دانش تغذيه و تناسب اندام

[soleares]

تعریف
مکمل های غذایی، فرآورده هایی هستند که از راه دهان مصرف می شوند (تزریقی نیستند) و حاوی موادی می باشند که به عنوان مکمل در رژیم غذایی افراد استفاده می شوند. مکمل های رژیم غذایی شامل یکی از موارد زیر یا مخلوطی از آنها می باشند:

1- ویتامین ها
2- مواد معدنی
3- داروهای گیاهی
4- اسید های آمینه
5- عصاره یا جایگزینی برای مواد غذایی

طبقه بندی
توجه داشته باشید که مکمل های غذایی را جزو غذا به حساب می آورند و کسی به عنوان دارو از آنها استفاده نمی کند. معمولاًً سازمان های مرتبط با غذا و دارو چنین مکمل هایی را مورد بررسی قرار نمی دهند؛ در صورتی که انواع داروهای تولید شده باید مورد تأیید این سازمان ها قرار گیرد تا ایمنی هر یک و تأثیر آنها بر بدن بررسی شود. پس از تأیید، سازندگان داروها اجازه می یابند که این داروها را به بازار عرضه نمایند.

حال اگر سازندگان مکمل های غذایی ادعا کنند که این مواد، خواص درمانی برای برخی بیماری ها دارند و افراد هم به قصد درمان از این مکمل ها استفاده کنند، سازندگان بر خلاف مقررات عمل کرده اند؛ چون این دسته از مواد به عنوان دارو مورد تأیید سازمان های ذیربط قرار نگرفته اند. چنین داروهایی غیر قانونی بوده و ممکن است علاوه بر نداشتن اثرات مثبت دارویی، مشکلاتی را در افراد مصرف کننده ایجاد نمایند.
سازندگان مکمل های غذایی فقط می توانند ادعا کنند که این مواد، عملکرد بدن را بهبود می بخشند. البته آنها باید ادعای خود را به مرور زمان ثابت نمایند.
معمولاًً افرادی که از این مکمل ها استفاده می کنند شاهدان خوبی بر ادعای سازندگان هستند؛ البته بسیاری از منتقدان اینگونه محصولات اعتقاد دارند که سازندگان مکمل های غذایی در مورد اثرات مثبت این مواد اغراق می کنند و سعی دارند تأثیر این مواد را بر سلامتی افراد بزرگ جلوه دهند.


منتظر توضيحاتي درباره تك تك مكمل ها باشيد .

[soleares]

1- ويتامين ها !

ویتامین‌ها ترکیبات آلی هستند که به مقدار خیلی جزئی برای متابولیسم مواد غذایی و اعمال حیاتی بدن و رشد و نمو و تندرستی

ضرورت دارند. تغذیه ناقص و رژیم غذایی نامناسب سبب کمبود یا فقدان یک یا چند ویتامین می‌شود و به بیماریهای مختلف مانند

بری بری و پلاگر می‌‌انجامد. ویتامینها سبب تسهیل دگرگشت (سوخت و ساز بدن)، اسیدهای آمینه، چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها

می‌شوند و رشد و نمو و ترمیم سلولهای بدن را میسر می‌‌سازند. برخی از ویتامینها سبب جذب مواد غذایی در روده می‌شوند و

بعضی نیز به عنوان کاتالیزور عمل می‌کنند. عمل آنها بر روی بافتهای اپی تلیال و همچنین استخوان بوده و در مجموع هر کدام از

آنها از بروز یک عارضه جلوگیری می‌کند. فونک نام Vitalamine، یعنی آمینی که حیاتی بوده و برای ادامه زندگی ضرورت دارد، را به

موادی که سبب بهبود بیماری بری بری می‌‌شد و از گروه آمین بوده اطلاق کرد. پس از آنکه معلوم شد بسیاری از ویتامینها از گروه

آمین نیستند حرف e از آخر واژه ویتامین حذف و واژه Vitamin مورد قبول واقع شد.

ویتامینها را به دو دسته مهم، شامل ویتامینهای محلول در آب و ویتامینهای محلول در چربی، تقسیم کرده اند. ویتامین E، ویتامین K

، ویتامین D، ویتامین A را نیز محلول در چربی و ویتامین C و ویتامینهای گروه B را محلول در آب دانسته اند.

علاوه بر مواد معدنی، ویتامینها نیز مورد نیاز بدن هستند؛ زیرا بدون حضور آنها در غذا، سلامتی و تعادل اعضای بدن ناپایدار می‌شود

و در اعمال حیاتی اختلالاتی ایجاد می‌گردد و عوارضی بروز می‌کند که گاه منجر به مرگ می‌شود. ویتامین‌ها سوخت و ساز بدن را

تنظیم می‌کنند و تنها کمبود یک ویتامین می‌تواند، تمام بدن انسان را به مخاطره اندازد. خوب است بدانید که بیشتر ویتامینها از

منابع اصلی طبیعی استخراج می‌شوند.


گرچه هر ویتامینی به مقدار بسیار اندکی برای رفع نیاز بدن کافی است، ولی باید گفت که نگرانی مردم از کمبود ویتامین، چندان

هم بی‌پایه نیست. غذایی که می‌خوریم اگر متنوع باشد، ویتامین‌های ضروری را خود به خود به بدنمان می‌رساند (گویا فقط به

استثنای ویتامین د)؛ اما اشکال این است که بسیاری از مردم در انتخاب خوراک خود، عاقلانه رفتار نمی‌کنند؛ یعنی رعایت نمی‌کنند

که غذایشان متنوع باشد. همچنین از غذاهای اساسی و مهمی که ویتامین‌ها را برایشان تأمین کند، غافلند. به چنین افرادی باید

مقداری ویتامین اضافی بخورانیم تا جبران کمبودشان بشود. بسیاری از ویتامین‌ها قابل ذخیره شدن در بدن نیستند؛ از این‌رو

می‌توان گفت که بدن ویتامین‌های افزون‌ بر نیاز خود را به راحتی دفع می‌کند. با این وصف اگر بخواهیم پیوسته یک یا چند ویتامین

خاص را به افراط وارد بدن بکنیم، کاری زیان‌بخش خواهد بود. این گفته به ویژه درباره ویتامین آ و ویتامین د کاملاً صحت دارد. پس نباید

دایما از کپسول یا شربت ویتامین آ و ویتامین د استفاده کرد. چه غذاهایی چه ویتامین‌هایی را فراهم می‌آورند؟ اکنون نگاهی سریع

به خواص ویتامین‌ها و غذاهایی که آن‌ها را برایمان تأمین می‌کنند، خواهیم افکند. ویتامین «آ» برای سلامت چشم، پوست، دندان

و استخوان‌ها مفید است. آن را می‌توان از تره‌بار سبز و برگ‌دار، تره‌بار زرد، میوه‌ها، تخم‌مرغ، جگر و کره به‌دست آورد. ویتامین «ب ـ

1» برای دستگاه گوارش و اعصاب مفید است و مانع پیدایش برخی بیماری‌ها می‌شود. آن را در نان کامل، جبوبات و جگر خواهید

یافت. ویتامین «ب ـ 2» در شیر، تخم‌مرغ، سبزیجات و گوشت بی‌چربی یافت می‌شود. ویتامین «ث» مدد بخش بافت‌ها،

استخوان‌ها و دندان‌هاست و در میوه‌های ترش، گوجه‌فرنگی و کدوی خام وجود دارد.

-----

من رسول نيستم . متشكر /

[soleares]

3- دارو و گياه



آیا گیاهان داروئی واقعاً اثری در درمان بیماریها دارند؟
این پرسشی است که کم و بیش از زبان افراد جامعه شنیده می‌‌شود. برخی معتقد به خواص درمانی برای گیاهان داروئی نبوده یا در مورد آن اظهار تردید می‌‌کنند. بیشتر مردم به هنگام بیماری به سوی داروهای شیمیایی روی می‌‌آورند که در اینجا سؤال دومی مطرح می‌‌گردد که، آیا داروهای گیاهی بهتر است یا داروهای شیمیایی؟ پاسخ اول : تردید در مورد اثر بخشی گیاهان داروئی از آنجا ناشی می‌‌گردد که نحوة آماده سازی داروهای گیاهی و تحویل آنها به مردم به نحو صحیح انجام نمی‌گیرد و در نتیجه خواص درمانی گیاه از بین رفته و یا تقلیل می‌‌یابد که این امر موجب عدم تأثیر گیاه در درمان بیماری می‌‌گردد. از مواردی که باعث کاهش اثر بخشی گیاه می‌‌گردد:

کشت در زمینی که از نظر مواد خاص مورد نیاز گیاه، دچار کمبود باشد.
عدم مبارزه صحیح با آفات و بیماریهای گیاهان داروئی کشت شده که بعضاً، باعث کاهش مواد مؤثر گیاه یا تغییر نسبت ترکیبات مفید گیاه می‌‌گردند.
رعایت نکردن زمان مناسب برداشت (برحسب وضعیت هوا و ساعات روز)
خشک کردن گیاه در شرایط نامناسب (از نظر درجه حرارت- مدت زمان خشک کردن یا سرعت خشک کردن و…)
عدم نگهداری صحیح و بسته بندی مناسب (فرارّ بودن برخی ترکیبات - آلودگی گیاه برداشت شده به قارچ یا باکتری و…)
تقلبات داروئی (بعضاً بطور عمدی یا غیر عمد گیاهی به‌عنوان گیاه دیگر به صرف داشتن ظاهر مشابه فروخته می‌‌شود و این مسأله علاوه بر اینکه در سطح گونه گیاهی- به فراوانی - اتفاق می‌‌افتد بعضاً در حد جنس گیاه نیز صورت می‌‌گیرد)
پاسخ دوم : داروهای شیمیایی از برخی جهات نسبت به داروهای گیاهی برتری دارند ولی مصرف طولانی و یا در برخی موارد مصرف مقطعی این داروها می‌‌تواند عوارض جانبی برجای گذارد که بعضاً، از خود بیماری نیز خطرناک ترهستند. همچنین استفاده مداوم، بی رویه و نادرست داروهای شیمیایی باعث ایجاد میکروبهای بسیار مقاوم شده که داروهای شیمیایی بر روی آنها بی تأثیر بوده و یا کم اثرند و در نتیجه بیماران باید به سوی آنتی بیوتیکها و داروهای قوی تری که هر روز با نامهای جدید ارائه می‌‌گردند، روی آورند.





روش تهیه برخی از اشکال مصرفی داروهای گیاهی
دم کرده: مقدار تعیین شده از پودر گیاه را، در مقدار معینی از آب جوش ریخته و بهم می‌‌زنند. بعد روی ظرف را پوشانده و به مدت 30-15 دقیقه صبر می‌‌کنند سپس آن را صاف می‌‌کنند.
جوشانده : الف) جوشانده ملایم : مقدار معینی از گیاه خردشده را با 4/1 لیتر آب جوش مخلوط کرده ومی گذارندکمی بجوشد. سپس آن را از حرارت دور کرده، صبر می‌‌کنند تا دم بکشد، سپس آن را صاف می‌‌کنند ب) جوشانده معمولی : تفاوت آن با جوشانده ملایم در افزایش زمان جوشش است.
خیسانده: این شکل برای مواد مؤثری که در اثر حرارت از بین می‌‌روند توصیه می‌‌شود. برای تهیه خیسانده سرد مقدار مشخصی از پودرگیاه را در حجم معینی از آب ریخته در ظرف را 6 الی 12 ساعت می‌‌بندند، سپس محتویات ظرف را صاف می‌‌کنند.



برخي از بهترين گیاهان دارویی


آویشن

افسنطین

بادرنجبویه

برگ سنا

بارهنگ

بیدمشک

رازک

زعفران

زنجبیل

سداب

سنبل‌الطیب

شاه‌تره

عروسک پشت پرده

نعناع

پنیرک

کاسنی

کاکوتی

گزنه

گل ختمی

گل سرخ

گل نیلوفر

گل همیشه‌بهار

[soleares]

4- اسيد هاي آمينه


اسید آمینه‌ها، حروف الفبایی پروتئینها را تشکیل می‌دهند. پروتئینها، زنجیرهای خطی یا پلیمرهایی هستند که از ترکیب

اسیدهای آمینه حاصل می‌شوند. چون امکانات بالقوه نامحدودی در طرز توالی و طول زنجیره اسید آمینه‌ها در تولید پروتئینها وجود

دارد، از این رو انواع بی شماری از پروتئینها نیز می‌توانند وجود داشته باشند.

اختلاف هر اسید با سایر اسیدهای آمینه، در زنجیره جانبی هر یک از اسیدهای آمینه است. اسیدهای آمینه در آغاز تشکیل زمین،

به همراه سایر مواد آلی پیدا شدند. اسیدهای آمینه‌ای که در حضور پرتوهای فرابنفش بوجود آمدند، گوناگونی بسیار داشته‌اند. اما

به دلایلی ناشناخته تنها بیست اسید آمینه، آن هم از نوع L، در یاخته زنده کاربرد پیدا کرد.

ساختار اسیدهای آمینه


هر اسید آمینه، از یک کربن نامتقارن به نام کربن α تشکیل یافته است که با چهار گروه مختلف کربوکسیل (cooh) اتم هیدروژن،

گروه آمینه بازی (nh2-) و یک زنجیره غیر جانبی (r-) پیوند برقرار می‌کند. ریشه R ممکن است یک زنجیره کربنی و یا یک حلقه

کربنی باشد. عوامل دیگری مانند الکل، آمین، کربوکسیل و نیز گوگرد می‌توانند در ساختمان ریشه R شرکت کنند. زنجیره جانبی

خود چندین اتم کربن دارد و آنها را به ترتیبی که از کربن آلفا، فاصله می‌گیرند، با حروف بتا (β)، گاما (γ) و دلتا (δ) نشان می‌دهند.

اگر در حالی که عامل Cooh روی کربن آلفا قرار داد عامل Nh2 روی کربنهایی غیر آلفا قرار گیرد. نوع اسید آمینه به β، γ یا δ تغییر

خواهد کرد. اسیدهای آمینه آزاد به مقدار بسیار ناچیز در سلولها وجود دارند. بیشتر اسیدهای آمینه آلفا در سنتز پروتئین شرکت

می‌کنند، در صورتی که اسیدهای آمینه بتا، گاما و دلتا واسطه‌های شیمیایی هستند. بیشتر اسیدهای آمینه در Ph هفت به

صورت دو قطبی در می‌آیند یعنی گروه Nh2 پروتون می‌گیرد و گروه Cooh هیدروژن خود را از دست می‌دهد و به صورت –coo- در

می‌آید.

ایزومری در اسیدهای آمینه


مطابق قرار داد اگر ساختمان فضایی یک اسید آمینه را در نظر بگیریم، چنانچه عامل Nh2 که به کربن آلفا متصل است در طرف چپ

باشد، می‌گوییم که این اسید آمینه از نوع L است و هرگاه عامل Nh2 در طرف راست کربن آلفا قرار گیرد، گوییم که این اسید آمینه

از نوع ∆ است. برخلاف قندهای طبیعی که از نوع ∆ هستند، اسیدهای آمینه طبیعی همگی از نوع L هستند. ایزومرها را انانتیوم

می‌گویند.

[soleares]

روی

یک ماده معدنی اصلی کمیاب است که بعد از آهن، بیشترین میزان را در بدن داراست. روی به طور عمده در ماهیچه‌ها ذخیره می‌شود، اما در یاخته‌های خونی سفید و قرمز، پرده شبکیه چشم، استخوانها، پوست، کلیه ها، کبد و پانکراس نیز یافت می‌شود. غده پروستات در مردان نسبت به سایر اعضا، بیشترین مقدار روی را داراست. بعضی از تحقیقات و مطالعات نشاندهنده مؤثرترین قرص‌های روی در جلوگیری و کاهش علایم سرماخوردگی بوده است. شما می‌توانید قرص‌های روی را به راحتی از داروخانه برای درمان سرماخوردگی بخرید.

کاربردها در پزشکی

مکمل‌های روی می‌توانند به طرق زیر در بدن کمک کننده باشند:

کمک به جلوگیری از سرطان
جلوگیری ودرمان سرماخوردگی
یادآوری فعالیت سیستم ایمنی
تسریع بخشیدن به بهبود زخمها
درمان و جلوگیری از آکنه
جلوگیری از دژنراسیون ماکولار، از بین رفتن بینایی که در افراد پیر اتفاق
می افتد)

درمان بعضی از موارد بی اشتهایی عصبی (بی اشتهایی نشانه‌ای از کمبود روی است و افراد در دهه دوم زندگی بیشتر در معرض خطر کمبود روی ناشی از فقر غذایی هستند).
تقویت و بهبود باروری مردان. مخصوصاً در بین سیگاریها.
درمان روماتیسم مفصلی (با داشتن آثار ضد التهابی).
درمان بیماری ویلسون (یک اختلال ناشی از ذخیره بیش از حد مسن).
کاهش تغییرات در حس چشایی طی درمان سرطان.
تقویت حس چشایی و بویایی.
بعضی از بیماریها، بر روی جذب روی در شما تأثیر می‌‌گذارند یا باعث افزایش نیاز به روی می‌شوند. اگر شما یکی از بیماریهای زیر را دارید از مکمل‌های روی سود می‌‌برید:

آکرودرماتیت آنتروپاتیکا (بیماری ارثی که به علت سوء جذب روی ایجاد می‌شود).
الکلیسم
دیابت قندی
بیماری کلیه
بیماری سلیاک
بیماری روده التهابی، کولیت زخمی
اسهال مزمن
بیماریهای پانکراس
مشکلات پروستات (بزرگی خوش‌خیم پروستات، تورم پروستات، سرطان پروستات) زنانی که حامله هستند یا بچه شیر می‌‌دهند و یا اینکه از قرص‌های خوراکی ضد حاملگی استفاده می‌کنند، نیز نیاز بیشتری به روی دارند.

منابع غذايي

ما 20 تا 40 درصد میزان روی موجود در غذا را جذب می‌‌کنیم. غذاهایی مانند گوشت قرمز، ماهی، مرغ و بوقلمون، آماده‌ترین شکل قابل دسترس روی قابل جذب هستند. روی موجود در سبزیجات کمتر برای بدن ما قابل دسترس است و فیبر سبزیجات به تنهایی میزان روی را که قابل جذب و استفاده است کمتر می‌کند. محصولات لبنی و تخم مرغ دارای میزان نسبتاً خوبی روی هستند اما جذب روی از این مواد مشکلتر است.

غذاهای زیر بهترین منبع قابل استفاده روی است:

صدف نرم تن(غنی‌ترین منبع)، گوشت قرمز، میگو، خرچنگ و دیگر ماهی‌های صدف، منابع دیگر روی که کمتر قابل جذب است شامل لوبیا، نخود چشم سیاه، سویا، بادام زمینی) غلات کامل، فیبرو، توفو، مخمر آبجو، سبزی پخته شده، قارچ، لوبیا سبز و دانه کدو است.

اشکال دیگر


سولفات روی رایجترین مکمل قابل استفاده روی است. این ترتیب نسبت به سایر اشکال کمترین قیمت را دارد. اما حداقل جذب را دارد و باعث آشفتگی معده می‌شود. پزشک معالج معمولاً 220 میلی گرم از سولفات روز را که حاوی تقریباً 55 میلی گرم عنصر روی است، تجویز می‌کند. شکل‌های قابل جذب تر که قابل دسترس هستند عبارت‌اند از: پیکولینات روی، سیترات روی، استات روی، گیسرات روی و مونومیتونین.

اشکال مختلف روی دارای میزان متفاوتی از روی در ترکیب هستند. در برچسب این ترکیبات، همیشه به دنبال میزان عنصر روی بگردید. معمولاً ترکیبات روی دارای 30 تا 50 میلی گرم از عنصر روی هستند. به خاطر داشته باشید که از غذای روزانه چیزی حدود 10 تا 15 میلی گرم روی جذب می‌‌کنید، پزشک معالج شما هنگام تجویز مکمل‌های روی، باید این میزان دریافتی روزانه از طریق غذا را در نظر داشته باشد. قرص‌های روی در داروخانه‌ها و بقالی‌های قابل دسترس هستند و برای درمان سرماخوردگی مفید هستند.


نحوه مصرف

قبل از اینکه از مکمل‌های روی استفاده کنید یا پزشک متخصص تغذیه مشورت کنید. وقتی شما بهترین فایده را از مکمل‌های روی می‌‌برید که آن را با آب و یا آب میوه (نه با شیر) در بین غذاها مصرف کنید و هم‌زمان با مکمل‌های آهن و کلسیم،‌ آنها را مصرف نکنید. اگر برای معده شما مشکل ایجاد کرده باشد می‌توانید آن را همراه غذا مصرف کنید.


موارد احتیاط

بیشتر مواد معدنی کمیاب، در صورت مصرف بیش از حد برای بدن سمی هستند و این نکته در مورد روی صدق می‌کند. نشانه‌های مسمومیت عبارت‌اند از: آشفتگی معده، و استفراغ و معمولاً وقتی ایجاد می‌شود که 2000 میلی گرم و یا بیشتر مصرف شده باشد. مطالعات نشان می‌‌دهد که تا 150 میلی گرم روی خطری ندارد اما معمولاً این میزان مورد نیاز نیست و با استفاده بدن از عناصر دیگر تداخل دارد. تحقیقات نشان می‌‌دهد که مصرف روزانه کمتر از 50 میلی گرم مصرف مطمئنی است اما اطلاعاتی در مورد مصرف طولانی مدت این مقدار روی در دسترس نیست.

قبل از استفاده از روی و یا سایر مکمل ها، با پزشک خود مشورت کنید.

یک عارضه جانبی منفی شناخته شده از روی این است که میزان زیاده روی باعث کاهش HDL (کلسترول خوب بدن) و افزایش LDL (کلسترول به بدن) می‌شود. بعضی از تحقیقات نشان می‌‌دهد که مصرف خیلی زیاد روی باعث کاهش عملکرد ایمنی می‌شود در حالی که مطالعات دیگر این نظر را تایید نمی‌کند. اگر سولفات روی باعث تحریک معده شود شکل دیگری از روی، برای مثال سیترات روی را مصرف کنید و قبل از آن با پزشک مشورت کنید. سایر عوارض جانبی از مسمومیت با روی عبارت‌اند از: سرگیجه، سردرد، خواب آلودگی، افزایش تعریق، ناهماهنگی عملکرد عضلات، عدم تحمل الکل، توهم و کم خونی.


تداخل‌های احتمالی

چون روی با دیگر عناصر تداخل دارد شما می‌توانید از مولتی ویتامین، یا عناصر خونی آماده شامل روی، آهن و فولات استفاده کنید. این به شما کمک می‌کند تا میزان عناصر را در یک حد تعادل نگه دارید. مصرف زیاد روی می‌تواند با جذب مس تداخل کرده و باعث کمبود مس شود. این مسئله به میزان آهن بدن اثر گذاشته و می‌تواند منجر به کم خونی شود.

مصرف زیاد آهن و مس با جذب روی تداخل می کند. روی با جذب فولات تداخل دارد. قبل از مصرف روی یا هر مکمل دیگر با پزشکتان مشورت کنید.

تداخل‌های احتمالی عبارت‌اند از:

ویتامین ب-12 سطح تولید ملاتونین را تغییر می‌‌دهد. اگر سطح ملاتونین خون شما پایین میزان ویتامین ب-12 نیز پایین است. مصرف ویتامین ب-12 (1/5 میلی گرم متیل کوبالامین در روز) می‌تواند باعث بهبود اختلالات خواب شود، زیرا این ویتامین تولد ملاتونین را افزایش می‌‌دهد.
داروهای ضد التهابی غیر استروییدی (NSAIDs)، مانند آسپیرین و ایبوپروفن سطح تولید ملاتونین در بدن را کاهش می‌‌دهد. بنابراین بهتر است قبل از خواب از این داروها استفاده نکنید. بتابلاکرها نیز مانع بالا رفتن ملاتونین در شب می‌شوند.
پروتئین، ویتامین ب-6، نیاسین آمید و استیل کارنیتین همگی به تولید ملاتونین کمک می‌کنند.
بعضی از داروهای ضد افسردگی سطح ملاتونین مغز را افزایش می‌‌دهند. بنزودیازپینها، مانند والیوم و زاناکس (Xanax)، مانع از تولید ملاتونین می‌شوند.
الکل و کافئین و دیورتیک و بلوک کننده‌های کانال کلسیم مانع از تولید ملاتونین می‌شوند.


میزان مورد نیاز روزانه

بررسی‌های انجام شده نشان می‌‌دهد که نیاز خانم‌ها به این عنصر مهم وضروری روزانه، حداقل 10 میلی گرم و نیاز آقایان روزانه، حداقل 12 میلی گرم است. بیشتر دیده می‌شود که مقدار مصرفی روی بسیار کم تر از مقدار نیاز بررسی شده است. مرکز تغذیه کشور آلمان (DGE) و امریکا (RDA) توصیه می‌کنند که برای پیشگیری از امراض حاصل شده از کمبود روی، خانم‌ها روزانه 12 میلی گرم و آقایان 15 میلی گرم روی به بدن خود برسانند. البته دوز و مقدار درمانی که توسط دکتر ورباخ بیان شده، روزانه بین 100- 20 میلی گرم است. اصولا” دوز 15 میلی گرم در روز را حد متوسط دریافت روزانه می‌دانند.


دوز درمانی

دوز درمانی توسط روی روزانه حدودا” 50 میلی گرم است. تأمین روی به صورت ترکیبات گلوکونات روی برای بدن بسیار خوب و قابل تحمل و با جذب خوب است. به یاد داشته باشید که کلیه مکمل‌های حاوی روی بایستی همراه غذا مصرف شده تا از ایجاد تهوع جلوگیری شود. توجه داشته باشید، افرادی که به مدت طولانی روزانه 50 تا 300 میلی گرم روی مصرف کرده‌اند، می‌توانند دچار اختلال جذب املاح آهن ومس شده و همچنین به کمبود این دو املاح در بدن دچار شوند. حتی دیده شده است کسانی که روزانه 2 گرم به مدت طولانی روی خورده‌اند، علائمی مثل استفراغ، تهوع، دردهای شکمی و تب را نشان داده‌اند. افرادی که دچار ناراحتی‌های کبد ی و روده‌ای اند، بایستی قبل از مصرف مکمل‌های حاوی روی، حتما با پزشک خود مشورت داشته باشند.

روی و بیماریهای پوست

دیده شده است که غلظت روی در پوست و چشم بیشتر از هر عضو و اندامی در بدن است. مصرف روی در سوختگی ها، اعمال جراحی وبهبود زخم‌های بدن، ضروری است. روی باعث بهبود هر چه سریعتر زخم‌ها می‌شود و کمبود روی بهبود زخم‌ها را به تعویق می‌‌اندازد، به ویژه در بیماران دیابتی، زخم‌های پا و عفونت این زخم‌ها است که حتی می‌تواند به قطع عضو هم منجر شود. بنابراین وجود روی به مقدار کافی در برنامه غذایی این افراد بسیار مهم است. مصرف روی در ترمیم سوختگی ها، زیاد بوده و به طور معمول در خون بیماران دچار سوختگی، کمبود روی مشاهده می‌شود و با دادن روی اضافی می‌توان، بهبود و ترمیم زخم و پوست را تسریع کرد. این مسئله حتی در سوختگی‌های درجه 3 به دنبال مصرف محلول‌ها و ترکیبات حاوی روی به اثبات رسیده است و هم اکنون نیز از این ترکیبات (مانند پماد زینک اکساید و ...) استفاده می‌شود. به عبارتی روی به عنوان ترمیم کننده بافتی و پوستی شناخته شده است. افرادی که از اگزما و حساسیت زجر می‌‌برند، به طور معمول دارای سطح پایین روی در خون هستند و می‌توان با دادن 30 میلی گرم روی (معادل 200 میلی گرم گلوکونات روی است) بهبود بیماری آن‌ها را تسریع کرد.

روی و مرض قند


نکته دیگر در مورد مصرف روی و بیماران دیابتی این است که تأثیر انسولین به طور مستقیم با روی در ارتباط است. میزان عنصر روی در پانکراس افراد سالم دو برابر دیابتی‌ها است که می‌تواند نشانهٔ نقش آن در تولید انسولین باشد. مشاهده شده است که نقصان روی در خون باعث هیپوانسولینیمیا (کاهش انسولین خون) می‌شود. کمبود روی به صورت مزمن ودائمی صدمهٔ بزرگی به یاخته‌های بتا پانکراس که انسولین ترشح می‌کنند، می‌‌زند و در سنین بالا، افراد دارای کمبود طولانی مدت روی می‌توانند دچار دیابت نوع 2 بشوند. به طور کلی می‌توان گفت که در خون اکثر افراد مبتلا به دیابت، کمبود روی دیده می‌شود و متاسفانه دفع روی در ادرار آنها مشاهده می‌شود. بنابر این رساندن روی اضافی به بدن بیماران دیابتی ضروری است. فقر روی به ویژه در دیابتی‌ها زخم‌های مزمن ورید پا را ایجاد می‌کند که گاهی منجر به قطع انگشتان یا پا می‌شود. با دادن روی اضافی نه تنها زخم‌های دیابتی زودتر ترمیم شده بلکه علاوه بر آن سطح سیستم اینمی نیز افزایش می‌‌یابد.


عوارض کمبود روی در سایر موارد


به دنبال افت سیستم ایمنی در اثر کمبود روی، بیماری‌های اتوایمیون (خودایمنی) مثل آرتریت روماتویید، لوپوس، شوگرن، پسوریازیس و. .. افزایش می‌‌یابد. نقصان روی در مردان وزنان موجب اختلالات باروری می‌شود. اغلب مردان وزنان که جهت درمان مشکل خود اقدامات زیادی انجام داده اند، باید مسئلهٔ کم بودن روی را نیز در نظر گرفته و نسبت به رفع آن اقدام کنند.

نقصان روی در بدن خانم‌های باردار می‌تواند منجر به رشد ناکافی و کند جنین و یا زایمان زودرس شود. یکی از علل میوم رحم و کیست‌های پستان در خانم ها، کمبود روی می‌‌باشد و دیده شده است که با تجویز روی به بدن آن‌ها بهبودی حاصل شده است. هم چنین دیده شده است که در خانم‌هایی که دچار عفونت‌های راجعه قارچی دستگاه تناسلی می‌شوند و به هیچ درمان منظم دارویی جواب نمی‌دهند، تجویز روی به مقدار کافی، باعث بهبود آن‌ها شده است. هم چنین مصرف روی در بهبود ریزش مو به اثبات رسیده است و امروزه کمبود روی را از علل مهم ریزش مو می‌‌دانند، که البته بایستی سایر علل ریزش مو مانند کمبود ویتامین‌ها، کم خونی و. .. نیز مد نظر قرار گیرد.

کمبود روی در کودکان همراه با بی اشتهایی، اختلال چشایی طعم غذا، پیکا (حالتی شبیه ویار حاملگی)، بی حالی، غش، اختلال رفتاری و وقفه در رشد، خود را نشان می‌‌دهد، هم چنین در نوجوانان به صورت تاخیر بلوغ جنسی و ظهور نکردن صفات ثانویه جنسی بروز می‌کند. کمبود روی در افراد مسن، در هنگام راه رفتن، اختلال تعادل را ایجاد می‌کند که با تجویز داروی روی قابل درمان است.

روی در تشکیل هموگلوبین دخالت دارد و در مواردی فقط تجویز روی همراه دیگر نیازها، این عارضه را درمان می‌کند. روی در رشد فیزیکی بدن مؤثر است، هم چنین کوتاهی قد و کمبود وزن در کودکان ایرانی با تجویز روی قابل درمان است و بهتر می‌‌باشد که رساندن روی به مقدار کافی به بدن مادر در دوران بارداری و شیردهی مد نظر قرار گیرد.

جذب روی در بدن

جذب روی آسان نبوده و دفع آن نیز به سختی صورت می‌گیرد و به همین دلیل در تجویز روی و استفاده از آن باید رعایت این مشکل، منظور شود. به علت آن که روی در ناحیهٔ اولیهٔ روده کوچک جذب می‌شود، پروتئین در جذب آن دخالت دارد و لازم است کمبود پروتئین در افراد دچار نقص روی نیز درمان شود.

.....

لطف كنيد اين مطالب را تمام و كمال كپي و سر فرصت بخوانيد . متشكرم از توجهتون

[soleares]

سِلِنیوم

یک ماده معدنی کمیاب است که در خاک و غذا یافت می‌شود. این ماده یک ضد اکساینده قوی است بنابراین از واکنش‌های شیمیایی زیان‌آور که در یاخته‌های بدن اتفاق می‌‌افتد، جلوگیری می‌کند. یاخته‌های حمایت شده بهتر قادرند در مقابل بیماریهایی نظیر بیماری قلبی، سرطان و اختلالات وابسته به سن از خود مقاومت نشان دهند.

بیشتر ما سلنیوم کافی از رژیم غذایی دریافت نمی‌کنیم. وقتی که سطح سلنیوم بدن پایین باشد بیشتر در معرض خطر بیماریهای مختلف هستیم زیرا سیستم ایمنی بدن تنبل می‌شود و مواد سمی در خون ساخته می‌شود.

اگر شما نیاز به اضافه کردن سلنیوم در رژیم غذایی خود دارید، پزشک معالج ترجیح می‌‌دهد که مکمل سلنیوم را به صورت ترکیب با ویتامین «ای» مصرف کنید. پژوهش نشان داده است که مصرف سلنیوم به همراه ویتامین «ای» سلامت عمومی بدن را تقویت می‌کند و در درمان یا پیشگیری بسیاری از بیماریها مؤثر است.


کاربردها

سلنیوم در درمان بیماری "کشان" (Keshan) مؤثر است. این بیماری یک اختلال قلبی جدی است که در زنان و بچه‌های چینی در محل‌هایی که زمین‌های کشاورزی فاقد مواد معدنی است، دیده می‌شود. علاوه بر این سلنیوم در درمان بیماریهای شایع دیگر مؤثر و مفید است. این بیماریها شامل موارد زیر است:
سرطان. سلنیوم خطر سرطان پستان، روده بزرگ، کبد، پوست و شش را کاهش می‌‌دهد. سلنیوم از طریق کمک به ایجاد سلامتی و مبارزه از طریق سلولهای سفید خون، از رشد یاخته‌های سرطانی جلوگیری می‌کند.
بیماری قلبی. پژوهشها نشان می‌‌دهد که سلنیوم از طریق کاهش سطح کلسترول بد بدن (LDL)، از جمله و سکته قلبی جلوگیری می‌کند. سلنیوم همچنین شریان‌ها را از رسوب خطرناک چربی که مسئله مهمی بعد از یک حمله قلبی است، حفظ می‌کند.
سیستم ایمنی ضعیف شده. سلنیوم در ساختن سلولهای سفید به بدن کمک می‌کند و از این طریق سیستم ایمنی را بر علیه بیماری و عفونت فعال و بیدار نگه می‌‌دارد.
سلنیوم در موارد زیر مفید و مؤثر است:

تقویت تولید مثل، از طریق افزایش باروری مرد و همچنین رشد جنین. به عملکرد طبیعی کبد، تیرویید و پانکراس کمک می‌کند.
از پیری زودرس، تشکیل آب مروارید و در حد امکان از سندرم مرگ ناگهانی شیرخوار جلوگیری می‌کند.
لوپوس، روماتیسم مفصلی و سیروز الکلی کبد را درمان می‌کند.
درمان بیشتر اختلالات پوستی نظیر: فقدان خاصیت ارتجاعی پوست، آکنه، اگزما و پسوریازیس.






منابع غذایی

بیشتر سلنیوم مورد نیاز شما از رژیم غذایی تأمین می‌شود. مخمر آبجو و سبوس گندم. کبد، کره، ماهی و ماهی صدف، سیر، غلات، تخم آفتابگردان و آجیل منابع خوبی از سلنیوم هستند. همچنین سلنیوم در یونجه، ریشه باباآدم، دانه رازیانه، جینسنگ، برگ تمشک و بومادران یافت می‌شود.

وقتی غذاها به صورت فرآورده غذایی درآیند سلنیوم آنها از بین می‌رود. شما باید سعی کنید انواع مختلفی از غذاها را به صورت اولیه طبیعی و نه فرآورده‌های بخورید. این بدان معنی است که از غذاهای کنسرو شده، فریز شده و آماده پرهیز کنید.

اشکال دیگر

پزشک به شما توصیه می‌کند که آیا نیاز به اضافه کردن سلنیوم به رژیم غذایی دارید یا خیر. شما می‌توانید سلنیوم را به صورت مکمل‌های مواد معدنی- ویتامین‌ها استفاده کنید که یک فرمول مغذی ضد اکساینده است و یا اینکه مکمل‌ها را به طور جداگانه مصرف کنید. سلنیوم همچنین در مخمرهای غذایی نیز در دسترس است.

نحوه مصرف

برای تأثیر مفید و واقعی، بهتر است روزانه 50 تا 200 میکروگرم سلنیوم مصرف کنید. مردان روزانه به حداقل 70 میکروگرم سلنیوم و زنان 55 میکروگرم سلنیومنیاز دارند. خانم‌های حامله و مادران شیرده 65 تا 75 میکروگرم روزانه سلنیوم نیاز دارند. تحقیقات نشان می‌‌دهد که بییشتر برای مقابله با بیماریها و افزایش سلامتی به بیش از 100 میکروگرم مکمل سلنیوم در روز نیاز داریم.

مانند مصرف هر دارو یا مکملی قبل از مصرف مکمل‌های سلنیوم در بچه‌ها با پزشک مشورت کنید.

برای اثر بهتر سلنیوم را با ویتامین «ای» مصرف کنید. از پزشک بخواهید که مقدار مناسب را برای شما تجویز کند (1 میلی گرم سلنیوم روزانه همراه با 200 واحد از ویتامین «ای» مصرف شود).

به همراه سلنیوم، از ویتامین «سی» استفاده نکنید زیرا باعث کاهش اثر سلنیوم و سمیت بیشتر می‌شود.

موارد احتیاط

سلنیوم معمولاً باعث مسمومیت نمی‌شود. با اینحال مصرف مقدار زیاد آن (بیش از 1000 میکروگرم از آن در یک روز) به مدت زیاد باعث خستگی، ورم مفاصل، ریزش مو، ‌افتادن ناخن، تنفس مشکل، بوی بدن، اختلالات گوارشی یا تحریک پذیری می‌شود. بررسی‌ها همچنین نشان می‌‌دهد که مصرف زیاد سلنیوم در بچه‌ها با اختلالات رفتاری همراه است.


تداخل‌های احتمالی

ویتامین ای به عنوان یک ضد اکساینده اثر سلنیوم را افزایش می‌‌دهد. وقتی این دو ماده با هم مصرف می‌شوند سلولها به بهترین وجه پشتیبانی می‌شوند.

وقتی ویتامین سی به همراه سلنیوم مصرف می‌شود بدن زمان بیشتری برای جذب و استفاده از سلنیوم نیاز دارد. برای جلوگیری از این پیشامد، ویتامین‌ها و مکمل‌های معدنی را در 2 زمان متفاوت از روز مصرف کنید. به خاطر داشته باشید که مکمل‌ها زمانی که همرا با غذا مصرف شوند بهترین جذب را دارند. در صورتی که شیمی درمانی میشوید به مقدار بیشتری سلنیوم نیاز دارید.



برگرفته از پایگاه الکترونیکی خدمات پزشکی ایران

[Marichka]

1 ـ هنگام افطار از آغاز کردن تغذیه با آب سرد نوشابه و مانند این ها جداً خودداری کنید. به جای آب سرد کمی آب گرم یا چای میل کنید.
2 ـ افطار را با خوردن خرما، کشمش، عسل و به طور کلی با یک قند طبیعی آغاز کنید. به این ترتیب اشتها کنترل می شود و زیاده خوری کم‌تر پیش می‌آید.


3 ـ خوردن چای شیرین کم رنگ، شیر گرم، فرنی و حلیم کم‌روغن در آغاز افطار مناسب است.
4 ـ نان و پنیر و سبزی (ضد عفونی شده) و یا نان و پنیر و مغز گردو نیز خوب است.
5 ـ سبزی را در افطار میل کنید. سبزی در سحری گاهی منجر به تشنگی در طول روز می‌شود.
6 ـ از آشامیدن آب فراوان در وسط غذا خودداری کنید. آب در وسط غذا سبب رقیق شدن شیره گوارشی و اختلال در هضم می‌شود.
7 ـ در زمان بین افطار تا سحر، البته با رعایت فاصله با غذا، آب کافی بیاشامید.
8 ـ حتماً برای صرف سحری، کمی زودتر از خواب برخیزید تا هم ضمن استفاده از برکات معنوی ساعات سحر و مناجات با خدا، بدون عجله و با آرامش خاطر سحری بخورید. حتی اگر میل به خوردن غذا در سحر ندارید، آب، چای، شیر و مانند این‌ها را فراموش نکنید.
9 ـ از خوردن تنقلات فراوان خودداری کنید.
10 ـ حتماً در غذای افطار و به خصوص سحر میوه میل کنید. علاوه بر میوه‌جات فصل، از خیسانده برگة آلو، زردآلو، انجیر و مانند این ها هم می توان به عنوان میوه استفاده کرد. گوجه فرنگی هم می تواند نقش میوه را داشته باشد.
11 ـ اگر در ماه رمضان دچار یبوست می‌شوید. علاوه بر میوه از خورش‌های ملین مثل خورش آلو و خورش‌های سبزی‌دار بیشتر استفاده کنید.
12 ـ در طول زمان امساک (روزه) از رفتن به حمام داغ، خون دادن و کارهایی که موجب ضعف و بی‌حالی می‌شود خودداری کنید.
13 ـ معده خالی در هنگام افطار تحمل غذای خشن را ندارد، لذا خوردن غذاهای سهل الهضم و تقریباً نرم برای افطار مناسب‌تر است.
14 ـ اگر تخم مرغ میل می کنید در درجه اول به صورت آب‌پز سفت و در درجه دوم به صورت نیم‌بند (به شرط آن که سفیده آن منعقد شده باشد و زرده کمی حالت سفتی به خود گرفته باشد) میل کنید. تخم مرغ نیمرو زیان بخش بوده و همچنین دیر هضم‌تر از تخم مرغ آب‌پز است.
15 ـ سالاد (بدون پیاز) مکمل خوبی برای غذاها در ماه مبارک رمضان است.
16 ـ بادنجان، فلفل و سایر ادویه‌ها گاهی موجب احساس تشنگی در طول روز می‌شود.
17 ـ آشامیدن آب یخ یا نوشابه خیلی سرد برای معده خالی زیان بخش است.
18 ـ اگر به اقتضای فصل گرما یا فعالیت‌های بدنی، در طول روزه‌داری زیاد عرق کردید، نمک از دست رفته توسط عرق را، به صورت‌های مختلف در افطار و سحر جبران کنید.
19 ـ از تغییرات شدید در عادات غذایی و خوردن غذاهای نامانوس یا غذاهایی که برای شما ناراحتی به وجود می‌آورد لااقل در ماه رمضان خودداری کنید.
20 ـ کله‌پاچه، سیرابی و شیردان موجب تشنگی زیاد می‌شود. لذا بهتر است میل نکنید ولی اگر مایلید میل کنید به صورت کم آب، کم نمک و آن هم در افطار میل کنید.
21 ـ مصرف نوشابه‌های گازدار به طور کلی و در ماه مبارک رمضان به طور خاص ممکن است موجب تحریک در معده به خصوص معده افراد مبتلا به التهاب معده (گاستریت) شود.
22 ـ در ماه مبارک بیش از سایر اوقات به بهداشت دهان و دندان توجه کنید. حتماً بعد از صرف افطاری و سحری دندان‌های خود را به دقت مسواک کنید. مسواک را طوری در لیوان قرار دهید که قسمت موئین آن بیرون بماند و زود خشک شود.
23 ـ سیگار، دشمن سلامت شما و هم‌نشینان شما و باعث آزار مردم و انجام چند گناه آشکار است. به برکت معنویت ماه رمضان برای ترک دائمی این عادت زیان‌بخش و مایة اذیت انسان‌ها تصمیم بگیرید و از خدا کمک بخواهید. هم‌چنین شیطان را از روشن کردن مجدد سیگار مایوس کنید.
به امید قبولی طاعات و عبادات شما : دکتر سعید مرتضوی مقدم

[Marichka]

اصل کار برای پیروی از برنامه غذایی صحیح، مصرف غذاهای متنوع است. رعایت این مسئله در طول ماه مبارک رمضان نیز حائز اهمیت است. مسئله قابل توجه این است که بر خلاف تصور عموم، نیازی نیست که در این ماه حجم زیادی از غذا را در وعده‌های افطار و سحر مصرف کنید، بلکه باید از رژیم غذایی سبک و ساده در چهار وعده شامل:سحر، افطار، شام و بعد از شام استفاده کنید. آن هم به صورتی که بین وعده‌های مصرفی بعد از افطار 2 ساعت فاصله باشد. توجه کنید که وعده افطار و شام دو وعده مجزا هستند و نباید آن‌ها را در یک وعده خلاصه کنید.




در طول ماه رمضان میزان سوخت و ساز بدن شما کاهش می‌یابد و ساز و کارهای تنظیم کننده شروع به فعالیت می‌کنند. مهمترین ساز و کار فعال، سوخت چربی بدن است که می‌تواند میزان کلسترول خون را کنترل کند و به همین دلیل نیازی به مصرف غذاهای پر کالری نیست.

برنامه غذایی را باید طوری تنظیم کنید که دچار کاهش یا افزایش وزن نشوید. البته باید توجه کنید برای افرادی که اضافه وزن دارند، این ماه مهمترین فرصت برای پیروی از غذاهای سبک و کم کالری و در نتیجه کاهش وزن است.

برنامه غذایی شما در ماه رمضان باید به گونه ای باشد که تمام گروه‌های غذایی به صورت زیر مصرف شوند:

1 ـ نان و غلات

این گروه شامل انواع نان، برنج، سیب زمینی و ماکارونی است که منابع خوبی از انرژی، مواد حاوی نشاسته، پروتئین، املاح و فیبر هستند.

توصیه می‌شود از نان‌های کامل مانند نان سنگک و جو، که منابع خوب فیبر هستند، استفاده کنید.

2 ـ شیر و لبنیات

این گروه شامل شیر، ماست، پنیر، دوغ و کشک است، که منابع خوبی از کلسیم و پروتئین برای حفظ فعالیت طبیعی بدن هستند، ولی بهتر است انواع کم چرب و کم نمک را انتخاب کنید.

3 ـ گوشت و جانشین‌های آن

این گروه شامل انواع گوشت‌های قرمز و سفید، تخم مرغ و حبوبات هستند که منابع خوبی از پروتئین، ویتامین‌های گروه B و آهن می‌باشند.

هنگام استفاده از گوشت قرمز، چربی‌های قابل رویت گوشت را پاک کرده و از حبوبات و گوشت سفید بیشتر از گوشت قرمز استفاده کنید.

4 ـ سبزی‌ها:

از انواع سبزی به صورت پخته یا خام در برنامه رژیم روزانه استفاده کنید. این گروه منابع خوبی از ویتامین‌های A ، C و فیبر هستند.

5 ـ میوه‌ها:

این گروه شامل انواع میوه‌های تازه و خشک مانند برگه‌ها، کمپوت و آب میوه‌ها بوده و منابع خوبی از ویتامین C و فیبر هستند.

توصیه می‌شود از مرکبات که منبع خوب ویتامین C هستند، به طور روزانه استفاده کنید و در صورت تمایل از آب میوه و کمپوت حتماً از نوع خانگی و با میزان قند کم مصرف کنید.

گروه متفرقه

این گروه شامل انواع دانه‌های گیاهی از قبیل پسته، بادام و فندق، و انواع روغن‌های مایع، جامد، کره، خامه، سس سفید هستند، هم چنین منابع خوبی برای تامین انرژی و ویتامین محلول در چربی ( K، E، D، A ) به شمار می‌روند.

توصیه می‌کنیم مصرف روغن‌های جامد نباتی و حیوانی، کره، خامه، سس سفید، انواع دسرها، شرینی‌ها و شکلات را کاهش دهید و از روغن‌های مایع گیاهی مانند زیتون و دانه‌های گیاهی از قبیل پسته، بادام، فندق، بادام زمینی و… استفاده کنید.

چند توصیه مهم برای روزه داری

1. از غذاهای پر حجم برای سحری استفاده نکنید.

2. از مصرف غذاهای چرب برای سحری پرهیز کنید.

3. از مصرف چای زیاد در سحری خودداری کنید.

4.از کربوهیدراتهای پیچیده مانند نان، برنج، سیب زمینی در وعده سحر استفاده کنید. مصرف این مواد باعث کاهش حس گرسنگی در طول روز می‌شود.

5. با منابع قندی و انرژی مانند خرما، آب میوه. انواع شربت و شله زرد افطار کنید.

6. شام را سبک وکم حجم میل کنید. هیچ گاه چند نوع غذا را با هم مصرف نکنید.

7. مصرف شام را با استفاده از میوه در حجم کم خاتمه دهید.

8. پس از مصرف شام، حتماً وعده مختصری، شامل میوه، شیر یا انواع مغزهای گیاهی مانند پسته و بادام استفاده کنید.

9. از زمان صرف افطار تا قبل از خواب مایعات، زیاد بنوشید.

10. از مصرف انواع دسرها و شیرینی‌ها با شکر زیاد در برنامه افطار و سحر خودداری کنید.

11. مصرف قند‌ها و شیرینی‌های طبیعی را مانند خرما و توت که منابع خوبی از املاح، ویتامین‌ها و انرژی هستند به جای انواع شیرینی تهیه شده با شکر توصیه می‌کنیم.

12. مصرف غذا در وعده‌های سحر، افطار، شام و بعد از شام به صورتی باشد که هیچ گاه احساس سیری کامل نکنید

13.. با وجود این که روزه داری می‌تواند، مشکلات سلامتی مانند فشار خون بالا، چربی خون بالا، چاقی و اختلالات گوارشی را بهبود بخشد، اما افرادی که بیماری‌های مزمن مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و عروقی، نارسایی‌های کلیه و نوسانات فشار خون دارند، به طور حتم با پزشک معالج خود مشورت کرده و در صورت صلاح دید پزشک می‌توانند روزه بگیرند

[soleares]

مطالعات نشان می‌دهد نوشیدن آب میوه و سبزی چندین بار در هفته می‌تواند از بروز آلزایمر پیشگیری كند.






به گزارش پایگاه اینترنتی خبرگزاری فرانسه، نتایج یك تحقیق ‪ ۹‬ساله بر روی ‪ ۲‬هزار تن نشان داد احتمال ابتلا به آلزایمر در كسانی كه بیش از سه نوبت در هفته آب میوه یا سبزی می‌نوشند ‪ ۷۶‬درصد كمتر است.
نتایج این تحقیقات كه به سرپرستی پروفسور كی دای از دانشگاه واندربیلت در تنسی انجام شده است در مجله ‪american journal of medicine‬ منتشر شده است.
آلزایمر یك بیماری تحلیل برنده مغزی است كه بر حافظه و تفكر تاثیر می‌گذارد.
احتمال ابتلا به آلزایمر در كسانی كه یك نوبت در هفته آب میوه و سبزی نوشیدند ‪ ۱۶‬درصد كمتر بود.
این تحقیق در سال ‪ ۱۹۹۱‬بر روی ‪ ۱۸۳۶‬فرد سالم در سیاتل شروع شد.
عادات غذایی و شیوه زندگی این افراد از طریق پرسشنامه پیگیری شد و هر دو سال آزمونهای عملكرد ادراكی از آنها گرفته شد.
هر چند پزشكان از دیر باز می‌دانستند ویتامین‌های آنتی اكسیدان مانند ویتامین سی ،ای و كاروتن نقش حفاظتی در برابر آلزایمر ایفا می‌كند، اما این مطالعه نشان داد مواد دیگری مانند پلی فنول‌ها كه آنتی اكسیدهای طبیعی در آب میوه و چای است در این میان نقش دارند.
مطالعات حیوانی و كشت سلولی تایید كرده است برخی پلی فنول‌های موجود در آب میوه نقش حفاظتی قویتری در مقایسه با ویتامین‌های آنتی‌اكسیدان دارند.
این تحقیق فواید بیشتر برخی آب میوه‌ها را بررسی نكرده است.
این تحقیق بخشی از مطالعه بزرگتری است كه بیماری آلزایمر را در ژاپن، هاوایی و سیاتل بررسی می‌كند.
‪ ۴/۵‬میلیون تن در آمریكا و ‪ ۵/۴‬میلیون تن در غرب اروپا به این بیماری مبتلا هستند.

[bb]

اگر این روزها به رستوران رفته باشید و در ضمن شخصی باشید که مراقب تغذیه خود هست، متوجه شده اید که شیوه برخورد، سفارش گرفتن و تهیه غذا در رستورانهای خوب طوری شده است که شما میتوانید با توضیح آنچه میخواهید، غذایی تا حد امکان سالم و مطابق رژیم خاص خود را میل کنید.
اما چه در خانه غذا صرف میکنید چه در در رستوران، نکاتی هست که رعایت کردن آن به شما مک میکند از وزن خود بکاهید و یا وزن ایده آل خود را حفظ نمایید. به یاد داشته باشید که با مصرف بیشتر سبزیجات، میوه و نانهایی که از آرد گندم یا جو کامل، گوشت بدون چربی، داشتن رژیم غذایی متنوع، نوشیدن زیاد آب و ورزش کردن به طور مرتب، یک بدن سالم و زیبا خواهید داشت. در عین حال غذاهای فریبنده موجود در رستورانها و غذا خوردن با عده ای از دوستان وآشنایان در مراسم مختلف، موجب میشوند که ما گاهی از رژیم خود دور شویم. "گاهی" واقعا اشکالی ندارد، اما اگر غذا خوردن در خارج از منزل، یک اتفاق روزمره باشد چه کنیم؟

1. اگر میدانید که رستوران مورد نظرتان چه غذاهایی دارد، از قبل تصمیم بگیرید که چه خواهید خورد. این کار موجب میشود که در لحظه آخر غذایی پر کالری را بدون فکر انتخاب نکنید.

2. قبل از شروع غذا، حداقل یک لیوان آب بنوشید تا هم به هضم غذا کمک کند و هم اینکه شما زودتر احساس سیری خواهید کرد.

3. از اینکه در رستورانی، یک نیم پرس یا غذای سایز کودک سفارش دهید، نترسید. بیشتر رستورانها خواسته شما را انجام میدهند و "گاهی" مبلغ کمتری هم دریافت خواهند کرد.

4. قبل از همه شما غذای خود را سفارش دهید، تا با سفارش همراهان خود وسوسه نشوید.

5. اگر از شیوه تهیه غذای انتخابی خود مطمئن نیستید، بدون خجالت سوال کنید، اگر غذایی با کره یا روغن تهیه میشود، میتوانید بخواهید که برای شما آنرا بدون روغن سرو کنند.

6. اگر تمام غذاهای فهرست، پرکالری و چرب بودند، بپرسید که آیا امکان دارد یک بشقاب سبزیجات برای شما بیاورند؟ سبزیجات پخته تقریبا در تمام رستورانها موجود است و از آن برای تزئیین غذاها استفاده میکنند. در ضمن بعضی رستورانها خوراک مخصوص گیاه خواران هم سرو میکنند که معمولا کم کالری تر از غذاهای معمولی است.

7. هنگام سفارش گوشت یا ماهی، نوع کبابی آنرا سفارش دهید و بخواهید که کره یا روغن به آن اضافه نشود. به جای سس های پر کالری هم میتوانید از لیمو، پودر سبزیجات و ادویه استفاده کنید.

8. میتوانید به جای غذا، سالاد و سوپ سفارش دهید و برای دسر میوه میل کنید.

9. هنگام انتخاب سوپ مراقب باشید از نوع خامه دار آن نباشد.

10. اگر یک غذای کامل با پیش غذا و دسر سفارش میدهید، پیش غذا و دسر را با همراه خود تقسیم کنید.

11. انواع پاستا را با سس کم کالری و بدون خامه سفارش دهید، سس گوجه فرنگی و سبزیجات انتخاب مناسب تری است. 12. اگر همراه غذا نان مصرف میکنید، بهتر است از نوع سبوس دار باشد و حتما از مصرف کره همراه با آن خود داری کنید. نانهای فانتزی کره ای هم در بعضی رستورانها سرو میشوند که باید فراموششان کنید.

13. به جای سیب زمینی، سبزیجات پخته شده بخواهید.

14. هر زمان که امکان داشت، مانند اروپایی ها غذا بخورید. یعنی مفصل ترین وعده غذاییتان ناهار باشد و باقی وعده ها کوچک و در وعده های بیشتر.

15. آهسته غذا بخورید و از طعم و بوی غذا لذت ببرید. این کار موجب میشود تا بدنتان زمان کافی داشته باشد تا علائم سیری را به مغز بفرستد و شما به موقع احساس سیری کنید. به محض سیر شدن از پیش خدمت بخواهید بشقابتان را بردارد تا دوباره به سراغش نروید.

16. سس سالاد را جدا سفارش دهید تا مقدار آنرا کنترل کنید. حتا بهتر است به جای ریختن سس روی سالاد، ابتدا چنگال خود را به سس بزنید و بعد چند تکه سبزیجات بردارید، مزه اش همان است اما مقدار کالری اش بسیار کمتر است.

17. از رستورانها و بوفه هایی که میتوانید در آن هرچه میخواهید و میتوانید بخورید، دوری کنید. شیوه سرو این رستورانها موجب میشود که شما متوجه مقدار غذایی که خورده اید نشوید. اگر اجبارا به چنین بوفه هایی رفتید، فقط سالاد، سوپ کم کالری و میوه میل کنید.

18. اگر به شدت به یک غذای شیرین احتیاج دارید و نمیخواهید میوه بخورید، کمی کمپوت سفارش دهید.

19. هنگام سفارش ساندویچ، آنرا بدون مایونز و ترجیحا با کمی خردل سفارش دهید، خردل تقریبا هیچ کالری ندارد و طعم آن موجب میشود که کمبود مایونز را حس نکنید.

20. اگر وقت دارید، پس از غذا خوردن مقداری پیاده روی کنید و در حین ورزش کردن، کالریها را هم بسوزانید.