با «ترانه مکرم» درباره روند تکامل ترانه‌های «محسن یگانه»: قرار بود من ترانه «حباب» را بگویم...
موسیقی ما - همه ترانه‌های محسن یگانه در آلبوم جدیدش، سروده خود اوست و همین باعث شده خیلی‌ها اعتقاد اشته باشند که شاید استفاده از ترانه سراهای دیگر می‌توانست به بهبود آلبوم کمک شایانی کند. همین صحبت‌ها و نقد‌ها باعث شد سراغ «ترانه مکرم» برویم و درباره روند تکامل ترانه‌های این خواننده گپ بزنیم. روندی که از ابتدای شروع به کار این خواننده بر همین منوال بوده و ادامه دار، به آلبوم «حباب» رسیده است.
محسن یگانه همیشه همه ترانه‌هایش راخودش می‌گوید. شاید خیلی‌ها به این موضوع ایراد بگیرند. اما حداقل ماجرا این است که این آدم خودش است. برعکس خیلی‌های دیگر. خود این خواننده هم اصراری به این قضیه ندارد که همه ترانه‌هایش را خودش بنویسد. اتفاقا من در این باره با ایشان صحبت کردم و خود آقای یگانه دلیل این ماجرا را اینگونه عنوان کردند که چون این ترانه‌ها باید روی ملودی سروده شوند، مجبور بوده خودش همه آن‌ها را یک تنه بگوید. کما اینکه قرار بود ترانه «حباب» را من بنویسم و به دلیل شدت فشارهای کاری آن دوره من نتوانستم آن را بنویسم. می‌خواهم بگویم که خود یگانه هم اصراری برای نوشتن همه ترانه‌هایش ندارد.
آقای یگانه حرف قشنگی را به من زدند و آن هم این بود: «همه آدم‌ها در برهه‌ای از زندگیشان دچار تکرار می‌شوند. این یک چیز طبیعی است.» دوستان دیگر هم به خوبی توانستند متوجه شوند که برای خلق فضاهای جدید باید سراغ آدم‌های جدید بروند. در این آلبوم از لحاظ فضا‌ها باید بگویم که هیچ فرقی با آثار قبلی نداشته و فضا‌ها همان فضاهاست. در مورد تعداد قطعات من به شخصه معتقدمکه اصلا با این تعداد موافق نیستم. چون از فضای مردم و مخاطب این روز‌ها فاصله دارد. مخاطب موسیقی دیگر حوصله تعداد قطعات بالا را ندارد و بیشتر از ۸، ۹ قطعه واقعا خسته کننده است. این تعداد قطعه باعث می‌شود قطعات نشنیده و تمام نشده، هر کسی سراغ کار بعدی برود.
قطعا ضعف در بخش‌های مختلف وجود دارد و بخش ترانه‌ها هم همینطور. ولی چیزی که هست یگانه همیشه احساسش را خیلی راحت و بی‌شیله پیله عنوان می‌کند. هنوز هم من قطعه «سکوت» آلبوم قبلی را بیشتر از هر آلبوم و اثر دیگر او دوست داشته و دارم. به نظر من این آلبوم به لحاظ تکنیکی ضعف‌هایی دارد، اما از طرف دیگر، آنقدر به لحاظ حسی قوی هست که این ضعف‌ها پوشانده شود و مردم با آن کنار بیایند. اگر این نقص‌ها برطرف میشد دیگر چیزی برای ایراد گرفتن باقی نمی‌ماند و ما الان باید در مدح این آلبوم می‌نوشتیم. بیائید این طور فکر کنیم که یگانه با همین آثارش هم حس خوب را به مخاطبان‌اش منتقل می‌کند.
اینکه ترانه‌ها بر اساس ملودی گفته شوند، از نظر من ایراد نیست. خود من تجربه‌های زیادی با این شیوه داشته‌ام. مثلا کار «ساعت ۹» سیروان. همیشه این طور نیست که با این روش ترانه گفتن به حس کار ضربه بزند. خیلی جاها هم آثار زیبایی با همین روش خلق شده. بستگی به طرفی که این اثر را خلق می‌کند، دارد. باید طرف کار بلد باشد. بعضی جاها هست که باید حواست جمع باشد. مثلا یک بار به خود من ترانه‌ای سفارش داده شد که قرار بود روی ملودی‌ای از «لئونارد کوئن» اجرا شود. من قبول نکردم. چون مشخص بود که هرگز نمی‌تواند مثل کار اصلی عالی شود و کار هرچقدر هم که خوب باشد، بالاخره شنونده آن را با کار اصلی که قطعا بی‌نظیر بوده، مقایسه می‌کند. همین قضاوت‌ها باعث می‌شود که به کار ضربه بخورد. قطعا بعضی جاها هم هست که بر اساس ملودی ترانه نوشتن، به حس کار ضربه می‌زند.
اگر قرار باشد در یک نتیجه گیری کلی درباره ترانه‌های آلبوم «حباب» نظر بدهم، قطعا ترانه‌ها حس بالا و تکنیک متوسطی دارند. هرچند خیلی جاها موسیقی و صدای محسن یگانه این ضعف را پوشانده. در مقایسه با کارهای قبلی هم بدون شک من آلبوم قبلی این خواننده را ترجیح می‌دهم.
جواب بصورت نقل قول
.gif "N Aggressive (4)")
نوشته شده توسط 3Dmajid
