تو بدري و خورشيد تو را بنده شده ست /// تا بنده تو شده ست تابنده شده ست
زان روي کــــه از شعــــاع نـــــــور رخ تو /// خورشيد منيــر و ماه تابنده شده ست
حافظ
تو بدري و خورشيد تو را بنده شده ست /// تا بنده تو شده ست تابنده شده ست
زان روي کــــه از شعــــاع نـــــــور رخ تو /// خورشيد منيــر و ماه تابنده شده ست
حافظ
هر کجا سنگ شوی شیشه شویم از سر شوق
هـــر کجـــا بــــاد شوی شاخــــه بیدیــــم تــــورا
بــــــا همه خلــق بگو مهــــــر تـــــو را جان دادیم
تــــــا بدانند کــــــه ارزان نخریدیــــــــــم تــــــــورا
حسين حاجي هاشمي
الــهـی بـــه مــسـتـــان مـیـخـانـه ات *** بـــه عــقـــل آفــرینـــــان دیــوانــه ات
بــه خــم خــانــــه وحــدتــم راه ده *** دل زنــــده و جـــان آگـــاه ده
میـی ده که چـــون ریزیـــش در ســـبـو *** بـــر آرد ســــــبــو از دل آواز هـــو
از آن مــی کــه در دل چــو مـنـزل کـنـد *** بــدن را فـــروزان تـــر از دل کــــــنـد
از آن می که چون چشـمت افتـد بر آن *** تـــوانــی در آن دیــد حــق را عـیـان
از آن می که چون عکسش افتد به باغ *** کــنـد غـنـچــه را گــوهـر شـب چــراغ
از آن می که چون عکسش افتد در آب *** بـــر آن آب تــبـخــالـه افــتـد حــبـاب
از آن مــی که گـر شـب بـبـیـنـد خزاب *** چـــو روز از دلــش ســر زنـد آفـتـاب
از آن مــی کــه چــون ریــزیــش در کدو *** هـــمــه قـل هـــو الله تــراود از او
از آن مــی کــه در خــم چـو گـیــرد قرار *** بــرآرد خــم آتــش بـــه ســان چـنـار
مـیــی صـــاف ز آلــودگــی بـــشــــر *** مـبـدل بـــه خـیــر انـــدرو جمـله شر
مـیــی مـعـنــی افــروز و صــورت گــداز *** مـیــی گـشـتـه مـجـنــون راز و نیـــاز
از آن مــی کـه چـون شیشه بر لب زند *** لــب شیشه تـبــخـالـه از لـــب زنــد
مـیــی از مـنـی و تـویـــی گـشتـه پـاک *** شــود جــان،چکد قطره ای گر به خاک
چـشـی گـر از ایــن بــاده کــوکــو زنـی *** شـوی چــون از او مست هـوهـو زنـی
میـی سـر بـه سـر مایـه عقـل و هـوش *** میی بی خم و شیشه در ذوق و جوش
پــریـشــان دمـاغیـم ساقـی۱ کـجاست *** شرابـی ز شب مانـده ، باقـی کجاست
بـیــا سـاقـیــا مــی بــه گـردش درآر *** کـــه دلـتـنــگـم از گـــردش روزگـــار
مـیــی بــس فــروزانـتـــر از شـمـع روز *** مـیــی سـاقــی و بـاده و جــام ســوز
مـیــی صـــاف ز آلایـــش مـــاســـوا *** ازو یـــک نــفــس تـــا به عــرش عــلا
مـیـــی کـــو مــرا وارهـــانــــد ز مــن *** از ایــــن و از آن و ز مـــا و ز مـــــن
از آن مــی حـلال اسـت در کـیـش مــا *** کــه هستــی و بــال است در پیـش مــا
از آن مــی حـرام اسـت بــر غـیــر مــا *** کـــه خــارج مـقــامـسـت در سیـــر مـــا
مـیـــی کــه بـاشــد در او ایــن صـفــت *** نبـــاشــد بـــه غیــــر از مــی معــرفت
تـو در حـلقـــه مـی پـرسـتــان در آی *** کـــه چـیـزی نبینـی به غیـــر از خــدای
رضی الدین آرتیمانی
به خاطر زیبایی این شعر استثنائا کامل فرستادم![]()
یا تیر هلاکـــم بزنـــــی بر دل مجــــروح
یا جــــــان بدهم تا بدهی تیر امــــان را
وان گه که به تیرم زنی اول خبـــــرم ده
تا پیشترت بوسه دهم دست و کمان را
ـــــــــــــــــــ سعدي ـــــــــــــــــــــــ
یا تیر هلاکـــم بزنـــــی بر دل مجــــروح
یا جــــــان بدهم تا بدهی تیر امــــان را
وان گه که به تیرم زنی اول خبـــــرم ده
تا پیشترت بوسه دهم دست و کمان را
ـــــــــــــــــــ سعدي ـــــــــــــــــــــــ
این کوزه چو من عاشق زاری بوده است***دربند ســـــــــــــر زلف نگاری بوده است
این دست که بر گردن او می بیــــــــنی***دستی است که بر گردن یاری بوده است
خیام
تلخي باده را مبين عشرت مستيان نگر * محنت حامله مبين بنگر اميد قابله
هست بلا درين ستم پيش بلا و پس دري * هست سر محاسبه جبر و پيش مقابله
شمس تبریزی
هر در که زنم،صاحب آن خانه تویی تو*** هر جا که روم،پرتو کاشانه تویـی تو
در میکده و دیر که جانانه تویـــــــی تو***مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی، کعبه و بتخانه بهانه
شیخ بهائی
همه عيب خلق ديدن نه مروت است و مردي
نگهـــي به خويشتن کن که تـو هم گناه داري
ـــــــــــــــــــــــــ ــ سعدي ـــــــــــــــــــــــــ ـــ
Last edited by tara12; 29-09-2009 at 19:45. دليل: نام
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)