تبلیغات :
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام

[ + افزودن آگهی متنی جدید ]




صفحه 14 از 19 اولاول ... 4101112131415161718 ... آخرآخر
نمايش نتايج 131 به 140 از 186

نام تاپيک: امداد رساني و كمكهاي اوليه

  1. #131
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    علائم مسموميت با مونوكسيد كربن


    مونوكسيد كربن يك گاز نامرئي و بي‌بو است كه از اجاق‌ها، وسائل گازي پخت و پز، دستگاه‌هاي حرارتي و هنگام سوزاندن چوب و زغال متصاعد مي‌شود.
    اگر اين گاز سمي در يك فضاي محصور و بدون تهويه تجمع‌يابد، مي‌تواند باعث بيماري وخيم و مرگ شود.

    اگر مظنونيد كه مونوكسيدكربن در خانه‌‌تان جمع شده، بايد بلافاصله همه افراد خانه را آن بيرون ببريد.

    برخي از علائم هشداردهنده مسموميت با مونوكسيد كربن اين‌ها هستند:

    *سردرد.
    *سرگيجه و سياهي‌رفتن چشم.
    *تهوع و استفراغ.
    *درد در قفسه سينه.
    *سردرگمي و اغتشاش شعور.
    *بيهوش‌شدن.

    براي پيشگيري از مسموميت با مونوكسيدكربن مي‌توانيد شناساگرهاي مونوكسيدكربن كه با باتري كار مي‌كنند و در بازار موجودند را بخريد و در خانه نصب كنيد.باتري اين دستگاه‌ها را بايد هر شش ماه يك بار عوض كنيد.

  2. #132
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    درآوردن‌ لباس‌هاي‌ مصدوم‌




    به‌منظور معاينه‌ كامل‌ مصدوم‌، رسيدن‌ به‌ تشخيص‌ صحيح‌ يا درمان‌، ممكن‌ است‌ مجبور باشيد تعدادي‌ از لباس‌هاي‌ وي‌ را درآوريد. اين‌ كار را بايد با حداقل‌ مزاحمت‌ براي‌ مصدوم‌ و در صورت‌ امكان‌، با رضايت‌ وي‌ انجام‌ دهيد. تا حد امكان‌ كمترين‌ تعداد لباس‌ها را خارج‌ كنيد و به‌ آنها آسيب‌ وارد نكنيد مگر آنكه‌ كاملاً ضرورت‌ داشته‌ باشد. اگر مجبور هستيد كه‌ لباس‌ مصدوم‌ را پاره‌ كنيد، سعي‌ كنيد اين‌ كار را در امتداد درز شلوار يا آستين‌ انجام‌ دهيد. سعي‌ كنيد حريم‌ شخصي‌ مصدوم‌ را به‌ هم‌ نزنيد و از مواجهه‌ او با سرما جلوگيري‌ كنيد. اگر خارج‌ كردن‌ لباس‌ها، درد و ناراحتي‌ مصدوم‌ را بيشتر مي‌كند، اين‌ كار را متوقف‌ كنيد.

    خارج‌ كردن‌ لباس‌ها در آسيب‌ نيمه‌ پاييني‌ بدن

    ‌1) مچ‌ پا را نگه‌ داشته‌، كفش‌ را با دقت‌ بيرون‌ آوريد. براي‌ خارج‌ كردن‌ چكمه‌هاي‌ بلند، ممكن‌ است‌ مجبور باشيد با يك‌ چاقو، چكمه‌ را در امتداد درز پشتي‌ آن‌ بشكافيد خارج‌ كردن‌ لباس‌ها در آسيب‌ نيمه‌ پاييني‌ بدن‌


    2) جوراب‌ها را به‌ ملايمت‌ بيرون‌ بكشيد. اگر انجام‌ اين‌ كار مقدور نيست‌، جوراب‌ را از روي‌ ساق‌ بالا بياوريد و با قيچي‌ آن‌ را ببريد.

    3) پاچه‌ شلوار را به‌ آرامي‌ بالا بكشيد تا ساق‌ و زانو معلوم‌ شوند. براي‌ درآوردن‌ شلوار يا ديدن‌ ران‌، شلوار را از كمر پايين‌ بكشيد.

    خارج‌ كردن‌ لباس‌ها در آسيب‌‌ نيمه‌ بالايي‌ بدن

    ‌1) هرگونه‌ دكمه‌ يا زيپ‌ موجود در لباس‌ را باز كنيد. با ملايمت‌ لباس‌ را از كنار شانه‌ مصدوم‌ خارج‌ كنيد.2) اندام‌ سمت‌ آسيب‌ نديده‌ را از آستين‌ خارج‌ كنيد. لباس‌ را به‌ دور سمت‌ آسيب‌ ديده‌ بكشيد.3) اندام‌ آسيب‌ ديده‌ را تا حد امكان‌، ثابت‌ نگه‌ داريد و خروج‌ لباس‌ را تسهيل‌ كنيد.

    موارد خاص

    ‌پوليور و پيراهن‌ پشمي‌ در مورد لباس‌هايي‌ كه‌ دكمه‌ يا زيپ‌ ندارند، ابتدا اندام‌ سمت‌ آسيب‌نديده‌ را از آستين‌ خارج‌ كنيد. سپس‌، لباس‌ را تا كرده‌، آن‌ را از بالاي‌ سر بيرون‌ بكشيد. نهايتاً، آستين‌ ديگر لباس‌ را درآوريد و دقت‌ كنيد كه‌ به‌ اندام‌ آسيب‌ وارد نكنيد.

  3. #133
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    درآوردن‌ كلاه‌ ايمني‌

    بهترين‌ برخورد با كلاه‌هاي‌ ايمني‌ محافظ‌ (مثل‌ كلاه‌ اسب‌سواري‌ يا كلاه‌ ايمني‌ موتورسواران‌) آن‌ است‌ كه‌ آنها را خارج‌ نكنيم‌؛ تنها زماني‌ بايد اين‌ كلاه‌ها را خارج‌ كرد كه‌ كاملاً ضرورت‌ داشته‌ باشد (مثلاً اگر نمي‌توانيد راه‌ تنفسي‌ را برقرار كنيد). اگر مجبور به‌ خارج‌ كردن‌ اين‌ وسيله‌ هستيد، در صورت‌ امكان‌ خود مصدوم‌ بايد اين‌ كار را انجام‌ دهد؛ در غير اين‌ صورت‌، شما بايد به‌ كمك‌ يك‌ امدادگر اقدام‌ به‌ خارج‌ كردن‌ كلاه‌ ايمني‌ كنيد. مراقب‌ باشيد كه‌ در تمام‌ لحظات‌ سر و گردن‌ را نگه‌ داريد و سر را در امتداد ستون‌ فقرات‌ نگه‌ داريد



    آسيب‌ ستون‌ فقرات

    احتياط‌!


    كلاه‌ ايمني‌ را تا زماني‌ كه‌ ضرورت‌ حتمي‌ داشته‌ باشد، خارج‌ نكنيد.

    كلاه‌ ايمني‌ رخ‌ باز


    1) چانه‌بند را باز كنيد يا برش‌ دهيد. سر و گردن‌ مصدوم‌ را نگه‌ داريد و آن‌ را در امتداد ستون‌ فقرات‌ نگه‌ داريد.

    2) از يك‌ امدادگر بخواهيد كه‌ دو طرف‌ كلاه‌ ايمني‌ را از بالا با دو دست‌ بگيرد و آنها را از دو طرف‌ بكشد تا فشار از روي‌ سر برداشته‌ شود. وي‌ سپس‌ بايد كلاه‌ را با ملايمت‌ به‌ بالا و عقب‌ بكشد.




    احتياط‌!كلاه‌ ايمني‌ را تا زماني‌ كه‌ ضرورت‌ حتمي‌ داشته‌ باشد، خارج‌ نكنيد.كلاه‌ ايمني‌ تمام‌ رخ‌



    1) بندها را باز كرده‌ يا برش‌ دهيد. گردن‌ را با يك‌ دست‌ نگه‌ داشته‌، فك‌ پاييني‌ را محكم‌ بگيريد. كار خود را از زير كلاه‌ آغاز كنيد و انگشت‌ خود را با دقت‌ زير لبه‌ آن‌ قرار دهيد. از يك‌ امدادگر بخواهيد كه‌ كلاه‌ را با دو دست‌ نگه‌ دارد.


    2) از امدادگر بخواهيد كه‌ از بالا كلاه‌ ايمني‌ را به‌ سمت‌ عقب‌ كج‌ كند (بدون‌ آنكه‌ سر را مطلقاً حركت‌ دهد) و قسمت‌ جلوي‌ كلاه‌ را كاملاً از روي‌ چانه‌ مصدوم‌ بلند كند.3) گردن‌ و فك‌ پاييني‌ مصدوم‌ را همچنان‌ نگه‌ داريد. از امدادگر بخواهيد كه‌ مختصري‌ كلاه‌ را به‌ سمت‌ جلو كج‌ كند تا كلاه‌ از پايين‌ جمجمه‌ عبور كند و سپس‌ آن‌ را مستقيماً از سر مصدوم‌ بيرون‌ بكشد.


  4. #134
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    علايم‌ حياتي‌

    ممكن‌ است‌ هنگام‌ درمان‌، مصدوم‌، نياز به‌ ارزيابي‌ و كنترل‌ سطح‌ پاسخ‌دهي‌، نبض‌ و تنفس‌ داشته‌ باشد. همچنين‌ ممكن‌ است‌ لازم‌ باشد دماي‌ بدن‌ مصدوم‌ را هم‌ كنترل‌ كنيد.
    علايم‌ حياتي‌ مي‌توانند در شناسايي‌ مشكلات‌ خاص‌ و تعيين‌ هرگونه‌ تغيير در وضعيت‌ مصدوم‌ به‌ شما كمك‌ كنند. كنترل‌ علايم‌ حياتي‌ را به‌طور مرتب‌ ادامه‌ بدهيد و يافته‌هاي‌ خود را در نمودار ثبت‌ مشاهدات‌، ثبت‌ كنيد و آن‌ را به‌ امدادگران‌ گروه‌ پزشكي‌ كه‌ مراقبت‌ از بيمار را بر عهده‌ خواهند گرفت‌، تحويل‌ دهيد .
    اين‌ مبحث‌ را هم‌ ببينيد:


    نمودارهاي‌ ثبت‌ مشاهدات .بررسي‌ سطح‌ پاسخ‌دهي‌


    براي‌ ارزيابي‌ وضعيت‌ هوشياري‌، لازم‌ است‌ سطح‌ پاسخ‌دهي‌ مصدوم‌ را كنترل‌ كنيد. هر آسيب‌ يا بيماري‌ كه‌ مغز را درگير كند، مي‌تواند وضعيت‌ هوشياري‌ را تغيير دهد؛ هرگونه‌ بدتر شدن‌ اوضاع‌، مي‌تواند خطرناك‌ باشد.
    سطح‌ پاسخ‌دهي‌ مصدوم‌ را طي‌ مراحل‌ زير ارزيابي‌ كنيد:
    «1»: آيا مصدوم‌ «هوشيار» است‌؟ آيا چشم‌هايش‌ را باز مي‌كند و به‌ سؤالات‌ جواب‌ مي‌دهد؟
    «2»: آيا مصدوم‌ به‌ «صدا» پاسخ‌ مي‌دهد؟ آيا به‌ سؤالات‌ ساده‌ پاسخ‌ مي‌دهد يا از دستورات‌ پيروي‌ مي‌كند؟
    «3»: آيا مصدوم‌ به‌ «درد» واكنش‌ نشان‌ مي‌دهد؟ آيا در برابر درد نيشگون‌، چشمانش‌ را باز مي‌كند يا حركت‌ مي‌كند؟
    «4»: آيا مصدوم‌ نسبت‌ به‌ تمام‌ تحريكات‌، «ناپاسخگو» است‌؟ با استفاده‌ از اين‌ مراحل‌، مي‌توانيد هرگونه‌ تغيير وضعيت‌ مصدوم‌ را كنترل‌ كنيد.
    كنترل‌ نبض‌


    با هرضربان‌ قلب‌، خون‌ به‌ داخل‌ شريان‌ها پمپ‌ مي‌شود و موجي‌ از فشار توليد مي‌شود (مبحث‌ « قلب‌ و رگهاي‌ خوني‌ » را ببينيد). در محل‌هايي‌ كه‌ شريان‌هادرست‌ زيرسطح‌ پوست‌ قرارمي‌گيرند (مثلاً در داخل‌ مچ‌ دست‌ يا در گردن‌)، مي‌توان‌ موج‌ فشار را به‌ صورت‌ نبض‌ لمس‌ كرد. در بزرگسالان‌، تعداد نبض‌ به‌طور طبيعي‌ 80-60 ضربان‌ در دقيقه‌ است‌. تعداد نبض‌ در كودكان‌ تندتر است‌ و در بزرگسالاني‌ كه‌ از آمادگي‌ جسمي‌ بالايي‌ برخوردارند، مي‌تواند آهسته‌تر باشد. نبضي‌ كه‌ به‌طور غيرطبيعي‌ تند يا كند شده‌ است‌، مي‌تواند نشانه‌اي‌ از يك‌ بيماري‌ خاص‌ باشد.نبض‌ بازويي‌ دو انگشت‌ خود را در سمت‌ داخل‌ بازوي‌ شيرخوار قرار دهيد.محل‌هاي‌ گرفتن‌ نبض‌ عبارتند از: گردن‌ (نبض‌ كاروتيد) و مچ‌ دست‌ (نبض‌ راديال‌). در شيرخوران‌، يافتن‌ نبض‌ در بازو (نبض‌ بازويي‌) آسان‌تر است‌.نبض‌ راديال‌ سه‌ انگشت‌تان‌ از درست‌ پايين‌تر از چين‌ مچي‌ كه‌ در قاعده‌ شست‌ قرار دارد، بگذاريد.براي‌ گرفتن‌ نبض‌، به‌ جاي‌ انگشت‌ شست‌ (كه‌ خودش‌ نبض‌ دارد) از ساير انگشتان‌ خود استفاده‌ كنيد و موضع‌ را به‌ آرامي‌ فشار دهيد تا بتوانيد نبض‌ را لمس‌ كنيد. موارد زير را ثبت‌ كنيد:
    - سرعت‌ (تعداد ضربان‌ در دقيقه‌)
    - قدرت‌ (ضعيف‌ يا قوي‌)
    - ريتم‌ (منظم‌ يا نامنظم‌)
    نبض‌ كاروتيد دو انگشت‌ خود را در يك‌ طرف‌ گردن‌ قرار دهيد.

    كنترل‌ تنفس‌



    وقتي‌ به‌ ارزيابي‌ تنفس‌ مصدوم‌ مي‌پردازيد، سرعت‌ تنفس‌ را كنترل‌ كنيد و مشكلات‌ تنفسي‌ يا صداهاي‌ غيرطبيعي‌ را سمع‌ كنيد. سرعت‌ تنفس‌ طبيعي‌ در بزرگسالان‌، 16-12 بار در دقيقه‌ است‌؛ در شيرخواران‌ و كودكان‌ كم‌ سن‌ و سال‌، اين‌ سرعت‌ به‌ 30-20 بار در دقيقه‌ مي‌رسد. براي‌ كنترل‌ تنفس‌، به‌ سمع‌ آن‌ بپردازيد و حركات‌ قفسه‌سينه‌ مصدوم‌ را تحت‌نظر بگيريد. در مورد شيرخواران‌ و كودكان‌ خردسال‌، احتمالاً گذاشتن‌ دست‌ بر روي‌ قفسه‌سينه‌ و حس‌ كردن‌ تنفس‌، كار ساده‌تري‌ است‌. اطلاعات‌ زير را ثبت‌ كنيد:
    - سرعت‌ (تعداد تنفس‌ در دقيقه‌)
    - عمق‌ (نفس‌هاي‌ عميق‌ يا كم‌عمق‌)
    - سهولت‌ (راحت‌، سخت‌ يا دردناك‌)


    - صدا (نفس‌هاي‌ بي‌صدا يا صددار و نوع‌ صدا)

    شمارش‌ سرعت‌ تنفس‌ حركات‌ قفسه‌ سينه‌ را تحت‌ نظر گرفته‌، تعداد تنفس‌ را در دقيقه‌ بشماريد. روش‌ ساده‌تر در مورد شيرخواران‌ يا كودكان‌ كم‌ سن‌ و سال‌، آن‌ است‌ كه‌ دست‌ خود را روي‌ قفسه‌ سينه‌ قرار دهيد.


    كنترل‌ درجه‌ حرارت‌


    به‌منظور ارزيابي‌ درجه‌ حرارت‌ بدن‌، پوست‌ بدون‌ پوشش‌ را لمس‌ كرده‌، براي‌ به‌دست‌ آوردن‌ درجه‌ حرارت‌ صحيح‌، از يك‌ دماسنج‌ استفاده‌ كنيد. درجه‌ حرارت‌ طبيعي‌ بدن‌ 37 درجه‌ سانتيگراد است‌. درجه‌ حرارت‌ بالا (تب‌) معمولاً در اثر عفونت‌ ايجاد مي‌شود. درجه‌ حرارت‌ پايين‌ مي‌تواند از مواجهه‌ با سرما يا محيط‌ مرطوب‌ ناشي‌ شود. انواع‌ مختلفي‌ از دماسنج‌ها وجود دارند كه‌ از آن‌ جمله‌ مي‌توان‌ به‌ دماسنج‌هاي‌ شيشه‌اي‌ جيوه‌اي‌ معمول‌ و دماسنج‌هاي‌ ديجيتال‌ اشاره‌ نمود. مطمئن‌ شويد. كه‌ نحوه‌ استفاده‌ از دماسنجي‌ را كه‌ در اختيار داريد، مي‌دانيد.دماسنج‌ ديجيتال‌
    اين‌ دماسنج‌ را مي‌توان‌ به‌صورت‌ زيرزباني‌ يا زيربغلي‌ براي‌ اندازه‌گيري‌ دما به‌ كار برد. اين‌ دماسنج‌ را تا زمان‌ ايجاد صداي‌ بوق‌ (تقريباً 30 ثانيه‌) در محل‌ قرار دهيد و سپس‌ دما را از روي‌ صفحه‌ نمايش‌ بخوانيد.
    دماسنج‌ جيوه‌اي‌
    قبل‌ از استفاده‌ از اين‌ دماسنج‌، بايد مطمئن‌ شويد كه‌ سطح‌ جيوه‌ پايين‌تر از 37 درجه‌ سانتيگراد است‌. قبل‌ از خواباندن‌ درجه‌، دماسنج‌ را به‌ مدت‌ 3-2 دقيقه‌ در محل‌ (زير زبان‌ يا زير بغل‌) قرار دهيد.
    دماسنج‌ نواري‌ پيشاني‌
    اين‌ نوارهاي‌ كوچك‌ حساس‌ حرارت‌، براي‌ اندازه‌گيري‌ درجه‌ حرارت‌ كودكان‌ كم‌سن‌ و سال‌ مفيد هستند. نوار را به‌ مدت‌ تقريباً 30 ثانيه‌ روي‌ پيشاني‌ كودك‌ قرار دهيد. درجه‌ حرارت‌ از روي‌ تغيير رنگ‌ نوار مشخص‌ مي‌گردد.
    دماسنج‌ گوشي‌
    نوك‌ اين‌ دماسنج‌ در داخل‌ گوشي‌ قرار داده‌ مي‌شود و درجه‌ حرارت‌ را در عرض‌ يك‌ ثانيه‌ تعيين‌ مي‌كند. كاربرد اين‌ حسگر ساده‌ است‌ و براي‌ استفاده‌ در مورد كودكان‌ بدحال‌ مفيد است‌. اين‌ وسيله‌ را مي‌توان‌ در هنگامي‌ كه‌ كودك‌ خوابيده‌ است‌، به‌ كار برد.

  5. #135
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    وسايل‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌:


    تمام‌ محل‌هاي‌ كار، مراكز تفريحي‌، خانه‌ها و اتومبيل‌ها بايد به‌ بسته‌هاي‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ مجهز باشند. بسته‌هاي‌ موجود در محل‌هاي‌ كار و مراكز تفريحي‌ بايد با شرايط‌ قانوني‌ تطابق‌ داشته‌ باشند؛ همچنين‌ اين‌ بسته‌ها بايد به‌ خوبي‌ قابل‌ شناسايي‌ و به‌ راحتي‌ در دسترس‌ باشند. در مورد ماشين‌ يا خانه‌، يا مي‌توانيد يك‌ بسته‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ خريداري‌ كنيد و يا خود اقدام‌ به‌ جمع‌آوري‌ وسايل‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ و نگهداري‌ آنها در يك‌ محفظه‌ تميز و ضدآب‌ بكنيد. تمام‌ بسته‌هاي‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ را بايد در جاي‌ خشك‌ نگهداري‌ كرد و به‌طور مرتب‌، آنها را بازرسي‌ و تكميل‌ كرد تا وسايل‌ آنها هميشه‌ براي‌ استفاده‌ آماده‌ باشند.
    وسايلي‌ را كه‌ در اين‌ صفحات‌ مي‌بينيد اجزاي‌ اساسي‌ يك‌ بسته‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ را براي‌ استفاده‌ در خانه‌ تشكيل‌ مي‌دهند. ممكن‌ است‌ تمايل‌ داشته‌ باشيد كه‌ موارد ديگري‌ مثل‌ آسپيرين‌ يا استامينوفن‌ را هم‌ به‌ اين‌ مجموعه‌ اضافه‌ كنيد

    .انواع‌ پانسمان‌


    پانسمان‌ چسبدار يا چسب‌ زخم‌
    اين‌ وسايل‌ كه‌ براي‌ پوشاندن‌ خراش‌ها و بريدگي‌هاي‌ كوچك‌ به‌ كار مي‌روند، از پارچه‌ يا پلاستيك‌ ضدآب‌ ساخته‌ مي‌شوند. در مورد زخم‌هاي‌ دست‌، انواع‌ ضدآب‌ از بقيه‌ مناسب‌تر هستند و براي‌ افرادي‌ كه‌ نسبت‌ به‌ چسب‌ موجود در انواع‌ معمولي‌ آلرژي‌ دارند، چسب‌ زخم‌ كم‌آلرژي‌ ساخته‌ شده‌ است‌. افرادي‌ كه‌ با غذا سر و كار دارند، بايد از چسب‌ زخم‌هاي‌ آبي‌ استفاده‌ كنند.پانسمان‌ استريل‌
    اين‌ وسايل‌ از يك‌ لايه‌ پانسمان‌ متصل‌ به‌ يك‌ باند رولي‌ تشكيل‌ و كاملاً در يك‌ پوشش‌ محافظ‌ پيچيده‌ شده‌اند. كاربرد آنها آسان‌ است‌ لذا براي‌ مصرف‌ در موارد اورژانس‌ ايده‌آل‌ هستند. اين‌ پانسمان‌ها در اندازه‌هاي‌ مختلف‌ در دسترس‌ هستند.پوشش‌ چشمي‌ استريل‌
    پوشش‌هاي‌ چشمي‌ در واقع‌ پانسمان‌هايي‌ هستند كه‌ براي‌ محافظت‌ از چشم‌ آسيب‌ ديده‌ به‌ كار مي‌روند. به‌ بعضي‌ از پوشش‌هاي‌ چشمي‌ باندهايي‌ متصل‌ است‌ كه‌ استحكام‌ اين‌ پوشش‌ها را روي‌ سر مصدوم‌ افزايش‌ مي‌دهند.انواع‌ باندها


    باندهاي‌ رولي‌
    اين‌ وسايل‌ براي‌ نگه‌ داشتن‌ مفاصل‌ آسيب‌ ديده‌، محدود كردن‌ حركات‌، مستحكم‌ كردن‌ پانسمان‌ها در محل‌ و حفظ‌ فشار بر روي‌ آنها و محدود كردن‌ تورم‌ به‌ كار مي‌روند.باندهاي‌ مثلثي‌
    اين‌ وسايل‌ را كه‌ از پارچه‌ كلفت‌ تهيه‌ مي‌شوند، مي‌توان‌ به‌عنوان‌ باند يا آويز مورد استفاده‌ قرار داد. اگر اين‌ وسايل‌، استريل‌ و داراي‌ پوشش‌ مجزا باشند، مي‌توان‌ آنها را براي‌ پانسمان‌ كردن‌ زخم‌ها و سوختگي‌هاي‌ بزرگ‌ به‌ كار برد.باندهاي‌ لوله‌اي‌

    اين‌ باندها در واقع‌ لوله‌هاي‌ بدون‌ درزي‌ از گاز يا مواد كشي‌ مستحكم‌ هستند. اين‌ باندها در آسيب‌هاي‌ مفاصل‌ يا انگشتان‌ (پا يا دست‌) كاربرد دارند. انواع‌ گازدار را با يك‌ ابزار مخصوص‌ به‌ كار مي‌برند.
    ساير وسايل‌ مفيد

    وسايل‌ اصلي‌ براي‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ خانگي‌


    جعبه‌ ضدآبي‌ كه‌ به‌ راحتي‌ قابل‌ شناسايي‌ باشد
    20 عدد پانسمان‌ چسبدار (چسب‌ زخم‌) در اندازه‌هاي‌ مختلف‌
    6 عدد پانسمان‌ استريل‌ با اندازه‌ متوسط‌
    2 عدد پانسمان‌ استريل‌ با اندازه‌ بزرگ‌
    2 عدد پانسمان‌ استريل‌ با اندازه‌ خيلي‌ بزرگ‌
    2 عدد پوشش‌ چشمي‌ استريل‌
    2 عدد باند مثلثي‌
    6 عدد سنجاق‌ قفلي‌
    دستكش‌ يكبار مصرف‌ساير وسايل‌ مفيد
    2 عدد باند رولي‌ كرپ‌
    قيچي‌
    انبرك‌
    پنبه‌
    دستمال‌هاي‌ پاك‌كننده‌ زخم‌ بدون‌ الكل‌
    نوار چسب‌
    محافظ‌ صورت‌ پلاستيكي‌ يا ماسك‌ صورت‌ جيبي‌
    دفترچه‌، مداد و كارت‌
    پتو، كيسه‌ نجات‌، چراغ‌ قوه‌ و سوت‌

  6. #136
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    اصول‌ باندپيچي‌
    باندها در كمك‌هاي‌ اوليه‌، چند كاربرد متفاوت‌ دارند: از آنها مي‌توان‌ براي‌ محكم‌ كردن‌ پانسمان‌، كنترل‌ خونريزي‌، نگه‌ داشتن‌ و بي‌حركت‌ كردن‌ اندام‌ها و كاهش‌ تورم‌ در يك‌ محل‌ آسيب‌ ديده‌ استفاده‌ كرد. باندهاي‌ اصلي‌ بر 3 نوع‌ هستند. باندهاي‌ رولي‌ براي‌ محكم‌ كردن‌ پانسمان‌ها و نگه‌ داشتن‌ اندام‌هاي‌ آسيب‌ ديده‌ به‌ كار مي‌روند. باندهاي‌ لوله‌اي‌ براي‌ نگه‌ داشتن‌ پانسمان‌ در محل‌ انگشتان‌ دست‌ يا پا و يا حفاظت‌ از مفاصل‌ آسيب‌ ديده‌ كاربرد دارند. از باندهاي‌ مثلثي‌ مي‌توان‌ به‌عنوان‌ پانسمان‌هاي‌ وسيع‌ و آويزها و به‌منظور مستحكم‌ كردن‌ پانسمان‌ها يا بي‌حركت‌ كردن‌ اندام‌ها استفاده‌ كرد. اگر باند در اختيار نداريد، مي‌توانيد به‌ كمك‌ وسايل‌ دم‌ دست‌ خود، يك‌ باند موقتي‌ درست‌ كنيد؛ به‌عنوان‌ مثال‌، مي‌توانيد يك‌ قطعه‌ پارچه‌ مربع‌ شكل‌ (مثل‌ روسري‌) را به‌صورت‌ قطري‌ تا كنيد و يك‌ باند مثلثي‌ بسازيد .اصول‌ استفاده‌ از باند


    قبل‌ از استفاده‌ از باند، به‌ مصدوم‌ اطمينان‌ خاطر بدهيد و كاملاً به‌ وي‌ توضيح‌ بدهيد كه‌ قصد داريد چه‌ كاري‌ انجام‌ دهيد.
    اجازه‌ بدهيد مصدوم‌ در وضعيتي‌ كه‌ راحت‌تر است‌ (نشسته‌ يا درازكش‌) قرار بگيرد.
    موقع‌ كار كردن‌ روي‌ قسمت‌ آسيب‌ ديده‌، آن‌ را نگه‌ داريد. از مصدوم‌ يا يك‌ امدادگر بخواهيد كه‌ اين‌ كار را انجام‌ دهد.
    هميشه‌ سعي‌ كنيد موقع‌ كار، در مقابل‌ مصدوم‌ و در صورت‌ امكان‌ در سمت‌ آسيب‌ ديده‌ قرار بگيرد.





    در صورتي‌ كه‌ مصدوم‌ دراز كشيده‌ است‌، باندها را از تقعرهاي‌ طبيعي‌ بدن‌ (در مچ‌ پا، زانو، كمر و گردن‌) عبور داده‌، سپس‌ با دقت‌ آنها را در زير بدن‌ به‌ جلو و عقب‌ حركت‌ داده‌، به‌ سوي‌ محل‌ موردنظر بكشيد. به‌عنوان‌ مثال‌، براي‌ باندپيچي‌ سر يا قسمت‌ بالايي‌ تنه‌، باند را از تقعر زير گردن‌ عبور دهيد.
    باند را محكم‌ ببنديد اما نه‌ آن‌قدر سفت‌ كه‌ گردش‌ خون‌ پايين‌تر از محل‌ باندپيچي‌ را دچار اختلال‌ كند .
    وقتي‌ اندام‌ را باندپيچي‌ مي‌كنيد، در صورت‌ امكان‌ انگشتان‌ دست‌ يا پا را آزاد بگذاريد؛ از اين‌ طريق‌ مي‌توانيد بعد از باندپيچي‌، گردش‌ خون‌ را كنترل‌ كنيد.
    براي‌ بستن‌ باندها، از گره‌ استفاده‌ كنيد. دقت‌ كنيد كه‌ گره‌ ايجاد ناراحتي‌ نكند و نيز بر روي‌ استخوان‌ گره‌ نزنيد. در صورت‌ امكان‌، انتهاهاي‌ آزاد باند را در زير گره‌ جا بدهيد.
    گردش‌ خون‌ در نواحي‌ پايين‌تر از باندپيچي‌ را به‌طور مرتب‌ كنترل‌ كنيد . در صورت‌ لزوم‌، باند را باز كنيد تا جريان‌ خون‌ برگردد، سپس‌ باند را شل‌تر از دفعه‌ اول‌ بپيچيد.







    مورد خاص‌


    بي‌حركت‌ كردن‌ اندام‌:
    موقع‌ بي‌حركت‌ كردن‌ اندام‌ با استفاده‌ از باند، لازم‌ است‌ كه‌ يك‌ ماده‌ نرم‌ و حجيم‌ (مثل‌ حوله‌، پارچه‌ يا پنبه‌) را به‌عنوان‌ لايي‌ بين‌ دو اندام‌ به‌ كار ببريد. لايي‌ را بين‌ دو ساق‌ يا بين‌ بازو و تنه‌ قرار بدهيد تا باند پيچي‌ منجر به‌ جابه‌جايي‌ استخوان‌هاي‌ شكسته‌ يا فشرده‌ شدن‌ نواحي‌ استخواني‌ به‌ يكديگر نشود. باندها را در فواصلي‌ از طول‌ اندام‌ و دور از محل‌ آسيب‌ ببنديد و با ايجاد گره‌ در سمت‌ آسيب‌ نديده‌ ، آنها را محكم‌ كنيد. اگر هر دو سمت‌ بدن‌ آسيب‌ ديده‌اند، گره‌ را بايد در خط‌ وسط‌ يا محلي‌ كه‌ كمترين‌ احتمال‌ افزايش‌ آسيب‌ وجود دارد، ايجاد كنيد.





    كنترل‌ گردش‌ خون‌ پس‌ از باندپيچي‌


    هنگامي‌ كه‌ اندامي‌ را باندپيچي‌ مي‌كنيد يا از آويز استفاده‌ مي‌كنيد، بايد بلافاصله‌ پس‌ از اتمام‌ باندپيچي‌ و هر 10 دقيقه‌ پس‌ از آن‌، گردش‌ خون‌ را در دست‌ يا پا كنترل‌ كنيد. اين‌ كنترل‌ها حياتي‌ هستند چون‌ اندام‌ها پس‌ از آسيب‌ دچار تورم‌ مي‌شوند و (به‌ اين‌ دليل‌) امكان‌ دارد كه‌ باندها سريعاً اندام‌ را تحت‌ فشار زياد قرار بدهند و جريان‌ خون‌ در نواحي‌ پايين‌تر را مختل‌ كنند. علايم‌ اختلال‌ گردش‌ خون‌، متغير است‌ زيرا ابتدا سياهرگ‌ها و بعداً سرخرگ‌ها تنگ‌ مي‌شوند.


    تشخيص‌



    اگر گردش‌ خون‌ مختل‌ شده‌ باشد، امكان‌ دارد:
    اندام‌ متورم‌ و پرخون‌ باشد.
    رنگ‌ پوست‌ آبي‌ و سياهرگ‌ها برجسته‌ باشند.
    احساس‌ اتساع‌ دردناك‌ پوست‌ وجود داشته‌ باشد. با گذشت‌ زمان‌ ممكن‌ است‌:
    پوست‌ رنگ‌پريده‌ و مومي‌ شود.
    احساس‌ كرختي‌ و سردي‌ بارز شود.
    احساس‌ گزگز و مورمور و سپس‌ درد عميق‌ بارز شود.
    مصدوم‌ قادر به‌ حركت‌ دادن‌ انگشتان‌ مبتلا نباشد.



    1) فشار مختصري‌ روي‌ يكي‌ از ناخن‌ها (درون‌ دايره‌) يا پوست‌ وارد كنيد تا موقعي‌ كه‌ بي‌رنگ‌ شود؛ سپس‌ فشار را برداريد. اگر رنگ‌ (ناخن‌ يا پوست‌) برنگشت‌ يا به‌ آرامي‌ برگشت‌، احتمالاً باندپيچي‌ خيلي‌ محكم‌ انجام‌ شده‌ است‌.





    2) از باندي‌ كه‌ سفت‌ پيچيده‌ شده‌، چند دور را كه‌ براي‌ برگشتن‌ گرمي‌ و رنگ‌ پوست‌ كفايت‌ مي‌كند، باز كنيد. مصدوم‌ ممكن‌ است‌ احساس‌ گزگز و مورمور داشته‌ باشد. سپس‌ باند را دوباره‌ بپيچيد.





    پانسمان‌هاي‌ استريل‌
    اين‌ نوع‌ پانسمان‌، از يك‌ لايه‌ پانسمان‌ متصل‌ به‌ يك‌ باند رولي‌ تشكيل‌ شده‌ است‌. اين‌ لايه‌ پانسمان‌ از يك‌ قطعه‌ گاز كه‌ زير آن‌ يك‌ لايه‌ پنبه‌ قرار گرفته‌، تشكيل‌ شده‌ است‌. پانسمان‌هاي‌ استريل‌ به‌ صورت‌ تكي‌ و در اندازه‌هاي‌ مختلف‌ فروخته‌ مي‌شود و براي‌ پيشگيري‌ از آلودگي‌، در پوشش‌هاي‌ محافظ‌ پيچيده‌ شده‌ است‌ اگر چسب‌ روي‌ پوشش‌ اين‌ پانسمان‌ها باز شده‌ باشد، پانسمان‌ ديگر استريل‌ نيست‌.احتياط‌!

    پانسماني‌ را كه‌ از محل‌ خارج‌ شده‌ برداريد و يك‌ پانسمان‌ جديد به‌ جاي‌ آن‌ قرار بدهيد.
    اگر خونريزي‌ به‌ داخل‌ پانسمان‌ نفوذ كرد، يك‌ پانسمان‌ ديگر روي‌ اولي‌ قرار بدهيد. اگر خون‌ به‌ درون‌ پانسمان‌ دوم‌ هم‌ نشت‌ كرد، هر دو پانسمان‌ را برداريد و يك‌ پانسمان‌ تازه‌ به‌ جاي‌ آنها بگذاريد.
    مراقب‌ باشيد كه‌ خونرساني‌ پايين‌تر از محل‌ پانسمان‌ را مختل‌ نكنيد.


    1) چسب‌ روي‌ پوشش‌ را باز كرده‌، پوشش‌ را كنار بزنيد. باند را از حالت‌ پيچيده‌ باز كنيد و مراقب‌ باشيد كه‌ رول‌ رها نشود و به‌ لايه‌ پانسمان‌ دست‌ نزنيد.

    2) با گرفتن‌ دو طرف‌ باند، لايه‌ پانسماني‌ را باز كنيد و آن‌ را مستقيماً روي‌ زخم‌ قرار دهيد.



    3) انتهاي‌ كوتاه‌ (دم‌) باند را يك‌ بار به‌ دور اندام‌ و پانسمان‌ بچرخانيد تا آن‌ را محكم‌ كنيد.



    4) انتهاي‌ ديگر (سر) باند را به‌ دور اندام‌ بچرخانيد تا تمام‌ لايه‌ پانسمان‌ را بپوشانيد. دم‌ باند را به‌ حال‌ آويزان‌ قرار دهيد.

    5) براي‌ مستحكم‌ كردن‌ باند، دو انتهاي‌ آن‌ را گره‌ بزنيد. گره‌ را مستقيماً روي‌ لايه‌ پانسمان‌ ايجاد كنيد تا فشار پايداري‌ روي‌ زخم‌ اعمال‌ شود.


    6) پس‌ از محكم‌ كردن‌ باند، گردش‌ خون‌ را در قسمت‌هاي‌ پايين‌ كنترل‌ كنيد. اگر باند را خيلي‌ سفت‌ بسته‌ايد، آن‌ را شل‌ كنيد.
    Last edited by eMer@lD; 22-07-2008 at 23:25.

  7. #137
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    پانسمان‌هاي‌ غيراستريل‌
    در صورتي‌ كه‌ به‌ پانسمان‌ استريل‌ دسترسي‌ نداريد، مي‌توانيد از وسايلي‌ مثل‌ پوشش‌ گازدار يا هر نوع‌ پارچه‌ تميز بدون‌ كُرك‌ استفاده‌ كنيد. براي‌ جذب‌ خون‌ و ساير مايعات‌ روي‌ آن‌ پنبه‌ بگذاريد. در هنگام‌ استفاده‌ از پانسمان‌ غيراستريل‌ دقت‌ كنيد كه‌ وسيله‌اي‌ را كه‌ به‌ كار مي‌بريد، تميز باشد. در صورت‌ امكان‌، دستكش‌ يكبار مصرف‌ بپوشيد و انگشتان‌ خود را از قسمتي‌ از سطح‌ پانسمان‌ كه‌ در تماس‌ با زخم‌ خواهد بود، دور نگه‌ داريد. به‌ منظور فشار آوردن‌ روي‌ زخم‌، پانسمان‌ را با نوارچسب‌ يا باند محكم‌ كنيد.

    احتياط‌!

    هرگز چسب‌ نواري‌ را دورتادور اندام‌ يا انگشت‌ نبنديد چون‌ اين‌ كار، گردش‌ خون‌ را مختل‌ مي‌كند.
    قبل‌ از استفاده‌ از چسب‌ نواري‌، كنترل‌ كنيد كه‌ مصدوم‌ نسبت‌ به‌ چسب‌ آلرژي‌ نداشته‌ باشد؛ اگر آلرژي‌ وجود دارد، از باند استفاده‌ كنيد.

    پانسمان‌هاي‌ داراي‌ گاز

    1) كناره‌هاي‌ پوشش‌ گازدار را گرفته‌، آن‌ را مستقيماً روي‌ زخم‌ قرار دهيد.



    2) با يك‌ لايه‌ پنبه‌، روي‌ پانسمان‌ گازدار را بپوشانيد.


    3) گاز و پوشش‌ روي‌ آن‌ را با نوار چسب‌ يا باند رولي‌ محكم‌ كنيد.

    پانسمان‌هاي‌ موقتي‌

    1) لبه‌هاي‌ پارچه‌ را بگيريد. پارچه‌ را باز كرده‌، مجدداً تا كنيد تا سطح‌ داخلي‌ آن‌ رو به‌ بيرون‌ قرار بگيرد.





    2) پوشش‌ پارچه‌اي‌ را مستقيماً روي‌ زخم‌ قرار بدهيد. در صورت‌ لزوم‌، مقدار بيشتري‌ پارچه‌ روي‌ اين‌ پوشش‌ قرار بدهيد.


    3) اين‌ پوشش‌ را به‌ كمك‌ يك‌ باند يا يك‌ نوار پارچه‌اي‌ تميز (مثل‌ روسري‌ يا شال‌) محكم‌ كنيد.




    ================================================== ==============
    پانسمان‌هاي‌ چسبدار
    چسب‌ زخم‌ براي‌ پانسمان‌ كردن‌ خراش‌ها و بريدگي‌هاي‌ كوچك‌ مفيد است‌. اين‌ چسب‌ها از يك‌ لايه‌ گازدار يا سلولزي‌ به‌ همراه‌ يك‌ نوار چسبدار تشكيل‌ شده‌اند كه‌ اغلب‌ در بسته‌هاي‌ مجزاي‌ استريل‌ قرار داده‌ مي‌شوند. چسب‌هاي‌ زخم‌ در اندازه‌هاي‌ مختلف‌ و به‌ اشكال‌ گوناگون‌ براي‌ استفاده‌ در نوك‌ انگشتان‌، پاشنه‌ و آرنج‌ تهيه‌ مي‌شوند؛ بعضي‌ از انواع‌ آنها ضدآب‌ هستند. قبل‌ از استفاده‌ از چسب‌ زخم‌، دقت‌ كنيد كه‌ مصدوم‌ نسبت‌ به‌ پانسمان‌هاي‌ چسبدار آلرژي‌ نداشته‌ باشد. افرادي‌ كه‌ با غذا سرو كار دارند، بايد زخم‌هاي‌ روي‌ دست‌ خود را با چسب‌ زخم‌هاي‌ ضدآب‌، مشخص‌ و آبي‌رنگ‌ بپوشانند.هشدار!


    هميشه‌ از مصدوم‌ سؤال‌ كنيد كه‌ آيا نسبت‌ به‌ پانسمان‌هاي‌ چسبدار آلرژي‌ دارد يا خير.

    1) پوست‌ اطراف‌ زخم‌ را تميز و خشك‌ كنيد. چسب‌ زخم‌ را باز كرده‌، نوارهاي‌ محافظ‌ دو طرف‌ آن‌ را بگيريد به‌طوري‌ كه‌ لايه‌ پوششي‌ آن‌ رو به‌ پايين‌ باشد.


    2) نوارهاي‌ محافظ‌ را آنقدر بكشيد كه‌ لايه‌ پوششي‌ مشخص‌ شود ولي‌ نوارها را كاملاً برنداريد. بدون‌ دست‌ زدن‌ به‌ سطح‌ لايه‌ پوششي‌، آن‌ را روي‌ زخم‌ بگذاريد.


    3) با دقت‌ نوارهاي‌ محافظ‌ را بكشيد و سپس‌ لبه‌هاي‌ چسب‌ زخم‌ را به‌ پايين‌ فشار دهيد.




  8. #138
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    باندهاي‌ رولي
    اين‌ باندها از پنبه‌، گاز، پارچه‌ كشي‌ يا كتاني‌ ساخته‌ شده‌اند و به‌ صورت‌ مارپيچي‌ به‌ دور بخش‌ آسيب‌ ديده‌ بسته‌ مي‌شوند. سه‌ دسته‌ اصلي‌ از باندهاي‌ رولي‌ وجود دارد:
    باندهاي‌ رولي‌ توري‌، براي‌ نگه‌ داشتن‌ پانسمان‌ در محل‌ مورد نظر استفاده‌ قرار مي‌گيرند. اين‌ باندها به‌ دليل‌ داشتن‌ بافتي‌ شل‌ و باز، امكان‌ تهويه‌ مناسب‌ را برقرار مي‌سازند ولي‌ نمي‌توان‌ آنها را براي‌ اعمال‌ فشار مستقيم‌ يا محافظت‌ از مفاصل‌ به‌ كار برد.
    باندهاي‌ كشي‌، شكل‌ بدن‌ را به خود مي‌گيرند. از اين‌ باندها براي‌ مستحكم‌ كردن‌ پانسمان‌ها و حفاظت‌ از آسيب‌هاي‌ بافت‌ نرم‌ استفاده‌ مي‌شود.
    باندهاي‌ كرپ‌ را براي‌ محافظت‌ پايدار از مفاصل‌ آسيب‌ ديده‌ به‌ كار مي‌برند.


    استحكام‌ بخشيدن‌ به‌ باندهاي‌ رولي‌


    شكل‌هاي‌ زير چندين‌ راه‌ را براي‌ بستن‌ انتهاهاي‌ باند رولي‌ نشان‌ مي‌دهند. سنجاق‌ قفلي‌ يا نوارچسب‌ معمولاً دربسته‌هاي‌ كمك‌هاي‌اوليه‌ يافت‌مي‌شوند. در بسته‌هاي‌ تخصصي‌، ممكن‌ است‌ گيره‌ باند هم‌ وجود داشته‌ باشد. اگر به‌ هيچ‌يك‌ از اين‌ وسايل‌ دسترسي‌ نداريد، بايد با برگرداندن‌ لبه‌ انتهاي‌ باند به‌ داخل‌ آن‌ را محكم‌ كنيد.

    برگرداندن‌ لبه‌ انتهاي‌ باند اگر وسيله‌اي‌ براي‌ محكم‌ كردن‌ باند در اختيار نداريد، اين‌ كار را با يك‌ بار چرخاندن‌ باند به‌ دور اندام‌ و سپس‌ برگرداندن‌ لبه‌ آن‌ به‌ داخل‌، انجام‌ دهيد.



    گيره‌ باند گاهي‌ همراه‌ با باندهاي‌ رولي‌ كشي‌ و كرپ‌، گيره‌هايي‌ فلزي‌ براي‌ محكم‌ كردن‌ انتهاهاي‌ باند وجود دارد.





    نوارچسب‌ مي‌توان‌ انتهاهاي‌ باند را به‌ داخل‌ تا كرد و با استفاده‌ از نوارچسب‌، چسباند.






    سنجاق‌ قفلي‌ از اين‌ سنجاق‌ها مي‌توان‌ براي‌ محكم‌ كردن‌ تمام‌ انواع‌ باندهاي‌ رولي‌ استفاده‌ كرد. انتهاي‌ باند را به‌ داخل‌ تا كنيد و انگشت‌ خود را بين‌ باند و پوست‌ مصدوم‌ قرار دهيد تا از وارد كردن‌ آسيب‌ موقع‌ فرو كردن‌ سنجاق‌ پيشگيري‌ كنيد (شكل‌ سمت‌ راست‌).







    دقت‌ كنيد كه‌ سنجاق‌ پس‌ از بستن‌ به‌ حالت‌ افقي‌ قرار گيرد (شكل‌ سمت‌ راست‌ انتها).



    انتخاب‌ باند با اندازه‌ مناسب‌


    قبل‌ از استفاده‌ از باند رولي‌، دقت‌ كنيد كه‌ رولي‌ كاملاً فشرده‌ و عرض‌ آن‌ براي‌ پوشاندن‌ محل‌ آسيب‌ مناسب‌ باشد. عرض‌ باند براي‌ استفاده‌ در قسمت‌هاي‌ مختلف‌ بدن‌ فرق‌ مي‌كند (نواحي‌ كوچك‌ مثل‌ انگشتان‌ نياز به‌ باندهاي‌ باريك‌ دارند در حالي‌ كه‌ در قسمت‌هاي‌ وسيع‌ مثل‌ اندام‌ها، بايد از باندهاي‌ پهن‌ استفاده‌ كرد). بهتر است‌ باند رولي‌ خيلي‌ عريض‌ باشد تا خيلي‌ باريك‌. باندهاي‌ شكل‌ مقابل‌، اندازه‌هاي‌ توصيه‌ شده‌ براي‌ بزرگسالان‌ را نشان‌ مي‌دهند. در مورد كودكان‌، ممكن‌ است‌ به‌ اندازه‌هاي‌ كوچكتري‌ نياز داشته‌ باشيد.






    نحوه‌ استفاده‌ از باند رولي‌



    در هنگام‌ استفاده‌ از باند رولي‌، اصول‌ زير را رعايت‌ كنيد:
    بخش‌ رولي‌ باند («سر» باند» را موقع‌ كار رو به‌ بالا نگه‌ داريد (بخش‌ غيررولي‌، «انتها» ناميده‌ مي‌شود).
    روبه‌روي‌ مصدوم‌ و در سمت‌ آسيب‌ ديده‌ قرار بگيرد.
    موقع‌ كار دقت‌ كنيد كه‌ قسمت‌ آسيب‌ ديده‌ در همان‌ وضعيتي‌ كه‌ پس‌ از باندپيچي‌ بايد قرار بگيرد، نگه‌ داشته‌ شود.



    احتياط‌!


    پس‌ از پايان‌ باندپيچي‌، گردش‌ خون‌ را در نواحي‌ پايين‌تر اندام‌ كنترل‌ كنيد. اين‌ مطلب‌ خصوصاً در مورد باندهاي‌ كشي‌ يا كرپ‌ اهميت‌ دارد چون‌ اين‌ باندها به‌ شكل‌ اندام‌ درمي‌آيند و در صورت‌ تورم‌ اندام‌، ممكن‌ است‌ فشار بيشتري‌ به‌ آن‌ وارد كنند.


    1) دم‌ باند را پايين‌تر از محل‌ آسيب‌ بگذاريد. باند را دو دور به‌طور مستقيم‌ به‌ دور اندام‌ (از سمت‌ داخل‌ به‌ سمت‌ خارج‌) بپيچيد تا انتهاي‌ آن‌ را در محل‌ ثابت‌ كنيد.







    2) باند را به‌صورت‌ چند دور مارپيچي‌ بپيچانيد. جهت‌ چرخاندن‌، از سمت‌ داخل‌ سطح‌ بالايي‌ اندام‌ به‌ سمت‌ خارج‌ آن‌ است‌؛ باندپيچي‌ را به‌ سوي‌ بالايي‌ اندام‌ به‌ پيش‌ ببريد. دقت‌ كنيد كه‌ هر دور جديد از باند، نيم‌ تا دو سوم‌ دور قبلي‌ را پوشش‌ دهد.







    3) با يك‌ دور مستقيم‌، انتهاي‌ باند را محكم‌ كنيد. اگر باند خيلي‌ كوتاه‌ است‌، يك‌ باند ديگر را به‌ روش‌ مشابه‌ بپيچيد تا كل‌ ناحيه‌ آسيب‌ ديده‌ پوشانده‌ شود.






    4) بلافاصله‌ پس‌ از اتمام‌ باندپيچي‌، گردش‌ خون‌ را در نواحي‌ پايين‌تر اندام‌ كنترل‌ كنيد . در صورت‌ لزوم‌، براي‌ برگشت‌ جريان‌ خون‌ باند را باز كنيد و مجدداً آن‌ را شل‌تر ببنديد.




  9. #139
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    باندهاي‌ آرنج‌ و زانو
    باندهاي‌ رولي‌ را مي‌توان‌ به‌ منظور نگهداري‌ پانسمان‌ در محل‌ و حفاظت‌ از آسيب‌هاي‌ بافت‌ نرم‌ (مثل‌ كشيدگي‌ يا پيچ‌ خوردگي‌) در آرنج‌ و زانو به‌ كار برد. براي‌ اطمينان‌ از مؤثر بودن‌ باندپيچي‌، مفصل‌ را مختصري‌ تا كرده‌، سپس‌ باند را به‌ جاي‌ روش‌ استاندارد مارپيچي‌ ، به‌ شكل‌ « 8 » بپيچيد. جهت‌ باندپيچي‌ از سمت‌ داخل‌ سطح‌ بالايي‌ اندام‌ به‌ سمت‌ خارج‌ است‌. باندپيچي‌ را از هر دو سو به‌ اندازه‌ كافي‌ ادامه‌ بدهيد تا فشار يكنواختي‌ بر اندام‌ وارد شود.


    1) اندام‌ آسيب‌ديده‌ را در وضعيتي‌ كه‌ براي‌ مصدوم‌ راحت‌ باشد و در صورت‌ امكان‌، همراه‌ با تا شدگي‌ مختصر مفصل‌ باشد، نگه‌ داريد.


    2) انتهاي‌ باند را در سمت‌ داخل‌ مفصل‌ قرار بدهيد. باند را به‌ سمت‌ خارج‌ مفصل‌ برده‌، يك‌ دور و نيم‌ بچرخانيد تا انتهاي‌ باند، ثابت‌ و مفصل‌ پوشانده‌ شود.





    3) باند را درست‌ به‌ بالاي‌ مفصل‌ و سمت‌ داخل‌ آن‌ برسانيد و آن‌ را يك‌ دور به‌ دور اندام‌ بچرخانيد به‌طوري‌ كه‌ نيمه‌ بالايي‌ باند مربوط‌ به‌ دور قبلي‌ را بپوشاند.






    4) باند را از سمت‌ داخل‌ بازو به‌ پايين‌ مفصل‌ برسانيد. يك‌ دور قطري‌ در پايين‌ مفصل‌ بزنيد تا نيمه‌ پاييني‌ باند مربوط‌ به‌ اولين‌ دور مستقيم‌ پوشانده‌ شود.


    هشدار!


    باند را آن‌قدر محكم‌ نپيچيد كه‌ گردش‌ خون‌ اندام‌ مختل‌ شود.


    5) باندپيچي‌ قطري‌ به‌ شكل‌ « 8 » را در بالا و پايين‌ مفصل‌ ادامه‌ بدهيد. هر بار با پوشاندن‌ تقريباً دوسوم‌ از دور قبلي‌، محدوده‌ باندپيچي‌ را گسترش‌ دهيد.





    6) براي‌ پايان‌ باندپيچي‌، باند را دو دور به‌طور مستقيم‌ به‌ دور اندام‌ بپيچيد، سپس‌ انتهاي‌ باند را محكم‌ كنيد.






    7) بلافاصله‌ پس‌ از پايان‌ باندپيچي‌ و سپس‌ هر 10 دقيقه‌ بعد از آن‌، گردش‌ خون‌ را در نواحي‌ پايين‌تر كنترل‌ كنيد. اگر باند را خيلي‌ محكم‌ پيچيده‌ايد، آن‌ را باز كنيد تا خون‌ جريان‌ پيدا كند و سپس‌ مجدداً باند را شل‌تر بپيچيد.

  10. #140
    حـــــرفـه ای eMer@lD's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2008
    محل سكونت
    پایتخت
    پست ها
    1,613

    پيش فرض

    مراقبت‌ از خود
    حفاظت‌ از خود در برابر آسيب‌ و عفونت‌ در واقع‌ ارايه‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌، بسيار پراهميت‌ است‌. يكي‌ از قواعد اوليه‌ در ارايه‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌، اطمينان‌ پيدا كردن‌ از بي‌خطر بودن‌ موقعيت‌ پيش‌ از شروع‌ درمان‌ مصدوم‌ است‌. به‌ خاطر بسپاريد كه‌ عفونت‌ حتي‌ با وجود آسيب‌هاي‌ نسبتاً جزيي‌، مي‌تواند يك‌ خطر باشد. از اين‌ رو لازم‌ است‌ كه‌ گام‌هايي‌ را در جهت‌ جلوگيري‌ از تماس‌ با عفونت‌ مصدوم‌ يا عدم‌ انتقال‌ عفونت‌ خود به‌ مصدوم‌، طي‌ كنيد. به‌ علاوه‌، بايد مراقب‌ سلامت‌ رواني‌ خود باشيد و سعي‌ كنيد كه‌ برخوردي‌ مؤثر با استرس‌ داشته‌ باشيد.امنيت‌ شخصي‌در موقعيت‌هاي‌ خطرناك‌، دست‌ به‌ اقدامات‌ قهرمانانه‌ نزنيد. اگر خود را در معرض‌ خطر قرار دهيد، احتمالاً نمي‌توانيد به‌ صورتي‌ مؤثر به‌ مصدومان‌ كمك‌رساني‌ كنيد. هميشه‌ ابتدا وضعيت‌ خود را ارزيابي‌ كنيد و مطمئن‌ شويد كه‌ موقعيتي‌ كه‌ قصد ورود به‌ آن‌ را داريد، براي‌ شما خطري‌ ايجاد نمي‌كند.
    __________________

    چگونه‌ ارايه‌كننده‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ باشيم‌




    يادگيري‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ از يك‌ كتاب‌ راهنما يا يك‌ دوره‌ آموزشي‌، با آنچه‌ در واقعيت‌ اتفاق‌ مي‌افتد كاملاً مشابه‌ نيست‌. اكثر ما در برخورد با «موارد حقيقي‌» دچار نگراني‌ مي‌شويم‌. با مقابله‌ كردن‌ با اين‌ نوع‌ احساسات‌، بهتر قادر به‌ برخورد با موارد غيرمنتظره‌ خواهيم‌ بود.

    هر آنچه‌ در توان‌ داريد، انجام‌ دهيد

    علم‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌، سختگير نيست‌ و خطاهاي‌ انساني‌ را مي‌پذيرد. حتي‌ با درمان‌ مناسب‌ و سخت‌ترين‌ كوشش‌هاي‌ شما، امكان‌ دارد مصدوم‌ در حد انتظار پاسخ‌ ندهد. بعضي‌ وضعيت‌ها حتي‌ با بهترين‌ مراقبت‌ پزشكي‌، به‌ ناچار به‌ مرگ‌ منتهي‌ مي‌شوند. اگر در حد توان‌ تلاش‌ كنيد، وجدان‌ شما آسوده‌ خواهد بود

    .خطرها را ارزيابي‌ كنيد

    اصل‌ طلايي‌ و اوليه‌ آن‌ است‌ كه‌ «اول‌ سعي‌ كنيد ضرر نرسانيد». بايد از درماني‌ استفاده‌ كنيد كه‌ به‌ احتمال‌ قوي‌ براي‌ مصدوم‌ مفيد واقع‌ مي‌شود و نبايد فقط‌ از جهت‌ اينكه‌ كاري‌ انجام‌ داده‌ باشيد، درماني‌ را به‌ كار ببريد كه‌ در مورد كارايي‌ آن‌ اطمينان‌ نداريد. اصل‌ «انسان‌ نيكوكار»، از افرادي‌ كه‌ در وضعيت‌ اورژانس‌ براي‌ كمك‌ به‌ ديگران‌ پا به‌ صحنه‌ مي‌گذارند، حمايت‌ مي‌كند ولي‌ از افرادي‌ كه‌ حد و مرزهاي‌ پيشرفته‌ شده‌ را زير پا مي‌گذارند، پشتيباني‌ نمي‌كند. اگر خونسردي‌ خود را حفظ‌ كنيد و از راهكارهاي‌ مشخص‌ شده‌ در اين‌ كتاب‌ پيروي‌ كنيد، نيازي‌ به‌ نگراني‌ درباره‌ عواقب‌ قانوني‌ نخواهيد داشت‌.

    مسؤوليت‌هاي‌ شما

    مسؤوليت‌هاي‌ ارايه‌كنندگان‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ به‌طور مشخص‌ تعيين‌ شده‌ است‌. اين‌ موارد عبارتند از:
    ارزيابي‌ سريع‌ و بي‌خطر يك‌ وضعيت‌ اورژانس‌ و فراخواني‌ كمك‌هاي‌ مناسب‌
    محافظت‌ از مصدومان‌ و ساير افراد حاضر در صحنه‌ در برابر خطرها
    شناسايي‌ آسيب‌ يا نوع‌ بيماري‌ مصدوم‌ در حد امكان‌
    ارايه‌ درمان‌ به‌ موقع‌ و مناسب‌ به‌ هر كدام‌ از مصدومان‌ (درمان‌ وضعيت‌هاي‌ بسيار خطرناك‌ اولويت‌ دارد).


    فراهم‌ كردن‌ شرايط‌ انتقال‌ مصدوم‌ به‌ بيمارستان‌، نزد يك‌ پزشك‌ يا منزل‌ وي‌ (بسته‌ به‌ ضرورت‌)
    در صورت‌ نياز به‌ كمك‌هاي‌ پزشكي‌، باقي‌ ماندن‌ در كنار مصدوم‌ تا زماني‌ كه‌ امكان‌ ارايه‌ مراقبت‌هاي‌ بيشتر فراهم‌ شود.


    گزارش‌ كردن‌ مشاهدت‌ خود به‌ افرادي‌ كه‌ مراقبت‌ از مصدوم‌ را به‌ عهده‌ مي‌گيرند و در صورت‌ نياز، ارايه‌ كمك‌هاي‌ بيشتر
    پيشگيري‌ از انتقال‌ متقاطع‌ عفونت‌ بين‌ خود و مصدوم‌ در حد امكان .




    وضعيت‌ را ارزيابي‌ كنيد در مورد واقعه‌ از مصدوم‌ يا ناظران‌ سؤال‌ كنيد. سعي‌ كنيد آسيب‌هاي‌ وي‌ را شناسايي‌ كنيد و ابتدا موارد ضروري‌ را درمان‌ كنيد. مصدوم‌ را تا زماني‌ كه‌ كاملاً ضروري‌ نباشد، حركت‌ ندهيد.

    با اطمينان‌ اقدام‌ به‌ مراقبت‌ از مصدوم‌ كنيد

    هر مصدومي‌ بايد احساس‌ امنيت‌ داشته‌ باشد و بداند كه‌ فرد كارآزموده‌اي‌ از وي‌ مراقبت‌ مي‌كند. با رعايت‌ نكات‌ زير، مي‌توانيد جوي‌ از اطمينان‌ و اعتماد به‌ وجود آوريد:
    هم‌ واكنش‌هاي‌ خود و هم‌ مشكل‌ ايجاد شده‌ براي‌ مصدوم‌ را كنترل‌ كنيد.
    خونسرد و منطقي‌ عمل‌ كنيد.
    خوش‌ رفتار ولي‌ قاطع‌ باشيد.
    با مهرباني‌ اما هدف‌دار و صريح‌ با مصدوم‌ صحبت‌ كنيد.

    ايجاد اطمينان‌

    در طول‌ زمان‌ معاينه‌ و درمان‌ مصدوم‌، با وي‌ صحبت‌ كنيد.
    به‌ وي‌ توضيح‌ بدهيد كه‌ قصد داريد چه‌ كاري‌ انجام‌ دهيد.
    سعي‌ كنيد با دادن‌ پاسخ‌هاي‌ صادقانه‌ به‌ سؤالات‌ بيمار، تا جايي‌ كه‌ مي‌توانيد از ترس‌ وي‌ كم‌ كنيد. در صورتي‌ كه‌ پاسخ‌ سؤالي‌ را نمي‌دانيد، اين‌ مطلب‌ را به‌ بيمار بگوييد.
    حتي‌ پس‌ از پايان‌ درمان‌، باز هم‌ اطمينان‌ بخشيدن‌ به‌ بيمار را ادامه‌ بدهيد. همچنين‌ در مورد خويشاوندان‌ نزديك‌ مصدوم‌ يا هر شخص‌ ديگري‌ كه‌ بايد از اين‌ حادثه‌ مطلع‌ شود، سؤال‌ كنيد. از مصدوم‌ بپرسيد كه‌ آيا لازم‌ است‌ مسؤوليت‌هايي‌ را كه‌ بر عهده‌ وي‌ بوده‌ (مثلاً رفتن‌ به‌ مدرسه‌ به‌ دنبال‌ فرزندش‌) انجام‌ دهيد.
    فردي‌ را كه‌ مطمئن‌ هستيد در حال‌ مرگ‌ و يا شديداً بدحال‌ يا آسيب‌ديده‌ است‌، رها نكنيد. به‌ گفتگو با مصدوم‌ ادامه‌ بدهيد و دست‌ وي‌ را بگيريد؛ هرگز اجازه‌ ندهيد كه‌ فرد احساس‌ تنهايي‌ كند.

    گفتگو با خويشاوندان

    رساندن خبر فوت به خويشاوندان مرحوم معمولاً از وظايف‌ پليس‌ يا پزشك‌ مربوطه‌ است‌. با اين‌ وجود، مناسب‌ است‌ كه‌ شما به‌ خويشاوندان‌ و دوستان‌ فرد بگوييد كه‌ وي‌ مصدوم‌ يا بيمار شده‌ است‌. هميشه‌ مطمئن‌ شويد كه‌ اولين‌ شخص‌ طرف‌ گفتگو با شما، همان‌ شخص‌ مناسب‌ و مرتبط‌ با حادثه‌ است‌. سپس‌، در حد توان‌ ساده‌ و صادقانه‌، به‌ توضيح‌ ماجرا بپردازيد و در صورت‌ لزوم‌، محلي‌ را كه‌ مصدوم‌ به‌ آنجا منتقل‌ شده‌ هم‌ ذكر كنيد. مبهم‌ يا اغراق‌آميز سخن‌ نگوييد چون‌ اين‌ كار مي‌تواند دلواپسي‌ بي‌مورد ايجاد كند. بهتر است‌ به‌ جاي‌ دادن‌ اطلاعات‌ گمراه‌كننده‌ به‌ فرد در مورد يك‌ آسيب‌ يا بيماري‌، اظهار بي‌اطلاعي‌ كنيد.

    نحوه‌ برخورد با كودكان‌

    كودكان‌ كم‌ سن‌ و سال‌ بسيار زيرك‌ هستند و هر گونه‌ ترديد و دودلي‌ شما را به‌ سرعت‌ درك‌ مي‌كنند. اعتماد كودك‌ آسيب‌ديده‌ يا بيمار را از طريق‌ گفتگوي‌ ابتدايي‌ با فرد مورد اعتماد وي‌ (در صورت‌ امكان‌ يكي‌ از والدين‌) جلب‌ كنيد. در صورتي‌ كه‌ پدر يا مادر كودك‌، شما را بپذيرند و متقاعد شوند كه‌ كمك‌ شما مؤثر واقع‌ خواهد شد، اين‌ حس‌ اعتماد به‌ كودك‌ منتقل‌ مي‌شود. هميشه‌ در مورد روند كار و آنچه‌ قصد داريد انجام‌ دهيد، با جملاتي‌ ساده‌ به‌ كودك‌ توضيح‌ بدهيد؛ از بالاي‌ سر كودك‌ با او صحبت‌ نكنيد. نبايد كودك‌ را از مادر، پدر يا ساير افراد مورد

    اعتماد وي‌ جدا كنيد

    .


    ارايه‌ كمك‌هاي‌ اوليه‌ به‌ يك‌ كودك‌ سعي‌ كنيد كه‌ كودك‌ ضمن‌ درمان‌ شما، احساس‌ آرامش‌ و اطمينان‌ كند. هميشه‌ بدون‌ توجه‌ به‌ اينكه‌ سن‌ كودك‌ چقدر است‌، در مورد آنچه‌ انجام‌ مي‌دهيد به‌ وي‌ توضيح‌ دهيد.

Thread Information

Users Browsing this Thread

هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)

User Tag List

قوانين ايجاد تاپيک در انجمن

  • شما نمی توانید تاپیک ایحاد کنید
  • شما نمی توانید پاسخی ارسال کنید
  • شما نمی توانید فایل پیوست کنید
  • شما نمی توانید پاسخ خود را ویرایش کنید
  •