آذری شعرلری

[t.s.m.t]

Olan həqq yadı birlə qayğısız divanə, kəs neylər,
Qılınc əlində mə’ni çağıran ər, dadrəs neylər.
Sınıq könlüm nəva dutmazsa, əskim fövcü kəsilməz,
Böylə ağır qaralı karvan sövti -cərəs neylər.

Çəkən köksün şikafından mənim bidərd könlümni,
Bu qanlı bəhr qarşısında zəngi var, səs neylər.
Dəniz mudrar olmaz it su içmağından, ey arif,
Həqiqət anlıyan arı könüllərdə həvəs neylər.

Şeyx Səfiəddin Ərdəbili

[t.s.m.t]

Seyyid, qəmü möhnətlə pərişan olma,
Qönçə kimi qəmdən cikəri qan olma,
Gər olsa şikəst üzv-üzvün qəmdən,
Minnətkeşi-mumyayi-nadan olma!

Seyid Əzim Şirvanlı

[t.s.m.t]

Gözlərin kim aşiqə məxmur şəklin göstərir,
əhli-fəqrə mərdümi, məğrur şəklin göstərir.

Bəs ki, çəkdim qamətin yadilə ahi-atəşin,
Xatirim nari-şəcərdən Tur şəklin göstərir.

Nəşeyi-meyxarə bais nolduğun bildim künun,
Bir pərivaş can əra məstur şəklin göstərir.

Kuyi-canandan cüda aşiqlər əhvalın desəm,
Dəşt ara bikəs qalan rəncur şəklin göstərir.

Qamət üzrə taqi-geysudən asılmış, həqqi var,
Dil ənəlhəqq söyləsə Mənsur şəklin göstərir

Asimanda gövkəbi-səd olsa Əsəd yerdədir,
Bu səbəbdən yer savadi nur şəklin göstərir.

Töhfeyi babi-Süleyman söyləsəm, Qüdsi, nolur,
Bu qəzəl rani-mələxlə mur şəklin göstərir

Qüdsi

[t.s.m.t]

Məscid ilə meyxanə,ya kə"bə və bütxanə
Məqsud məhəbbətdir baqi bütün əfsanə

Göstər üzünü cana,ta şərh eləyim məndə
Xəlq oldu neçin dünya,varliqdakı mə"na nə!?

Hər kəsdə olan surət xəlq oldu əzəl gündən
Sən hüsnünə aşiqsən,mən də sənə divanə

Ey qibləm əziz yarım,ey canü cəhanım bil
Didarını əks eylər kə"bəylə bu meyxanə

Dildar mənə söylər:bax gör nə təfavüt var
Mən nur ilə şəm"əm,sən zülmət ilə pərvanə

Sən nurə yaxınlaşsan aydın görəcəksən ki
Ölməz əbədi varlıq,qalmaz belə viranə

Ey Qasimi,noqsanın bil hükmi xüdidəndır
O,bildi əzəl gündən gəldin necə dövranə

Qasım Ənvar

[t.s.m.t]

Sənətkarlıq nədir,bilmək istəsən
Gəl onun sirrini səm məndən öyrən

Kamal mayasında bir zərrə idim
Günəş məqamına qalxıb yüksəldim

İndi söz günəşi aləmdə mənəm
Şairlərdən üç qat ucadır rütbəm

Dövrəmdə ay kimi gəzirlər onlar
İlham mayasını məndən alanlar

Mənsiz bir heçdirlər,parlasalar da
Ardımca sürünər onlar dünyada

Gecə solğun ışıq saçada qəmər
Günəş doğan kimi o gözdən itər

Şirvanlı Xaqani

[t.s.m.t]

Bizi lapdan yaxaladı bu fəlakət,bu qan-qada
Mayamaq olmaq,aciz qalmaq nə yamanmış bu dünyada
Axı neçin ölgünləşdik?Ulu Tanrı qəzəbləndi
Böyük,şanlı bir dövləti"uf" demədən məhv eylədi

Dəvədək

[t.s.m.t]

Bilmirəm heç nə üçün yar məni tərk etdi
Ürəyim də qoşulub yarım ilə bir getdi

İşvə ilə məni hindu özünə qul elədi
Ruhumu dünyada min dərd ilə məşğul elədi

Bu bəlani mənə Allah özü göndərdi fəqət
Özü də hifz eləyər,etsə,bəladan,əlbət

Həmzə öz dövlətini verdi, təçəkkür aldı
Var gedəndir ,ona aləmdə fəqət ad qaldı

Bir bələ bəxşiş edir,fikri onun ehsandır
Başqa bir məqsədi yox,çünki təmiz insandır

Ölkədə qıtlıq olarsa,o açar bəxşiş əli
Var-yoxu getsə də,ac qoymaz,inan ki,bu eli

Onun əzmilə bəlalar hamısı yox olmuş
Bəxşişilə hamı o təhlükədən qurtarmış

Çöhrəsindən yayılır hər yana ismət nuru
Heç nə etməz ləkəli böylə təmiz büllüru

Sən baharsan,yağışın ədl-ədalət olmuş
Kimdə,bilməm,belə bəxşişlə kəramət olmuş

Musa Şəhəvat

[t.s.m.t]

vüsalına imkan ver,ey yar,darıxmışam mən
yanmışam kül olmuşam sənin məhəbbətindən

bircə dəfə lütf elə,daha heç nə ummarıq
nəvazışındən başqa hər şeyə göz yumarıq

böyüklərin nə üçün ayrı saldılar bizi
qoymadılar vüsala çatsın bu eşqimiz?

Başınıza dolanan sizə zərər verərmi?
Aşıq sevgi bağından artıq bir gül dərərmi?

İsmayıl İbn Yəsar

[t.s.m.t]

Yorular seyr ilə insan,mən isə durmaqdan
Bil ki,təngə gətiribdir bu ətalət canımı
Hər kimi görmüşəm,ey vay,bu gün bağdadda
Nanəcib,zatı qırıq zülmət edib dürd yanımı

Xətib Təbrizi

[t.s.m.t]

Dost ilə,düşmənlə dail bir gedir
Dostu xilas edir,qırar düşməni

Sənətim gücsüzə cəsarət verir
İti qılınc edir zəif bədəni

Deyirlər şerini düzəlt zəifdir
Satılan söz pisdir,dinc burax məni

Tanrı qələm verib ucaldır göyə
Qələmlə düşməni qırıb tökəni

Qələm çox düşmənin töküb qanını
Töküb öz qanını,məhv olub dəni

Şerim qərib-qərib ölkələr gəzir
Ruhu sevindirir şeir sevəni

Əbu Nəsr Mənsur İbn Mümkan Təbrizi