سرمایه دار در اقتصاد آزاد یعنی کارآفرین مثل بیل گیتس یا سام والتون.
سرمایه دار در اقتصاد غصبی (کشور ما که توسط عده ای غصب شده) یعنی دلال وارد کننده؛ حالا فرق نمیکنه جنس چینی وارد کنه یا جنس اروپایی.
دقیقاً با گران شدن ارز، دکان انها هم تخته میشه.
یارانه های نفری 45 تومن یا حتا آنچه که شایع شده 90 تومن، چیزی نیست که دولت بخواد این همه دلار را گران کنه.
شما نمیتونی بگی خود دولتیها نیاز به ارز ندارند. همه وسایل مخابراتی، مواد اولیه کارخانه های خودروسازی و هرچی که بگی از خارج وارد میشه و مالک اصلی این کارخانه ها هم خود دولته.
گران کردن ارز برای اقتصاد کاملاً وابسته ما یعنی یکی برسر شاخ، بن میبرید.
پس این داستان نه به عمد، بلکه از سر ناتوانی است.
چین داستانش فرق میکنه، هزاران کارخانه مشغول تولید و صادرات هستند.