اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[دل تنگم]

زائر شهر سکوتم بانی دیر خواب
حرمت تنهاییم دروازه شهر شباب

بر سریر کامرانی هدیه ای بس بی بها
من کویر تشنه ام آئینه نقش سراب

در کویر زندگی آرامگاه غصه ها
من حریم حسرتم با قطره های اشک ناب

در مسیر جویباران لاله بی شاخ و برگ
باغبان آرزویم قصه تلخ حباب

ناله شبگیر مرغ مانده در دام اجل
قمری گم کرده راهم عاشق روی شهاب

در حدیث عاشقی در مانده شد این دل چرا
آتش سوزان شمعم غرق درجام شراب

[دل تنگم]

سرای زندگی جانا خزان از درد هجران شد
خیال چشم و ابرویت مرا دارو و درمان شد

اسیر باده ام کردی ز جام چشم پر مهرت
چه گویم ساقیا امشب که دل بیمار حرمان است

به شبهای جدائیها که را گویم سبو باشد
دل وامانده ام را بین اسیر دست دوران است

چو خواندم غصه شمع و وفای ناب پروانه
ز وصلش دردم افزون شد به هجرت وصل درمان شد

به دام زلف تو دیدم وفا را با نسیمی خوش
به دور از دام تو امشب دل و جانم چه سوزان شد

گذشت از شکوه کار ما بیا جامی دگر بسپار
خوشم زین باده پیمایی که دل رسوای جانان شد

حبیب از دیدن رویت جفا را برده از یادش
گذشت از درد کار دل نصیب دیده درمان شد

[آرسـام]

سلام.
این اولین پست منه. چند وقته که مهمون میومدم ولی بالاخره تصمیم گرفتم عضو بشم.
امیدوارم عضو مفیدی باشم.

اون لحظه ای که عشق تو ، تو خلوت دلم نشست
هزار هزار حباب نور در دل تاریکم شکست
تو فصل پاییز تنم ، دستات به یاریم نشست
برگای زرد خشکمو به شاخه هام دوباره بست

سپیده ای و در منی
لحظه به لحظه با منی
نزدیکتر از من به منی
سپیده ای و در منی ، لحظه به لحظه با منی
نزدیکتر از من به منی
تو خوده من، خوده منی، نزدیکتر از من به منی
سپیده ای و در منی ، لحظه به لحظه با منی

شب گریه تلخ منو کسی به جز تو نشنید
دست نوازش به سرم کسی به جز تو نکشید
جز تو صبورانه کسی با منه خسته تا نکرد
هیچکسی مثل تو منو نشناخت و باورم نکرد

اون لحظه ای که عشق تو ، تو خلوت دلم نشست
هزار هزار حباب نور در دل تاریکم شکست
تو فصل پاییز تنم ، دستات به یاریم نشست
برگای زرد خشکمو به شاخه هام دوباره بست

[leira]

رویا
مثل آوازی مرده
دیگر به کار برهم زدن سکوت هم نمی آید
وقتی قرار نیست بیایی

[Enter_The_Love]

عــاقبت روز وداعش سر رسیــد

خون دل از دیدگــان من چکیـــد

در نگاهش مهربانـــی بودوبس

عاشقـــی با هم زبانـــی بودو بس

اگــرچه لب بربستــه بود از گفتگو

در درونش ناله بودو هـــای هو

با سکوتش گــریــه را بیچاره کرد

اشک غــم را بی دل و اواره کرد

مانده بود خیـــره در چشمــان او

بی صـــدا بود و ولی حیـــران او

کاش فریادی ز دل بیرون شدی

لیلــــی من از جنون مجنون شدی

گــریه میکردم بدون اشک واه

ناله ها در سینــه اما با نگاه

دست خود اهستـــه او بالا گرفت

از دل مجنون دل لیـــلا گرفت

گوشه چشمش روان شد چشمـــه ای

چشمه را در چشم لیــلا دیده ای...؟

دل ز کف دادم منم گریـــان شدم

همنوا با اشک او نـــالان شدم

[Enter_The_Love]

كاش مي شد قلبها آباد بود
كينه و غمها بدست باد بود
كاش مي شد دل فراموشي نداشت
نم نم باران هم آغوشي نداشت
كاش مي شد كاشهاي زندگي ، پشت نقاب بندگي ، گم مي شدند
كاش مي شد كاشها مهمان شوند

در ميان غصه ها پنهان شوند

كاش مي شد آسمانه غصه ها پنهان شود
كاش مي شد آسمان غمگين نبود
رد و پاي مرگ و كين رنگين نبود

[Enter_The_Love]

درد تنهایی خود را به که گویم

به که گویم که در این جامعه ی خالی از عشق

همه در تــــاب و خروشند

همه چون ســــــــرو به بالا نگرند

و به فـــغان از غم هستی

که توانــــــــــد که مرا یاد کند

و صدای نفـــــــسم را برد تا برسد بر دل یار

من که خواهم ولی افسوس که نتوانم

از اینــــــجا بـــــــــرم

چــون که بر دســـت و به پایـــم

بنشینند گلی از گل ریحان

من به سان گلی از باغ گل یاس بودم

که ندانم چگونه به شــکوفایــی خود شاد شوم

که تواند کـــه مرا شـــاد کند

و دل غـــــم زده ام را

به سرود غم هـــــستی بسراید

آه......!!!

[bewitch]

آرزو دارم شبي عاشق شوي
آرزو دارم بفهمي درد را
تلخي برخورد هاي سرد را
ميرسد روزي كه بي من لحظه ها را سر كني
ميرسد روزي كه مرگ عشق را باور كني
ميرسد روزي كه شبها در كنار عكس من
نامه هاي كهنه ام را مو به مو از بر كني

[karin]

وقتی مرا به میهمانی چشمانت دعوت کردی
پنداشتم که به جشن ستاره ها می روم
افسوس
ستاره ها که نبودند، هیچ...
همه ی شمع های امیدم را خاموش شده یافتم!

[karin]

درد من از شکستن خود نیست
تاوان سادگی ام را پس می دهم

دریغا!
برای شکستن تندیس بلوری تو،
در ذهن من،
که پیش از شکستن من رخ داد.