.Real Madrid C.F | کهکشانی ها |

[kasra_khan2003]

- رونالدو نبود الان باید انجلوتی چمدونش رو میبست.
اون عصبانیت بعد زدن گلش هم عالی بود، به بقیه یاد داد که چطور باید به تیم متعصب بود، به عزیزانی مثل بیل، اربلوئا و بقیه.

در فینال CL هم دلیل اصلی گل خوردنمون از اتلتیک همین جناب خدیرا بود.

آربلوا متعصب هست، اگه یه سر به اینستاگرام یا فیسبـوکش بزنی، کاملاً مشهود هست.

اما تو فاز حجومی در حد سالگادوی کبیر، کارواخال یا آلبا نیست، وگرنه دیشب اون تک به تک (پاس عالی بیل) رو گل میکرد.

[albertxx]

- رونالدو نبود الان باید انجلوتی چمدونش رو میبست.
اون عصبانیت بعد زدن گلش هم عالی بود، به بقیه یاد داد که چطور باید به تیم متعصب بود، به عزیزانی مثل بیل، اربلوئا و بقیه.

در فینال CL هم دلیل اصلی گل خوردنمون از اتلتیک همین جناب خدیرا بود.

خیلی مسخرت بگیم آربلوا تعصب نداره !
کاپیتان کاستیا بود اگه اشتباه نکنم
یکی از رئال های اصیل هست

مشکلش تو این چند سال این بود سر بحثش با کاسیاس که رسانه ها داغش کردن الکی خراب شد
تو یکسری پیج های هوادارن کاسیاس عملا به آربلوا توهین میکنن که خیلی تاسف باره !

--------

ادامه عکس های قبلی

عصبانیت کاسیاس و مجبور کردن به عذر خواهی !

















------------


یه نکته فقط بگم
تو اخبار صدا و سیما که کاملا مشهوده طرفدار چی هستن
و گزارشگران صدا و سیما

یه تیتر خبر جالبی زده شد
صعود تحقیر آمیز رئال !

برای این دسته از افراد باید یاد آوری کرد صعود تحقیر آمیز بهتر از حذف تحقیر آمیز هست !!

[Altairezio]

- رونالدو نبود الان باید انجلوتی چمدونش رو میبست.
اون عصبانیت بعد زدن گلش هم عالی بود، به بقیه یاد داد که چطور باید به تیم متعصب بود، به عزیزانی مثل بیل، اربلوئا و بقیه.

در فینال CL هم دلیل اصلی گل خوردنمون از اتلتیک همین جناب خدیرا بود.

مشکل ما ایرانیا اینه که فک میکنیم یه کم ضعف یعنی اخراج مربی....تفکر اونا مثل ما نیست خوشبختانه....
خدیرا افت و خیز خیلی داره و به همین دلیل رفتنش خیلی خوبه...همچنین ایارا.....
آربلوآ خوبه....یادم میاد با اخراجی که از نانی گرفت صعود کردیم....سرعتیه...تکنیکیه....و .لــــی کارواخال درسته تکنیکیه ولی سریع نمیتونه تصمیم بگیره که همین میشه که بیشتر حمله ها نابود میشه....ولی در آینده خیلی بهتر خواهد شد...مطمئنم...
آربلوآ درسته خیلی پاس لو میده...ولی خوب توپ میگیره...و خوب سانت میکنه...سانتاش اکثرا" مثل سانت بعضیا تو شکم مدافعا نیست....
چرا بگیم بعضیا...سانت های بیل برا من شده یه اعصاب خورد کنی....نمیتونی سانت کنی خوب پاس به عقب بده...بازیکنی تو این سطح یه سانت درست حسابی نتونه بکنه دیگه هیچی....

یه چیز دیگه هم هست که نمیدونم تفکرات منه یا همه مثل منن...به نظر من شماره ده تیم مختص مودریچه....دادن شماره ده به یه بچه کوچولو فک کنم تخریب این شمارس....

[Abdolreza2012]

به نظرم بهتر از بازی های لیگ بودیم ولی باز تو بعضی جاها لنگ میزدیم و ..... صعود کردیم
فصل قبل هم با دورتموند تقریبا هم چین شرایطی داشتیم که بعدش خیلی بهتر شدیم ولی الان این تیم با اون تیم خیلی فرق میکنه
آنجلوتی باید تا قبل بازی ال کلاسیکو این تیم رو جمع کنه واگرنه ...

ادامه عکس های قبلی

عصبانیت کاسیاس و مجبور کردن به عذر خواهی !

این صحنه ها رو ندیدم
خیلی جالب بود
مخصوصا این :

[malkemid]

دوتا نکته...اولا آربلوا نه سرعتیه نه تکنیکی.
ثانیا مجبور نکرد عذرخواهی کنن. بعد بازی سريع داشتن مي رفتن رختکن که کاسیاس گفت حتما دست بزنيد و تشکر کنید از تماشاچی ها.

[City 17]

بازی با شالکه از اون بازی هایی بود که زود از خاطر نمیره و بازیکن ها (و کادر فنی) باید توی خلوت خودشون خوب راجع بهش فکر کنن و تا آخر فصل قبل از همه بازی ها مدام به خودشون یادآوری کنن.
نبود انسجام تیمی، مخصوصا توی دفاع من رو یاد وضعیت اسفناکی که تیم توی اواخر دوران شوستر داشت، با این تفاوت که اونجا هر هفته همچین وضعیتی رو می دیدیم...
از معدود اتفاقات خوب بازی، بازگشت مودریچ بود که فارغ از اون اشتباه ناخواسته، عملکرد خوبی داشت و به محض ورودش وضعیت مرکز زمین به مراتب بهتر شد.
یه مورد امیدوارکننده دیگه این هست که مطمئنا تیم، مخصوصا توی فاز دفاع، دیگه حتی اگه تیم اراده کنه هم بعید می دونم بتونه از این بدتر عمل کنه! و مطمئنا از این بهتر خواهد بود

نمیدونم چرا دلم برای امثال لوپز و آلونسو و هیگواین و دی ماریا و در آخر مورینیو تنگ شد امشب...

و من دیشب بعد از دیدن بازی چلسی-پی اس جی دلم برای آنچلوتی (فصل قبل و نیم فصل اول) تنگ شد

همه بازیکن هایی بودن که زمان حضورشون واقعا چیزی کم نگذاشتن. ایضا مورینیو.

اما رویکردی که مورینیو توی بازی دیشب مقابل پی اس جی ارائه داد، و نفراتی که در ترکیب خودش قرار داد (بازیکن های دونده ای مثل رامیرز/ویلیان که خلاقیت آنچانی ندارند، در عین استفاده از یک هافبک دفاعی تخصصی مثل ماتیچ)، برای هوادارهای رئال از زمان حضور مورینیو خیلی آشنا بود. بارزترین مثال اون بازی با بایرن مونیخ بود که بعد از شکست 1-2 در مونیخ در بازی رفت، تیم توی بازی برگشت خیلی زود به دو گل رسید و داشت یک بازی برتر رو ارائه می داد، اما گل دوم همانا و این رویکرد آشنا همانا... تیم که تا قبل از زدن گل دوم داشت خیلی خوب کار می کرد به بازی بیش از حد دفاعی روی آورد و توی بقیه دقایق بازی موقعیت آنچنانی رو خلق نکرد (گل رو هم دریافت کرد) و نهایتا در ضربات پنالتی حذف شد. یا مثال هایی متعدد دیگه، به خصوص در بازی هایی که در خانه حریف بودند، مثلا بازی با گالا در شرایطی که این انتظار می رفت که تیم بتونه بازی خودش رو به حریف دیکته کنه و بازی رو یک سره کنه، ترکیب بیش از حد دفاعی رو به همراه یک رویکرد بیش از حد محافظ کارانه، می دیدیم، رویکردی که به جای اینکه به دنبال زدنِ گل باشه، به دنبال عدم دریافت گل بود و خیلی وقت ها این رویکرد تاثیر عکس می گذاشت و تیم رو تحت فشار بیشتری قرار میداد و بعضا تساوی یا شکست حاصل میشد، مثل بازی های لیگ در سال سوم مورینیو... در حالی که مثلا در همین سال گذشته زیر نظر کارلو، ما در بازی مقابل بایرن ترکیبی از آلونسو، مودریچ، ایسکو، بیل، بنزما، رونالدو رو دیدیم که همه بازیکن های خلاقی بودند و استفاده همچین ترکیبی در زمان مورینیو، در خانه حریف، اونم در شرایطی که تیم نیاز به گلزنی نداره، تقریبا محال بود... یا در فینال مقابل اتلتیکو یا در ال کلاسیکوی رفت امسال که دیگه اون ترکیب حتی باز از بازیکن های خلاق بیشتری تشکیل شد و چهار بازیکن که به طور تخصصی شماره 10 بودند به عنوان چهار هافبک تیم استفاده شدند، اونم در شرایطی که هر دو مدافع کناری تیم رویکرد تهاجمی داشتند و کارلو واقعا زیاده روی کرد! اما جواب گرفت... در کل فکر می کنم این بارزترین تفاوت بین آنچلوتی و مورینیو باشه، البته این وسط لزوما درست و غلطی وجود نداره و نتایج نشون میده که توی مقاطع مختلف هر دو شیوه می تونن موفق باشن اما بیشتر نشون میده که هر دو به نوعی به استفاده از شیوه مختص خودشون، بیش از حد اصرار دارند و این وضعیت تا جایی ادامه پیدا می کنه که مشکلات اون شیوه (مثال های مورینیو رو آوردم، مثال های کارلو یا پپ یا هر مربی بزرگ دیگه ای رو هم میشه آورد) به خصوص برای همگان واضح بشه و همه رو متعجب کنه که "واقعا یک دندگی تا چه حد؟" که همین یک دندگی شاید بارزترین ویژگی مشترک همه مربی های بزرگ هست و از مهم ترین عوامل موفقیتشون، که البته در کنارش باعث میشه با گذشت زمان بازیکن ها/مدیریت/هواداران اون تیم مثال های بیشتر و بیشتری رو از این یک دندگی ها به چشم ببینن تا جایی که شاید ادامه همکاری سخت باشه.

[kasra_khan2003]

پرز صحبت های فوق العاده خوبی کرده.

درباره رونالدو: اون وقتی ۱۱مین جام رو بردیم صحبت میکنه.

درباره جوی که هوادارا ساختن: قرار نیست جوی بسازیم که خودمون رو نابود کنه. چیزی که ما رو بزرگ کرده، اتحاد بین بازیکنا و هوادارامون هست.

درباره ایکر: اون سمبل این باشگاه هست. وقتی اشتباهی میکنه، نیاز به حمایت همه ی اعضا و هوادارا داره.

+

تو مارکا یه مطلبی نوشته شده از قول یک منبع، درباره اینکه چرا بیل در کار دفاعی شرکت نمیکنه درحالی که حتی رونالدو با ۳تا توپ طلا میاد و شرکت میکنه.

به نظرم ایراد کاملاً بجایی هست که به بیل وارد هست. چون اصلاً تو کار دفاعی شرکت نمیکنه و اگه یادتون باشه پارسال هم یکی دو بازی تو لالیگا سر همین مساله امتیاز از دست دادیم. مخصوصاً سر همون جریان کفش هاش!

[nw_nk]

I want a gentleman - Ronaldo's ex Irina

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[kasra_khan2003]

۵ سال، نه؟ ۵ سال طول کشید تا ایرنا به این نتیجه برسه

[malkemid]

۵ سال، نه؟ ۵ سال طول کشید تا ایرنا به این نتیجه برسه

۵ سال طول کشید که از طریق رونالدو معروف بشه.
اینکه راجع به روابط خصوصی تو مدیا حرف بزنه آدم( حتی بر فرض که حقیقت رو گفته باشه) نشون دهنده ملاک و معیار طرف درباره جنتل بودنه خودش!