مشاعره

[magmagf]

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
قضای آسمانست این و دیگرگون نخواهد شد

[sise]

درست اول اين نوبهار عاشق شد

دلم ميان همين گيرو دار عاشق شد

زني که صاعقه وار آمد و ببادم داد

به يک اشاره دلش بيقرار عاشق شد

به شوق لحظه ديدار اشک مي ريزم

دوباره ساعت شماته دار عاشق شد

ببين هماره دو چشمش ز اشک لبريز است

ستار و تار و ترانه و يار عاشق شد

[•*´• pegah •´*•]

دويديم و دويديم
سيبا رسيده بودن
سه فصل آزگار بود
همه دويده بودن
دويديم و دويديم
تا رسيديم به ديوار
اون ور ديوارم باز
خورديم به خط تکرار
دويديم و دويديم
‏ قصه زندگی بود‏
که واسه اون دويدن
فقط ديوونگی بود

[sise]

در این زمانه که خود را شناختن سخت است

قبول کن دل بیچاره ام ، که می گوید

که پشت پا به زمین و زمان زدن سخت است

برای پیچک احساس بی خزان سهیل

همیشه گشتن و هرگز نیافتن سخت است

عزیز من« همه جا آسمان همین رنگ است»

بیا اگر چه برای تو آمدن سخت است

[•*´• pegah •´*•]

تا كه ز رنگ رخت يافت دل من نشان
روي من از خون دل رنگ و نشان در گرفت

[sise]

تو ای کسی که هيچگاه
نيامدی به وعده گاه
هنوز هم سه شنبه ها
به وقت مرگ آفتاب
کنار نرده های باغ
من انتظار می کشم ...

[•*´• pegah •´*•]

من با سمند سركش و جادويي شراب
تا بيكران عالم پندار رفته ام
تا دشت پر ستاره انديشه هاي ژرف
تا مرز ناشناخته مرگ و زندگي
تا كوچه باغ خاطره هاي گريز پا
تا شهر يادها
ديگر شرابم جز تا كنار بستر خوابم نمي برد

[sise]

دوست گر با ما بسازد دولتی باشد عظیم
ور نسازد می‌بباید ساختن با خوی دوست

گر قبولم می‌کند مملوک خود می‌پرورد
ور براند پنجه نتوان کرد با بازوی دوست

[mohammad99]

توي دستات دستاي منو مي گيري

به خيالم که در اين عهد جواني

لحظه اي رو بي وجودم نمي موني

چه خيال پوچ و فکر محالي

همه قصه همه رويا همه واهي

دنبال يه روزنه يه روشنايي

گشتم ونديدم اما جز سياهي

چه دل شهر فرنگي داشتي تو

مرحبا به اين همه عشق و وفا

چه دل زبر و زرنگي داشتي تو


من میریم میایم

[sise]

وقتی نيستی
می‌خواهم بدانم چی پوشيده‌ای
و هزار چيز ديگر

تو بگو
چطور به خودم و خدا
کلافه بپیچم
تا بيایی؟

خنده‌های تو
کودکی‌ام را به من می‌بخشد
و آغوش تو
آرامشی بهشتی
و دست‌های تو
اعتمادی که به انسان دارم
...
چقدر از نداشتنت می‌ترسم ...