مشاعره

[sise]

درین ره کوی مه رویی است خلقی در طلب پویان
ولیک این کوی چون یابم که پیشانش نمی‌بینم

به خون جان من جانان ندانم دست آلاید
که او بس فارغ است از ما سر آنش نمی‌بینم

دلا بیزار شو از جان اگر جانان همی خواهی
که هر کو شمع جان جوید غم جانش نمی‌بینم

برو عطار بیرون آی با جانان به جان بازی
که هر کو جان درو بازد پشیمانش نمی‌بینم

میگم خوبه ریل آهن نزدیک شهر اصفهان نیست
وگرنه نگران میشدیم!

[gazall]

من از تو صبر ندارم كه بي تو بنشينم
كسي دگر نتوانم كه بر تو بگزينم

[magmagf]

من تنها و تو تنها!
چه بگویم ز غم دوری تو؟
تو نگاهت به نگاهی نگران است ؟
شاید آن هاله ابهام باشد !
او به من گفت ....تو برو !!!
ساز من با تو نگویم هرگز!
واسه یک دیدار واهی
واسه ی ‌، یک روئیا
او چه مستانه به انتظار نشست !
ساز من خدا نگهدار !

فعلا با اجازتون برم
اگه هم بود شاید دلم می خواست اما جرعتشو نداشتم

[sise]

رفتي و تنها ماند پيشم لشكر اندوه
جز اشك و خون دل نمانده در سپاه من

وا مي شود هر شب در و بيدار مي‌آيد
مي آيد و مي خوابد او در خوابگاه من

مي گويم از تنهاييم با آجر و ديوار
اين خانه‌ي خالي شده تنها گواه من

در لحظه هايم سايه اي مي افتد و ناگاه
سر مي كشد صد خاطره بر گاه گاه من


اجازه دادیم!

[gazall]

من تنها و تو تنها!
چه بگویم ز غم دوری تو؟
تو نگاهت به نگاهی نگران است ؟
شاید آن هاله ابهام باشد !
او به من گفت ....تو برو !!!
ساز من با تو نگویم هرگز!
واسه یک دیدار واهی
واسه ی ‌، یک روئیا
او چه مستانه به انتظار نشست !
ساز من خدا نگهدار !

فعلا با اجازتون برم
اگه هم بود شاید دلم می خواست اما جرعتشو نداشتم

دوست عزيز جرات درسته فكر كنم!!!!!

[gazall]

نازنينا ما به ناز تو جواني داده ايم
ديگر اكنون با جوانان ناز كن با ما چرا؟

البته با معذرت ازدوست گرامي
magmagf چون بخش ادبي بود تذكر دادم

[sise]

ای لولیان ای لولیان یک لولیی دیوانه شد
طشتش فتاد از بام ما نک سوی مجنون خانه شد

می‌گشت گرد حوض او چون تشنگان در جست و جو
چون خشک نانه ناگهان در حوض ما ترنانه شد

ای مرد دانشمند تو دو گوش از این بربند تو
مشنو تو این افسون که او ز افسون ما افسانه شد

زین حلقه نجهد گوش‌ها کو عقل برد از هوش‌ها
تا سر نهد بر آسیا چون دانه در پیمانه شد

[gazall]

در فروبند كه چون سايه در اين خلوت غم
با كسم نيست سر گفت وشنود اي ساقي

[sise]

یاران شنیده‌ام که بیابان گرفته‌اند
بی‌طاقت از ملامت خلق و جفای یار

من ره نمی‌برم مگر آن جا که کوی دوست
من سر نمی‌نهم مگر آن جا که پای یار

گفتی هوای باغ در ایام گل خوشست
ما را به در نمی‌رود از سر هوای یار

[gazall]

رفتم وديدم كه سحر باغبان معني ناسازگاري سوخته
آتشي از شمعدانيهاي سرخ در حرير سبزه ها افروخته