لــــــب بگــــــذار بــــر لبـــــانم ، ای آرام جـــانــم
شــــــوق دیــــدار تــو بـــرده هــــوش از روانم
خــوش بـــاد صبحی که خورشــــــید عالـــم تاب
بتـــــابد از دیـــــــدگان تـــــــــو در آســــــمانم
مـــــاه شــــب چهـــــارده دگـــر هیـــچ خـموش
چون مـه رخســار اوســــت مــــاه شـــــبانم
بــــهار شـــتاب کن غفلــت پشیمــــانیســــــت
گلــــی دارم پــــــاک و زیبــــا در آشــــــــیانم
ستارگان در شبِ پیمان دوچندان سوسو کنید
زین ماهتان زیباترســــت امیـــدم هم زبـــانم