>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[Mr.Lover]

5 شهریور؛ دو ماه در آسمان

این روز را بخاطر بسپارید !

روز 5 شهریور ماه کره مریخ به بالاترین درجه درخشش در آسمان شب خواهد رسید و به اندازه ماه کامل بزرگی با چشم غیر مسلح قابل رویت خواهد بود.

این پدیده در روز 5 شهریور ماه زمانی اتفاق می افتد که کره مریخ به فاصله 34.6 میلیون مایلی خود به زمین می رسد.

حتما در راس ساعت 12:30 نیمه شب آسمان را تماشا کنید .

به نظر خواهد رسید که آسمان دو ماه دارد !!! این امر 1200 سال دیگر دوباره اتفاق خواهد افتاد پس این لحظه را با دوستان خود شریک شوید زیرا هیچکس زنده ای دوباره این اتفاق را نخواهد دید.

تهیه کننده: محسن مرادی
منبع: تبیـــان

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[Babak]

بازگشت کابوس تابستان: وجود دو ماه در آسمان

طی چند سال گذشته با نزدیک شدن به فصل تابستان و ماه شهریور، سر و صداهایی مبنی بر وجود دو ماه درخشان در آسمان شنیده می شود. خبری بی پایه و اساس و دروغین که توجه بسیاری را به خود جلب می کند.
داستان به 7 سال پیش باز می گردد. 27 آگوست 2003 نوید شبی زیبا را برای مردم سراسر کره زمین داشت. سیل عظیمی از رصدگران و مشتاقان خود را آماده ی عکاسی، رصد و ثبت پدیده ای نادر کرده بودند. پدیده ای که پیش از این حدود 60 هزار سال قبل غارنشینان ساکن زمین تجربه کرده بودند.
خبر ازاین قرار بود، نزدیکترین سیاره به زمین (سیاره سرخ فام مریخ) به اوج درخشش و نزدیکترین فاصله مداری ممکن خود به ما می رسد! تمام ماجرا همین بود و فقط مریخ می خواست نسبت به قبل اندک قدری پرنورتر دیده شود. اتفاقی که اگر قرار بود تفاوتش را به اشخاص عادی در دوشب متوالی نشان دهیم، شاید آنقدرها هم متوجه امر نمی شدند.

از همان سالها بود که شایعه ای مبنی بر پدیدار شدن دو ماه نارجی و سفید رنگ درمیان بسیاری پیچید و متاسفانه تعداد کثیری از رسانه های داخلی و خارجی درستی این خبر را اعلام کردند.
با اعلام این خبر در رسانه ها، خبرگزاری ها نیز به میدان آمدند و کاملا ناآگاهانه تیتر خبری روز خود را به این موضوع اختصاص دادند "شب 27 آگوست را از دست ندهید، مریخ به اندازه ماه بزرگ دیده می شود"
دیری نپایید این خبر گریبانگیر کاربران دنیای اینترنت گشت و همه با ارسال نامه های الکترونیکی سعی در باخبر کردن یکدیگر داشتند.
اکنون نیز با نزدیک شدن به هفتمین سالگرد این اتفاق، گویا هنوز خیلی ها نه تنها به اصلاح اطلاعات خود نپرداختند، بلکه در هفت سال گذشته همچنان سیر می کنند و تصور دارند هرسال درشب 27 آگوست (5 شهریور) این اتفاق می افتد و از آن مهمتر این اطلاع نادرست خود را به دیگران انتقال می دهند.
مریخ چهارمین سیاره ی منظومه ی شمسی از دسته سیاراتی است که با دوره تناوبی کوتاه به مقابله (نزدیکترین فاصله) به زمین می رسد. این سیاره در هر دوسال و دو ماه به کمترین فاصله ی مداری و در هر 16 سال یک بار به نزدیکترین مقابله ی مطلوبش به ما می رسد و در این هنگام مانند نقطه ای آتشین و نارنجی رنگ در آسمان شب می درخشد.

آخرین باری که سیاره مریخ (بهرام) به نزدیکی زمین رسید، در 27 آگوست 2003 (6 شهریور 1382) بود که به شکل چشم نوازی در آسمان شب خودنمایی می کرد. این سیاره چندی بعد در کنار ماه بدر (ماه کامل) قرار گرفت و در آن حالت قطر ظاهری ای در حدود 140 برابر کوچکتر از قرص کامل ماه داشت.
اگر شما نیز مایلید این کابوس نجومی را تبدیل به یک رویای حقیقی زیبا کنید، پیشنهاد می کنم درصورتی که برای رصد آسمان از تلسکوپ استفاده می کنید و ابزارتان این قدرت را دارد، این شب ها حتما بهرام را با بزرگنمایی در حدود 150 برابر تجربه کنید، چراکه تنها دراین حالت می توانید آنرا کمی با ماه بدر مقایسه کنید.
جالب است بدانید آنچه در اوایل شهریور ماه (اواخر ماه آگوست) سال جاری رخ خواهد داد، جلوه نمایی پرشکوه سیاره مشتری در کنار ماه است.
به امید آنکه این کابوس به سراغ مشتری نرود و شایعه ای بزرگتر مبنی بر مشاهده 3 ماه در آسمان نشنویم...

منبع
نجوم نیوز : nojumnews.com


برای مطالعه بیشتر از سال های قبل:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ( [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] )
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ( [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] )

[jkhfgf3@yahoo.com]

نیمی از ستاره های جهان تنها هستند

مطالعات اخترشناسان دانشگاه جورجیا بر خلاف تصورات پیشین نشان می دهند بیشتر ستاره های جهان، مانند ستاره زمین تنها هستند و هیچ ستاره همنشینی در کنار آنها حضور ندارد.

به گزارش خبرگزاری مهر، اخترشناسان با توجه به نتایج مطالعات جدیدی اعلام کردند تعداد ستاره های تنها در جهان هستی بسیار بیشتر از تعدادی است که در گذشته اعلام شده بود، ستاره هایی مشابه خورشید زمین که هیچ ستاره ای همنشین آنها نیست.

اخترشناسان دانشگاه جورجیا بر اساس این فرضیه معتقدند حضور چنین ستاره های تنهایی در جهان می تواند احتمال وجود سامانه های خورشیدی که حیات در آنها جاری باشد و یا زمینه آغاز حیات در آنها وجود داشته باشد را افزایش دهد.

مطالعات پیشین نشان داده است بیشتر سامانه های کیهانی که ستاره ای به اندازه خورشید زمین دارند بر خلاف سامانه خورشیدی زمین از دو یا چند ستاره دیگر نیز برخوردارند که در مدار یکدیگر حرکت می کنند.

با این همه اخترشناسان با مطالعه بر روی 454 ستاره شبه خورشیدی دریافتند 56 درصد از این ستاره ها مانند خورشید ستاره هایی تنها هستند و تنها 44 درصد از آنها از ستاره های همنشین برخوردارند.

این یافته ها با نتایج مطالعاتی که در سال 1991 تکمیل شده و نشان می داد بیشتر سامانه های خورشیدی سیستمهای چندگانه ستاره ای هستند، در تضاد است که یکی از دلایل این تضاد می تواند کوچکتر بودن نمونه مورد مطالعه در سال 1991 باشد.

بر اساس گزارش نیوساینتیست، ستاره های تنها می توانند سامانه سیاره ای پایداری به وجود آورند، شرایطی که حیات در آن مجال حضور پیدا خواهد کرد. به گفته اخترشناسان سیاره ها در سامانه های ستاره ای چندگانه نیز امکان شکل گیری خواهند داشت اما شدت نیروی گرانش این ستاره ها می تواند سیاره ها را به سوی ستاره های میزبانشان پرتاب کند.

[Sharim]

03/05/1389

کشف ستاره عظیمی که خورشید در برابرش کوتوله است/

تصویر هیولای کیهانی اخترشناسان اعلام کردند موفق به یافتن ستاره ای جدید شده اند، ستاره ای عظیم که بیشتر به هیولایی کیهانی شباهت دارد و خورشید در برابرش تنها یک جرم کوتوله سرد به نظر می آید. به گزارش مهر، احتمال می رود این ستاره عظیم الجثه با از دست دادن جرمش از زمان تولد تا به حال به جرمی 265 برابر خورشید رسیده باشد زیرا جرم این ستاره در اوایل دوران زندگی در حدود 320 برابر خورشید تخمین زده شده است. این کشف می تواند منجر به بازنویسی قوانین فیزیک ستاره ای شود، قوانینی که بر اساس آنها ستاره هایی با چنین عظمت از ثبات کافی برای ادامه بقا برخوردار نیستند. "ریچارد پارکر" اخترشناس دانشگاه شفیلد در انگلستان می گوید: "ما واقعا متحیر شده ایم زیرا تا کنون جوامع اخترشناسی و نجومی باور داشتند بالاترین حد ابعاد یک ستاره می تواند 150 برابر جرم خورشید باشد. این ستاره عظیم الجثه می تواند تفکر و اندیشه های ما را نسبت به چگونگی تولد و مرگ ستاره ها در میان خوشه های ستاره ای و کهکشانها متحول سازد."

پارکر به همراه همکارانش این ستاره بزرگ را در میان تصاویر تلسکوپ VLT در شیلی یافتند. این ستاره در میان خوشه ای فشرده از ستاره های داغ، جوان و جرمگین یکی از کهکشانهای اطراف کهکشان راه شیری، ابر بزرگ ماژلانی یافته شده است. ستاره R136a1 که با درخششی 10 میلیون برابر خورشید در حال تابیدن به جهان هستی است به اندازه ای عظیم است که سوخت هیدروژنی خود را با سرعتی غیر قابل باور می سوزاند، با چنان سرعتی که با وجود گذشت تنها یک میلیون سال از سن ستاره، این جرم به عنوان جرمی میانسال در نظر گرفته شده است. در مقابل خورشید زمین در حدود پنج میلیارد سال از سنش گذشته و هنوز پنج میلیارد سال دیگر را نیز در مقابل دارد. به گفته اخترشناسان، این شگفتی کیهانی جدید می تواند نشانه ای به نشانه های وجود دسته ای از انفجارهای ابرسهمگین که به ابرنواختران Pair-Instability شهرت دارند، بیافزاید. جرم زرد رنگ جرمی خورشید مانند و جرم آبی تیره رنگ در پس زمینه ستاره جدید را شبیه سازی کرده است معمولا اینگونه انتظار می رود ستاره های بسیار عظیم طی انفجارهای بزرگی که منجر به از هم پاشیدن لایه خارجی ستاره شده و هسته جرمگین آن را در قالب ستاره های نوترونی یا سیاهچاله ها بر جا می گذارد، می میرند. بر اساس گزارش نشنال جئوگرافیک، به گفته پارکر این هیولای کیهانی به اندازه ای بزرگ هست که طی انفجاری عظیم و غیر قابل تصور تمامی وجود خود را نابود کرده و هیچ اثری از خود به جا نگذارد، نشانه ای که با ابرنواخترهای Pair-Instability در ارتباط است.

[nar nia]

اظهارات خواندنی باز آلدرین /
سفر به مریخ تا سال 2040/ روی کره ماه خوابیدم و عبادت کردم!

باز آلدرین دومین انسانی که در 20 جولای 1969 چهل دقیقه بعد از نیل آرمسترانگ قدم بر روی ماه گذاشت در مصاحبه ای خواندنی خاطراتی از سفری که به ماه داشته است را مطرح کرد و گفت: احتمال سفر به مریخ از طریق قمر فوبوس تا سال 2040 وجود دارد.

به گزارش خبرگزاری مهر، باز آلدرین 20 ژانویه 2010 وارد 80 سالگی شد. باوجود این، هنوز تمام اشتیاق و سرزندگی دوران قهرمانی گذشته خود را حفظ کرده است.

این خلبان سابق اتاقک ماهگرد ماموریت آپولو 11 که با آن در 20 جولای 1968 همراه با نیل آرمسترانگ بر روی قمر زمین فرود آمد اکنون پس از گذشت 41 سال از آن روزها و در عصری که به نظر می رسد درباره آینده اکتشافات فضایی سردرگم است ایده های روشنی دارد.

دومین انسانی که قدم بر روی ماه گذاشت مصاحبه ای خواندنی با روزنامه "لاستمپا" انجام داده است که در ادامه می خوانید:


* آیا به نظر شما با لغو برنامه بازگشت انسان به ماه، آمریکا از کشورهایی چون هند و چین عقب می ماند؟

- معتقدم که این درست است که هند و چین در راهی قرار گرفته اند که برای آنها جدید است اما این راه برای ما جدید نیست به طوری که ما اکتشافات اولیه روی ماه را دیگر به پایان رسانده ایم. اگر دوباره به آن بازگردیم، باید این کار را با هدف ایجاد یک پایگاه ثابت انجام دهیم.

* و بعد، موضوع مریخ مطرح است. "مرز جدیدی" که اوباما در آخرین سخنرانی خود درباره اکتشافات فضایی بر آن تاکید کرد. آیا به نظر شما می توان با یک گروه انسانی به آن رسید؟

- فکر می کنم بله؛ البته در سال 2040. اما سفر به مریخ یک ماموریت پیچیده است که نیاز به توسعه پرتاب انواع مختلف فضاپیماها چه از نوع فضاپیماهای باری خودکار برای حمل مواد و چه از نوع فضاپیماهای کوچکتر ویژه سفر انسان نیاز است.

* در کل اعزام به مریخ چگونه خواهد بود؟

- رسیدن مستقیم به مریخ می تواند بسیار پیچیده باشد و بنابراین فکر می کنم بسیار مهم باشد که پیش از رفتن به سیاره سرخ روی "فوبوس" یکی از قمرهای مریخ یک پایگاه ساخته شود و پس از یکسال اقامت در آنجا، فضانوردان می توانند با تضمین حداکثر امنیت به مریخ برسند. همچنین فوبوس می تواند به عنوان یک انبار مواد مورد نیاز مورد استفاده قرار گیرد.

* آیا به ارائه متدهای جدید تامین سوخت نیاز است؟

- این یک مسئله ثانوی است. مسئله اصلی تامین منابع مالی است. سپس توسعه متدی برای رسیدن به آن می تواند مورد ارزیابی قرار گیرد.

* اوباما به کمکهای خصوصی به ناسا اعتقاد بسیاری دارد. نظر شما در این مورد چیست؟

- بله. اما برای اینکه بر روی یک شاتل بین زمین و مدارهای اطراف زمین تمرکز شود. این درحالی است که ناسا به یک اکتشاف واقعی فکر کرده و بنابراین به پروژه های از قبیل سفر به ماه و مریخ و توسعه کاوشگرها می پردازد. در این بین ما ایستگاه فضایی را کامل کرده ایم و تا سال 2020 باید از پتانسیلهای بزرگ آن استفاده کنیم. این درحالی است که از سال آینده دیگر نمی توان با شاتلهای آمریکایی به ایستگاه فضایی رفت. پس چه اتفاقی خواهد افتاد؟ در حقیقت باید کمی به کپسول روسی سایوز اطمینان کنیم.



چپ به راست: باز آلدرین، مایکل کالینز، نیل آرمسترانگ، باراک اوباما

* سال گذشته دنیا چهلمین سالگرد اولین سفر به ماه را جشن گرفت. این حقیقت دارد که با وجود آدرنالین، زمانی که روی ماه بودید خوابیدید؟

- بله. اما یواش یواش.

- و بعد یک آیین عبادی انجام دادید، بله؟

بله. یک آیین مذهبی مربوط به کلیسای پروستان را اجرا کردم اما به احترام سایر مذاهب این کار را خارج از ارتباطات رادیویی انجام دادم.

* خاطره ای که آن را تعریف نکرده اید...

- در راه بازگشت به زمین پس از آنکه از اتمسفر عبور کردیم، ارتباطات رادیویی ما قطع شد و شتاب منفی وزن بدن ما را 5-6 برابر افزایش داد، بالاخره رنگ آبی آسمان را دیدیم و در 7 کیلومتری زمین، بازکردن چترهای نجات را تائید کردیم. پس از فرود، حس کردن رایحه خوش دریا حس بسیار زیبایی بود چرا که پس از 8 روز ماندن در هوای مصنوعی آپولو و حس کردن بوی خاک ماه که چیزی شبیه به بوی خاکستر و زغال بود و به لباسهای فضانوردی ما حمله ور شده بود، عطر آب تائید می کرد که ما واقعا به زمین رسیده ایم و در نقطه درست قرار داریم.

[nar nia]

جمعه شب مشتري همسايه ماه مي‌شود

جمعه شب تا بامداد شنبه، ماه در نزديكي سياره مشتري ديده مي‌شود و فرصت خوبي را فراهم مي‌كند تا با كمك ماه، اين سياره پرنور را به راحتي در آسمان پيدا كنند.



حميدرضا شهشهان منجم آماتور در گفت‌وگو با خبرگزاري فارس با اعلام اين خبر افزود: سياره مشتري در ساعت 22 و 45 دقيقه از افق شرق طلوع خواهد كرد و به تدريج ارتفاع خواهد گرفت.

وي ادامه داد: پس از اينكه به اندازه كافي از افق ارتفاع پيدا كرد، مي توان آن را به راحتي به صورت جرمي پرنور در پايين ماه مشاهده كرد؛ ماه حدود 30 دقيقه پيش از مشتري طلوع كرده است.

شهشهان افزود: جدايي ماه و مشتري از يكديگر حدود 6.5 درجه است. با گذشت زمان، ماه و مشتري بيشتر و بيشتر ارتفاع مي‌گيرند و ديدنشان راحت‌تر مي‌شود.

وي گفت: يك ساعت پيش از طلوع خورشيد، ماه و مشتري تقريباً در حداكثر ارتفاع خود از افق قرار خواهند داشت؛ در اين زمان، ماه نزديك به 60 درجه از افق جنوب - جنوب غربي ارتفاع خواهد داشت و سياره درخشان مشتري در فاصله 6 درجه‌اي سمت چپ و پايين ماه جلب نظر مي‌كند.

به گزارش فارس، مشتري پنجمين سياره منظومه شمسي از نظر نزديكي به خورشيد و بزرگترين اين سيارات به حساب مي‌آيد و يك سوژه جذاب رصدي براي منجمان آماتور است. تا چهار قمر اين سياره حتي با دوربين‌هاي دوچشمي پرقدرت به صورت نقاطي كم نور در اطراف اين سياره قابل مشاهده هستند كه با توجه به گردش آنها به دور مشتري، مي‌توان تغيير مكان آن‌ها را در شب‌هاي مختلف تشخيص داد.

[Sharim]

رئيس انجمن مريخ آمريکا: سفر به مريخ شوخي نيست


رابرت زوبرین رئیس انجمن مریخ آمریکا که یکی از دانشمندان پیشگام در عرصه آماده سازی افکار عمومی در تحقق رویای رسیدن به سیاره سرخ به شمار می رود معتقد است بشر برای فتح فضا به انگیزه های جدیدی نیاز دارد و باید قدم به مریخ بگذارد.
به گزارش مهر، بشر باید بر روی فتح مریخ تمرکز کند. این فتح یک دلیل فرهنگی دارد به طوری که انسان امروز به مقصد و مرز جدیدی نیاز دارد تا بتواند در فضا به اکتشافات جدیدی دست زند.

رابرت زوبرین مردی که از "ورنر فن براون" رویای قدم گذاشتن به روی سیاره سرخ را به میراث برده است در این خصوص توضیح داد: "مریخ سیاره منحصربفردی است که به دلیل گذشته ای که داشته است بیشترین شباهت را به زمین دارد. این در حالی است ما بسیاری از اسرار آن از جمله وجود حیات را فاش نکرده ایم."

رابرت زوبرین بنیانگذار انجمن تحقیقاتی "پیشگامان کیهان نوردی" (Pioneer Astronautics) و رئیس "انجمن مریخ آمریکا" (Mars Society Usa) است. هدف این سازمان متقاعد کردن افکار عمومی، کارشناسان و دولتها به این فکر است که هر چند رویای رسیدن به مریخ بسیار پر هزینه و دشوار است اما تحقق آن امکانپذیر است.

این دانشمند آمریکایی از دهه 90 به شهرت رسیده است. وی در آن زمان مطالعاتی را با نام "مریخ مستقیم" انجام داد و در آن به بررسی امکان اعزام کوتاه مدت یک تیم از فضانوردان به مریخ پرداخت.

رابرت زوبرین در دهه اخیر تلاشهای زیادی را برای تحقق رویای رسیدن بشر به سیاره سرخ انجام داده است. در این راستا روزنامه لاستمپا مصاحبه ای را وی انجام داد که در ادامه می خوانید:


* باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا بسیاری از رویاهای ناسا چه رویاهای مربوط به ماه و چه مریخ را خاموش کرد. به اعتقاد شما آیا این گناهی نابخشودنی است؟

- واضح است که همه چیز به میل سیاسی بستگی دارد. به هر حال اگر امروز برای رفتن به مریخ تصمیم بگیریم می توانیم تا یک دهه آینده با دستگاههای کنونی به آن برسیم. یک راکت با توانایی موشک "زحل 5" که برای پروازهای آپولو مورد استفاده قرار می گرفت کافی خواهد بود. "آرس- 5" که در راه توسعه و ساخت است راکتی از این گروه است. بنابراین یک راکت مثل این و یک کپسول خودکار 45 تنی برای رفتن به مریخ کافی است.

* برای سوخت چه باید کرد؟

- از خود وسیله نقلیه و روی مریخ تولید خواهد شد. این راز پروژه "مریخ مستقیم" است که با کمک آن می توان به مریخ رفت و برگشت. بی شک سوخت این وسیله نقلیه بسیار پیچیده خواهد بود.

* سفر کوتاه مدت به مریخ چقدر طول خواهد کشید و این ماموریت چقدر هزینه خواهد داشت؟

- با محاسبه زمان پنجره های پرتاب، یعنی لحظه ای که در روی زمین، فضاپیما در موقعیت پرتاب قرار می گیرد، سفر رفت می تواند 6 تا 7 ماه به طول انجامد. در حالی که برای ماندن روی سیاره سرخ نیاز به ارزیابی دو گزینه داریم: گزینه ماندن برای چند هفته و گزینه ماندن برای یکسال و نیم. البته این دو گزینه می توانند به روشهای مختلفی ارائه شوند و بنابراین برای برنامه ریزی آنها به تدارکات متفاوتی نیاز است. ما هزینه 60 میلیارد دلار را برای اولین ماموریت و 20 میلیارد دلار را برای ماموریتهای بعدی پیش بینی کرده ایم.


رابرت زوبرین- سمت چپ- برنامه شبیه سازی ایستگاه تحقیقاتی بیابان مریخ

* چه نوع موتوری باید استفاده شود؟ موتورهای کنونی یا به یک موتور جدید نیاز است؟

- همین موتورهای شیمیایی که امروز از آنها استفاده می شوند کافی هستند اما باید بازده آنها را افزایش داد. ساخت یک موتور هسته ای به زمان بسیار زیادی نیاز دارد، اما روی کپسول رفت می توان یک راکتور کوچک هسته ای نصب کرد که نزدیک به مخزن هیدروژن باشد. به این ترتیب با استفاده از اتمسفر مریخ می توان متان و اکسیژن مایع به دست آورد و سوخت فضاپیما را برای برگشت تامین کرد."

* با تصور برنامه ریزی برای انجام یک سفر کوتاه مدت، چه مشکلاتی هنوز بدون راه حل باقی مانده اند و به خصوص چه خطراتی می توانند وجود داشته باشد؟

- عزیمت به مریخ ظرف یک دهه آینده نسبت به اولین ماموریت آپولو به روی ماه خطرات کمتری خواهد داشت. در زمان اولین ماموریت آپولو فناوریها قادر نبودند سطح امنیت را تضمین کنند. به طور حتم سفر به مریخ شوخی نیست اما معتقدم که ما در شرایطی ایمن این سفر را انجام خواهیم داد. مشکلاتی که باید حل شوند می توانند مربوط به مقاومت فضاپیمای با سرنشین باشد. به طوری که وقتی این فضاپیما می خواهد از مناطقی از فضا که پرتوهای شدیدی دارند عبور کند بتواند به سلامت بگذرد.

* بسیاری از متخصصان معتقدند که مشکلات بسیار وسیعتر و بیشتر از این است؟

- زمانی که کریستوف کلمب به آمریکا سفر کرد این سفر را با ابزارهای زمان خود و به سختی انجام داد. می توانست منتظر بماند تا نسلهای بعدی به این ماجراجویی دست زنند چون دیر یا زود بالاخره کسی باید موفق می شد آمریکا را کشف کند اما تنها کلمب به یک نماد تبدیل شد. این همان روحیه ای است که ما برای فتح فضا به آن نیاز داریم.

* نظر شما درباره ایده استفاده از ماه به عنوان یک سکوی پرتاب برای رسیدن مریخ چیست؟

- من از بازگشت به ماه بسیار خرسند خواهم شد اما استفاده از آن برای رسیدن به مریخ مناسب نیست.

[joe_satriani]

صخره هایی در مریخ که ممکن است محل "دفن آثار حیات" باشد
محققان صخره هایی را در مریخ شناسایی کرده اند که به گفته آنها می تواند حاوی بقایای فسیلی آثار حیات در دوران اولیه این سیاره باشد.

تیم محققان این کشف را در صخره های کهن "نیلی فوسا" انجام داد.

تحقیقات آنها فاش کرد که این محل بر روی تاریک مریخ درست مانند منطقه ای در استرالیاست که بعضی از قدیمی ترین شواهد حیات در زمین در آن دفن شده و به صورت مواد معدنی حفظ شده است.آنها یافته های خود را در نشریه "نامه های علوم زمین و سیارات" منتشر کرده اند.

این تیم تحت سرپرستی یکی از دانشمندان "موسسه جستجو برای موجودات هوشمند فرازمینی" (ستی) در کالیفرنیا معتقد است که همان فرآیندهای "هیدروترمال" که باعث حفظ آثار حیات در زمین شد ممکن است در "نیلی فوسا" در مریخ هم روی داده باشد.صخره های این ناحیه تا چهار میلیارد سال قدمت دارند، که بدان معنی است که طی سه چهارم عمر مریخ آنجا بوده اند.

زمانی که دانشمندان در سال 2008 برای اولین بار موفق به کشف کربنات در این صخره ها در مریخ شدند باعث هیجان محققان مریخ شد.دانشمندان از دیرباز در پی کربنات در مریخ بودند چرا که آن را شاهد قطعی از قابل سکونت بودن این سیاره می دانند و اینکه می تواند نشانه وجود حیات در آن در گذشته باشد.کربنات همان ماده ای است که موجودات زنده پس از مرگ به آن تبدیل می شوند به خصوص اگر دفن شوند. برای مثال صخره های سفید دوور به این دلیل سفید هستند که حاوی سنگ آهک یا همان کربنات کلسیم هستند.

این مواد معدنی از بقایای فسیلی صدف ها و استخوان ها می آیند و راهی برای تحقیق درباره آثار کهن حیات که در مراحل اولیه زمین وجود داشتند فراهم می کنند.دانشمندان در تحقیقات تازه شناسایی کربنات در مریخ را یک گام جلوتر برده اند.ادریان براون از موسسه ستی و سرپرست تحقیقات، برای مطالعه این صخره ها در "نیلی فوسا" در نور فروسرخ، از ابزاری در مدارگرد تجسسی مریخ ناسا به نام "کریسم" (Crism) استفاده کرد.دانشمندان سپس دقیقا از همین تکنیک برای مطالعه صخره های "پیلبارا" در شمال غربی استرالیا استفاده کردند.این مطالعات نشان داد که صخره های نیلی فوسا شباهت خیلی زیادی - از نظر موادی معدنی که حاوی آنها هستند - به صخره های پیلبارا دارند.و دکتر براون و همکارانش معتقدند که این نشان می دهد که ممکن است بقایای آثار قدیمی حیات در مریخ در آنجا مدفون باشد.

منبع : BBC کد : N-1385

[nar nia]

پنجمين ماهواره جي‌پي‌اس چين به فضا رفت

خبرگزاري فارس: پنجمين ماهواره سيستم موقعيت‌سنج چين در مدار زمين قرار رفت.


به گزارش خبرگزاري فارس، چين در ساعت 5:30 بامداد امروز (به وقت محلي) پنجمين ماهواره سيستم موقعيت‌سنج كشورش را به فضا پرتاب كرد.

اين ماهواره به همراه موشك بالابرنده «Long March 3I» كه صد و بيست و ششمين پرتاب خود را انجام مي‌داد، به فضا رفت.

اين ماهواره به 4 ماهواره ديگر چين كه در مدار زمين قرار دارند، پيوست و بر طبق اعلام مقامات چين تعداد ماهواره‌هاي سيستم موقعيت‌سنج اين كشور بايد به 35 عدد برسد.

چين قصد دارد سيستم موقعيت‌سنج (جي‌پي‌اس) مستقل داشته باشد تا وابستگي خود قطع كند.

[joe_satriani]

خبر 100 میلیون سیاره قابل سکونت در کهکشان دروغ بود ؟!


در کنفرانس تدگلوبال 2010، اخترشناسی با انتشار آماری عجیب که قرار بود محرمانه باقی بماند، مدعی شد 100 میلیون سیاره قابل سکونت در کهکشان ما وجود دارد. اما این خبر با واکنش منفی و گسترده دانشمندان روبرو شده است.


محمود حاج‌زمان

تلسکوپ فضایی کپلر که در سال 2009 / 1388 به فضا فرستاده شد، به شدت مشغول تلاش برای یافتن سیاراتی است که به دور ستاره مادر خود در حال گردش هستند. اما پیشرفت‌های انجام شده در در همین زمان اندک نیز بسیار سریع است. مدت کمی پس از قرار گرفتن تلسکوپ در مدار، گروه تحقیقاتی اطلاعات کلی مربوط به 5 سیاره تایید شده را منتشر کرد. همچنین اعلام شد که این گروه توانسته است 706 ستاره دیگر را که به نظر می‌رسد سیاره‌ای به دور آنها در حال چرخش است، پیدا کند.

به گزارش نیوساینتیست، ناسا به گروه تحقیاتی کپلر اجازه داد که اطلاعات مربوط به 400 مورد از این ستاره‌ها را که شامل پرنورترین و ساده‌ترین ستارگان برای مطالعه بود، تا فوریه 2011 / بهمن 1389 برای عموم منتشر نکند. این پنهان‌کاری باعث ناامیدی تعداد زیادی از ستاره‌شناسان و البته برافروخته شدن آتش اشتیاق آنان برای کشف سیارات بیشتر، به خصوص سیارات زمین‌مانند شد.

اما به نظر می‌رسد که اطلاعات به بیرون درز کرده باشد. دیمیتار ساسلوف از اعضای گروه تحقیقاتی جستجوی ستارگان تلسکوپ فضایی کپلر، در 16 جولای امسال (دو هفته پیش) در کنفرانس جهانیTED در آکسفورد شرکت کرد و در سخنرانی خود در این کنفرانس، نموداری را ارائه کرد که نشان می‌داد تلسکوپ کپلر 140 نامزد برای سیارات زمین‌مانند یافته که قطر آنها کمتر از دو برابر قطر زمین است.

چنین عددی گیج‌کننده به نظر می‌رسید، زیرا با نتایج رسمی منتشر شده مربوط به 306 ستاره در ماه ژوئن / خردادماه که تعداد این سیارات را تنها 38 سیاره اعلام می‌کرد، همخوانی نداشت.

این خبر به سرعت از سوی رسانه‌های جهان به عنوان یک کشف جدید و البته یک رسوایی منتشر شد. ریچارد کر از مجله ساینس، ارائه ساسلوف را یک رخنه اطلاعاتی می‌نامد. وی می‌گوید: «سخنرانی وی کاملا زننده بود، زیرا عمدتا بر مبنای یافته‌هایی بنا نهاده شده بود که اعضای گروه تحقیقاتی کپلر تصمیم گرفته‌اند به منظور بررسی‌های بیشتر، آنها را تا فوریه / بهمن آینده تنها برای خود نگه دارند.»

با این وجود، ساسلوف این مساله را رد می‌کند. وی می‌گوید در نمودار وی از همان اطلاعاتی استفاده شده که در اطلاعیه قبلی گروه منتشر شده بود. وی تنها این اطلاعات را بر اساس سیارات احتمالی که قطر آنها حداکثر 2.9 برابر زمین است، مجددا دسته‌بندی کرده است. اما نوشته‌های نمودار وی، قربانی رعایت فونت استاندارد کنفرانس شده و عدد 9 موجود در ضریب به جای گرد شدن به سمت بالا، از نمودار حذف شده است. وی می‌گوید: «نمودار ارائه شده قطعا اشتباه داشته است.»

زمین‌مانند یا ‌هم‌اندازه زمین؟
نامزدهای بزرگ‌تر سیارات در کنار نامزدهای کوچک‌تر ذکر می‌شود تا منعکس کننده این مطلب باشند که این سیارات، همگی اجسامی صخره‌ای هستند که می‌توانند برای اقامت آینده بشر مورد استفاده قرار گیرند. اما هنوز سیاره‌ای یافت نشده که در کمربند سبز قابل سکونت اطراف ستاره خود قرار داشته باشد. هیچ کدام از سیارات کوچک کشف شده‌ای که تاکنون گزارش شده‌اند و تنها بر اساس تحلیل یافته‌های 43 روز اول فعالیت تلسکوپ کپلر یافت شده‌اند، در فاصله مناسبی از ستاره مادر خود برای سکونت قرار ندارند. بنابراین هیچ کدام از 140 جسم یا همان سیارات زمین‌مانند که در سخنرانی ساسلوف به آنها اشاره شده است، مکان خوشایندی برای یک مسافرت تفریحی و گذراندن تعطیلات آخر هفته به شمار نمی‌روند!

ساسلوف در وبلاگ خود در سایت ناسا نوشته است: «همین عبارت زمین‌مانند است که باعث سردرگمی افراد شده است. برای برخی از دانشمندان همچون من که سیارات داخلی را مطالعه می‌کنند، عبارت زمین‌مانند یک مختصرنویسی ساده از هر توده‌ای است که شبیه زمین باشد. اما اغلب مردم گمان می‌کنند که عبارت زمین‌مانند به این معنا است که سیاره دارای اتمسفر، آب مایع و درجه حرارت مناسبی برای حیات است. به عبارت دیگر، واژه زمین‌مانند اغلب مترادف واژه قابل سکونت به کار برده می‌شود. بنابراین عبارات زمین‌مانند و اندازه زمین کاملا مشابه یکدیگر نیستند. به عنوان مثال، سیاره ناهید یک سیاره هم اندازه زمین است، اما دمای سطح آن به حدی بالا است که سرب را ذوب می‌کند.»

شاید ما هنوز موفق به کشف سیارات مورد نظر خود نشده باشیم، اما ستاره‌شناسان انتظار دارند که تعدادی سیاره را که مشخصاتی مشابه زمین داشته باشند، پیدا کنند. جستجوی تغییرات متناوب در طیف نور ستارگان که می‌تواند حرکت وجود یک سیاره را در نزدیکی آنها آشکار کند، مشخص کرده که سیاراتی با ابعاد تنها چند برابر زمین، معمولا خیلی نزدیک به سیاره مادری خود گردش می‌کنند؛ در نتیجه دمای سطح آن‌ها بسیار بالاتر از آنی خواهد بود که موجودات زنده بتوانند آن را تحمل کنند.

گرگ لاگلین از دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: «از آن‌جایی‌که ما سیارات زیادی را در مدارهای نزدیک به ستارگان یافته‌ایم، انتظار داریم که بتوانیم سیارات زیادی را نیز در مدارهای دورتر کشف کنیم. این مطلب که سیارات زمین‌مانند در ناحیه قابل سکونت اطراف ستارگان نادر باشند، خیلی شگفت‌آور خواهد بود.»


منبع : khabaronline.ir
کد : N-1388