تبلیغات :
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام

[ + افزودن آگهی متنی جدید ]




صفحه 15 از 19 اولاول ... 5111213141516171819 آخرآخر
نمايش نتايج 141 به 150 از 186

نام تاپيک: امداد رساني و كمكهاي اوليه

  1. #141
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    موقعيت‌ اورژانس‌، بايد از يك‌ مجموعه‌ اقدامات‌ مشخص‌ پيروي‌ كنيد. از اين‌ طريق‌، شما قادر خواهيد بود موارد ضروري‌ را اولويت‌بندي‌ كنيد و شخصاً تصميم‌گيري‌ كنيد. گام‌هاي‌ اصلي‌ عبارتند از: ارزيابي‌ وضعيت‌، بي‌خطر كردن‌ محل‌، ارايه‌ كمك‌هاي‌ اورژانس‌ و كمك‌ گرفتن‌ از ديگران‌. قبل‌ از دست‌ زدن‌ به‌ هر كاري‌، سعي‌ كنيد بر احساسات‌ خود غلبه‌ كنيد و يك‌ لحظه‌ بينديشيد. بسيار مهم‌ است‌ كه‌ خود را در معرض‌ خطر قرار ندهيد بنابراين‌ در مواردي‌ كه‌ خطرناك‌ است‌، به‌ سرعت‌ وارد نشويد. به‌ خطر وجود گاز يا بنزين‌ دقت‌ كنيد. به‌ علاوه‌، سعي‌ نكنيد همه‌ كارها را به‌ تنهايي‌ انجام‌ بدهيد.
    اولويت‌هاي‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌وضعيت‌ را ارزيابي‌ كنيد. به‌ سرعت‌ و با حفظ‌ خونسردي‌، آنچه‌ را كه‌ رخ‌ داده‌ تحت‌ نظر بگيريد و به‌ دنبال‌ هرگونه‌ خطر تهديدكننده‌ خود يا مصدوم‌ بگرديد. هرگز خود را در معرض‌ خطر قرار ندهيد.
    محل‌ را از خطر عاري‌ كنيد. در حد توان‌، مصدوم‌ را از خطر محافظت‌ كنيد اما به‌ محدوديت‌هاي‌ خودتان‌ هم‌ واقف‌ باشيد.
    كمك‌هاي‌ اورژانس‌ را ارايه‌ دهيد. وضعيت‌ تمام‌ مصدومان‌ را ارزيابي‌ كنيد تا بتوانيد اولويت‌ها را مشخص‌ كنيد و اول‌ آنهايي‌ را كه‌ دچار وضعيت‌هاي‌ تهديدكننده‌ حيات‌ هستند درمان‌ كنيد.
    از ديگران‌ كمك‌ بگيريد. به‌ سرعت‌ مطمئن‌ شويد كه‌ هرگونه‌ كمك‌ طبي‌ ضروري‌ يا كمك‌هاي‌ تخصصي‌ درخواست‌ شده‌اند و در راه‌ هستند
    .ارزيابي‌ وضعيت‌رويكرد شما بايد بسيار سريع‌ و در عين‌ حال‌ با حفظ‌ خونسردي‌ و كنترل‌ باشد. اولويت‌هاي‌ كاري‌ شما عبارتند از: شناسايي‌ هرگونه‌ خطر براي‌ خودتان‌، مصدوم‌ و ناظران‌، سپس‌ بررسي‌ امكانات‌ موجود و نوع‌ كمكي‌ كه‌ ممكن‌ است‌ به‌ آن‌ نياز داشته‌ باشيد. هنگامي‌ كه‌ پيشنهاد كمك‌ به‌ شخص‌ مي‌دهيد، بگوييد كه‌ از مهارت‌هاي‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ برخوردار هستيد. اگر هيچ‌ پزشك‌، پرستار يا افراد كارآزموده‌ ديگري‌ در محل‌ حضور ندارند، با خونسردي‌ مسؤوليت‌ را بپذيريد. ابتدا سؤالات‌ زير را از خود بپرسيد:
    آيا خطر همچنان‌ وجود دارد؟
    آيا جان‌ كسي‌ در معرض‌ خطر فوري‌ قرار دارد؟
    آيا ناظري‌ براي‌ كمك‌ وجود دارد؟
    آيا من‌ به‌ كمك‌ تخصصي‌ نياز دارم‌؟
    بي‌خطر كردن‌ محل‌شرايطي‌ كه‌ منجر به‌ وقوع‌ حادثه‌ شده‌ است‌، مي‌تواند همچنان‌ خطرزا باشد. فراموش‌ نكنيد كه‌ امنيت‌ خودتان‌ در درجه‌ اول‌ قرار دارد. اغلب‌ اقدامات‌ ساده‌ (مثل‌ خاموش‌ كردن‌ يك‌ سوييچ‌) براي‌ بي‌خطر كردن‌ محل‌ كفايت‌ مي‌كند. اگر نمي‌توانيد خطر تهديدكننده‌ حيات‌ را از بين‌ ببريد، بايد سعي‌ كنيد بين‌ مصدوم‌ و محل‌ خطر، قدري‌ فاصله‌ ايجاد كنيد و در صورت‌ امكان‌، ميزان‌ خطر را به‌ حداقل‌ برسانيد. به‌ عنوان‌ آخرين‌ اقدام‌، بايد مصدوم‌ را از محل‌ خطر دور كنيد (به‌ مبحث‌ « جابه‌جا كردن‌ بيماران‌ » مراجعه‌ كنيد). معمولاً براي‌ جابه‌جا كردن‌ مصدوم‌ به‌ تجهيزات‌ و كمك‌هاي‌ تخصصي‌ نياز خواهيد داشت‌.بي‌خطر كردن‌ وسيله‌ نقليه‌ در برخورد با مصدومي‌ كه‌ داخل‌ وسيله‌ نقليه‌ است‌، خاموش‌ كردن‌ سوييچ‌ در اولويت‌ قرار دارد. اين‌ عمل‌ خطر ايجاد آتش‌سوزي‌ ناشي‌ از شمع‌ اتومبيل‌ را كاهش‌ مي‌دهد.ارايه‌ كمك‌هاي‌ اورژانس‌پس‌ از بي‌خطر شدن‌ محل‌، به‌ سرعت‌ يك‌ بررسي‌ مقدماتي‌ و ارزيابي‌ اوليه‌ از هر مصدوم‌ انجام‌ دهيد تا مصدوماني‌ را كه‌ به‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ اورژانس‌ نياز دارند، فوراً درمان‌ كنيد. به‌ هر حال‌، درخواست‌ كمك‌ ضروري‌ را به‌ تأخير نيندازيد؛ در صورت‌ امكان‌، از يك‌ ناظر بخواهيد كه‌ اين‌ كار را انجام‌ دهد. براي‌ پي‌ بردن‌ به‌ وجود يا عدم‌ وجود تنفس‌ در مصدوم‌، به‌ قفسه‌ سينه‌ وي‌ نگاه‌ كنيد. در مورد هر مصدوم‌، موارد زير را بررسي‌ كنيد:
    آيا مصدوم‌ هوشيار است‌؟
    آيا راه‌ تنفس‌ باز است‌؟
    آيا مصدوم‌ نفس‌ مي‌كشد؟
    آيا نشانه‌هاي‌ گردش‌ خون‌ در مصدوم‌ وجود دارند؟ مشاهدات‌ شما، اولويت‌ها و نيز زمان‌ نياز به‌ كمك‌ و ميزان‌ كمك‌ موردنياز را تعيين‌ مي‌كنند.
    انجام‌ كمك‌هاي‌ اورژانس‌ به‌ محض‌ برطرف‌ شدن‌ خطر، ارزيابي‌ اوليه‌ را انجام‌ دهيد: بررسي‌ كنيد كه‌ آيا راه‌ تنفس‌ مصدوم‌ باز است‌، نفس‌ مي‌كشد و نشانه‌هاي‌ كار كردن‌ قلب‌ و گردش‌ خون‌ وجود دارند يا خير.كمك‌ گرفتن‌ از ديگران‌گاهي‌ امكان‌ دارد كه‌ همزمان‌ با چندين‌ كار مواجه‌ شويد: حفظ‌ امنيت‌، تماس‌ تلفني‌ براي‌ درخواست‌ كمك‌ و آغاز كمك‌هاي‌ اوليه‌. مي‌توانيد از افراد ديگري‌ براي‌ انجام‌ كارهاي‌ زير كمك‌ بخواهيد:
    بي‌خطر كردن‌ محل‌
    انجام‌ تماس‌ تلفني‌ براي‌ درخواست‌ كمك‌
    آوردن‌ تجهيزات‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌
    كنترل‌ ترافيك‌ و ناظران‌
    كنترل‌ خونريزي‌ يا نگه‌ داشتن‌ يك‌ اندام‌
    خلوت‌ كردن‌ اطراف‌ مصدوم‌
    انتقال‌ مصدوم‌ به‌ يك‌ مكان‌ بي‌خطر
    برخورد با ناظران‌ ممكن‌ است‌ افراد حاضر در صحنه‌ حادثه‌ بتوانند به‌ راه‌هاي‌ مختلف‌ به‌ شما كمك‌ كنند (مثلاً آوردن‌ تجهيزات‌ يا كنترل‌ كردن‌ ساير ناظران‌). به‌ آنها بگوييد كه‌ آموزش‌هاي‌ مربوط‌ به‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ را پشت‌ سر گذارده‌ايد و درخواست‌هاي‌ خود را با صراحت‌ مطرح‌ كنيد.كنترل‌ كردن‌ ناظران‌واكنش‌هاي‌ ناظران‌ ممكن‌ است‌ باعث‌ شود كه‌ شما نگران‌ يا حتي‌ عصباني‌ شويد. ممكن‌ است‌ اين‌ افراد هيچ‌ آموزشي‌ درباره‌ اين‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ نديده‌ باشند و احساس‌ ترس‌ يا بي‌فايده‌ بودن‌ كنند. در صورتي‌ كه‌ اين‌ عده‌ خود در حادثه‌ حضور داشته‌ باشند و يا شاهد آن‌ بوده‌اند، ممكن‌ است‌ آسيب‌ ديده‌ باشند و قطعاً دلواپس‌ و نگران‌ خواهند بود. اگر به‌ هر طريقي‌ نياز به‌ كمك‌ يك‌ ناظر داشتيد، اين‌ مطالب‌ را فراموش‌ نكنيد. روشي‌ قاطعانه‌ توأم‌ با خوش‌ رفتاري‌ به‌ كار بگيريد.

  2. #142
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    تماس‌ تلفني‌ براي‌ درخواست‌ كمك‌:
    ما مي‌توانيد با تلفن‌ به‌ تعدادي‌ از مراكز، درخواست‌ كمك‌ كنيد.
    خدمات‌ اورژانس‌: پليس‌، مراكز آتش‌نشاني‌ يا مراكز آمبولانس‌؛ گروه‌هاي‌ نجات‌ معدن‌، كوهستان‌، غار و بيابان‌؛ نيروهاي‌ حراست‌ ساحل‌ (گارد ساحلي‌)
    خدمات‌ شهري‌: گاز، برق‌ يا آب‌
    خدمات‌ سلامت‌: پزشكان‌، دندانپزشكان‌، پرستاران‌، ماماها تماس‌هاي‌ اورژانس‌ رايگان‌ هستند و از طريق‌ تمام‌ دستگاه‌هاي‌ تلفن‌ (مثل‌ تلفن‌هاي‌ اتومبيل‌ يا تلفن‌هاي‌ همراه‌) قابل‌ انجام‌ هستند. در جاده‌هاي‌ ماشين‌ رو، در هر چندكيلومتر يك‌ دستگاه‌ تلفن‌ اورژانس‌ وجود دارد؛ پيكان‌هاي‌ روي‌ تيرك‌هاي‌ نشانگر كه‌ بين‌ اين‌ تلفن‌ها واقع‌ شده‌اند، جهت‌ نزديك‌ترين‌ تلفن‌ را نشان‌ مي‌دهند. براي‌ فراخواني‌ كمك‌ از طريق‌ اين‌ تلفن‌ها، تنها كافي‌ است‌ گوشي‌ را برداريد و شماره‌ تلفن‌ امداد را بگيريد؛ به‌ درخواست‌ شما پاسخ‌ داده‌ مي‌شود. اگر براي‌ درخواست‌ كمك‌ از طريق‌ تلفن‌، مجبور به‌ ترك‌ مصدوم‌ هستيد، قبلاً با انجام‌ عمليات‌ حياتي‌، خطرهاي‌ تهديدكننده‌ را در مصدوم‌ به‌ حداقل‌ برسانيد (به‌ « ارزيابي‌ اوليه‌ » مراجعه‌ كنيد). تماس‌ خود را كوتاه‌ ولي‌ دقيق‌ انجام‌ دهيد. اگر از شخص‌ ديگري‌ خواستيد كه‌ اين‌ تماس‌ را برقرار سازد، از او بخواهيد كه‌ (پس‌ از انجام‌ تماس‌) برگردد و شما را از آمدن‌ نيروهاي‌ امدادي‌، مطمئن‌ سازد.

    برقراري‌ تماس‌ تلفني

    وقتي‌ با تلفن‌ اورژانس‌ تماس‌ مي‌گيريد، در مورد خدمات‌ موردنياز شما سؤال‌ مي‌شود و سپس‌ به‌ افسر كنترل‌ مربوطه‌ وصل‌ مي‌شويد. اگر با چندين‌ مصدوم‌ مواجه‌ شده‌ايد، آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد؛ مركز آمبولانس‌ به‌ ساير مراكز خدماتي‌ اطلاع‌ خواهد داد. اگر در مورد موقعيت‌ مكاني‌ خود مطمئن‌ نيستيد، هراس‌ به‌ خود راه‌ ندهيد. سعي‌ كنيد از بوميان‌ و اطرافيان‌ موقعيت‌ جغرافيايي‌ محل‌ را جويا شويد. ممكن‌ است‌ از شما بخواهند كه‌ براي‌ «نشان‌ دادن‌ راه‌» خدمات‌ اورژانس‌، در كنار دستگاه‌ تلفن‌ بمانيد. اگر مي‌خواهيد شخصي‌ را براي‌ انجام‌ اين‌ كار روانه‌ كنيد، مطمئن‌ شويد كه‌ وي‌ اهميت‌ موضوع‌ را درك‌ كرده‌ است‌ و گزارش‌ ماجرا را به‌ شما خواهد رساند.تماس‌ با مركز خدمات‌ اورژانس‌ سعي‌ كنيد خونسردي‌ خود را حفظ‌ كنيد تا بتوانيد تمام‌ اطلاعات‌ موردنياز مركز خدمات‌ اورژانس‌ را ارايه‌ كنيد. تا زماني‌ كه‌ افسر كنترل‌ بتواند خط‌ شما را رديابي‌ كند، تلفن‌ را قطع‌ نكنيد

    اطلاعاتي‌ كه بايد در اختيار اورژانس‌ قرار دهيد؟

    - نام‌ خود را درست‌ بيان‌ كنيد و ذكر كنيد كه‌ به‌ اندازه‌ ظرفيت‌ خود به‌ عنوان‌ يك‌ ارايه‌كننده‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌، مشغول‌ به‌ فعاليت‌ هستيد. جزييات‌ زير ضروري‌ هستند:
    - شماره‌ تلفن خودتان
    - محل‌ دقيق‌ حادثه
    در صورت‌ امكان‌، نام‌ يا شماره‌ جاده‌ را بدهيد. هرگونه‌ تقاطع‌ يا نشانه‌ ديگرا را ذكر كنيد.
    - نوع‌ و سنگيني‌ مورد اورژانس‌؛ به‌عنوان‌ مثال‌ «حادثه‌ رانندگي‌، دو ماشين‌، جاده‌ مسدود شده‌، 3 نفر گير افتاده‌اند».
    - تعداد، جنس‌ و سن‌ تقريبي‌ مصدومان‌ و هر چيزي‌ كه‌ در مورد وضعيت‌ آنها مي‌دانيد؛ به‌عنوان‌ مثال‌ «مرد، پنجاه‌ و چند ساله‌، مشكوك‌ به‌ حمله‌ قلبي‌، ايست‌ قلبي‌».
    - جزييات‌ هر نوع‌ خطر مثل‌ گاز، مواد سمي‌، صدمه‌ خطوط‌ نيرو يا وضع‌ آب‌ و هوا (مثلاً مه‌ يا جاده‌ يخ‌ زده‌).

  3. #143
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    مصدومان‌ متعدد:
    در وضعيت‌هايي‌ مثل‌ حوادث‌ ترافيكي‌ عمده‌، ممكن‌ است‌ مجبور باشيد همزمان‌ به‌ چندين‌ مصدوم‌ رسيدگي‌ كنيد. ممكن‌ است‌ تنها يا همراه‌ با ساير ارايه‌كنندگان‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ مشغول‌ كار باشيد و يا به‌ متخصصان‌ كمك‌ برسانيد. در هر كدام‌ از اين‌ وضعيت‌ها، استفاده‌ از يك‌ راه‌ و روش‌ منظم‌ توأم‌ با خونسردي‌ در آشفتگي‌ و هرج‌ و مرج‌ ابتدايي‌، بسيار مهم‌ است‌. در ابتدا تمام‌ مصدومان‌ بي‌هوش‌ را شناسايي‌ كرده‌، بر سر آنها حاضر شويد و با انجام‌ ارزيابي‌ اوليه‌ هرگونه‌ آسيب‌ تهديدكننده‌ حيات‌ را شناسايي‌ و درمان‌ كنيد.ن
    نحوه‌ برخورد با حادثه‌
    حوادث‌ عمده‌اي‌ كه‌ تعداد زيادي‌ مصدوم‌ به‌ جاي‌ مي‌گذارند، فشار توان‌فرسايي‌ بر دوش‌ نجات‌دهندگان‌ وارد مي‌كنند. مجرب‌ترين‌ ارايه‌كننده‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ كه‌ در محل‌ حادثه‌ حاضر است‌، بايد مسؤوليت‌ را بر عهده‌ بگيرد. اولين‌ كار آن‌ است‌ كه‌ مطمئن‌ شويد با مراكز خدمات‌ اورژانس‌ تماس‌ گرفته‌ شده‌ و اطلاعات‌ دقيق‌ در مورد حادثه‌، در اختيار آنها گذاشته‌ شده‌ است‌. اولويت‌ بعدي‌، ارزيابي‌ صحنه‌ حادثه‌ و در صورت‌ امكان‌، بي‌خطر ساختن‌ آن‌ است‌. سپس‌، ارايه‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ اورژانس‌ را در صورت‌ بي‌خطر بودن‌، آغاز كنيد. در صورتي‌ كه‌ ساير ارايه‌كنندگان‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ از راه‌ رسيدند، در حد توان‌ اطلاعات‌ در اختيارشان‌ بگذاريد. با ورود خدمات‌ اورژانس‌، افسر ارشد كنترل‌ اوضاع‌ را در دست‌ خواهد گرفت‌. در حوادث‌ عمده‌، پليس‌ محل‌هايي‌ را براي‌ تجمع‌ اختصاص‌ مي‌دهد و افسراني‌ را براي‌ دريافت‌ گزارش‌هاي‌ نجات‌دهندگان‌ منصوب‌ مي‌كند. از بين‌ نبردن‌ شواهد موجود در محل‌ حادثه‌ بسيار مهم‌ است‌ چون‌ ممكن‌ است‌ در آينده‌ نياز به‌ تحقيقات‌ قانوني‌ باشد.

    نقش‌ ارايه‌كننده‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌

    در حوادث‌ عمومي‌ عمده‌ (به‌خصوص‌ وقتي‌ كه‌ يك‌ پزشك‌ در گروه‌ شما حضور دارد)، ارايه‌كنندگان‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ تا زمان‌ ورود آمبولانس‌ و ساير خدمات‌، نقش‌ گروه‌ پزشكي‌ حاضر در محل‌ را ايفا مي‌كنند. با ورود اين‌ افراد، نقش‌ شما در رسيدگي‌ به‌ حادثه‌، كاهش‌ مي‌يابد. در تمام‌ حوادث‌ عمده‌، در صورتي‌ كه‌ يكي‌ از اعضاي‌ خدمات‌ اورژانس‌ از شما درخواست‌ كند كه‌ صحنه‌ را ترك‌ كنيد، بايد اين‌ كار را انجام‌ دهيد. البته‌ ممكن‌ است‌ از شما درخواست‌ شود كه‌ با انجام‌ كارهاي‌ ساده‌اي‌ (مثل‌ در دست‌ گرفتن‌ سرم‌ يا نگه‌ داشتن‌ اندام‌ آسيب‌ ديده‌) به‌ گروه‌ پزشكي‌ ياري‌ برسانيد. هميشه‌ به‌ اين‌ درخواست‌ها پاسخ‌ مثبت‌ بدهيد؛ از كمك‌ شما به‌ غايت‌ تقدير خواهد شد

    .چه‌ كمكي‌ از دست‌ شما برمي‌آيد

    - مصدوماني‌ را كه‌ آسيب‌ جدي‌ دارند شناسايي‌ و براي‌ درمان‌ فوري‌ علامت‌گذاري‌ كنيد. تمام‌ مصدوماني‌ را كه‌ آسيب‌ جزيي‌ دارند به‌ سرعت‌ از محل‌ منتقل‌ كنيد تا دسترسي‌ به‌ موارد جدي‌، تسهيل‌ شود؛ آسيب‌هاي‌ جزيي‌ را مي‌توان‌ در فرصت‌ مناسب‌ درمان‌ كرد. اين‌ كار را «ترياژ» مي‌نامند.
    - مصدوماني‌ را كه‌ واضحاً فوت‌ كرده‌اند، رها كنيد. به‌ اين‌ طريق‌ شما مي‌توانيد به‌ ساير مصدوماني‌ كه‌ نياز به‌ كمك‌ دارند، به‌طور مؤثر رسيدگي‌ كنيد.
    - بر روي‌ تمام‌ مصدومان‌، برچسبي‌ شامل‌ نام‌ آنها و جزيياتي‌ درباره‌ وضعيت‌شان‌ قرار دهيد تا اطلاعات‌ دقيقي‌ براي‌ پرسنل‌ پزشكي‌ فراهم‌ كرده‌ باشيد.
    - به‌ كاركنان‌ و ساكنان‌ نزديك‌ به‌ محل‌ حادثه‌، نسبت‌ به‌ وجود خطرهاي‌ بيشتر (پنهان‌) هشدار دهيد.اولويت‌بندي‌ : مصدوماني‌ را كه‌ آسيب‌هاي‌ جزيي‌ دارند، از سر راه‌ دور كنيد تا پرسنل‌ اورژانس‌ بتوانند بر سر مصدوماني‌ كه‌ آسيب‌هاي‌ جدي‌تري‌ دارند، حاضر شوند.

  4. #144
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    حوادث‌ رانندگي‌:
    شدت‌ حوادث‌ رانندگي‌ از سقوط‌ دوچرخه‌ تا تصادف‌ شديد با اتومبيل‌، متفاوت‌ است‌. محل‌ حادثه‌ اغلب‌ به‌ دليل‌ ترافيك‌ در حال‌ حركت‌، پر از خطرهاي‌ جدي‌ است‌. بي‌خطر كردن‌ محل‌ حادثه‌ قبل‌ از حاضر شدن‌ بر سر مصدومان‌، بسيار حياتي‌ است‌. اين‌ اقدام‌ به‌ شما امكان‌ مي‌دهد كه‌ از خود، مصدوم‌ و ساير افراد عبوركننده‌ از جاده‌، حفاظت‌ كنيد. به‌ محض‌ بي‌خطر شدن‌ محل‌، به‌ سرعت‌ وضعيت‌ مصدومان‌ را ارزيابي‌ كرده‌، درمان‌ را اولويت‌بندي‌ كنيد. به‌ مصدوماني‌ كه‌ به‌ كمك‌هاي‌ اورژانس‌ نياز دارند، قبل‌ از ديگران‌ رسيدگي‌ كنيد.

    بي‌خطر كردن‌ محل

    - ابتدا از امنيت‌ خود مطمئن‌ شويد و از انجام‌ كاري‌ كه‌ ممكن‌ است‌ شما را به‌ مخاطره‌ بيندازد، پرهيز كنيد.
    - اتومبيل‌ خود را در محلي‌ امن‌ و كاملاً با فاصله‌ نسبت‌ به‌ محل‌ حادثه‌ پارك‌ كنيد و چراغ‌هاي‌ خطر آن‌ را به‌ حالت‌ چشمك‌زن‌ قرار دهيد.
    - هرگز در عرض‌ يك‌ جاده‌ عريض‌ ندويد.
    - در شب‌، لباسي‌ بپوشيد يا چيزي‌ حمل‌ كنيد كه‌ روشن‌ يا منعكس‌كننده‌ نور باشد و از چراغ‌قوه‌ استفاده‌ كنيد. پس‌ از انجام‌ موارد فوق‌، احتياط‌هاي‌ كلي‌ زير را رعايت‌ كنيد:
    - چند ناظر را براي‌ هشدار دادن‌ به‌ ساير رانندگان‌ و كاستن‌ از سرعت‌ آنها روانه‌ كنيد.
    - حداقل‌ به‌ فاصله‌ 45 متر از محل‌ حادثه‌ در هر دو طرف‌ آن‌، مثلث‌ يا چراغ‌ هشداردهنده‌ قرار دهيد.
    موتور تمام‌ وسايل‌ نقليه‌ آسيب‌ديده‌ را خاموش‌ كرده‌، در صورت‌ امكان‌، مخزن‌ سوخت‌ را در ماشين‌هاي‌ ديزلي‌ و موتور سيكلت‌ها خاموش‌ كنيد.
    - وسيله‌ نقليه‌ را بي‌حركت‌ كنيد. اگر وسيله‌ نقليه‌ روي‌ چهارچرخ‌ است‌، ترمز دستي‌ را كشيده‌، اتومبيل‌ را در دنده‌ قرار دهيد و يا چند قطعه‌ سنگ‌ بزرگ‌ را درست‌ در جلوي‌ چرخ‌ها بگذاريد. اگر وسيله‌ نقليه‌ چپ‌ كرده‌ است‌، سعي‌ نكنيد آن‌ را برگردانيد اما از واژگون‌ شدن‌ آن‌ پيشگيري‌ كنيد.
    - مراقب‌ خطرهاي‌ فيزيكي‌ باشيد. اطمينان‌ حاصل‌ كنيد كسي‌ سيگار نمي‌كشد. گروه‌ خدمات‌ اورژانس‌ را از وجود خطوط‌ نيروي‌ آسيب‌ديده‌، سوخت‌ پخش‌ شده‌ و هرگونه‌ وسيله‌ نقليه‌اي‌ كه‌ نشانه‌ «خطر شيميايي‌» دارد، آگاه‌ سازيد
    .

    نشانه‌هاي‌ خطر شيميايي‌ پلاك‌ خطر شيميايي‌ (شكل‌ زير) نشان‌ مي‌دهد كه‌ وسيله‌ نقليه‌ در حال‌ حمل‌ يك‌ ماده‌ خطرناك‌ است‌. ماهيت‌ اين‌ خطر بالقوه‌ با يك‌ نشانه‌ (شكل‌هاي‌ سمت‌ راست‌) مشخص‌ مي‌شود. خدمات‌ اورژانس‌ قادر به‌ تفسير اين‌ اطلاعات‌ خواهد بود

    .مواد خطرناك

    در هر حادثه‌ (رانندگي‌) ممكن‌ است‌ عوارضي‌ مثل‌ ريزش‌ مواد خطرناك‌ يا فرار گازهاي‌ سمي‌ رخ‌ دهد. ناظران‌ را از صحنه‌ حادثه‌ دور كرده‌، موافق‌ جريان‌ باد بايستيد. به‌ علامت‌هاي‌ «خطر شيميايي‌» روي‌ وسايل‌ نقليه‌ توجه‌ كرده‌، گروه‌ خدمات‌ اورژانس‌ را در جريان‌ قرار دهيد. اگر در مورد امنيت‌ خود يا مفهوم‌ يك‌ نشانه‌ مشكوك‌ هستيد، از محل‌ فاصله‌ بگيريد. در صورتي‌ كه‌ ريزش‌ مواد وجود دارد و يا روي‌ نوار بالا و چپ‌ علامت‌ «خطر شيميايي‌» حرف‌ « E » به‌ چشم‌ مي‌خورد (حرف‌ « E » به‌ معناي‌ خطر امنيت‌ عمومي‌ است‌)، به‌ دقت‌ مراقب‌ اوضاع‌ باشيد.بررسي‌

    وضعيت‌ مصدومان‌

    به‌ سرعت‌ تمام‌ مصدومان‌ را ارزيابي‌ كنيد. اگر بيش‌ از يك‌ مصدوم‌ وجود دارد، ابتدا به‌ آنهايي‌ كه‌ ممكن‌ است‌ آسيب‌هاي‌ تهديدكننده‌ حيات‌ (مثل‌ سوختگي‌ يا زخم‌ شديد) داشته‌ باشند، رسيدگي‌ كنيد. در صورت‌ امكان‌، مصدومان‌ را در همان‌ وضعيتي‌ كه‌ با آنها مواجه‌ شديد، درمان‌ كنيد؛ تنها در صورتي‌ كه‌ مصدومي‌ در خطر باشد يا به‌ منظور ارايه‌ درمان‌ نجات‌بخش‌، مي‌توانيد وي‌ را جابه‌جا كنيد. محل‌ را به‌طور كامل‌ جستجو كنيد تا از مصدوماني‌ كه‌ به‌ مناطق‌ دورتر پرتاب‌ شده‌اند يا از آنهايي‌ كه‌ به‌ خاطر منگي‌، بي‌هدف‌ حركت‌ كرده‌ و از محل‌ دور شده‌اند، غفلت‌ نكرده‌ باشيد. اگر مصدومي‌ در داخل‌ يا زير يك‌ وسيله‌ نقليه‌ گير افتاده‌ است‌، به‌ كمك‌ خدمات‌ آتش‌نشاني‌ و نجات‌ احتياج‌ خواهيد داشت‌. بنابراين‌ در اسرع‌ وقت‌ با اين‌ مراكز تماس‌ بگيريد.



    نحوه‌ برخورد با مصدومان‌ داخل‌ وسيله‌ نقليه‌:
    در زماني‌ كه‌ شما مصدوم‌ را از نظر وجود آسيب‌هاي‌ بالقوه‌ تهديدكننده‌ حيات‌ ارزيابي‌ مي‌كنيد، ناظران‌ مي‌توانند با نگه‌ داشتن‌ سر مصدوم‌، به‌ شما كمك‌ كنند.در برخورد با يك‌ مصدوم‌، ابتدا يك‌ ارزيابي‌ اوليه‌ انجام‌ دهيد و در صورت‌ امكان‌، به‌ آسيب‌هاي‌ تهديدكننده‌ حيات‌ رسيدگي‌ كنيد. در مورد هر مصدومي‌ كه‌ در حوادث‌ رانندگي‌ آسيب‌ ديده‌ است‌، هميشه‌ فرض‌ كنيد كه‌ آسيب‌ گردن‌ (نخاع‌) وجود دارد و سر مصدوم‌ را تا رسيدن‌ نيروهاي‌ كمكي‌، با دست‌ نگه‌ داريد. در مدتي‌ كه‌ منتظر رسيدن‌ كمك‌هاي‌ تخصصي‌ هستيد، علايم‌ حياتي‌ مصدوم‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌،
    نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد .





    نحوه‌ برخورد با مصدومان‌ روي‌ جاده‌:
    پس‌ از اطمينان‌ از بي‌خطر بودن‌ اوضاع‌، مصدوم‌ را از نظر وجود آسيب‌هاي‌ تهديدكننده‌ حيات‌ بررسي‌ كنيد. مصدوم‌ را فقط‌ در صورتي‌ مي‌توانيد جابه‌جا كنيد كه‌ كاملاً ضرورت‌ داشته‌ باشد.

    هشدار!

    مصدوم‌ را حركت‌ ندهيد مگر وقتي‌ كه‌ قطعاً ضرورت‌ داشته‌ باشد.
    اگر لازم‌ باشد مصدوم‌ را حركت‌ دهيد، روش‌ مورد استفاده‌ براي‌ جابه‌جا كردن‌ مصدوم‌ بسته‌ به‌ وضعيت‌ وي‌ و نيز وجود يا عدم‌ وجود نيروهاي‌ كمكي‌، فرق‌ مي‌كند (مبحث‌ « جابه‌جا كردن‌ بيماران‌ » را ببينيد).
    از يك‌ ناظر بخواهيد كه‌ موقعيت‌ وسيله‌ نقليه‌ و مصدوم‌ را نشانه‌گذاري‌ كند؛ اين‌ اطلاعات‌ براي‌ پليس‌ مفيد است‌.

  5. #145
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض


  6. #146
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    ارزیابی ثانویه:
    پس‌ از آنكه‌ مطمئن‌ شديد مصدوم‌ در معرض‌ خطر فوري‌ نيست‌ و ارزيابي‌ اوليه‌ به‌ پايان‌ رسيد ، ارزيابي‌ ثانويه‌ را آغاز كنيد. اين‌ عمل‌، شامل‌ پي‌ بردن‌ به‌ ماجرا (اخذ شرح‌ حال‌) و انجام‌ معاينه‌ فيزيكي‌ است‌. شرايط‌ موجود مشخص‌ خواهد كرد كه‌ در معاينه‌ چقدر بايد به‌ جزييات‌ بپردازيد. به‌ عنوان‌ مثال‌، در شرايط‌ سرما و رطوبت‌ كه‌ منتظر رسيدن‌ آمبولانس‌ هستيد، تنها لازم‌ است‌ به‌ آسيب‌هاي‌ عمده‌ رسيدگي‌ كنيد؛ گرم‌ و خشك‌ نگه‌ داشتن‌ مصدوم‌ در اولويت‌ قرار دارد. اگر شخص‌ توانست‌ علايمي‌ را توصيف‌ كند ، بر درمان‌ همان‌ مشكلات‌ تمركز كنيد.

    گرفتن‌ شرح‌ حال

    - شرح‌ حال‌ در واقع‌ توصيفي‌ است‌ از نحوه‌ وقوع‌ حادثه‌، نحوه‌ ادامه‌ پيدا كردن‌ آسيب‌ يا نحوه‌ شروع‌ و تداوم‌ بيماري‌. براي‌ اخذ شرح‌ حال‌، از مصدوم‌ سؤال‌ كنيد و با ناظراني‌ كه‌ شاهد حادثه‌ بوده‌اند، گفتگو كنيد. سعي‌ كنيد تصوير كاملي‌ از موقعيت‌ بسازيد.
    به‌عنوان‌ مثال‌:
    - مصدوم‌، آخرين‌ بار در چه‌ زماني‌ غذا خورده‌ يا چيزي‌ نوشيده‌ است‌؟
    - آيا مصدوم‌ بيماري‌ خاصي‌ دارد يا داروي‌ خاصي‌ مصرف‌ مي‌كند؟
    - نيروي‌ ايجادكننده‌ آسيب‌ چقدر شديد بوده‌ است‌ و چگونه‌ اعمال‌ شده‌ است‌؟
    - درباره‌ شرايط‌ محيط‌ سؤال‌ كنيد (آيا مصدوم‌ در يك‌ اتاق‌ گرم‌ و دمدار قرار داشته‌ يا در يك‌ اتاق‌ سرد و يا با وزش‌ باد يا باران‌ مواجه‌ شده‌ است‌؟)
    - در مورد سن‌ و وضعيت‌ سلامت‌ مصدوم‌ تحقيق‌ كنيد: لغزيدن‌ و افتادن‌ يك‌ جوان‌ كه‌ بدني‌ آماده‌ دارد، ممكن‌ است‌ منجر به‌ پيچ‌ خوردن‌ مچ‌ پا يا دست‌ وي‌ شود اما همين‌ حادثه‌ در مورد يك‌ زن‌ سالخورده‌، احتمالاً منجر به‌ شكستگي‌ بازو يا لگن‌ وي‌ خواهد شد.
    - هويت‌ مصدوم‌ و در صورت‌ امكان‌، محل‌ زندگي‌ وي‌ را شناسايي‌ كنيد. از اين‌ اطلاعات‌ يادداشت‌ برداشته‌، زمان‌ حادثه‌ و زمان‌ معاينه‌ خود را در آن‌ درج‌ كنيد تا بتوانيد آن‌ را در اختيار پزشك‌ يا گروه‌ خدمات‌ اورژانس‌ قرار دهيد.

    سرنخ‌هاي‌ بيروني

    اگر مصدوم‌ قادر به‌ همكاري‌ نيست‌ و يا بي‌هوش‌ است‌، براي‌ تعيين‌ وضعيت‌ وي‌ به‌ دنبال‌ سرنخ‌هاي‌ بيروني‌ بگرديد (اگر مشكوك‌ به‌ سوءمصرف‌ مواد هستيد، مراقب‌ سوزن‌ها و سرنگ‌هاي‌ همراه‌ مصدوم‌ باشيد). ممكن‌ است‌ با يك‌ كارت‌ ملاقات‌ براي‌ رفتن‌ به‌ بيمارستان‌ يا درمانگاه‌ و يا كارتي‌ كه‌ بر روي‌ آن‌ سابقه‌اي‌ از آلرژي‌، ديابت‌ يا صرع‌ درج‌ شده‌ است‌، مواجه‌ شويد. اسب‌سواران‌ يا دوچرخه‌سواران‌ ممكن‌ است‌ اين‌ كارت‌ را در داخل‌ كلاه‌ يا كلاه‌ ايمني‌ خود قرار دهند. داروها يا غذاها نيز مي‌توانند سرنخ‌هاي‌ ارزشمندي‌ از حادثه‌ در اختيار شما بگذارند؛ به‌ عنوان‌ مثال‌، بيماران‌ مبتلا به‌ ديابت‌ ممكن‌ است‌ چند حبه‌ قند با خود همراه‌ باشند. به‌ علاوه‌، افرادي‌ كه‌ دچار اختلال‌ شناخته‌ شده‌اي‌ هستند، ممكن‌ است‌ بر روي‌ گردن‌بند، دستبند، مدال‌ يا جاكليدي‌ ويژه‌اي، اطلاعات‌ هشداردهنده‌ طبي‌ داشته‌ باشند. اين‌ اشياء را در كنار مصدوم‌ نگه‌ داريد يا آنها را به‌ دو گروه‌ خدمات‌ اورژانس‌ تحويل‌ دهيد

    .

    تزريق‌كننده‌ خودكار: اين‌ وسايل‌ محتوي‌ اپي‌نفرين‌ (آدرنالين‌) بوده‌، براي‌ افرادي‌ كه‌ در معرض‌ شوك‌
    آنافيلاكتيك‌ هستند، كاربرد دارند.
    دستبند هشداردهنده‌: ممكن‌ است‌ روي‌ آن‌ شماره‌ تلفني‌ براي‌ دريافت‌ اطلاعات‌ درباره‌ سابقه‌ پزشكي‌
    بيمار درج‌ شده‌ باشد.
    اسپري‌ استنشاقي‌: وجود يك‌ اسپري‌ استنشاقي‌ معمولاً به‌ اين‌ معني‌ است‌ كه‌ مصدوم‌ مبتلا به‌ آسم‌ است‌.
    داروها: مثل‌ تري‌نيتريت‌ گليسرين‌ براي‌ آنژين‌ صدري يا فني توئين در صرع

    نحوه‌ ايجاد آسيب‌

    شما مي‌توانيد با مشاهده‌ شرايطي‌ كه‌ آسيب‌ در آن‌ رخ‌ داده‌ و نيروهاي‌ دخيل‌ در آسيب‌، سرنخ‌هاي‌ بيشتري‌ در مورد آسيب‌هاي‌ احتمالي‌ و شدت‌ آنها به‌ دست‌ آوريد. اين‌ اطلاعات‌ مفيد هستند زيرا به‌ فرد كمك‌ مي‌كنند تا نوع‌ و شدت‌ آسيب‌ را پيش‌بيني‌ كند. در اكثر موارد، افرادي‌ كه‌ در صحنه‌ حادثه‌ يا در زمان‌ آسيب‌ با مصدوم‌ سرو كار دارند (اغلب‌، ارايه‌كنندگان‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌) مي‌توانند اين‌ اطلاعات‌ را به‌دست‌ آورند.

    شرايط‌ آسيب

    نوع‌ و شدت‌ آسيب‌ ناشي‌ از ضربه‌ (مثلاً سقوط‌ از ارتفاع‌ يا ضربه‌ ناشي‌ از تصادف‌ اتومبيل‌) را در صورت‌ اطلاع‌ داشتن‌ دقيق‌ از نحوه‌ وقوع‌ حادثه‌، مي‌توان‌ پيش‌بيني‌ كرد. به‌عنوان‌ مثال‌، آسيب‌هاي‌ جدي‌ وارد بر سرنشين‌ يك‌ اتومبيل‌، احتمالاً در ضربه‌ ناشي‌ از تصادم‌ پهلو بيش‌ از تصادم‌ از روبه‌رو با همان‌ سرعت‌ است‌. علت‌ اين‌ مطلب‌ آن‌ است‌ كه‌ بدنه‌ جانبي‌ اتومبيل‌، محافظت‌ كمتري‌ ايجاد مي‌كند و نمي‌تواند به‌ انداه‌ قسمت‌ جلوي‌ اتومبيل‌، انرژي‌ را جذب‌ كند.
    در راننده‌اي‌ كه‌ كمربند ايمني‌ بسته‌ و از ناحيه‌ جلو يا عقب‌ اتومبيل‌ تصادف‌ كرده‌ است‌، مي‌توان‌ به‌ نوع‌ خاصي‌ از آسيب‌ مشكوك‌ شد. بدن‌ به‌طور ناگهاني‌ به‌ يك‌ سمت‌ حركت‌ مي‌كند اما سر براي‌ يك‌ لحظه‌ قبل‌ از حركت‌، عقب‌ مي‌ماند. اين‌ حالت‌ منجر به‌ حركت‌ «شلاقي‌» گردن‌ مي‌شود (شكل‌ مقابل‌). همچنين‌ مصدوم‌ ممكن‌ است‌ آسيب‌هايي‌ ناشي‌ از اثر مهاري‌ كمربند ايمني‌ (مثل‌ كوفتگي‌ يا شكستگي‌ استخوان‌ جناغ‌ سينه‌ و احتمالاً كوفتگي‌ قلب‌ و ريه‌ها) داشته‌ باشد. ممكن‌ است‌ برخي‌ از آسيب‌هاي‌ صورت‌ ناشي‌ از برخورد با فرمان‌ اتومبيل‌ يا كيسه‌ هواي‌ باد شده‌ باشد.

    نيروهاي‌ اعمال‌ شده‌ روي‌ بدن

    نيروهاي‌ پرانرژي‌ وارد شده‌ در يك‌ ضربه‌، از ديگر عوامل‌ مهم‌ در تعيين‌ نوع‌ و شدت‌ آسيب‌ها هستند. به‌عنوان‌ مثال‌، اگر شخصي‌ از ارتفاع‌ يك‌ متري‌ به‌ روي‌ زمين‌ سخت‌ سقوط‌ كند، احتمالاً دچار كوفتگي‌ خواهد شد ولي‌ آسيب‌ جدي‌ نخواهد ديد. با اين‌ حال‌، سقوط‌ از ارتفاع‌ بلندتر از 2 متر، احتمالاً آسيب‌هاي‌ جدي‌تري‌ (مثل‌ شكستگي‌ دنده‌ يا لگن‌ و خونريزي‌ داخلي‌ ناشي‌ از آسيب‌ به‌ اعضاي‌ داخلي‌) ايجاد مي‌كند.

    چه‌ سؤال‌هايي‌ بايد پرسيد؟

    وقتي‌ بر سر يك‌ مصدوم‌ حاضر مي‌شويد، از مصدوم‌ يا شاهدان‌ سؤالاتي‌ را براي‌ پي‌ بردن‌ به‌ نحوه‌ ايجاد آسيب‌ بپرسيد. سؤالات‌ احتمالاً مي‌توانند به‌ صورت‌ زير باشند:
    - آيا مصدوم‌ از وسيله‌ نقليه‌ به‌ بيرون‌ پرتاب‌ شده‌ است‌؟
    - آيا مصدوم‌ كمربند ايمني‌ را به‌طرز صحيح‌ بسته‌ بود؟
    - آيا وسيله‌ نقليه‌ واژگون‌ شد؟
    - آيا مصدوم‌ كلاه‌ ايمني‌ بر سر داشت‌؟
    - مصدوم‌ از چه‌ ارتفاعي‌ سقوط‌ كرد؟
    - مصدوم‌ روي‌ چه‌ سطحي‌ سقوط‌ كرد؟
    - آيا شواهدي‌ از برخورد مصدوم‌ به‌ يك‌ شي‌ء سخت‌ (مثل‌ كف‌ زمين‌ و يا داش‌بورد يا شيشه‌ جلوي‌ اتومبيل‌) وجود دارد؟
    اين‌ سؤالات‌ به‌ ويژه‌ در مواردي‌ كه‌ خود مصدومان‌ قادر نيستند كه‌ اطلاعات‌ را در اختيار شما بگذارند، بسيار مهم‌ هستند. تمام‌ اطلاعاتي‌ را كه‌ جمع‌آوري‌ كرده‌ايد، به‌ گروه‌ خدمات‌ اورژانس‌ انتقال‌ دهيد .





    نحوه‌ ايجاد آسيب‌ «شلاقي‌» در يك‌ تصادف‌ اتومبيل‌، به‌ دليل‌ نيروهاي‌ ناگهاني‌ كه‌ به‌ بدن‌ وارد مي‌شوند، ممكن‌ است‌ سر به‌ عقب‌ رفته‌، سپس‌ به‌ سرعت‌ به‌ جلو حركت‌ كند (يا برعكس‌). اين‌ حركت‌ به‌ آسيب‌ «شلاقي‌» همراه‌ با كشيدگي‌ عضلات‌ و رباط‌هاي‌ گردن‌ منجر مي‌شود.

  7. #147
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    استفاده‌ از نمودارهاي‌ ثبت‌ مشاهدات‌


    هر زمان‌ كه‌ به‌ مصدومي‌ رسيديد، بايد علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ و تنفس‌) را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد. اين‌ اطلاعات‌ براي‌ پرسنل‌ پزشكي‌ بسيار اهميت‌ دارند. جزييات‌ را به‌ فواصل‌ زماني‌ منظم‌ در نمودارهاي‌ ثبت‌ مشاهدات‌ يادداشت‌ كنيد. شكل‌ زير دو نمودار تكميل‌ شده‌ را نشان‌ مي‌دهد؛ اين‌ نمودارها به‌ صورت‌ پر نشده‌ و براي‌ استفاده‌ ارايه‌كنندگان‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌، آورده‌ شده‌اند. در نمودارهاي‌ سطح‌ پاسخ‌دهي‌، در هر زمان‌ مشاهده‌، در مقابل‌ نمره‌ مناسب‌ يك‌ نقطه‌ قرار دهيد. به‌ عنوان‌ مثال‌، اگر مصدوم‌ در اولين‌ بررسي‌ پاسخي‌ به‌ كلام‌ نمي‌دهد، در ستون‌ اول‌ در مقابل‌ نمره‌ 1، يك‌ نقطه‌ قرار دهيد. در نمودار ثبت‌ نبض‌ و تنفس‌، در هر زمان‌ مشاهده‌ در برابر سرعت‌ مربوط‌ يك‌ علامت‌ تأييد (تيك) قرار دهيد؛ كيفيت‌ نبض‌ و تنفس‌ را نيز (همان‌طور كه‌ در شكل‌ مي‌بينيد) ثبت‌ كنيد.



    جهت کوچک شدن تصویر اینجا را کلیک کنید.

  8. #148
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    مشكلات قلب **و دستگاه گردش خون** وكمك‌هاي اوليه
    شوک:

    شوك‌، يك‌ وضعيت‌ تهديدكننده‌ حيات‌ است‌ و زماني‌ روي‌ مي‌دهد كه‌ دستگاه‌ گردش‌ خون‌ (كه‌ اكسيژن‌ را به‌ تمام‌ بافت‌هاي‌ بدن‌ مي‌رساند و مواد زايد را از آنها مي‌گيرد) از كار بيفتد و در نتيجه‌، اعضاي‌ حياتي‌ (مثل‌ قلب‌ و مغز) دچار كمبود اكسيژن‌ شوند. براي‌ پيشگيري‌ از آسيب‌ عضوي‌ پايدار و مرگ‌، بايد فوراً درمان‌ اورژانس‌ آغاز شود. ترس‌ و درد مي‌توانند بر وخامت‌ شوك‌ بيفزايند. هرگاه‌ خطر وقوع‌ شوك‌ وجود داشته‌ باشد، ممكن‌ است‌ تنها اطمينان‌ خاطر دادن‌ به‌ بيمار و آرامش‌ بخشيدن‌ به‌ وي‌، براي‌ پيشگيري‌ از بدتر شدن‌ وضعيت‌ بيمار كافي‌ باشد.علل‌ شوك‌


    شايع‌ترين‌ علت‌ شوك‌، خونريزي‌ شديد است‌. اگر خون‌ بيش‌ از 2/1 ليتر (تقريباً يك‌ پنجم‌ حجم‌ طبيعي‌ خون‌) از دست‌ برود، شوك‌ روي‌ مي‌دهد. آسيب‌ و جراحت‌ مي‌تواند خونريزي‌ ايجاد نمايد. در اثر آسيب‌ رگ‌ها در شكستگي‌هاي‌ بسته‌ نيز خونريزي رخ داده و ممکن است شوک ايجاد شود. از دست‌ رفتن‌ ساير مايعات‌ بدن‌ نيز مي‌تواند به‌ شوك‌ منجر شود. وضعيت‌هايي‌ كه‌ مي‌توانند مقدار زيادي‌ از مايعات‌ بدن‌ را تلف‌ كنند عبارتند از: اسهال‌، استفراغ‌، انسداد روده‌ و سوختگي‌هاي‌ شديد. همچنين‌ ممكن‌ است‌ با وجود طبيعي‌ بودن‌ حجم‌ خون‌، شوك‌ در اثر ناتواني‌ قلب‌ در پمپ‌ كردن‌ خون‌ ايجاد شود. اين‌ مشكل‌ ممكن‌ است‌ در اثر بيماري‌ قلبي‌ شديد، حمله‌ قلبي‌ يا نارسايي‌ حاد قلب‌ رخ‌ دهد. ساير علل‌ شوك‌ عبارتند از: عفونت‌ شديد، كمبود بعضي‌ از هورمون‌ها، پايين‌ افتادن‌ قند خون‌ (هيپوگليسمي‌)، افت‌ درجه‌ حرارت‌ بدن‌، واكنش‌ آلرژي‌ شديد (شوك‌ آنافيلاكتيك‌)، مسموميت‌ با داروها و آسيب‌ نخاع‌.

    تشخيص


    در ابتدا:
    تند شدن‌ نبض‌
    پوست‌ رنگ‌پريده‌ و سرد؛ عرق‌ كردن‌ با وقوع‌ شوك‌:
    پوست‌ خاكستري‌ ـ آبي‌ (سيانوز) به‌ خصوص‌ لب‌ها. رنگ‌ بستر ناخن‌ و نرمه‌ گوش‌، در صورت‌ فشرده‌ شدن‌، به‌ سرعت‌ بر نمي‌گردد.
    ضعف‌ و گيجي‌
    تهوع‌ (و شايد استفراغ‌)
    تشنگي‌
    تنفس‌ سريع‌ و كم‌عمق‌
    نبض‌ ضعيف‌ و «نخ‌ مانند». وقتي‌ نبض‌ در مچ‌ محو مي‌شود، تقريباً نيمي‌ از حجم‌ خون‌ از دست‌ رفته‌ است‌. وقتي‌ اكسيژن‌رساني‌ به‌ مغز كاهش‌ پيدا كند:
    بي‌قراري‌ و پرخاشگري‌
    خميازه‌ كشيدن‌ و له‌له‌ زدن‌ براي‌ هوا
    بي‌هوش‌ شدن‌
    نهايتاً، قلب‌ از ضربان‌ متوقف‌ مي‌شود.

    آثار از دست‌ رفتن‌ خون‌ و مايعات‌ بدن‌

    اهداف‌

    تشخيص‌ دادن‌ شوك‌
    درمان‌ علت‌ آشكار شوك‌
    بهبود وضعيت‌ خونرساني‌ به‌ مغز، قلب‌ و ريه‌ها
    فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ فوري‌ به‌ بيمارستان‌

    1) هرگونه‌ علت‌ آشكاري‌ را كه‌ براي‌ شوك‌ پيدا كرديد (مثل‌ خونريزي‌ شديد يا سوختگي‌هاي‌ جدي‌ درمان‌ كنيد.

    2) بيمار را روي‌ يك‌ پتو قرار دهيد تا از زمين‌ سرد فاصله‌ بگيرد. به‌طور مداوم‌ به‌ بيمار اطمينان‌ خاطر بدهيد.3) پاهاي‌ بيمار را بالا ببريد و نگه‌ داريد تا وضعيت‌ جريان‌ خون‌ به‌ اعضاي‌ حياتي‌ بهبود پيدا كند. در صورتي‌ كه‌ مشكوك‌ به‌ شكستگي‌ هستيد، كاملاً احتياط‌ كنيد.





    4) براي‌ كاهش‌ فشار در نواحي‌ گردن‌، قفسه‌ سينه‌ و كمر، لباس‌هاي‌ سفت‌ را شل‌ كنيد.

    5) با پوشاندن‌ بدن‌ و پاهاي‌ بيمار با كت‌ يا پتو، او را گرم‌ نگه‌ داريد. با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد

    .

    احتياط‌!

    بيمار را از خوردن‌، نوشيدن‌ يا سيگار كشيدن‌ و يا جابه‌جايي‌هاي‌ بي‌مورد منع‌ كنيد. اگر بيمار از تشنگي‌ شاكي‌ است‌، لب‌هاي‌ وي‌ را با مقداري‌ آب‌تر كنيد.
    بيمار را تنها نگذاريد مگر زماني‌ كه‌ قصد داريد با مركز آمبولانس‌ تماس‌ بگيريد.
    سعي‌ نكنيد بيمار را با يك‌ بطري‌ آب‌ داغ‌ يا ساير منابع‌ مستقيم‌ حرارت‌، گرم‌ كنيد.


    6) علايم‌ حياتي‌ (سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ و تنفس‌ را كنترل‌ و ثبت‌ كنيد . اگر بيمار بي‌هوش‌ شد، راه‌ تنفسي‌ را باز كنيد و تنفس‌ را كنترل‌ كنيد؛ آماده‌ باشيد تا در صورت‌ لزوم‌، احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌ سينه‌ را آغاز كنيد (فصل‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات‌ » را ببينيد).

  9. #149
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    خونريزي‌ داخلي‌:
    خونريزي‌ داخل‌ حفرات‌ بدن‌ مي‌تواند به‌ دنبال‌ يك‌ آسيب‌ (مثل‌ شكستگي‌ يا جراحت‌ نافذ) روي‌ دهد ولي‌ ممكن‌ است‌ به‌ صورت‌ خودبه‌خودي‌ هم‌ اتفاق‌ بيفتد (مثلاً خونريزي‌ از زخم‌ معده‌). مهم‌ترين‌ خطر خونريزي‌ داخلي‌، شوك‌ است‌. به‌علاوه‌، خون‌ مي‌تواند در اطراف‌ اعضايي‌ مثل‌ ريه‌ها يا مغز تجمع‌ كند و فشار تخريب‌كننده‌اي‌ بر آنها اعمال‌ كند. در صورتي‌ كه‌ در يك‌ بيمار، نشانه‌هاي‌ شوك‌ بدون‌ وجود خونريزي‌ آشكار بارز شده‌ باشند، بايد به‌ خونريزي‌ داخلي‌ مشكوك‌ شويد. به‌ دنبال‌ خونريزي‌ از سوراخ‌هاي‌ بدن‌ (گوش‌، دهان‌، پيشابراه‌ يا مقعد) بگرديد.


    تشخيص

    در ابتدا، پوست‌ رنگ‌پريده‌، سرد و مرطوب‌ است‌. با ادامه‌ خونريزي‌، رنگ‌ پوست‌ ممكن‌ است‌ به‌ آبي‌ ـ خاكستري‌ (سيانوز) تغيير پيدا كند.
    نبض‌ سريع‌ و ضعيف‌
    تشنگي‌
    تنفس‌ سريع‌ و كم‌عمق‌
    منگي‌، بي‌قراري‌ و تحريك‌پذيري‌
    امكان‌ دارد بيمار از حال‌ برود يا بي‌هوش‌ شود.
    خونريزي‌ از سوراخ‌هاي‌ بدن‌
    در موارد آسيب‌هاي‌ شديد و خشونت‌بار «الگوي‌ كبودشدگي‌» (ناحيه‌اي‌ از پوست‌ دچار تغيير رنگ‌ كه‌ از نظر شكل‌ با طرح‌ لباس‌، اشياي‌ له‌كننده‌ يا ابزارهاي‌ مهاركننده‌ [ مثل‌ كمربند ايمني‌ ] مطابقت‌ دارد) قابل‌ مشاهده‌ است‌.
    درد
    اطلاعاتي‌ از بيمار كه‌ حكايت‌ از آسيب‌ يا بيماري‌ اخير دارد؛ داشتن‌ سابقه‌ از حادثه‌ خونريزي‌ داخلي‌ مشابه‌؛ يا استفاده‌ از داروها براي‌ كنترل‌ كردن‌ بيماري‌هاي‌ طبي‌ مثل‌ ترومبوز (در اين‌ وضعيت‌، لخته‌هاي‌ ناخواسته‌اي‌ در رگ‌هاي‌ خوني‌ تشكيل‌ مي‌شود).

    نشانه‌هاي‌ احتمالي‌ خونريزي‌ داخلي

    (جدول) ابعاد این تصویر کوچکتر شده است. برای مشاهده این تصویر در ابعاد واقعی اینجا را کلیک کنید. ابعاد واقعی این تصویر 710 در 495 با حجم 52 کیلوبایت است.

  10. #150
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    شوك‌ آنافيلاكتيك‌:
    اين‌ وضعيت‌، يك‌ واكنش‌ آلرژي‌ شديد است‌ كه‌ تمام‌ بدن‌ را گرفتار مي‌كند. در افراد مستعد، اين‌ حالت‌ مي‌تواند در عرض‌ چند ثانيه‌ تا چند دقيقه‌ پس‌ از تماس‌ با عامل‌ آغازگر ايجاد شود و بالقوه‌ كشنده‌ است‌. عوامل‌ آغازگر احتمالي‌ عبارتند از:
    تماس‌ پوستي‌ يا هوايي‌ با مواد خاص‌
    تزريق‌ يك‌ داروي‌ خاص‌
    نيش‌ يك‌ حشره‌ خاص‌
    خوردن‌ بعضي‌ از مواد غذايي‌ (مثل‌ بادام‌ زميني‌) طي‌ واكنش‌ آنافيلاكتيك‌، (يك‌ سري‌) مواد شيميايي‌ به‌ داخل‌ خون‌ رها شوند كه‌ سبب‌ گشاد شدن‌ رگ‌هاي‌ خوني‌ و تنگ‌ شدن‌ (كاهش‌ قطر) راه‌هاي‌ تنفسي‌ مي‌شود. فشار خون‌ ناگهان‌ پايين‌ مي‌افتد و تنفس‌ مختل‌ مي‌شود. ممكن‌ است‌ زبان‌ و حلق‌ متورم‌ شوند كه‌ اين‌ امر، خطر هيپوكسي‌ را افزايش‌ مي‌دهد. مقدار اكسيژني‌ كه‌ به‌ اعضاي‌ حياتي‌ مي‌رسد، شديداً كاهش‌ پيدا مي‌كند. بيماري‌ را كه‌ دچار شوك‌ آنافيلاكتيك‌ شده‌ است‌ بايد فوراً با تزريق‌ اپي‌نفرين‌ (آدرنالين‌) درمان‌ كرد. اولويت‌هاي‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ عبارتند از تسهيل‌ تنفس‌ و به‌ حداقل‌ رساندن‌ شوك‌ تا رسيدن‌ نيروهاي‌ امداد تخصصي‌.


    تشخيص‌


    اضطراب‌
    جوش‌هاي‌ پوستي‌ قرمز، لكه‌مانند و منتشر
    تورم‌ زبان‌ و حلق‌
    باد كردن‌ اطراف‌ چشم‌ها
    اختلال‌ تنفس‌ (از فشرده‌ شدن‌ قفسه‌ سينه‌ تا تنفس‌ شديداً سخت‌)؛ ممكن‌ است‌ بيمار خس‌خس‌ داشته‌ باشد يا بريده‌ بريده‌ نفس‌ بكشد.
    نشانه‌هاي‌ شوك



    اهداف‌فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ فوري‌ به‌ بيمارستان‌1) با مركز اورژانس‌ تماس‌ بگيريد و آمبولانس‌ درخواست‌ كنيد. هرگونه‌ اطلاعات‌ كه‌ در مورد علت‌ اين‌ وضعيت‌ در اختيار داريد، بازگو كنيد.2) بررسي‌ كنيد كه‌ آيا بيمار داروهاي‌ ضروري‌ خود را (يك‌ سرنگ‌ يا يك‌ تزريق‌كننده‌ خودكار محتوي‌ اپي‌نفرين‌ [آدرنالين‌ ] براي‌ تزريق‌ به‌ خود) همراه‌ دارد يا خير. به‌ بيمار كمك‌ كنيد تا از آنها استفاده‌ كند. اگر بيمار قادر به‌ تزريق‌ دارو نيست‌ و شما نحوه‌ استفاده‌ از تزريق‌كننده‌ خودكار را آموخته‌ايد، خودتان‌ اين‌ تزريق‌ را انجام‌ دهيد.3) اگر بيمار هوشيار است‌، به‌ وي‌ كمك‌ كنيد تا در وضعيتي‌ بنشيند كه‌ مشكلات‌ تنفسي‌اش‌ تسكين‌ پيدا كنند.4) در صورت‌ لزوم‌، بيمار را از نظر شوك‌ درمان‌ كنيد.هشدار!

    اگر بيمار بي‌هوش‌ شد، راه‌ تنفسي‌ را باز و تنفس‌ را كنترل‌ كنيد؛ آماده‌ باشيد تا در صورت‌ لزوم‌، احياي‌ تنفسي‌ و ماساژ قفسه‌ سينه‌ را آغاز كنيد (مبحث‌ « اقدامات‌ نجات‌دهنده‌ حيات‌ » را ببينيد). اگر بيمار نفس‌ مي‌كشد، وي‌ را در وضعيت‌ بهبود قرار دهيد.

Thread Information

Users Browsing this Thread

هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)

User Tag List

قوانين ايجاد تاپيک در انجمن

  • شما نمی توانید تاپیک ایحاد کنید
  • شما نمی توانید پاسخی ارسال کنید
  • شما نمی توانید فایل پیوست کنید
  • شما نمی توانید پاسخ خود را ویرایش کنید
  •