بچه خوب می خوایی بری بشینی سر کلاس درس توی امریکا اون هم انگلیسی بلد نباشی؟
تافل تافل که می گن یعنی اینکه بتونی مثل مردم عادی اونجا صحبت کنی و حرف هایی که اونها می زنن
متوجه بشیوگرنه بالاتر از این از شما چیزی نمی خوان.
بیشتر اونجا برای دوره ارشد و دکتری پذیرش می دهند. اگر برای دبیرستان و لیسانس بخوایی باید با سرمایه شخصی
به امریکا بروید.
بورسیه رو می خواهی از کجا بگیری! از اموزش و پرورش یا وزارت علوم!
وزارت علوم یه دونه آزمون اعزام به خارج دکتری برگزار می کرد که اون هم مالید زمین برای اینکه بتونه
اشناهاشون رو بفرستن.
این از من به شما نصیحت دوستانه: کتاب های درسی ایران هیچگونه ارزش علمی ندارند و فقط برای وقت گذرانی
و سرگرم کردند هستند. یه کلمه درست و حسابی هم توشون پیدا نمی شه.
سعی کن تمرکزت رو کتاب های انگلیسی که مرجع هستن کنی و بتونی خودتو بکشی بالا.
در ضمن تعریف نابغه و با استعداد از نظر انگلیسی ها کلا متفاوت تر از نظر ماها هستش: اونها به کسانیکه پژوهش
می کنند برای آینده بشر رو نابغه می دونند نه کسانیکه برای زندگی فعلی بشر و گذران اون چیزی رو اختراع
می کنند. مثلا در ریاضیات نیوتن و فرگه و ... از نابغه های بزرگ تاریخ می دانند اما کسانی مثل استیو جابز و ... رو تنها با استعداد و مدبر می دانند. و یا نابغه های امروزی تر مثل دنیس ریچی که خالق زبان برنامه نویسی سی هم هستش رو نابغه می شه نامید چون چیزی رو پایه گذاری کرده که برای اینده بشر بسیار بسیار مهم هستش و کمک کننده هستش.