اشعـار عاشقـانـه

[Snow_Girl]

پسرك رؤياي شبهاي من :
يك طرف تنش بلور
سوي ديگر از شبنم
جاي دو چشمانش ستاره
و خنده هايش بغل بغل شكوفه
دلش را اما نپرس ..........!
شايد اشتباهي شده
آن كه او را ساخته
وقتي به دلش رسيده
بد جوري بي حوصله بوده !
دلش تمام از سنگ است
سنگ مرمر مرغوب
براي روي قبر من
و براي همه ي شما كه دوستش داريد
دلش

سنگ قبر است ........

[Snow_Girl]

اولين اعتراف عاشقانه:
اولين بار كه بگويم دوستت دارم خيلي سخت است
تب ميكنم _عرق ميكنم _ميلرزم _ جان ميدهم و هزار بار
ميميرم و زنده ميشوم دوباره پيش چشمهاي تو
تا بگويم دوستت دارم
اولين بار كه بخواهم بگويم دوستت دارم خيلي سخت است
اما آخرين بار آن از هميشه سخت تر است
و امروز ميخواهم براي آخرين بار بگويم دوستت دارم
و بعد راهم را بگيرم و بروم

چون تازه فهميدم كه ماه من تو هرگز مرا دوست نداشتي

[Snow_Girl]

نه... حالا ديدي تنهام
گذاشت رفت
تو ميدوني كه
بي تو نميتونم
پس نگو بايد تنها بمونم
نه به خدا ديگه نميتونم
ديدي اونم دلمو شكست
به روم در رو بست
به غريبه داد دستاش
اون ميخواست كه
من بيفتم به زانوش
گفتم بهش دوستت دارم
تو خواب و مرگ و بيداري
فداي يه تار موهات
كه تو منو دوست نداري
اون نديد اشكاي منو
يه بار بهم نگفت نرو
به قلبي كه داره ترك
ميگفت برو خوب به درك
گفتم گلم بمون نرو
نرو به روم نبند در رو
اما نه اون غرور سرش ميشد
نه اعتماد نه التماس
حيف عاشق كسي شدم
كه عاشق غريبه هاست
اون ميخواست كه
من بيفتم به زانوش
برو نفرين نميكنم من
خاطر خواهيت دروغ بود حتما
تو خلوتم با گريه هام
چه قدر سرت شلوغ بود تا من
عشقمو بهت نشون دادم
طبق يه قانون از چشمات
مثل يه قطره افتادم
يادته گفتي سهممون
از زندگي جدا جداست
حرف تو رو چشم منه
اما اونم دست خداست
ولي بدون پشت سرت

هنوزم دستام به دعاست

[Snow_Girl]

دارم ميميرم چرا نميبيني
از پا افتادم مگه نميبيني
به خاطر تو بود اگه شكستم
حالا چرا دست منو نميگيري
ميگي ميخوام از عشق تو رها شم
ميگم مگه قلبم برات قفس بود
ميگي موندن ديگه فايده نداره
وجود تو براي من نفس بود
چه طور دلت اومد بگي ميخواي بري و نياي
چه طور دلت اومد منو تو غم جا بذاري باز
چه فكرائي كرده بودم
چه آرزوهائي بود
افسوس ديگه تموم شدند

يكي بود و يكي نبود

[a-r-i-y-a-n-a]

غم که می‌آید در و دیوار، شاعر می‌شود
در تو زندانی‌ترین رفتار شاعر می‌شود
می‌نشینی چند تمرین ریاضی حل کنی
خط‌کش و نقاله و پرگار، شاعر می‌شود
تا چه حد این حرف‌ها را می‌توانی حس کنی؟
حس کنی دارد دلم بسیار شاعر می‌شود
تا زمانی با توام انگار شاعر نیستم
از تو تا دورم دلم انگار شاعر می‌شود
باز می‌پرسی: چه‌طور این‌گونه شاعر شد دلت؟
تو دلت را جای من بگذار شاعر می‌شود
گرچه می‌دانم نمی‌دانی چه دارم می‌کشم
از تو می‌گوید دلم هر بار شاعر می‌شود

[t.s.m.t]

غرقه در دریای عشقش حال ما داند که چیست
این سخن آسوده بر ساحل کجا داند که چیست

نسیمی

[a-r-i-y-a-n-a]

گریه کردم گریه هم این بار آرامم نکرد
هرچه کردم ـ هر چه ـ آه انگار آرامم نکرد
روستا از چشمِ من افتاد، دیگر مثلِ قبل
گرمی آغوش شالیزار آرامم نکرد
بی‌تو خشکیدند پاهایم کسی راهم نبرد
دردِ دل با سایه‌ی دیوار آرامم نکرد
خواستم دیگر فراموشت کنم اما نشد
خواستم اما نشد، این کار آرامم نکرد
سوختم آن‌گونه در تب، آه از مادر بپرس
دستمالِ تب‌بُر نم‌دار آرامم نکرد
ذوق شعرم را کجا بردی؟ که بعد از رفتنت
عشق و شعر و دفتر و خودکار آرامم نکرد

[magmagf]

درازدحام کوچه های بی گفت وگو

گم شده ام

بی فانوس راه

آسمان پرستاره

بی تبسم نگاه

**

اگربرایم دعاکنی

به رویم لبخندبزنی

وبامن

حرف

حرف

حرف...

اگربامن حرف بزنی

پیدامی شوم!


فكر كنم رضا كاظمي

[magmagf]

همه چیزروبه راه است

باران

روی شیروانی ضرب گرفته

ماه

سرجای خودش

قرار

من هم که

پشت پرده ی کاج ها

ایستاده ام به انتظار.



حالا دیگر باید بیایی

- نه؟!

[a-r-i-y-a-n-a]

سلام!” ، “حال شما؟”… طبق عادتي دو سه سال است
كه ارتباط من و تو، همين سلام و سؤال است
سلام! حال شما؟ راستي چه صبح سياهي!
همان كه شايعه مي‌گفت؛ فصل، فصل زوال است
سلام‌هاي دم صبح، بدترين لحظاتند
كه بدترين لحظاتم، جهان به سبك رئال است
دوباره پنجره‌اي رو به التهاب خيابان؛
و فوج رهگذران، سال‌هاست طبق روال است
چه ابرهاي عقيمي! چه شاخه‌هاي صبوري!
هزار بار نگفتم بهار بي‌تو محال است؟
خبر رسيد كه امسال، هيچ دلهره‌اي نيست
ولي به‌گفته‌ي تقويم، سال، سال شغال است