انسانی بر زمینهء غروب می شکُفد
و تصویر, جهان کامل می شود.
پرواز, دسته ای از گُنجشکان, هیاهو
در موازی سُرخی, دور دست،
و زیبایی, گستردهء سبز
در چشمان, نقاشی مست.
زمان، جوانهء بهار می کند
وقصهء آفرینش درین غروب, پُرتنش
دوباره می شود.
--------------
سلام پایان جان خوبی؟