اشعـار عاشقـانـه

[دل تنگم]

دیشب از درد فراغت اشک و خون بر دیده بود
بیوفا دست زمان گل های شادی چیده بود

دیده ساغرکشم مست می رخسار تو
زان صبایی که دو چشمم چشم پاکت دیده بود

هر طپش نام تو شد در لحظه های زندگی
گرچه گاهی هجر تو شوق و صفا دزدیده بود

خاطر غم بود و آن دریای مواج وفا
کز سرود تلخ هجرت بر دلم سائیده بود

بشکند دست جفا گر بی تو می خواهد مرا
زنده بادا صبح عشق چون دل وفا بوئیده بود

شهر شعرم ناتوان در وصف تو ای نازنین
بی تو دل نشکفته بود و دیده ام خوابیده بود

جویبار مهر گشتی بر دل و جان حبیب
از زمانی که وفا بر جان من تابیده بود

[دل تنگم]

سکوت می پرستم خم بی شراب پیدا
به شب سیاه هجران دل بی شباب پیدا

به در شکسته دل چو بکوفت یار بی غم
بر دیدگان خشکم توببین سراب پیدا

من بینوای عاشق که سپرده ام دلم را
شده حاصلم دو چشم همه شب پر آب پیدا

به وفای بی دوامش که نشسته بر وجودم
ز خروش عشق و مستی تو بگو حباب پیدا

شده غنچه وجودم ز جفا و جور پرپر
زپس وفای چندان شده اشک ناب پیدا

بگریز از کمندش که نداشت هیج پیمان
شود از گریز دامش عمل صواب پیدا

تو حبیب قصه هایی که به دل جفا ندارد
ز سرور خوش شمیمت صنم شباب پیدا

[دل تنگم]

شرابی خواهم ای یاران که نفس افکن بود جامش
هوای غیر عشق او هراسان گردد از نامش

به مسجد یا به میخانه شود رویش زحق دیدن
همان شربی که آدم شد اسیر حلقه دامش

چو چشم دل گشودم من جدا از عشق دیدم دل
رحیما کن نصیب دل می میخانه نابش

به زنجیر غرور خود سپردم عقل و دینم را
تو ای روشنگر دلها به نور خویش کن رامش

خدایا مدعی ما را ز تو بیگانه می خواند
به لطف خود کرم فرما ز عشقت شاد کن کامش

به دیده حرمت دیدن ببخشا تا تو را بیند
هدایت بخش جانم را که آلوده است در شامش

حبیب از شرم روی تو دل درمانده ای دارد
در میخانه ات بگشا که دریایی شود جانش

[kiarash123]

از گریبان تو صبح صادق،

می گشاید پرو بال .

تو گل سرخ منی

تو گل یاسمنی

تو چنان شبنم پاك سحری ؟

- نه؟

از آن پاكتری .

تو بهاری ؟

- نه،

- بهاران از توست .

از تو می گیرد وام،

هر بهار اینهمه زیبایی را .



هوس باغ و بهارانم نیست

ای عزیز باغ و بهارانم تو !

[kiarash123]

ز درد بیکسی دارم یواش یواش ذار میزنم

واسه تمومه قصه هام اسمتو فریاد میزنم

میخوام بگم دوست دارم عاشقتم تا اخرش

رسمش نبود که بیوفا منو کاشتی از اولش

هیچی نخواستمغیر تو و دوست داشتمت همینو بس

قکر نمیکردم که میری من میمونم تو این قفس

رفتی و من با خاطره عطرتن تو زنده ام

رفتی ولی بدون عزیز حقم نبود که بی توام

تو این غمار بیکسی تنها منم بازیگرش

بازیچه ی دست تو و بازیچه دست همه

[kiarash123]

دنیا شبیه توست مثل دلبری هات
چیزی شبیه رنگ رنگ روسری هات

مثل شکوه بادبادک بازی باد
وقتی که می رقصاندش بازیگری هات

چیزی شبیه دل به لبخند تو دادن
مثل گل تردید در نا باوری هات

افسوس اما شهر ارزان می فروشد
در پارکهای شوخ، شرم دختری هات

ای شهرزاد قصه های سالها پیش
افسانه ام کن با تب افسونگری هات

گم کرده ام آه ای هزار و یک درد
خورشید را قصه ی دیو و پری هات

شاهی؟ گدایی؟ مرشدی؟ پیری؟ چه هستی؟
دل بسته ام عمری است بر پیغمبری هات

امشب عمو زنجیر باف قصه ام را
آورده ام در حلقه ی پا منبری هات

نذر مرا با کاسه ای گندم ادا کن
تا پر بگیرم در حریم پاپری هات

امروز یادم کن که فردا دیگر از من
گردی نخواهد خاست با یادآوری هات

دنیا شبیه توست..... وقتی ماه باشی ،
حتی خدا دل می دهد بر دلبری هات

[kiarash123]

خیال نکن که بی خیال از تو و روزگارتم


به فکرتم به یادتم زنده به انتظارتم


اونجورا که تو فکرمی حس میکـنم کنارتم


اونجورا که تو فکرمی حس میکـنم کنارتم

انور دنیا که باشی خودم میام میارمت


غصهء تنهائی نخور


تنها مگه میذارمت تنها مگه میذارمت

[kiarash123]

بیا عاشقی را رعایت كنیم
ز یاران عاشق حكایت كنیم
از آن ها كه خونین سفر كرده اند
سفر بر مدار خطر كرده اند
از آن ها كه خورشید فریادشان
دمید از گلوی سحر زادشان
غبار تغافل ز جانها زدود
هشیواری عشقبازان فزود
عزای كهنسال را عید كرد
شب تیره را غرق خورشید كرد
حكایت كنیم از تباری شگفت
كه كوبید درهم، حصاری شگفت
از آن ها كه پیمانه «لا» زدند
دل عاشقی را به دریا زدند
ببین خانقاه شهیدان عشق
صف عارفان غزلخوان عشق
چه جانانه چرخ جنون می زنند
دف عشق با دست خون می زنند
سر عارفان سرفشان دیدشان
كه از خون دل خرقه بخشیدشان
به رقصی كه بی پا و سر می كنند
چنین نغمه عشق سر می كنند:
«هلا منكر جان و جانان ما
بزن زخم انكار بر جان ما
اگر دشنه آذین كنی گرده مان
نبینی تو هرگز دل آزرده مان
بزن زخم، این مرهم عاشق است
كه بی زخم مردن غم عاشق است
بیار آتش كینه نمرود وار
خلیلیم! ما را به آتش سپار
كه پروانه برد با دو بال حریق»
در این عرصه با یار بودن خوش است
به رسم شهیدان سرودن خوش است
بیا در خدا خویش را گم كنیم
به رسم شهیدان تكلم كنیم
مگو سوخت جان من از فرط عشق
خموشی است هان! اولین شرط عشق
بیا اولین شرط را تن دهیم
بیا تن به از خود گذشتن دهیم
ببین لاله هایی كه در باغ ماست
خموشند و فریادشان تا خداست
چو فریاد با حلق جان می كشند
تن از خاك تا لامكان می كشند
سزد عاشقان را در این روزگار
سكوتی از این گونه فریادوار
بیا با گل لاله بیعت كنیم
كه آلاله ها را حمایت كنیم
حمایت ز گل ها گل افشاندن است
همآواز با باغبان خواندن است

[t.s.m.t]

مشهورترین ترجیع بند عاشقانه صرّاف تبریزی

منی چرخی فلک آواره قیلدی خانیمانیمدان(مرا آواره کرد این چرخ دهر از خانمانم)
کنار ائتدی کناری خسروی شیرین زبانیمدان(به دورم کرد ز نزد خسروی شیرین زبانم)
الیم چیخدی گولومدن،گولشنیمدن،گولسیتا نیمدان(ز دستم رفت،گلم،گلشنم،گلستانم)
طریقی عشقیده من چئکمیشم ال باش و جانیمدان(ز راه عشق ،کشیدم دست از این جانم)
اولان مجنون کیمی زنجیری عشقه بسته جانیم وای(بر این جان بسته درزنجیرِ {همچو مجنون}،وای)
وطن آواره سی غوربت اسیری،خسته جانیم وای(شدم آواره ی وطن،اسیر غربت، خسته جانم ،وای)

خوشا جانان ایلن هم راز اولدوگوم گونلر(خوش آن روزها که با جانان بُدم هم راز)
سر کویین ده ایت لرلن هم آواز اولدوگوم گونلر(سر کویش شدم با سگ ها هم آواز)
الیمده تار زولفی قیصّه پرداز اولدوگوم گونلر(هم آن روزها که زلفش ز دستم بود قصه پرداز)
کؤنولده ناری عشقی سوزیلن،ساز اولدوگوم گونلر(هم این قلبم ز عشقش کرد سوز و ساز)
اولان مجنون کیمی زنجیری عشقه بسته جانیم وای
وطن آواره سی غوربت اسیری،خسته جانیم وای...


ادامه در پست های بعدی...(بهتر ازاین ترجمه نمیشه شرمنده!)

[P30 Love]

يك شعر تازه دارم ، شعري براي ديوار
شعري براي بختك ، شعري براي آوار
تا اين غبار مي مرد ، يك بار تا هميشه
بايد كه مي نوشتم ، شعري براي رگبار
اين شهر واره زنده است ،اما بر آن مسلط
روحي شبيه چيزي ، چيزي شبيه مردار
چيزي شبيه لعنت ، چيزي شبيه نفرين
چيزي شبيه نكبت ، چيزي شبيه ادبار
در بين خواب و مرداب ، چشم و دهان گشوده است
گمراهه هاي باطل ،بن بست هاي انكار
تا مرز بي نهايت ، تصوير خستگي را
تكرار مي كنند اين ، آيينه هاي بيمار
عشقت هواي تازه است ، در اين قفس كه دارد
هر دفعه بوي تعليق ، هر لحظه رنگ تكرار
از عشق اگر نگيرم ، جان دوباره ،من نيز
حل مي شوم در اينان اين جرم هاي بيزار
بوي تو دارد اين باد ،وز هفت برج و بارو
خواهد گذشت تا من ، همچون نسيم عيار