آموزش تئــوری عکاسـی

[bidastar]

کار روی عکسها درون دوربين

دوربين ديجيتال در حقيقت کامپيوتر کوچکی است که با آن نه تنها می توان عکس گرفت ، بلکه می توان در سازماندهی و نشان دادن عکسها هم از آن استفاده کرد. امکانات موجود در دوربينهای مختلف فرق می کنند در زير چند نمونه مرسوم آنها آورده می شوند.




ذخيره عکسها در پوشه های مختلف

يک کارت حافظه دوربين می تواند دهها و بلکه صدها عکس را در خود جای دهد. در بسياری مواقع ، بهتر است که عکسها را در پوشه ها ی مختلف کارت ذخيره کرد. مثلا" فرض کنيم که می خواهيد به يک مسافرت دور اروپا برويد و از شهرهای چند کشور مختلف ديدن کنيد. از طريق سازمان دادن و درست کردن پوشه های مختلف و جای دادن عکسها درون آنها، راحت تر می توانيد به خاطر بياوريد که کدام عکس را در چه محلی انداخته ايد. به اين طريق، نمايش دادن عکسها هم کار راحت تری خواهد بود و هر زمان که تصميم به نمايش عکس های شهر مشخصی بگيريد، می توانيد بلافاصله و سريع به پوشه شهر مربوطه برويد.




تنظيم نامگذاری عکسها

بعضی از دوربينها از نامگذاری استاندارد استفاده می کنند، يعنی يک فايل عکس را با يک حرف و سه يا چهار شماره نامگذاری می کنند . زمانيکه ارقام تمام شدند، مجددا" دوربين از صفر شروع می کند. بعضی ديگر از مدلها به محض اينکه کارت حافظه جديد را در آن می گذاريد، کنتور شماره عکس صفر می شود و شماره ها از نوع شروع می شوند. در اينگونه مدلها زمانيکه عکسهای خود را از دوربين به کامپيوتر منتقل می کنيد، خطر اين وجود دارد که عکسهای هم نام سابق حذف و عکسهای جديد جايگزين آنها شوند. به اين دليل حتما" کنترل کنيد که آيا، دوربين شما می تواند شماره پشت سر هم به عکسها بدهد ، بدون اينکه کنتور آن صفر شود يا نه. يک راه مناسب جهت مقابله با اين خطر، اين هست که عکسها را در پوشه های خاص خود ذخيره کنيد و همه عکسهای قديمی و جديد در يک پوشه ذخيره نشوند.




حذف کردن عکسها

عکسهای ناجور و نامطلوب را می توانيد بلافاصله پس از رويت پاک کنيد. هم چنين می توانيد در پايان يک روز همراه با عکاسی ، عکسها را يک به يک رويت کنيد و آنهايی را که نمی خواهيد، پاک کنيد. به اين طريق می توانيد، جا برای عکسهای جديد خود ايجاد کنيد.




محافظت کردن عکسها

جهت اينکه اشتباها" عکسی را پاک نکنيد، می توانيد عکس يا عکسهای مطلوب و مورد نظر را محافظت کنيد.

کارکردهای ديگری هم روی بعضی از دوربينها وجود دارند، که با مطالعه دفترچه دوربين خود می توانيد به وجود آنها پی ببريد. بعضی از اين کارکردها عبارتند از :

* گذاشتن صدا و يا فيلم متحرک در دوربين و دسترسی به آنها

* مطالعه جزئيات عکس از طريق بزرگ کردن تمام يا قسمتهايی از عکس

* نمايش اطلاعات مربوط به تنظيمات عکس (شاتر و ديافراگم)

* نمايش اتوماتيک عکسها

[bidastar]

طرز کار دوربین دید در شب

دوربین‌های دید در شب از جمله جالب‌ترین و کاربردی‌ترین مظاهر فناوری‌های نوین محسوب می‌شوند. احتمالا نخستین چیزی که با شنیدن نام دوربین‌های دید در شب به ذهن خطور می‌کند، تصوری از جاسوسان یا متخصصان حرفه‌ای است که به‌دنبال دستیابی به اهداف خاص خود در سکوت نیمه‌های شب هستند. در حقیقت با استفاده از این سیستم روِیتی، شخص کاربر دنیایی را مشاهده می‌کند که سایر افراد عادی دیدن آن عاجز هستند.
اکنون این سوال ساده مطرح می‌شود که این دوربین‌ها چگونه کار می‌کنند؟

دوربین‌های دید در شب فناوری کاربردی هستند که با استفاده از آن می‌توان به صورت میانگین شخصی را در تاریکی مطلق و حتی شب‌های ابری در فاصله ۱۸۳ متری رویت کرد. به‌طور کلی دوربین‌های دید در شب به ۲ شیوه متفاوت عمل می‌کنند که البته تفاوت این شیوه‌ها به فناوری خاصی مربوط می‌شود که در طراحی و ساخت آن به کار گرفته شده است.

در یکی از این دو شیوه که جلوه دادن تصویر نام دارد، اساس کار سیستم، جمع‌آوری ریزپرتوهای نوری از جمله قسمت پایین طیف نور مادون قرمز است. در واقع این پرتوها وجود دارند اما برای چشم غیرمسلح غیرقابل روِیت هستند. در این فرآیند پرتوهای جمع‌آوری شده تا آنجا تقویت می‌شوند که چشم بتواند براحتی آنها را در قالب تصاویر تشخیص دهد.

در شیوه دیگر که تصویربرداری حرارتی نام دارد، سیستم دید در شب بر اساس ثبت قسمت بالایی طیف مادون قرمز عمل می‌کند. این قسمت از طیف مادون قرمز به جای منعکس شدن نور در قالب حرارت از اشیای مختلف منتشر می‌شود. به همین علت اشیاء گرم‌تر نظیر انسان‌های زنده در مقایسه با دیگر اشیاء نظیر درختان و ساختمان‌ها نور بیشتری منتشر می‌کنند. در چنین دوربین‌هایی افراد در حال حرکت که توده‌ای گرم محسوب می‌شوند، همچون سایه‌های قرمز رنگ متحرک دیده می‌شوند و کاربر آنها را براحتی شناسایی و رویت می‌کند.

[bidastar]

دوربین فیلم برداری ( Camera )


دوربین ، وسیله اصلی ضبط یک رشته تصاویر به هم پیوسته و متوالی ، روی نواری از فیلم است. به طور خلاصه آنچه در هنگام فیلم برداری روی می دهد این است که:
دوربین در هنگام فیلم برداری از هر صحنه ، با یک سرعت مشخص ( مثلا 24 قاب در ثانیه ) ، به طور متوالی عکس هایی از صحنه مورد نظر می گیرد. این عکس ها بر روی فیلم به صورت قاب به قاب ضبط می شوند. سپس این فیلم را در دستگاه نمایش می گذارند و با همان سرعتی که فیلم برداری صورت گرفته ، آن را به نمایش در می آورند و به این ترتیب به دلیل خاصیت تداوم دید در چشم انسان ، توهم حرکت ایجاد می شود.

امروزه دوربین های بسیاری ، در اندازه های متفاوت و قابلیت های مختلف تولید می شود و در انواع روش ها و موقعیت های فیلم برداری مورد استفاده قرار می گیرد.


اجزاء اصلی دوربین

منبع انرژی دوربین

دوربین های اولیه کوکی بودند ، به این معنی که قبل از فیلم برداری ، ضامن کوک را چندین بار گردش می دادند تا انرژی لازم در فنر دوربین ذخیره شود و دوربین در موقع لزوم از آن استفاده کند. به تدریج نیروی الکتریسیته و جریان برق جایگزین کوک شد. همه دوربین های امروزی با برق کار می کنند. در دوربین های کوچک و نسبتا سبک که قطع فیلم هم کوچک است ( برای مثال 8 میلیمتری ) ، معمولا از باطری های خشک استفاده می کنند اما در قطع های بزرگ تر فیلم ( مانند 16 ، 35 و ... ) که انرژی بیشتری برای حرکت فیلم ، مورد نیاز است ، باطری هایی که با اسید کار می کنند ، مقرون به صرفه تر هستند. البته امروزه دیگر از باطری های شارژی استفاده می شود که استفاده از آنها آسانتر و بهتر است. اما در دوربین های حجیم تر و حرفه ای تر از موتور برقی نیز استفاده می شود.
دوربین بدون منبع انرزی کار نمی کند ، پس باید پیش از شروع به کار مطمئن شد که انرژی لازم برای دوربین فراهم است. در دوربین هایی که با باطری کار می کنند معمولا لامپ کوچکی هست ، که فیلم بردار را از اوضاع باطری آگاه می کند. مثلا اگر لامپ قرمز بود ، یعنی باطری قوی است و برای فیلم برداری مناسب است ، اما اگر لامپ خاموش بود و یا نور آن کم رنگ بود باید یا باطری را عوض کرد و یا آن را شارژ نمود.


کلید سرعت

با استفاده از کلید سرعت ، مشخص می کنیم که می خواهیم فیلم با چه سرعتی ضبط شود.
اگر فیلم صامت باشد ، معمولا سرعت را روی 18 قاب ( فریم ) در ثانیه تنظیم می کنند ، به این معنی که در هر ثانیه ، با فواصل زمانی ثابت تنها بر روی 18 قاب تصویر ضبط شود. اگر فیلم ناطق باشد معمولا با سرعت 24 قاب در ثانیه فیلم را ضبط می کنند. به این ترتیب اگر فیلم گرفته شده را با سرعتی برابر سرعتی که آن را ضبط کرده اند به نمایش در آورند ، حرکت ها طبیعی به نظر می رسند.

اگر بخواهند حرکت ها سریع تر از حد معمول باشند ، یعنی فست موشن ( Fast Motion ) ، سرعت را بر روی سرعتی کمتر از آنچه در بالا گفته شد ، مثلا 9 قاب در ثانیه تنظیم می کنند ، و لی در هنگام نمایش با سرعتی بیشتر ، معمولا سرعت معمول به نمایش در می آورند. و اگر بخواهند حرکت ها کندتر از حد معمول باشند ، یعنی اسلو موشن (Slow Motion) ، سرعت را بر روی سرعتی بیشتر از آنچه گفته شد ، مثلا 36 قاب در ثانیه ، تنظیم می کنند ، ولی در هنگام نمایش با سرعتی کمتر ، معمولا سرعت معمول به نمایش در می آورند.

البته باید توجه داشت برخی از دوربین ها تک سرعته هستند ، مثلا 24 قاب در ثانیه ، در این دستگاه ها دیگر سرعت دست فیلم بردار نیست ولی در دوربین های چند سرعته باید پیش از شروع کار فیلم برداری ، سرعت را تنظیم کرد.


ویزور چشمی

ویزور ، دریچه ای است که فیلم بردار می تواند ، سوژه را از داخل آن ببیند. از آنجا که قدرت دید اشخاص مختلف با هم فرق می کند ، برخی دوربین ها مجهز به ویزور چشمی متغیر هستند. به این ترتیب فیلم بردار باید قبل از شروع به کار ، با گرداندن ویزور و تغییر فاصله آن با بدنه دوربین وضعیت چشم خود را با تصویر داخل ویزور تطبیق دهد. برای این کار ابتدا دوربین را در فاصله 30 متری از یک سوژه قرار می دهند و با توجه به آن ویزور را تنظیم می کنند.



-----

----- ، وسیله ای است که از آن برای خوش رنگ تر شدن فیلم و نیز تنظیم میزان روشنی و تاریکی در بخش های مختلف صحنه استفاده می کنند. ----- ها انواع مختلف و موارد استفاده گوناگون دارند. فیلم بردار باید تشخیص دهد با توجه به نوری که در صحنه موجود است ( نور طبیعی یا نور مصنوعی ) ، رنگ های به کار رفته در صحنه و ... چه نوع فیلتری استفاده شود و در چه حالتی قرار گیرد.



شاتر

شاتر ، مسدود کننده ای است که در مواقع لازم اجازه می دهد مقداری از نور سوژه به فیلم برخورد نماید. پیش از فیلم برداری ، باید اندازه شاتر و در بعضی دوربین ها درجه شاتر را با توجه به سرعتی که سوژه دارد تنظیم کرد. سرعت سوژه یا معمولی است مانند پیاده روی و دوچرخه سواری ، یا سرعت زیاد است مانند حرکت اتومبیل ، و یا سرعت خیلی زیاد است مانند حرکت قطار و هواپیما. هر چه سرعت بیشتر می شود اگر شاتر با اندازه و عدد تنظیم می شود آن را بیشتر و اگر با درجه تنظیم می شود ، درجه را کمتر می کنند. البته در بعضی از دوربین ها اندازه شاتر ثابت است و از آنها باید در فیلم برداری از نوع خاصی از سرعت حرکت مثلا معمولی استفاده کرد.


فیلم خام

فیلم های خام مورد استفاده با توجه به قطع دوربین ( مثلا 8 ، 35 و ... میلیمتری ) ، از نظر ظهور و چاپ ( مثلا نگاتیو ، پوزتیو و ریورسال ) و ... فرق دار ند و فیلم بردار باید فیلم خام درست و مناسب را به درستی در دوربین قرار دهد. همچنین مراقب باشد که به فیلم نور نخورد و از بین نرود.


کونتور

کنتور ، مقدار مصرف شده از فیلم خام ( معمولا بر حسب فوت یا متر ) و در بعضی دوربین ها مقدار باقیمانده از فیلم خام را نشان می دهد و به این ترتیب فیلم بردار را از ادامه کار، آگاه می کند. البته در دوربین ها علامت ( مانند نوشته ) یا چراغی نیز وجود دارد که فیلم بردار را از اتمام فیلم خام آگاه می کند.


عدسی ( لنز )

عدسی ها در اندازه ها و شکل های مختلف ساخته می شوند و کارشان تمرکز اشعه های نورانی بر امولسیون فیلم است. هر لنز دو فاکتور مشخص و مهم دارد :
1- فاصله کانونی.
2- دیافراگم.
فیلم بردار باید با استفاده از یک عدسی مناسب ، صحنه را به گونه ای فیلم برداری کند که اجزای اصلی و بخش های مهم و مورد نظر کارگردان دارای وضوح خوبی باشند و اصطلاحا حالت فوکوس داشته باشند.


نورسنج

نورسنج ، وسیله ای الکترونیکی است که شدت و میزان نور در صحنه را اندازه می گیرد. با توجه به اندازه ای که نورسنج اعلام می کند باید میزان باز شدن دیافراگم را تعیین کرد ، تا با این میزان نور ورودی ، به فیلم ( با توجه به حساسیت آن به نور ) ، صدمه وارد نشود.


دیافراگم

دیافراگم، که به خاطر شباهت با شبکیه چشم ، به آن شبکیه هم گفته می شود ، میزان نور عبوری از عدسی و نوری که به فیلم می رسد را کنترل می کند. دیافراگم مانند دریچه ای است ، قابل کنترل ، که معمولا از تکه های نازک فلزی ، که روی همدیگر را می پوشانند ، تشکیل می شود.



طرز کار دوربین

فیلم خام درون فیلمدان قرار می گیرد. فیلم با گیر کردن حاشیه سوراخ دار ش در دندانه های چرخ دنده در حال چرخش ، در دوربین به گردش در می آید. هز قاب فیلم تک تک با مکانیسمی شبیه چنگک که روی سوراخ های حاشیه فیلم عمل می کند به پایین کشیده می شود. هرقاب به مدت کسری از ثانیه ( بر اساس سرعت تعیین شده ) ، پشت شاتر می ماند ، شاتر باز می شود و عدسی فرصت می یابد تا با نوری که از سوژه می تابد ، تصویری روی فیلم بیندازد. سپس شاتر بسته می شود و قاب دیگری دوباره پشت شاتر قرار می گیرد . در این حال ، قاب های نور خورده به کمک چرخنده در فیلمدان دیگری جمع می شوند. این کارها به طور مداوم انجام می شود ، تا فیلم خام تمام شود. برای جلوگیری از پاره شدن فیلم در اثر فشارهایی که طی حرکت ، توقف و حرکت دوباره به آن وارد می آید ، حلقه های متحرکی را در بالا و پایین دریچه قرار داده اند.

[bidastar]

نحوه انتخاب یک دوربین دیجیتال

اکثر پيشرفت ها و تحولات چشمگير در عرصه دستگاههای الکترونيکی در بيست سال گذشته ، مديون پيشرفت های مهم و عظيم تری در صحنه های ديگر تکنولوژی است. بررسی عملکرد دستگاههای الکترونيکی نظير : CD ، DVD ، MP3s و DVR ، توجه ما را به اين واقعيت مهم معطوف می نمايد که تمامی آنان از يک پردازش پايه مشابه استفاده می نمايند : تبديل اطلاعات آنالوگ به ديجيتال ( صفر و يک ) . رويکرد فوق، تغييرات گسترده ای را در رابطه با نحوه برخورد با اطلاعات صوتی و تصويری ، بدنبال داشته است . دوربين ديجيـتال ، يکی از نمونه های قابل توجه در اين زمينه بوده که نسبت به مدل های قبل از خود ، بصورت اساسی تغيير نموده است( تفاوت عمده نسبت به با دوربين های سنتی ) . تمامی فرآيندها در دوربين های سنتی، مبتنی بر فعاليت های شيميائی و مکانيکی می باشد. تمامی دوربين های ديجيتال دارای يک کامپيوتر از قبل تعبيه شده بوده وتصاوير را بصورت الکترونيکی ذخيره می نمايند.
فرض کنيد ، قصد تهيه يک عکس و ارسال آن از طريق نامه الکترونيکی برای دوست خود را داشته باشيم . در اين رابطه می بايست تصوير اخذ شده ، بصورتی نمايش و مشخص گردد که کامپيوتر قادر به شناسائی آن باشد ( بيت ها و بايت ها ) . در حقيقت يک تصوير ديجيتال، رشته ای طولانی از صفر و يک بوده که تمامی نقاط رنگ شده که پيکسل ناميده می شوند را مشخص می نمايد. ترکيب و اجتماع تمامی نقاط فوق با يکديگر ، تصوير ديجيتالی مورد نظر را ايجاد می نمايد. در صورتيکه قصد تهيه يک عکس را داشته باشيم ، می توان از دو گزينه زير استفاده نمود :

استفاده از دوربين های فيلم سنتی . در اين روش با استفاده از يک دوربين عکسبرداری ، عکس مورد نظر گرفته شده و پس از پردازش فيلم بصورت شيميائی، امکان چاپ آن با استفاده از کاغذ ها ی مخصوص ، فراهم می شود. در ادامه ، عکس آماده شده توسط اسکنر ، اسکن و بصورت ديجيتال تبديل می گردد .

استفاده از يک دوربين ديجيتال : در اين روش ، با استفاده از يک دوربين ديجيتال و تابش نور به شی مورد نظر و دريافت فيدبک های مربوطه و تبديل آنان به مجموعه ای از پيکسل ها ، تصوير مورد نظر مستقيما" بصورت ديجيتال تبديل می گردد .

يک دوربين ديجيتال ، همانند يک دوربين سنتی دارای امکانات متعددی نظير : مجموعه ای از لنزها می باشد . اين نوع دوربين ها در مقابل تمرکز نور بر روی بخشی از فيلم ، نور را بر روی يک دستگاه نيمه هادی تابانده که ضبط الکتريکی نور راانجام خواهد داد . در ادامه، يک کامپيوتر اطلاعات الکترونيکی را به داده ديجيتال تبديل می نمايد . مهمترين تفاوت بين يک دوربين ديجيتال و يک دوربين مبتنی برفيلم ، عدم استفاده از فيلم در دوربين های ديجيتال می باشد. در مقابل ، دوربين های ديجيتال دارای يک سنسور بوده که نور را به سيگنال های الکتريکی تبديل می نمايد . سنسورهای استفاده شده در اکثر دوربين های ديجيتال ، از نوع CCD)Charge Coupled Device) می باشد . در تعدادی ديگر از دوربين های ديجيتال از تکنولوژی نيمه هادی CMOS)complementary metal oxide semiconductor) استفاده می شود. با اينکه سنسورهای CMOS ، تصاوير ديجيتال با کيفيت مطلوبتر را ارائه می نمايند و در آينده متداولتر خواهند شد ، ولی نمی توان ادعا نمود که تکنولوژی فوق جايگزين سنسورهای CCD در دوربين های ديجيتال خواهد شد . CCD ، مجموعه ای بسيار کوچک از ديودهای حساس به نور بوده که مسئوليت تبديل تصوير ( نور ) به الکترون ( سيگنال های الکتريکی ) را برعهده دارند . ديودهای فوق ، photosites ناميده می شوند . هر photosite ، حساس به نور می باشد.

جایگاه دوربین دیجیتال

همانگونه که اشاره گرديد، تصاوير اخذ شده با استفاده از دوربين های ديجيتال ، به رشته ای طولانی از پيکسل تبديل می گردند. با توجه به نقش حياتی پيکسل ها در دوربين های ديجيتال ، توليد کنندگان و تهيه کنندگان توجه بسيار خاصی نسبت به پارامتر فوق دارند .مگا پيکسل ، واحد اندازه گيری بزرگتری نسبت به پيکسل است .مگا ، به معنی يک ميليون و پيکسل نقاط بسيار کوچکی می باشند که يک عکس را ايجاد می نمايند. تمامی تصاوير از نقاط بسيارريزی به نام پيکسل تشکيل می گردند . يک تصوير حاوی ميليون ها نقطه و يا پيکسل بوده که تشخيص آنان بدون چشم مسلح عملا" غير ممکن می باشد. بديهی است ، هر اندازه که دوربين ديجيتال دارای پيکسل های بيشتری باشد ، قادر به آگاهی جزيئات بيشتری از تصوير خواهد بود. بموازات افزايش اطلاعات مربوط به جزئيات يک تصوير ، می توان براحتی ابعاد و اندازه تصوير را بزرگتر و عمليات مربوطه را در ارتباط با آنان انجام داد . برخی از دقت ها ی ( وضوح ) متداول که در دوربين های ديجيتال استفاده می گردد ، بشرح زير می باشد :

256 در 256 پيکسل : دقت فوق در اکثر دوربين های ديحيتال ارزان قيمت ارائه می گردد . دقت فوق پائين بوده و معمولا" کيفيت تصاوير اخذ شده توسط اين نوع از دوربين ها نيز مطلوب نخواهد بود . مجموع تمامی پيکسل ها 65،000 می باشد .

640 در 480 پيکسل : دقت فوق نيز پائين بوده و در اکثر دوربين های ديجيتال از آن استفاده می گردد . در صورتيکه قصد گرفتن تصوير و ارسال آن برای دوستان و يا استفاده از آنان در صفحات وب ، وجود داشته باشد ، دقت فوق می تواند در اين رابطه پاسخگو باشد . مجموع تمامی پيکسل ها 307،000 می باشد .

1216 در 912 پيکسل : در صورتيکه قصد چاپ تصاوير اخذ شده توسط دوربين های ديجيتال وجود داشته باشد، دقت فوق مطلوب خواهد بود مجموع پيکسل ها ، 1،109،000 می باشد( مگاپيکسل ).

1600 در 1200 پيکسل . دقت فوق بالابوده و می توان تصاوير اخذ شده را با ابعاد بزرگتر چاپ نمود( يک تصوير 8 در 10 اينچ ). مجموع تمامی پيکسل ها تقريبا" دو ميليون می باشد . امروزه دوربين هائی با 2 / 10 ميليون پيکسل نيز عرضه شده است .

ضرورت استفاده از دقت بالا در دوربين های ديجيتال ، به نوع عملياتی که می بايست بر روی تصوير انجام شود،بستگی دارد. در صورتيکه ، هدف استفاده از تصاوير در صفحات وب و يا ارسال آنان از طريق نامه الکترونيکی برای دوستان باشد،می توان از دوربينی که دارای دقت 640 در 480 پيکسل است ،استفاده نمود.تعداد تصاويری را که دوربين می تواند در خود نگهداری نمايد ، متناسب با افزايش وضوح تصوير ، کاهش می يابد. در صورتيکه تصميم به چاپ تصاوير اخذ شده وجود داشته باشد ، می بايست از دوربين هائی که دارای تعداد پيکسل بيشتری می باشند، استفاده گردد. در حال حاضر، دوربین های چهار و پنج مگا پیكسلی متداول شده اند .
ویژگی ها ی مهم
از مهمترین ویژگی های مرتبط با دوربین دیجیتال، می توان به موارد زیر اشاره نمود :

دقت: تمامی دوربین های ديجيتال موجود، قادر به ايجاد تصاوير با کيفيت مناسب بمنظور ارسال بهمراه نامه های الكترونیكی و یا در اندازه های كوچك می باشند.همانطور که اشاره گردید، هر اندازه تعداد پیكسل های يک تصویربیشتر باشد، تصویر مذكور واضح تر بوده و می توان آنرا در اندازه بزرگتری چاپ كرد. دوربین هایی كه دارای وضوح دو مگاپیكسل می باشند ، قادر به ايجاد تصاویری به ابعاد 7*5 ، دروبین هایی با دقت سه مگاپيکسل قادر به توليد تصاويری در ابعاد 8 در 10 و دوربين های با دقت چهار مگاپیكسل ، می توانند تصاويری با ابعاد 11 در 17 را ايجاد نمايند.

اندازه،‌وزن و طرح: برای برخی از كاربران اندازه و وزن دوربین ببشتر از میزان دقت آن اهمیت دارد( حمل آسان دوربين ) .استفاده از دوربین های كوچك آسان می باشد ولی بدليل كوچك بودن صفحه و دكمه های كنترل كننده آن ، ممکن است به مرور زمان تبعات و مشکلات خاص خود را بدنبال داشته باشد .

عدسی زوم : دوربین های ارزان قیمت، اغلب فاقد لنزهای نوری می باشند. اگر مجبور به انتخاب بین دوربین های دارای لنزهای نوری و يا دوربین های با دقت بالا می باشيم ، پیشنهاد می گردد ، دوربینی انتخاب گردد كه دارای لنز نوری باشد. در چنين مواردی ضرورتی ندارد که سوژه مورد نظر جهت عکاسی، بزرگ انتخاب گردد و پس از گرفتن تصاوير با بکارگيری نرم افزار ، برداشت ها و پردازش های مورد نظر بر روی آن را انجام داد. لازم است به تبليغاتی که در رابطه با لنزهای دوربين های ديجيتال و ميزان عملکرد آنان می شود ، دقت لازم نيز صورت پذيرد. تعداد زيادی از توليد کنندگان ، زوم ليزری ( حرکت لنز بمنظور بزرگنمائی تصوير ) را با زوم ديجيتال ( تعداد اندکی پيکسل را می تواند capture نمايد ) ، ترکيب و اعلام می نمايند .

تمركز دستی: برای گرفتن تصاویر از فاصله بسیار نزدیك و یا در موارديکه امكان تتنظیم اتوماتیك وجود ندارد ،استفاده از پتانسيل های ارائه شده بمنظور تنظیم دستی دوربین ،کمک مناسبی بمنظور اخذ تصاوير واضح را ارائه می نمايد. در برخی دوربین ها امکان استفاده از تنظیم دستی وجود نداشته و در چنين مواردی می توان از دوربين مورد نظر صرفا" در فواصل محدودی استفاده بعمل آورد .

ذخیره سازی: دوربین های دیجیتال دو مگاپیكسلی كه اكثرا" دارای هشت مگابایت حافظه ( کارت حافظه اوليه ) می باشند ، قادر به نگهداری هشت تا ده تصوير با بالاترين دقت خواهند بود. ظرفیت كارت حافظه همراه یك دوربین دیجیتال زیاد حائز اهميت نمی باشد و می توان در ادامه و متناسب با نياز، ازكارت هائی با ظرفیت بيشتر استفاده نمود.شركت سونی همچنان دوربين هائی را توليدمی نمايد که می توانند تصاوير را بر روی فلاپی ديسک و يا ديسک نوری ذخيره نمايند . فراموش نکنيم که سرعت فلاپی ديسک ها کند بوده و بيش از يک و يا دو تصوير با دقت بالا را نمی توان بر روی آنان ذخيره نمود. با استفاده از ديسک های نوری می توان تصاوير بمراتب بيشتری راذخيره نمودولی دوربين هائی که از ديسک نوری استفاده می نمايند کند و حجيم می باشند.

باطری ها: در دوربين های ديجيتال از یك و یا چند نوع باطری استفاده می گردد. باطری نوع AA، هم بصورت قلیایی غیر قابل شارژ و هم بصورت قابل شارژ موجود می باشد . باطری های ظرفیت بالا CRV3 و یا باطری های قابل شارژ ، نمونه هائی ديگر از باطری های قابل استفاده در دوربين های ديجيتال می باشند.

فیلم و صدا: بسیاری از دوربین های ديجيتال قادر به گرفتن ( اخذ) تصاوير ویدئوئی مناسب می باشند ( به همان خوبی که عکس می گيرند ). حافظه این نوع از دوربین ها ، قادر به ذخيره سازی فيلم زيادی نخواهند بود . ويژگی فوق ، در موارديکه امكان دسترسی به دوربین های فیلمبرداری جهت ضبط تصاویر مربوط به یك صحنه وجود ندارد، بسیار مفید می باشد .

تنظیمات نوردهی: تمامی دوربين های ديجيتال ، امکان استفاده اتوماتيک را فراهم می نمايند ، در چنين مواردی کافی است از يک دکمه از قبل تعبيه شده که تمامی پارامترهای لازم بمنظور اخذ تصاوير را بصورت پيش فرض در نظر می گيرد ، استفاده گردد. استفاده از دوربین هایی كه دارای دیافراگمی جهت تنظیم میزان ورود نورمی باشند ، بمراتب مطلوبتر خواهد بود. با استفاده از دوربین های فوق و تنظیم فاصله لنز و یا مدت زمان باز بودن دیافراگم ، بقیه تنظیمات بصورت اتوماتیك در نظر گرفته خواهد شد.

منوها: در زمان انتخاب يک دوربين ديجيتال ، لازم است به امکانات ارائه شده بمنظور تنظيم دقت ، حالت و ساير موارد ديگر نيز دقت گردد . وجود امکانات مناسب در خصوص مشاهده سريع تصاوير گرفته شده نيز از مزايای يک دوربين ديجيتال محسوب می گردد. وجود دكمه های زیاد بر روی دوربین علاوه بر اتلاف زمان ، تنظیم و دسترسی به تصاویر گرفته شده را مشكل می سازد.هر اندازه تعداد دکمه های يک دوربین بیشتر باشد ،منوهای مرتبط با آن نيز افزايش خواهد يافت .

White Balance : تقريبا " تمامی دوربین های دیجیتال،امكان انتخاب يک تنظيم White Balance از قبل تعيين شده را فراهم می نمايند.ويژگی فوق ، به دوربين ديجيتال اعلام خواهد کرد که کدام عنصر در تصوير می بايست سفيد بوده و يا برداشتی معادل آن داشته باشد .(قابلیت تشخيص بخش هائی از يک عکس که می بايست سفید ،‌سیاه و یا بین این دو رنگ بنظر آیند). در صورتيکه کيفيت رنگ تصاوير، پارامتری مهم بمنظور استفاده از دوربين ديجيتال می باشد، پيشنهاد می گردد، دوربينی با قابليت فوق انتخاب گردد .

LCD : برخی از دوربين های ديجيتال دارای نمايشگر LCD می باشند .با استفاده از نمايشگرهای فوق ، می توان تصاوير اخذ شده را بلافاصله مورد بازبينی مجدد قرار داد. كیفیت LCD های موجود بسيار متنوع و متفاوت می باشد . تصوير نمايش داده شده توسط آنان در برخی مدل ها در مقابل نورخورشيد از بين رفته و يا تصاوير بصورت نقطه به نقطه نمايش داده خواهند شد .در برخی موارد ممکن است تصاوير نمايش داده شده با خم نمودن دوربين ، تغيير نمايند. در صورتيکه قصد تهيه يک دوربين با نمايشگر LCD وجود داشته باشد ، پيشنهاد می گردد قبل از خريد ، کيفيت LCD آن در عمل امتحان گردد .

تشریح مشخصات
مگاپیكسل ارائه شده توسط یك دوربین ديجيتال ، روشی بمنظور نشان دادن دقت یك دوربین می باشد. هر اندازه تعداد مگاپیكسل بيشتر باشد، دقت دوربین نیز بيشتر بوده و امکان گرفتن تصاویر بزرگترو با كیفیت چاپ مطلوب،فراهم می گردد. یك دوربین دو مگا پیكسلی، می تواند تصاویری با دقت 1600 در 1200 پیكسل را ایجاد نماید.دقت فوق ، امکان گرفتن تصاویر را در اندازه های 7*5 با بالاترین كیفیت ارائه می نمايد. در دوربین های سه مگا پیكسلی ، می توان تصاویری با كیفیت 2048 در 1536 پیكسل را ایجاد نمود (تصاویر 8*10 با كیفیت مطلوب ) . هر اندازه تصاویر دارای كیفیت بهتری باشند، حافظه بمراتب بیشتری در دوربین اشغال شده و متناسب با آن تعداد عكس هایی كه دوربین می تواند در حافظه خود نگهداری نماید، كاهش پیدا می نمايد. در اين راستا ، می توان از كارت های حافظه بمنظورافزایش میزان حافظه دوربین ، استفاده نمود.در صورتيکه قصد استفاده از تصاوير گرفته شده توسط دوربين های ديجيتال در نامه های الكترونیكی و يا صفحات وب وجود داشته باشد ، به دوربین های پیشرفته ای كه دقت آنان بیش از دو مگا پیكسل است ، نياز نخواهد بود ولی در صورتيکه قصد تهيه تصاوير با اندازه های متفاوت وجود داشته باشد ، پيشنهاد می گردد دوربين هائی با حداقل سه مگاپيکسل انتخاب گردد .
پارامترهای زیر را می توان در زمان انتخاب یک دوربین دیجیتال در نظر گرفت :

طول عمر باطری : حداقل :كمتر از 200 عكس ، پیشنهادی : بین 200 تا 400 عكس ، حداکثر : بیش از 400 عكس
باطری دوربین های دیجیتال بسرعت مصرف و استفاده می گردد. ( خصوصا" باطری های قليائی ) . طول عمر باطری دوربین های دیجیتال ارتباط مستقيمی با قيمت آنان ندارد . مثلا" ممکن است دوربین هایی با قیمت ارزان ، دارای باطرهائی با عمر مفيد بمراتب بيشتری نسبت به دوربين های گرانقيمت باشند.

مگاپیكسل(دقت) : حداقل : 2 مگا پیكسل یا كمتر ، پیشنهادی : 3 مگاپیكسل، حداکثر : 4 مگاپیكسل یا بیشتر
مگاپیكسل ، واحدی بمنظور اندازه گیری میزان دقت ثبت تصاویر توسط دوربین های دیجیتال است .هر اندازه تعداد مگاپیكسل یك دوربین بيشتر باشد ، تصاویر ایجاد شده توسط آن را می توان در ابعاد و اندازه های بزرگتر و با کيفيت مطلوبتر ، چاپ نمود.

کنترل ميزان نوردهی : حداقل : -- ، پیشنهادی :ارائه برخی امکانات برای دورنما ، حداکثر:تنظيم دهانه دیافراگم و نور بمهراه کنترل دستی همه جانبه
با استفاده از کنترل های ارائه شده، می توان عملياتی همچون تنظیم لنز و سرعت عبور نور را انجام داد( حائز اهميـت برای عكاسان حرفه ای ).

محدوده کانونی : حداقل : ثابت یا زوم دیجیتالی ، پیشنهادی : 2X تا 3X زوم نوری ، حداکثر : 4Xزوم نوری یا بهتر
دوربین هایی كه محدوده کانونی آنان بيشتر باشد ، قادر به گرفتن تصاوير از فواصل دورتر با کيفيت مناسب می باشند.دوربین های با قابلیت زوم نوری ، قادر به ايجاد تصاوير بهتر نسبت به دوربین هائی با قابلیت زوم دیجیتالی ، می باشند .

قابليت تمرکز دستی : حداقل : خير ، پیشنهادی : تمرکز مرحله ای ، حداکثر : بلی
با استفاده از قابليت فوق ، می توان عمليات تمرکز دوربين را بصورت دستی انجام داد ( تمرکز دستی در برخی حالات بمراتب دارای کارآئی و صحت بيشتری نسبت به تنظيم اتوماتيک است ) .دوربین هایی كه دارای قابليت تمرکز مرحله ای می باشند،قادر به تمرکز بر روی اشياء مورد نظر صرفا" درفواصل از قبل مشخص شده ای خواهند بود.

ظرفيت ذخیره سازی : حداقل : 8 مگابایت یا كمتر، پیشنهادی : 8 تا 16 مگابایت ، حداکثر : 16مگابایت یا بیشتر
ويژگی فوق ، حجم اطلاعاتی (برحسب مگابايت) را که يک دوربين می تواند در حافطه همراه خود و يا کارت حافظه قابل تعويض و يا هردو ، ذخيره نمايد، مشخص می نمايد .تعداد تصاویری را که می توان در حافظه يک دوربين ديجيتال ذخيره نمود به دقت تصاوير گرفته شده ، بستگی خواهد داشت .

نکاتی دررابطه با تهیه دوربین دیجیتال

انتخاب يک دوربين با مگاپيکسل موردنظر با توجه به نوع نياز :دوربین هایی که دارای دقت دو مگاپیكسل می باشند ، برای گرفتن عكس مناسب هستند.در صورتيکه قصد تهيه تصاویری به ابعاد 8 در 10 و چاپ آنان وجود داشته باشد ، به دوربینی با حداقل دقت سه مگاپیكسل، نياز خواهد بود. دوربین هایی كه دارای دقت چهار و يا پنج مگاپیكسل می باشند، بمنظور چاپ تصاویر در ابعاد بزرگ مناسب خواهند بود.

استفاده از دوربين هائی با قابليت شارژ مجدد باطری و يک شارژر : قیمت باطری متناسب با طول عمر آنان ، افزايش می يابد. برخی از دوربین ها قادر به استفاده از باطری های AA ( قابل شارژ و يا غيرقابل شارژ) می باشند. قابليت شارژ مجدد باطری ، علاوه بر مقرون بصرفه بودن ، عدم اتلاف زمان را نيز بدنبال خواهد داشت .

استفاده از دوربينی با حداقل توان زوم نوری 2X : كیفیت تصاویر گرفته شده توسط دوربین هائی با زوم دیجیتالی ، بمراتب پایین تر ازتصاویر اخذ شده توسط دوربین های شامل زوم نوری، می باشد.

استفاده از دوربين هائی با قابليت تمرکز در نور کم : برخی از دوربین ها دارای لامپ کمکی ( فلش ) برای تامین نور كافی جهت گرفتن تصاویر در نقاط تاریك می باشند. ويژگی فوق ، در موارديکه تصاویر در داخل اتاق گرفته می شود، کارساز خواهد بود.

استفاده از دوربين هائی که امکان استفاده از کارت حافظه اضافی را دارا می باشند : با اينکه تمامی دوربین های دیجیتال دارای حافظه می باشند ولی با استفاده از کارت حافظه می توان ظرفيت ذخيره سازی يک دوربين ديجيتال را افزايش داد.

عدم استفاده از دوربین هایی كه اطلاعات را بر روی فلاپی ديسک و يا ديسک نوری ذخيره می نمايند: فلاپی ديسک ها ارزان می باشند ولی نمی توان بر روی آنان تصاوير زيادی را ذخيره نمود. دوربين هائی که از اين نوع ديسک ها استفاده می نمايند، اغلب تصاوير را با دقت پائين ايجاد می نمايند. دوربين هائی که از ديسک های نوری استفاده می نمايند ، کند و حجيم می باشند .

امتحان دوربين قبل از خريداری آن : برخی از دوربین ها دارای دستورات و منوهائی می باشند که استفاده از آنان نسبت به ساير دوربين ها ساده تر می باشد . بررسی عملی برخی از امکانات فوق و مقايسه با ساير دوربين ها می تواند در عمل کارآئی يک دوربين را نشان دهد. دراينخصوص لازم است به موارد متعددی توجه گردد. فاصله زمانی بین فشردن كلید دوربین تا زمان ذخيره سازی تصوير، بررسی عملکرد لنز ارائه شده همراه دوربين ، بررسی مدت زمان انتظار برای گرفتن تصاوير ، بررسی عملکرد نمایشگر LCD دوربین در زیر نور خورشید ، از جمله مواردی می باشند که می بايست قبل از خريداری يک دوربين ديجيتال ، بدقت بررسی گردند.

استفاده از دوربين هائی که بهمراه آنان نرم افزارهای ویرایش تصاویرعرضه شده است : در اين رابطه می توان از نرم افزارهایی نظیر Adobe Photoshop Elements و Ulead PhotoImpac استفاده نمود.

استفاده از دوربين هائی که دارای LCD می باشند : دوربين های فوق ، امکان مشاهده تصاوير را فراهم می نمايند( بمحض گرفتن تصاوير).

عدم تاکيد بر قابلیت فیلمبرداری دوربین ديجيتال : برخی از دوربين ها دارای قابليت ضبط تصاوير متحرک به ميزان اندکی می باشند . در صورت عدم نياز به ويژگی فوق ، می توان در زمان تهيه يک دوربين ديجيتال ، آن را ناديده گرفت .

وجود يک کارت خوان حافظه : عملکرد کارت خوان ها ، مشابه يک هارد ديسک خارجی است که به کامپيوتر متصل می گردد . با استفاده از پتانسيل فوق ، می توان تصاوير را مستقيما" از رسانه ذخيره سازی که دوربين ديجيتال از آن استفاده می نمايد ، Download نمود . ويژگی فوق ، علاوه بر صرفه جوئی در زمان ، افزایش طول عمر باطری را نیز بدنبال خواهد داشت .

[bidastar]

دوربین بیسیم ( Wireless Camera )


نمونه ای از دوربین بیسیم با برد حدود 50 متردوربین های بیسیم معمولاً جهت کنترل و نظارت بر یک مکان از راه دور مورد استفاده قرار می گیرند. مزیت اساسی این دوربینها بی نیازی از کابل کشیهای طولانی است که علاوه برکاهش هزینه ها و راحتی استفاده نویز ایجاد شده بر روی تصویر را نیز کاهش می دهند. همچنین در بسیاری از موارد که امکان سیم کشی وجود ندارد ( مثلاً جهت نصب بر روی موبایل روبوت ها ) به کمک شما خواهد آمد.
این دوربینها در انواع مختلف و با قابلیت های گوناگون تولید می شوند و معمولاً برای راه اندازی نیاز به دانش فنی زیادی نخواهند داشت. قسمت فرستنده در فواصل کوتاه قسمت فرستنده در داخل خود دوربین و در ابعاد بسیار کوچک نصب می گردد و تغذیه دوربین نیز توسط یک باطری کوچک یا یک منبع تغذیه دائمی کوچک تامین می شود. قسمت گیرنده نیز حجم زیادی ندارد و خروجی آن را می توانید مستقیماً به ورودی های صوت و تصویر (AV) تلویزیون، ویدئو و کامپیوتر های دارای کارت ویدئو متصل نمایید.
در انواع ساده و ارزان قیمت این محصول دوربین و دستگاه گیرنده می توانند بین 30 تا 50 متر از یکدیگر فاصله داشته باشند. با توجه به راحتی نصب و حجم بسیار کوچک کاربردهای زیر را می توان برای این نوع دوربین برشمرد : نصب بر روی انواع رباتها و کنترل ربات از راه دور، کنترل کلاسهای درس در مدارس توسط مسئولین مدرسه، نصب در راهروها و معابر و کنترل عبور و مرور، نصب در ورودی منزل یا شرکت و استفاده به عنوان آیفون تصویری بدون سیم کشیهای اضافی، کنترل اتاق کودکان توسط والدین و ...

[bidastar]

نكاتي مهم در انتخاب دوربين فيلم برداري ديجيتال


دوربين هاي فيلم برداري مشخصاتي دارند كه در موقع خريد بايد به آن توجه كرد.

به گزارش واحد مركزي خبر، اعتبار شركت سازنده، نوع سيستم ذخيره سازي، زمان توليد دوربين، وزن و ابعاد بدنه دوربين، نوع حسگر، دقت حسگر، قابليت عكس برداري ، كيفيت فيلم، پشتيباني از فرمت هاي مختلف تصويري، شيوه ضبط صدا، سازنده لنز دوربين، ابعاد و كيفيت نمايشگر LCD، انواع پورت هاي ورودي و خروجي، نوع كارت حافظه، كيفيت بلندگو، قابليت هاي باتري و مواردي از اين دست مشخص مي كنند كه آيا اين محصول براي استفاده شما مناسب است يا خير؟ حقيقت امر اين است كه تشخيص برخي از اين موارد قدري تخصصي است اما در مواقعي لازم است كه از آن ها مطلع باشيد. از ميان اين امكانات و مشخصات به مواردي مي پردازيم كه مهم تر است.

سازنده دوربين
چهار، پنج سازنده معتبر در داخل ايران فعاليت مي كنند و توصيه مي كنيم سراغ نام هاي متفرقه نرويد. البته قيمت محصولاتي كه نام معتبر دارند مقداري از محصولات كمتر آشنا بالاتر است اما ارزشش را دارد. علاوه بر اين محصولات معتبر، اغلب توسط شركت هاي صاحب نام توزيع و پشتيباني مي شود و به طور حتم هنگام بروز مشكل يا ارائه درخواست هاي ديگر با مشكلات و دغدغه كمتري مواجه خواهيد شد.

سيستم ذخيره سازي
هاردديسك، كارت هاي حافظه فلش و ديسك هاي نوري DVD و Mini DVD در دوربين هاي ديجيتالي مورد استفاده قرار مي گيرد. دوربين هايي كه صرفا از كارت حافظه فلش استفاده مي كنند، فوق العاده سبك وزن هستند. مي توان گفت وزن آن ها در بيشترين حالت از ٤٠٠ گرم تجاوز نخواهد كرد و به طور معمول وزن آن ها بين ٢٠٠ تا ٣٠٠ گرم خواهد بود. دوربين هايي كه فقط از كارت حافظه فلش استفاده مي كنند علاوه بر سبك وزني امكانات ديجيتالي مناسبي ارائه مي كنند. البته كيفيت حسگر اين دوربين ها به طور معمول كمتر از يك مگاپيكسل است اما به دليل نداشتن جزء مكانيكي و قابل حركت، براي فيلم برداري در حركت فوق العاده مناسب هستند. دوربين هاي هاردديسكي و ديسكي(دي وي دي) به طور هم زمان و به عنوان سيستم ذخيره سازي دوم از كارت هاي حافظه فلش نوع SDHC، SD و گاهي نيز MMC پشتيباني مي كنند. اين ٢ نوع دوربين به طور معمول بين ٤٠٠ تا ٦٠٠ گرم بسته به قابليت ها و تنوع امكاناتي كه عرضه مي كنند، وزن دارند. در استفاده از دوربين هاي هاردديسكي با يك محدوديت گاهي آزاردهنده رو به رو هستيد به اين صورت كه پس از فيلم برداري ناچاريد اطلاعات هاردديسك را به رايانه منتقل و استفاده كنيد. به بيان ديگر استفاده از قطعه ذخيره ساز دوربين به صورت مستقل امكان پذير نيست. دوربين هايي كه از ديسك نوري DVD و كارت حافظه فلش استفاده مي كنند، محدوديتي در اين باره ندارند.

[bidastar]

مراحل راه‌اندازی دوربين فیلم برداری


ترتیب كار در همه دوربین‌ها مثل هم می‌باشد


مراحل راه‌اندازی دوربين فیلم برداری
1- فشار دادن و یا حركت دادن تكمه POWER برای روشن شدن.

2- تنظیم تكمهCAMERA برای ضبط‌وVCR برای تماشای فیلم


واژه VCRمخفف سه كلمهVideo Cassette Recorder می باشد به معنای فیلم ویدئو ضبط شده


- وقتی كه دستگاه در حالت CAMERA قرار بگیرد آماده فیلمبرداری و ضبط تصاویر می‌باشد در این حالت ابتدا تكمه آبی رنگ TAP EJECT را فشار دهید تا درب محفظه فیلم باز شود سپس فیلم خام را در داخل دوربین قرار دهید . برای بسته شدن درب دوربین، آن قسمت روی درب را كه كلمه PUSH به معنای فشار دادن و در بعضی دوربین‌ها واژه LOCK (قفل) نوشته شده را به آرامی فشار دهید تا درب بسته شود.


3-برای آنكه دوربین شروع به ضبط تصاویر كند كافی است تا یك بار تكمه قرمز رنگ RECORD را فشار دهید تا عملیات ضبط انجام شود.هرگاه این كا را انجام دادید برای آنكه از ضبط تصاویر مطمئن شوید در گوشه ویزور دوربین دقت كنید واژه REC كه مخفف كلمه RECORD می‌باشد مشخص باشد . برای آنكه دوربین را از حالت ضبط خارج كنید كافی است مجدداً تكمه قرمز رنگ RECORD را فشار دهید اگر دوربین در حالت ضبط نباشد به جای كلمه REC واژه PUSE به معنای توقف كوتاه در ویزور مشخص می‌باشد.


4- برای آنكه بتوانید تصاویری كه در ویزور كادربندی می‌كنید نزدیك آورده و یا به حالت اولیه خود بازگردانید. بایستی با تكمه دوحالته W T كار كنید.


T مخفف كلمه TELE و W مخفف كلمه WIDE می باشد كه در بحث انواع لنزها در بخش عكاسی توضیح آن ارائه گردید. پس هرگاه روی دوربین قسمت T را فشار دهید عدسی‌ها در داخل لنز دوربین از یكدیگر فاصله می‌گیرند و كاربرد لنز تله فوتو را پیدا می‌كند در نتیجه زاویه دید دوربین بسته می‌شود و تصاویر در ویزور نزدیك می‌شوند.


اما هرگاه روی دوربین W را فشار دهید عدسی‌ها به یكدیگر نزدیك می‌شوند و كاربرد لنز وایدانگل را خواهند داشت در این حالت زاویه دید دوربین باز می‌شود و می‌توانید فضای بیشتری را در داخل ویزور دوربین كادر بندی كنید. روی بیشتر دوربین‌ها تكمه W T به دوصورت عمل می‌كند. اگر طرفT را تا نیمه فشار دهید تصاویر به آرامی نزدیك می‌شوند و اگر تا انتها فشار دهید تصاویر سریع‌تر نزدیك می‌شوند. طرف W نیز به همین صورت عمل می‌كند.


البته توصیه من اینست كه از استفاده زیاد و نابه‌جا از این تكمه خودداری نمائید زیرا هرگاه شما در حال فیلمبرداری بدون استفاده از سه‌پایه هستید و تصاویر را با تكمه T نزدیك می كنید كادربندی تصاویر سخت خواهد شد و لرزش های دست بیشتر از پیش در كارتان مشاهده خواهد شد.


5- استفاده از تكمه FADE :(تاریكی و روشنی تصویر)


روی تمام دوربین‌ها این تكمه وجود دارد، استفاده از این تكمه در ابتدا و آخر فیلم می‌باشد. هنگامی كه قصد فیلمبرداری دارید ابتدا كادربندی را انجام دهید و تكمه FADE را فشار داده و در همان حالت نگه دارید تا تصویر در ویزور كاملا سیاه شود در این حالت تكمه REC را فشار دهید تا عملیات ضبط شروع شود سپس تكمه FADE را رها كنید تا تصویر به تدریج روشن شود. در پایان كار فیلمبرداری نیز می‌توانید قبل از آنكه دوربین را از حالت ضبط خارج كنید تكمه FADE را فشار داده تا تصویر به تدریج سیاه شود سپس تكمه REC را فشار دهید تا دوربین از حالت ضبط خارج شود.با انجام این كار بیننده فیلم دقیقاً نقطه شروع و پایان فیلم را متوجه خواهد شد و یك روند اصولی در فیلم به وجود آورده‌اید.


6- واضح سازی تصویر ( FOCUS ):


اگر دوربین در حالت تنظیم خودكار(AUTO )باشد واضح سازی تصویر توسط دوربین و به صورت خودكار انجام می‌شود. معمولاً دوربین هر چیزی كه در وسط كادر ویزور قرار گیرد به صورت واضح نشان می‌دهد و بعضی مواقع انتظار فیلمبردار را برآورده نمی‌كند و دچار اشتباه می‌شود. برای آنكه از كار فیلمبرداری لذت بیشتری ببرید سعی كنید واضح سازی دستی را تجربه كنید. ابتدا تكمه FOCOS را فشار دهید تا واضح سازی تصویر از حالت خودكار خارج شود. هنگامی كه این كار را انجام دهید در گوشه ویزور واژه MF مشخص می‌شود كه مخفف كلمه MANUEL FOCUS می‌باشد در این حالت برای واضح شدن تصاویر در دوربین های نوار بزرگ بایستی حلقه دور لنز را به راست و چپ بچرخانید . در دوربین های كوچك باید تكمه گردان پائین لنز و در بعضی مدل های دیگر تكمه كنار دوربین را به چپ و راست حركت دهید و تصویر را فوكوس نمائید تكرار این كار مهارت بیشتری در شما ایجاد خواهد نمود

[karin]

آنچه در ایران به عکاسی صنعتی معروف است در واقع تهیه عکس به صورت حرفه ای است که قابلیت و کیفیت مناسبی برای چاپ داشته باشد تا قبل از عمومی شدن عکاسی دیجیتال، عکاس های حرفه ای از اسلاید یا نگاتیوهای سایز بزرگ برای تهیه عکس های خود استفاده می کردند (البته الان هم غالبا از همان ها استفاده می کنند) نگاتیو یا اسلایدهای 24*36 میلیمتر (معروف به 135) بیشتر برای اشیا کوچک، فضاهای بیرونی و عکاسی سریع و نیز سفارش های اقتصادی بکار می رود.سایز متوسط 6*4.5 و یا اغلب 6*7 سانتی متر چه به صورت نگاتیو یا اسلاید بیشترین کاربرد را دارد. برای مواردی که کیفیت بهتر، جزئیات بیشتر و خروجی بزرگ مورد نیاز باشد از قطع های بزرگ مثل 13*18 سانتیمتر استفاده می شود. این نوع نگاتیو یا اسلایدها به صورت تخت هستند و معمولا در عکاسی آتلیه استفاده می شود چون تجهیزات بزرگ و سنگینی را برای کار طلب می کند و حمل آنها قدری دشوار است. هزینه عکاسی حرفه ای بر اساس سایز فیلم، تعداد سفارش، محل عکاسی (آتلیه عکاس یا در محل سفارش دهنده) و از همه مهمتر کارشناسی و تخصص عکاس متفاوت هست هزينه عکاسي: پائین ترین قیمت برای عکاسی حرفه ای (در سال 1384) هر پز 200.000 ریال و بالا ترین آن 1.500.000 ریال انجام شده و در مواقع خاص با سیستم دیجیتال و سفارش انبوه و دقت پایین تا 150.000 ریال هم انجام می شود. قیمت های فوق مربوط به شهر تهران بوده و از تعرفه عکاسان شهرستانی خبر ندارم بزرگترین آتلیه عکاسی حرفه ای در تهران، استودیو لورکا هست که توسط آقای نادر معصومی و دو عکاس دیگر تاسیس و اداره می شود. این استودیو قابلیت عکاسی ازاشيا خيلي بزرگ را دارد مثلا امکان عکاسي از مینی بوس در داخل استودیو و نورپردازی مناسب آنرا دارد آتلیه های زیادی با امکانات مدرن در تهران فعالیت می کنند ولی متاسفانه مثل سایر امور هنری نرخ شکنی توسط نواموزان و کیفیت پایین کار آنان به اعتبار این حرفه لطمه زده است

عکس به عنوان يک عنصر اساسي و مهم در طراحي گرافيک به شمار مي رود. در محاورات روزمره و مکالمات افراد غير حرفه اي، از عکاسي حرفه اي تبليغات به عنوان عکاسي صنعتي نام رده مي شود. در واقع منظور تهيه عکس از محصولاتي است که در صنايع توليد مي شود يا عکسي که از خطوط توليد صنايع تهيه مي شود. عکاسي ازهرموضوعي که با فعاليت هاي شرکتي توليدي يا خدماتي در ارتباط باشد، در حيطه عکاسي صنعتي قرار مي گيرد. پس ميدان عمل عکاسي صنعتي ، بسيار وسيع است؛ زيرا تنوع محصول و خدماتي که مي تواند درکشور سازنده مصرف و يا به ديگر کشورهاي جهان صادر شود، نيز مطرح خواهد شد. عکاسي صنعتي در برگيرنده تمام کارهايي است که به توليدکننده کمک مي کند تا محصولاتش را تبليغ کند و بفروشد. وظيفه عکاسي صنعتي هم اين است که موضوع از جلوه و نماي بهتري نسبت به موضوع هاي مشابه برخوردار باشد. عکاسي صنعتي به طور خلاصه مرکز توجهش صنعت است. عکاسي صنعتي هدفي را دنبال مي کند که ميل به برقراري ارتباط است. چه بسا که موثرترين عکسهاي صنعتي ، عکسهايي ساده و سرراست بوده اند که از تمهيدات عکاسي ، فنون غيرمتعارف و جلوه هاي ويژه در آنها خبري نبوده يا بسيار کم از آنها استفاده شده است ؛ اما گفتني است که در بعضي مواقع ، همان تمهيدات جزيي سبب شده است که آن عکسها يک سر و گردن از ديگر عکسها برجسته تر باشند. عکسهاي صنعتي خوب ، آنهايي هستند که مي توانند ارتباط برقرار کنند؛ آنهايي که به اصطلاح با بيننده حرف مي زنند. همان عکسهايي که توجه ما را جلب مي کنند و در رقابت پيروز مي شوند. عکاس حرفه اي صنعتي هرگز اين عامل کليدي را از نظر دور نمي دارد

منبع: apameh.com

[karin]

همه ما خاطره لمس کردن دوربین دیجیتال را در ذهن داریم. اما چند بار پیش آمده که از عکسی که می گیریم لذت فراوان برده باشیم. بهتر نیست برای آنکه از این هنر حظ زائد الوصفی ببریم ابتدا به ۱۰ سوال زیر پاسخ گوییم؟


۱-چه می خواهم بگویم؟
جوابگویی به این سوال بسیار مهم است.با جواب به این سوال نیمی از راه را طی کرده اید. دیگر برای ترکیب بندی، قاب بندی و نورپردازی مشکل نخواهد بود.شما با دوربین خود می خواهید کسری از زمان را جاودانه کنید. پس باید حرفی برای ابراز داشته باشید.

۲- در این عکس چه نقطه کانونی ویژه ای بگنجانم؟
چرا به طور طبیعی کسانی که به این عکس نگاه می کنند نگاهشان به سمت پایین عکس کشیده می شود؟ چون شما نقطه کانونی را نزدیک قاب عکس قرار داده اید. این یکی از راه های خلق چنین معجزاتی است.

۳- چه فواصل کانونی متناقضی در عکس وجود داشته باشند؟
چشمان شما با دیدن این عکس به گردش در می آید تا بهتر بتواند با عناصر موجود در عکس ارتباط برقرار کند. این مسئله به نقاط کانونی متناقضی که در عکس وجود دارد برمی گردد. شما باید از خود بپرسید چگونه می توانم دو یا چند نقطه کانونی در عکس پدید آورم؟ اگر فواصل کانونی به ۲ مورد افزایش یابد عمق میدان هم بالطبع افزایش خواهد یافت. برای رسیدن به چنین هدفی چند راه حل به شما پیشنهاد می دهیم: حایتان را تغییر دهید یا فاصله کانونی دوربین را تنظیم کنید یا عمق میدان را تغییر دهید.
این نکته را هم در خاطر داشته باشید که اگر عکس شما بیش از دو فاصله کانونی داشته باشد مطمئنا اشتباهی در عکاسی مرتکب شده اید.


۴- پس زمینه و پیش زمینه عکس چه باشد؟
سوژه های بسیاری وجود دارند که شما می توانید آنها را به عنوان پس زمینه عکستان لحاظ کنید. چشمانتان را به کاویدن پشت سوژه و انتخاب بهترین حالت عادت دهید. این مسئله در مورد پیش زمینه هم صدق می کند. آنچه حائز اهمیت این است که پس زمینه باید مات باشد تا پیش زمینه در فضای آن به خودنمایی بپردازد.

۵- من تا چه حد می توانم ببندم؟
اشتباه دیگری که بین عکاسان رایج است این ذهنیت است که سوژه را بسیار کوچک در کادر قرار می دهند. بهتر است سوژه کل کادر عکس را بپوشاند تا تمام جزئیات در عکس مشهود باشد. برای رسیده به چنین حالتی یا باید شما در زاویه بسته ای کار کنید یا سوژه را در محیط بسته ای قرار دهید و امکان حرکت به سوژه ندهید یا فاصله کانونی را افزایش دهید.

۶- منبع نوری من چیست؟
با کاسته شدن از شرایط نوری خوب، عکس شما فاقد جزئیات و لحظات ناب عکاسی خواهد شد. برای جبران این نقیصه یا شما بر روی ISO کنترل خواهید داشت یا سرعت بسته شدن شاتر را طولانی خواهید کرد در این موقع شما با عکسی به شدت مات و پر خش مواجه خواهید شد. شما قبل از عکاسی باید منبع نوری تان ، منبع نوری ثانویه ، سه پایه و دیگر تجهیزات لازم برای عکاسی را بشناسید و در اختیار داشته باشید.

۷- آیا من قاب بندی مستقیم داشته باشم؟
یکی از جنبه های زیبای عکاسی تقابل میان خط افق و خطوط عمود دیگر است. شما اگر بتوانید چنین لحظات زیبایی را در عکستان پدید آورید زیبایی را به بینندگان عکس هایتان تقدیم کرده اید.

۸- آیا می توانم از چشم اندازهای دیگری در عکسم استفاده کنم؟
ممکن است شما سوژه ای را در جلوی دوربین تان قرار دهید اما در یک لحظه نکته ای به نظرتان برسد و وضعیت سوژه یا وسایل دیگری را به آن اضافه کنید. یک نکته کلی آن است که از هر چیزی که باعث پیشبرد داستان عکستان شود استفاده کنید.

۹- چگونه می توانم از دیگر قابلیت های دوربینم استفاده کنم؟
سعی کنید دنبال چگونه و چطور نباشید. شما باید از تمام قابلیت ها و فرمت های دوربین تان برای دستیابی به بهترین وضعیت عکاسی استفاده کنید. شاید یک تغییر زاویه کوچک به زیباترین نتیجه بیانجامد.

۱۰- چگونه چشم ها در عکس حرکت می کنند؟
در هنگام عکاسی تیزبین باشید. مردم متوجه تضاد رنگ و حالت و تغییر خطوط می شوند. ذکر یک مثال ساده خالی از لطف نیست: عابری را تصور کنید که خارج از خطوط عابرین پیاده از عرض خیابان می گذرد. مردم با دیدن این عکس متوجه داستان نهفته در عکس شما خواهند شد. در اصل شما دست به یک فرهنگ سازی در زمینه عبور از خیابان زده اید.


منبع: photobaroon.com

[karin]

1- هیچگاه دنبال خریدن تجهیزات گرانقیمت عکاسی نباشید.
اگر به عکاسی علاقه مند باشید می توانید با تجهیزات اندک و دوربین ارزان هم عکس های زیبایی تهیه کنید. این تصور که عکاسان بزرگ تجهیزات فوق العاده ای دارند، اشتباه است.

۲- از سه پایه استفاده کنید.
قرار دادن سه پایه در لیست وسایل و تجهیزات گرانقیمت اشتباه است. شما برای جلوگیری از لرزش دستانتان و برای داشتن یک فوکوس عالی و بی نقص نیاز به یک سه پایه معمولی دارید.

۳- دوربین تان را همیشه و در همه وقت همراه داشته باشید.
اگر عادت کنید که با تجهیزات ساده و راحتی عکاسی کنید آنگاه لحظه های ناب عکاسی را از دست نخواهید داد. سعی کنید برای هر عکسی که می گیرید نکته ای بنویسید. با مراجعه به این نکته ها درخواهید یافت که در گرفتن هر عکس یک نکته جدید آموخته اید.

۴- سعی کنید لیستی از چیزهایی که دوست دارید عکس بگیرید تهیه کنید.
بعضی اوقات پیش می آید که دوربین تان را همراه نداشته باشید، در چنین لحظاتی دفترچه یادداشت خود را باز کنید و همه آنچه را که در اطرافتان وجود دارد و شما دوست داشتید از انها عکس تهیه کنید، بنویسید. شاید روزی برگشتید و خواستید از علایق خود عکسی داشته باشید.

۵- همه هستی می تواند سوژه عکاسی شما باشد.
این ذهنیت را از خود دور کنید که دیگر سوژه ای برای عکاسی ندارید. اگر روزی چنین نظری در ذهن خود راه دادید فورا به خود نهیب بزنید که هنوز خوب دیدن را فرانگرفته اید. همه آنچه در چشم انداز شما قرار می گیرد ارزش یکسانی برای عکاسی دارند.

۶- در کلاس ها یا انجمن های عکاسی عضو شوید.
بهترین بخش عکاسی دیدن از منظر دیگران است. با عضویت در کلاسها یا انجمن های عکاسی دیدن از دید دیگران و نقد کردن را به درستی خواهید اموخت.

۷- سایت ها و وبلاگ های عکاسی را دریابید.
سایت های مفید فراوانی وجود دارند که شما می توانید با عضویت در آنها نکات بسیاری از دنیای عکاسی بیاموزید.

۸- نحوه تنظیمات دوربین تان را بیاموزید.
به تصور آنکه تمام نکات مهم مربوط به دوربین تان را می دانید، دفترچه راهنمای آن را دور نیندازید. هر زمان که به تنظیمات جدید دوربین نیاز داشتید می توانید با مراجعه به دفترچه راهنما مشکل خود را مرتفع سازید.

۹- نکات اصلی را فراموش نکنید.
در بعضی شرایط سخت یادآوری یک نکته اساسی کار دشواری است. برای این منظور قبل از مواجهه با چنین شرایطی خود را اماده سازید.

۱۰- مرتبا عکاسی کنید.
تمرین را هیچگاه از یاد نبرید. بر فرض شما تمام نکات مربوط به عکاسی را هم بدانید تا زمانی که این نکات را در عمل تجربه نکنید فایده ای برایتان نخواهند داشت.

۱۱- از روی بی میلی عکاسی نکنید.
اگر خسته اید، اگر حسی برای عکاسی ندارید، اصلا عکاسی نکنید. با مشاهده عکسی که با بی میلی گرفته اید، افسردگی و سرخوردگی هم به سراغتان خواهد امد.


منبع: photobaroon.com