قطعات مشترکند هرچند اضافه شدن سیستمهای چندمنظوره موجب افزایش وزن و در نتیجه کاهش عملکرد پروازی کا-52 نسبت به کا-50 شده ،ولی در کل مزیت خود را نسبت به رقبای همطراز خود حفظ کرده است و از این حیث نه تنها جزو بهترین بالگردهای روسی، بلکه در زمره برترین بالگردهای تهاجمی-تدافعی و درکل عملیاتی جهان قرار می گیرند.

[Persian_Gun's]

بزرگترین بالگرد درحال خدمت وتولید غرب سیکورسکی CH-53E سوپر استالیون ویژه عملیات حمل ونقل هوایی به همراه مدل MH-53E موسوم به اژدهای دریایی ویزه عملیات مین روبی می باشد .
درسال 1972 سپاه تفنگداران دریایی ونیروی دریایی ایالات متحده نیاز خود را برای یک بالگرد با ظرفیت حمل بار بیشتر ازمدل D رااعلام کردند .کارشناسان نیروی دریایی وشرکت سیکورسکی به جای طراحی بالگرد جدید منطبق با خواسته های اعلام شده احساس کردند که بالگرد موجود CH-53D قابل تبدیل به بالگردی نیرومند تر وحمل بارهای سنگین تر می باشد. درنتیجه برای بهینه سازی وتبدیل بالگرد دوموتوره مدل دی به یک بالگرد سه موتوره در سال 1973 قراردادی به ارزش 7/1 میلیون دلار امضا شد. ودر پی ان سیکورسکی مدل YCH-53E را برای استفاده در نیروی دریایی به منظور تامین ملزومات و تجهیزات مورد نیاز کشتیها و اجرای عملیات تهاجمی وپشتیبانی تفنگداران دریایی معرفی نمود. که در سال 1974 اولین پرواز خود را انجام داد.اما پس از مدتی اولین نمونه سقوط کرد ومدت دیک سال ازمایشات پروازی را به تاخیر انداخت . در سال 1975 ازمایشات با نمونه دوم از سر گرفته شد وپس از پشت سر گذاشتن موفقیت امیز ازمایشات پروازی قرارداد تولید سوپر استالیون در سال 1978با شرکت سیکورسکی بسته شد. نخستین سفارش تولید 49فروند شامل 16 فروند به نیروی دریایی و33 فروند برای تفنگداران دریایی بود.در سال 1989 سفارش دیگری به تعداد 121 فروند شامل 15 فروند نیروی دریایی و 106 فروند به سپاه تفنگداران دریایی امضا شد.
یکی از معیارهای اساسی یرای تولید مدل E موسوم به اکو توانایی ایفای نقش تهاجم هوایی سریع از کشتی به ساحل بود،این مدل باید می توانست یک محموله 16 تنی را در سطح دریا و در روز در دمای 33 درجه به شعاع 5/92 کیلومتر حمل نماید همچنین می بایست توانایی حمل تفنگداران وپشتیبانی از انها را در ساحل در هرکجا وهر زمان داشته باشد؛ و توانایی استفاده ازعرشه تمام ناوهای موجود را داشته باشد. همچنین بایستی توانایی حمل یک هواپیمای اسیب دیده و سقوط کرده را به منطقه امن داشته باشد. گرچه وزن خالی این بالگرد حدود 16تن است اما می تواند بالگرد دیگری همانند خود را حمل نماید.
در تبدیل مدل D به E اصلاحات زیادی صورت گرفت به طوری که می توان ان را یک طرح جدید دانست انگونه که سیکورسکی برای مدل صادراتی نام S-80E را برگزید. اصلاح اصلی درسیستم تولید نیرو انجام گرفت .که سه موتورتقویت شده T64-416 جنرال الکتریک توانایی ایجاد نیرویی معادل 4380 اسب بخار را داشتند.همچنین برای بهبود بقا پذیری بالگرد مجموعه انتقال نیرو به گونه ای قرار گرفت که نقاط حساس ان محفوظ باشد اصلاحاتی نیز در ملخها ، دم، بدنه ، مخازن سوخت و سیستمها صورت گرفت.
پروانه اصلی هفت پره از جنس فولاد – تیتانیوم و پروانه دم چهار پره الومینیمی با سکان عمودی ازجنس کولار که 20 درجه به چپ انحراف دارد .با قابلیت تا شدن در روی ناوها
به دلیل استفاده از یک سیستم دیجیتال کنترل پرواز از میزان کار خلبان کاسته وکارایی وی را افزایش داده است.
همچنین از سیستم دید در شب یکپارچه شده با کلاه خلبان که امکان پرواز در شب وشرایط بد جوی ودر ارتفاع پائین را به بالگرد داده برخوردار است .همچنین به سیستمهای ناوبری و اخطار دهنده برخورد با زمین،اعلام خطر و حمله موشکی ، پخش کننده چف – فلیر ،ویک موشک ساید وایندر و... مجهز است.
ظرفیت سوخت در مخازن داخلی 3890 لیتر و در مخازن خارجی 4920لیتر است .یکی از ویژگیهای این مخازن جدید خاصیت خود ترمیم کنندگی ان است همچنین توانایی سوختگیری هوایی با استفاده از یک لوله بلند زیر دماغه وجود دارد. بدنه بالگرد ضد اب وساختمان اصلی از الیاژهای سبک فولاد ،تیتانیوم وقسمت کابین پروازی از فایبر گلاس و اپوکسی ساخته شده ؛ ارابه فرود بالگرد از نوع سه گانه جمع شونده وقابل هدایت است.
کابین بالگرد توانایی حمل 55 سرباز مسلح را دارا می باشد؛ چهار فروند بالگرد در دو سورتی پرواز میتوانند 330تفنگدار را به منطقه نبرد انتقال دهند.
استفاده عملیاتی از این بالگرد در تابستان سال 1983 در مدیترانه اغاز شد و تاکنون چندین اسکادران تفنگداران دریایی به ان مجهز شده اند .
اما مدل MH-53E اژدهای دریایی برای ماموریت ضد مین در سال 1987 وارد خدمت شد که تفاوت عمده ای با مدل اصلی ندارد . بالوارهای جانبی ان کمی بزرگتر برای افزایش میزان سوخت می باشد و تجهیزات مخصوص خود برای به کار گیری تمامی تجهیزات عملیات ویژه ضد مین
این تجهیزات شامل سونار، لوازم خنثی سازی مین، مین روب الکترونیکی، قایق کششی که مجهز به سیستمهایی برای منفجر کردن مینها مغناطیسی و ... می باشد.

مشخصات :
طول کلی ------------------------- 19/30 متر
طول بدنه ------------------------- 35/22 متر
عرض بدنه ----------------------- 69 /2 متر
ارتفاع---------------------------- 32/5 متر
وزن خالی ----------------------- 15072 کیلو گرم
بارقابل حمل--------------------- 16330 کیلو گرم
حداکثرسرعت ------------------- 315 کیلومتر برساعت
سرعت ------------------------ 278 کیلومتر برساعت
حداکثر برد عادی ---------------- 2075 کیلو متر
سقف پرواز --------------------- 5640 متر


منابع : صنایع هوایی،اینترنت

[evry day]

مخفی کاری بوده عکس نداشته من بعضی مطلبارو می بینم که عکس نداره به خاطر همون نمی زارم ولی از این

دفعه می زارم
دیشب یه چندتا سلاح تو اخبار نشود داد کسی می تونه مطلب بزاره ؟

[evry day]

مقدمه:استفاده از هلی کوپتر به عنوان وسیله ی جنگی همیشه مد نظر بوده وهست هلی کوپتر مقدوراتی دارد که هواپیما ندارد ازجمله پرواز بدون باند،ثابت ماندن درهوا. (که این پیش ازساخت هواپیماهای عمودپرواز بوده است اگرچه استفاده از هواپیمای عمودپرواز بسیار محدود است.) بحث در مورد نگاهی به کارنامه ی هلی کوپترهای رزمی از گذشته، تاکنون است.

پیشینه
طرح استفاده از هلی کوپتر به عنوان وسیله ی جنگی توسط آلمان های نازی ودر دهه ی 1940 میلادی ارائه شد .همان طور که در آن دوران آنها پیش قدم در ساخت انواع وسایل جدید بودند همانند:طرح هواپیمای بدون بال که توسط آلمان ها ارائه گردید،یا هواپیمای بال متغیر و الی آخر.....
استفاده ی موثر از هلیکوپتر های رزمی همزمان با ارائه وساخت موتور های توربوشفت سبک را فرانسوی ها با هلیکوپتر های آلوئت-2 در سال 1955آغاز کردندو به کمک موشک های ضدتانک اس.اس-10(با هدایت رادیویی و کنترل سیمی)اولین تهاجم موشکی در این نوع را با حمله به مواضع انقلابیون الجزایری درتاریخ ثبت نمودند.در کنار آن از اچ-24 های ساخت سیکورسکی مجهز به توپ های 20 میلیمتری نیز استفاده شد.در این میان آمریکایی ها با اهداف توسعه طلبانه ی جهانی خود نیاز گسترده ای در پشتیبانی نزدیک هوایی به هلیکوپتر های رزمی احساس می کردند که حاصل تجربیات آنان در کره و ویتنام بود. در جنگ کره (1950)هلیکوپتر او.اچ-13با اولین موشک های ضد تانک از نوع ای.اس-11(سلاحی شبیه به

بازوکا ) و مسلسلهای 7/12 میلی متری وارد کارزار شدند وحتی شلیک و آزمون پرتاب موشک های سنگین بولپاپ (در نقش ضدشناوری )توسط اچ-34 انجام شد.H.34

مدتی بعد بین سال های 1959تا 1962 نسل نوینی از این وسایل پرنده با تولید یو.اچ-1 در دو مدل (ای)و
U.H-1

(بی) ساخت بل و با موتور توربوشفت تی-53 تحویل ارتش آمریکا ودرگیر جنگ ویتنام شد. در این جنگ هلی کوپتر

های سی.اچ-21 بعنوان نیروبر و هیوی مدل یو.اچ-1 بی با سیستم تسلیحات قدرتمند (تیربارهایC.H-21


متحرک در طرفین بدنه و پرتابگر های هفت لوله ای 70 میلی متری)،نقش اسکورت را بر عهده داشتند.
عد ها با سقوط تعدادی از آنها توسط کالیبر سنگین ویت کنگها،نیاز به یک هلی کوپتر تخصصی تهاجمی و اسکورت با جابه جایی و تحرک پذیری سریع وقدرت آتش بالا با محصول انقلابی بعدی یعنی ای.اچ-
A.H-1

کبرا( (که از همان موتور و دنده و ملخ هیوی استفاده می نمود) با طرح آیرودینامیکی خاص خود و بالچه هایی برای حمل سلاح جامه ی عمل پوشید. همزمان هلیکوپتر های سنگین شیونک سی.اچ-47 نیز وارد
C.H-47

[evry day]

عمل شدند. قرارداد اولیه کبرا شامل 110 فروند می شد که راه حلی ارزان و موثر بود. در حمله ی سراسری نیروهای ویتنام شمالی در سال 1972، کبرا ویو.اچ-1 بی با موشک های قدیمی ای.اس-11و راکت های خود نتوانستند نقش بازدارندگی را ایفا نمایند وناچار ارتش آمریکا به هیوز وموشک جدید بی.جی.ام-71، تاو روی آورد. در آزمایش های اولیه کارایی تاو به %75 درصد رسید که در اواخر جنگ به طور محدودی و بعدها جای خود را را به مدل های جدید در هلی کوپتر های سوپر کبراو... داد. با ظهور موشک های حرارتی سام-7،استرلا،قسمت خروجی موتور کبرا اصلاح شد و پرتاب کننده های اهداف کاذب

S.A-7



فرو سرخ به آن اضافه گشت. نیاز به عملیات شبانه،ظهور سیستم های متنوع دید در شب را در پی داشتو حتی طرح شیونک با زره تقویت شده و بسیار مسلح(با چندین توپ و مسلسل و راکت انداز) مطرح شد ولی به دلیل هزینه ی بالا و وجود طرح های بهتر لغوگردید. استفاده ازهلی کوپترها درعملیات هلی بورد و اسکورت و ضد تانک تداوم در ویتنام گسترش یافت در نبرد روس ها علیه مجاهدین افغانی تداوم یافت بطوریکه این نبرد فرسایشی به جنگ هلی کوپتر معروف شد و علت اصلی آن وجود گذرگاه های کوهستانی فراوان بود. روس ها ابتدا از میل-8 وبعدها سری اچ(میل-17) در عملیات هلی برد (وتجهیزآنها به مسلسل
ها ویانارنجک)وانواع میل-24(هیند) در نقش تهاجمی یا اسکورت کاروان ها یا درحملات بازدارندگی استفاده ی فراوان نموده و تاکتیک های بسیار مختلفی را تجربه کردند.
میل - ۸


میل - ۱۷


میل -۲۴ هایند


روش های حمله با توجه به نیاز ها گوناگون بود: مثلا 4 فروند هیند به شکل حلقه ای به مواضع حمله می بردند یا یک هلیکوپتر نسبتا سبک میل-4 اقدام به شناسایی مواضع و نشانه گذاری با شلیک راکت های دودزا می کرد(برای حمله ی هلیکوپتر های دیگر به هدف) در نمونه ی دیگر چند هیند تا 5 کیلومتری هدف در ارتفاع سینه مال پرواز نموده و سپس به ارتفاع 300 فوتی اوجگیری وسپس پرتاب راکت می کردند یا یک هلیکوپتر دیگر در ارتفاع بالا اقدام به پخش اهداف کاذب حرارتی(فلیر) می نمود.در اسکورت کاروان ها نیز چند هیند پیشاپیش گروه کرده سایت های احتمالی مجاهدین را بمباران یا راکت باران می کردند.در بسیاری از موارد یک تیپ فرماندهی در ارتفاع بالا وارد عمل می شد و از میل-26 های سنگین برای جابه
جایی خودروهای زرهی همچون بی.ام.پی-1 و توپ ها و.... در شب استفاده می شدباظهور استینگرها بسیاری از عملیات ها متوقف یا تغییر تاکتیکی شد.به هر حال روس ها با دادن تلفات سنگین،اولین تجربه ی
برد با هلیکوپتر را بدست آوردند و پی به قدرت آتش موثر هلیکوپتر های جنگی وتهاجمی بردند.


MI.4



MI.26

B.M.P-1


در آنسوی دنیا و این بار در نبرد فاکلند ،هلیکوپتر های سی کینگ و لینکس انگلیسی(ساخت وستلند)با شلیک موشک های فرانسوی ای.اس-12و سی اسکوا(باهدایت راداری)به زیزدریایی ها و شناورهای آرژانتینی آسیب جدی وارد نمودند.همچنین این هلیکوپتر ها نقش بسزایی را در انتقال تفنگداران و تجهیزات از ناوهای انگلیسی از جمله ناو هواپیمابر (این وین سیبل)به جزایر مالویناس و نهایتا پیروزی انگلیس داشتند. در جریان جنگ 8ساله ی ایران وعرق نیز گسترده ترین عملیات هلی برد توسطعراق(یا طرفین)صورت پذیرفت و قدرت آتش هیند های عراقی قابل ملاحضه بود.ضمن آنکه هوانیروز با وجود تحریم های اعمال شده بسیار خوب عمل کرد و کبرا ها و شینوک ها وناوگان بل تجربیات بسیار جالبی بدست آوردند.و کبرا در جنگ نقش ضد تانک خوبی رانیز ایفاء نمود و در صورتی که در روز های آغازین جنگ اگر کبراها و F.4و F.5 ها نبودند،احتمال سقوط بخش زیادی از کشور و حتی کل کشور بود آنها مانع پیشروی 12 لشکر مجهز صدام شدند.
سرانجام میرسیم به جنگ اخیر خلیج فارس که نقش هلیکوپتر های تهاجمی و خصوصا ضد تانک را به اثبات رسانید.سوپرلینکس های انگلیسی بار دیگر با شلیک 26 موشک سی اسکوا،15 قایق تندروی عراقی را غرق نمودند.و هلیکوپتر های دیفندر-2 عربستان با سیستم هدایت راداری مخصوص به نام (اگریون)ساخت تامسون سی.اس.اف(نصب در زیر دماغه)،با شلیک 15 موشک 15 موشک ای.اس-15(ساخت ایرواسپیسال)،5ناوچه ی عراقی را منهدم کردند. هلیکوپتر های سوپر کبرا و آپاچی سوپرکبرا مکدانل(مختص تفنگداران دریایی و هوانیروز آمریکا)با موشک های جدید تاو(با توانایی نفوذ در زره و انفجار ثانوی)و موشک های فراصوتی لیزری هل فایر اقدام به حمله علیه دکل های نفتی عراقی(که به پدافند هوایی نیز مجهز بودند)کردند و بیش از هزار خودروی زرهی و صدها تانک را منهدم نمودند. در یک حمله نمونه 8 فروند آپاچی در شب اول دست به نفوذی عمقی زده و باآتش هل فایر ها دو سایت راداری استتار شده را نابود ومعبر هوایی امنی را برای تهاجم هوایی متحدین ایجاد کردند.واحد ضربت نرماندی با هلی کوپتر های سبک شناسایی او.اچ-58 دی(تغییر یافته ی بل 206 رنجر) مجهز به 4 تیر موشک هل فایر و یا بل 206 که او.اچ-58 بر اساس آن ساخته شده دو راکت انداز 7 لوله ای 70 میلیمتری و یک تیربار 7/12 میلی متری وسیستم دید در شب از روی ناوهای آمریکایی برخاسته و اقدام به شناسایی شبانه وحمله به قایق های تندرو مینمودند. فرانسوی ها که از جنگ چاد درس آموخته بودنداین بار گازل های خود را به مهمات مناسب و از جمله توپ20 میلی متری و موشک ضدتانک هات-2 مجهز و وارد عمل کردند. هلی کوپتر های سوپر پوما در جابه جایی نیروهای محدود فرانسوی دخالت داشتند و لینکس های انگلیسی نیز با موشک های تاو چندین تانک و خودرو را طی یک روز منهدم نمایند.ضمنا نمونه ی اولیه ی ای-129،مانگوستای ایتالیایی نیز در روزهای آخر جنگ با استفاده مانگوستا از شلوغی معرکه آزمایش گردید.

SUPER LINKS






تجهیزات وسیتم های هدف یاب
یک هلیکوپتر تهاجمی بایدتجهیزات مدرن،موتورهای قویفجنگ افزارهای کارآمد و بدنه ای با سازه ی محکم وقوی داشته باشد که بیش تر این عوامل(منهای وزن)در آپاچی رعایت شده است. امروزه انواع سیستم های هدف یاب وجست وجوگر از جمله هدف یابهای دقیق لیزری دقیق،جستجوگر های فروسرخ،سیتم جلونگر فروسرخ(فلیر) و سیستم تلویزیونی با حساسیت نوری کم(ال.ال.تی.وی )،رادار تعقیب عوارض زمینی و رادار شناسایی تاکتیکی،عینک های دید در شب (ان.جی.وی) و رادار تعقیب اهدف متحرک و.... در هلی کوپتر های تهاجمی نصب شده اند که در سوپرکبرا و آپاچی این تجهیزات در دماغه نصب شده و بدین ترتیب امکان استفاده از تسلیحات بیشتری را فراهم آورده اند. در هلی کوپتر تایگر(محصول یوروکوپتر)،این نشان دهنده ها در بخش بالای بدنه وروی ملخ اصلی قرار گرفته اند که مزیت آن ،جستجوی اهداف در 360درجه ونیز مخفی شدن در ارتفاعات پست و پشت موانع طبیعی و دیر کشف شدن است. البته یک سیستم رادار میلیمتری باچرخش 360 درجه ای به نام لانگ بودر آپاجی های جدید نصب شده است که اقدام به شناسایی و ردیابی اهدف مینماید تا با آتش هل فایر(مجهز به گیرنده ی رادار)آنها را نابود کند. چنین سیستم های الکترواپتیکی بالای ملخ اصلی در او.اچ-58دی به کار رفته و هلیکوپتری سبک با قابلیت مانور فوق العاده و توانایی شناسایی و تعقیب اهداف متحرک و سریع در شب (مثلا قایق های تندرو)رافراهم آورده است. این هلیکوپتر در حالیکه در ارتفاع هم سطح آب با صدای کم پرواز می کند،محدوده ای وسیع را را زیر پوشش می گیرد. در هلیکوپتر تایگر،کمک خلبان در کابین بالا و عقب قرار می گیرد تا به سیستم اپتیکی ملخ اصلی نزدیک تر باشد و محدوده ای دید بیش تری بیابد.در هلیکوپتر های تهاجمی جدید روسیه یعنی میل-28 و کاموف-50 نیز ادوات شناسایی و رد یابی در دماغه نصب گردیده است .استفاده از توپ های 62/7 و2/12و 20و23 و حتی 30 میلی متری در طرفین در قسمت زیر کابین و یا در زیر دماغه و به شکل برکهای قابل چرخش در سطوح افقی و عمودی به همراه یک کامپیوتر کنترل آتش و سیستم نشانه روی همچنان درهلیکوپترها به شکل استاندارد وجود دارد. البته می توان با کمک سایت های اپتیکی مناسب(عینک های مخصوص دید ماوراءافق نصب در کلاه خلبان)از جمله سایت موشک کروز تایپ 200 با پوشش زاویه روبروی 20و25 درجه استفاده ی موثری از آنان نمود و خطاها را بطور دقیق و خودکار اصلاح و از بیهوده رفتن مهمات جلوگیری کرد. هم اکنون در آپاچی از نوع بخصوص توپ 30 میلی متری موسوم به نجیری با ادوات معلق به نام ایکس .ام-230 ساخت هیوز(که به روش استفاده در سیستم تغذیه وبهره گیری از چرخ دنده و زنجیر به توپ زنجیری معروف شده و نواخت تیر 500 تا 750 گلوله در دقیقه رادارد)استفاده می شود. این توپ هماهنگی جابی را با واحد سایت اپتیکی(تادز)آپاچی دارد.
انواع راکت انداز های 57،62،70و حتی وحتی 81 میلیمتری در تعداد وآرایش گوناگون با سیستم های نشانه روی دقیق در هلیکوپتر ها استفاده می شود(24 راکت 81و یا دو لانچر 7 تایی راکت 70 میلی متری و یا دو لانچر 19 تایی راکت 75/2 اینچی و یا پرتبگرهای 16 تایی 57 میلی متری و...)و از میان هلیکوپتر های روسی می توان به قدرت آتش مهیب میل-24 اشاره نمود. در زمینه ی موشک های ضد تانک روس ها از انواع :ساگر،اسواتر و بالاخره موشک لیزری ای.تی-6،اسپیرال،و آمریکایی ها همچنان از مدل های متنوع تاو(با قدرت مضاعف در برابر زره های واکنشی)و هل فایر(لیزری وهدایت راداری)و اروپایی ها از موشکهای تاو و هات-2 ومیلان در گازل و بی.او-105(آلمانی )و لینکس و مانگوستا و تایگر استفده می نمایند.در مورد موشک های ضد کشتی میتوان به سی اسکوآ(در لینکس) و طراحی و تولید ایگل در (سی کینگ) و ای.اس 15 و موشک پنگوئن نروژی و اگزوسه (در سوپر فولون وپوما)اشاره نمود.آمریکایی ها طرح استفاده لز مدل های مختلف موشک تلویزیونی ماوریک را در آپاچی های خود آزمایش نموده اند(ماوریک های لیزری با داشتن کلاهک بسیار قوی تر از هل فایر قادر به انهدام مراکز و سنگر های محکم بتونی خواهند بود.)
شیوه های نوین حفاظت
هلیکوپتر های هیند زره ضخیمی را در قست کابین دارند(که دلیل استحکام هیند همین است) . روس ها در میل می-28 نیز شیشه های 50میلی متری(مقوم در برابر گلوله ی ضد زره7/12 میلی متری )وغیریکپارچه(تکه تکه)که نور خورشید را از فاصله ی زیاد منعکس نساخته و باعث لو رفتن نشود،استفده کرده اند و در کاموف-50 بیش از 350 کیلوگرم پوشش حفاظتی و تیتانیومی بکار برده اند. در کف و دیواره ی آپاچی نیز از زره فولادی و مقاوم بصورت یکپارچه استفاده شده و سیستم انتقال نیرو و جعبه دنده ی قادر است به مدت یک ساعت بدون روغن بکار خود ادامه دهد. در مقابل موشک های حرارتی چند راه حل اتخاذ شده است که عبارتند از:یکی وجود پنکه هایی که گازهای خروجیرا خنک کند که روشی قدیمی است و دیگری عبور دادن جریان هوا از اطراف موتور و در آمیختن هوای سرد محیط با هوای داغ اگزوز و نهایتا روش پخش کردن گاز خروجی(روشی به نام فلوت سیاه در آپاچی چنین کاری می کند یعنی جریان مستقیم گاز های اگزوز را می شکند و هوای زیادی را در اطراف آن پخش می کند.)شیوه ی دیگر استفاده از دستگاه اخلال مادون قرمز است که سیگنال های قوی و چشمک زن تولید می کند و باعث گمراهی موشک ها می شودو بالاخره اینکه هلیکوپتر می تواند اهداف کاذب حرارتی در آسمان رها کند(مانند جنگ افغانستان که گفته شد.)مسئله ی داغ شدن لوله های تیر بار ها همچنان باقی مانده است. البته سری جدید موشک های استینگر و... دارای سنسور هایی هستند که آثار مادون قرمز اولیه را به حافظه سپرده و دنبال سایر فرکانس ها نمی روند و نیز گیرنده ی جدیدی تشعشات ماورای بنفش را نیز دنبال می کند.وجود سیستم های اخطار راداری و مادون قرمز مناسب به همراه تجهیزات اخلال رادارها و پخش پوشال(چف)می تواند به خلبان هشدار دهد که مورد جستجو و رهگیری بوده و این که امواج از کدام سمت به سوی او می آیند. پرواز سینه مال هلیکوپترها خود عامل مهمی در اختفای راداری بحساب می آید(رادارهای داپلر نیز دارای محدودیت حساسیت به سرعت های خاص هستند) ولی پروانه های گردان باز تاب راداری میدهند. استفاده از مواد مرکب در سازه ی ملخ ها با ترکیبی از نوارهای فلزی مقاوم در برابر شرایط سخت هوایی شن و ماسه ونیز صاعقه اگر چه بسیار سودمند است ولی نقش در کاهش سطح مقطع راداری ندارد. استفاده از مواد جاذب اشعه ی(رم) و طرح آیرودینامیکی خاص و کاربرد پنجره های مخصوص و هشدار دهنده های لیزری ال.دبلیو.آر به همراه توپ داغه ی جمع شونده به داخل و بالچه ها و ارابهی فرود جمع شونده و موشک های مخفی در درون بدنه طراحی استیلت موثری است ضمنآنکهسیستمی طرح شده که پیام ها را موقتا ضبط و فشرده و سپس آنها را به شکل انفجاری در کسرس از زمان به گیرنده ی مخصوص آن ارسال می کند. این خصوصیات به همراه نوک روتر اصلاح شده را می توان در کمانچی( محصول مشترک بویینگ و سیکورسکی )مشاهده نمود. البته مشکل استفاده از رادار در شناساندن مکان هلی کوپتر احتمالی هلیکوپتر باقی میماند
میل -۲۸


کاموف -۵۰


سایت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[evry day]

UH-1هیویی را باید به راستی مشهورترین بالگرد ترابری جهان نامید که تاکنون 16000 فروند از آن و خانواده اش به عنوان پر تولیدترین بالگرد جهان از ان ساخته شده است. هیویی که چهره آشنای آسمانها و برای حدود سه دهه ستون فقرات هوانیروز ارتش امریکا بود که با وجود بیش از جهار دهه از زمان ساختش همچنان در حال خدمت می باشد.
بسیاری می گویند که هیویی بر روی شانه های بل شکل گرفت ولی اکر از من بپرسید می گویم این کمپانی بل است بر شانه های هیویی شکل گرفته و اگر امروز این کمپانی یک چهره جهانی است تنها بخاطر هیویی و خانواده هیویی که فداکارانه در جنگهای بسیاری برای بیش از پنجا ارتش جهان جنگیده است همچنان سر پا و آماده انجام ماموریت . جنگ ویتنام پاناما جنگ باعراق در سالهای 1991، 2003 اشغال نظامی افغانستان، حضور در بالکان، جنگ ایران وعراق برای 2طرف، نبردهای اعراب و اسرائیل در سالهای 1973و 1982 برای اسرائیل و دهها نبرد کوچک و بزرگ دیگر در جهان از هیویی یک سرباز کار کشته ساخته است.
برای بررسی تاریخچه این بالگرد کارآمد و خانواده آن باید به سال 1955 باز گردیم. در ان سال کمپانی بالگرد سازی بل طرحی را با نام بل47 که بعدها XH-40 نام گرفت را به ارتش آمریکا ارائه کرد تا بتواند نیازهای تمام نشدنی این ارتش را برای به خدمت گرفتن بالگرد برآورده کند. سرانجام در سال 1958 ارتش آمریکا تصمیم به خدمت گرفتن این بالگرد به عنوان بالگرد ترابری و حمل و نقل خود گرفت. اولین مدل تولیدی این بالگرد UH-1A نام داشت که بسیار به طرح آزمایشی XH-40 شبیه بود . این مدل از یک دستگاه موتور T53-L-1A با توان 770 اسب بخار استفاده می کرد. بالگرد UH-1 شامل انواع مختلفی می شود که شامل بل 204، بل205، بل 214 می شود.

بل 204 در خدمت نیروی زمینی

بل 204 نام سری اول بالگردهای هیویی است که توسط بل ساخته شد. بالگردهای سری بل 204 شامل انواع UH-1A که 183 فروند از آن ساخته و از سال 1961تحویل ارتش شد، UH-1B از سال 1961 توسعه پیدا کرد و با شروع و با شروع جنگ ویتنام در کنار مدل قبلی در ویتام به خدمت گرفته شد این مدل از موتور کارآمدتر T53-L5 با توان 960 اسب بخار استفاده می کرد دارای پروانه بلندتر و عریضتر نسبت به مدل قبلی بود. در مجموع 1033 فروند از این مدل ساخته شد، UH-1C ملقب به کشتی جنگی ازسال 1965 تحویل ارتش امریکا شد و در مجموع 766 فروند از آن ساخته شد.
این مدل دارای یک دستگاه موتور T53-L11 بود که با 1100 اسب بخار قدرت می گرفت. این سه مدل تنها مدلهای به خدمت گرفته شده از بالگردهای هیویی از سری 204 بودند که تحویل هوانیروز ارتس آمریکا شدند. البته در سال 1969 بل بالگرد UH-1M رانیز مورد آزمایش قرار داد که مخصوص جنگهای شبانه بود. این مدل دارای دوربین دید در شب برای خدمه و یک سیستک جلونگر فرو سرخ بود. البته هرگز معلوم نشد که این مدل در ارتش آمریکا به خدمت گرفته شد یا نه و یا اصلآ عملیاتی شد؟ ولی از شواهد پیداست که تعدادی از این مدل در سال 1969 در ویتنام به کار گرفته شد. UH-1ها از بدو ورود به ویتنام به انواع راکت انداز و نارنجک انداز مسلح شدند که از جمله آنها می توان به نارنجک اندازهای M-5 که در دماغه UH-1B/C نسب می شود می توانست 220 گلوله 40 میلیمتری در دقیقه شلیک کند. این مدل در واقع مدل اتوماتیک نارنجک انداز M-75 بود که توسط نیروی زمینی استفاده می شود و راکت اندازهای M-6E3 که داری لانچر 24 تایی بود. البته این دو سلاح امروزه دیگر از خدمت خارج شده است. مسلسلهای 6 لوله M-134 و M60C نیز ازجمله تسلیحات هیویی بودند امروزه هیویی از راکت اندازهای هایدار 70 استفاده می کنند. در ان زمان ارتش آمریکا بالگرد ضد تانک یا پشتیبانی هوایی نداشت از این رو با مسلح کردن هیویی این نقش را به انها دادند.
هیویی های مسلح به طور معمول از هیویی های غیر مسلح در هنگام پیاده کردن نفرات یا سوار کردن انها پشتیبانی می کردند و یا برای کمک به پیشروی نیروهای زمینی دست به حمله به ویتکونگها می زدند. اگر چه این بالگرد ثابت کرد که برای این نقش طراحی نشده است ولی به صورت چشمگیری تلفات بالگردها در ویتنام کاهش پیدا کرد.
UH-1C اصلیترین بالگرد پشتیبانی در ویتنام بود که همواره در کنار AH-1G کبرا به عملیات می پرداخت و حتی تعدادی از آنها برای شلیک موشکهای ضد تانکی چون تاو، کبرا و AS-11 بهسازی شدند. اگر چه کبرا در ویتنام به صورت ضربتی برای پشتیبانی هوایی بخدمت گرفته شد تا جایگزین هیویی در این نقش شود ولی تعداد کم این بالگرد باعث شد تا هیویی همواره در کنار کبرا به نقش پشتیبانی هوایی به پردازد.

بل 204 در خدمت نیروی دریایی و هوایی

نیروی دریایی نیز برای به خدمت گرفتن هیویی از رقیب زمینی خود چیزی کم نداشت در سال 1962 سپاه تفنگدار در ارتش آمریکا خواهان به خدمت گرفتن مدل دریایی هیویی شد از این رو کمپانی بل دست به توسعه UH-1E که در واقع همان UH-1B نیروی زمینی بود و تنهای تغییرات اندکی شامل خلبان خودکار و یک دستگاه ناوبری برای پرواز بر روی دریا بود. این مدل از سال 1963 به نیروی دریایی تحویا داده شد. این نیرو 250فروند UH-1E به همراه 20 فروند مدل آموزشی آن TH-1E را به خدمت گرفت. نیروی هوایی نیز به نوبه خود از این بالگرد استفاده کرد. UH-1F مدلی بود که بل برای نیروی هوایی ساخت و این نیرو نیز 146 از آن را در کنار 20 فروند مدل آموزشی TH-1F از سال 1964 به خدمت گرفت. این مدل بر خلاف تمامی بل های 204 بجای مجهز بودن به موتورهای سری T-53 ساخت الیسون مجهز به موتورجنرال الکتریک T-58-GE-3 با توان 1290 اسب بخار بود. دلیل این کار وجود این موتورها در انبارهای نیروی هوایی بود. همچنین گفته شده 20 فروند از UH-1F های نیروی به UH-1P بهسازی شدند که در واقع مدل جنگهای روانی این بالگرد بود. این مدل دارای چهار دستگاه بلندگو و دستگاه پخش صوتی بود و در ویتنام از سال 1969 با فرو ریختن اعلامیه و پخش پیامهای صوتی ، مبارزان ویتنامی را تشویق به تسلیم می کرد.

مشخصات کلی بالگردهای بل 204 UH-1E هیویی
طول بالگرد با پروانه: 16.5متر
ارتفاع بالگرد: 12.94متر
وزن خالی: 2155کیلوگرم
بیشترین وزن برخاستن: 3855کیلوگرم
بیشترین سرعت: 220کیلومتردرساعت
برد: 340 کیلومتر

تمامی مدلهای بل 204 که تقریبآ به غیر از مدل A,C از UH-1B بر گرفته شده بودند می توانستند به غیر 2 نفر خلبان 8 نفر مسافر را با خود حمل کنند.

عکس بزرگتر

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

سایت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید