قهرمانی نه به این آسانی است!
این یادداشت به هیچ وجه در راستای تخریب استقلال، غرض ورزی، تضعیف روحیه و جملاتی شبیه اینكه معمولاً نثار كسانی می شود كه برخلاف جریان آب شنا می كنند، نیست.
۱- این یادداشت به هیچ وجه در راستای تخریب استقلال، غرض ورزی، تضعیف روحیه و جملاتی شبیه اینكه معمولاً نثار كسانی می شود كه برخلاف جریان آب شنا می كنند، نیست. فقط از آنجا كه تقریباً همه استقلال را قهرمان می پندارند و با توجه به ضعفی كه اخیراً ذوب آهن نشان داده، بیشتر بر این عقیده مصر هستند ،نگاشته می شود شاید كمی بدبینانه اما با رگه های پررنگ «واقع بینی.»
۲- ضعف بزرگی كه شاید ضعف ذهنی اكثر فوتبالیست های ایرانی است، سهل انگاری و كوچك شمردن حریف است. ضعفی كه در روزهایی كه چند پیروزی پشت سر هم به دست بیاید، بیشتر نمایان است. ضعفی كه مربیان استقلال را به واكنش واداشته و در هر تمرین به آنها یادآور می شوند: مغرور نشوید، تا انتهای لیگ راه درازی در پیش است.
۳- بازی های جام باشگاه های آسیا مهمترین دغدغه تیم های حاضر از ایران در این رقابت هاست، خصوصاً استقلال كه عنوان پرطمطراق پرافتخارترین تیم ایرانی را یدك می كشد. این بازی ها همزمان با روزهای حساس لیگ شروع می شود، روزهای پایانی اسفند! استقلال باید ۱۴ اسفند ماه در اصفهان به مصاف ذوب آهن جدی ترین رقیبش برود كه به هیچ عنوان حاضر به از دست دادن امتیاز نیست چرا كه آن را به مانند از دست دادن قهرمانی می بیند و در كمتر از یك هفته بعد از آن میهمان الاتحاد عربستان خواهد بود. استقلال بعد از پشت سر گذاشتن این ۲ بازی فوق سنگین در تهران میزبان الجزیره است. استقلال ۴ روز تعطیل است و در اولین روز سال نو در تهران میزبان ملوان است و ...
اگر كمی از نگاه خوشبینانه فاصله بگیریم، شكست احتمالی در هر كدام از این دیدارها سرآغاز بحران خواهد بود، بحرانی كه حل آن برای فوتبالیست «احساس محور» ایرانی كاری بس دشوار خواهد بود. «تمركز» برای رسیدن به هدف در درازمدت، مهمترین اصلی است كه استقلال باید به آن توجه ویژه ای داشته باشد تا با چند نتیجه متوسط یا ضعیف، «تیم» بودن استقلال دچار ضعف نشود اما سابقه ما در این زمینه چندان درخشان نیست. چند انتقاد در مطبوعات و چند شعار از طرف تماشاگران كم حوصله، تولید حاشیه های فراوانی خواهد كرد، شما شك دارید؟!
۴- لیگ امسال از سال های گذشته پیش بینی ناپذیرتر است. تفاوت استقلال با ذوب آهن، جدی ترین رقیبش ۵ امتیاز است كه دیدار مستقیم ۲ تیم در اصفهان بسیار تعیین كننده خواهد بود. استقلال از ۱۱ بازی باقی مانده ۶ بازی را باید در خارج از خانه بازی كند. بعد از ذوب آهن؛ پیكان، مقاومت سپاسی، فولاد خوزستان، استقلال اهواز و پیام مشهد حریفان استقلال خواهند بود.تیم هایی كه حداقل ۲ تیم از آنها دغدغه جدی سقوط دارند و در خانه خود به سختی امتیاز از دست خواهند داد.
۵- مشكل بزرگ استقلال در این فصل باختن به تیم هایی است كه مربیان با تجربه دارند . آنها به صبای فیروز در بازی رفت، داماش ذوالفقارنسب، مس مظلومی ، فولاد جلالی و سپاهان كاظمی بازی را واگذار كردند و نشانی از تیم سراپا حمله و هماهنگ اكثر دیدارها نداشتند. به علاوه یك دیدار آنها با پرسپولیس است كه به هیچ عنوان هیچ یك از ۲ تیم نمی توانند روی ۳ امتیاز آن حساب باز كنند!
۶- در اواسط نیم فصل دوم بحران ناشناخته ای گریبان تیم های مدعی را می گیرد. سایپای ۲ سال پیش و پرسپولیس سال گذشته نمونه های خوبی به شمار می آیند. بحرانی كه با یك مساوی یا باخت شروع می شود و معمولاً تا ۵ هفته نیز همراه آنها خواهد بود. سایپا و پرسپولیس بحران را پشت سر گذاردند و قهرمان شدند، استقلال این توان را دارد؟
۷- مصدومیت شبیه آنچه برای جباری رخ داد، تعطیلی غیرمنتظره لیگ كه قلعه نویی را بشدت عصبانی كرد، داوری! و حاشیه های معمول پرسپولیس و استقلال، مانع های همیشگی موجودند. در ایران معمولاً یك تیم برای قهرمانی باید با عوامل متعددی غیر از عوامل فنی روبرو شود كه استقلال هم از این قاعده مستثنی نیست.
۸- تمام اینها دلیلی بر ناتوانی آبی ها برای قهرمانی نیست. آنها امسال یكی از بهترین مجموعه ها را دراختیار دارند و از مدیریت تا تداركات تیم برخلاف گذشته «یكدست» شده اند و ... این نوشتار بیشتر تلنگری است بر آن نگاه ساده انگاری كه با چند پیروزی ندا می دهد: من آنم كه رستم بود پهلوان! استقلالی ها چوب این ساده انگاری را چند سال پیش خورده اند، آنجا كه برای قهرمانی در گیلان به یك تساوی نیاز داشتند و به ملوان باختند و پرسپولیس ناامید مقاومت سپاسی را در تهران برد و قهرمان شد!
یادداشت : روزنامه ابرار ورزشی (
کد:
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
)