اشعـار عاشقـانـه

[iranzerozone]

بیدارم و می بینمت رویا به رویا

از پیش چشمم میروی دنیا به دنیا

با تو میان آب و آ تش آشتی بود

در آ تش است از رفتنت دریا به دریا

یکبار دیگر عشق را با خون نوشتند

تعبیر لبخند تو را گلگون نوشتند

تا دست عشق از پیکر عاشق جدا شد

با دست لیلا قصه مجنون نوشتند

این کوچه ها بی تو همیشه بیقرارند

حس غریبی بین پا ییز و بهارند

رفتی ولی فکری به حال کوچه ها کن

بوی تو دارند و تو را، اما ندارند!

[reyhane1357]

و سکوت........
زیباترین آواز در سمفونی تنهایی
دراوج فرو رفتن در خویش
در اعماق قله ی رهایی
به هنگامی که نمیبینی آشنایی که ببیند تورا
که برهاندتورا از قفس بغض
که بپرسد:
به کدامین جرم به دیار تنهایان تبعید گشته ای؟
کاش گوشی .سکوت مرا میشنید!!!!

__________________

[magmagf]

تو که از راه می رسی
می رود
هر چه دل که ذره ذره اندوخته ام
یکجا بر باد

[magmagf]

تو قهوه می ریزی

تلخ

بخار پنجره را نقش می کشی

نقش قلب

جای نگاهت

روی تنم می ماند

تو سفیر کدام دنیایی؟

دنیای ما مرد ندارد

[magmagf]

چه کسی را

از تو بهتر داشتم

تا چنین

درس تلخی را به من بیاموزد

فقط در سایه عشق بزرگ ما بود

که چنین درسی آموختنی بود


يك شعر فوق العاده از رسول يونان

[magmagf]

برای مُردن هنوز کوچکم

بمان!

کافی است دوستم داشته باشی

بی آن که زبانت بگیرد

[a-r-i-y-a-n-a]

در من غم بيهودگيها مي زند موج
در تو غروري از توان من فزونتر
در من نيازي مي کشد پيوسته فرياد
در تو گريزي مي گشايد هر زمان پر
اي کاش در خاطر گل مهرت نمي رست
اي کاش در من آرزويت جان نمي يافت
اي کاش دست روز و شب با تار و پودش
از هر فريبي رشته ي عمرم نمي بافت
انديشه ي روز و شبم پيوسته اين است
من بر تو بستم دل؟ دريغ از دل که بستم
افسوس بر من,گوهر خود را فشاندم
در پاي بتهايي که بايد مي شکستم
اي خاطرات روزهاي گرم و شيرين
ديگر مرا با خويشتن تنها گذاريد
در اين غروب سرد دردانگيز پاييز
با محنتي گنگ و غريبم واگذاريد
اينک دريغا آرزوي نقش بر آب
اينک نهالِ عاشقي بي برگ و بي بر
در من ,غم بيهودگيها مي زند موج
در تو,غروري از توان من فزونتر

[a-r-i-y-a-n-a]

تقصیر استعاره هاست
پی نبردم چرا؟...
در بادبزن هم ممکن است
طوفان نهفته باشد
لعنت به استعاره!
حال بی استعاره می گویم
عاشق شدم!

[cityslicker]

عشق را بی سبب عنوان مکن

خواهش از بهر ستم خواهی انسان مکن

عشق در سینه نگهدار و هیچ فاش مگو

چون که تاریک است این راه و از آن یاد مکن

عشق آیینه قلب است در آن زنگی نیست

لیک این جمله نگهدار و عنوان مکن

در درون مایه عشقت ز جفا دوری کن

آشکارا زین سخن هیچ کجا یاد مکن

اگر از بهر کسی در عشق مردی. مردی

ورنه از جورو جفا عشق فریاد مکن

[sise]

در اين هستي غم انگيز
وقتي حتي روشن كردن يك چراغ ساده ي " دوستت دارم"
كام زندگي را تلخ مي كند
وقتي شنيدن دقيقه اي صداي بهشتي ات
زندگي را
تا مرزهاي دوزخ
مي لغزاند
ديگر – نازنين من –
چه جاي اندوه
چه جاي اگر...
چه جاي كاش...
و من
– اين حرف آخر نيست –
به ارتفاع ابديت دوستت دارم
حتي اگر به رسم پرهيزکاري هاي صوفيانه
از لذت گفتنش امتناع كنم ...

مصطفي مستور