اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[دل تنگم]

کوچنان یاری که داند قدر اهل درد چیست
چیست عشق و کیست مرد عشق و درد مرد چیست

گلشن حسنی ولی بر آه سرد ما مخند
آه اگر یابی که تأثیر هوای سرد چیست

ای که می‌گویی نداری شاهدی بر درد عشق
جان غم پرورد و آه سرد و روی زرد چیست

آنکه می‌پرسد نشان راحت و لذت ز ما
کاش پرسد اول این معنی که خواب و خورد چیست

گرنه عاشق صبر می‌دارد به تنهایی ز دوست
آنچه می‌گویند از مجنون تنها گرد چیست

وحشی از پی گر نبودی آن سوار تند را
می‌رسی باز از کجا وین چهره‌ی پر گرد چیست

[دل تنگم]

قدر اهل درد صاحب درد می‌داند که چیست
مرد صاحب درد، درد مرد، می‌داند که چیست

هر زمان در مجمعی گردی چه دانی حال ما
حال تنها گرد، تنها گرد، می‌داند که چیست

رنج آنهایی که تخم آرزویی کشته‌اند
آنکه نخل حسرتی پرورد می‌داند که چیست

آتش سردی که بگدازد درون سنگ را
هرکرا بودست آه سرد، می‌داندکه چیست

بازی عشقست کاینجا عاقلان در شش درند
عقل کی منصوبه‌ی این نرد می‌داند که چیست

قطره‌ای از باده‌ی عشقست سد دریای زهر
هر که یک پیمانه‌ی زین می‌خورد، می‌داند که چیست

وحشی آنکس را که خونی چند رفت از راه چشم
علت آثار روی زرد می‌داند که چیست

[magmagf]

از تو
دورم
دور
آنقدر که حتی
در خاطره هایم
ردی نمانده است
از خاک گر گرفته ای
که در آن زاده شدم


اینجا
خیس است
خیس
همه جا
از
باران
و
گریه های من...

[magmagf]

تارنگ چشم هایت رابفهمم

سوخته بودم

وتو

رفته بودی

برساحل دیگری بتابی!

[magmagf]

صبح زود ، وقتی که میاد...

توی کوچه هاصداش میاد

می رم و فوری، درو وا می کنم...

داد می زنم، آی نسیم سحری...

یه دل پاره دارم...چند می خری...؟

[magmagf]

وقتی ناله های خرد شدنت

زیر پای عابران

نوای دل انگیز شد

چه فرقی می کند

برگ سبز کدام درخت بودی

[magmagf]

دیگر نه ازدیر آمدنت گله دارم

و نه از آمدن هایی که پر از رفتن است

دیگر نه از چشمانت نگاهی را می جویم

و نه از چشمانم گناهی

تنها…تنهایی ام را در تو می جویم

می دانی از چه می گویم!

خودت را به ندانستن نزن

نه گله از نبودنت…

نه شکوه از ندیدنت…

حتی ندیدن همه دیدنی ها…

همه ی اینها به ازای دلی که بردی

و دنیای پر از تنهاییم!

[FarzadSport]

وقتی ناله های خرد شدنت

زیر پای عابران

نوای دل انگیز شد

چه فرقی می کند

برگ سبز کدام درخت بودی

مهم آن است که به آرزویت رسیدی
فصل زرد خزون
تباهی نیست
آوایی است از درون
از درون دل خاک
از درون دل برگ های رسیده به افلاک
که چه شاعرانه به زیر پا می افتند
و
خم به ابرو نمی آورند
تا عابری آن ها را تباه کند
حال این تقدیر داغ تر از خزون نیست؟!
بلکه شاعرانه تر هم هست



**دوست عزیز شرمنده که به شعرتون وارد شدم!!
ولی وقتی خوندمش نا خود آگاه ادامش اینجوری به ذهنم خورد،گفتم بنویسم...
شما به استادی خودتون کم و کاستیش رو ببخشین...

[magmagf]

مهم آن است که به آرزویت رسیدی
فصل زرد خزون
تباهی نیست
آوایی است از درون
از درون دل خاک
از درون دل برگ های رسیده به افلاک
که چه شاعرانه به زیر پا می افتند
و
خم به ابرو نمی آورند
تا عابری آن ها را تباه کند
حال این تقدیر داغ تر از خزون نیست؟!
بلکه شاعرانه تر هم هست



**دوست عزیز شرمنده که به شعرتون وارد شدم!!
ولی وقتی خوندمش نا خود آگاه ادامش اینجوری به ذهنم خورد،گفتم بنویسم...
شما به استادی خودتون کم و کاستیش رو ببخشین...

سلام
ممنون که ما رو از ذوق و سلیقه تون بهره مند کردید

اما شاعر شعر من نیستم . هر کس بوده طبع بسیار زیبایی داشته

[zooey]

رنج تلخ است ولي وقتي آن را به تنهايي مي کشيم تا دوست را به ياري

نخوانيم،

براي او کاري مي کنيم و اين خود دل را شکيبا مي کند.

طعم توفيق را مي چشاند.

و چه تلخ است لذت را "تنها" بردن

و چه زشت است زيبايي ها را تنها ديدن

و چه بدبختي آزاردهنده اي ست "تنها" خوشبخت بودن

در بهشت تنها بودن سخت تر از کوير است.

در بهار هر نسيمي که خود را بر چهره ات مي زند ياد "تنهايي" را در

سرت زنده ميكند .

"تنها" خوشبخت بودن خوشبختي اي رنج آور و نيمه تمام است .

" تنها" بودن ، بودني به نيمه است

و من براي نخستين بار در هستي ام رنج "تنهايي" را احساس کردم.


دکتر شریعتی