مشاعره سنتی

[ask_bl]

تاب رخ او مهر جهانتاب نــــــــــــــــــــــدا رد***جز زلف کسی پیش رخش تـاب ندارد

خواب آورد افسانه و افسانه‌ی عاشـــــــق***هر کس که کند گوش دگر خواب ندارد

پهلوی من و تکیه‌ی خاکستر گلخــــــــــــن***دیوانه سر بستر سنجــــــــــاب ندارد

سیل مژه ترسم که تن از پـــــــــــای در آرد***کاین سست بنا طاقت ســیلاب ندارد

گر سجده کند پیش تو چندان عجبی نیست***وحشی که جز ابروی تو محراب ندارد

وحشی بافقی

[foboki]

بعد از چند وقت سلام


دود می خيزد ز خلوتگاه من
كس خبر كی يابد از ويرانه ام؟
با درون سوخته دارم سخن
كی به پايان می رسد افسانه ام؟

سهراب سپهری

[ask_bl]

سلام

هر چند که رند کوچه و بازاریـــــم***ای خواجه مپندار که بی مقداریم

سری که به آصف سلیمان دادند***داریم ولی به هر کسی نسپاریم

شیخ بهایی

[foboki]

مهر خوبان دل و دین از همه بی پروا برد
رخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد
تو مپندار که مجنون سر خود مجنون گشت
از سمک تا به سمایش کشش لیلا برد
نمی دونم

[ask_bl]

مهر خوبان دل و دین از همه بی پروا برد
رخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد
تو مپندار که مجنون سر خود مجنون گشت
از سمک تا به سمایش کشش لیلا برد
نمی دونم

اشعار علامه طباطبائی (رضوان الله )

در عشق توام نصیحت و پند چه سود***زهراب چشیدهام مرا قند چه سود

گویند مرا که بند بر پاش نهــــــــــــید***دیوانه دل است پای بر بند چه سود

مولانا

[s_paliz]

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

فریدون مشیری - کوچه

[ask_bl]

من ذره و خورشید لقایی تو مرا***بیمار غمـــــــم عین دوایی تو مرا

بی بال و پرم در پی تو می پرم***من که شده ام چو کهربایی تو مرا

مولانا

[Behsood]

ای مه من ای بت چین ای صنم
لاله رخ و زهره جبین ای صنم

تا به تو دادم دل و دین ای صنم
بر همه کس گشته یقین ای صنم

من ز تو دوری نتوانم دگر
جانم وز تو صبوری نتوانم دگر

شعر : علی‌اکبر شیدا
خواننده : شجریان

[دل تنگم]

روز اقبال مرا در پي شب ادبار بود
کز من آن خورشيد تابان روي پنهان کرد و رفت

باد يارب در امان از درد بي‌درمان عشق
آن که دردم داد و نوميدم ز درمان کرد و رفت

دوزخي تا بنده شد بهر عذاب محتشم
دوش کان کافر دلش تاراج ايمان کرد و رفت


محتشم کاشانی

[Behsood]

تا به کی گرد خجالت زنده در خاکم کند؟ *** شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا
خانه ‌آرایی نمی‌آید ز من همچون حباب *** موج بی ‌پروای دریای حقـــیـــقــــت کن مرا


عشق من! صائب تبریزی