داستان قیچی و پاره کردن فیلمها توسط سانسورچیان تلویزیون داستان بسیار طولانی است و بارها اعتراض کرده ایم و اعتراض دیگران رو شنیده ایم و خوانده ایم ولی چیزی که مسلم هست این که این اعتراضات تاثیر گذار نبوده و فکر نمی کنم که در آینده حداقل نزدیک تاثیر گذار باشد
حرفهای دردمندانه و دلسوزانه بهرام زند یکی از هنرمندان با تجربه این دیار خواندنی بود
و دلخوری شدیدی که داشت از نحوه برخورد بی هنران و دگم اندیشان با نمونه های متعالی و بارز دنیای هنر سینما مثل فیلم 12 monkeys ساخته تری گیلیام
خداییش نگاه کنید می یان و بعد از این که مترجم فیلم رو ترجمه کرد و دوبلور های مختلف با دقت فیلم رو دوبله کردند و سینک بودن رو هم رعایت کردند بدون توجه به این زحمات قیچی رو در دست گرفته و خودتون بقیه اش رو میدونید
جالب اینجاست پخش این آثار صورت میگیره اما با نوعی اکراه
چرا که قبل از پخش تبلیغات ناچیزی صورت میگیره
( شاید بدشون نمی یاد که عده کمتری ببینند و در این دوره که خوشبختانه تا اراده کنیم فیلمها رو به صورت اریجینال تهیه می کنیم و در دستگاه پخش خونگیمون تماشا می کنیم کمتر آبروشون میره و هنرستیزیشون کمتر عیان میشه )
در حالیکه تلویزیون برای سریالهای اکثرا آبکی و سطح نازلش صبح تا شب مدام داره تبلیغ می کنه
و این داستان تا روزی که یک تغییر در سطح کلان صورت نگیره ادامه داره....................
پس فعلا باید انتظار اون روز رو بکشیم و در حد توان خودمون در این مسیر پیش بریم و گرنه با این اعتراضات کاری از پیش نمیره