غواصی و موضوعات مربوطه

[aras_z]

این جدول برای مشخص کردن زمان غوص به کار میرود

[aras_z]

[aras_z]

این جدول برای غوصهای تکرار استفاده می شود

[aras_z]

-6-1- فشار خون
هر یک ضربان قلب فشاری از راه سیستم گردش خون می فرستد ، که این موج فشار ، در قلب بیشترین مقدار را داشته و هر چه در بدن گسترش پیدا کند از نیروی آن تدریجاً کم میشود.
این موج فشار ، در سرخرگهایی که درست زیرپوست هستند بصورت نبض بخوبی حس میشوند . با شمردن تعداد ضربه ها می توان سرعت ضربان قلب را مشخص نموده ، همچنین فشار همین ضربه ها نیروی فشار ضربان قلب را معلوم میکند فشار خون با هر ضربان قلب بالا و پائین میرود.
فشار خونی که بطور طبیعی برای یک شخص جوان در حال استراحت روی دستگاه فشار سنج خوانده میشود ، حدوداً 120 به 80 است ، یعنی فشار سیستولی ( فشار ماکزیمم ) برای این شخص 120 و فشار دیاسولی ( فشار می نیمم ) 80 میلیمتر جیوه می باشد هر دو فشار ذکر شده در زمان فعالیت و هیجان افزایش می یابد ، ولی بلافاصله پس از اینکه بدن به حالت استراحت در آمد به وضع عادی بر می گردند .

5-6-1- کنترل جریان خون
عضلات ساق پای شخصی که در حال دویدن است بیشتر از سایر قسمتهای بدن او فعالیت مینمایند و در نتیجه احتیاج به خون بیشتری نیز دارند . حال برای اینکه این عضلات فعال ، مقدار خون لازم را دریافت دارند مکانیزمهای معینی در دستگاه گردش خون به کمک می آیند مویرگها و همچنین بعضی از سرخرگها این خاصیت را دارا هستند که قطرشان افزایش یافته تا بتواند مقدار خون بیشتری به عضلات در حال فعالیت برسانند.
حرکات قلب و همچنین قطر بعضی از آوندهای خونی در عضلات یا ماهیچه ها بوسیله ماده ای بنم آدرنالین که از غدد آدرنال ترشح میشوند افزایش می یابند به عنوان مثال ، زدن قلب پس از یک ترس ناگهانی بعلت افزایش مقدار آدرنالین در سیستم است که به این ترتیب مقدار بیشتری خون به بدن می رساند.

6-6-1- غش و شوک
بعضی مواقع به علت فشارهای بدنی یا فیزیولوژیکی ، فشار خون بطور موقت به حدی می رسد که مغز دیگر نمی تواند به اندازه کافی خون جذب نماید .
در چنین حالتی شخص احساس سبکی می کند و به یکباره احساس ضعف نموده و حتی امکان دارد که غش کند و به عبارتی تعادل خود را از دست داده و بیافتد .
معمولاً وقتیکه جریان خون مغز به حالت عادی برسد شخص سریعاً به حال میآید . افتادن به روی زمین خود عملی است که به رساندن خون بیشتر به مغز کمک می نماید چرا که دراین مواقع فشار مربوط به قلب کم شده است .
شوک وضعیت خطرناکی است که با خونریزی ، سوختن شدید ، یا حالتهای دیگر که اساساً خون یا فشار خون را کم مینماید بوقوع می پیوندد . یعنی کمبود خون به حدی می رسد که دیگر فشار و جریان خون دستگاه گردش خون نمیتواند بطور طبیعی برقرار باشد . با توجه به این نکته ، نه تنها مغز بلکه تمام بافتهای بدن تحت تاثیر کم خونی قرار می گیرند . خطر شوک ، بخصوص ، زمانی است که کم شدن خون به چشم دیده نشود .(مثلاً خونریزی داخلی) و به نظربیاید که شخص صدمه دیده غش کرده است .

[aras_z]

[aras_z]

این زیر دریایی برای کارهای تجسسی استفاده می شود و غواص را سریعتر به حدف میرساند

[aras_z]

یک نمونه شاه میگو

[aras_z]

اموزش غواصان در برابر کوسه

[aras_z]

شب یلدا بر همه دوستان مبارک

[aras_z]

2 – تنفس
معمولاً به مفهوم دم ردن مطلق تصور می شود . اما در واقع شامل استفاده از اکسیژن و مبادله گازهای مختلفی که در مراحل متابولیکی (سوخت وساز ) در سراسر بدن بوجود می آید می باشد .دستگاه تنفس مشتمل بر اندامهایی است که عمل دم زنی را انجام می دهند ، این اندامها عبارتند از ششها یا ریه ها ، مجاری هوا که به ششها منتهی می شوند ، قفسه سینه ،دیافراگم ( پرده حاجب ) و عضلاتی که به ورود و خروج هوا به شش کمک می کنند .
ریه ها را می توان بصورت دو کیسه قابل ارتجاع در نظر گرفت که این کیسه ها خود شامل حدود 300 میلیون کیسه های هوای کچک بنام خان های ششی (آلوئولها ) می باشند . با در نظر گرفتن سطح تماس وسیعی که آلوئولها عرضه می نمایند ف مبادله گاز (هوا ) بین خون موجود در مویرگهای ریه و اکسیژن دم انسان انجام می شود .
1-2- دم زنی
دم زنی نتیجه حرکت قفسه سینه ودیافراگم (پرده حاجب ) بوده که حجم حفره سینه را کاهش یا افزایش می دهد . در حالت تنفس (دم ) ، دنده ها بالا آمده و دیافراگم که قسمت زیرین حفره سینه را تشکیل می دهد پایین می رود . طبق قانون بویل هرگاه حجم افزایش پیدا کند فشار در داخل سینه کم می شود ، و از آنجایی که فشار خارج نسبتاً بیشتر است هوا به داخل ریه ها می رود .
وقتی هم که قفسه سینه پایین برود حجم کم میشود ، در نتیجه هوا با فشار به خارج از ریه ها میرود . باید توجه داشت که شخص هر قدر که سعی نماید قادر نخواهد بود تمام هوا را از ریه ها خارج سازد در نتیجه حجم پس مانده ای به مقدار 1 تا 5/1 لیتر در ریه ها باقی خواهد ماند .
از اصطلاحات و عبارات دیگر هم برای اندازه گیری ظرفیت و فعالیت ریه ها استفاده می شود که غواص باید با آنها آشنا باشد .
1-1-2- حجم جاری : مقدار حجمی از هواست که در مرحله دم زنی ساده از ریه خارج و یا به آن وارد می شود . حجم جاری برای دم زدنهای مختلف همیشه یکسان نبوده ، بلکه مقدار آن از 5% لیتر برای شخص در حال استراحت که براحتی نفس می کشد و حتی بیشتر از 2 لیتر برای شخص در حال فعالیت تغییر میکند .
2-1-2- ظرفیت حیاتی ریه ها : بیشترین حجم هوایی است که در یک مرحله دم زنی ساده می تواند به ریه وارد و ار آن خارج شود (تنفس عمیق ) . مقدار ان با بیشترین دم فرو بردن و خارج کردن هر چه بیشتر بازدم ، بطوریکه فقط حجم پس مانده باقی بماند معین می شود . ظرفیت حیاتی ریه ها بطور متوسط برابر 4 تا 5 لیتر است .
3-1-2- دفعات تنفس : برابر مقدار سیکل های (مرحله های ) تنفس در یک دقیقه است بطور عادی سرعت تنفس بین 10 تا 20 سیکل در دقیقه می باشد .
4-1-2- حجم دقیقه ای تنفس : مجموع حجم هوای است که در یک دقیقه وارد ریه ها شده و از آن خارج میگردد . اندازه آن با ضرب کردن حجم جاری در دفعات تنفس در هر دقیقه بدست می آید . چون هر دو عامل ذکر شده (حجم جاری و دفعات تنفسی) متغیر هستند ، در نتیجه حجم دقیقه ای تنفس نیز متفاوت بوده و به سرعت فعالیت بستگی دارد .حدود تغییرات آن بین 6 لیتر در دقیقه تا 100 لیتر در دقیقه می باشد.
5-1-2- حجم ذخیره ای دم : حجم هوایی است که پس از نفس کشیدن طبیعی با فشار وارد ریه ها می شود . و به همین ترتیب حجم ذخیره ای بازدم هم حجم هوایی است که پس از عمل بازدم با فشار به بیرون فرستاده می شود . دو حجم ذخیره ای ذکر شده بسته به حجم جاری تغییر می کند و حجم جاری با اضافه حجم ذخیره ای دم و بازدم برابر ظرفیت حیاتی ریه ها خواهد بود .
6-1-2- فضای مرده تنفسی : آن جزئی از دم است که به آلوئولها نرسیده و در نتیجه در مبادله گازی ششها شرکت نمی نماید و شامل هوائی است که در دهان و مجراهای دیگر هوا باقی می ماند
این هوا در انتهای دم زنی وارد و پیشاپیش هوای بازدم خارج می شود .
مقدار این فضا تقریباً برابر 3/1 حجم جاری در موقع دم زنی عادی و آرام می باشد .
قسمتهای بخصوصی از وسایل غواصی مثل دهانی یا ماسک کامل صورت ، اساساً می تواند حجم مرده را افزایش داده و در نتیجه مقدار حجم جاری را که در تنفس مشارکت دارد کم کند . برای جبران این مسئله غواص باید با هر بار دم زنی هوای بیشتری به داخل ریه ها بفرستد .
این مسئله با استفاده از یک لوله تنفسی بخوبی قابل درک است . اگر این دارای یک لیتر هوا باشد بنابراین یک بازدم عادی به مقدار تقریبی یک لیتر ، لوله را از هوای خروجی ریه پر می کند . در هنگام دم فرو بردن ، این هوای استفاده شده دوباره به داخل ریه ها کشیده می شوند مگر اینکه حجم جاری به مقدار یک لیتر افزایش یافته تا هوا لازم را به داخل بکشد .
2-2- مراحل تنفس
هوا قبل از اینکه به ریه ها برسد ، در حال عبور از حفره های بینی گرم شده و علاوه برآن توسط مخاط ، رطوبت را بخود گرفته و از ذرات ریز خارجی و باکتری نیز پاک می شود . این مراحل به حفاظت بافت های ریه ها در برابر صدمه دیدن و مرض ، کمک قابل ملاحظه ای می نماید . اکسیژن که تا حدی هم دارای فشار میباشد پس از ورود به ریه ها بلافاصله در جداره مرطوب آلوئولها حل شده و از طریق غشاء وارد خون می گردد.