>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[sajadhoosein]

تحقق رویای بازگشت به ماه تا سال 2012
سفر یک روبات به ماه!







یک شرکتی خصوصی در نظر دارد تا ماه دسامبر سال آینده یک نقلیه با توانایی فرود آمدن و یک کاوشگر روباتیک را با کمک گرفتن از راکت فالکن 9 به سطح کره ماه بفرستد.



شرکت "استروبوتیک" یکی از شاخه های فرعی دانشگاه کارنگی ملون روز یکشنبه از قرار داد خود با شرکت SpaceX خبر داد. به این شکل راکت فالکن 9 فضاپیمای استروبیوتیک خود را برای سفری 4 روزه به کره ماه خواهد فرستاد.

سپس نقلیه فرود استروبیوتیک وارد مدار ماه شده و به صورت خودکار خود را با سطح تنظیم کرده و با استفاده از سیستم هدایتی که ویژه خودروهای بی سیم طراحی شده اند، بر روی سطح ماه فرود خواهد آمد.

این کاوشگر برای 902 روز در ماه اقامت خواهد داشت به این شکل که روزها به صورت مداوم به جستجو و تحقیق پرداخته و شبها به خواب خواهد رفت.

استروبوتیک یکی از دستاوردهای 21 تیمی است که برای جایزه 30 میلیون دلاری X prize ماه گوگل با یکدیگر به رقابت مشغولند. 20 میلیون از این 30 میلیون دلار به اولین تیمی که بتواند تا 21 دسامبر 2015 کاوشگری را بر روی ماه فرود آورده، مسافتی برابر یک سوم مایل را بر روی ماه طی کرده و عکسها و تصاویر ویدیویی به زمین ارسال کند اختصاص پیدا خواهد کرد.

دیگر موفقیتهایی که بر روی سطح ماه به دست خواهند آمد، از جمله یافتن آب و طی کردن مسافتی سه مایلی بر روی سطح ماه از جوایز نقدی دیگری برخوردار خواهند بود. هدف استروبوتیک یافتن آب بوده و این کاوشگر در حالیکه سفر خود را در قالب تصاویر ویدیویی سه بعدی به نمایش خواهد گذاشت، جزئیات آن را نیز به صورت صوتی شرح خواهد داد.

راکت فالک 9 که تا به حال دو پرواز آزمایشی موفقیت آمیز انجام داده است، مشابه نمونه ای است که ناسا آن را برای حمل محموله های باری به ایستگاه فضایی بین المللی، پس از بازنشسته شدن شاتلهای فضایی در تابستان، خریداری کرده است.

به گفته "الون موسک" بنیانگذار شرکت SpaceX این راکت برای رسیدن به ماه به هیچ تغییر و بهبودی نیاز ندارد و در حال حاضر از قابلیت ارسال محموله هایی مشابه مریخ نوردهای اسپیریت و آپارچونیتی به فواصلی به دوردستی مشابه مریخ برخوردار است.

براساس گزارش دیسکاوری، با این همه بار استروبوتیک چندان سنگین نخواهد بود و از این رو فالکن 9 می تواند محموله ای 240 پوندی را نیز با خود حمل کند.

شرکت SpaceX این فضای خالی را به ازای هر پوند 700 هزار دلار به فروش گذاشته است به اضافه اینکه 250 هزار دلار نیز برای بار زدن، ارتباطات و دیگر خدمات پشتیبانی از محموله دریافت خواهد کرد.

[sajadhoosein]

سیاره مشتری
تصویر جدید ناسا از سیاره مشتری در طیف مادون قرمز






ناسا دو تصویر جدید را از سیاره مشتری منتشر کرده است که هر دو در طیف مادون قرمز گرفته شده اند و نقطه برخورد یک شهاب سنگ به اتمسفر فوقانی این سیاره را نشان می دهند.


تصویر سمت چپ در طیف مادون قرمز و توسط تلسکوپ "مائونا کئا" واقع در هاوایی در 20 جولای 2009 گرفته شده است. تصویر سمت راست نیز در طیف مادون قرمز و به فاصله تقریبا یک ماه در 16 آگوست 2009 گرفته شده است.

ناسا هر دو تصویر را در 26 ژانویه 2011 بر روی سایت خود منتشر کرد.

با دقت به گوشه پایین طرف چپ هر دو تصویر می توان دید که در عکس سمت چپ یک نقطه نورانی دیده می شود که در اثر برخورد یک شهاب سنگ به قطر حداقل 300 متر در لایه های فوقاتی اتمسفر ایجاد شده است.

در عکس سمت راست تکه ها و خرده سنگهای این برخورد توسط بادهای تندری مشتری در اتمسفر سیاره غول پیکر منظومه شمسی پراکنده شده اند.

براساس گزارش سایت ناسا، در اثر برخورد این شهاب سنگ به اتمسفر مشتری حداکثر حدود 200 تیلیارد تیلیارد ارگ انرژی آزاد شده است.

این جرم آسمانی که 2005 TS100 نام دارد احتمالا یک شهاب سنگ بوده است اما همچنین می تواند یک ستاره دنباله دار خاموش باشد که بیش از حد به سیاره مشتری نزدیک شده بوده است.

[sajadhoosein]

راه‌های نجات فضانوردان
سرنوشت فضانوردی که از ایستگاه فضایی جدا می شود

شناور شدن و رها شدن یک فضانورد از ایستگاه بین المللی فضایی شرایطی است که شاید هرگز پیش نیاید اما اگر روزی چنین اتفاق رخ دهد، ناسا چطور می تواند فضانورد خود را نجات دهد؟

سازمان ناسا از اینکه چنین رویدادی هرگز رخ نخواهد داد، کاملا اطمینان دارد زیرا فضانوردان در خارج از ایستگاه به دلیل اینکه همیشه به نواری فولادی با توان تحمل هزار و 100 پوند متصل هستند، هیچوقت در فضا معلق نخواهند شد و در زمانی که راهپیمایی فضایی دو نفره در حال اجرا باشد، معمولا فضانوردان به یکدیگر متصل هستند.

در صورتی که این نوار فولادی دچار اختلال شود، برنامه پشتیبانی دیگری امنیت فضانوردان را حفظ می کند: جت پکها! هر یک از فضانوردان در هنگام راهپیمایی های فضایی کوله پشتی هایی به نام "جت پک" به تن می کنند که از موتور نیتروژنی جت و دسته کنترلی برخوردار است که در صورت لزوم می تواند فضانورد را به سوی ایستگاه بین المللی هدایت کند.

البته این شیوه تنها زمانی ایمن است که فضانورد به هوش باشد، در غیر این صورت اگر ضربه ای به سر فضانورد بخورد و اتصال نوار فولادی نیز پاره شود، آنگاه راه چاره چیست؟

در این صورت به گفته "مایکل کوری" سخنگوی عملیات فضایی سازمان ناسا یک فضانورد دیگر باید عملیات نجاتی برای فضانورد در خطر آغاز کند که چنین عملیاتی نمی تواند مشابه عملیات یک تیم نجات باشد از این رو رویکرد استفاده از نوارهای فولادی مقاوم تر و ایمن تر برای ناسا خوشایند تر است.

"جیم اوبرگ" روزنامه نگار حوزه فضایی که برای 22 سال در مرکز کنترل ماموریتهای شاتلهای ناسا مشغول به کار بوده و در سنجش گزینه های متعدد نجات در شرایط اضطراری تخصص دارد می گوید در صورتی که فضانوردی در فضا معلق شود، بازوی روباتیک ایستگاه معمولا در محدوده ای به دور از فضانوردان قرار گرفته است و در عین حال سرعت عمل آن نیز بسیار پایین است، همچنین کپسول سایوز برای روشن شدن و جدا شدن از ایستگاه به یک روز کامل زمان نیاز دارد.

در چنین شرایطی فیلترهای دی اکسید کربن درون لباس فضانورد به پایان رسیده و منجر به خفگی وی خواهد شد و ایستگاه فضایی نیز توانایی این را ندارد تا برای نزدیک شدن به فضانورد فراری به موقع تغییر موقعیت دهد.

اوبرگ معتقد است در بدترین شکل ممکن از چنین رویدادی، بهترین راه حل این است که فضانوردی دیگر چندین رشته فولادی را به یکدیگر متصل کرده و انتهای آن را به ایستگاه وصل کند و با استفاده از جت کوله پشتی اش به سوی همکارش حرکت کرده و او را به سمت ایستگاه بکشاند.

بر اساس گزارش پاپ ساینس، به گفته وی موقعیتهای ویژه می تواند عملیات نجات را ساده تر کند. برای مثال در صورتی که فضانوردی به شکل شناور و در زاویه ای برابر زاویه ایستگاه بین المللی از مدار زمین، از ایستگاه فاصله بگیرد حرکتهای مداری به صورت خود به خود و طی یک ساعت فضانورد را به ایستگاه باز می گرداند.

[sajadhoosein]

جزئيات تازه‌ترين كشف تاريخي سياره همزاد زمين

«شكار ابرزمين‌ فراخورشيدي» در گفت‌وگوي اختصاصي ايسنا با كاشف ايراني سياره
«آيا ما در جهان تنها هستيم؟» ؛ دو دهه پس از كشف نخستين سياره در ماوراي منظومه شمسي، تلاش‌براي دستيابي به پاسخي مستدل براي اين قديمي‌ترين و بنيادي‌ترين سوال بشر همچنان ادامه دارد. وجود گونه‌هاي متفاوتي از حيات در سيارات ماوراي منظومه شمسي با توجه به پهنه بي‌انتهاي گيتي و انبوه بي شمار ستارگان كاملا محتمل است؛ اما دانشمندان اميدوارند براي پاسخ به اين سوال به وراي آمار و ارقام رفته و چيزي متقن تر و گوياتر پيدا کنند.
به گزارش سرويس علمي ايسنا، با شناسايي ده‌ها سياره فراخورشيدي که به دور ستارگاني مانند خورشيد ما در حال گردشند، اميد دانشمندان به كشف حيات هوشمند در ماوراي منظومه شمسي هر روز پررنگ‌تر مي‌شود. اگر چه بيشتر سيارات کشف شده، غول‌هاي گازي بيش از حد بزرگي با حرکت وضعي فوق‌العاده سريع هستند كه به دليل قرار داشتن در فاصله‌اي نزديك به ستاره مادر شرايط چندان مساعدي براي زندگي ندارند اما در اين بين سياراتي هم وجود دارند كه به نحو شگفت انگيزي شبيه زمين خودمان هستند.
خبر كشف تاريخي نخستين سياره شبيه زمين كه شرايط وجود آب و حيات در آن وجود دارد، اواخرهفته گذشته در كانون توجه محافل علمي و خبري جهان قرار گرفت.
اگر چه اين سياره در فاصله 20 سال نوري از زمين وجود دارد و قطعا بايد ساليان سال منتظر باشيم تا با پيشرفت‌هاي تكنولوژيك امكان قدم گذاشتن بر روي اين ابرزمين دوردست را پيدا كنيم اما كشف سياره‌اي با شرايط مشابه زمين كه اگر خود حاوي گونه اي از حيات بيگانه نباشد مي تواند بستري براي حيات و سكونت بشر در آينده باشد آنچنان مهم و هيجان انگيز است كه توجه بسياري را به خود جلب كرده است.
به گفته دانشمندان، اين سياره كه در مدار ستاره‌اي كم فروغي به نام «Gliese 581» مي‌گردد، سه برابر زمين جرم دارد و دقيقا در وسط منطقه قابل سکونت در حال گردش به دور ستاره است. به بيان ديگر، ‌دقيقا در فاصله‌اي از ستاره قرار گرفته است که آب مي‌تواند بر روي آن به شکل مايع بماند،‌ نه اين‌که يخ بزند يا به بخار تبديل شود. ميزان جرم اين سياره احتمال اين که سياره‌اي سنگي بوده و سطح جامدي داشته باشد را بالا مي‌برد. به علاوه، به اندازه اي نيروي گرانش دارد که زمينه شکل گيري اتمسفر در آن وجود دارد بدين ترتيب اين احتمال وجود دارد كه سياره مذكور منطقه‌اي قابل سكونت باشد.
با توجه به اهميت اين كشف تاريخي، خبرنگار علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) در گفت‌و‌گو با دكتر نادر حقيقي پور، اخترشناس موسسه نجوم دانشگاه هاوايي و از دانشمندان اصلي اين پروژه از جزئيات كشف اين سياره فراخورشيدي و روند تحقيقات در اين خصوص پرسيده است.
حقيقي پور كه تحصيلات كارشناسي را در سال 1368 در رشته فيزيك دانشگاه تهران به پايان برده، مدارج كارشناسي ارشد و دكتري خود را در رشته فيزيك با گرايش سياره شناسي به ترتيب در سال‌هاي 1997 و 1999در دانشگاه ميسوري آمريكا كسب كرده است.
وي كه مدت شش سال است به عنوان عضو هيات علمي در موسسه نجوم دانشگاه هاوايي فعاليت دارد يكي از اعضاي اصلي تيم تحقيقاتي جست‌و‌جوگر سياره‌هاي شبيه زمين است.
حقيقي پور كه كشف اخير را آغاز يك عصر جديد مي‌داند به ايسنا گفت: اهميت كشف اين سياره در اين است كه سياره كشف شده از لحاظ خصوصيات فيزيكي شبيه زمين است و انتظار مي‌رود مانند زمين بر روي سطح آن سياره هم آب وجود داشته باشد.
وي با بيان اينكه كشف سياره‌اي مانند زمين نتايج جنبي بسياري دارد، تصريح كرد: بزرگترين نتيجه اين كشف اين است كه پس از 200 سال چيزي كه منجمان سيارات فراخورشيدي دنبال آن بودند يعني كشف سياره‌اي مانند زمين به نتيجه رسيد و از سوي ديگر اين كشف نشان مي‌دهد كه تكنيك و استراتژي كه به كار رفته تا ستاره‌هايي كه احتمال داشتن اين گونه سيارات را داشته باشند موفق بوده است كه مي‌توان با ادامه آن سيارات بيشتري پيدا كرد.

اخترشناس ايراني موسسه نجوم دانشگاه هاوايي خاطرنشان كرد: اين سياره مانند زمين است و احتمال مي‌رود كه در آن آب وجود داشته باشد كه در اين صورت ممكن است در آن حيات به وجود بيايد. البته تمامي اين مباحث، نتايج نظري حاصل از اين كشف است چرا كه گروه هيچ دليل قطعي بر اساس مشاهده نجومي براي وجود حيات و آب ندارد؛ اما مي‌توان گفت كه سياره جرمي سه برابر زمين دارد ؛ در نتيجه بايد همان خصوصيات زمين را داشته باشد؛ به عنوان مثال در آن زلزله و جاذبه وجود داشته باشد. مثلا يك انسان 100 كيلوگرمي در سياره جديد حدود 125 كيلوگرم وزن دارد.

وي تصريح كرد: علت اينكه ادعا مي‌شود كه اين سياره سنگي است ، جرم و اندازه آن است كه نزديك به زمين است؛ به طوري كه قطري دو برابر زمين دارد. وقتي سياره‌اي به اندازه زمين وجود داشته باشد احتمال اينكه بتواند جوي به ضخامت مثلا سياره مشتري داشته باشد، بسيار كم است؛ از اين رو به احتمال بسيار زياد اين سياره از سنگ تشكيل شده است. از طرف ديگر، از آنجا كه جرم اين سياره هم دو، سه برابر زمين است آنقدر جاذبه دارد كه بتواند جوي هم اندازه زمين داراي دور خودش به وجود بياورد.
حقيقي‌پور با بيان اينكه يك گروه پنج نفره موفق به كشف اين سياره شدند، به خبرنگار ايسنا گفت: «استيو وگت» (VOGT) و «اجينيو ريورا» (Eagenio Rivera) از دانشگاه كاليفرنيا سانتاكروز، «پال باتلر» (paul butler) از موسسه تحقيقاتي كارنگي، «گرك هانري » (greg henry) از دانشگاه ايالتي تنسي و بنده از موسسه نجوم دانشگاه هاوايي اعضاي گروه هستند.
وي خاطرنشان كرد: اين سياره توسط دو تلسكوب كك (keck) به نام دوقلوهاي كك واقع در قله «ماناكيا» كشف شدند. البته براي كشف سيارات فراخورشيدي در آمريكا تنها از تلسكوپ كك استفاده مي‌شود.
حقيقي‌پور در گفت‌و‌گو با خبرگزاري دانشجويان ايران تاكيد كرد: چنين اكتشافي يك كشف بسيار پايه‌اي در علم سياره شناسي است. بيش از 600 سال است كه منجمان اعلام كرده‌اند كه منظومه شمسي يك منظومه خاص نبوده و حتي ماه و خورشيد و زمين چيزهاي خاصي نيستند و ميليون‌ها ستاره‌ مانند خورشيد در كهكشان راه شيري وجود دارد.
از سوي ديگر وقتي خورشيد مي‌تواند سياره زمين و منظومه داشته باشد، هيچ دليلي ندارد ستاره‌هاي ديگري مانند خورشيد چنين چيزي نداشته باشند. در نتيجه همين دليل باعث شد كه طي 60 سال گذشته منجمان مدام دنبال كشف سيارات فراخورشيدي باشند.
وي افزود: كشف سياره جديد مانند زمين، ثابت مي‌كند كه نظريه منجمان درست است و سياره‌هاي بسيار زيادي مانند زمين با همان قابليت‌هايي كه زمين دارد دور ستاره‌هاي ديگر وجود دارند. به عنوان مثال ميليون‌ها ستاره در كهكشان راه شيري مانند خورشيد وجود دارد كه بسياري از آنها مي‌توانند سياره‌اي مانند زمين با همان خصوصيات فيزيكي داشته باشند. همچنين ميليون‌ها كهكشان هم در عالم هستي وجود دارند.
حقيقي‌پور ادامه داد: از سوي ديگر چنين اكتشافي نشان مي‌دهد كه از لحاظ تكنولوژي و استراتژي اكتشاف در راه درستي حركت مي‌كنيم و به زودي بسياري از اين نوع سيارات پيدا خواهند شد؛ البته هر چه تعداد بيشتري از اين سيارات كشف كنيم بيشتر مي‌توان تئوري‌هاي مربوط به شكل گرفتن سياره‌ها را اصلاح كرد. در نهايت اين اكتشافات به ما كمك مي‌كنند كه بفهميم سيارات منظومه شمسي زمين چگونه به وجود ‌آمده‌اند تا نظريه‌ها را به كهكشان‌هاي ديگر ربط دهيم.
به گفته وي كمتر از يك ماه ديگر مقاله اين كشف بزرگ در مجله نجوم انجمن نجوم آمريكا به چاپ خواهد رسيد.
حقيقي پور در گفت‌و‌گو با خبرگزاري دانشجويان ايران با تاكيد بر اين كه اين سياره به طور مستقيم كشف نشده است، گفت: در حال حاضر در دنيا هيچ تلسكوپي وجود ندارد كه بتواند سياره‌اي را به طور مستقيم مشاهده كند بلكه اثرات سياره را به روي ستاره مركزي مشاهده كرديم. بدين منظور براي مدتي طولاني ستاره مركزي اين سياره را رصد كرديم و متوجه شديم كه حركت مداري نشان مي‌دهد و فهميديم كه جرم ديگري بايد در نزديكي آن وجود داشته باشد كه حركت مداري را به وجود آورده است و با آ‌ناليز رصد از ستاره به اين نتيجه رسيديم كه بايد سياره‌اي مانند زمين دور اين ستاره وجود داشته باشد.
وي در پايان گفت: حدود شش ماه پيش گروه ما ايده‌اي را دنبال كرد كه سياره‌اي مانند زمين مي‌تواند دور اين ستاره خاص وجود داشته باشد و براي اينكه از نظريه مطمئن شويم مجبور به ادامه رصد طي شش ماه ديگر شديم.

[sajadhoosein]

شهاب‌سنگ‌ها، كليد «كايراليته» حيات در زمين
منشاء فضايي عناصر حيات در زمين


ناسا اعلام كرد: عناصر اوليه‌اي كه توسط سيارك‌ها به زمين منتقل شده، احتمالا بذر اوليه حيات بر روي سياره ما بوده‌اند.


يك پژوهش انجام شده بر روي شهاب سنگ‌ها، اهميت اين نظريه را كه عناصر اوليه شيميايي حيات توسط واكنش‌هايي به وجود آمده كه در جاي ديگري از جهان و احتمالا آن‌سوي منظومه شمسي اتفاق افتاده، افزايش داده است.

بسياري از متخصصان معتقدند كه مواد تشكيل دهنده اوليه بيولوژيكي از طريق شهاب‌سنگ‌ها به زمين منتقل شده‌اند.

اين شواهد منوط بر ساختار مولكول‌هاي اسيدهاي آمينه بوده كه واحدهاي شيميايي مكرر سازنده پروتئين‌هاي موجود در تمام موجودات زنده هستند.

اسيدهاي آمينه دو گونه هستند كه مانند دستان انسان تصويري انعكاسي از يكديگرند. حيات زميني منحصرا از نوع سمت چپي استفاده مي‌كند.

اخيرا دانشمندان ناسا از كشف آسيد آمينه ايزووالين در نمونه‌هايي از شهاب‌سنگ‌هايي كه از سيارك‌ها آمدند خبر داده‌اند. بيشتر آن نيز از نوع سمت چپي بوده كه نشان مي‌دهد حيات چپي احتمالا در فضا آغاز شده است.

اكنون تعدادي از دانشمندان ايزووالين سمت چپي را در تنوع بسيار گسترده‌تري از سيارك‌هاي غني از كربن كشف كرده‌اند. محققان معتقدند زمين در اوايل تاريخچه خود توسط شهاب‌سنگ‌هاي حاوي اسيد‌هاي آمينه چپي بمباران شده است.

به گفته دانشمندان ممكن است برخورد پرتوهاي كيهاني با منظومه شمسي به ايجاد مقادير بيشتر اسيد آمينه‌هاي سمت چپ يا از بين رفتن ميزان بيشتري از آمينه‌هاي سمت راست منجر شده باشد.

به اعتقاد برخي محققان ممكن است حيات در سيارات ديگر با شرايط اوليه متفاوت با اسيد آمينه‌هاي سمت راست ساخته شده باشد.

[sajadhoosein]

امکانپذیر است
سفر بین ستاره ای تا 200 سال دیگر

دانشمند سابق سازمان ناسا طی محاسباتی جدید اعلام کرد انسان تا 200 سال آینده توانایی رفتن به فضاهای بین ستاره ای را به دست نخواهد آورد.
یکی از دانشمندان و محققان سابق سازمان ناسا محاسبات جدید و جالب توجهی را در رابطه با سفرهای بین ستاره ای انجام داده است.

وی می گوید تا 200 سال دیگر انسان قادر به سفر کردن به هدفی در میان ستاره ها نخواهد بود تا آن زمان نیز تمامی فضاپیماهایی که از پیش برای آغاز چنین سفری ساخته شده اند، منسوخ و کهنه خواهند شد.

"مارک میلیس" رئیس سابق پروژه BPP ناسا و بنیانگذار انجمن "تائو زیرو" که پشتیبانی از مطالعات درباره سفرهای بین ستاره ای را به عهده داشته است، معتقد است بدون در نظر گرفتن موانع سیاسی و مالی، انرژی و دست یافتن به مقادیر کافی از آن برای آغاز سفری بین ستاره ای تا سال 2196 به طول خواهد انجامید.

وی با مقایسه های فراوان به چنین محاسباتی دست پیدا کرده و آنها را در نشستی نجومی عنوان کرده است. میلیس با بررسی 27 سال اطلاعات درباره مسائل مرتبط با انرژی، انرژی مورد نیاز برای اجرای چنین ماموریتهایی، انرژی های فردی و حتی برتری های اجتماعی دو سفر ممکن را انتخاب کرد: سفری بی هدف در یک فضاپیمای جمعی بین ستاره ای و یا سفری 75 ساله به آلفا-قنطورس.

میلیس با آزمودن میزان انرژی مورد نیاز برای پرتاب شاتلهای فضایی در 30 سال پیش که بخشی جزئی از انرژی های قابل استفاده کشور آمریکا به شمار می رفت، دریافت که برای اجرای پروازهای بین ستاره ای نسبتی مشابه را باید در نظر گرفت.
به گفته وی برای پرواز فضاپیمایی 500 سرنشینه در سفری یک طرفه، به دست کم یک اگزا ژول انرژی نیاز خواهد بود، انرژی برابر هزار و 18 ژول که از انرژی مصرفی کل جهان در یک سال مقداری کمتر است.

همچنین برای سفری بدون سرنشین به سوی آلفا-قنطورس انرژی مورد نیاز از این هم بیشتر خواهد بود زیرا با رسیدن به نزدیکترین همسایه ستاره ای باید از سرعت فضاپیما کاست که این خود به هزار و 19 زول انرژی نیاز دارد، حتی بدون در نظر گرفتن سوخت مورد نیاز، فضاپیمای 500 نفره تا سال 2200 و فضاپیمای بدون سرنشین تا سال 2500 آمادگی پرواز را نخواهند داشت.

بر اساس گزارش فاکس نیوز، حقیقت اینجا است که محاسبات میلیس نسبت به بسیاری از دیگر مطالعات واقع گرایانه تر است، مطالعاتی که در آنها اعلام شده برای سفر به فضا به انرژی 100 برابر انرژی کل جهان نیاز خواهد بود.

[sajadhoosein]

نگاه تازه دانشمندان به زير کمربند ابري مشتري
حلقه سياره زحل چگونه ناپديد شد؟


دانشمندان توانسته اند پس از گذشت 9 ماه از ناپديد شدن يکي از حلقه هاي زحل، دقيق ترين نما را از ناآرامي هاي زير کمربند ابري اين سياره به دست بياورند.

در ماه مه 2010 ستاره شناسان آماتور دريافتند که يکي از قديمي ترين حلقه هاي قهوه اي تيره مشتري موسوم به کمربند استوايي جنوبي در زير خط استواي آن به آرامي محو شده و سپس سفيد شده است.

در ماه نوامبر اين کمربند دوباره نشانه هايي از بازگشت نشان داد.

اخيرا دانشمندان تصويري را منتشر کرده اند که در سي ام نوامبر با استفاده از تلسکوپ کک در هاوايي و در ترکيب با قمر يخي اروپاي مشتري گرفته شده است.

اين تصوير به ستاره شناسان نشان مي دهد که حرارت از درون سياره در داخل حلقه گمشده آن در فضا تابيده مي شود.
اين تصوير زماني گرفته شد که دانشمندان با استفاده از حسگرهاي حرارتي يک ليزر درخشان به آسمان فرستاده تا لايه هاي ابر را سوراخ کرده و يک ستاره راهنماي مصنوعي بسازند.

اين تلسکوپ سپس از اين ستاره براي از بين بردن اثرات تار کننده جو زمين استفاده کردند؛ اما دانشمندان به يک منبع نور ديگر براي راهنمايي اين جو اصلاح شده احتياج داشتند که تنظميات مادون قرمز را از بين ببرد، چرا که نور مشتري، بر ستاره تله آنها غلبه مي کرد.

ستاره شناسان براي غلبه بر اين مشکل منتظر ماندند تا قمر درخشان اروپا در موقعيت درست قرار بگيرد و سپس به شکار اين تصوير پرداختند.

اين تصوير به نمايش دقيق و با جزئيات بازگشت آرام کمربند ابري سياره مشتري مي پردازد.

«اروپا» نام يکي از شصت و دو ماه سياره مشتري است. اين ماه در سال 1610 ميلادي توسط گاليله کشف شد.

دانشمندان اميد دارند که اين تصوير به آنها در درک بهتر اثرات متقابل بين بادهاي مشتري و ابرهايي که دور سياره را فراگرفته اند برساند.

تصاوير مادون قرمز که به رنگ قرمز کشيده شده به نمايش يک سيستم طوفاني قوي مي‌پردازد که در بالاي کمربند تيره که به تازگي بازگشته، فعال شده است.

اين ابر سفيد از يخ سفيد آمونياک تشکيل شده است. زماني که ابرهاي سفيد به ارتفاع بالاتر مي روند، اين حلقه قهوه يي رنگ را که در ارتفاع پايين تري قرار دارد پنهان مي کنند.

هر چند دهه يك بار، اين کمربند جنوبي استوايي براي يک تا سه سال کاملا به رنگ سفيد در مي‌آيد، مساله اي که هنوز دانشمندان براي آن پاسخي پيدا نکرده اند. اين پديده، سياره مشتري را به سياره اي منحصر به فرد در منظومه شمسي تبديل کرده است.

به گفته دانشمندان، رنگ توفان عظيم سياره مشتري که سه برابر اندازه زمين بوده و از قدمتي به ميزان يک قرن يا بيشتر برخوردار است در پي بازگشت کمربند جنوبي استوايي احتمالا تا حدي درخشان تر مي‌شود.

[sajadhoosein]

سرانجام فضانوردان مریخ 500
درمان پای شکسته در مریخ!


دانشمندان قصد دارند پس از فرود شبیه سازی شده بر روی مریخ در روز 14 فوریه، برنامه ای پزشکی را برای درمان آسیبهایی از قبیل شکستگی پا که در مریخ می تواند در کمین فضانوردان باشد آغاز کنند.
دانشمندان روسی در حال برنامه ریزی برای ارائه خدمات پزشکی اورژانسی به فضانوردانی هستند که به صورت شبیه سازی شده در حال سفر به مریخ هستند. این برنامه زمانی اجرا خواهد شد که این فضانوردان به مریخ رسیده و بر روی آن فرود بیایند.

زمانی که فضانوردان پروژه مریخ 500 بر روی مریخ شبیه سازی شده که در لابراتواری در مسکو قرار دارد، فرود بیایند، حادثه ای دردناک که می تواند شکستگی سر یا آسیب شدید مغزی باشد رخ خواهد داد.

شناسایی و درمان به صورت مشارکتی میان جراح تیم فرود آمده بر روی مریخ در فضاپیمای مریخ نورد و تیمی پزشکی بر روی زمین که می توانند فرایند ارسال و دریافت اطلاعات را با تاخیر زمانی واقعی انجام دهند، انجام خواهد گرفت.

پس از 8 ماه پرواز فضایی و حبس بودن در فضایی برابر 92 متر مربع، سه فضانورد داوطلب از میان سرنشینان روس، ایتالیایی، چینی و فرانسوی فضاپیما به کپسولهای فرود مجزایی وارد خواهند شد تا در روز دوشنبه بر روی سطح سیاره فرود آمده و با استفاده از فناوری واقعیت مجازی ماموریت سفر به مریخ را شبیه سازی کنند، کاوشگرها را بر روی سطح مریخ رانده و به نمونه برداری بپردازند.

به گفته "ودیم گوشف" مدیر لابراتوار روانشناسی و مشکلات زیست پزشکی مسکو، این اولین فرود شبیه سازی شده بر روی سطح سیاره مریخ خواهد بود که می تواند منبعی مناسب برای فرضیه های جدید، رویکردها و ایده های جدید باشد.

فضانوردان "مریخ 500" پس از انطباق دادن خود با شرایط به شدت یکنواخت درون فضاپیما اکنون قرار است برای فرود آمدن بر روی مریخ فشار عصبی بسیار بالا و دوره مسئولیت پذیری سنگینی که تصمیم گیری ها در آن می تواند بر سر مرگ و زندگی باشد را پشت سر بگذارند.

برای شبیه سازی تاثیرات شدید یک ماه زندگی در خلاء و بررسی این تاثیرات بر نحوه تصمیم گیری انسان، سه فضانوردی که برای فرود بر روی مریخ انتخاب شده اند، برای یک هفته بر روی تختخوابهای شیبدار خوابیدند تا سر آنها را به سمت پایین قرار بگیرد. با این کار خون به سمت سر آنها حرکت کرده و قلب تحت فشار قرار می گیرد، شرایطی که در آن فکر کردن بسیار دشوار خواهد بود.

بر اساس گزارش تلگراف، به منظور حفظ روحیه بین المللی بودن، یک فضانورد روسی، یک ایتالیایی و یک چینی برای فرود بر روی مریخ انتخاب شده اند.

[sajadhoosein]

توسط ناسا صورت می گیرد
مطالعه روی رودخانه های آسمانی


جستجوی اسرار توفانها در دل رودهای اتمسفری سازمان ملی اتمسفری و اقیانوس شناسی آمریکا در نظر دارد با به پرواز درآوردن هواپیماهای بدون سرنشین ناسا در ارتفاعات اتمسفر زمین به مطالعه رودهای آسمانی بپردازد. جریانهایی از هوا که توده های بزرگی از رطوبت را حمل می کنند.

مقدار رطوبت جا به جا شده توسط یکی از این رودخانه های اتمسفری در طی یک روز برابر با مقدار آبی است که بتواند با ارتفاع 30 سانتیمتر منطقه ای برابر مریلند آمریکا را بپوشاند.

محققان قصد دارند با به پرواز در آوردن هواپیماهایی بدون سرنشین در میان این سیستم آب و هوایی عجیب طی توفانهای زمستانی به بهبود درک انسان از نحوه شکل گیری این رودها و عملکرد آنها در میان اتمسفر بپردازند، در عین حال با کمک این تحقیقات دانشمندان می توانند قابلیتهای هواپیماهای بدون سرنشین را در مطالعه بر روی چنین پدیده هایی درک کنند.

تنها بخش کوچکی از بخار آب موجود در رودخانه های اتمسفری زمین به برف و باران تبدیل می شوند. در حدود 20 یا 40 درصد از بخار آب موجود در یک رودخانه اتمسفری به سطح زمین رسیده و می توانند با تاثیرگذاری بر روی پدیده های طبیعی مانند سیل و توفان منجر به شکل گیری توفانهای بزرگی نظیر توفان کاترینا شوند.

طرح مطالعه بر روی رودخانه های اتمسفری اقیانوس آرام یا WISPAR از 11 فوریه آغاز شده و نتایج آن می تواند پیش بینی توفانهای زمستانی را بهبود ببخشد. از سویی دیگر دانشمندان امیدوارند روزی بتوانند کنترل ساحلی رودهای اتمسفری را به واقعیت تبدیل کنند.

در این ماموریت از هواپیماهای بدون سرنشین "گلوبال هاوک" سازمان ناسا استفاده خواهد شد، هواپیمایی که به حسگرهای پیشرفته ای از قبیل حسگر بخار آب و حسگرهای جدیدی که برای جمع آوری اطلاعاتی از قبیل درجه حرارت، شدت باد و دیگر اطلاعات آب و هوایی در میان اتمسفر، از هواپیما به اطراف پرتاب می شوند مجهز است.

بر اساس گزارش فاکس نیوز، این هواپیماها پیش از این و طی فصل پیشین توفانهای زمستانی برای جمع آوری اطلاعات از میان توفانهای بزرگ مورد استفاده قرار گرفته بودند. این هواپیما می تواند برای بیش از 24 ساعت در ارتفاعاتی که پرواز در آن می تواند برای انسانها خطرساز باشد، پرواز کند.

[sajadhoosein]

زمان پرتاب2 ماهواره ايراني مشخص شد
خصوصيات ماهواره‌ هاي نويد و ظفر


محققان کشورمان در سال هاي اخير گام هاي بسيار قابل توجهي در علوم فضايي برداشته اند به طوري که ماهواره نويد در 6 ماهه اول سال 90 و ماهواره ظفر در سال 91 به فضا پرتاب مي شود.

ماهواره نويد با وزن 50 کيلوگرم طراحي شده که در مدار بيضوي 250 تا 357 کيلومتر را طي مي‌کند. ابعاد اين ماهواره نيم متر در نيم متر است و داراي دوربيني با قدرت تفکيک 400 متر است. طيف نوري ماهواره نويد نيز مرئي و پايدارسازي آن نيز چرخان است.

ماهواره ظفر نيز با وزن 90 کيلوگرم مدار دايره‌اي شکل دارد و ابعاد آن 63 در 63 سانتيمتر در 80 سانتيمتر است.

ماهواره ظفر داراي طول تجهيزاتي سه سال است و همچنين داراي دوربيني با قدرت تفکيک 80 متر است. در ماهواره ظفر قدرت تفکيک دوربين ها به 5 برابر افزايش يافته است. دقت کنترل در ماهواره ظفر يک درجه است در حالي که اين ميزان در ماهواره نويد 3 درجه است.

طبق اعلام محققان دانشگاه علم و صنعت تصاوير و داده‌هايي که اين دو ماهواره ارسال مي‌کنند داراي کاربردهاي زيادي چون پايش محيط زيست، جنگل‌ها، زمين‌هاي شور و بررسي ذخاير معدني و جنگل‌ها هستند.

ماهواره نويد در 6 ماهه اول سال 90 و ماهواره ظفر در سال 91 به فضا پرتاب مي شود.