ضرب المثل هاي بومی و محلي ایران

[t.s.m.t]

Ağıllı uşaq bǝlǝkdǝ özünü göstǝrǝr.

بچه ی عاقل از همان نوزادی خود را نشان می دهد

[t.s.m.t]

Ağıllı fikirlǝşincǝ dǝli çayı keçdi.

تا عاقل حساب و کتاب چیزی را بکند دیوانه از پل گذشته.

[t.s.m.t]

Ağıllıya işarǝ, dǝliyǝ kötǝk.

به عاقل اشاره کن می فهمد ولی بی عقل را باید با کتک فهماند.

[t.s.m.t]

Ağıllının ağzı qǝlbindǝ olur, axmağın qǝlbi – ağzında.

عاقل زبانش در قلبش است و نادان قلبش در زبانش.

[t.s.m.t]

Ağlamaq fayda vermǝz.

گریه و افسوس فایده ای ندارد.(یا باید از قبل پیش بینی میکرد ویا باید به فکر چاره ای بود ویا صبر کرد)

[t.s.m.t]

Ağlamayan uşaqa süd vermǝzlǝr.

تا بچه گریه نکند به او شیر نمی دهند(یعنی تا حقت را طلب نکنی دو دستی تقدیمت نمی کنند)

[t.s.m.t]

Ağlınla gör, qǝlbinlǝ eşit.

با عقلت ببین،با قلبت بشنو.

[t.s.m.t]

Ağrımaz baş qǝbirdǝ olar.

سری درد نمی کند که در قبرستان است(منظور اینکه تا زنده هستی حوادث با تو و اجتناب ناپذیر است)

[t.s.m.t]

Ad adamı bǝzǝmǝz, adam adı bǝzǝyǝr.

اسم نیست که انسان را آرایش می کند،انسان است که به اسم ارزش می دهد.

[t.s.m.t]

Adı var, özü yox.

اسمش هست،خودش نیست(کسی که وظیف دارد در جایی باشد و نیست)