>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[sajadhoosein]

منشا آب موجود در ماه از دنباله‌دارهاست


محققان دانشگاه «تنسي‌» آمريكا در تحقيقات دريافته‌اند كه آب موجود در ماه از دنباله‌دارهايي منشا گرفته كه كمي پس از شكل‌گيري ماه با آن برخورد كرده‌اند.

لري تيلور، يكي از اساتيد برتر دپارتمان علوم زمين و سيارات كه سال گذشته توانسته بود ميزان بسيار كمي از آب را در ماه كشف كند، امسال نيز با همكاري يك تيم تحقيقاتي، مطالعات خود را با تجزيه و تحليل سنگ‌هايي كه توسط فضاپيماي آپولو از ماه جمع‌آوري و به زمين آورده شد هدايت كرد.
آنها با استفاده از طيف‌سنجي جرمي يون فرعي نشانه‌هاي آب را در اين سنگ‌ها اندازه‌گيري كرده و به اين نتيجه عجيب رسيدند كه آب موجود در زمين با ماه متفاوت است.
دانشمندان معتقدند كه شكل‌گيري ماه در پي برخورد زمين نوپا با يك شي به اندازه مريخ به نام تئا بوده كه منجر به انفجاري عظيم و به وجود آمدن ماه شده است.
به عقيده تيلور، در آن زمان دنباله‌دارهاي بسياري به زمين و ماه برخورد مي‌كردند.
زمين كه در حال حاضر از منابع آبي بسيار برخوردار است و همين ميزان كم آب در ماه نيز از برخورد دنباله‌دارها به وجود آمده‌است.
بر اساس تحيقات تيلور، آب در تمام تاريخچه ماه درسطح اين كره وجود داشته است؛ مقداري از آن توسط بادهاي خورشيدي وستاره‌هاي دنباله‌دار و مقداري ديگر در زمان تشكيل ماه به وجود آمده‌است.
به طور دقيق‌تر، آبي كه توسط تيلور در ماه يافت شده همان آب يا H2O روي زمين نيست. بلكه حاوي مواد تشكيل‌دهنده آب يعني اكسيژن و هيدروژن است و در زمان داغ شدن سنگ‌ها به صورت آب آزاد مي‌شود.
وجود هيدروژن و اكسيژن (آب) در ماه مي‌تواند مسير را براي اكتشافات بعدي دراين كره باز كند.
به ادعاي وي با وجود اين آب در ماه مي‌توان ماه را يك ايستگاه سوخت‌گيري در آسمان خواند. به اين معني كه فضاپيماها مي‌توانند در مسير پرواز خود به مناطق دور‌تر فضا از هيدروژن و اكسيژن مايع در آب موجود در ماه به عنوان سوخت استفاده كنند.

[sajadhoosein]

تصاویر تکمیل عمیق ترین رصدخانه دنیا در میان یخهایی با قدمت 100 هزار سال


گروهی از دانشمندان آمریکایی با حفاری قطب جنوب به عمق 5/2 کیلومتر عمیقترین رصدخانه دنیا را در میان یخهای با قدمت 100 هزار سال راه اندازی کردند. به گزارش خبرگزاری مهر ، در یکی از گرمترین روزهای زمستان که دما به 23 درجه سانتیگراد زیر صفر می رسید، آخرین چشم پروژه "آیس کیوب" (IceCube) تا عمق 5/2 کیلومتری در یخهای قطب جنوب فرو رفت. به این ترتیب فیزیکدانان تمام دنیا موفق شدند تکمیل عمیق ترین رصدخانه دنیا را جشن بگیرند.
"آیس کیوب" در حقیقت شبکه ای از ردیابها و آشکارسازهای ذرات است که در عمق قطب جنوب عمل می کند. در این عمق، یخهای بسیار خالص با قدمت حداقل 100 هزار سال و بدون رادیواکتیو وجود دارند که می توانند به "آیس کیوب" در تلاش برای شکار ذرات نوترونیو بسیار کمک کنند.
در حال حاضر لابراتوارهای "گران ساسو" در عمق هزار و 400 متری در زیر کوههای گران ساسو در ایتالیا، یکی از مراکز مهم برای کشف نوترونیو است.
محققان دانشگاه ویسکونسین که پروژه "آیس کیوب" را توسعه می دهند معتقدند که در 5/2 کیلومتری، وزن یخ حبابهای هوا را از بین می برد. به این ترتیب بلورهای یخ بسیار خالص و شفاف و همزمان تاریک و بدون پرتوهای خورشیدی می شوند. بنابراین آشکارسازهای "آیس کیوب" می توانند وظیفه خود را به خوبی و بدون هیچ عامل تداخلگری انجام دهند.
در روزهای اخیر، "چشم" شماره 5.160 آیس کیوب به عمق قطب جنوب منتقل شد. بزرگی این آشکارسازها کمتر از نیم متر است. این دستگاهها در یک غار عمودی در میان یخها که از 5/1 کیلومتر تا 5/2 کیلومتر عمق دارد قرار می گیرند.
این تونل عمودی از سال 2005 و با هزینه 270 میلیون دلار با آب گرم حفر شد. این رصدخانه قادر است یک کیلومتر مربع از قطب جنوب را رصد کند.
درکنار فوتونها، نوتروینوها فراوان ترین ذرات جهان هستند. چندین تیلیارد از ذرات نوترونیو در هر ثانیه از بدن ما عبور می کنند، اما از آنجا که بار الکتریکی ندارند و در میدانهای مغناطیسی احساس نمی شوند درک حضور آنها بسیار دشوار است.
تنها در موقعیتهای بسیار نادر، یک نوترونیو می تواند به یک اتم برخورد کند. در اثر این برخورد، یک چشمه از ذرات باردار به نام "موئنها" تولید می شوند که چشمهای "آیس کیوب" می تواند حضور این ذرات را با یک درخشش بسیار ضعیف از نور آبی احساس کنند.
تهیه یک نقشه از چشمه های نوترونیوها می تواند اطلاعات بسیار مهمی را درخصوص مهمترین رویدادهای جهان مثل مرگ ستاره ها و انفجار ابرنواخترها، برخوردهای میان کهکشانها و تولد سیاه چاله ها ارائه کند.
براساس گزارش لارپوبلیکا، درحال حاضر علاوه بر لابراتوار "گران ساسو"، در عمق حدود 3 کیلومتری دریای مدیترانه، یک رصدخانه جدید اروپایی به نام Km3net درحال ساخت است.
با راه اندازی "آیس کیوب" و Km3net دانشمندان می توانند نیمی از آسمان را برای شکار نوترونیو زیر نظر بگیرند.

آخرین چشم آیس کیوب

[sajadhoosein]

تونلی که تا عمق 5/2 کیلومتری در میان یخهای شفاف و بسیار خالص قطب جنوب امتداد یافته است

مدل گرافیک نمای کلی "آیس کیوب"

نمایی از نوترونیوهایی که در هر لحظه بر منطقه اطراف رصدخانه فرو می بارند خطوط آبی نشان دهنده نوترونیوهای شناسایی شده هستند

[sajadhoosein]

خبر تکمیلی :

محققان دانشگاه ویسکونزین در حال به پایان رساندن تلسکوپ عظیم و زیر زمینی هستند که در اعماق زمین در قطب جنوب زمین دفن شده است تا بتواند پدیده های مختلف فضایی از جمله نوترینوها را مورد مطالعه و بررسی قرار دهد.

رصدخانه نوترینویی "آیس کیوب" از بیش از پنج هزار حسگر نوری تشکیل شده است که در عمق دو مایلی لایه یخی ضخیم آنتراکتیکا مدفون شده اند. این حسگرها وسعتی برابر یک کیلومتر مربع از دشت تندرای منجمد آنتراکتیکا را که در حدود یک گیگاتن یخ روی آن را پوشانده، اشغال کرده اند.

آنچه موضوع مورد مطالعه این رصدخانه خواهد بود، ذرات زیر-اتمی نوترینو خواهد بود، ذراتی که به نوترونها شباهت دارند با این تفاوت که بی بارند و ابعاد آنها برابر یک الکترون است. اهمیت این ذرات از آن رو است که نوترینوتها از جمله محصولات جانبی واکنشهای اتمی هستند، به بیانی دیگر با دنبال کردن ردپای آنها تا منشاء اصلی می توان به اطلاعات جالب توجهی دست پیدا کرد.

به گفته محققان هدف نهایی این تلسکوپ ثبت تعاملات نوترینوهای پر انرژی است که در میان کهکشانها سفر کرده و در نهایت در میان یخهای طبیعی و بسیار شفاف آنتراکتیکا متوقف می شوند. محققان امیدوارند با کمک این تلسکوپ بتوانند نوترینوهای به شدت پر انرژی را ردیابی کنند که از کهکشانهای فعال، انفجارهای گامایی و یا بقایای ابرنواخترها در کهکشان راه شیری ناشی شده اند. علاوه بر این امید می رود طی اجرای ماموریت 15 ساله این تلسکوپ منشاء انرژی کیهانی نیز کشف شود. محققان معتقدند ردیابی این نوترینوها می تواند پاسخ سوالی به قدمت یک قرن را درباره منشاء پرتوهای کیهانی در اختیار انسان قرار دهد.

با توجه به شرایط دشواری که این رصدخانه در آن بنا شده است، عملیات ساخت این سازه که از سال 2005 آغاز شده عملیاتی به شدت دشوار بوده است زیرا کارگران تنها می توانستند سه یا چهار ماه از سال را کار کنند و در دیگر ماه های سال که دمای هوا زیر منفی 100 درجه فارنهایت است کار کردن غیر ممکن است.

آیس کیوب که با پشتیبانی انجمن ملی علوم و با بودجه اهدایی 272 میلیون دلار ساخته شده است، با هدف دستیابی به اطلاعاتی که گفته شد، در قلب قطب جنوب بنا شده است. محققان دلیل انتخاب قطب جنوب برای بنای این رصدخانه را وجود لایه ای سه کیلومتری از یخ شفاف و وجود ایستگاه "آموندسن اسکات" در این منطقه اعلام کرده اند. یخها برای متوقف کردن نوترینوها بسیار مناسبند و در عین حال قطب جنوب و یخهای آن آلودگی هایی که در بیشتر مناطق زمین میدان دید تلسکوپها را کدر می کنند را خنثی خواهد کرد.

حسگرهای کار گذاشته شده در اعماق قطب جنوب به لامپهایی شباهت دارند که سیگنالها را دریافت کرده و به رایانه ای اصلی انتقال می دهند. فرایند کار گذاشتن این حسگرها نیز به خودی خود بسیار دشوار بوده و متخصصان برای نفوذ به اعماق یخهای قطبی از دریل آب داغ استفاده کرده اند.

بر اساس گزارش فاکس نیوز، با در نظرگرفتن اینکه در گرمترین روز در قطب جنوب دمای هوا در حدود صفر درجه است، دانشمندان تنها انگیزه خود برای حضور در این جهنم سرد را درک جهان هستی، منشاء جهان و جایگان انسان در میان گیتی می دانند.

[Mehran-King]

پدیده شگفت انگیز شَفَق قُطبی !

شَفَق یا سُرخی قُطبی یکی از پدیده‌های جوی کرهٔ زمین است. شَفَق‌های قُطبی نورهای زیبایی هستند که به طور طبیعی در آسمان دیده می‌شوند که معمولاً در شب و در عرض‌های جغرافیایی قُطبی به چشم می‌خورند. آنها در یونوسفر تشکیل می‌شوند و سپیده دم قُطبی قابل مشاهده هستند. در عرض جغرافیایی قطب شمال به آنها شَفَق‌های شمالی نیز گفته می‌شود. به شَفَق‌های قُطبی، نور قطب شمال هم گفته می‌شود زیرا آنها فقط در نیم کرهٔ شمالی رویت می‌شوند و هر چقدر به قطب شمال نزدیک می‌شوید با توجه به مجاورت با قطب مغناطیسی شمالی زمین احتمال بیشتری می‌رود که بتوانید آنها را ببینید به طور مثال در شهرهای شمالی کانادا که بسیار نزدیک به قطب هستند امکان رویت آنها بسیار زیاد است.

شَفَق‌های قُطبی در نزدیکی قطب مغناطیسی شمالی ممکن است خیلی بالا باشد ولی در افق شمالی به صورت سبز بر افروخته و در صورت طلوع خورشید به صورت قرمز کمرنگ دیده می‌شود. شَفَق‌های قُطبی معمولاً از سپتامبر تا اکتبر و از مارس تا آوریل اتفاق می‌افتند. در قطب جنوب نیز این اتفاق می‌افتد ولی فقط در جنوبی‌ترین عرض جغرافیایی قابل رویت است و گاهی اوقات در آمریکای جنوبی و استرالیا پدیده شَفَق مشاهده میشود.

در هنگام شکل گیری شَفَق قُطبی، آسمان تابان می شود و نقش هایی با رنگها و شکل های گوناگون دیده می شود. گاهی دارای شکل کمان یکنواخت، ساکن یا تپنده است و گاهی عبارت است از شمار زیادی پرتو با طول موج های متفاوت، که مانند پرده ها و نوارها بازی می کنند و پیچ و تاب می خورند. رنگ تابانی از سبز مایل به زرد به سرخ و بنفش مایل به خاکستری تغییر می کند. بعضی از قبایل کانادایی به این پدیده رقص ارواح می‌گویند.

طبیعت و منشا شَفَق های قُطبی زمان درازی به کلی پوشیده مانده بود و قرن‌ها بود که این پدیده زیبا علاقمندان به آسمان را مسحور کرده است اما تا به امروز علت ظهور این پدیده و شکل‌گیری دوره‌های تناوب آن ناشناخته مانده بود تا اینکه به تازگی برای توجیه این راز توضیحات رضایت بخشی پیدا شده است ...

تصاویر زیر صحنه هایی از این پدیده شگفت انگیز را در شمال غربی کانادا نشان می دهد:


برای کم تر شدن حجم تصاویر کوچک تر قرار داده شدند

با تشکر

مهران

[sajadhoosein]

کشف سیاه چاله های پنهان در کهکشانهای فعال

گروهی از ستاره شناسان بین المللی با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده توسط ماهواره "سوئیفت" موفق شدند جمعیتی از سیاه چاله های پنهان را کشف کنند.






از سال 2004 تلسکوپ BAT که بر روی ماهواره "سوئیفت" ناسا نصب شده است امکان ساخت وسیع ترین و جامع ترین سرشماری کیهانی را فراهم کرد.

این تلسکوپ که در طیف پرتوهای ایکس رصدهای خود را انجام می دهد می تواند چشمه های نوری فواصل بسیار دور، پرتوهای ایکس رسیده از کهکشانهای دیگر و همچنین پرتوهای ایکس سیاه چاله هایی که در پشت گرد و غبار مرکز کهکشانهای فعال پنهان شده اند را شناسایی کند.

در این راستا، اکنون گروهی از دانشمندان بین المللی از اطلاعات این ماهواره ناسا برای تائید وجود جمعیتی از کهکشانهایی که سیاه چاله مرکزی آنها دیده نمی شود استفاده کردند.

پرتوهای ایکس ساطع شده از این سیاه چاله ها به شدت جذب گرد و غبار پیرامون آنها می شود و بنابراین تاکنون تعداد کمی از آنها شناسایی شده است.

این محققان در این خصوص اظهار داشتند: "این سیاه چاله های بسیار پنهان، همگی در اطراف ما هستند، اما پیش از سوئیفت برای رصد شدن بسیار ضعیف و تاریک بودند."

از سال 2004 تاکنون سوئیفت موفق شده است از سراسر آسمان در طیف پرتوهای ایکس سخت که انرژی آنها بین 15 هزار تا 200 هزار الکترو ولت است نقشه برداری کند. این انرژی هزاران برابر قویتر از انرژی نور مرئی است.

در مدت 6 سال از رصدهای سوئیفت، این ماهواره موفق شده است از صدها کهکشان فعال تا فاصله 650 میلیون سال نوری را نقشه برداری کند.

این ستاره شناسان از این نمونه های جمع آوری شده، چشمه هایی که به فاصله بیش از 15 درجه از کهکشان راه شیری دور بودند را جدا کردند. این چشمه ها یک فواره از ذرات پر انرژی را از 199 کهکشان نشان می دادند.

به گفته این دانشمندان، انواع متفاوتی از کهکشانهای فعال وجود دارند. این خواص متفاوت مربوط به زاویه جهت دید در زمان رصد است.

براساس گزارش اکونومیک تایمز، به این ترتیب کهکشانهایی که در مقابل کهکشان راه شیری قرار دارند نورانی تر دیده می شوند و به تدریج که زاویه دید افزایش می یابد، حلقه گازها و گرد و غبار، پرتوهای تابیده از سیاه چاله را جذب می کنند و بنابراین رصد آنها به شدت دشوار می شود.

این محققان افزودند: "این کهکشانهای فعال کاملا تاریک به شدت ضعیف هستند و به سختی پیدا می شوند. ما با بررسی 199 چشمه کیهانی تنها موفق شدیم 9 سیاه چاله آنها را کشف کنیم. اکنون با سوئیفت در حال مطالعه بر روی تعداد دقیق کهکشانهای فعال هستیم."

[sajadhoosein]

بزرگترین و جنجالی ترین ماموریتهای فضایی سال 2011

سال 2010 شاید در زمینه اکتشافات فضایی سالی پربار بوده اما با کمی انتظار در خواهید یافت سال آینده فضایی بسیار پربارتر و بزرگتر خواهد بود زیرا قرار است در این سال برای اکتشافات روباتیک، ماهواره ای و حسگرهای چند میلیارد دلاری در سامانه خورشیدی بستری مناسب فراهم شود

سال آینده کاوشگری جدید به سیاره مشتری فرستاده خواهد شد و مریخگردی با انرژی اتمی بر روی مریخ خواهد نشست، در حالی که از سویی دیگر قرار است سیاره عطارد میزبان اولین ماهواره مصنوعی خود یعنی ماهواره "مسنجر" شود.

کمی نزدیکتر به زمین، ناسا در نظر دارد دو کنترل کننده اقلیمی را در مدار زمین قرار دهد تا حجم ذرات معلق در هوا و نمک موجود در دریاها را محاسبه کنند، اطلاعاتی که برای ارزیابی دلایل و تاثیرات تغییرات اقلیمی بسیار حیاتی به شمار می روند.

همچنین ایستگاه بین المللی فضایی نیز به حسگری مجهز خواهد شد که برای کشف اسرار ضد ماده طراحی و ساخته شده است.

برای مشاهده خلاصه ای از مهمترین و بزرگترین رویدادهای نجومی که قرار است در سال 2011 رخ دهد ادامه این گزارش را به نقل از نشریه دیسکاوری بخوانید:


گلوری (شکوه): ناسا قصد دارد اسکادرانی از فضاپیماهای جدید خود را به فضا پرتاب کند، پروژه ای که آغازگر آن فضاپیمایی به نام "گلوری" خواهد بود، این فضا پیما با هدف مطالعه بر روی دو عنصر حیاتی در سیستم اقلیمی زمین طراحی شده است: میزان انرژی دریافتی از سوی خورشید و نوع و میزان ذرات معلق در اتمسفر زمین.

به گفته "گرگ کوپ" فیزیکدان خورشیدی لابراتوار مطالعات اتمسفری و فضایی در دانشگاه کلرادو با آغاز سیاستگذاری بر اساس اطلاعات به دست آمده از تغییرات جوی، باید بدانیم که چه میزان از این تغییرات قابل کنترل و چه میزان از آن طبیعی است. قرار است فضاپیمای "گلوری" در تاریخ 23 فوریه سال 2011 از پایگاه فضایی وندربرگ به فضا پرتاب شود.


پیامهایی از عطارد: فضاپیمای مسنجر ناسا باید در تاریخ 18 مارچ 2011 سفر 6 ساله خود را با مانوری 15 دقیقه ای و جا دادن خود درون مدار عطارد پایان ببخشد. در صورت موفقیت، "مسنجر" اولین فضاپیمایی خواهد بود که در مدار یکی از درونی ترین سیاره های سامانه خورشیدی به حرکت و مطالعه خواهد پرداخت.

محققان پیش از این طی سه پرواز از نزدیک فضاپیمای مسنجر در حوالی عطارد اطلاعات جالب توجهی از این سیاره به دست آورده اند، از آن جمله می توان به نشانه هایی جدید از فعالیتهای آتشفشانی، اطلاعاتی درباره طوفانهای مغناطیسی سیاره و مواد شیمیایی که توسط بادهای خورشیدی از اتمسفر نازک عطارد به بیرون پرتاب می شوند اشاره کرد.

این مطالعات تنها مطالعاتی پایه و ابتدایی بوده اند و مسنجر طی ماموریت یک ساله اش در سال آینده قصد دارد از سطح و میدان مغناطیسی این سیاره تصویربرداری و نقشه برداری کرده و به محتویات درونی این سیاره پی ببرد. جستجو برای یافتن یخ در نواحی تاریک قطبی از دیگر اهداف این فضاپیما است. به گفته "شان سولومون" دانشمند ارشد پروژه مسنجر، زمانی که این ماموریت آغاز شود، تصویری کاملا متفاوت از سیاره عطارد به دست خواهد آمد.


جذب پرتوهای کیهانی: زمانی که رقابت بر سر تولید ذرات پر انرژی باشد، قدرتمندترین برخورد دهنده های ذره ای بر روی زمین نیز نمی توانند با قدرت طبیعت رقابت کنند. از این رو ناسا در نظر دارد در ماه آوریل اولین ردیاب ذره ای جهان را در فضا مستقر کند تا از پرتوهای کیهانی طبیعی نمونه برداری کند. طیف سنج مغناطیسی آلفا یا AMS می تواند به ایستگاه فضایی بین المللی وصل شده و از راه دور و به واسطه تیمی از محققان بر روی زمین کنترل شود.

به گزارش مهر، ساموئل تینگ، برنده نوبل و مسئول این پروژه به همراه تیمی متشکل از بیش از 500 فیزیکدان از 16 کشور جهان از سال 1994 تا کنون مشغول مطالعه و بررسی این پروژه هستند. به طور قطع هزینه و زمانی که ناسا برای اجرای این پروژه صرف کرده است ارزش اثبات شدن وجود جهان ضد ماده موازی را خواهد داشت.

واقعیت این است که دانشمندان خود نمی دانند پس از آغاز ماموریت AMS باید به دنبال چه باشند و یا انتظار کشف چه پدیده ای را از جذب پرتوهای کیهانی داشته باشند. به گفته "تینگ" با آغاز این ماموریت انسان وارد میدانی کاملا جدید می شود که پیش بینی یافته های احتمالی در آن کاملا غیرممکن است.


نمک زمین: ناسا به همراه آژانس فضایی آرژانتین می خواهند با همکاری یکدیگر ماموریتی را برای اندازه گیری میزان شوری اقیانوسها آغاز کنند، اطلاعاتی که می توان از آن به عنوان قطعه ای گمشده از پازل پیچیده آب و هوای متغییر زمین یاد کرد.

بر اساس برنامه ها فضاپیمای آکواریوس در ماه ژوئن پرتاب خواهد شد و با استفاده از گیرنده های حساس رادیویی ریز موج به صدای طبیعی برخاسته از سوی اقیانوسهای جهان گوش خواهد سپرد زیرا تمرکز نمک در آب اقیانوسها بر روی لرزش آب و صدای ناشی از آن تاثیرگذار است.
به گفته محققان آکواریوس به اندازه ای حساس است که می تواند متوجه افزوده شدن هشت قاشق چایخوری نمک به یک گالن آب شود. دانشمندان امیدوارند با دست پیدا کردن به اطلاعات میزان شوری اقیانوسها بتوانند درک بهتری از ارتباط میان چرخه جهانی آبها و تغییرات آب و هوا داشته باشند.


بازگشت به مشتری: ماموریت فضاپیمای گالیله به سیاره مشتری که از سال 1995 تا 2003 به طول انجامید، به اندازه سوالاتی که موفق به یافتن پاسخهای آنها شد، در رابطه با بزرگترین سیاره سامانه خورشیدی سوالات جدیدی به وجود آورد، از جمله این سوال که سیاره مشتری چگونه به وجود آمده است؟

در ماه آگوست سال 2011 کاوشگر جدیدی با نام "ژونو" سفری پنج ساله را آغاز خواهد کرد تا در سال 2016 دور جدیدی از مطالعات را بر روی سیاره مشتری از سر بگیرد. این فضاپیما تلاش خواهد کرد اطلاعاتی را در رابطه با منشاء مشتری، ساختار درونی آن، اتمسفر متراکم و لایه مگنتوسفیر این سیاره به دست آورد. دانشمندان امیدوارند با دست پیدا کردن به این اطلاعات جدید بتوانند به نشانه هایی از چگونگی شکل گیری سامانه خورشیدی دست پیدا کنند.

آزمایشگاه علمی مریخی: این آزمایشگاه که در سال 2009 به دلیل بروز نقص فنی تنها فرصت خود را برای سفر به مریخ از دست داد، باید در 25 نوامبر 2011 سفر خود را به سوی سیاره سرخ آغاز کرده و 9 ماه بعد بر روی مریخ فرود بیاید.

دانشمندان تا به حال در مورد مکان فرود آمدن این مریخ نورد تصمیم گیری نکرده اند اما می دانند در جستجوی چه خواهند بود: هدف آنها یافتن این خواهد بود که آیا مریخ هرگز از ساختار مناسب برای ایجاد حیات میکروبی برخوردار بوده است یا نه؟

مریخ نورد "کیوراسیتی" (کنجکاوی) به منظور جمع آوری و بررسی نمونه های خاک و سنگهای مریخی طراحی و ساخته شده است تا بتواند نشانه هایی از مواد مورد نیاز برای شکل گیری حیات را در میان این نمونه ها کشف کند. انتظار می رود این کاوشگر که انرژی خود را از فرسایش و انحطاط طبیعی پلوتونیوم به دست خواهد آورد برای یک سال کامل مریخی که 687 روز است بر روی این سیاره پرسه زده و زمینه ساز ماموریتهای آینده به سوی مریخ شود.

[sajadhoosein]

آغاز شایعه وجود بیگانگان

تلاش بیگانگان فضایی برای ارتباط با انسان!



حلقه مرموزی که طی چند روز گذشته به صورت ناگهانی بر روی منطقه ای روستایی در اندونزی مشاهده شده است، روزانه ده ها هزار نفر را برای بازدید از این منطقه مرموز به سوی آن راهی می کند.


این طرح شعاعی برابر 34 متر داشته و از اشکال دایره ای و مثلثی تشکیل شده است، برخی از ساکنان منطقه با بیان اینکه این یک نشانه از بالا است به عبادت در این منطقه پرداختند.

همچنین از آژانس ملی اتمی اندونزی خواسته شده است تا این موضوع و محل وقوع رویداد را مورد بررسی قرار دهد تا از پاک بودن و خالی از تشعشعات ناگوار بودن ایمنی حاصل کند.


















این شکل عجیب چگونه ساخته شده؟

برخی باور دارند خطوط رمزآلود انرژی یا گردابهای ماورا طبیعی عامل ایجاد این شکلها هستند، در حالی که گروهی دیگر باور دارند مسیرهای عجیب و غریب وزش باد عامل شکل گیری این تصاویر هستند.

یکی از محبوب ترین نظریه ها درباره این حلقه ها بر پایه تلاش فرازمینی ها برای فرستادن نشانه، اخطار یا اطلاعات به زمین مطرح شده است. این نظریه بسیار شهرت دارد یکی از ساکنان منطقه پس از وقوع این رویداد در اندونزی گفت: این منظره بی نظیر بر روی مزرعه برنج نمی تواند کار دست انسان باشد، این حلقه ها از دیروز بر روی زمین نقش بسته اند و من فکر می کنم این اثری به جامانده از فضاپیمای بیگانگان فضایی است.

در صورتی که چنین توضیحی درست باشد، کمی بعید به نظر می رسد بیگانگان بخواهند خود را برای انجام سفری به نقطه آبی کمرنگ به دردسر بیاندازند، تنها برای اینکه می خواهند بر روی سطحی از گیاهان نقشهای درهم و متفاوت خلق کنند. زیرا به طور قطع اگر تمدن بیگانه ای وجود داشته باشد و این تمدن به اندازه ای هوشمند باشد که به سفر فضایی دست پیدا کرده باشد، قطعا روشهای هوشمندانه تری را برای برقراری ارتباط با انسانها خواهد یافت.
















حلقه های انسانی

در این شرایط تنها یک متهم دیگر برای ساختن این شکلها باقی خواهد ماند، انسانها! بسیاری از انسانها باور دارند که حلقه های مزرعه برای قرنها وجود داشته اند و به اشتباه به داستانی متعلق به سال 1678 اشاره می کنند که در آن کشاورزی بریتانیایی به یکی از کارگرانش که به وی خصومت داشت می گوید ترجیح می دهد برای دروکردن محصول جوی مزرعه به شیطان پول بدهد.

در حقیقت منشا حلقه های مزارع به حدود 30 سال پیش بازمی گردند. این الگوهای مرموز ابتدا در مناطق حومه ای بریتانیا دیده شدند و منشا آنها تا سپتامبر 1991 ناشناخته باقی ماند تا اینکه در این تاریخ دو مرد اعتراف کردند تنها با هدف سرگرمی و شوخی برای 10 سال این نقشها را بر روی زمین به وجود آورده اند. با این حال تمامی نقشهایی که در مزارع بریتانیا دیده شده بودند، کار این دو نفر نبود، شاید افرادی دیگر با هدفی مشابه دست به انجام این کار زده اند.

[sajadhoosein]

فضاپیمای بادبانی در مدار زمین

اولین کشتیرانی خورشیدی مداری آغاز شد




ناسا هفته گذشته توانست فضاپیمای NanoSail-D خورشیدی خود را پس از 45 روز بی خبری در مدار کم ارتفاع زمین قرار دهد، اکنون این فضاپیمای بادبانی در اولین کشتیرانی خورشیدی مداری جهان حضور پیدا کرده و در برابر دوربینهای عکاسی زمینی ها خودنمایی می کند


این فضاپیمای بادبانی به جای شیوه های متداول تامین انرژی، از نور خورشید برای تامین انرژی خود استفاده می کند. در حالیکه نظریه استفاده از بادبانهای خورشیدی برای مدتها به صورت غیر عملی باقی مانده بود، NanoSail-D در حال حاضر دومین فضاپیمای بادبانی خورشیدی است که پس از فضاپیمای ایکاروس ژاپنی ها در مدار زمین قرار گرفته است.

به گفته "دین الهورن" مسئول تحقیقاتی پروژه NanoSail-D ، با وجود اینکه انرژی خورشیدی نمی تواند مشابه انرژی های احتراقی قدرت و شتاب بالایی به وجود آورد، می تواند انرژی طولانی مدت برای حرکت در سرعتی ثابت را برای فضاپیما تامین کند.

به گفته وی بهترین مثال برای این نوع از انرژی فضاپیمای ویه جر است که برای رسیدن به این نقطه از جهان، لبه سامانه خورشیدی، 30 سال زمان صرف کرد اما در صورتی که همین فضاپیما از بادبانهای خورشیدی بهره می برد، 10 ساله به همین موقعیت می رسید.

سازمان ناسا به همراه وب سایت Spaceweather.com به منظور بزرگداشت پرتاب موفقیت آمیز این فضاپیما و کمک به جمع آوری اطلاعات، رقابت عکاسی را ترتیب داده تا طی آن بهترین عکس از این فضاپیمای 9 متر مربعی بادبانی را قبل از بازگشتش به زمین که در ماه های آوریل یا می خواهد بود، به دست آورد. برنده این رقابت جایزه ای به مبلغ 500 دلار دریافت خواهد کرد. اطلاعاتی که از این تصاویر به دست خواهند آمد نیز برای ناسا بسیار ارزشمند به شمار می رود.

فضاپیمای بادبانی ناسا که به همراه ماهواره میکروستلایت FASTSAT ناسا به مدار پرتاب شد، قرار بود در تاریخ 6 دسامبر از ماهواره جدا شود، اما این اتفاق تا 21 ژانویه رخ نداد. دلیل این تاخیر در جدا شدن هرگز آشکار نشده است با این همه ناسا همچنان در تلاش است تا این موضوع را کشف کند.

بادبان خورشیدی ناسا دارای هشت باطری لیتیومی است که از قابلیت شارژ مجدد برخوردار نیستند. با وجود پرتاب دیرهنگام، NanoSail-D در مسیر درست خود قرار گرفته است و ناسا از نتایجی که تا به حال از این پروژه به دست آورده کاملا راضی و خشنود است و تلاش دارد از اطلاعات این پروژه در ماموریتهای آینده خورشیدی نیز بهره ببرد.

ژوهانس کپلر اولین فضانوردی است که در حدود 400 سال پیش پس از دیدن حرکت دنباله یک ستاره دنباله دار به واسطه بادهای خورشیدی، ایده سفر در فضا با کمک بادبانهای خورشیدی را مطرح کرد.

با این همه فضاپیماهای بادبانی مدرن مانند NanoSail-D یا ایکاروس با استفاده از فشار ناچیز اما ممتد نور خورشید به حرکت خود ادامه می دهند.

بر اساس گزارش ناسا، NanoSail-D که با چرخش در مدار زمین در زیر نور خورشید خواهد درخشید، به اندازه ای درخشان و آشکار خواهد بود که با کمک چشم غیر مسلح نیز بتوان آن را مشاهده کرد و ناسا نیز با توجه به همین ویژگی مسابقه عکاسی از فضاپیمای بادبانی اش راه اندازی کرده است.

[sajadhoosein]

اولین ستاره جهان

بقایای یکی از اولین ستارگان جهان کشف شد

دانشمندان بریتانیایی و آمریکایی بقایای ستاره ای را که بیش از 13 میلیارد سال قبل منفجر شده کشف کرده اند

به گفته آنها این احتمالا یکی از اولین ستارگانی بود که در کیهان به درخشش در آمدند و جهان را روشن کردند.

همه آنچه از این ستاره کهن باقی مانده توده ای از گاز است که در اثر انفجار ستاره در فضا منتشر شد.

میزان تراکم اتم های این توده گاز بی شباهت به آنچیزی است که امروز در جهان نزدیک به ما دیده می شود و بیشتر شبیه به آنچیزی است که از ستارگانی که فقط از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده بودند، انتظار داریم.

این تحقیقات با تکیه بر رصدهای دو عدد از قوی ترین تلسکوپ های جهان - تاسیسات کک در هاوائی و وی ال تی در شیلی - انجام شد و نتایج آن در نشریه "مانتلی نوتیسز" متعلق به انجمن سلطنتی نجوم بریتانیا چاپ شده است.

گفته می شود که این مطالعه شناخت تازه ای از رویدادهای کلیدی در نخستین مراحل اولیه کیهان فراهم می کند، به خصوص فراهم آورنده جزئیات تازه ای درباره پایان به اصطلاح "قرون تاریک" است، یعنی زمانی که ستارگان هنوز به وجود نیامده بودند.

پروفسور مک پتینی از موسسه نجوم کامبریج توضیح داد: "این دوره ای است که در مورد آن خیلی کم می دانیم، اما جهان در آن زمان جای خیلی کسل کننده ای بود، پر از هیدروژن و گاز هلیوم و به سختی چیز دیگری در آن پیدا می شد؛ هیچ نوری وجود نداشت برای همین به آن قرون تاریک می گویند."

"و بعد به گونه ای از این وضعیت اولیه به ترکیبی فوق العاده از ستارگان و سیارات و کهکشان هایی که امروز در اطراف خود می بینیم بدل شد."

تیم آقای پتینی با کار در کک و وی ال تی (Very Large Telescope) به کاوش در مورد ترکیب توده های دور افتاده گاز که به "سیستم های فرونشسته دیمان آلفا" معروف هستند پرداخت.

آنها مطالعات خود را در پرتو نور ساطع شده از اختروش ها (کوازار) - کهکشان های بسیار درخشان که علت درخشش آنها سیاهچاله های عظیم در مرکز کهکشان است - انجام دادند.

این تحقیقات به شناسایی یک "دی ال ای" خاص منجر شد که یک مشخصه شیمیایی منحصر به فرد داشت - به طوری که نسبت اتم های کربن به آهن آن 35 بار بزرگتر از آنچیزی است که در خورشید اندازه گیری می شود. به این ترتیب محققان نتیجه گیری کردند که این گاز توسط ستاره ای که جرم آن 25 بار بزرگتر از خورشید است و اصلا فقط از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده بود در فضا منتشر شده است - دقیقا همان نوع ستاره ای که انتظار می رود به قرون تاریک پایان داده باشد.

پروفسور پتینی که این تحقیقات را با کمک رایان کوک هدایت کرده است گفت: "پی بردن به ماهیت اولین ستارگان جهان یکی از آرمان های ستاره شناسان است. به تصور ما این ستارگان زندگی های خیلی کوتاه و پرتلاطمی داشته اند. همه آنها حالا مرده اند، و حتی با قوی ترین تلسکوپ ها هم نمی توانیم آنها را به طور مستقیم مشاهده کنیم. آنچه ما یافته ایم بقایای یکی از این اولین ستارگانی است که در جهان تشکیل شدند، و عناصر کربن، اکسیژن، آهن و گاز خالص به صورتی در آن هست که قبلا هرگز دیده نشده بود.

نسل بعدی

نتایج این مطالعه که با همکاری موسسه فناوری کالیفرنیا (کلتک) انجام شد، موید یک چارچوب نظری است که دانشمندان برای توصیف این دوره قدیمی کیهان ساخته اند.

دانشمندان معتقدند که اولین ستارگانی که در جهان به درخشش درآمدند غول های گازی بودند که اساسا محیط کیهان را دستخوش تحول کردند.

آنها نه تنها بذر عناصر سنگین تر که برای تشکیل سیارات لازم بود را در کیهان کاشتند، بلکه تشعشعات شدید مافوق بنفش آنها گاز خنثی اطراف را "سرخ" کرد. پیامدهای این فرآیند اخیر حتی امروز نیز در پلازمای پراکنده ای که فضای میان ستارگان را پر می کند مشهود است.

پروفسور پتینی گفت: "این فقط اولین گام بود؛ مثل اینکه تازه فسیلی را پیدا کرده باشیم."
"حالا که راه پیدا کردن این نوع شواهد فسیلی را یافته ایم، در وضعیت خیلی بهتری برای یافتن نمونه های دیگری از این گونه توده های گازی در جهان دوردست که حاوی سرنخ های ویژه است قرار داریم."

یافتن اطلاعات در مورد این مقطع اولیه از تاریخ جهان، یعنی فقط چند صد میلیون سال پس از "انفجار بزرگ" (مهبانگ) یک دستاورد فوق العاده است زیرا رصدخانه های کک و وی ال تی را به مرز توانایی هایشان سوق می دهد.

فقط با نسل بعدی رصدخانه ها - با تلسکوپ هایی که قطر آینه آنها ده ها متر است - می توان به کاوش عمیق تر درباره شرایطی که به قرون تاریک پایان داد پرداخت.

سازمان رصدخانه جنوبی اروپایی، که وی ال تی را اداره می کند، قصد ساختن تلسکوپی با آینه ای به قطر 42 متر را دارد و کلتک نیز مشغول پروژه ای برای ساخت تلسکوپی با آینه ای 30 متری است.