مشاعره

[sise]

در کفه فرهاد تیغه من نهادم من
من بریدم بیستون را میشناسیدم؟

مسخ کرده چهره ام را گر چه در این ایام
با همین دیدار حتی میشناسیدم

من همانم آشنای سالهای دور
رفته ام از یادتان یا میشناسیدم؟
سلام محمد
آخه من عکسی ندیدم. بجاش یه ضربدر بود!! (احتمالا ف ی ل ت ر ه )

[saye]

این خوبه؟

با اجازتون ما بریم شب بیایم

بازم تکراری!!!

در کفه فرهاد تیغه من نهادم من
من بریدم بیستون را میشناسیدم؟

مسخ کرده چهره ام را گر چه در این ایام
با همین دیدار حتی میشناسیدم

من همانم آشنای سالهای دور
رفته ام از یادتان یا میشناسیدم؟

من به تن دردم نیست
یک تب سرکش، تنها پکرم ساخته و دانم این را که چرا
و چرا هر رگ من از تن من سفت و سقط شلاقی ست
که فرود آمده سوزان
دم به دم در تن من.
تن من یا تن مردم، همه را با تن من ساخته اند
و به یک جور و صفت می دانم
که در این معرکه انداخته اند.
...

[mohammad99]

بنگر ز صبا دامن گل چاک شده بلبل ز جمال گل طربناک شده
در سايه گل نشين که بسيار اين گل در خاک فرو ريزد و ما خاک شده

***
سایه خانوم کم کم دارم احساس پوچی میکنما

[sise]

هنوز با منی آن لحظه ای که می گفتی :
" تو بسته ی من و ، ما هر دو بسته ی تقدیر "

کدام آینه جز دیدگان عاشق من
تو را چنان که تویی ، می نماید ، ای تصویر !

دلی نه جزء دل من لایق محبت توست
ستاره ی تو کجا ، وان کرانه های حقیر ؟

همین نه دیر رسیدم به تو که صدها بار
ز ره رسیده ام اما همیشه با تاخیر

پس از تو شاعر تو ، دیگر آن توانش نیست
که باز با غم عشقی دگر شود درگیر

[gazall]

روي رنگين را به هر كس مي نمايد همچو گل
ور بگويم باز پوشان باز پوشاند زمن

[sise]

نگاه کن پسرت را که شکل درد شده
که هفت سال شکسته ست تا که مرد شده!

که رفت شوکت خورشید و سایه ها ماندند
تو کوچ کردی و با ما کنایه ها ماندند

که هیچ حرف جدیدی به غیر غم نزدیم
فقط کنایه شنیدیم و - آه! - دم نزدی

[gazall]

يارب اين نوگل خندان كه سپردي به منش
مي سپارم به تو از دست حسود چمنش

[sise]

شبی که بر دلم آن ماه پاره می‌گذرد
مرا شراره‌ی آه از ستاره می‌گذرد

خراش دل ز سبک دستی کرشمه‌ی او
به نیم چشم زدن از شماره می‌گذرد

دلم بر آتش غیرت کباب می‌گردد
چو تیرش از جگرپاره پاره می‌گذرد

[Asalbanoo]

برمی خیزم
دیوانه وار
صورتم را به پنجره می سپارم
دانه های برف را با چشمان ِپر از حسرتم تا کف حیاط بدرقه می کنم
شب ِآسمان وقتی برف می اید روشن است
درست مثل دلِ من
باید رها شوم
مدام با خودم می گویم
باید رها شوم
لعنتی
لعنتی .
پس کلید کو ؟
باید فکر کنم
باید بیاد بیاورم
آخرین باری که رها شدم کی بود؟
کشوی میز
یادم می اید
زیر مجله هاست
کلید را برمی دارم
به خودم در سیاهی پنجره چشمک می زنم
کلید را در قفل می چرخانم
چشم بسته ..نفس حبس در سینه
باز می شود
می پرم بیرون
بی هیچ حجابی
دستهایم را باز می کنم
برف
برف
برف
--------------
سلام العلیکم

خدایی من نباشم یکی سراغمو نمی گیرهها

نظرتون قهر کنم نیام دیگه؟

[sise]

فارغ نشین که حسن به هر جا که جلوه کرد
مخصوص هیچکس نکند لطف عام خویش

دل شد کبوتر لب بامی که سد رهش
سازند دور و باز نشیند به بام خویش

وحشی رمیده‌ایست که رامش کسی نساخت
آهوی دشت را نتوان ساخت رام خویش

سلام بر مژگان خانوم.
شما کم محلی میکنید آخه