اشعـار عاشقـانـه

[sise]

مِي و ميخانه مست و مِي کشان مست
زمين مست و زمان مست آسمان مست
نسيم از حلقه زلف تو بگذشت
چمن شد مست و باغ و باغبان مست
تا زدم يک جرعه مي از چشم مستت
تا گرفتم جام مدهوشي ز دستت
شد زمين مست ، آسمان مست ، بلبلان نغمه خوان مست
باغ مست و باغبان مست
تو زمزمه ي چنگ و عود مني
نغمه خفته در تار و پود مني
تو باده ي جام و سبوي مني
مايه هستي و هاي و هوي مني
گرچه مست مستم ، نه مي پرستم
به هر دو جهان مست عشق تو هستم
تا من چشم مست تو ديدم
ز ساغر عشقت دو جرعه چشيدم
شد زمين مست ، آسمان مست ، بلبلان نغمه خوان مست
باغ مست و باغبان مست ...

بيژن ترقي

[a-r-i-y-a-n-a]

من به درماندگی صخره و سنگ
من به آوارگی ابر ونسیم
من به سرگشتگی ‌آهوی دشت
من به تنهایی خود می مانم
من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی
گیسوان تو به یادم می اید
من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی
شعر چشمان تو را می خوانم
چشم تو چشمه شوق
چشم تو ژرفترین راز وجود
برگ بید است که با زمزمه جاری باد
تن به وارستن عمر ابدی می سپرد
تو تماشا کن
که بهار دیگر
پاورچین پاورچین
از دل تاریکی می گذرد
و تو در خوابی
و پرستوها خوابند
و تو می اندیشی
به بهار دیگر
و به یاری دیگر
نه بهاری
و نه یاری دیگر
حیف
اما من و تو
دور از هم می پوسیم
غمم از وحشت پوسیدن نیست
غمم از زیستن بی تو دراین لحظه پر دلهره است
دیگر از من تا خک شدن راهی نیست
از سر این بام
این صحرا این دریا
پر خواهم زد خواهم مرد
غم تو این غم شیرین را
با خود خواهم برد

[a-r-i-y-a-n-a]

اگه یکم دوسم داشتی
تو آسمون می رفتم
ماه رو زمین می ذاشتم
عکستو جاش می ذاشتم


اگه یکم دوسم داشتی
هیچ آرزویی نداشتم
آرزوهامو انگار
از تو چشات می دیدم


اگه یکم دوسم داشتی
سر روی شونم می ذاشتی
هرجا باهات میومدم
هرجا که پا می ذاشتی


اگه یکم دوسم داشتی
یه ذره عاشقم بودی
ستاره ها رو می چیدم
به پای تو می ریختم


اگه یکم دوسم داشتی
همه چیز برام قشنگ می شد
زندگی رنگارنگ می شد
دنیا برام قشنگ می شد


اگه یکم دوسم داشتی
گلا هم دوسم می داشتند
تو آرزوهای گل سرخ
گلای رنگی می کاشتم


اگه یکم دوسم داشتی
تو قصه ها می رفتم
می دیدی که آخر قصه
باز به تو می رسیدم


اگه یکم دوسم داشتی
سر به بیابون می زدم
هر چی کویر خشک رو
با چشمه ها می شستم

اگه یکم دوسم داشتی
بهار می شد زمستون
برفای سخت غرور
آب می شد تو زمستون


اگه یکم دوسم داشتی
کلی دوسِت می داشتم
کلی از سرم زیاد بود
وقتی صدام می کردی


اگه یکم دوسم داشتی
گم می شدم تو نگاهت
وقتی پیدام می کردی
جونمو به پات می ریختم


اگه یکم دوسم داشتی
کاش که دوسم می داشتی
تو قلب مهربونت
واسم یه جایی داشتی

[magmagf]

جهانم

با تو

آغاز می شود

بیا

آغازم کن

من دلتنگ آغازم

[magmagf]

فقط دعا می کنم زمین گرد باشد

اینجور که ما از هم دور می شویم

جایی دوباره به هم باز…

می رسیم

[eshghe eskate]

ساغر پر زشرابم خودت میدانی
گهی آتش گهی آبم خودت میدانی
عطش ا ت ا ز لبم ا فزوده شود
شکل مرموز سرابم خودت میدانی
حذ ر ا ز آختن خنجر مژ گا نم کن
ترک خونریز وخرابم خودت میدانی
در شبان طرب و شعر صفا
نمک قلب کبابم خودت میدانی
سخت شر میده زچشمم نرگس
گل بهتر ز گلا بم خو د ت میدانی
با غبا ن د ست بد ا ر ا ز چیدن
سو سنم ز ینت آبم خو د ت میدانی
ما هتا ب شب و شعر شاعر
عکس اتش روی آبم خودت میدانی
با ز د ر فکر و صا لت شد ه ا م
غرق در رنج و عذابم خودت میدانی
نیست جز زهر غمت قسمت من
از غمت خانه خرابم خودت میدانی

[eshghe eskate]

چه می شد در میان چشمهایم خانه میکردی
و یا در سایه ء گیسوی من کاشا نه میکردی
اگر تنهایی ام را باور و احساس میکردی
تو پر بر میگشودی، درکنارم لانه میکردی
اگر در وقت رفتن گریه میکردم برا ی تو
تو اشکم میستردی هق هق طفلانه میکردی
چه میشد وقت رفتن آب میریختی به راه من
به مژگانت ، دو زلف کافرم را شانه میکردی
چو من حال پریشان ترا با باد میگفتم

چه میشد دلبر من جا ی در ویرانه میکردی

بر ا ی کو د ک قلبم که با یاد تو میگرید

اگرمی شد تو شوق گفتن افسانه میکردی

دمی که قامت من شمع بزم محفلت میشد

تو خود در چشم من پرواز چون پروانه میکردی

همیشه در کنارم می نشستی از سر یاری

دلم را با نگاهی گرم خود دیوانه میکردی

دو دستم می نهادم لای دستان تو با نرمی

مرا از خو د ربو ده از خودم بیگانه میکردی

[eshghe eskate]

این شعر را بدست خودم پاره میکنم
نامت زشهر شعر خود آواره میکنم
خط میزنم بر و ی تمام نوشته ها
اشعار خود چو دفتر بیکاره میکنم
سنگین دل و ستمگروبیگانه میشوم
دل را درون سینه یی خود خاره میکنم
دیگر درون کوچه یی تو پا نمی نهم
رفتن زطرف کوی تو یکباره میکنم
هر شب حدیث جور تو تکرار میکنم
در پیش خلق پیرهنم پاره میکنم
مغروی تو ، غر ور ترا در برابرم
آخر بدست خویش خودم چاره میکنم

[sina285]

هنوزم در انتظارت پشت پنجره مي شينم
تا که شايد سايه تو روزي در خم کوچه ببينم
چشم من اسير قاب سرد اين پنجره ها شد
دنبال اوني که رفت و تو غبار جاده گم شد
آسمون داره مي باره
رو سياهه پشت شيشه
در کمين نشسته خورشيد
چادر ابر وا نمي شه
کاش مي شد صداي پاهات توي کو چه ها بپيچه
بگي اومدي که باشي
بموني واسه هميشه
چشم من اسير قاب سرد اين پنجره ها شد
دنبال اوني که رفت و تو غبار جاده گم شد
هنوزم در انتظارت پشت پنجره مي شينم
تا که شايد سايه تو روزي در خم کو چه ببينم

[sina285]

در این هجوم بی کسی ,
پروانه بودن اشتباس,
عاشقی اشتباس ,
عشق دروغ است,
ولی زندگی هنوز زیبایت !!!