مشاعره

[sise]

تالار آشوب تهي ماند
با سفره‌ي چيل و
کرسي‌ي باژگون و
سکّوب خاموش ِ نوازنده‌گان
و چکاوکي مُرده
بر فرش سرد آجُرش

آخه این کجاش شباهت به پسر میده؟
کلاش؟ کیفش؟ مانتوش؟

[mohammad99]

شبي زيبا و ناخوانده دراوج غربتي مبهم

طنين آرزوهامان ،به دلها مي رسد روزي

ومي دانم كه در پشت همين شبهاي پاييزي

دوباره نقش لبخندي به لبها مي رسد روزي

سكوت مانده بر لبها ،به فريادي اهورايي

به اوج قله ي سبز صداها مي رسد روزي


دیروز هم بهت گفتم.هوا سرده پالتو تنشه!!!سلمونی هم گرونه نمیره اصلاح

[sise]

ارب از آیین صواب خودم
هم تو بیاموز جواب خودم

بو که ز نزدهت گه درالسلام
بوی علیکی رسد و السلام

انگار کلاه داره که؟
کیفش چی؟

[NOOSHIN_29]

می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه ی خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه ی خویش
می برم تا که در ان نقطه ی دور
شستشویش دهم از رنگ گناه
شستشویش دهم از لکه ی عشق
زین همه خواهش بیجا و تباه

[sise]

هیچ صورتگر بصد سال از بدایع وزنگار
آن نداند کرد و نتواند که یک باران کند

[NOOSHIN_29]

دانم اکنون از ان خانه ی دور
شادی زندگی پر گرفته
دانم اکنون که طفلی به زاری
ماتم از هجر مادر گرفته
هر زمان می دود در خیالم
نقشی از بستری خالی و سرد
نقش دستی که کاویده نومید
پیکری را در ان با غم و درد

[sise]

در شب تاریک برداری نقاب از روی خویش
مرد نابینا ببیند بازیابد راه را

طاقت پنجاه روزم نیست تا بینم ترا
دلبرا شاها ازین پنجه بیفگن آه را

پنج و پنجاهم نباید هم کنون خواهم ترا
اعجمی‌ام می‌ندانم من بن و بنگاه

[NOOSHIN_29]

هیچ جز حسرت نباشد کار من
بخت بد بیگانه ای شد یار من
بی گنه زنجیر بر پایم زدند
وای از این زندان محنت بار من

[sise]

ناز کم کن که نکویی به کسی دیر نماند
زشت باشد که نکویی برود ناز بماند
□
برلبش بود اعتماد من مگر جان بخشد او
آن که روح‌الله گمان بردیم آن قصاب بود

[mohammad99]

دلم برایش تنگ میشود
دلم برای تنها همدم شبهای تاریکم تنگ میشود
تنهایی را خیلی دوست میدارم
هرچند گاهی از او میترسم
اما میدانم که تنها در لحظات تنهایی ست
که همه چیز ، به خود واقعی بر میگردند
تنهایی خیلی مهربان است
وقتی تنهایی بیش از همیشه میتوانی خودت باشی
رویاهای شیرینی را به تصویر بکشی
و از خوشی آرزوی مرگ کنی !