در روزهایـــی که پاییـــز به استقبالِ بارون مــیره، تو در ســرمای خودتــــ محـــو میشـــی
و مــن تمام فصـــل رو به دنبــالِ ردِ پای تو تمــــام برگـــ ها رو زیر و رو میکنـــم...
برگـــــ ها انبوهــــن ولی پشتــــِ تیرگــی سایه ها، یــه صورتـــــِ آشنــــا پیـــداستــــ...
خاموشــــه...و سکــوتــش پاییـــــزم دیوونــه کرده...
مرگــــِ خورشـــید فــرا رســـیده...خورشـــید مـــن وقتــــِ طلوعـــه...
از پشتــــِ سرمــای پاییـــزی طلوع کن...که هنوز تا بهـــار فرسنگــــ ها راه باقیستــــ...
وقتـــی بیــای میبینی که فصــلی عاشقی هم به اوج رســـیده...
>ندا<