>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[sajadhoosein]

ستاره‌هاي اوليه جهان تنها نبودند

ستاره‌هاي اوليه جهان آن گونه كه تا پيش از اين تصور مي‌شده، تنها نبوده‌اند. در حقيقت، آنها احتمالا در پي شكستن ديسك گازي اطراف آنها در زمان شكل‌گيري، در كنارهمنشينان بسياري شكل گرفته‌اند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين يافته‌ها توسط محققان مركز ستاره‌شناسي دانشگاه هايدلبرگ آلمان و مو سسه اخترفيزيك‌شناسي مكس پلانك در گارچينگ مونيخ و دانشگاه تگزاس در آوستين آمريكا بدست آمده‌است.
اين يافته‌ها كه در مجله ساينس به چاپ رسيده، پرتويي تازه بر شكل‌گيري ستارگان اوليه پس از واقعه انفجار بزرگ افكنده است.
ستاره‌ها از ابرهاي گازي كيهاني در نبرد شديد و پيچيده ميان جاذبه و فشار داخلي گاز نشات گرفته‌اند. چگالي گاز بر اساس گرانش خود افزايش مي‌يابد. اين مسئله باعث مي‌شود كه گاز در نتيجه افزايش فشار داغ شده و فرآيند فشرده سازي متوقف شود. اگر گاز از انرژي حرارتي خود را خلاص كند، فشرده‌سازي ادامه يافته و يك ستاره جديد متولد مي‌شود. اين روند خنك‌كننده زماني بهتر كار مي‌كند كه گاز حاوي عناصر شيميايي مانند كربن يا اكسيژن باشد. ستاره‌هايي مانند خورشيد كه با اين شيوه شكل مي‌گيرند معمولا از جرم كمي برخوردار هستند. اما در جهان اوليه اين عناصر هنوز بوجود نيامده بودند، بنابراين گاز بنيادي كيهاني نمي‌توانست به خوبي سرد شود. در پي اين مسئله،‌ بيشتر مدل‌هاي نظري، جرم ستاره‌هاي اوليه و كهن را حدود 100 بار بزرگ‌تر از خورشيد محاسبه كرده‌اند.
اخترفيزيك‌شناسان اين پروسه‌ها را با كمك شبيه‌سازي‌هاي كامپيوتري با وضوح بسيار بالا مورد بررسي قرار دادند. بر اساس يافته‌هاي آنها اين تصوير ساده بايد اصلاح شده و اينكه جهان اوليه فقط شامل ستاره‌هاي بزرگ و تنها نبوده است. دليل آن فيزيك زمينه ديسك‌هاي يكپارچه است كه با تولد ستاره‌هاي اوليه همراهي كرده‌اند. گازي كه يك ستاره از آن شكل مي‌گيرد مي‌چرخد، بنابراين اين گاز نمي‌تواند به طور مستقيم در ستاره فرود بيايد بلكه ابتدا ساختاري ديسك مانند مي‌سازد. گاز فقط در نتيجه اصطكاك داخلي مي‌تواند به جريان خود در ستاره ادامه دهد. درصورتيكه حجم بيشتري از ميزاني كه ديسك مي‌تواند به داخل انتقال دهد به آن وارد شود، ديسك متزلزل شده و به چندين تكه تقسيم مي‌شود. از اين رو، بجاي شكل‌گيري يك ستاره در مركز، يك گروه از ستارگان تشكيل مي‌شوند. فاصله بين ستاره‌ها نيز ممكن است به كوچكي فاصله بين خورشيد و زمين باشد.
سيستم‌هاي ستاره‌اي دوتايي و چندتايي در مرحله آخر زندگي‌شان قادر به انفجار شديد اشعه ايكس يا اشعه گاما هستند. ماموريت‌هاي فضايي آينده قرار است بويژه به بررسي چنين انفجارهايي از جهان اوليه بپردازند.

[sajadhoosein]

تصویر لکه‌ای کوچک که دو برابر زمین است!

ایستگاه فضایی در خورشید عکاسی فرانسوی در هنگام اولین خورشید گرفتگی سال 2011 میلادی تنها یک ثانیه زمان داشت تا از عبور ایستگاه فضایی از برابر خورشید عکاسی کند

اولین رویداد مهم نجومی سال 2011 میلادی به پایان رسید و در پی این پایان سیلی از فیلمها و عکسهای به ثبت رسیده از این رویداد جهان مجازی را در بر گرفت.

این پدیده در حالی به پایان رسید که تنها سایه ماه مسیر نور خورشید را به سوی زمین مسدود نکرده بود بلکه جسم بسیار ریز و کوچکی نیز در این خورشید گرفتگی به کره ماه کمک کرده است.

در تصویر جالبی که توسط "تیری لگال" عکاس نجومی فرانسوی و در کشور عمان به ثبت رسیده است می توان بر روی چهره درخشان خورشید دو لکه کوچک و سیاه را مشاهده کرد که یکی از آنها لکه ای خورشیدی کوچک و دیگری که ظاهری هندسی دارد ایستگاه بین المللی فضایی در حال عبور از برابر خورشید است.

در واقع این عکاس فرانسوی برای عکاسی از دو پدیده، خورشید رفتگی به واسطه سایه ماه و عبور ایستگاه بین المللی فضایی از مقابل خورشید به کشور عمان سفر کرد زیرا این کشور برای عکاسی از ایستگاه در برابر خورشید زاویه ای مناسب را در اختیار وی قرار می داد.

عبور ایستگاه در هنگام خورشید گرفتگی از مقابل خورشید کمتر یک ثانیه طول کشیده است و از این رو عکاس برای ثبت چنین تصویری زمان بسیار کوتاهی در اختیار داشته است.

تنها برای روشن شدن جزئیات این پدیده بهتر است بدانید که در هنگام ثبت این تصویر، خورشید در فاصله 147 میلیون کیلومتری و ماه در فاصله 390 هزار کیلومتری زمین قرار داشته است، ابعاد خورشید 400 برابر کره ماه است اما در عین حال 400 برابر زمین از ماه فاصله دارد و از این رو ابعاد آنها در آسمان مشابه دیده می شود.

در صورتی که هنوز در تصور کردن ابعاد زمین در مقایسه با خورشید مشکل دارید به لکه کوچک خورشیدی که در تصویر بالا در گوشه پایین و راست بر روی خورشید دیده می شود دقت کنید، ابعاد این لکه دو برابر ابعاد زمین است.

بر اساس گزارش گیزمودو، از سویی دیگر عرض ایستگاه فضایی 100 متر بوده و در مدار 350 کیلومتری زمین در حرکت است، از این رو در زمان تصویربرداری فاصله ماه از ایستگاه نسبت به فاصله اش تا زمین هزار برابر بیشتر بوده و خورشید نیز نسبت به ایستگاه 400 هزار بار دورتر از فاصله اش با زمین قرار گرفته و از این رو یک خط شدن این سه جرم بر منجر به خلق چنین تصویری شده است.
منبع :

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[sajadhoosein]

کشف بقایای غذای کپک زده کهکشان زمین/ راه شیری یک کهکشان را خورد!

محققان موفق به رصد بقایایی از یک رشته ستاره ای جوان، حاوی ستاره های سالخورده شده اند که به تازگی طعمه کهکشان راه شیری شده است؛ "درست مانند فردی غذای کپک زده ای را ببلعد.
به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان معتقدند رشته ای از ستاره ها که به تازگی در میان صورت فلکی آکواریس مشاهده شده، بقایای کهکشانی کوچکتر است که به تازگی توسط کهکشان راه شیری بلعیده شده است.
کهکشان راه شیری میزبان بیش از دهها رشته ستاره ای است، بقایای کهکشانهای اقماری که به واسطه نیروی گرانش راه شیری از هم دریده شده و با این کهکشان ترکیب شده اند. بیشتر این رشته های ستاره ای به دور سطح کهکشان صفحه مانند راه شیری حلقه زده اند، درست مانند یک اختاپوس بزرگ که ظرفی غذا را در میان بازوهایش گرفته باشد.
اما این رشته جدید آکواریسی بسیار بی نظیر است زیرا با صفحه کیهانی ترکیب شده است. رشته آکواریس نزدیکترین رشته ستاره ای به زمین است و وسعتی برابر هزار و 500 سال نوری داشته و در فاصله 30 هزار سال نوری از زمین قرار گرفته است. در عین حال این رشته جوانترین رشته ستاره ای شناخته شده است زیرا زمانی در حدود 700 میلیون سال پیش شکل گرفته است، مدت زمانی که در مقیاس کیهانی، تنها به اندازه یک چشم بر هم زدن خواهد بود.

"مری ویلیامز" محقق موسسه فیزیک اخترشناسی پوتزدم در آلمان می گوید: ستاره های موجود در این رشته کاملا کهنسال هستند و برخی از آنها 10 میلیارد سال سن دارند از این رو این رشته ستاره ای پدیده ای سالخورده است که به تازگی بلعیده شده است، به نوعی می توان این رشته ستاره ای را به غذای کهنه و کپک زده تشبیه کرد.
ویلیامز معتقد است رفتارها و حرکات غیر عادی این رشته ستاره ای در اطراف مرکز کهکشانی باعث شده است هر نوع احتمال درباره اینکه این رشته از دل کهکشان راه شیری متولد شده از بین برود.
بر اساس گزارش نشنال جئوگرافیک، دانشمندان با مطالعه بر روی رشته آکواریس و دیگر بقایای به جا مانده از غذاهای کهنه کهکشان راه شیری نه تنها می توانند منشا کهکشان میزبان زمین را کشف کنند بلکه می توانند به اطلاعاتی درباره آینده آن نیز دست پیدا کنند

[Mehran-King]

دانشمندان روسی هفته گذشته گفتند که سیارک آپوفیس که در سال ۲۰۳۶ با زمین برخورد کند اما در این هفته گزارش دادند که به زمین نزدیک می شود که شانس برخورد آن با زمین بدبختانه زیاد است.
فضانوردان اینترنشنال بیزینس گفتند که اگر این جسم به حد کافی به زمین نزدیک شود، خوشبختانه می توانیم درباره آن دوباره تحقیق کنیم. آپوفیس در سال ۲۰۲۹ به نزدیک ترین حالت می رسد و حداقل ۱۸۳۰۰ مایل از زمین فاصله پیدا می کند. دن دوردا دانشمند موسسه تحقیقاتی جنوب شرقی کلورادوپا بار دیگر پروپوزالی را به ناسا عرضه کردند تا فضاپیمایی به نزدیکی این سیارک بفرستند و در مورد آن بیشتر بفهمند. دوردا به نشریه گفت: این یک شانس واقعی برای مطالعه این نوع از اجسام است.
دوردا اضافه کرد که ماموریت کاوش سیارک باید در سال ۲۰۲۱ شروع شود تا در مورد مدار آپوفیس به نتیجه برسند.

---------- Post added at 04:00 PM ---------- Previous post was at 03:59 PM ----------

سیاره عطارد اواخر آذر ماه به بیشترین درخشندگی خود می رسد که این فرصتی مناسبی برای رصد این سیاره است.

اواخر آذر ماه بهترین زمان برای رصد سیاره تیزپای سامانه خورشیدی یعنی عطارد است.

وی با بیان اینکه این سیاره در روز ۲۷ آذر ماه به بیشترین کشیدگی شرقی از خورشید با جدایی زاویه ای ۲۰ درجه و ۱۷ دقیقه قوسی رسیده است، افزود: هم اکنون عطارد کمی پس از غروب خورشید در آسمان شامگاهی به مانند ستاره ای از قدر منهای ۴/۰ می درخشد.

سیاره عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید و کوچکترین سیاره خاکی است از این رو دمای آن در روز به ۴۰۰ درجه سانتیگراد می رسد و به دلیل نداشتن جو شبها دمای آن تا ۲۰۰ درجه سانتیگراد کاهش می یابد.

یک بار چرخش آن به دور خود ۵۹ روز و یک بار گردش آن به دور خورشید ۸۸ روز طول می کشد. مدار عطارد کاملا به شکل بیضی است و در نتیجه فاصله آن از خورشید بین ۴۷ تا ۶۹ میلیون کیلومتر تغییر می کند. این سیاره کوچک اندکی از ماه بزرگتر است.

این سیاره هر سال در حدود سه بار به عنوان ستاره درخشان شامگاهی در نزدیکی افق غروب خورشید ظاهر می شود در مواقعی عطارد در درخشندگی شبیه "زحل" می شود اما معمولا به واسطه درخشندگی همسایه اش، خورشید، ناپدید می شود. عطارد فاقد هوا و قمر است.


خبرگزارى مهر

[sajadhoosein]

خورشيد، اين كره زرد رنگ ساده نيست!

براي اولين بار در تاريخ، دو فضاپيماي ناسا توانسته‌اند تصويري كامل و سه بعدي از خورشيد ارائه دهند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دو فضاپيماي خورشيدي «رصدخانه ارتباطات زميني (استريو)» با قرار گرفتن در دو طرف قطر خورشيد و با 180 درجه فاصله با هم توانسته‌اند چشم‌اندازي كامل از خورشيد ارائه كنند.

يكي از اين دو فضاپيما در مقابل زمين در مدار آن و ديگري در پشت خورشيد قرار دارد.
مشاهده تمامي خورشيد از عقب و جلو به طور همزمان، پيشرفت قابل توجهي در پيش‌بيني آب و هواي فضا براي زمين به وجود مي‌آورد و برنامه‌ريزي براي ماموريت‌هاي فضاپيماهاي رباتيك يا حامل انسان را در آينده در منظومه شمسي بهبود مي‌بخشد.
فضاپيماي استريو كه در ماه اكتبر 2006 به فضا پرتاب شد، به رديابي جريان انرژي وماده از خورشيد به زمين پرداخته است.
اين فضاپيما همچنين تصاويري منحصر به فرد و متحول كننده‌ از سيستم زمين و خورشيد ارائه كرده است.
طي اين ماموريت براي اولين بار در سال 2007 خورشيد به صورت سه بعدي بررسي شد.
در سال 2009 فضاپيماي دوقلوي آن ساختار سه بعدي دفع اجرام از هاله خورشيد را آشكار كرد كه انفجارهاي بزرگ ماده در خورشيد هستند و مي‌توانند ارتباطات، جهت‌يابي، ماهواره‌ها و شبكه‌هاي انرژي را در زمين مختل كنند.
ابزار تصويربرداري و تشخيص ذرات در فضاپيماي استريو توسط موسسات علمي آمريكا، انگليس، فرانسه، آلمان، بلژيك، هلند و سوئيس طراحي و ساخته شده‌اند.
به گفته دانشمندان، خورشيد، آن كره زردرنگي كه مردم مي‌بينند نيست بلكه ستاره‌اي پيچيده است كه تصاوير سه‌بعدي در فهم چگونگي كار آن ضروري است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mehran-King]

پس از چندین شکست، دانشمندان آماده می‌شوند تا دو فضاپیمای جدید مجهز به بادبان‌های خورشیدی را در سال آینده آزمایش کنند. موفقیت این بادبان‌های خورشیدی می‌تواند روشی جدید برای سفرهای میان‌سیاره‌ای را در اختیار انسان قرار دهد.

انتظار می‌رود که سال آینده، نقطه عطفی برای فضاپیما‌های بادبانی خورشیدی باشد، چرا که قرار است دست ‌کم دو فضاپیما بادبانی آزمایشی پرتاب شوند تا به طور عملی روش جدید استفاده از فشار تابشی خورشید را به عنوان نیروی پیشران فضاپیما نشان دهند.

به گزارش اسپیس‌فلایت‌ناو، نخستین فضاپیما را ژاپن به فضا پرتاب خواهد کرد. آژانس فضایی ژاپن، جاکسا قصد دارد فضاپیمای بادبانی بین‌سیاره‌ای ایکاروس را که از فشار تابشی پرتوهای خورشید برای شتاب گرفتن استفاده می‌کند، در ماه می / اردیبهشت سال آینده به فضا پرتاب کند. گروهSpace Advocacy روز دوشنبه در بیانیه‌ای که توسط لوئیس فریدمن، مدیر اجرایی پلانتری‌سوسایتی نوشته شده بود، اعلام کرد که این انجمن نیز پرتاب فضاپیما آزمایشی خود را تا پایان سال 2010 / پاییز 1389انجام خواهد داد.
تمام سازمان‌های فضایی عمده دنیا تاکنون در مورد فضاپیما‌های بادبانی خورشیدی تحقیق و پژوهش کرده‌اند، ولی در آزمایش‌های آنها فقط به باز کردن بادبان‌ها در فضا اکتفا شده و در هیچ‌یک از آنها از این ساختار به عنوان یک نیروی پیشران استفاده نشده است.

بادبان‌ها را باز کنید
بادبان‌های خورشیدی، روشی موثر و ارزان‌قیمت برای سفر بین اجرام منظومه خورشیدی و در نهایت، سفرهای میان‌ستاره‌ای فراهم می‌کند. ایده کلی آن، استفاده از ساختارهای باریک و بلند باز شونده‌ای است که با بازتاب کردن پرتوهای نور، انرژی حرکت فضاپیما را تامین کند؛ بسیار شبیه به وزش باد درون بادبان‌های کشتی‌های قدیمی.

شاید فکر کنید فشار پرتوهای نور برای به‌حرکت درآوردن فضاپیما بیش‌از حد کم باشد؛ اما اگر فضاپیمایی بسیار سبک داشته باشید، این نیروی در ظاهر اندک می‌تواند شتاب قابل ملاحظه‌ای به آن بدهد. اما مزیت مهم استفاده از بادبان‌های خورشیدی جدای از رایگان بودن انرژی پیشران، زمان نامحدود شتاب‌گیری است. موشک‌های شیمیایی تنها برای زمان محدودی سوخت در اختیار دارند و هرچند شتاب تولیدی آنها بسیار زیاد است، اما زمان اندک مصرف سوخت مانع از دست‌یابی این اجرام به سرعت‌های بالا می‌شود.
در مقابل، استفاده از بادبان‌های خورشیدی هرچند شتاب کمی دارد، اما چون فضاپیما همیشه و در هر فاصله‌ای از خورشید در معرض تابش پرتوهای پرانرژی این ستاره است، می‌تواند آرام آرام به سرعت خود بیافزاید و در بازه زمانی معقولی، از چند ماه تا چند سال، به سرعت‌های بسیار بسیار بالایی دست یابد که فناوری امروز بشر نمی‌تواند به آن دست یابد.

موم، پر، بادبان
ایکاروس، شبیه به کایت بین سیاره‌ای است که با پرتوهای خورشید شتاب می‌گیرد. نام آن نیز از اسطوره یونانی ایکاروس وام گرفته شده است. در افسانه‌های یونان آمده که ایکاروس و پدرش با استفاده از پر و موم، برای خود بال‌هایی ساختند و تلاش کردند با استفاده از آنها از زندان بگریزند، ولی ایکاروس بیش از حد اوج گرفت و آن‌قدر به خورشید نزدیک شد که موم بال‌هایش آب شد و همین منجر به سقوط و مرگ وی گردید.

به گفته سازمان اکتشافات هوافضای ژاپن، این فضاپیما در اردیبهشت‌ماه سال آینده با استفاده از یک راکت H-2A و به همراه فضاپیما آکاتسوکی که رهسپار مریخ است، پرتاب خواهد شد.
در سال‌های اخیر، ژاپن پیشروترین کشور در پژوهش‌های مربوط به فضاپیما‌های بادبانی خورشیدی بوده است. این کشور یک بازتابنده کوچک از راکتی زیرمداری را در سال 2004 / 1383 پرتاب کرد، ولی در هنگام آزمایش مداری یک بادبان بزرگ‌تر در سال 2006 / 1385، این بادبان نتوانست به طور کامل باز شود.

کشتی فضایی خصوصی
فضاپیمای پلانتری‌سوسایتی که Light Sail 1 نام دارد، پنج سال بعد از فضاپیمای بادبانی خورشیدی کاسموس1 پرتاب می‌شود، کاسموس1 که با استفاده از یک راکت ولنای روسی از یک زیردریایی پرتاب شده بود، نتوانست به مدار برسد.

فضاپیما‌یی که در سال 2005 / 1384 نتوانست با موفقیت به مدار خود برسد، توسط پیمانکاران روسی ساخته شده بود؛ ولی لایت‌سیل1 بر مبنای یک زیرساخت CubeSat ساخته می‌شود که توسط دانشگاه ایالتی پلی‌تکنیک کالیفرنیا در سنت‌لوئیس اوبیسپو در کالیفرنیا ارائه شده است.
پلانتری‌سوسایتی نگفته که پروژه جدید چقدر برای آنها هزینه در بر خواهد داشت، ولی یک عضو این گروه مبلغ یک میلیون دلار برای صرف در این ماموریت اهدا کرده و تا همین لحظه نیز سه‌چهارم حمایت‌های مالی مورد نیاز تامین شده است. انجمن به دنبال کمک‌های مالی بیشتر برای پوشش دادن بقیه هزینه‌ها است.
فریدمن در بیانیه روز دوشنبه خود گفت: «فضاپیمایی که انرژی مورد نیاز آن فقط توسط نور خورشید تامین شود، نمی‌تواند به ستارگان برسد. چنین سفری نیاز به لیزرهای خورشیدی بلندی دارد که پرتوهای متمرکز نور را در فضاهای میان‌ستاره‌ای بتابانند. ولی سفرهای بادبانی خورشیدی (حرکت با نور خورشید) ما را قادر می‌سازد تا بدون مصرف سوخت، بین سیارات منظومه شمسی حرکت کنیم و در نقاط مهمی در فضا بی‌حرکت بمانیم و بر نیروی جاذبه خورشید فائق شویم».
برنامه لایت‌سیل شامل 3 ماموریت است: لایت‌سیل1 و دو فضاپیمای جاه‌طلبانه‌تر و پیشرفته‌تر برای نمایش بیشتر مفهوم و کاربردهای این موضوع، که شامل یک حالت اخطار زودرس در اعماق فضا برای حس کردن طوفان‌های خورشیدی در حال نزدیک شدن به زمین نیز می‌شود.
ولی لایت‌سیل1 ابتدا باید باز شدن بادبان‌های بلند خورشیدی را آزمایش کند و توانایی خود را برای استفاده از نیروی نور به عنوان یک ابزار پیشرانه نشان دهد.
فریدمن نوشت: «این فضاپیما‌های فوق‌سبک راه آینده را به ما نشان می‌دهند. فضاپیمایی که برای ماموریت‌های بین ستاره‌ای طراحی شده باید همین ابعاد را داشته باشد، ولی وزن آن باید فقط در حد چند گرم محدود بماند. در حال حاضر، ما نیاز به این داریم که به سوی کم کردن وزن بادبان‌ها برویم و در حالی که دورتر و بلندتر می‌رویم، وزن را با فاکتور 25 کاهش دهیم».
مقامات مسئول امیدوارند که لایت‌سیل1 برای پرتاب به عنوان یک بار اضافه تا پایان سال 2010 / 1389در یک پرتاب دیگر به فضا پرتاب شود. پلانتری‌سوسایتی می‌تواند از بین موشک‌های اطلس5، مینوتائور، کاسموس3.ام و سایوز، یکی را به عنوان وسیله پرتاب خود انتخاب کند.
این ماموریت از یک فضاپیمای مکعبی سه قسمتی استفاده خواهد کرد. بخش اول لوازم الکترونیک را در خود خواهد داشت، در حالی که دو قسمت دیگر حاوی اجزای تشکیل دهنده بادبان خورشیدی خواهند بود.
بادبان آلومینیومی مایلار در چهار قسمت مثلثی شکل باز خواهد شد تا در مجموع، سطحی معادل 32 متر مربع را در بر بگیرد و نیروی پیشرانه‌ای معادل 6.5 برابر نیروی گرانش در سطح زمین را تامین کند. به گفته پلانتری‌سوسایتی، هر طرف این ساختار فوق باریک، تقریبا 6 متر طول خواهد داشت.
شتاب‌سنج‌های قرار گرفته روی لایت‌سیل1، هنگامی که این فضاپیما در مداری در ارتفاع 800 کیلومتری از سطح زمین حرکت می‌کند، تغییرات جزئی در سرعت فضاپیمای بادبانی خورشیدی را حس خواهند کرد تا ثابت کنند این مفهوم قابل اجرا است.

منبع :آسمان پارس

---------- Post added at 04:03 PM ---------- Previous post was at 04:02 PM ----------

LHC سرانجام توانست برخورد دو ذره پروتون با یکدیگر را عملی ساخته و موجی از هیجان را در دل فیزیکدانانی که بی صبرانه در انتظار چنین لحظه ای بودند به وجود آورد...
بزرگترین آزمایشگاه فیزیکی جهان سرانجام توانست اصلی ترین وظیفه خود یعنی برخورد دو ذره پروتون با یکدیگر را عملی ساخته و موجی از هیجان و امید را در دل فیزیکدانانی که بی صبرانه در انتظار چنین لحظه ای بودند به وجود آورد.

مهندسین ناظر برخورد دهنده بزرگ هادرون (LHC) سرانجام توانستند برای اولین بار شاهد برخورد دو پروتون در این برخورد دهنده عظیم باشند. این دو پروتون در عمق 100 متری زیر مرز فرانسه و سوئیس توسط هزار و 200 مغناطیس ابررسانا در جهت مخالف یکدیگر هدایت شده و با یکدیگر برخورد کردند.
این رویداد از نظر دانشمندانی که در این آزمایشگاه بزرگ مشغول به کارند دستاوردی بزرگ به شمار می رود. این برخورد کم انرژی که با هدف آشکار ساختن رازهای کیهانی صورت گرفته است، پس از تابش دو پروتون به صورت همزمان و در دو جهت مخالف در تونل 27 کیلومتری برخورد دهنده هادرون رخ داد.
برخورد دهنده بزرگ هادرون که توسط سازمان مطالعات اتمی اروپا، سرن راه اندازی شده است بزرگترین ماشین آزمایشگاهی جهان به شمار می رود و می تواند شرایطی مشابه آنچه چند میلی ثانیه پس از انفجار بزرگ در جهان رخ داد را شبیه سازی کند. دانشمندان در این آزمایشگاه به جستجوی نشانه هایی از بوزون هیگز، ذره ای زیر اتمی که در درک درست از فیزیک بسیار حیاتی به شمار می رود، خواهند بود.

دانشمندان پیش از این از عملکرد مطلوب دستگاه و سرعت عمل آن پس از فعال سازی مجدد ابراز خرسندی کرده بودند. رالف هیور مدیر کل سرن از سرعت بالا در دستیابی به برخورد دو ذره ابراز خوشحالی کرده و از آن به عنوان دستاوردی بزرگ و ارزشمند یاد می کند. به گفته وی با این حال باید به آینده نیز چشم دوخت زیرا تا آغاز برنامه فیزیکی اصلی برخورد دهنده بزرگ هادرون راه طولانی در پیش است.
جیزم گیلیز مدیر ارتباطات سرن اعلام کرد اولین برخورد پروتونها درست زمانی صورت گرفت که کنفرانس خبری به منظور بررسی عملکرد ماشین پس از فعال سازی در حال برگزاری بود. ردیاب اطلس هادرون اولین ردیابی بود که حضور پروتونهای کاندیدای برخورد را به ثبت رساند و پس از آن دو ردیاب آلیس و LHCb با فاصله چند 10 دقیقه موفق به مشاهده این پروتونها شدند. سپس اپراتورها پرتوهای پروتون را به منظور ایجاد برخورد با یکدیگر انطباق داده و سرانجام دو پروتون با یکدیگر برخورد کردند.
مهندسین سرن برخورد دهنده بزرگ هادرون را عصر روز جمعه پس از 14 ماه خاموشی به دلیل انجام تعمیرات برای دومین بار فعال سازی کردند. این آزمایشگاه عظیم 14 ماه پیش به دلیل بروز اختلال در یکی از اتصالات الکتریکی از کار افتاد.

منبع : نجوم

---------- Post added at 04:04 PM ---------- Previous post was at 04:03 PM ----------

دانشمندان رصدخانه سلطنتي در ادينبورگ اعلام کرده اند نفت موجود در قمر تيتان سياره کيوان مي تواند مشکل بحران سوخت را در زمين حل کند. به گفته اين دانشمندان تخمين انجام شده از روي ترکيبات شيميايي ستاره ها در کهکشان راه شيري نشان مي دهد کهکشان ما مي تواند در هر نقطه ديگري داراي 300 تا 38 هزار تمدن خارج زميني بسيار پيشرفته باشد که به طور بالقوه قابليت برقراري ارتباط با سياره زمين را دارند و به اين ترتيب مي توان سوخت آينده زمين را از برخي از ستاره هاي دوردست گرفت. ماموريت فضايي کاوشگر کاسيني - هويگنس به عنوان ماموريت فضايي روباتيک مشترک سازمان فضايي امريکا (ناسا)، سازمان فضايي اروپا (اسا) و آژانس فضايي ايتاليا با هدف بررسي کيوان و اقمار آن در حال انجام است، نشان داده روي تيتان، بزرگ ترين قمر کيوان، ترکيبات نفت و گاز وجود دارد. محاسبات و تخمين هاي دانشمندان نشان مي دهد منابع نفت و گاز موجود روي اين قمر حدود 100 برابر بيشتر از زمين است. بسياري از دانشمندان معتقدند منابع انرژي فرا زميني مي توانند گرما و انرژي کافي براي بشر تا صدها سال ديگر تامين کرده و به تأخير بحران انرژي در جهان کمک کنند.
منبع: space

---------- Post added at 04:05 PM ---------- Previous post was at 04:04 PM ----------

انفجار جرم آسماني در فاصله 13 ميليارد سال نوري

ستاره شناسان ايتاليايي موفق شدند سيگنال هاي نوري مربوط به يکي از مهم ترين لامپ هاي پرتوهاي گاما را که هرگز ثبت نشده بود را رصد کرده و سال نجوم را گرامي دارند. به گزارش مهر محققان ايتاليايي با کمک تلسکوپ ملي گاليله در جزاير قناري توانستند اولين علائم نوري مربوط به اين لامپ گامايي را که تاکنون هرگز ثبت نشده بود با رقم 1/8 در مقياس تغيير مکان سرخ رصد کنند. اين جرم آسماني در ابتداي شکل گيري جهان و زماني که تنها 600 ميليون سال از واقعه «انفجار بزرگ» مي گذشته، منفجر شده است. اين لامپ گامايي در فاصله بيش از 13 ميليارد سال نوري از زمين قرار دارد و دورترين جرم آسماني است که تاکنون رصد شده است. به گفته اين ستاره شناسان با اين کشف مهم، تلسکوپ ملي گاليله به بهترين شکل توانست چهارصدمين سال اولين رصدهاي آسمان را جشن بگيرد. در سال 1609 گاليله منجم ايتاليايي با اختراع اولين تلسکوپ نوري مدرن دنيا موفق شد آسمان را رصد کند. به همين مناسبت سال 2009 به عنوان سال نجوم معرفي شده است.
منبع: Space

---------- Post added at 04:05 PM ---------- Previous post was at 04:05 PM ----------

تاثير تحقيقات فضايي بر زندگي روزمره انسان

سفرهاي فضايي و اکتشافات در سياره هاي ديگر و دور از سطح زمين، تنها در زمينه علوم فضايي و کيهاني پيشرفت به شمار نمي رود بلکه آثار جانبي کاملاً محسوسي روي زندگي انسان ها دارد که به تدريج و با گذشت زمان خود را نمايان مي سازد. به گزارش مهر، سازمان هاي قدرتمند فضايي از جمله ناسا در راستاي توليد تجهيزات مورد نياز فضاپيماها و فضانوردان خود، به ابداع و توليد تجهيزاتي دست زده اند که در ابتدا در انحصار فضانوردان قرار داشت اما به تدريج موارد استفاده از اين تجهيزات در زندگي روزمره بشر مشاهده شده و اين ابداعات به آرامي جايگاه خود را در ميان انسان ها باز کرده اند.

بستني هاي خشک، چوب هاي ترکيبي گلف و لباس هاي شناي مافوق سريع تنها نمونه هايي محدود از توليدات سازمان هاي فضايي هستند که ابتدا به منظور اکتشافات فضايي توليد شده و سپس به زندگي انسان ها راه يافته اند. در ادامه چند نمونه از اين ابداعات مورد بررسي قرار خواهد گرفت.

هواپيماهاي بدون موتور معلق

در اواخر دهه 1940 «فرانسيس روگالو» يکي از کارمندان پيشين سازمان ناسا آزمايش روي لايه هاي آيروديناميکي را آغاز کرد تا از آنها در توليد هواپيماهاي ارزان قيمت استفاده کند. سازمان ناسا تصميم داشت از اين ابزار با بال هاي قابل انعطاف به عنوان جايگزين چتر نجات براي ماموريت هاي مداري زمين استفاده کند. اين ابداع تحت آزمايش هاي شديد قرار گرفته و اسکلت بندي آن بهبود پيدا کرد. مخترع استراليايي «جان ديکنسون» با استفاده از يافته هاي تکنيکي اين ابزار ناسا و با مشارکت در فناوري «روگالو» طرحي جديد را ارائه کرد که به عنوان اولين هواپيماي بدون موتور يا گلايدر در جهان شهرت يافته است.

عينک هاي ضدبخار اسکي

ورزشکاراني که به ورزش اسکي علاقه مندند، مي توانند به خاطر داشتن ميدان ديدي بدون بخارگرفتگي از تحقيقات فضايي تشکر کنند. به منظور جلوگيري از غبارآلودگي و بخارگرفتگي شيشه هاي پنجره ها در فضاپيما هنگام پرتاب، ناسا نوعي پوشش ضدبخار ابداع کرد که از مواد پاک کننده مايع، آب يونيزه شده و اکسيژن تشکيل شده است. پس از استفاده از اين لايه در عينک هاي آفتابي، غواصي و شيشه هاي اتومبيل، روغن ضدآتش نيز به مواد سازنده آن افزوده شده است.

ساعت هاي کريستالي کوارتز

سازمان ناسا شرکتي به نام شرکت General Time را براي توليد کريستال هاي کوارتزي که زمان دقيق را طي ماموريت هاي آپولو براي آژانس فضايي حفظ کند، استخدام کرد. اين کريستال ها اکنون در توليد انواع ساعت ها از جمله ساعت هاي مچي که تعداد زيادي از مردم جهان از آن استفاده مي کنند، به کار رفته است.

چوب هاي ترکيبي گلف

پس از اينکه آژانس فضايي امريکا استفاده از مواد ترکيبي را در ساخت فضاپيماهاي خود آغاز کرد، شرکتي به نام Babcock & Wilcox از اين فناوري ناسا جهت توليد چوب هاي سبک وزن براي بازي گلف استفاده کرد که مي توانست توپ هاي مخصوص گلف را به فاصله يي دورتر ارسال کند.

غذاهاي خشک و منجمد

به منظور توليد غذاهاي مناسب تر فضايي، ناسا در دهه هاي 1960 و 1970 آزمايش روي غذاهاي خشک و منجمد را با کشيدن آب غذاها در حرارت بسيار پايين آغاز کرد. شرکت هايي از قبيل API از اين فناوري براي توليد غذاهاي فوري مانند بستني هاي خشک و توت فرنگي هاي خشک و منجمد استفاده کردند.

فوم هاي حافظه دار

اين بافت هاي اسفنجي در سال 1966 به منظور افزايش ميزان جذب ضربه در صندلي هاي مخصوص فضاپيماها ابداع شد. اين ماده که در آن زمان به فوم هاي کند و اکنون به فوم هاي حافظه دار يا هوشمند شهرت يافته اند، در حال حاضر در توليد انواع تشک ها، بالش ها، کلاهخودها، لايه هاي محافظ بدن و کفش هاي راحتي مورد استفاده گسترده يي قرار مي گيرند.

کفش هاي ورزشي

چکمه هايي که ناسا براي راه رفتن روي کره ماه براي ماموريت آپولو 11 ابداع کرد، به گونه يي طراحي شده بودند تا بتوانند ضربات را جذب کرده و از کنترل و ثبات بالايي برخوردار باشند. فناوري انرژي مارپيچ که در توليد اين کفش هاي عجيب استفاده شده بود، پس از اتمام ماموريت ها با مشارکت شرکتي به نام KangaROOS به کفش هاي مخصوص دويدن و کفش هاي ورزشکاران حرفه يي تبديل شد.

LZRلباس شناي

در سال 2004 در پي تلاش شرکتي براي توليد لباس هاي شناي پرسرعت، مهندسان ناسا که بهره وري در پرواز و کاهش ميزان کشش سطحي از موارد مورد توجه آنها است، دريافتند مي توان با ذوب کردن قطعات مختلف لباس شنا در يکديگر ميزان کشش را روي لباس کاهش داد.حدود 100 نوع ماده براي توليد لباس مناسب مورد آزمايش قرار گرفتند تا در نهايت لباس شناي فوق سريع LZR توليد شد. اين لباس در رقابت هاي المپيک توسط شناگر امريکايي، «مايکل فلپس» مورد استفاده قرار گرفت و هشت مدال طلا به همراه قهرماني المپيک جهان را براي وي به ارمغان آورد.

جي پي اس

مشهورترين و کاربردي ترين محصول اکتشافات فضايي بدون شک سيستم موقعيت ياب جهاني يا جي پي اس است. شبکه جهاني ماهواره يي و گيرنده هاي جي پي اس ناسا در ابتدا به منظور بررسي تغييرات در سطح زمين مورد استفاده قرار گرفت و در نهايت با همکاري شرکت هاي تجاري به صورت سيستمي براي استفاده از نقشه ها، يافتن مسير جاده ها، شهرها و جاده هاي دسترسي مورد استفاده قرار مي گيرد. اين سيستم در ميان ديگر دستاوردهاي ناسا در رتبه بندي آنلايني در سال جاري رتبه اول را به خود اختصاص داده است.

---------- Post added at 04:06 PM ---------- Previous post was at 04:05 PM ----------

شرکت خصوصي ويرجين آتلانتيک از اولين فضاپيماي مسافربري تجاري خود پرده برداري کرد؛ يک کشتي فضايي مجلل و سياه و سفيد که نشان دهنده يک ريسک گرانقيمت براي ايجاد صنعت گردشگري فضايي تجاري است. کمپاني ويرجين اميدوار است سفينه جديد به اندازه يک ميني ون موسوم به «کشتي فضايي ²» بتواند ظرف دو تا سه سال آينده سفر فضايي توريست ها در شرايط بي وزني را آغاز کند. اين دستگاه پرنده طي 18 ماه آينده تحت آزمايش قرار خواهد گرفت و پس از آن اجازه خواهد يافت با فروش بليت افراد را در سفرهاي کوتاه به نقطه يي بالاتر از جو زمين ببرد. ريچارد برانسون ميلياردر و موسس شرکت هوايي ويرجين آتلانتيک که هدايت «گروه ويرجين» را بر عهده دارد، قصد دارد اولين پروازها را از ايالت نيومکزيکو انجام دهد و پس از آن پرواز را از ساير نقاط جهان انجام خواهد داد. وي پيش از پرده برداري رسمي به خبرنگاران گفت؛ «ما مي خواهيم اين برنامه يک شروع کاملاً تازه در عصر تجاري مسافرت فضايي باشد.» اين پروژه که با بودجه 450 ميليون دلاري اجرا شده، شامل ساخت شش کشتي فضايي تجاري خواهد بود و مسافران را تا ارتفاعي بالا خواهد برد که حالت بي وزني را تجربه کنند. هر سفر حدود 5/2 ساعت طول خواهد کشيد و مسافران حدود پنج دقيقه در حالت بي وزني قرار خواهند گرفت. «اسپيس شيپ ²» بر مدل فضاپيماي «اسپيس شيپ ±» بنا شده است که ابتدا با يک هواپيما به هوا برده شده و از آنجا راهي فضا مي شد. آن فضاپيما اولين فضاپيماي خصوصي جهان با يک رشته پروازهاي آزمايشي در سال 2004بود. «اس اس ²» اما دو برابر «اس اس ±» است و طول آن به 18 متر مي رسد و درحالي که فضاپيماي قبلي فقط يک خلبان و ظرفيت حمل دو مسافر را داشت، مدل تازه دو خدمه و جاي شش مسافر را خواهد داشت. تاکنون 300نفر براي سفر با آن به فضا ثبت نام کرده اند. اينها کساني هستند که حاضرند 200هزار دلار براي اين سفر دو ساعته که شش دقيقه آن در حالت بي وزني خواهد بود، پرداخت کنند. ريچارد برانسون به بي بي سي گفت؛ «باورکردني نيست که تاکنون فقط450نفر به فضا رفته اند. اين شامل همه روس ها، همه چيني ها و همه امريکايي ها با هم است.» «ما با کمک ويرجين گالاکتيک، شرکت تازه فضانوردي تجاري خود، بايد بتوانيم در 12 ماه اول پس از شروع به کار شايد هزار نفر را به «فضانورد» تبديل کنيم.» بسياري از اين فضانوردان آينده در مراسم پرده برداري از اس اس ² در پايگاه فضايي موجاوي شرکت کردند. شرکت ويرجين گالاکتيک رقبايي خواهد داشت، اما در صورتي که آزمايش اس اس ² با موفقيت انجام شود، مسلماً اولين شرکتي است که وارد بازار خواهد شد. هواپيمايي که اس اس ² را به هوا خواهد برد تا از آنجا به فضا پرتاب شود «وايت نايت ²» نام دارد که سال گذشته تکميل شده و آزمايش آن اکنون شروع شده است.
«نشنال جئوگرافيک»

---------- Post added at 04:07 PM ---------- Previous post was at 04:06 PM ----------

معرفي برترين کشف هاي فضايي سال 2009

نشريه «نشنال جئوگرافيک» از ميان مطالب علمي مرتبط با علوم فضايي که توجه تعداد زيادي از مخاطبان را به خود جلب کرده و بازتاب گسترده يي در جهان علم داشته است 11 مورد را به عنوان برترين کشف هاي فضايي سال 2009 انتخاب کرده است. به گزارش مهر نشريه علمي «نشنال جئوگرافيک» با اشاره به کشف هاي فضايي که نشان از وجود آب يا زندگي آبزيان در سياره ها و اجرام کيهاني داشته اند، 11 کشف برتر فضايي سال 2009 را که با استقبال مخاطبان اين نشريه مواجه شده، معرفي کرده است.

.


1- کشف پوسته ستاره يي 10 ميليارد بار سخت تر از فولاد؛ اين کشف که با کمک مدل رايانه يي انجام گرفته است نشان مي دهد لايه خارجي ستاره نوتروني از قدرتمندترين مواد موجود در زمين نيز سخت تر است. آزمايش فشار روي اين مدل رايانه يي نشان داد لايه خارجي اين ستاره نوتروني نسبت به فولاد توانايي تحمل فشاري 10 ميليارد بار بيشتر دارد.

2- کشف امکان وجود حيات آبزيان در قمر مشتري؛ دانشمندان پس از بررسي هاي متعدد اعلام کردند در صورتي که در قمر اروپا حيات وجود نداشته باشد، متعجب خواهند شد. تحقيقات دانشمندان در ماه نوامبر نشان داد درياها در اين قمر به اندازه يي از اکسيژن برخوردارند که آبزياني مانند ماهي ها مي توانند در آن زندگي کنند.

3- کشف 32 سياره جديد در خارج از منظومه خورشيدي؛ اخترشناسان اعلام کردند کشف اين تعداد سياره در خارج از منظومه خورشيدي تعداد سياره هاي فراخورشيدي را به بيش از 400 سياره افزايش داده که اين تعداد مي تواند شانس يافتن سياره هاي شبه زميني را افزايش دهد.

4- ارائه نقشه يي از سياره هاي شناخته شده در منظومه خورشيدي و فراتر از آن؛ در اين نقشه تعاملي، سياره هاي فراخورشيدي که تاکنون کشف شده اند با توجه به ابعاد و فاصله آنها نسبت به زمين در کنار يکديگر قرار داده شده اند. اکثر اين سياره ها از مشتري بزرگ ترند که اين ويژگي شناسايي آنها را آسان تر کرده است.

5- کشف آب مايع در مريخ؛ تصاويري که در تابستان 2008 توسط کاوشگر فونيکس به ثبت رسيده اند، حباب هاي عجيبي را روي پايه هاي اين کاوشگر نشان مي دهد که رفتاري مانند قطرات آب دارند. اين نتيجه در گزارشي در ماه فوريه منتشر شده است.

6- اکثر سياره هاي کشف شده از اقيانوس هاي غيرمنجمد برخوردارند؛ اندازه گيري ها و بررسي هايي که نتايج آنها در ماه آوريل ارائه شد، نشان مي دهند سياره يي که به سياره Gliese 58d شهرت يافته است بيشتر از آنچه در گذشته تصور مي رفت، به زمين شبيه است و مي تواند از آب مايع برخوردار باشد. اين سياره در عين حال سياره خواهري دارد که سبک ترين سياره کشف شده جهان است.

7- ذراتي بزرگ تر از کهکشان ها جهان را پر کرده اند؛ احتمال مي رود قديمي ترين ذره ساب اتميک به نام نوترينوها فضايي بزرگ تر از هزاران کهکشان را در جهان اشغال کرده اند. اين ايده و کشف طي يک شبيه سازي رايانه يي ارائه شده است.

8- اثبات وجود اولين سواحل باستاني در مريخ؛ تصاوير باکيفيت از دره هاي مريخي نشانه هايي از وجود خطوط ساحلي سه ميليارد ساله را در اختيار دانشمندان قرار داد که اين خطوط نشان دهنده حضور درياچه يي به بزرگي درياچهChamplain در گذشته سياره مريخ بوده است.

9- اثبات وجود آب در کره ماه توسط ناسا؛ سازمان ناسا به صورت رسمي اعلام کرد موفق به يافتن مقادير قابل توجهي آب در کره ماه شده است. اين کشف در پي ماموريت برخورد کاوشگر LCROSS با حفره يي در کره ماه به دست آمد.

10- کشف دنباله داري با دو دنباله سبزرنگ؛ زماني که اين دنباله دار در اواخر ماه فوريه از ميان منظومه خورشيدي عبور کرد، دنباله دوم آن مشاهده شد و اخترشناسان ديدند اين دنباله دار درخششي سبزرنگ دارد؛ پديده يي که شايد هرگز فرصت حضور در منظومه خورشيدي زمين را به دست نياورد.

11- خاموشي ناگهاني خورشيد و نشانه هاي عصر يخبنداني ديگر؛ در ماه مه 2009 ميزان فعاليت هاي خورشيدي به ميزان قابل توجهي کاهش پيدا کرد و به کندترين حالت خود طي چند دهه گذشته رسيد. اين پديده توجه اخترشناسان را نسبت به تاثيرات آن روي آب و هواي زمين جلب کرد، زيرا کاهش اين فعاليت ها مي تواند منجر به آغاز عصر يخبنداني ديگر در زمين شود.
«نشنال جئوگرافيک»

---------- Post added at 04:08 PM ---------- Previous post was at 04:07 PM ----------

بازتاب نورخورشيد وجود مايع در درياچه قمر كيوان را تاييد كرد
فضاپيماي كاسيني سازمان فضايي آمريكا (ناسا) اولين درخشش حاصل از انعكاس نور خورشيد از درياچه‌اي بر روي قمر سياره كيوان موسوم به "تيتان" را دريافت كرده كه تاييد كننده وجود مايع روي بخشي از اين قمر است.

به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاي فلکي ـ نجومي به نقل از سايت "nasa.gov" ، دانشمند‌ان كاسيني از مدتها پيش به دنبال اين درخشش بوده‌اند كه به عنوان "بازتاب كامل" نيز ناميده مي‌شود.

جست‌وجوي اين پديده از زمان آغاز فعاليت كاسيني به دور كيوان در سال 2004 آغاز شده است، اما تاكنون نيمكره شمالي تيتان كه نسبت به نيمكره جنوبي درياچه‌هاي بيشتري دارد، در تاريكي زمستان پوشيده بوده است.

اخيرا با رسيدن به ماه اوت سال 2009 به تدريج خورشيد تابش مستقيم به درياچه‌هاي شمالي را آغاز كرد و بهار و نيمكره شمالي تيتان آغاز شد.

اتمسفر غبارآلود تيتان همچنين بازتاب نور خورشيد را در اكثر طول موج‌ها مسدود مي‌كند.

تصوير اين بازتاب نور در ماه ژولاي سال جاري ميلادي به دست آمده است.

گفتني است، تيتان بزرگترين قمر سياره كيوان است.

---------- Post added at 04:08 PM ---------- Previous post was at 04:08 PM ----------

راز هسته گداخته ماه در دل سنگ های آپولو 17


طی سالهای 1960 و دهه 70 دانشمندان اعلام کردند سنگهایی كه فضانوردان آپولو 17 از ماه به زمین آورده اند تا مدتها آنها را به خود مشغول خواهد كرد. اکنون تجزیه یكی از سنگهایی كه طی این ماموریت جمع آوری شده بود منجر به حل معمای دیرینه ماه شده است. محققان MIT‌ بررسی های جزئی تری را بر روی كهن ترین سنگ جمع آوری شده توسط آپولو انجام دادند. اثرات مغناطیسی ثبت شده بر روی این سنگ شواهد محكمی را در اختیار گذاشت كه نشان می دهد 4.2 میلیارد سال پیش ماه همانند زمین امروزی، هسته ای مایع و دینامو داشته است كه یک میدان مغناطیسی قوی را ایجاد می كرده است.

تا پیش از فرستادن آپولو به ماه بسیاری از دانشمندان بر این باور بودند كه اصولاً ماه از بدو پیدایش سرد بوده و سرد خواهد بود و هرگز آنقدر ذوب نخواهد شد كه یك هسته مایع را تشكیل دهد. آپولو نشان داد كه جریان های عظیمی از مواد مذاب در سطح ماه در جریان بوده اند اما این موضوع كه آیا هسته مذاب داشته یا خیر همچنان بحث برانگیز باقیمانده بود. «بن ویس»(Ben Weiss) استادیار علوم سیاره ای دانشگاه MIT و نویسنده اصلی مقاله ای در خصوص کشفیات اخیر كه در 27 دی ماه در روزنامه ساینس به چاپ رسید، می گوید مردم سی سال با هیاهوی بسیار پیگیر این موضوع بوده اند.

ماموریت آپویو 17 :: هریسون جك اسمیت در حال قدم زدن بر روی ماه

كیفیت مغناطیسی بسیاری از سنگ های بدست آمده از ماه دانشمندان را متحیر نموده بود. چگونه ممكن است سنگهای ماه مغناطیس باشند اگر ماه هسته ای مغناطیسی نداشته است؟
در میان این سنگها یك سنگ بطور ویژه این موضوع را ثابت می كرد. این سنگ در آخرین ماموریت به ماه با آپولو 17 توسط هریسون جك اسمیت، تنها زمین شناسی كه تا كنون بر ماه قدم نهاده است، جمع آوری شده بود. ویس می گوید : بسیاری از مردم این سنگ را جالب ترین سنگ بدست آمده از ماه می دانند.

سنگ های جمع آوری شده توسط آپولو 17

«ایان گاریك بتال» سر دبیر روزنامه ساینس می گوید:" این یكی از كهن سال ترین و از اولین نمونه های شناخته شده است، اگر این توصیف كافی نیست باید افزود كه این سنگ از زیباترین سنگهای ماه با تركیبی از كریستال های سبز روشن و شیری است."
تیم تحقیق اثرات ضعیف مغناطیسی را در نمونه كوچكی از این سنگ با جزئیات بیشتری مورد بررسی قرارداد. به گفته ایان گاریك، استفاده از یك مغناطیس سنج تجاری مجهز به سیستم رباتیك خودكار این امكان را به ما داد تا در قیاس با مطالعات پیشین اندازه گیری های بیشتری را در مقیاس بزرگتر و جزئیات دقیق تر انجام دهیم.
این اطلاعات موجب شد تا آنها سایر منابع احتمالی را که از خود اثرات مغناطیسی برجای می گذارند (مانند برخوردهای سهمگین با ماه که به تدریج منجر به ایجاد میدان مغناطیسی موقت در این قمر شده است) رد کنند. اما شواهد حك شده بر سنگهای ماه نشان می داد كه این سنگها میلیون ها سال تحت تاثیر محیط مغناطیسی بوده اند، ‌بنابراین میدان مغناطیسی باید از یك دیناموی مغناطیسی دراز مدت ناشی شده باشد.

قطعه سنگی از ماه که توسط آپولو به زمین آورده شده است

ویس معتقد است که این یك نظریه جدید نیست. ‌اما برای مدتهای طولانی یكی از بحث برانگیزترین موضوعات علوم ماه بوده است. میدان مغنطیسی لازم برای مغناطیسی كردن این سنگها می بایست قدرتی معادل یك پنجم میدان مغناطیسی زمین داشته باشد كه این موضوع با تئوری دینامو و نظریه غالب پیدایش ماه ( که طی آن در اثر برخورد یك جرم آسمانی به اندازه مریخ با زمین مقداری از پوسته زمین جدا و به فضا پرتاب شده و پس از گرد هم آمدن ماه را تشكیل داده اند) همخوانی دارد.
یافته های اخیر نشان داد كه تا چه حد دانسته های ما از نزدیكترین همسایه زمین ناچیز است. ‌همسایه ای كه به زودی در ماموریت ناسا دوباره از آن بازدید خواهیم كرد.
اگر چه تاكنون شش بار به ماه سفر كرده ایم اما هنوز دانسته هایمان مانند خراش ناچیزی بر سطح این قمر است.

[sajadhoosein]

نخستين موجود انسان‌نماي ايراني در راه فضا «كاوشگر ‌‌٤» حامل موجود زنده انسان نما به فضا مي‌رود

در پي پرتاب موفق راكت‌هاي كاوشگر 1، 2 و 3 همزمان با روز ملي فن‌آوري فضايي از كاوشگر 4 رونمايي شد.
به گزارش سرويس فناوري ايسنا، در پي پرتاب نخستين محموله زيستي ايران شامل موش، كرم خاكي، لاك پشت و نمونه‌هاي سلولي در بهمن ماه سال گذشته با راكت كاوشگر 3، كاوشگر 4 براي پرتاب در آينده نزديك آماده مي‌شود.
هنوز جزئياتي از محموله انسان‌نماي كاوشگر 4 اعلام نشده ولي در فيلمي كه در مراسم رونمايي كاوشگر و ماهواره‌هاي جديد ايراني در روز دوشنبه به نمايش درآمد، ميموني در حال آموزش براي پرتاب با كاوشگر ديده مي‌شد.
در مراسم رونمايي از راكت كاوشگر 4 اين كاوشگر شامل محموله علمي – پژوهشي است كه به منظور انجام تحقيقات زيستي و ارسال موجود زنده به فضا، به وسيله يك پرتاب كننده به فضاي ماوراي جو غليظ انتقال مي‌يابد و ضمن ارسال و مخابره نتايج، در بازگشت به زمين، بازيابي شده و نتايج آ‌زمايش‌هاي علمي و تحقيقاتي از آن استخراج مي‌شود.
اهداف اصلي ماموريت كاوشگر 4، دسترسي به ارتفاع 120 تا 150 كيلومتر، ارسال موجود زنده انسان نما به فضا، دستيابي به فناوري طراحي، ساخت و پرتاب كپسول زيستي، بازيابي سالم محموله، تله متري و ثبت داده‌هاي محيطي، زيستي و تصاوير در تمامي مرا حل پرتاب، تعيين بارهاي آكوستيكي محفظه عنوان شده است.
با طراحي، ساخت و پرتاب كاوشگر 4، اهداف اصلي شامل توسعه زير ساخت‌هاي دانش فضايي و تحقيقات زيست فضايي در كشور دنبال خواهد شد.
فناوري‌هاي كليدي در راكت‌هاي كاوش شامل كپسول زيستي، آماده‌سازي و آموزش موجود زنده، بازيابي محموله از ارتفاعات بالا، جدايش ملايم موتور و ساير اجزاي جدا شونده، خدمات الكترونيكي و مخابراتي كاوشگر، عمليات پرتاب (انتقال و استقرار موجود در كپسول زيستي قبل از پرتاب، كنترل علايم حياتي در تمام مراحل عمليات، با زيابي موجود پس از پرتاب و انجام مراحل ريكاوري موجود زنده) است.

[Mehran-King]

تصویر روز نجوم، تصویری از گازهای سرخ رنگ ستاره درخشان سحابی

تصویر روز نجوم 26 ژانویه به ستاره ای درخشان تعلق دارد که در میان ابر گازی سرخ رنگی قرار گرفته و به همین دلیل ستاره درخشان سحابی نام گرفته است. به گزارش خبرگزاری مهر، ستاره AE Aurigae ستاره ای که به نظر آتشین می رسد، نام جرمی درخشان است که به دلیل احاطه شدن توسط ابر کیهانی IC 405 به ستاره درخشان سحابی شهرت یافته و به دلیل وجود گازهای سرخ رنگ چهره ای آتشین به خود گرفته است.
پدیده آتش در کهکشانها هنگامی رخ می دهد که مولکولها به سرعت جذب اکسیژن را آغاز کنند که این فرایند تنها در شرایط وجود میزان مناسبی از اکسیژن امکانپذیر بوده و در محیط پر انرژی و کم اکسیژن ستارگان ممکن نخواهد بود.
موادی که در این تصویر به شکل غبار یا دود دیده می شوند هیدروژن های بین ستاره ای هستند که از رشته های تاریک ذرات غبار کربن دار برخوردارند.
این ستاره درخشان در مرکز ابر گازی کیهانی قرار گرفته و با انرژی و حرارتی بالا و نوری آبی رنگ الکترونها را از میان گازهای اطراف خود می راند. زمانی که یک پروتون الکترونی را جذب می کند نور قرمز رنگی منتشر می شود که تجمع این نور چهره ای سرخ را به این سحاب کیهانی بخشیده است.

ستاره درخشان سحابی

ستاره درخشان سحابی که در تصویر فوق قابل مشاهده است در فاصله هزار و 500 سال نوری و با وسعت 5 سال نوری است که با استفاده از تلسکوپی کوچک از صورت فلکی اوریگا قابل مشاهده خواهد بود.

منبع : خبر گزاری مهر

---------- Post added at 04:10 PM ---------- Previous post was at 04:10 PM ----------

تصاویری زیبا از خورشیدگرفتگی حلقه ای در نقاط مختلف جهان

خورشید گرفتگی حلقه ای که در 26 ژانویه 2009 رخ داد قسمتی کوچک از زمین را پوشش داد که تعدادی اندک از مردم جهان امکان مشاهده آن را داشتند. به گزارش خبرگزاری مهر، ساکنین کشور اندونزی از معدود افرادی بودند که در 26 ژانویه موفق به مشاهده خورشید گرفتگی حلقه ای شدند. این پدیده زیبا که به مدت 4 دقیقه به طول انجامید از ساعت 4:40 دقیقه عصر به زمان محلی آغاز شد.

خورشید گرفتگی در چین

خورشید گرفتگی های حلقه ای که نسبت به خورشید گرفتگی های کامل نزد اخترشناسان از اهمیت کمتری برخوردار است طی یک قرن 66 بار رخ داده و تنها افرادی که در مسیر باریک حرکت آن قرار دارند قادر به مشاهده شکل کامل آن خواهند بود.

خورشید گرفتگی در اندونزی

طی وقوع خورشید گرفتگی حلقه ای تنها افراد جزیره ای در پاسیفیک جنوبی توانستند این پدیده را به صورت کامل و حلقه ای مشاهده کنند و ساکنین استرالیا، آفریقای جنوبی جنوب هند و آسیا این پدیده را به صورت خورشید گرفتگی 1 تا 84 درصد مشاهده کردند.

خورشید گرفتگی در آفریقا

بر اساس گزارش ام اس ان بی سی، آخرین خورشید گرفتگی کامل در اول آگوست 2008 میلادی رخ داده است و طی سال جاری و در ماه جولای نیز ساکنین هند، نپال، بنگلادش، بوتان، میانمار، چین و قسمتهایی از ژاپن قادر به مشاهده این رویداد آسمانی خواهند بود.

خورشید گرفتگی در اندونزی

---------- Post added at 04:11 PM ---------- Previous post was at 04:10 PM ----------

معرفی 10 کشف برتر کاوشگرهای مریخی ناسا

کاوشگرهای اسپیریت، آپارچونیتی و فونیکس در کنار فضاپیمای مدار گرد و ماهواره نقشه بردار مریخی که به سازمان فضایی آمریکا تعلق دارند تاکنون اطلاعات با ارزش و شگفت انگیزی را از سیاره مریخ در اختیار دانشمندان قرار داده اند. به گزارش خبرگزاری مهر، سازمان فضایی آمریکا به عنوان یکی از فعالترین سازمانهای فضایی در امر انجام تحقیقات و فعالیتهای علمی مرتبط با فضا تا به حال اطلاعات با ارزشی را از سیاره مریخ که به دلیل داشتن شباهتهایی با زمین به عنوان سیاره ای قابل سکونت مورد بررسی قرار گرفته است، به دست آورده است.

کاوشگرهای مریخی سازمان ناسا به مدت چندین سال است که در حال اکتشاف و تحقیق بر روی سطح سیاره سرخ هستند تا بتوانند مسیر سفر انسان را به این سیاره هموار سازند. 10 اکتشاف برتر این کاوشگران طی دو سال گذشته از این قرارند:
1- کشف ذرات یخ: کاوشگر فونیکس طی این دوره تحقیقاتی با نمونه برداری از خاک این سیاره موفق به کشف ذراتی از یخ شد که به سرعت تبخیر می شوند. کشف ذرات یخی در هر شکلی از ماده می تواند به تعداد مدارک مرتبط با وجود حیات در این سیاره بیافزاید.
2- کشف کربنات کلسیم: فضاپیمای مدار گرد مریخ بر روی قسمتهایی از خاک مدار قطبی این سیاره موفق به کشف ماده کربنات کلسیم شد. ماده ای که برای شکل گیری در طبیعت تنها به وجود آب نیازمند است.
3- یافتن ماده پریکلرات: این ماده که توسط کاوشگر فونیکس در خاک مریخ یافته شده است بر روی زمین به عنوان منبع غذایی نوعی از ریز میکروبها قرار می گیرد و به همین دلیل دانشمندان وجود آن را نشانه ای از وجود حیات در گذشته ها بر روی سطح این سیاره می دانند.
4- ثبت بارش برف: کاوشگر فونیکس در میان اکتشافات پر ارزش خود طی مدت فعالیتش موفق به ثبت تصاویری از بارش برف در لایه های بالایی اتمسفر سیاره مریخ شده است اما به دلیل فاصله زیاد این برف هیچگاه به سطح سیاره نرسیده و در میان راه ذوب شده است.
5- نظریه امکان وجود حیات در لایه منجمد مریخی: دو کاوشگر فونیکس و اسپیریت با بررسی لایه های خاکی موجود بر سطح مریخ، حفره ها، ذرات و ساختارهای مختلف و در نهایت کشف لایه های ضخیم یخی نهفته در بستر خاکها و غبارها این نظریه را در میان دانشمندان رواج دادن که لایه های یخی کشف شده می تواند مکانی مناسب برای حیات ریز ساختارهای زیستی باشد.
6- جمع آوری آرشیو اطلاعاتی مریخی: اسپیریت و آپارچونیتی، دو کاوشگر سازمان ناسا که 5 سال پیش به این سیاره ارسال شده اند مقادیر قابل توجهی از اطلاعات را شامل 250 هزار عکس و 36 گیگابایت اطلاعات علمی جمع آوری کرده و به زمین ارسال کرده اند.
7- نشانه هایی از دریاچه های کهن: به گفته دانشمندان بقایایی از نشست ها و رسوبات کهن که توسط کاوشگر آپارچونیتی بر روی مریخ شناسایی شده است می تواند بقایای دریاچه هایی قدیمی بر روی سطح سیاره سرخ باشد.
8- کشف سولفات و اوپال: کاوشگر اسپیریت با فرود بر روی قسمتی از سطح مریخ که توسط تپه های کلمبیا احاطه شده بود موفق به کشف ماده سولفات و اوپال شدند. این مواد در گروه عناصری قرار دارند که در مناطق آتشفشانی به وفور یافت می شوند و به همین دلیل این منطقه به عنوان آتشفشانی قدیمی شناسایی شد.
9- ثبت تصاویری از مسیر آبرو در مریخ: نقشه بردار جهانی مریخی در سال 2006 موفق به شناسایی لکه هایی بر روی سطح مریخ شد که به گفته دانشمندان در اثر جریان آب بر روی سطح خاک در گذشته های دور ایجاد شده اند.
10- احتمال وجود ابرهای یخی در اتمسفر مریخ: محققان بر اساس اطلاعات به دست آمده از کاوشگران مریخی ناسا بر این باورند که در حدود 5 میلیون سال پیش ابرهای یخی اتمسفر مریخ را تسخیر کرده اند که به تدریج و با افزایش حرارت این یخها به شکل برف بر روی این سیاره باریده اند.

تصویر روز نجوم؛ خورشید گرفتگی در مانیل

تصویر بیست و هشتمین روز نجوم به یکی از زیبا ترین وقایع آسمانی که در روز 26 ژآنویه رخ داده است تعلق دارد. خورشید گرفتگی حلقه ای که تنها ساکنین قسمت کوچکی از زمین قادر به مشاهده آن بودند. به گزارش خبرگزاری مهر، وقوع خورشید گرفتگی حلقه ای که در اکثر کشورها به صورت خورشید گرفتگی جزئی مشاهده شده است شاید در نظر اختر شناسان و محققان از ارزشی برابر خورشید گرفتگی کامل برخوردار نباشد اما وقوع این پدیده منظره ای زیبا را در آسمان به وجود می آورد که تماشای آن خالی از لطف نیست.
تصویر روز 28 ژانویه 2009 نیز به تصویری زیبا از این پدیده آسمانی تعلق دارد که در خلیج مانیل در فیلیپین به تصویر کشیده شده و در پس زمینه تصویر سایه هایی از اسکله قابل مشاهده است.

خورشید گرفتگی جزئی - خلیج مانیل

این پدیده تنها خورشید گرفتگی حلقه طی سال جاری بوده و تصاویر زیبایی از آن به ثبت رسیده است. تنها پدیده مشابهی که در سال جاری قابل مشاهده است خورشیدگرفتگی کامل است که در ماه جولای رخ خواهد داد.

تصویر روز نجوم؛ تصاویری زیبا از سحابی رنگارنگ و بقایای یک ابرنواختر

اولین ماه از سال جهانی نجوم با دو تصویر از روزهای 30 و 31 ژانویه 2009 به پایان خواهد رسید. تصاویری از دو پدیده کیهانی سحابی NGC 1579 و ابرنواختر Simeis 147 که در فاصله ای قابل توجه از سیاره سبز قرار گرفته اند. به گزارش خبرگزاری مهر، سحابی "NGC 1579 رنگارنگ" که به سحابی معروف ترفاید شباهت فراوانی دارد در قسمت شمالی آسمان زمین قرار گرفته است. این سحابی در فاصله 2 هزار و 100 سال نوری و در میان صورت فلکی پروسئوس واقع شده است.
این سحابی از نظر رنگهای آبی و قرمز که به همراه رگه هایی از غبار تاریک در مرکز ابر کیهانی قرار گرفته اند به سحابی ترفاید شباهت دارند. در هر دو ابر کیهانی غبارها نور ستارگان را به گونه ای بازگشت می دهند که انعکاس آبی رنگی به وجود می آورد اما بر خلاف تریفاید نور قرمز رنگ موجود در NGC 1579 تحت تاثیر ابرهای درخشان گاز هیدروژن به وجود نیامده است.
این غبارهای درخشان قرمز فام ناشی از ستاره ای جوان است که به تنهایی به عنوان ساطع کننده ای قدرتمند خواص نور قرمز رنگ هیدروژن را از خود بروز می دهد.

سحابی NGC 1579

تصویر آخرین روز از اولین ماه سال نجوم به بقایای کم فروغ ابرنواختر Simeis 147 تعلق دارد که با نام علمی Sh2-240 نیز شناسایی می شود. این پدیده زیبا و رو به زوال با وسعت 150 سال نوری در صورت فلکی تاروث واقع شده است.

ابرنواختر Simeis 147

رگه های باریک رنگارنگی که در تصویر مشاهده می شوند ناشی از تابش اتم های هیدروژن، سولفور و اکسیژن بوده که با ترکیب با یکدیگر منطقه ای از گازهای درخشان و رنگارنگ را به وجود آورده اند.
سن بازمانده های این ابرنواختر به صورت تقریبی 40 هزار سال نوری تخمین زده شده و بازمانده ای از اولین انفجار بزرگ ستاره ای است. از عواقب این انفجار بزرگ علاوه بر به جا ماندن این ابرنواختر در حال گسترش، ستاره نوترونی در حال چرخشی است که از هسته ستاره اصلی خود به جا مانده است.

---------- Post added at 04:12 PM ---------- Previous post was at 04:11 PM ----------

بزرگترین رازهای سر به مهر منظومه خورشیدی

منظومه خورشیدی که در 4.6 بیلیون سال پیش شکل گیری خود را آغاز کرده طی گذشت زمان با فرایندهای تکاملی متفاوتی مواجه شده که این تحولات تحت بررسی بوده است اما کیهان شناسان تاکنون موفق به کشف برخی رازهای پایدار این منظومه عظیم و مرموز نشده اند. به گزارش خبرگزاری مهر، ناشناخته های سیاره سبز زمین در نظر انسانها بسیار کوچک خواهد بود زمانی که انسان از وجود تعداد نامعینی کهکشان، ستاره، سیاره و دیگر اجرام کیهانی آگاه باشد. پدیده هایی که در نهایت عظمت در شکل نقاطی ریز و درخشان آسمان شبهای سیاره زمین را می آرایند.
منظومه خورشیدی یکی از این پدیده هاست که به دلیل قرار گرفتن درون این پدیده، انسان توانایی مشاهده کامل آن را از سطح زمین نخواهد داشت. این سازه به این دلیل خورشیدی نام گرفته است که منصب قدرت در این منظومه در اختیار ستاره داغ و درخشان خورشید است.
تا کنون نزدیک به هشت سیاره، سه کوتوله سفید، 162 قمر و اجرامی مانند شبه سیاره ها، ستاره های دنباله دار و غبارهای کیهانی در میان این منظومه شگفت انگیز و مرموز یافته شده است. سیاره زمین نیز به عنوان تنها سیاره قابل سکونت یکی از هشت سیاره این منظومه را تشکیل می دهد.
در گذشته های دور سیاره زمین که یکی از کوچکترین اجزا منظومه خورشیدی به شمار می رود بر اساس نظریه بطلمیوس، جغرافیدان و منجم یونانی مرکز جهان هستی بوده و جهان هستی نیز فضایی بسته و در حصاری از پوشش کروی تصور می شد که ورای آن چیزی وجود نداشت. گذشت زمان کیهان شناسان و منجمان قدرتمندی را برای زمین به ارمغان آورد که به تدریج و با پشت سر گذاشتن مشکلات فراوان از جمله مبارزه با دستگاه تفتیش عقاید کلیساها موفق به تغییر این دیدگاه شده و خورشید را به عنوان مرکز یک منظومه بزرگ معرفی کردند.
نیکلاس کوپرنیک فیزیکدان و اخترشناس لهستانی، گالیله، جوردانو برونو و کپلر از جمله افرادی بودند که طی سالها تاثیر عمیقی بر علم نجوم گذاشتند. گالیله به عنوان پدر علم نجوم از مشهور ترین این افراد است زیرا وی در سال 1609 با اختراع اولین تلسکوپ نجومی موفق به کشف چهار ماه سیاره مشتری و ساختارهای ستاره ای کهکشان راه شیری شد.
منظومه خورشیدی در حدود 5 بیلیون سال پیش به شکل توده ای عظیم از ابرها و گازهای کیهانی وجود داشت که به تدریج شکل گیری و تراکم مولکولها در آن آغاز شد. تراکم مولکولی به اندازه ای ادامه یافت که توده ایجاد شده توانایی تحمل وزن خود را از دست داده و قسمتی از این توده در خود فروریخت. این فروریختگی در نهایت آغازی بر حیات ستاره سوزان خورشید شد.
تاکنون دلیل اصلی شکل گیری خورشید معین نشده است. این فرایند می تواند در اثر امواج شدید ناشی از ستاره ای در حال تولد آغاز شده باشد. با این حال این رویداد به صورت متوالی و تا زمان آغاز حیات کهکشان راه شیری در 13 بیلیون سال پیش ادامه یافته و همچنان پس از شکل گیری خورشید نیز در نقاط دوردستی از کهکشان زمین ادامه دارد. با این حال پدیده آغاز شکل گیری ستاره خورشید همچنان ناشناخته و بی همتا باقی مانده است.
از صفحه به جامانده از تولد خورشید به تدریج هشت سیاره شکل گرفته و در گرانش مداری خورشید اسیر شدند. سیاره زمین سیاره ای است که در میان این هشت جرم کهکشانی قرار گرفته و ساکنانش همچنان به دنبال کشف اطلاعات جدید در زمینه کهکشان و منزلگاه خود هستند.
با وجود تاریخچه ای که در زمینه فعالیتهای نجومی درباره منظومه شمسی در تاریخ به جا مانده است، منظومه خورشیدی همچنان رازهای سر به مهری دارد که بشر تاکنون موفق به گشودن آنها نشده است.
چگونگی شکل گیری منظومه خورشیدی یکی از این رازهاست که تاکنون پاسخی قطعی برای حل آن ارائه نشده است. مشاهده سیاره های همسایه زمین و کشف تفاوتهای شگرف در ساختار آنها امری است که کشف منشا این سازه های کیهانی را با ابهام مواجه ساخته است.
دلیل برابری ابعاد خورشید و ماه در آسمان زمین نیز در دسته سوالهای بی جواب بشر قرار گرفته است. در حالی که ستاره خورشید 400 برابر سیاره ماه است و در فاصله ای بسیار دور قرار گرفته است، ابعاد این دو حجم آسمانی از سیاره زمین مساوی به نظر می رسد.
وجود سیاره ایکس در منظومه خورشیدی شایعه ای است که در مورد منظومه خورشیدی شکل گرفته و تاکنون به اثبات نرسیده است. بر اساس این نظریه سیاره ای منجمد در ابعاد مریخ یا زمین در قسمتهای ناشناخته منظومه قرار گرفته و به دلیل ناشناخته بودن ایکس نامیده شده است.
منشا ستاره های دنباله دار و چگونگی شکل گیری آنها موضوعی است که تحقیقات فراوانی را به دنبال داشته است. با این حال تاکنون هیچ یک از نظریات ارائه شده پایدار نمانده و قطعی نشده اند.
یکتا بودن منظومه خورشیدی از زمانی که سیاره دیگری در حال چرخش بر مدار ستاره اش در سال 1992 کشف شد زیر سوال رفته و از آن زمان تاکنون بیش از 280 منظومه خورشیدی بیگانه در جهان هستی یافت شده است که هیچ شباهتی به منظومه خورشیدی زمین ندارند.
چگونگی مرگ منظومه خورشیدی نیز رازی سر به مهری است که تاکنون چگونگی آن فاش نشده است. از زمان شکل گیری سیاره های این منظومه در 100 میلیون سال اول شکل گیری جهان، پدیده ای مشابه رخ نداده است و به همین دلیل هیچ اثر تهدید کننده ای برای حیات منظومه شمسی تاکنون کشف نشده است.
.................................................. .........

---------- Post added at 04:13 PM ---------- Previous post was at 04:12 PM ----------

تصویر روز نجوم؛ تصویری از شفق قطبی کمیاب در نروژ

تصویر روز نجوم؛ تصویری از شفق قطبی کمیاب در نروژ

شفق قطبی پدیده ای آسمانی است که در اثر برخورد الکترونها و پروتون ها در اتمسفر زمین ایجاد شده و منظره ای از هاله های رنگارنگ را در آسمان تاریک به نمایش می گذارد. به گزارش خبرگزاری مهر، در تصویر اولین روز از ماه فوریه می توان قلمرو شفق قطبی را بر فراز یک برج بلند مخابراتی مشاهده کرد.
شفقها به ندرت در ارتفاع زیر 60 کیلومتر دیده می شوند و معمولا تا هزار کیلومتر وسعت می یابند. نورهای درخشان و رنگارنگ موجود در این پدیده زیبا ناشی از برخورد الکترون ها و پروتون های پر انرژی است که در اتمسفر زمین با یکدیگر برخورد می کنند.

شفق قطبی نروژ

زمانی که این پدیده از فضا مشاهده شود به شکل دایره ای به دور یکی از میدانهای مغناطیسی زمین مشاهده خواهد شد. شفقی که در تصویر مشاهده می شود به دلیل رنگ بنفش روشن از گروه شفق های کمیاب و نادر است که در کشور نروژ رخ داده است.

تصویر روز نجوم؛ تصویری از ستاره دنباله دار لولین
ستاره دنباله دار C/2007 N3 که به نام لولین شهرت یافته است ستاره ای است که به اعتقاد اخترشناسان اولین سفر خود را در منظومه خورشیدی اغاز کرده و در نیمه ماه فوریه در آسمان زمین قابل مشاهده خواهد بود. به گزارش خبرگزاری مهر، میزان درخشندگی ستاره دنباله دار لولین پدیده ای است که تا به حال اخترشناسان موفق به برآورد دقیق آن نشده اند. این ستاره دنباله دار را می توان طی ماه فوریه با چشم غیر مسلح نیز در آسمان مشاهده کرد.
زمانی که ستاره لولین در اواسط ماه فوریه و در قسمتهای شمالی آسمان زمین نمایش خود را آغاز کند در صورت پاکی آسمان اخترشناسان می توانند با استفاده از یک دوربین شکاری این ستاره زیبا را در نیمه شب مشاهده کنند.
رصدهای مداوم نشان می دهد ستاره لولین با نام رسمی C/2007 N3 از سمت خورشید حرکت خود را آغاز کرده و طی حرکت در مسیری منحنی شکل در فاصله ای به اندازه نیمی از فاصله زمین تا خورشید در آسمان زمین قرار خواهد گرفت.

ستاره دنباله دار لولین

مسیر چرخشی ستاره لولین به گونه ای است که اخترشناسان حرکت آن را در منظومه خورشیدی اولین سفر این ستاره زیبا در میان آسمان می پندارند.

تصویر فوق تصویری است که در روز 29 ژانویه و در کشور ایتالیا به ثبت رسیده و بدنه و دنباله ستاره دنباله دار لولین را به خوبی به نمایش گذاشته است.

تولید اولین ساعت حاوی غبارهای کیهانی / ساعت کیهانی با قطعاتی فضایی!
شرکت رومن ژروم برای اولین بار در جهان در تولید سری جدید ساعتهای خود از غبارهای کیهانی و قطعات فضاپیمای آپولو 11 استفاده و سری بی نظیری از ساعتهای زیبا را ارائه کرده است. به گزارش خبرگزاری مهر، زمانی که شرکت ساعت سازی سوئیسی رومن ژروم تصمیم گرفت خود را با استفاده از نوآوری هایی منحصر به فرد مانند سری ساعتهای "دی ان ای تایتانیک" که با استفاده از فولاد کشتی تایتانیک تولید شده بود از دیگر شرکتهای ساعت سازی متفاوت سازد میزان موفقیت خود را تخمین زده بود.
این شرکت در ادامه ارائه نمونه ساعتهای منحصر به فرد خود ساعتی را با استفاده از غبارهای کیهانی سیاره ماه به همراه قطعاتی از فضاپیمای آپولو 14، شاتل فضایی سایوز و ایستگاه بین المللی ارائه کرده است.

قیمت سری Moon Dust-DNA این شرکت از 15 هزار دلار تا 500 هزار دلار اعلام شده و تعداد تولید آن متناسب با سال 1969-سالی که نیل آرمسترانگ برای اولین بار بر کره ماه پا گذاشت- خواهد بود.

به گفته مقامات این شرکت قدم گذاشتن بر روی خاک کره ای دیگر در آن زمان و تا کنون یکی از بزرگترین حوادثی بوده است که در میان نوع بشر رخ داده و به همین دلیل می توانست ایده ای مناسب برای تولید سری جدید ساعتهای این شرکت باشد.

صفحه این ساعتهای زیبا و هیجان انگیز دارای اعداد و حفره هایی است که درون آنها از غبارهای سیاره ماه که از صخره ای که از اولین بازدید بشر از ماه به زمین آورده شده انباشته شده است. بدنه ساعت از فولاد فضاپیمای آپولو 11 و بند آن با استفاده از الیاف لباسهای مورد استفاده فضانوردان در ایستگاه بین المللی تولید شده است.

بر اساس گزارش گیزمگ، اولین نمونه ساعتهای Moon Dust-DNA در بزرگترین نمایشگاه سالانه صنایع ساعت و جواهرات در ماه مارچ ارائه خواهد شد.

---------- Post added at 04:13 PM ---------- Previous post was at 04:13 PM ----------

بررسی اهمیت مطالعه بر روی دو سیاره شبه زمینی توسط سازمانهای فضایی

مطالعه بر روی قمرهای دو سیاره زحل و مشتری به دلیل اینکه این دو قمر شباهتهای فراوانی با زمین داشته و احتمال کشف حیات بر روی آنها بسیار قوی است مورد بررسی دو سازمان فضایی قدرتمند جهان قرار گرفته است. به گزارش خبرگزاری مهر، مقامات سازمان ناسا به همراه مقامات سازمان فضایی اروپا نشستی را به منظور انتخاب یکی از دو ماموریت خارج از منظومه خورشیدی برگزار خواهند کرد.
یکی از این ماموریتها با هدف بررسی یکی از قمرهای سیاره زحل به نام تایتان بوده و ماموریت دیگر به منظور ارسال مدارگردهایی برای بررسی و تحقیق بر روی سیاره مشتری و اقمار آن به خصوص قمر اروپا خواهد بود. صفحات یخی موجود بر روی سطح این قمر به عنوان پوششی بر روی اقیانوسهای وسیع پنهانی آن شناسایی شده اند.

قمرهای اروپا و تایتان

اروپا قمر منجمد سیاره مشتری و قمر تیره رنگ تایتان دو هدف اصلی ماموریتهای آینده فضایی به منظور یافتن مکانی قابل سکونت برای بشر هستند. احتمال وجود حیات هر دو این اقمار بسیار بالا بوده و به همین دلیل ناسا و سازمان فضایی اروپا در ماه فوریه بر سر آغاز یکی از این دو ماموریت که انجام هریک 4 بیلیون دلار هزینه در بر خواهد داشت، تصمیم گیری خواهند کرد.

دلایل اهمیت این دو قمر توسط سایت نیوساینتیست به این شرح عنوان شده است:

شاید قمر تایتان تنها مکان در منظومه خورشیدی باشد که مشابه زمین از آب مایع برخوردار است. مدارگرد کاسینی و کاوشگر آن که در سال 2005 بر روی این قمر فرود آمد اطلاعات بی شماری را مبنی بر مشابه زمین بودن این قمر در اختیار اخترشناسان قرار داده اند. از آن جمله می توان به وجود سیستم های رودخانه ای، ریگهای روان و دریاچه هایی حاوی اتان مایع و متان اشاره کرد. این محلولهای زیستی می تواند گسترش حیات بر روی این سیاره را بهبود بخشد.

در صورت پذیرفته شدن ماموریت به قمر تایتان این مامورت در سال 2029 و به کمک مدارگرد سازمان ناسا در کنار بالونهای تحقیقاتی و کاوشگر دریاچه ای سازمان فضایی اروپا شکل خواهد گرفت. با ایجاد حرارت در اتمسفر تیتان، بالون تحقیقاتی می تواند به مدت 6 ماه یا بیشتر در ارتفاع 10 کیلومتری از سطح این قمر به تحقیقات بپردازد.

ماموریت تایتان همچنین فرصت مطالعه بر روی قمر دیگر زحل به نام انسلادوس را خواهد داد. این قمر از سمت قطب جنوبی خود دارای جریانهای شدید از بخارها و یخهای حاصل از آب است و منشا انرژی این جریانها تا کنون ناشناخته باقی مانده است.

ماموریت دوم که با ارسال دو مدارگرد به قمر اروپا در سیاره مشتری شکل خواهد گرفت از این رو با اهمیت عنوان شده است که اختر شناسان احتمال وجود اقیانوسهای بزرگ را در زیر صفحات یخی موجود بر سطح این قمر بسیار بالا می دانند. به گفته مقامات ناسا تصاویر ارسال شده توسط این دو مدار گرد باید از وضوح تصویری 6 برابر بهترین تصویر تلسکوپ فضایی گالیله برخوردار باشد.

همچنین نقشه برداری از سطح این قمر می تواند اطلاعات با ارزشی را از مکان مناسب به منظور فرود کاوشگرهای آتی در اختیار متخصصان قرار دهد. اخترشناسان بر این باورند اقیانوسهای احتمالی قمر اروپا بر روی بستری از سنگ قرار گرفته اند که همین امر می تواند احتمال وجود مواد غذایی و در ادامه آن حیات را افزایش دهد.

بر اساس گزارش نیوساینتیست، در عین حال دو مدارگرد مشتری می توانند اندازه گیری مناسبی را از سپر مغناطیسی این سیاره ارائه دهند. این میدان مغناطیسی که مشتری را در حصار خود قرار داده است با شتاب دادن به ذرات باردار در اطراف این سیاره تشعشعات و شفق های مخصوصی را به وجود می آورند که به صورت رایج در قطب شمال زمین نیز قابل مشاهده اند.

تصویر روز نجوم؛ ابرهای محدب در دامنه کوه رینیر
پدیده ابرهای محدب در آسمان زمانی شکل می گیرد که جهت وزش باد در دامنه کوهها عمودی شده و ذرات بخار آب را به صورت لایه لایه به توده های ابرهایی عجیب تبدیل می کند. به گزارش خبرگزاری مهر، اشکال عجیب و نامانوسی که در تصویر نجوم روز 3 فوریه 2009 قابل مشاهده است ابرهای محدب نام دارند که در اثر جریان هوای رو به بالا در دامنه کوه ها به وجود می آیند.
قطرات آب متراکم از میان بخار آب تا درجه حرارتی پایین تر از نقطه شبنم سرد می شود و ابرهایی را در گروه هایی نامعین از قطرات آب به وجود می آورند.
امواج هوا که معمولا به صورت افقی در جریان هستند در این شرایط جریان عمودی یافته و با درجات مختلف ابرها را به شکل لایه لایه به وجود می آورند.

شکل گیری این توده های ابری در کنار کوه رینیر در شهر سیاتل گاه مناظر شگفت انگیزی را به وجود خواهد آورد و تصویر فوق نیز تصویری از همین منطقه است که در ماه دسامبر به ثبت رسیده است.

---------- Post added at 04:14 PM ---------- Previous post was at 04:13 PM ----------

راز سر به مهر منشا ستاره های دنباله دار
ستاره های دنباله دار که در نظر اختر شناسان و مردم عادی یکی از زیبا ترین پدیده های کیهانی به شمار می روند اجرام سرگردان و ناشناسی هستند که تا کنون منشا اصلی آنها کشف نشده است. به گزارش خبرگزاری مهر، ستاره های دنباله دار اشکال کیهانی هستند که قسمت اندکی از اجرام آسمانی را تشکیل داده و در دسته پدیده های نادر به شمار می روند. برای مثال ستاره دنباله دار زیبای هالی که برای آخرین در سال 1986 در داخل منظومه خورشیدی مشاهده شد به نظر هر هفت سال یکبار خود را نمایان می سازد.
در سال 1066 و قبل از آغاز نبرد هستینگز مشاهده یک ستاره دنباله دار نشانه ای از ناکامی و بد یمنی بود و در سال 1456 پاپ کالیکستوس سوم این پدیده کیهانی را طرد کرد.

علم مدرن هم اکنون تفاسیر دقیق تری را از این پدیده ارائه کرده است. ستاره های دنباله داری مانند ستاره هالی توده ای از غبار و ذرات یخ هستند که در مسیر مرتفع و بیضوی به دور خورشید در چرخشند و دنباله درخشان آنها ناشی از جریانهای ذرات بارداری است که از سمت خورشید نشات می گیرند.
همچنین این ستاره ها به عنوان ذراتی از کمربند کیهانی کویپر شناخته می شوند که به واسطه سیاره های نپتون و اورانوس از مدار اصلی خود جدا شده اند. با این حال به دلیل اینکه ستاره های دنباله دار به ندرت در آسمان قابل مشاهده هستند باید از مداری طولانی برخوردار باشند تا بتوان کمربند کویپر را به عنوان منشا آنها عنوان کرد.
مطالعات و حدسیات اخترشناسان نشان می دهد که منظومه خورشیدی از تمامی جهات توسط هاله رقیقی از ذرات یخی محاصره شده است. ذراتی که به واسطه مجاورت با خورشید و گرانش سیاره های عظیم به این هاله پرتاب شده اند.
این سیبری کیهانی ابر اورت نامیده شده و در سال 1950 توسط اخترشناسی هلندی با همین نام شناسایی شد. با وجود اینکه این ابر در محدوده منظومه خورشیدی هیچگاه مشاهده نشده است اما تا کنون به عنوان مسیر حرکتی ستاره های دنباله دار شناسایی شده است.
این ابر بسیار کم فروغ بوده و در فاصله بسیار زیادی از زمین قرار گرفته است به همین دلیل مطالعه بر روی آن امری بسیار مشکل بوده و ردیابی آن به واسطه قدرتمندترین تلسکوپها بسیار پیچیده خواهد بود. به همین دلیل تا کنون تخمین قابل قبولی از اندازه و ابعاد این پدیده که می تواند در شبیه سازی مکان تولد خورشید و مواد تشکیل دهنده سیاره ها به اخترشناسان کمک کند، ارائه نشده است.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، تمامی اطلاعاتی که امروزه از ستاره های دنباله دار در دسترس قرار گرفته است به واسطه ستاره های سرگردانی است که در منظومه خورشیدی در حال تردد هستند و راز ستاره های دنباله دار همچنان به قوت خود باقی است.


كائناتي درون سياهچاله ها


مطالعات جديد عنوان مي كنند زمانيكه ماده توسط سياهچاله بلعيده مي شود ، ممكن است به درون كيهاني ديگري كه داخل سياهچاله قرار دارد فرو بريزد يا درون گذرگاه كرم چاله مانندي كه به سياهچاله ديگري ارتباط دارد به دام بيافتد.

يكي از يزرگترين اسرار علم فيزيك اين است كه چه چيزي درون يك سياهچاله وجود دارد. فرضيه اي كه وجود سياهچاله ها را پيش بيني كرد – نسبيت عام- عنوان مي كند كه تمام مواد درون سياهچاله با فشرده شدن تبديل به يك نقطه مركزي با چگالي بينهايت مي گردند كه "تكينگي" ناميده مي شود. كريستين بوهمر از دانشگاه لندن مي گويد" اما بعد از آن همه چيز از نظر رياضي تجزيه و خرد مي شود. ما مي خواهيم كه اين "تكينگي" از پديده سياهچاله حذف شود".


پژوهشگران زيادي بر اين عقيده هستند كه يك فرضيه جديد و جهانشمول كه گرانش و تاثيرات كوانتمي را به هم پيوند دهد قادرخواهد بود اين موضوع را حل كند. فرضيه تار از شناخته شده ترين اين جايگزين ها مي باشد.



اما بوهمر و همكاران وي از فرضيه ديگري بنام " گرانش كوانتوم حلقوي" استفاده مي كنند كه رقيب فرضيه تار مي باشد. بر اساس اين فرضيه فضا-زمان بعنوان شبكه اي از حلقه هاي انتزاعي تعريف مي شود كه بخش هاي كوچكي از فضا را به هم متصل مي كنند.



قبلا از فرضيه گرانش كوانتوم حلقوي در مقابل ايده تكينگي استفاده شده بود. اين فرضيه پيشنهاد مي كند كه بجاي يك مهبانگ ، كيهاني اوليه دچار رمبش شده و سپس طي يك "جهش بزرگ" به سمت بيرون منفجر شد.

---------- Post added at 04:15 PM ---------- Previous post was at 04:14 PM ----------

تمامی منابع سایت مهر

---------- Post added at 04:15 PM ---------- Previous post was at 04:15 PM ----------

تمامی منابع سایت مهر

[Mehran-King]

ركورد دانشمندان در كشف پنجمين سياره، گرد ستاره اي نزديك

دانشمندان كشف سياره ي پنجمي را اعلام كردند كه گرد ستاره ي 55خرچنگ در چرخش است.
پاسادنا، كاليفرنيا ــ دانشمندان كشف سيارهي پنجمي را اعلام كردند كه گرد ستارهي 55 خرچنگ در چرخش است، ستارهاي وراي منظومهي شمسي ما. اين ستاره اكنون دارندهي ركورد شمار سيارات فراخورشيدي تأييد شدهاي است كه در يك منظومهي سيارهاي در چرخشند.

55خرچنگ كه در فاصلهي 41 سال نوري در صورت فلكي خرچنگ (سرطان) قرار دارد، جرم و سني كمابيش يكسان با خورشيد ما دارد. اين ستاره با دوربين دوچشمي، به آساني ديده ميشود. پژوهشگران، اين پنجمين سياره را با استفاده از تكنيك داپلر (Doppler) كشف كردند؛ تكنيكي كه در آن كشش گرانشي سياره، از روي لنگياي كه در حركت سيارهي مادر خود ايجاد ميكند، آشكار ميشود. ناسا (NASA) و بنياد علوم ملي (National Science Foundation)، پايهگذار اين پژوهشند.


اين تصوير مفهومي، سياراتي را نشان ميدهد
كه گرد ستارهي 55 خرچنگ در چرخشند،
ستارهاي بسيار شبيه خورشيد.
NASA/JPL-Caltech

رييس هيأت مديرهي مأموريت علمي در مركز ناسا در واشنگتن، آلن سترن (Alan Stern) گفت: "مشاهدهي رشد توانايي ما در آشكارسازي سيارات فراخورشيدي، حيرتانگيز است. ما در حال يافتن منظومههايي خورشيدي هستيم كه از نظر شمار سيارات و تنوع گونههاي سيارهاي با منظومهي شمسي خودمان قابل مقايسه است."

سيارهي تازه كشف شده، جرمي 45 برابر جرم زمين دارد و ممكن است در تركيبات و شكل ظاهري، مشابه زحل باشد. اين سياره در ترتيب قرار گرفتن سيارات گرد 55 خرچنگ، چهارمين سياره است و هر 260 روز يك مدار كامل را گرد اين ستاره طي ميكند. موقعيت اين سياره، آن را در "منطقهي قابل سكونت" قرار ميدهد؛ نواري گرد هر ستاره كه در آن، دما اين امكان را فراهم ميكند كه آب به صورت مايع روي سطح جامد جمع شود. فاصلهي سياره از ستارهاش تقريباً 7/116 ميليون كيلومتر (5/72 ميليون مايل) است يعني كمي كمتر از فاصلهي زمين تا خورشيد اما اين سياره گرد ستارهاي ميچرخد كه كمي كمنورتر از خورشيد است.

دبرا فيشر (Debra Fischer)، اخترشناس در دانشگاه ايالتي سانفرانسيسكو (San Francisco State University) و نويسندهي اصلي مقالهاي كه در شمارهي آيندهي نشريهي اخترفيزيك (Astrophysical Journal) به چاپ خواهد رسيد، ميگويد: "غولهاي گازي منظومهي شمسي ما، همگي قمرهاي بزرگي دارند. اگر در مدار اين سيارهي پرجرم تازه، قمري باشد، ممكن است داراي آبگيرهايي از آب مايع بر روي سطحي سنگي باشد."

فيشر و دانشگاه كاليفرنيا، بركلي، جئوف مارسي (Geoff Marcy) اخترشناس به علاوهي تيمي از همكاران، اين سياره را پس از مشاهدهي دقيق 2000 ستارهي نزديك، به وسيلهي تلسكوپ شين (Shane) در رصدخانهي ليك (Lick) روي كوه هميلتون واقع در شرق سنجوز كاليفرنيا و رصدخانهي كك (W.M. Keck) در موناكي هاوايي، يافتند. براي باز كردن سيگنال هريك از سيارات، بيش از 320 اندازهگيري سرعت لازم بود.

فيشر گفت: " اين اولين سيستم سيارهاي پنجگانه است. اين سيستم يك سيارهي غول گازي اصلي دارد كه مدارش مشابه مشتري ماست. مدار بيشتر اين سيارات همچون مدار سيارات گرد خورشيد خودمان، كم و بيش دايرهاي است."

مارسي، كه در اين مقاله مشاركت داشت، گفت: "كشف اين پنج سياره براي ما با 18 سال رصد مداوم در رصدخانهي ليك اتفاق افتاد؛ رصدهايي كه شروعش پيش از آن بود هيچ سيارهي فراخورشيدياي در هيچكجاي كيهان شناخته شده باشد. اما يافتن پنج سيارهي فراخورشيدي كه گرد يك ستاره ميچرخند، تنها يك گام كوچك است. مقصد بعدي سيارات زمينگون است."

سيارات 55خرچنگ تا حدي با سيارات خورشيد متفاوتند. عقيده بر اين است كه داخليترين آنها اندازهاي برابر نپتون دارد و در فاصلهي تقريباً 6/5 ميليون كيلومتر (5/3 ميليون مايل) از ستاره، در كمتر از سه روز به گِردش مي*چرخد. سيارهي دوم كمي از مشتري كوچكتر است و هر 7/14 روز يك دور در مدارش در فاصلهي 18 ميليون كيلومتر (2/11 ميليون مايل) از ستاره، ميچرخد. سيارهي سوم كه در جرم مشابه زحل است، هر دور مدارش را در 44 روز طي ميكند و از ستاره تقريباً 9/35 ميليون كيلومتر (3/22 ميليون مايل) فاصله دارد. سيارهي تازه كشف شده، چهارمين سياره است. پنجمين و دورترين سيارهي شناخته شده، جرمي چهار برابر جرم مشتري دارد و هر مدار را 14 ساله در فاصلهي تقريبي 6/867 ميليون كيلومتري (1/539 ميليون مايلي) ستاره ميپيمايد. اين هنوز تنها غول گازي مشتريگوني است كه در فاصلهاي برابر فاصلهي مشتري تا خورشيد از ستارهاش قرار دارد.


اين تصوير مفهومي دو منظومهي ستارهاي را
نشان ميدهد: 55خرچنگ (بالا) و منظومهي
شمسي (پايين).
NASA/JPL-Caltech

ميشل بريلي (Michael Briley)، اخترشناسي از بنياد علوم ملي، ميگويد: "اين كار قدمي پرهيجان را در جستجو براي دنياهايي همانند دنياي خودمان ثبت كرد. رفتن از اولين آشكارسازيهاي سيارات به گرد ستارگانِ خورشيدگون تا يافتن يك منظومهي شمسي تمام عيار با يك سياره در منطقهي قابل سكونت در تنها 12 سال، كمالي حيرتانگيز و شاهدي است بر سالها كار سخت كه اين پژوهشگران گذراندند."

[Mehran-King]

بارش شهابي اسدي

بررسی فعالیت بارش شهابی اسدی امسال طی روز های آینده.



كساني كه بارش شهابي اسدي را در سالهاي 81-1377 رصد كرده اند، موفق به مشاهده يكي از مهيج ترين پديده هاي نجومي دهه هاي اخير شده اند. از اين بين بارش اسدي 1378 ويژگي خاصي داشت. رصدگران ايراني چند ماه پس از مشاهده آخرين كسوف قرن،چشم انتظار رگبار شهابي اسدي بودند. پيش بيني ها نشان مي داد كه اوج بارش شهابي در ساعت 5:30 با شدت چند هزار شهاب در ساعت رخ خواهد داد. ايران و كشورهاي آسياي غربي بهترين شرايط را براي رصد داشتند چرا كه در زمان اوج و در تاريكي سحرگاه، كانون بارش در ارتفاع قابل توجهي قرار داشت.
انتظار به پايان رسيد و همانطور كه پيش بيني شده بود رصدگران ايراني شاهد يكي از با شكوه ترين بارش هاي شهابي بودند. آسمان شهاب باران مي شد. در يك لحظه دهها شهاب اسدي در آسمان ظاهر مي شدند. تعدا شهابها به حدي بود كه فرصت چشم برهم زدن را هم نمي دادند.

بارش هاي شهابي
وقتي ذرات گرد وغباري كه در فضاي بين سيارات قرار دارند وارد جو زمين مي شوند در اثر سرعت بالا و اصطكاك شديد به وجود آمده مي سوزند و به صورت شهاب ديده مي شوند. در آسماني صاف و تاريك ممكن است در هر ساعت چند شهاب مشاهده كنيد كه در نقاط مختلف آسمان ظاهر و به سرعت محو مي شوند. اما در شبهاي خاصي از سال تعداد شهابها به يكباره زياد مي شود كه به اين پديده«بارش شهابي» گفته مي شود. بارش هاي شهابي در اثر ورود توده اي از ذرات به جو زمين به وجود مي آيند. اين ذرات با سرعت هاي زياد(چند ده كيلومتر در ثانيه) و تقريبا" به طور موازي وارد جو مي شوند. در نتيجه از ديد ناظر زميني به نظر مي آيد كه همه شهابها از يك نقطه آسمان خارج مي شوند كه به اين نقطه كانون بارش گفته مي شود.
كانون بارش در هر صورت فلكي باشد، بارش شهابي به نام آن خوانده مي شود. منشاء بسياري از بارش هاي شهابي، دنباله دارها هستند. اين صخره هاي يخي با حركت خود ذرات ريزي به جا مي گذارند. با نزديك شدن دنباله دار به خورشيد تعداد ذرات به جا مانده افزايش مي يابد. بنابراين مدار دنباله دار مملو از ذراتي مي شود كه با همان سرعت دنباله دار و تقريبا" در همان مدار به دور خورشيد گردش مي كنند. به دليل حركت متناوب زمين به دور خورشيد ، سياره ما در زمان مشخصي از سال به نزديكي مدار دنباله دار مي رسد و با برخورد به اين ذرات بارش شهابي رخ مي دهد.

تاريخچه

ظهور چشمگير بارش اسدی 1799 را بسياری از دريانوردان و ساکنان قاره آمريکا رصد کردند. در سال1833نيز بارش اسدی شگفتی آفريد. در مدت چند ساعت تعداد شهاب ها به هزاران عدد در ساعت رسيد . بطوريکه بسياری تصور کردند،جهان به پايان رسيده است. در اين سال رصدگران با مشاهده شهاب ها، کانون بارش را تشخيص دادند.
در سال ۱۸۳۷ ، «هاينريش اولبرس» با بررسی بارش اسدی در دهه های گذشته ، دوره فعاليت آن را ۳۳ يا 34 سال تعيين کرد. در آن زمان مشخص شد كه منشاء بارش شهابي اسدي دنباله دار تمپل-تاتل است كه به تازگي كشف شده بود. در دهه هاي بعدي بارش شهابي اسدي فعاليت چشمگيري نداشت اما در سال۱۹۶۶ شهابهاي اسدي غوغايی آفريدند. در مدت کوتاهی آسمان پر از شهاب شد. بطوريکه برخی از رصدگران در آمريکای شمالی از ظهور30 شهاب در يک ثانيه خبر دادند !
دنباله دار تمپل-تاتل در آخرين گذر خود در نهم اسفند1377 به حضيض مدارش رسيد. در اين سال اوج بارش 20 ساعت زودتر از زمان پيش بينی شده اتفاق افتاد .آنهايی که موفق به رصد آن شدند آذر گوی های بی نظيری را ديدند.در سال 1378 بارش اسدی در5:30 صبح ۲۷ آبان با ZHR حدود۳۷۰۰ به اوج خود رسيد. در اين زمان کانون در ارتفاع زيادی قرار داشت و بسياری از ساکنين خاور ميانه توانستند شاهد اين آتش بازی آسمانی باشند.در سال 1379تعداد شهابها افت کرد بطوريکه در زمان اوج مقدار ZHR از۵۰۰ بالاتر نرفت. در سالهای ۸۰ و۸۱ بارش اسدی دارای دو اوج مشخص بود و مقدار ZHR آن به حدود ۳۰۰۰ رسيد. همانطور كه پيش بينی شده بود دوره رگبارهای آن به پايان رسيده است. در سالهاي 85-1382 بارش شهابي اسدي فعاليت نسبتا" معمولي(60- 15 (ZHR= داشته است.

پيش بيني ها
پيش بيني بارش هاي شهابي كار پيچيده اي است. دنباله دار ها اجرام سبك و تاثير پذيري هستند. بنابراين به راحتي تحت تاثير ديگر سيارات قرار مي گيرند. اين عامل در مورد دنباله دار هاي كوتاه دوره (مانند دنباله دار تمپل-تاتل) مهمتر است. اثرات گرانشي باعث مي شود كه مدار دنباله دار در هر بازگشت دقيقا" يكسان نباشد بنابراين در بازگشت هاي مختلف دنباله دار ذرات پخش شده از آن در فواصل مختلفي از مدار زمين قرار مي گيرند. اختلالات سيارت (به ويژه سياره مشتري) باعث مي شود كه توده ذرات به جامانده از دنباله دار جابه جا شود. جرم ، سرعت ذرات پرتاب شده از دنباله دار نيز متفاوت است. براي پيش بيني اثرات گرانشي وارد شده مي بايست مجموعه اي از اثرات گرانشي متقابل(خورشيد، زمين ، مشتري و توده ذرات) را در نظر گرفت. اصطلاحا" بايد يك سيستم چند ذره اي را مورد بررسي قرار داد. كار پيچيده اي كه احتياج به كامپيوترهاي پرسرعت دارد. علاوه بر اثر گرانشي ، فشار تابشي خورشيد نيز باعث پهن شدگي و تغيير توزيع ذرات مي شود.در نتيجه توزيع جرم در توده ذرات دچار تغيير مي شود و براي پيش بيني شدت بارش، نيازمند تعيين توزيع ذرات هستيم.




اوج اوليه (ذرات زمينه بارش اسدي) در ساعت 6:20 صبح روز 28 آبان اتفاق مي افتدكه ZHR شهابهاي بارش اسدي 15 شهاب در ساعت خواهد بود. بهترين مكان براي مشاهده اين شهابهاي آفريقا، اروپا و آسياي غربي است. اما پيش بيني ها نشان مي داد كه در سال 1386 علاوه بر اوج اوليه ، افزايش نسبي در تعداد شهابها رخ خواهد داد.

Mikhail Maslov (از كشور روسيه) با كمك محاسبات مداري ذرات دنباله دار ، نشان داد كه امسال زمين از بين ذراتي عبور مي كند كه از عبور سال 1932 دنباله دار تمپل-تاتل به جا مانده اند. محاسبات او نشان مي دهد كه اين اوج به وقت رسمي ايران در ساعت 2:35 بامداد 29 آبان اتفاق مي افتد. و ZHR حاصل از اين برخورد به 60 مي رسد.

پيش بيني زمان و شدت اوج هاي بارش اسدي 1386



Jeremie Vaubaillon (محقق فرانسوي از موسسه فن آوري كاليفرنيا) كه اين اوج 2 دقيقه زودتر ( ساعت 2:33 بانداد 29 آبان ) اتفاق بيافتد. وي در اين زمان فاصله زمين را از مركز توده سال 1932 ، 0.00098 واحد نجومي محاسبه كرده است.

Esko Lyytinen (از كشور فنلاند) پيش بيني كرده است كه اين اوج بارش اسدي كمي زودتر يعني در ساعت 2:06 بامداد با ZHR حدود 30 شهاب در ساعت رخ دهد.

نكته اي كه تمام كارشناسان بر آن اتفاق نظر دارند اين است كه اوج بارش اسدي امسال با عبور زمين از ميان توده 1932 در صبح 29 آبان رخ خواهد داد. اما پيش بيني مي شود كه ذرات اين توده كم جرم باشند بنابراين شهابهاي اسدي امسال نسبتا" كم نور خواهند بود.




رصد بارش هاي شهابي
نخستين پرسش منجمان آماتور برای آغاز رصد بارش های شهابی اين است که چه چيز هايی را بايد رصد کنيم؟ چگونه رصد کنيم و رصد هايمان را ثبت کنيم ؟ پاسخ اين پرسش وابسته به هدف از رصد بارش شهابی است. گاهی رصدگر با وجود آنکه دلباخته ی زيبايی های آسمان شب است اما فقط به منظور تماشای اين پديده چشم به آسمان دوخته است . او از ديدن هر تير شهاب لذتی بی اندازه می برد . اما رصدگر ديگری قصد دارد در کنار اين شوق زيبا ، کار علمی انجام دهد . در اين حالت بايد در ثبت مواردی از بارش شهابی کوشش کند تا گزارش او کاربرد علمی داشته باشد . هر شهابی که در آسمان ظاهر می شود ، دارای مشخصاتی است که لازم است ابتدا با آنها آشنا شويم :
قدر :
شهاب ها هم مانند ستاره ها درخشندگی متفاوتی دارند که با مقياس قدر بيان می شود.قدر شهاب بيانگر مقدار روشنايی آن در هنگام اوج درخشش است. قدر شهاب را به کمک مقايسه ی درخشندگی اش با ستاره ها می توان تعيين کرد که البته اين کار تقريبی است و با تمرين و تجربه می توان دقت آن را بالا برد
طول رد:
برخی از شهاب ها رد بلند و برخی ديگر ردی کوتاه دارند . طول ظاهری مسيری که يک شهاب طی می کند طول رد گفته می شود و بر حسب درجه بيان می شود. برای اندازه گيری اين کميت می توانيد از همان مقياس های رايج زاويه سنجی استفاده کنيد .
رنگ:
شهاب ها رنگ های مختلفی دارند . وقتی جسم سازنده ی شهاب ( شهابواره ) وارد جو می شود ، با برخورد به مولکول های گاز می سوزد و گرمای آن موجب يونيزه شدن گازهای اطراف می شود . رنگ شهاب نشان دهنده ی رنگ عنصری است که بيش از همه يونيزه شده است .


ZHR سرعت ذرات ورودی( Km/s) بعدکانون بارش ميل کانون بارش بيشينه فعاليت دوره فعاليت نامبارش
۵ ۳۰ ۱۹۵ ۴- ۴ فروردين 5 بهمن - ۲۶فروردين سنبله ای
15 ۴۹ ۲۷۱ ۳۳+ ۲ ارديبهشت ۲۷ فروردين - ۵ ارديبهشت شلياقی
۶۰ ۶۶ ۳۳۷ ۰۱- ١۶ ارديبهشت ۳۰ فروردين - ۷ خرداد اتا – دلوی
۵ ۳۰ ۲۴۷ ۲۲- ۳۰ ارديبهشت ۲۶ فروردين - ۲۴ تير قوسی
۵ ۳۵ ۳۴۰ ۳۰- ۶مرداد ۲۴ تير - ۱۹ مرداد حوت جنوبی
۲۰ ۴۰ ۳۳۹ ١۷- ۶مرداد ۲۱ تير - ۲۸ مرداد دلتا-دلوی جنوبی
۵ ۴۰ ۳۳۴ 2+ ۲١ مرداد ۲۴ تير - ۳ شهريور دلتا-دلوی شمالی
۱۰۰ 59 ۴۷ ۵۷+ ۲۲مرداد ۲۷تير - ۳ شهريور برساووشی
۶ ۲۵ ۲۸۶ ۵۹+ ۲۷مرداد ۰۴مرداد- ١۰ شهريور کاپا-دجاجه ای
١۰ ۶۶ ۸۵ ۴١+ ١۰ شهريور ۳ شهريور- ١۵ شهريور آلفا-ارابه رانی
متغير ۲۰ ۲۶۲ ۵۴+ ۱۷ مهر 14 تا 18مهر تنينی
۲۰ ۶۶ ۹۵ ۱۶+ ۳۰ مهر ۱۰ مهر - ۱۶ آبان جباری
۱۴ ۲۷ ۵۳ ۱۲+ ۱۴ آبان ۹مهر- ۴ آذر ثوری جنوبی
۷ ۲۹ ۵۸ ۲۱+ ۲۱ آبان ۹مهر- ۴ آذر ثوری شمالی
متغير ۷۲ ۱۵۳ ۲۲+ ۲۸ آبان ۲۳- ۳۰ آبان اسدی
۱۲۰ ۳۵ ۱۱۲ ۳۳+ ۲۳ آذر ۲۶-۱۶آذر جوزايی
١۰ ۳۳ ۲۱۷ ۷۶+ ۱ دی ۲۶ آذر-۵ دی دبی
۱۲۰ 34 ۲۲۹ ۴۹+ ۱۴ دی ۱۵-۱۱ دی ربعی

مهمترين بارشهای شهابی ساليانه

سرعت ساعتی سمت الرأسی :
مهمترين مشخصه هر بارش ، تعداد شهاب های آن است . بارش های شهابی هر سال در زمان مشخصی روی می دهند . در دوره ای چند روزه ، هنگامی که زمين از مدار دنباله دار مزبور می گذرد . تعداد شهاب ها به ميزان قابل توجهی افزايش و سپس کاهش می يابد . بيشترين تعداد شهاب های هر بارش را با کميتی به نام " سرعت ساعتی سمت الرأسی " ( ZHR ) بيان می کنند . ZHR تعداد شهاب های قابل مشاهده برای يک نفر در مدت يک ساعت و در شرايط مناسب است . يعنی در شرايطی که کانون بارش در سمت الرأس ( بالاترين نقطه در آسمان ) و آسمان کاملا" صاف و تاريک باشد. منظور از آسمان تاريک ، آسمانی با حد قدر ۶/۵ است.

كاري كه يك رصدگر بايد انجام بدهد تعيين شهاب بارشي و شمارش و تخمين مشخصات آن است. براي اينكه وقت و تمركز از دست نرود مي توانداز يك همكار براي يادداشت نكات بهره بگيرد.پس از پايان رصد مي توان آن را در اختيار مراكز نجومي معتبر قرار داد و به بررسي و تجزيه وتحليل داده ها پرداخت.




رصد بارش هاي اسدي

در سالهاي گذشته كه بارش اسدي به صورت رگبار شهابي (بيش از 1000 شهاب در ساعت) ظاهر شد ديگر فرصتی برای ثبت تمام مشخصات شهاب ها نبود. در چنين شرايطی رصدگران مهمترين مشخصه ها مثل تعداد شهاب های بارش در بازه های زمانی مختلف و وضعيت رصدی آسمان( مثل حد قدر و در صد ابری بودن آسمان ) را ثبت مي كنند. اما وقتي تعداد شهابها خيلي زياد نباشد ثبت مشخصات شهابها امكان پذير است.

بهترين مكان براي مشاهده اوج بارش شهابي اسدي امسال آسياي غربي و خاورميانه است. رصدگران اين مناطق اوج بارش را در ساعاتي خواهند ديد كه صورت فلكي اسد ارتفاع قابل توجه‌اي دارد.





امسال ماه مزاحم رصد نخواهد بود. ماه تقريباً در تربيع اول قرار دارد و در نيمه شب غروب مي كند. همانطور كه اشاره شد علاوه بر اوج پيش بيني شده ، بارش شهابي اسدي از چند روز قبل فعاليت معمولي خود را دارد و شهابهاي آن قابل مشاهده خواهند بود. به اين نكته توجه داشته باشيد هر چه رصدگاه انتخابي شما تاريكتر باشد امكان مشاهده شهابهاي بيشتري خواهيد داشت. رصد و ثبت دقيق شهابهاي اسدي مي تواند كمك قابل توجه‌اي در بررسي مدل ها و پيش بيني ها داشته باشد.




به اميد آسمان صاف