>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[alirezaghanbari]

تائید وجود طبقه جدیدی از سیاه چاله‌هاستاره شناسان بین المللی با استفاده از تلسکوپ VLT اسو در شیلی وجود طبقه جدیدی ازسیاه چاله های با جرم میانی را تائید کردند.به گزارش خبرگزاری مهر، محققان انگلیسی دانشگاه لچستر به همراه ستاره شناسان مرکز تحقیقات فضایی فرانسه و دانشمندان آمریکایی با استفاده از تلسکوپ VLT رصدخانه جنوبی اروپا (اسو) واقع در شیلی یک چشمه پرتوهای ایکس به نام HLX-1 را رصد کردند که یکی از مهمترین اعضای یک طبقه جدید چشمه های فوق نورانی پرتوهای ایکس به شمار می رود. این جرم آسمانی در کهکشان ESO 243-49 در فاصله حدود 300 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد.
HLX-1 محتوی یک سیاه چاله با جرم میانی است که بین سیاه چاله های ستاره ای کوچک با جرم از 3 تا 20 برابر جرم خورشید و سیاه چاله بسیار عظیم با جرم از یک میلیون تا یک میلیارد برابر جرم خورشید قرار گرفته است.
وجود این نوع سیاه چاله های با جرم میانی از دیرباز فرض شده بود اما تا زمان کشف HLX-1 که سال گذشته انجام شد این فرضیه هرگز به صورت تجربی رصد نشده بود. اکنون این ستاره شناسان بین المللی موفق شدند وجود این طبقه میانی سیاه چاله ها را تائید کنند.
براساس گزارش Space Fellowship، این یافته ها نشان می دهد که نور HLX-1 بالاتر از حدود فاکتور 100 نسبت به نور سایر اجرام آسمانی این طبقه و بالاتر از حدود فاکتور 10 نسبت به نور چشمه پرتوهای ایکس رتبه دوم این طبقه بندی قرار دارد.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: "بدون حضور یک سیاه چاله میانی با جرم بین 500 تا 10 هزار برابر جرم خورشید، توضیح درباره نور شدید این چشمه پرتوهای ایکس بسیار دشوار است."


منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[alirezaghanbari]

یونانیان باستان اولین شاهدان ستاره دنباله دار هالیشواهدی که دانشمندان به تازگی به آنها دست یافته اند نشان می دهند رویداد آسمانی که یونانیان باستان شاهد آن بوده اند می تواند قدیمی ترین نشانه و رونمایی از ستاره دنباله دار مشهور هالی باشد.به گزارش خبرگزاری مهر، بر اساس دستنوشته های نویسندگان یونان باستان بین سالهای 466 و 467 قبل از میلاد یک شهاب سنگ با شمال یونان برخورد کرده است. نویسندگان همچنین ستاره دنباله داری را در زمان سقوط شهابسنگ به زمین، در آسمان توصیف کرده اند اما تا کنون توجه چندانی به این جزئیات نشده بود.
اکنون محققان در نشریه "کازمولوژی" اعلام کرده اند که ستاره دنباله دار هالی می توانسته است در سال 466 قبل از میلاد برای حدودا 80 روز قابل رصد و مشاهده بوده باشد.
تا به امروز دورترین نشانه ها از مشاهده این ستاره دنباله دار مشهور به سال 240 قبل از میلاد باز می گشت، پدیده ای که توسط اخترشناسان چینی به ثبت رسیده بود که در صورت تایید یافته جدید، محققان در واقع توانسته اند تاریخ اولین مشاهده ستاره دنباله دار هالی را 226 سال عقب تر ببرند.

ستاره دنباله دار هالی در نقاشی دیواری در باژو فرانسه

این فرضیه جدید بر اساس نوشته های دفاتر نویسندگان یونان باستان و توجه به شهاب سنگی که گفته شده است در سال 466 یا 467 قبل از میلاد در منطقه "هلسپونت" در شمال یونان به زمین سقوط کرده، ارائه شده است. بر اساس این منابع یونانی، سنگ آسمانی طی ساعات روز به زمین سقوط کرده و ابعادی برابر بار یک ارابه داشته است. این جرم که رنگی سوخته داشته به مدت بیش از 500 سال یکی از جاذبه های توریستی این منطقه به شمار می رفته است.
ارسطو در حدود یک قرن پس از وقوع این رویداد در مطالعات هواشناسی خود مطالبی درباره آن نوشته است. وی در نوشته های خود اشاره کرده است که تقریبا در زمان سقوط شهاب سنگ، ستاره دنباله داری در سمت غرب در آسمان قابل مشاهده بوده است.
محققان دانشگاه بیرمنگام به منظور بررسی این نوشته های باستانی، مسیر ستاره دنباله دار هالی را بازسازی کرده و دریافتند ستاره دنباله دار هالی با در نظر گرفتن شرایط جوی و تاریکی و روشنایی آسمان در اوایل ژوئن و اواخر آگوست سال 466 قبل از میلاد برای 80 روز قابل مشاهده بوده است.
بر اساس گزارش بی بی سی، محققان معتقدند این بازسازی مسیر با دستنوشته های یونانی هایی که بر خلاف چینی ها و بابلی ها در ثبت رویدادهای کیهانی هیچ وسواسی به خرج نمی داده اند، همخوانی دارد.



منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[alirezaghanbari]

دست فضانوردان بی ناخن می‌شود!

دستکشهای فضایی که نتوانند به خوبی فشار هوای زمین را شبیه سازی کنند می توانند فضانوردان را دچار مشکلی جدی و آزاردهنده کنند که گاه به شکل دردهای شدید و گاه در قالب افتادن ناخن دست آنها آشکار می شوند.به گزارش خبرگزاری مهر، از گذشته گزارشهای متعددی از فضانوردان دریافت شده که در آن به مشکلاتی از قبیل سرانگشتان بسیار سرد، شکسته شدن مداوم ناخنها، دستهای کبود و حتی خونریزی از دستها اشاره شده است.
این در حالی است که مطالعه ای جدید نشان می دهد فضانوردانی که از دستهایی پهن برخوردار باشند بیشتر در معرض از دست دادن ناخنهای دست قرار دارند در حالی که این وضعیت نمی تواند دلیلی برای متوقف شدن راهپیمایی های فضایی یا ماموریتهای فضایی شود. در صورتی که ناخنهای آسیب دیده به لایه داخلی دستکش سائیده شده یا گیر کنند باعث آزار شدید فضانوردان خواهند شد و در عین حال رطوبت بالای درونی دستکشها می تواند منجر به آلودگی باکتریایی ریشه ناخنها شده و دستها را دچار مشکلات جدی کند.
بر اساس این مطالعه در بسیاری از موارد دیده شده فشار ثابت بر روی انگشتهای دست در سفرها و ماموریتهای فضایی منجر به دردهای شدید و جدا شدن ناخنهای دست فضانوردان از پایه ناخنها شده است، پدیده ای که تورق ناخنها نامیده می شود. معمولا ناخنها دوباره رشد می کنند اما گاه پس از رشد تغییر شکل شدید یافته اند.
بر اساس گزارش لایو ساینس، سال گذشته ناسا میزبان رقابتی بود که در آن شرکتهای مختلف را به ساخت دستکشهای بهتر و قوی تر تشویق می کرد. دستکشهایی با قدرتی بالا که بتوانند دستهای انسان را از خلا موجود در فضا حفظ کنند. در این رقابت یکی از طرح ها موفق شد جایزه ای 250 هزار دلاری را از ناسا دریافت کند.




منبع:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[saeeddz]

سکوپ فضايي پرتو ايکس چاندارا نمونه اي جديد از ستاره اي خشن را کشف کرده که بر اساس شواهد موجود همسايه هاي جوان خود را بلعيده است. يافته اي که مي تواند زوايي جديد از تعامل ميان ستاره ها و سياره ها را آشکار کند.

به گفته اخترشناسان در موسسه تکنولوژي روچستر ستاره BP Piscium در صورت فلکي ماهي به اندازه اي که به نظر مي رسد جوان نيست اما در عوض مي تواند هيولاي سرخ رنگ يک ميليارد ساله اي باشد که همسايگان جوان خود را که هنوز بقايايي از آنها در اطرافش ديده مي شوند را بلعيده باشد.
در واقع BP Psc نسخه اي تکامل يافته تر از خورشيد زمين است که در فاصله هزار سال نوري قرار گرفته است. اين طور که به نظر مي آيد اين ستاره جهاني را نمايان مي کند که در آن ستاره ها ستاره هاي ديگر يا سياره ها را مي خورند، جهاني که به هيچ وجه آرام و دوستانه نيست.
مطالعه بر روي اين پديده از 15 سال پيش و به واسطه مشاهده ظاهر غير طبيعي BP Psc آغاز شد زيرا با وجود صفحه غبارآلود مدارگردي که معمولا بستر تولد سياره ها در اطراف ستاره هاي غول پيکر به شمار مي روند، اين ستاره هيچ شباهتي به اجرام سرخ رنگ و عظيم نداشت.
همچنين تشکيل ديگر ستاره ها به صورت خوشه اي و تنها باقي ماندن ستاره BP Psc قابل توجه بوده است. نبودن هيچ ستاره جواني در نزديکي BP Psc و مشابه نبودن تصوير آن با يک ستاره سالخورده معمولي از عواملي بود که توجه دانشمندان را نسبت به اين جرم کيهاني جلب کرد.
در کنار صفحه غباري، فورانهايي در جهتهاي متضاد از سطح اين ستاره ديده مي شود که به عملکرد ستاره هاي جوان در هنگام راندن ذرات صفحه هاي غباري از سطح خود شباهت دارد. براي پيچيده تر شدن موضوع نيز بهتر است بدانيد مقادير کوچکي ليتيوم در اتمسفر BP Psc يافته شده و نيروي گرانش سطح آن نيز بسيار ضعيف است، دو ويژگي که به ستاره هاي سالخورده اختصاص دارند.
با اين حال شواهد پرتو ايکسي تلسکوپ فضايي چاندرا در ميان تمامي اين شواهد ضد و نقيض حکم بر کهن سال بودن اين ستاره کرده است. به گفته اخترشناسان اگر BP Psc ستاره اي جوان بود بايد منابع پرتو ايکس قدرتمندتري مي داشت در حالي که يک روز رصد دقيق اين ستاره با کمک تلسکوپ پرتو ايکس چاندرا تنها 18 منبع پرتو ايکس را بر روي اين ستاره آشکار کرده است.
دانشمندان باور دارند مشاهده و مطالعه ستاره BP Psc مي تواند نشانه هايي را از چگونگي شکل گيري ستاره هاي فراخورشيدي در اختيار آنها قرار دهد. با در نظر گرفتن تمامي شواهد محققان اعلام کردند شاهد يکي از نادرترين همنوع خواري هاي ستاره اي بوده اند.
به گفته آنها مدتي پس از اينکه BP Psc تبديل شدن به يک هيولاي سرخ رنگ، آخرين مرحله از تکامل ستاره اي را آغاز کرده است، همسايه هاي بي نواي خود را قرباني کرده و بلعيده است. به بياني ديگر اين ستاره نشان مي دهد شايد ستاره اي مانند خورشيد براي ميلياردها سال بي آزار و خاموش به نظر برسد اما در زمان فعال شدن مي تواند ستاره، سياره و يا هر دو نوع اين اجرام کيهاني را که در نزديکي اش قرار گرفته اند، در جا ببلعد.
از اين رو اخترشناسان احتمال مي دهند آنچه براي همسايگان BP Psc رخ داده مي تواند روزي به سرنوشت زمين تبديل شود.

[saeeddz]

محققان مي گويند ، سيارك هاي ساخته شده از سنگ هايي به اندازه شن كه توسط گرانش زمين در كنار هم جمع شده اند مي توانند برخوردي شبيه انفجار گلوله يك تفنگ ساچمه اي با زمين داشته باشند.

بر اساس يك تئوري قديمي، اگر سيارك هاي قلوه سنگي به اندازه كافي سريع بچرخند مي توانند ماده را از طريق نيروي گريز دور كنار بزنند و تجمع ديگري از ماسه ها را به وجود آورند كه در همان مدار، به دور خورشيد خواهد چرخيد.
اكنون محققان موفق شده اند تا وجود اين جفت هاي سياركي ظاهرا جداگانه را به اثبات برسانند.
به گفته محققان ، اين تحقيق نه تنها اين نظريه را تاييد مي كند بلكه مي تواند عواقب عبور چنين سياركي را از كنار زمين پيش بيني كند.
آنها مي گويد، به جاي تصادم يك سيارك صخره اي بزرگ با زمين ، اين سياره مورد اصابت شمار نامحدودي از ريگ ها و سنگ هايي قرار مي گيرد كه اين سيارك ها را مي سازند.
به گفته محققان، اين دانش مي تواند درصورت برخورد يك سيارك با زمين تفاوت هايي را در تاكتيك هاي دفاعي ايجاد كند.

[saeeddz]

دانشمندان اعلام کردند موفق به کشف شواهد محکمي شده اند که نشان مي دهند بزرگترين قمر مريخ - فوبوس - از صخره هايي که در اثر وقوع انفجاري عظيم از سطح مريخ جدا شده اند به وجود آمده است.

منشاء دو قمر مريخي ، فوبوس و ديموس از گذشته براي دانشمندان به معمايي تبديل شده بود و نظريه هايي وجود داشتند که اين دو جرم را اخترواره هايي معرفي مي کردند که در کمربند اصلي اخترواره ها متولد شده و سپس توسط نيروي گرانش مريخ جذب شده اند.
اما مطالعات جديد داستاني متفاوت را بيان مي کند که بر اساس آن فوبوس از متراکم شدن موادي که در اثر انفجار ناشي از برخورد شديد يک جرم کيهاني با سطح مريخ به وجود آمده، متولد شده است و يا اينکه فوبوس مي تواند از بقاياي قمري که به واسطه نيروي گرانش مريخ تخريب شده به وجود آمده باشد. با اين همه منشاء اين قمر از موادي است که از سطح مريخ به خارج پرتاب شده اند.
رصدهايي که در گذشته در طول موج فروسرخ و مرئي از اين قمر انجام گرفته نشان از حضور کندريتهاي کربني دارند، ماده اي که در شهابسنگ هايي که با زمين برخورد کرده اند نيز يافت شده است.
اين ماده سنگي و مملو از کربن که از فرايند تولد سامانه خورشيدي به جا مانده است، در ميان اخترواره هاي کمربند اصلي اختر واره اي ميان مريخ و مشتري وجود دارند. اما اکنون اطلاعات به دست آمده از فضاپيماي تحقيقاتي مريخي آژانس فضايي اروپا رويدادي متفاوت را نمايان کرده است.
بر اساس اين اطلاعات ميان سنگهاي قمر فوبوس و هر نوع اخترواره کندريتي شناخته شده به واسطه تاريخچه زمين، شباهت کمي وجود دارد. اين عدم شباهت مي تواند مدل به هم پيوستگي دوباره که بر اساس آن سنگهاي پراکنده شده از سطح مريخ طي گذشت زمان متراکم شده و قمر فوبوس را به وجود آورده اند را تقويت کند.
از ديگر نشانه هايي که احتمال وقوع چنين رويدادي را تشديد مي کند يافتن سنگ هاي فيلوسيليکاتي بر روي فوبوس است، سنگ هايي که تنها در حضور آب شکل گرفته و در گذشته بر روي مريخ نيز ديده شده اند. همچنين مواد معدني بسياري بر روي فوبوس مشاهده شده اند که وجود آنها بر روي مريخ به اثبات رسيده است و از آن گذشته ساختار کلي فوبوس بيشتر از اينکه به اخترواره اي در کمربند اصلي شباهت داشته باشد، به خود مريخ شباهت دارد.
همچنين محاسبات نشان مي دهند جرم فوبوس نسبت به جرم مواد سازنده اخترواره ها بسيار کمتر است زيرا فوبوس ساختاري اسفنجي شکل دارد که 25 تا 45 درصد از سطح آن از حفره ها پوشيده شده است که اين جرم کم مي تواند فرضيه جذب شدن فوبوس توسط نيروي گرانش مريخ را نيز رد کند زيرا چنين اخترواره متخلخلي پس از جذب شدن به واسطه نيروي گرانشي مريخ، از هم پاشيده مي شد.

[alirezaghanbari]

ماهواره اروپایی پلانک موفق شد یک "فوق خوشه کهکشانی" که از صدها کهکشان تشکیل شده است را شناسایی کند.به گزارش خبرگزاری مهر، ماهواره پلانک با استفاده از حسگرهای میکروامواج خود که قادر به ردیابی قویترین پرتوهای کیهانی هستند توانست این "فوق خوشه کهکشانی" جدید را پیدا کند.
دو ستاره شناس روس به نامهای "سونیاف" و "زلدوویچ" در دهه 70 پیش بینی کردند که پرتوهای کیهانی میکروامواج در جهان نخستین در زمانی که هنوز کهکشانها تشکیل نشده بودند منتشر می شوند و قبل از رسیدن به ما از الکترونهای گازهای گداخته انرژی کسب می کنند. این گازهای گداخته، "فوق خوشه های کهکشانی" را احاطه می کنند.
این پدیده در بزرگداشت این دو دانشمند به نام "اثر سونیاف- زلدوویچ" یا "اثر SZ" شناخته می شود.

با شکار این پرتوهای ویژه توسط ماهواره پلانک دانشمندان اسا توجه خود را به ماهواره "نیوتن ایکس. ام. ام" نیز معطوف کردند که انتشار پرتوهای ایکس ناشی از گاز "فوق خوشه کهکشانی" جدید با شناسه Abell 2319 را شناسایی کرده بود.
این دانشمندان در این خصوص توضیح دادند: "با مشاهده یک سیگنال در 9 طول موج مختلف در طیف 30 تا 857 گیگاهرتز که به صورت شبیه سازی شده توسط ماهواره پلانک انجام شده است ما توانستیم این سیگنال را به روشی تفکیک کنیم که با سایر سیگنالها برابر نباشد. خوشه های کهکشانی که تاکنون توسط پلانک رصد شده اند می توانند به عنوان پرقدرت ترین کاوشگرهای کیهانی در کشف اولین پرتو عمق کیهانی پس از بیگ بنگ مورد استفاده قرار گیرند."

این محققان افزودند: "به خاطر حساسیت بسیار بالای دستگاه HFI (دستگاه بسامد بالا) پلانک، می توان میکروامواج یک جرم آسمانی این چنین غول پیکر را با دقت بسیار بالایی رصد کرد به طوری که تاکنون نه در نور مرئی و نه در پرتوهای ایکس امکان این رصد وجود نداشت."
براساس گزارش ساینس دیلی، هدف اولیه پلانک شکار قدیمی ترین نور کیهانی است که به آن "پس زمینه میکروامواج کیهانی" (CMB) گفته می شود.
در حقیقت این اولین تصاویری است که دانشمندان پروژه پلانک موفق شدند از رصدهای این ماهواره از "اثر سونیاف- زلدوویچ" مربوط به این "فوق خوشه کهکشانی" تهیه کنند.




منبع:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[alirezaghanbari]

يک منجم آماتور در خصوص رصد سيارات گفت: رصد سيارات با توجه به کنجکاوي ذهن مردم در مورد سيارات مي‌تواند جذابيت‌هاي خاص خود را داشته باشد. بيشتر مردم با نام سيارات آشنا هستند و حتي شايد عکس‌هاي ارسالي سفينه‌هاي فضايي را که از نماي نزديک از سيارات گرفته شده را مکرر ديده باشند، اما ممکن است هيچ‌گاه نتوانند تصور کنند مثلا آن جرم درخشاني که اين شب‌ها بر فراز آسمان خودنمايي مي‌کند، سياره مشتري است.

عمران مرادي در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) در اصفهان، اظهار داشت: معمولا رصد سيارات به خصوص با استفاده از تلسکوپ مي‌تواند براي مردم جذاب باشد. آن‌ها وقتي متوجه مي‌شوند آنچه شب‌ها تصور مي‌کردند يک ستاره جذاب درخشان است که بر خلاف ديگر ستارگان چشمک نمي‌زند، يک سياره بوده، بسيار متعجب مي‌شوند. آنها دوست دارند سيارات را با استفاده از تلسکوپ هم رصد کنند، چرا که تصور مي‌کنند مي‌توانند از پشت تلسکوپ، تصوير سيارات را آن‌گونه که در عکس‌هاي گرفته شده توسط سفينه‌ها يا تلسکوپ‌هاي بزرگ حرفه‌اي ديده‌اند، ببينند و البته تلسکوپ‌هاي کوچک آماتوري معمولا نااميدشان مي‌کند.
وي رصد سيارات را حتي با دوربين دوچشمي هم خالي از لطف ندانست و ادامه داد: البته رصد سيارات حتي با دوربين دوچشمي خالي از لطف نيست و برخي از ويژگي‌هاي کلي و ظاهري سيارات را نيز مي‌توان با دوربين‌ها يا تلسکوپ‌هاي ساده آماتوري نيز مشاهده کرد، اگر چه هر چه تلسکوپ حرفه‌اي‌تر و بزرگتر باشد، جزييات بيشتر و زيباتري از سيارات را مي‌توان مشاهد كرد.
مرادي تصريح کرد: مثلا در مورد سياره مشتري با يک دوربين دوچشمي و يا يک تلسکوپ کاملا معمولي هم مي‌توان چهار قمر معروف مشتري را که به اقمار گاليله‌اي معروفند رصد کرد، ولي خود سياره مشتري مانند يک کره درخشان ديده مي‌شود که هر چه تلسکوپ بزرگتر و حرفه‌اي تر باشد، جزييات بيشتري از لکه و نوارهاي روي سطح مشتري آشکار خواهد شد و يا مثلا با همين ابزار ساده آماتوري مي‌توان ديد که سياره زهره هم مي‌تواند مانند ماه به صورت هلال باشد و اگر بتوان از تلسکوپ‌هاي آماتوري قوي‌تر استفاده کرد مي‌توان حتي حلقه‌هاي زحل را نيز رصد کرد.
اين منجم به رصد گودال‌هاي ماه که با ابزار رصدي آماتوري هم امکان پذير است، اشاره و بيان کرد: ديدن کوه‌ها و دره‌ها و گودال‌هاي سطح ماه آن هم با اين ابزار ساده بسيار جذاب است.
مرادي با اشاره به موقعيت خاص مشتري در اين شب‌ها افزود: در اين شب‌ها سياره مشتري به لحاظ نجومي در موقعيت خوبي براي رصد قرار دارد. اگر از همان ابتداي اين شب‌ها نظري به شرق آسمان داشته باشيد، بدون شک جرم درخشاني را خواهيد ديد که به زيبايي مي‌رخشد و اين همان سياره مشتري است.
وي خاطرنشان کرد: البته در اين شب‌ها و همزمان با طلوع مشتري در سمت غرب آسمان جرم درخشان ديگري را خواهيد ديد که بر عکس مشتري در حال غروب است و ساعتي پس از غروب خورشيد نيز غروب مي‌کند. اين جرم درخشان سياره زهره است. از طرفي موقعيت خاص سياره مشتري در اين شب‌ها مي‌تواند شاخص خوبي براي يافتن سياره اورانوس که معمولا به سختي رصد مي‌شود، باشد.
مرادي گفت: فقط کافي است دوربين و يا تلسکوپ خود را بر روي سياره مشتري متمرکز کنيد و بعد جهت آن را در حدود يک درجه به سمت شمال مشتري تغيير دهيد تا اين سياره زيباي آبي رنگ را هم رصد کنيد.
وي تصريح کرد: البته رصد اورانوس به دليل فاصله زيادش از زمين به سادگي مقدور نيست و نياز به آسماني تاريک به دور از آلودگي‌هاي نوري و ابزار رصدي قوي‌تر دارد، اگر چه در محيط هاي کاملا تاريک، اين سياره تنها مانند يک ستاره کم سو قابل رصد است. پس کساني که سال‌ها در حسرت رصد اورانوس هستند، مي‌توانند از اين موقعيت خاص براي رصد اين سياره زيبا استفاده کنند.


منبع:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[alirezaghanbari]

تلسکوپ فضایی هابل با رصد مرزهای منظومه شمسی موفق شد 14 جرم آسمانی یخی را در فرا سوی سیاره نپتون کشف کند.به گزارش خبرگزاری مهر، در فراسوی مدار سیاره نپتون قلمرو اجرام آسمانی با عنوان "سیارکها" آغاز می شود. این منطقه دور که در مرزهای منظومه شمسی واقع شده است خاستگاه سنگهای یخی غیرقابل شمارش در اشکال و ابعاد مختلف است که با عنوان "اجرام انتقال نپتونی" (TNO) شناخته می شوند.
یکی از بزرگترین اجرام TNO پلوتون است که زمانی نهمین سیاره منظومه شمسی بود اما امروز در گروه سیاره های کوتوله طبقه بندی می شود.
این منطقه مرزی همچنین مملو از ستاره های دنباله دار است که معروفترین آنها ستاره دنباله دار "هالی" است. بخش اعظم این اجرام که تاکنون حدود هزار نمونه از آنها شناسایی شده بسیار کوچک و بسیار دور از خورشید هستند و بنابراین رصد آنها بسیار دشوار است.
به همین علت ستاره شناسان از تکنیک ویژه برای روشن کردن تاریکی مرزهای منظومه شمسی استفاده می کنند. اکنون این ستاره شناسان با استفاده از این متد که برپایه اطلاعات بایگانی شده توسط تلسکوپ فضایی هابل قرار دارد موفق شدند 14 جرم TNO جدید را کشف کنند.

"سزار فانتس" از دانشگاه آریزونای شمالی در این خصوص توضیح داد: "اجرام انتقال نپتونی بسیار مورد توجهند چون به منزله آجرهای باقی مانده از تشکیل منظومه شمسی هستند. این اجرام سنگی بسیار دور از خورشید حرکت می کنند و همانند نوارهای باریک نور در تصاویر دیده می شوند."
براساس گزارش وورد ساینس، این تیم تحقیقایت نرم افزاری را توسعه دادند که صدها تصویر گرفته شده توسط هابل را برای جستجوی این نوارها تجزیه می کند. سپس کاندیداهای احتمالی برای تائید و یا رد کشف به صورت مرئی مورد آزمایش قرار گرفتند.
بیشتر این اجرام در منطقه ای با عنوان "نوار کویپر" نزدیک به دایره البروج واقع شده اند. دایره البروج خطی از آسمان است که نقشه منظومه شمسی را نشان می دهد.
به همین دلیل این تیم تا فاصله 5 درجه از دایره البروج را برای افزایش احتمال موفقیت جستجو کردند. با این روش 14 جرم را شناسایی کردند که شامل یک سیستم دوتایی (دو TNO که یکی در اطراف دیگری می چرخد) و 12 جرم TNO منفرد دیگر می شوند. نور تمام این اجرام 100 برابر ضعیف تر از نور جرمی است که با چشم مسلح دیده می شود.
این ستاره شناسان محاسبه کردند که این اجرام واقع در مرزهای منظومه شمسی به طور متوسط بین 40 تا 100 کیلومتر قطر دارند.
به گفته این دانشمندان، کوچکترین این اجرام، باقیمانده های برخوردهایی هستند که در 5/4 میلیارد سال گذشته رخ داده اند.


منبع:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[alirezaghanbari]

عضو هیئت علمی علوم و مرکز ستاره شناسی تهران با بیان اینکه تحقیقات در زمینه ستاره های نوترونی از 2002 آغاز شده است، گفت: اطلاعات بشر از ستاره های نوترونی به دلیل آنکه به سادگی دیده نمی شود، اندک است.به گزارش خبرنگار مهر، دکتر حجت الحق حسنی شب گذشته در دومین همایش اخترفیزیک هسته ای در مرکز علوم و ستاره شناسی تهران با تاکید بر اینکه عمر زیادی از شناسایی ستاره های نوترونی نمی گذرد، افزود: این ستاره ها از سال 2002 شناسایی شدند و تاکنون شناخت دقیق از این جرم آسمانی در دست نیست.
وی ستاره ها را جرم هایی دانست که دارای سرچشمه های انرژی هستند و اظهار داشت: ستاره ها گوی های بسیار بزرگی از گازهای بسیار گرم هستند که به واسطه ی نورشان می درخشند این اجرام آسمانی دارای مراحل گوناگون جنینی، کودکی، جوانی و پیری هستند و بالندگی و ازبین رفتن یک ستاره را وابسته به میزان جرم آنها است.

عضو هیئت علمی علوم و مرکز ستاره شناسی تهران یادآور شد: هنگامی که ستاره پر جرمی به شکلِ ابرنواختر منفجر می شود، ممکن است هسته آن سالم باقی بماند که دراین صورت اگر جرم هسته ای بین 4/1 تا 3 برابر جرم خورشیدی باشد، جاذبه آن را فراتر از مرحله کوتوله سفید در هم می فشارد تا اینکه پروتون ها و الکترون ها برای تشکیل نوترون ها به هم فشرده شوند این گونه جسم آسمانی ستاره نوترونی نامیده می شود.

وی با اشاره به تحقیقات دانشمندان خاطر نشان کرد: بسیاری از اخترشناسان بر این باورند که گرانش و فشار بسیار زیاد باعث فشرده شدن پروتون ها و الکترون ها به درون یکدیگر می شوند که خود سبب به وجود آمدن توده های درهم فشرده نوترونی خواهد شد شمار اندکی نیز باور دارند که فشردگی پروتون ها و الکترون ها بسیار بیش از اینها است و این باعث می شود که تنها "کوارک" ها باقی بمانند. این ستاره کوارکی متشکل از کوارک های بالا و پایین و گونه دیگری از کوارک که از بقیه سنگین تر هستند، خواهد بود این کوارک تا کنون در هیچ ماده ای کشف نشده است.

حسینی دانسته های موجود درباره ستاره های نوترونی را بسیار اندک دانست و ادامه داد: در ماه های پایانی سال 2002 یک گروه پژوهشی وابسته به ناسا بررسی هایی را در مورد یک ستاره نوترونی به همراه یک ستاره همدم انجام دادند. این گروه برای بررسی این ستاره دوتایی که در فاصله 30 هزار سال نوری از زمین قرار داشت از یک ماهواره پردازش پرتو X بهره بردند.

وی اضافه کرد: این گروه پس از بررسی های زیاد دریافتند که این ستاره ها باید از نوترون تشکیل شده باشند و در حقیقت برابر الگوهای کوارکی ذره دیگری جز نوترون درآن وجود ندارد. ستاره نوترونی به سبب جرم زیاد و به پیروی از آن گرایش زیاد، مواد ستاره همدم را به سوی خود می گراید.

مشاور ارشد مرکز علوم و ستاره شناسی به تعریف "تپ اختر"ها پرداخت و گفت: ستاره نوترونی با اینکه بسیار داغ است اما به دلیل شعاع کم به سختی و به کمک نشانه ها شناخته می شود ستاره های نوترونی ای که در راستای قطب های مغناطیسی خود موجهای برق مغناطیسی نامرئی و در برخی موارد مرئی گسیل می کنند و با سرعت بسیار به دور محور خود می چرخند، "تپ اختر"نامیده می شوند از زمان کشف نخستین تپ اختر حدود 42 سال می گذرد.

وی تاکید کرد: تپنده ها در سال های جوانی دارای دوره گردش بسیار تند و میدان مغناطیسی بسیار قوی هستند و به مرور زمان دوره گردش آنها کندتر ومیدان مغناطیسی سست تر می شود.

حسینی با تاکید بر اینکه جسم بسیار داغی مانند ستاره نوترونی به سادگی دیده نمی شود، توضیح داد: ستاره های نوترونی کوچک هستند و سطحِ آنها نمی تواند حتی در دمای بالا، انرژی زیادی تابش کنند برای نمونه یک ستاره نوترونی که 10 کیلومتر شعاع دارد و دمای سطحی آن 106درجه ی کلوین است، تنها 15 درصد یک جسم سیاه مانند خورشید را تابش می کند.

وی با اشاره به نحوه کشف ستارهای نوترونی یادآور شد: ستاره شناسان رصد خانه دانشگاه کمبریج متوجه دریافت نشانه هایی از یک چشمه ناشناخته بر روی ابزارهای حساس رصدخانه شدند این نشانه های پرتویی (رادیویی) به طور هماهنگ با فاصله های زمانی یک سوم ثانیه با بسامد (فرکانس) ثابت به این ابزارها می رسید که در ابتدا تصور بر وجود حیات فرازمینی بود اما بعدها ثابت شد که چشمه های فرستنده این امواج پرتویی، ستاره های نوترونی هستند.





منبع:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]