مشاعره

[Payan]

می و میخانه مست و می کشان مست

می کشان مست

زمین مست و زمان مست

آسمان مست

آسمان مست

نسیم از حلقه ی زلف تو بگذشت

چمن شد مست و باغ و باغبان مست

چمن شد مست و باغ و باغبان مست

تا زدم یک جرعه می از چشم مستت

تا گرفتم جانم از نوشی ز دستت

شد زمین مست آسمان مست

بلبلان نغمه خوان مست

باغ مست و باغبان مست

باغ مست و باغبان مست

[sise]

ترک گدایی مکن که گنج بیابی
از نظر ره روی که در گذر آید

صالح و طالح متاع خویش نمودند
تا که قبول افتد و که در نظر آید

بلبل عاشق تو عمر خواه که آخر
باغ شود سبز و شاخ گل به بر آید

غفلت حافظ در این سراچه عجب نیست
هر که به میخانه رفت بی‌خبر آید

سلام پایان. خوبی؟

[Payan]

من مست و تو ديوانه ما را که برد خانه

صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پيمانه

در شهر يکي کس را هشيار نمي بينم

هر يک بتر از ديگر شوريده و ديوانه

هر گوشه يکي مستي دستي زده بر دستي

وان ساقي سرمستي با ساغر شاهانه

اي لولي بربط زن تو مست تري يا من

اي پيش تو چو مستي افسون من افسانه

از خانه برون رفتم مستيم به پيش آمد

در هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانه

چون کشتي بي لنگر کژ ميشد و مژ ميشد

وز حسرت او مرده صد عاقل و فرزانه

گفتم که رفيقي کن با من که منت خويشم

گفتا که بنشناسم من خويش ز بيگانه

گفتم : ز کجايي تو؟ تسخر زد و گفت اي جان

نيميم ز ترکستان نيميم ز فرغانه

نيميم ز آب و گل نيميم ز جان و دل

نيميم لب دريا نيمي همه دردانه

من بي دل و دستارم در خانه خمارم

يک سينه سخن دارم هين شرح دهم يا نه

تو وقف خراباتي دخلت مي و خرجت مي

زين وقف به هوشياران مسپار يکي دانه

سلام اقا جلال عزيز خوبي؟چه خبر؟
تبريك بايت آواتار و فعاليت

[sise]

هر که شد محرم دل در حرم یار بماند
وان که این کار ندانست در انکار بماند

اگر از پزده برون شد دل من عیب مکن
شکر ایزذ که نه در پرده پندار بماند

ممنون پایان جان.
نظر لطفته

[magmagf]

در کوچه های گم هی راه میرویم
با گامهای گیج ,با چشمهای کور
ای مثل من غریب باور نمیکنی
من زخم خورده ام در لحظه ی عبور
ان شب که زخم عشق مرهم نمیگرفت
گفتی غزل بگو.........

[shalineh]

وقتی که نباشی آخر چه تلاشی با بال شکسته
تنها که بمونم آخر چه تبلور از یک تن خسته
کم کم بکن عادت تا وقت مصیبت از هم نهراسیم
با این همه خواستن با تجربه هامون عشقو بشناسیم

[mohammad99]

من چه کسم؟من چه کسم ؟ كه بسي وسوسه مندم
گه از آن سوي كشندم ؛ گه ازين سوي كشندم
ز كشاكش چو كمانم ؛ به كف گوش كشانم
قدر از بام در افتد چو در خانه ببندم
نفسي آتش سوزان نفسي سيل گريزان
زچه اصلم ؟ ز چه فصلم ؟ به چه بازار خرندم
نفسي همره ماهم ؛ نفسي مست الهم
نفسي يوسف چاهم نفسي جمله گزندم
نفسي رهزن و غولم ؛ نفسي تندو ملولم
نفسي زين دو برونم ؛ كه بر آن بام بلندم
بزن اي مطرب قانون هوس ليلي و مجنون
كه من از سلسله جستم وتد هوش بكندم
به خدا كه نگريزي ؛ قدح مهر نريزي
چه شود اي شه خوبان كه كني گوش به پندم؟
هله اي اول و آخر بده آن باده فاخر
كه شد اين بزم منور به تو اي عشق پسندم
بده آن باده جاني زخرابات معاني
كه بدان ارزد چاكر كه ازآن باده دهندم
بپيران ناطق جان را تو ازين منطق رسمي
كه نمي يابد ميدان بگو حرف سمندم



سلام

چه خبر؟نیومده باید ویرایش کنم!!!

[sise]

اي همه گل هاي از سرما کبود
خنده هاتان را که از لب ها ربود ؟
مهر، هرگز اين چنين غمگين نيافت
باغ، هرگز اين چنين تنها نبود

تاج هاي نازتان بر سر شکست
باد وحشي چنگ زد در سينه تان
صبح مي خندد خودآرايي کنيد!
اشک هاي يخ زده، آيينه تان

رنگ عطر آويزتان بر باد رفت
عطر رنگ آميزتان نابود شد
زندگي در لاي رگ هاتان فسرد
آتش رخساره هاتان دود شد!

[gazall]

دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد
شد سوی محتسب و کار به دستوری کرد

[sise]

دگر چه بود لطف اين زندگانی
تهی چو شود ساغر مهربانی

نمانده چرا
در زمانه ما
رنگ مهر و وفا
عشق و صدق و صفائی
خدايـــا، خدايـــا، خدايـــا