>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[Your Friend]

دانشمندان امريکايي اعلام کردند موفق به رديابي سيگنال هايي شده اند که مي تواند حضور ماده تاريک را نمايان سازد. به گزارش مهر گروهي از دانشمندان در آزمايشگاه شتابگر ملي فرمي روز 17 دسامبر 2009 اعلام کردند موفق به رديابي دو پديده شده اند که از خصوصياتي مشابه با آنچه فيزيکدانان از آن به عنوان ويژگي هاي سازنده ماده تاريک ياد مي کنند، برخوردار هستند. چندين دانشگاه امريکايي و موسسه در انجام آزمايش تحقيقات برودتي ماده تاريک يا CDMS (آزمايشي که به منظور رديابي ذرات ماده تاريک طراحي و اجرا شد) شرکت داشتند. اين آزمايش ها در آزمايشگاهي در زيرزمين در معدني متروکه در مينه سوتاي شمالي صورت گرفته است. مشاهدات فضايي در گذشته باعث شده بود دانشمندان باور کنند که بيشترين ماده فراگيرنده در جهان ماده تاريک است که نه نور از خود ساطع مي کند و نه آن را جذب مي کند؛ ويژگي که ساختار گرانشي را براي ماده معمولي به منظور ساختن کهکشان ها به وجود مي آورد.
www.popsci.com

[Babak]

شبیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترین سیاره به زمین کشف شد

طی روزهای گذشته،‌ خبرگزاری‌های مختلف‌ خبر از مشاهده سیاره‌ای می‌دهند که به نظر می‌رسد شبیه‌ترین سیاره به زمین است که تاکنون شناخته شده...
کشف یک سیاره مشابه زمین،‌ که احتمالا از آب و سنگ تشکیل شده و اتمسفر دارد، ‌امیدهایی تازه برای یافتن حیات در کهکشان پدید آورده است. حجم این سیاره 19 برابر زمین است، اما تنها 6.5 بار از زمین سنگینتر است
بهنوش خرم‌روز: طی روزهای گذشته،‌ خبرگزاری‌های مختلف‌ خبر از مشاهده سیاره‌ای می‌دهند که به نظر می‌رسد شبیه‌ترین سیاره به زمین است که تاکنون شناخته شده است. این مسئله،‌ باعث شده که این سیاره به اولین گزینه لیست سیاره‌های قابل حیات تبدیل شود.
به گزارش پاپ‌ساینس، این سیاره اولین ابرزمینی است که اتمسفر دارد و احتمال بالایی وجود دارد که روی سطح آن آب نیز وجود داشته باشد. ابرزمین‌،‌ به سیاره‌هایی گفته می‌شود که از زمین بزرگ‌تر و از سیاره‌های گازی کوچک‌ترند. این ابرزمین، ‌در مقایسه با سایر سیاره‌هایی که در یک منظومه شمسی واقع شده‌اند،‌ بسیار به زمین شبیه‌تر است. جالب این‌جاست که ستاره‌شناسان این سیاره را با یک تلسکوپ کاملا معمولی و آماتوری پیدا کرده‌اند که در هر خانه ای ممکن است پیدا شود.
این سیاره تازه، به دور یک ستاره کوتوله قرمز می‌گردد و در فاصله 40 سال نوری از زمین، فقط زمانی از روی زمین قابل رویت است که هنگام چرخش به دور ستاره از مقابل این ستاره قرمز عبور کند. ستاره‌شناسان توانستند اندازه و جرم این سیاره را اندازه‌گیری کنند و حتی امیدوارند که مواد شیمیایی سازنده اتمسفر آن را از روی نور بازتاب شده از سیاره و به کمک تلسکوپ فضایی هابل شناسایی کنند.
دانشمندان اغلب،‌ ابرزمین‌ها را به طور غیرمستقیم،‌ از روی تاثیری که بر ستاره‌های منظومه خود دارند پیدا می‌کنند. اما حالا این سیاره جدید،‌ که GJ 1214b نامیده شده،‌ در کنار [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (ابرزمینی دیگری که چندی پیش به طریقی مشابه کشف شد)، تنها دو ابرزمینی هستند که مستقیما هنگام چرخش دور ستاره خودشان دیده شده‌اند و بدین ترتیب برای ستاره‌شناسان شرایط استثنایی پدید آوردند که به بررسی آن‌ها بپردازند.

یکی از دلایلی که این دو سیاره متفاوتند این است که،‌ چنین شرایطی زمانی اتفاق می‌افتد که سیاره مدار بزرگی داشته باشد تا هنگام دیدن ستاره،‌ باعث نوعی گرفت سیاره‌ای بسیار نادر بشود. ستاره‌های مانند خورشید خیلی پرنورند و زمانی که با تلسکوپ به آن‌ها نگاه می‌شود، نور زیاد آن‌ها نمی‌گذارد که تلسکوپ، سیاره‌ای را که از جلوی آن‌ها عبور می‌کند ببیند،‌ به همین دلیل ستاره‌شناسان به ابزار فضایی مانند تلسکوپ فضایی کپلر ناسا متوصل می‌شوند.
به گزارش نیوساینتیست،‌ این سیاره از نظر حجمی نوزده برابر زمین است در حالی که تنها 6.6 برابر زمین جرم دارد. چنین جرمی می‌تواند غالبا از آب،‌ احتمالا به حالت مایع،‌ تشکیل شده باشد و قدری هم مواد سنگی در هسته‌اش داشته باشد. با این حال،‌ به گزارش نیچر،‌ این سیاره به نسبت به ستاره خود نزدیک است و این باعث می‌شود برای داشتن حیات، ‌حداقل به صورتی که ما می‌شناسیم، ‌خیلی داغ باشد.
از طرفی،‌ مدل‌های تئوریک نشان می‌دهند که چنین سیاره‌ای می‌تواند خیلی دورتر از ستاره‌اش تشکیل شده باشد و دمای کم آن فاصله،‌ باعث ترکیبی از سنگ و یخ روی آن ‌شود،‌ مانند قمر مشتری،‌ گانیمد. اما با انتقال آن به مدارهای نزدیک‌تر به ستاره، ‌تبدیل به یک دنیای آبی دارای اتمسفر می‌شود. یک احتمال دیگر این است که چنین سیاره‌ای، ‌یک سیاره کوچک صخره‌ای دارای اتمسفر حجیم بوده و بعد بر اثر فعالیت‌های آتشفشانی بر حجمش افزوده شده است.
با همه این نظریه‌ها،‌ هنوز به نظر می‌رسد یافتن این سیاره، ‌از گام‌های نخست در یافتن سیاره‌های قابل حیات باشد. با این که این سیاره، به دلیل این که به نظر می‌رسد گرمای کمی از ستاره‌اش،‌ علیرغم فاصله کم می‌گیرد،‌ همچنان مرکز توجه برای پیدا کردن حیات قرار گرفته، ‌اما باز به اعتقاد بسیاری از ستاره‌شناسان،‌ عوامل دیگری مانند فشار اتمسفری بالا، ‌مانع از زندگی از نوعی که می‌شناسیم بر روی این سیاره می‌شود.
در مجموع،‌ این کشف، با وجود همه نظریات حتی متناقضی که وجود دارد، ‌علاوه بر این که دانشمندان را بر آن داشته که به بررسی این ابرزمین بپردازند، راهی تازه برای یافتن سیاره‌های قابل حیات دیگر و به نوعی امیدی تازه در این راه پدید آورده است.


منبع
nojumnews.com

[Your Friend]

ستاره شناسان ايتاليايي موفق شدند سيگنال هاي نوري مربوط به يکي از مهم ترين لامپ هاي پرتوهاي گاما را که هرگز ثبت نشده بود را رصد کرده و سال نجوم را گرامي دارند. به گزارش مهر محققان ايتاليايي با کمک تلسکوپ ملي گاليله در جزاير قناري توانستند اولين علائم نوري مربوط به اين لامپ گامايي را که تاکنون هرگز ثبت نشده بود با رقم 1/8 در مقياس تغيير مکان سرخ رصد کنند. اين جرم آسماني در ابتداي شکل گيري جهان و زماني که تنها 600 ميليون سال از واقعه «انفجار بزرگ» مي گذشته، منفجر شده است. اين لامپ گامايي در فاصله بيش از 13 ميليارد سال نوري از زمين قرار دارد و دورترين جرم آسماني است که تاکنون رصد شده است. به گفته اين ستاره شناسان با اين کشف مهم، تلسکوپ ملي گاليله به بهترين شکل توانست چهارصدمين سال اولين رصدهاي آسمان را جشن بگيرد. در سال 1609 گاليله منجم ايتاليايي با اختراع اولين تلسکوپ نوري مدرن دنيا موفق شد آسمان را رصد کند. به همين مناسبت سال 2009 به عنوان سال نجوم معرفي شده است.
منبع: Space

[Your Friend]

سفرهاي فضايي و اکتشافات در سياره هاي ديگر و دور از سطح زمين، تنها در زمينه علوم فضايي و کيهاني پيشرفت به شمار نمي رود بلکه آثار جانبي کاملاً محسوسي روي زندگي انسان ها دارد که به تدريج و با گذشت زمان خود را نمايان مي سازد. به گزارش مهر، سازمان هاي قدرتمند فضايي از جمله ناسا در راستاي توليد تجهيزات مورد نياز فضاپيماها و فضانوردان خود، به ابداع و توليد تجهيزاتي دست زده اند که در ابتدا در انحصار فضانوردان قرار داشت اما به تدريج موارد استفاده از اين تجهيزات در زندگي روزمره بشر مشاهده شده و اين ابداعات به آرامي جايگاه خود را در ميان انسان ها باز کرده اند.

بستني هاي خشک، چوب هاي ترکيبي گلف و لباس هاي شناي مافوق سريع تنها نمونه هايي محدود از توليدات سازمان هاي فضايي هستند که ابتدا به منظور اکتشافات فضايي توليد شده و سپس به زندگي انسان ها راه يافته اند. در ادامه چند نمونه از اين ابداعات مورد بررسي قرار خواهد گرفت.

هواپيماهاي بدون موتور معلق

در اواخر دهه 1940 «فرانسيس روگالو» يکي از کارمندان پيشين سازمان ناسا آزمايش روي لايه هاي آيروديناميکي را آغاز کرد تا از آنها در توليد هواپيماهاي ارزان قيمت استفاده کند. سازمان ناسا تصميم داشت از اين ابزار با بال هاي قابل انعطاف به عنوان جايگزين چتر نجات براي ماموريت هاي مداري زمين استفاده کند. اين ابداع تحت آزمايش هاي شديد قرار گرفته و اسکلت بندي آن بهبود پيدا کرد. مخترع استراليايي «جان ديکنسون» با استفاده از يافته هاي تکنيکي اين ابزار ناسا و با مشارکت در فناوري «روگالو» طرحي جديد را ارائه کرد که به عنوان اولين هواپيماي بدون موتور يا گلايدر در جهان شهرت يافته است.

عينک هاي ضدبخار اسکي

ورزشکاراني که به ورزش اسکي علاقه مندند، مي توانند به خاطر داشتن ميدان ديدي بدون بخارگرفتگي از تحقيقات فضايي تشکر کنند. به منظور جلوگيري از غبارآلودگي و بخارگرفتگي شيشه هاي پنجره ها در فضاپيما هنگام پرتاب، ناسا نوعي پوشش ضدبخار ابداع کرد که از مواد پاک کننده مايع، آب يونيزه شده و اکسيژن تشکيل شده است. پس از استفاده از اين لايه در عينک هاي آفتابي، غواصي و شيشه هاي اتومبيل، روغن ضدآتش نيز به مواد سازنده آن افزوده شده است.

ساعت هاي کريستالي کوارتز

سازمان ناسا شرکتي به نام شرکت General Time را براي توليد کريستال هاي کوارتزي که زمان دقيق را طي ماموريت هاي آپولو براي آژانس فضايي حفظ کند، استخدام کرد. اين کريستال ها اکنون در توليد انواع ساعت ها از جمله ساعت هاي مچي که تعداد زيادي از مردم جهان از آن استفاده مي کنند، به کار رفته است.

چوب هاي ترکيبي گلف

پس از اينکه آژانس فضايي امريکا استفاده از مواد ترکيبي را در ساخت فضاپيماهاي خود آغاز کرد، شرکتي به نام Babcock & Wilcox از اين فناوري ناسا جهت توليد چوب هاي سبک وزن براي بازي گلف استفاده کرد که مي توانست توپ هاي مخصوص گلف را به فاصله يي دورتر ارسال کند.

غذاهاي خشک و منجمد

به منظور توليد غذاهاي مناسب تر فضايي، ناسا در دهه هاي 1960 و 1970 آزمايش روي غذاهاي خشک و منجمد را با کشيدن آب غذاها در حرارت بسيار پايين آغاز کرد. شرکت هايي از قبيل API از اين فناوري براي توليد غذاهاي فوري مانند بستني هاي خشک و توت فرنگي هاي خشک و منجمد استفاده کردند.

فوم هاي حافظه دار

اين بافت هاي اسفنجي در سال 1966 به منظور افزايش ميزان جذب ضربه در صندلي هاي مخصوص فضاپيماها ابداع شد. اين ماده که در آن زمان به فوم هاي کند و اکنون به فوم هاي حافظه دار يا هوشمند شهرت يافته اند، در حال حاضر در توليد انواع تشک ها، بالش ها، کلاهخودها، لايه هاي محافظ بدن و کفش هاي راحتي مورد استفاده گسترده يي قرار مي گيرند.

کفش هاي ورزشي

چکمه هايي که ناسا براي راه رفتن روي کره ماه براي ماموريت آپولو 11 ابداع کرد، به گونه يي طراحي شده بودند تا بتوانند ضربات را جذب کرده و از کنترل و ثبات بالايي برخوردار باشند. فناوري انرژي مارپيچ که در توليد اين کفش هاي عجيب استفاده شده بود، پس از اتمام ماموريت ها با مشارکت شرکتي به نام KangaROOS به کفش هاي مخصوص دويدن و کفش هاي ورزشکاران حرفه يي تبديل شد.

LZRلباس شناي

در سال 2004 در پي تلاش شرکتي براي توليد لباس هاي شناي پرسرعت، مهندسان ناسا که بهره وري در پرواز و کاهش ميزان کشش سطحي از موارد مورد توجه آنها است، دريافتند مي توان با ذوب کردن قطعات مختلف لباس شنا در يکديگر ميزان کشش را روي لباس کاهش داد.حدود 100 نوع ماده براي توليد لباس مناسب مورد آزمايش قرار گرفتند تا در نهايت لباس شناي فوق سريع LZR توليد شد. اين لباس در رقابت هاي المپيک توسط شناگر امريکايي، «مايکل فلپس» مورد استفاده قرار گرفت و هشت مدال طلا به همراه قهرماني المپيک جهان را براي وي به ارمغان آورد.

جي پي اس

مشهورترين و کاربردي ترين محصول اکتشافات فضايي بدون شک سيستم موقعيت ياب جهاني يا جي پي اس است. شبکه جهاني ماهواره يي و گيرنده هاي جي پي اس ناسا در ابتدا به منظور بررسي تغييرات در سطح زمين مورد استفاده قرار گرفت و در نهايت با همکاري شرکت هاي تجاري به صورت سيستمي براي استفاده از نقشه ها، يافتن مسير جاده ها، شهرها و جاده هاي دسترسي مورد استفاده قرار مي گيرد. اين سيستم در ميان ديگر دستاوردهاي ناسا در رتبه بندي آنلايني در سال جاري رتبه اول را به خود اختصاص داده است.

www.popsci.com

[Your Friend]

شرکت خصوصي ويرجين آتلانتيک از اولين فضاپيماي مسافربري تجاري خود پرده برداري کرد؛ يک کشتي فضايي مجلل و سياه و سفيد که نشان دهنده يک ريسک گرانقيمت براي ايجاد صنعت گردشگري فضايي تجاري است. کمپاني ويرجين اميدوار است سفينه جديد به اندازه يک ميني ون موسوم به «کشتي فضايي ²» بتواند ظرف دو تا سه سال آينده سفر فضايي توريست ها در شرايط بي وزني را آغاز کند. اين دستگاه پرنده طي 18 ماه آينده تحت آزمايش قرار خواهد گرفت و پس از آن اجازه خواهد يافت با فروش بليت افراد را در سفرهاي کوتاه به نقطه يي بالاتر از جو زمين ببرد. ريچارد برانسون ميلياردر و موسس شرکت هوايي ويرجين آتلانتيک که هدايت «گروه ويرجين» را بر عهده دارد، قصد دارد اولين پروازها را از ايالت نيومکزيکو انجام دهد و پس از آن پرواز را از ساير نقاط جهان انجام خواهد داد. وي پيش از پرده برداري رسمي به خبرنگاران گفت؛ «ما مي خواهيم اين برنامه يک شروع کاملاً تازه در عصر تجاري مسافرت فضايي باشد.» اين پروژه که با بودجه 450 ميليون دلاري اجرا شده، شامل ساخت شش کشتي فضايي تجاري خواهد بود و مسافران را تا ارتفاعي بالا خواهد برد که حالت بي وزني را تجربه کنند. هر سفر حدود 5/2 ساعت طول خواهد کشيد و مسافران حدود پنج دقيقه در حالت بي وزني قرار خواهند گرفت. «اسپيس شيپ ²» بر مدل فضاپيماي «اسپيس شيپ ±» بنا شده است که ابتدا با يک هواپيما به هوا برده شده و از آنجا راهي فضا مي شد. آن فضاپيما اولين فضاپيماي خصوصي جهان با يک رشته پروازهاي آزمايشي در سال 2004بود. «اس اس ²» اما دو برابر «اس اس ±» است و طول آن به 18 متر مي رسد و درحالي که فضاپيماي قبلي فقط يک خلبان و ظرفيت حمل دو مسافر را داشت، مدل تازه دو خدمه و جاي شش مسافر را خواهد داشت. تاکنون 300نفر براي سفر با آن به فضا ثبت نام کرده اند. اينها کساني هستند که حاضرند 200هزار دلار براي اين سفر دو ساعته که شش دقيقه آن در حالت بي وزني خواهد بود، پرداخت کنند. ريچارد برانسون به بي بي سي گفت؛ «باورکردني نيست که تاکنون فقط450نفر به فضا رفته اند. اين شامل همه روس ها، همه چيني ها و همه امريکايي ها با هم است.» «ما با کمک ويرجين گالاکتيک، شرکت تازه فضانوردي تجاري خود، بايد بتوانيم در 12 ماه اول پس از شروع به کار شايد هزار نفر را به «فضانورد» تبديل کنيم.» بسياري از اين فضانوردان آينده در مراسم پرده برداري از اس اس ² در پايگاه فضايي موجاوي شرکت کردند. شرکت ويرجين گالاکتيک رقبايي خواهد داشت، اما در صورتي که آزمايش اس اس ² با موفقيت انجام شود، مسلماً اولين شرکتي است که وارد بازار خواهد شد. هواپيمايي که اس اس ² را به هوا خواهد برد تا از آنجا به فضا پرتاب شود «وايت نايت ²» نام دارد که سال گذشته تکميل شده و آزمايش آن اکنون شروع شده است.
«نشنال جئوگرافيک»

[Your Friend]

نشريه «نشنال جئوگرافيک» از ميان مطالب علمي مرتبط با علوم فضايي که توجه تعداد زيادي از مخاطبان را به خود جلب کرده و بازتاب گسترده يي در جهان علم داشته است 11 مورد را به عنوان برترين کشف هاي فضايي سال 2009 انتخاب کرده است. به گزارش مهر نشريه علمي «نشنال جئوگرافيک» با اشاره به کشف هاي فضايي که نشان از وجود آب يا زندگي آبزيان در سياره ها و اجرام کيهاني داشته اند، 11 کشف برتر فضايي سال 2009 را که با استقبال مخاطبان اين نشريه مواجه شده، معرفي کرده است.




1- کشف پوسته ستاره يي 10 ميليارد بار سخت تر از فولاد؛ اين کشف که با کمک مدل رايانه يي انجام گرفته است نشان مي دهد لايه خارجي ستاره نوتروني از قدرتمندترين مواد موجود در زمين نيز سخت تر است. آزمايش فشار روي اين مدل رايانه يي نشان داد لايه خارجي اين ستاره نوتروني نسبت به فولاد توانايي تحمل فشاري 10 ميليارد بار بيشتر دارد.

2- کشف امکان وجود حيات آبزيان در قمر مشتري؛ دانشمندان پس از بررسي هاي متعدد اعلام کردند در صورتي که در قمر اروپا حيات وجود نداشته باشد، متعجب خواهند شد. تحقيقات دانشمندان در ماه نوامبر نشان داد درياها در اين قمر به اندازه يي از اکسيژن برخوردارند که آبزياني مانند ماهي ها مي توانند در آن زندگي کنند.

3- کشف 32 سياره جديد در خارج از منظومه خورشيدي؛ اخترشناسان اعلام کردند کشف اين تعداد سياره در خارج از منظومه خورشيدي تعداد سياره هاي فراخورشيدي را به بيش از 400 سياره افزايش داده که اين تعداد مي تواند شانس يافتن سياره هاي شبه زميني را افزايش دهد.

4- ارائه نقشه يي از سياره هاي شناخته شده در منظومه خورشيدي و فراتر از آن؛ در اين نقشه تعاملي، سياره هاي فراخورشيدي که تاکنون کشف شده اند با توجه به ابعاد و فاصله آنها نسبت به زمين در کنار يکديگر قرار داده شده اند. اکثر اين سياره ها از مشتري بزرگ ترند که اين ويژگي شناسايي آنها را آسان تر کرده است.

5- کشف آب مايع در مريخ؛ تصاويري که در تابستان 2008 توسط کاوشگر فونيکس به ثبت رسيده اند، حباب هاي عجيبي را روي پايه هاي اين کاوشگر نشان مي دهد که رفتاري مانند قطرات آب دارند. اين نتيجه در گزارشي در ماه فوريه منتشر شده است.

6- اکثر سياره هاي کشف شده از اقيانوس هاي غيرمنجمد برخوردارند؛ اندازه گيري ها و بررسي هايي که نتايج آنها در ماه آوريل ارائه شد، نشان مي دهند سياره يي که به سياره Gliese 58d شهرت يافته است بيشتر از آنچه در گذشته تصور مي رفت، به زمين شبيه است و مي تواند از آب مايع برخوردار باشد. اين سياره در عين حال سياره خواهري دارد که سبک ترين سياره کشف شده جهان است.

7- ذراتي بزرگ تر از کهکشان ها جهان را پر کرده اند؛ احتمال مي رود قديمي ترين ذره ساب اتميک به نام نوترينوها فضايي بزرگ تر از هزاران کهکشان را در جهان اشغال کرده اند. اين ايده و کشف طي يک شبيه سازي رايانه يي ارائه شده است.

8- اثبات وجود اولين سواحل باستاني در مريخ؛ تصاوير باکيفيت از دره هاي مريخي نشانه هايي از وجود خطوط ساحلي سه ميليارد ساله را در اختيار دانشمندان قرار داد که اين خطوط نشان دهنده حضور درياچه يي به بزرگي درياچهChamplain در گذشته سياره مريخ بوده است.

9- اثبات وجود آب در کره ماه توسط ناسا؛ سازمان ناسا به صورت رسمي اعلام کرد موفق به يافتن مقادير قابل توجهي آب در کره ماه شده است. اين کشف در پي ماموريت برخورد کاوشگر LCROSS با حفره يي در کره ماه به دست آمد.

10- کشف دنباله داري با دو دنباله سبزرنگ؛ زماني که اين دنباله دار در اواخر ماه فوريه از ميان منظومه خورشيدي عبور کرد، دنباله دوم آن مشاهده شد و اخترشناسان ديدند اين دنباله دار درخششي سبزرنگ دارد؛ پديده يي که شايد هرگز فرصت حضور در منظومه خورشيدي زمين را به دست نياورد.

11- خاموشي ناگهاني خورشيد و نشانه هاي عصر يخبنداني ديگر؛ در ماه مه 2009 ميزان فعاليت هاي خورشيدي به ميزان قابل توجهي کاهش پيدا کرد و به کندترين حالت خود طي چند دهه گذشته رسيد. اين پديده توجه اخترشناسان را نسبت به تاثيرات آن روي آب و هواي زمين جلب کرد، زيرا کاهش اين فعاليت ها مي تواند منجر به آغاز عصر يخبنداني ديگر در زمين شود.
«نشنال جئوگرافيک»

[Your Friend]

يک تلسکوپ خودکار جست وجوگر سياره ها که در فضا مستقر است، پنج سياره جديد بسيار داغ را وراي منظومه خورشيدي يافته است. اين تلسکوپ فضايي «کپلر» نام دارد و در آغاز راه ماموريت اصلي خود قرار دارد که يافتن سياره هاي زمين مانند است. به گفته «ويليام بوراکي» پژوهشگر ارشد ماموريت «کپلر» در مرکز پژوهش هاي ايمز ناسا، اين سياره هاي نويافته با همه اجسام منظومه خورشيدي ما تفاوت دارند. همه اين پنج سياره جديد، غول هاي گازي هستند و آنقدر به ستاره مادرشان نزديکند که باورکردني نيست. دماي سطح اين سياره ها از گدازه هاي مذاب نيز بيشتر است. دماي سطح دو سياره حدود 1670 درجه سانتيگراد است. در اين دما آهن هم ذوب مي شود. چنين سياره هايي را به دليل جرم و دماي بسيار زيادشان «مشتري گون هاي داغ» مي نامند. «بوراکي» مي گويد؛ «همه اين سياره ها صرفاً به دليل دماي بسيار زيادشان مي تابند.» به عقيده اخترشناسان حيات به گونه يي که ما مي شناسيم نمي تواند در چنين سياره هايي دوام بياورد. وي در ادامه مي افزايد؛ «وقتي به اين سياره ها نگاه مي کنيم، انگار به کوره ذوب آهن نگاه مي کنيم. با اطمينان بايد گفت آنجا، جايي نيست که ما در آن به دنبال نشانه هاي حيات باشيم.» اين سياره ها به دليل نزديکي بسيار زيادشان به ستاره مادر در معرض گرماي شديدي هستند. به گفته دانشمندان اين اجسام طي 2/3 تا 9/4 روز زميني يک بار مدارشان را به دور ستاره خود مي پيمايند. از اين پنج سياره نويافته، چهارتايشان بزرگ تر و پرجرم تر از مشتري هستند. پنجمي نيز هم اندازه نپتون است. اين سياره ها را کپلر b 4، b 5، b 6، b 7 و b 8 ناميدند. اکنون بايد نام اين سياره ها را به نام بيش از 400 سياره ديگري افزود که دانشمندان پيش از اين با استفاده از تلسکوپ هاي زميني و فضايي پيرامون ستاره هاي ديگر يافتند.

خبر اين کشف را دانشمندان چندي پيش در نشست انجمن اخترشناسي امريکا در واشنگتن اعلام کردند. اين سياره ها اولين کشف هاي تلسکوپ فضايي «کپلر» محسوب مي شوند. ماموريت تلسکوپ «کپلر» 591 ميليون دلار هزينه داشته است. هدف اصلي اين ماموريت يافتن سياره هاي زمين مانندي است که ممکن است سکونتگاه حيات باشد. اين سياره ها در 43 روز اول آغاز ماموريت علمي «کپلر» شناسايي شده اند. اخترشناسان تا هشت ماه ديگر همچنان به بررسي اطلاعات به دست آمده مي پردازند تا سياره هاي فراخورشيدي بيشتري بيابند. «بوراکي» در اين باره مي گويد؛ «اين مدارها بسيار کوچکند، زيرا ما فقط از داده هاي چند هفته اول استفاده کرديم تا اين نامزدها را بيابيم و سپس کار را با برنامه هاي زميني دنبال کنيم. ادامه کار با برنامه هاي زميني و تاييد وجود سياره هاي احتمالي ممکن است چندين ماه طول بکشد.»

تلسکوپ «کپلر» براي يافتن سياره هاي فراخورشيدي به نور ستارگان و اجسام موجود در نور آنها خيره مي شود و اگر سياره يي از ميان ستاره و تلسکوپ عبور کند، مي تواند آن را تشخيص دهد. تلسکوپ يک متري فضاپيماي «کپلر» بيش از 150 هزار ستاره موجود در بخشي از آسمان در صورت فلکي دجاجه (سيگنوس يا ماکيان) و شلياق (ليرا يا جنگ روحي) را بررسي مي کند. اين تلسکوپ با نورسنج يا دوربين 95 مگاپيکسل خود پيوسته مقدار نور ستارگان را اندازه مي گيرد. اين کاوشگر در مارس 2009 به فضا پرتاب شد و جمع آوري اطلاعات علمي را از دو ماه بعد آغاز کرد. تلسکوپ «کپلر» دست کم تا نوامبر 2012 به فعاليت خود ادامه مي دهد. «کپلر» بايد دست کم سه گذر از يک سياره احتمالي را رصد کند و اخترشناسان به تحليل اطلاعات علمي تکميلي بپردازند تا آنکه در نهايت دانشمندان بتوانند وجود يک سياره فراخورشيدي را تاييد کنند. دانشمندان با اين بررسي هاي جامع مطمئن مي شوند ضعف دستگاه ها يا پديده هاي طبيعي ديگر عامل تغيير در نور ستارگان مشاهده شده نيست.

دانشمندان با استفاده از اين روش ها، تاکنون فقط توانسته اند، وجود پنج سياره را با استفاده از تلسکوپ کپلر تاييد کنند. «بوراکي» مي گويد؛ «اين اطلاعات به درستي تاييد مي کند که در آنجا سياره هايي هست.» پژوهشگران اين پنج سياره اول را به نسبت با سرعت تشخيص دادند، زيرا دوره مداري آنها کوتاه است. اما تاييد وجود سياره هاي کوچک تر که مدارهاي بزرگ تري دارند و دماي آنها کمتر است، سال ها طول مي کشد، زيرا تعداد گذر آنها از مقابل ستارگان شان بسيار کمتر است. «بوراکي» در اين باره مي گويد؛ «ما در آينده سياره هاي بسياري را خواهيم ديد که دوره مداري بزرگ تري دارند، همچنين دمايشان از دماي سياره هاي ديده شده کمتر است.» «جان مورس» مدير بخش اخترفيزيک ناسا مي گويد؛ «يافتن سياره هاي فراخورشيدي سنگي شبه زميني پيرامون ستارگان پايداري مانند خورشيد که احتمالاً زيستگاه جانداراني باشد ممکن است تا سه سال طول بکشد.» وي در ادامه مي افزايد؛ «ما انتظار داشتيم سياره هاي هم اندازه مشتري با مدارهاي کوچک اولين سياره هايي باشد که کپلر کشف مي کند. براي آنکه رصدهاي کپلر به کشف سياره هاي کوچک تر با دوره مداري بزرگ منجر شود، فقط به زمان احتياج داريم. ما هر روز به کشف اولين سياره شبيه زمين نزديک تر مي شويم.» دانشمندان آن دسته از سياره هاي فراخورشيدي را زيستگاه احتمالي محسوب مي کنند که دمايشان به اندازه يي باشد که وجود آب مايع ممکن شود. براي ستارگاني شبيه به خورشيد گستره زيستي به مدارهاي زهره و زمين محدود مي شود.

«ديميتري ساسلوف» يکي از اعضاي گروه علمي «کپلر» از مرکز اخترفيزيک هاروارد - اسميت سونين مي گويد؛ «ما در آينده انواع مختلفي از ساختارها و مواد را مي يابيم و سياره هاي تازه يي را کشف مي کنيم که فقط تلسکوپ کپلر مي تواند امکان ديدن آنها را براي ما فراهم آورد.» اين گروه از دانشمندان هم اکنون مشغول ارزيابي «موج کشندي» از داده ها و تحليل صدها نامزد سياره فراخورشيدي هستند. ناسا در ماه هاي آينده مي تواند خبر کشف هاي ديگري را نيز اعلام کند. «کاترين پيلاچوفسکي» يکي از اخترشناسان دانشگاه اينديانا مي گويد؛ «ما هم اکنون سرگرم بررسي اين موضوع هستيم که چند درصد سياره ها يخ زده اند، چند درصد سياره ها داغ اند و چند درصد آنها مشتري گون هستند.»

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[sadaf00]

حلقه هاي رنگين زحل

فضاپيماي بين المللي كاسيني تصويري از زحل مخابره كرده است كه با رنگ طبيعي برداشته شده و نشان ميدهد كه حلقه هاي مشهور اين سياره در رنگهاي صورتي، خاكستري و كمي قهوه اي هستند.
به گفته دانشمندان اين تصوير در روز 21 ژوئن، چند روز قبل از ورود اين فضاپيما به مدار زحل و از فاصله 6.4 ميليون كيلومتري اين سياره گرفته شده است. اين حلقه ها بيش از هرچيز از يخ به وجود آمده اند كه در حالت خالص سفيد رنگ به نظر ميرسد. به اعتقاد محققين در آزمايشگاه جت پروپالژن (Jet Propulsion Laboratory) رنگهاي متفاوت مشاهده شده در اين حلقه ها در اثر وجود مواد مختلفي چون انواع سنگها و تركيبات كربن است
هفت حلقه اصلي زحل با حروف الفبا و از A تا G نامگذاري شده اند اما اين نامگذاري بدون ترتيب انجام گرفته است. تصاوير تهيه شده از نزديك (close up) كه نشاندهنده جزئيات حلقه ها هستند و بلافاصله پس از ورود فضاپيما به مدار در روز 30 ژوئن ارسال شده اند، سياه و سفيد هستند
درخشانترين قسمت در در اين عكس جديد، حلقه B است كه حلقه اي به قطر تقريبي 25745 كيلومتر بوده و داراي نوارهاي متعددي با رنگ مشخص زرد-قهوه اي هستند. به گفته ناسا، رنگهاي مختلف در حلقه هاي زحل پيش از اين نيز توسط لسكوپ فضايي هابل (Hubble) و فضاپيماي Voyager كه در سالهاي 1980 و 1981 از كنار زحل گذشته بود، ديده شده بودند اما اين رنگها در تصوير ارسالي كاسيني بسيار واضحتر و متمايزتر هستند.
كاسيني كه پروژه مشترك 3.3 ميليارد دلاري ناسا و آژانسهاي فضايي اروپا و ايتالياست، اولين فضاپيمايي است كه در مدار زحل قرار ميگيرد

[sadaf00]

یافته های جدید درباره ی سیاره ی عطارد
مطالعات جدید نشان می‌دهد هسته بزرگ و سرد شونده عطارد مسئول میدان مغناطیسی و
زمین‌شناسی سطحی سیاره است
30 سال است که منبع میدان مغناطیسی عطارد و منشا دشت‌های هموار آن ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است. داده‌های جمع آوری شده به وسیله‌ی «مسنجر» (MESSENGER)،‌ فضاپیمایی کهژانویه 2008 از ارتفاع کمی بر فراز عطارد گذر کرد، نشان می‌دهد که آتشفشان‌ها در ساخته شدن دشت‌های مسطح عطارد موثرند و هسته بیرونی منشا میدان مغناطیسی سیاره است
. بحث بر سر منشا دشت‌های هموار عطارد به ماموریت آپولو 16 در سال 1972 باز می‌گردد.‌ در توجیه دشت‌های مسطح ماه،‌ این عقیده مطرح شد که برخوردهای بزرگ باعث پس زدن مواد می‌شوند و این مواد دشت‌های صاف را به وجود می‌آورند. هنگامی که «مارینر 10» (Mariner 10) در 1975 از ساختارهای مشابهی در سطح عطارد عکس‌برداری کرد،‌ گروهی از دانشمندان به این نتیجه رسیدند که در سطح عطارد هم فرآیند مشابهی این دشت‌ها را به وجود می‌آورد. در مقابل،‌ گروهی نیز معتقد بودند که فوران گدازه‌ها مواد سازنده این دشت‌ها را تامین می‌کند. اما،‌ فقدان دهانه‌های آتشفشانی یا سایر عارضه‌های مرتبط با آتشفشان در عکس‌های مارینر، مانع موفقیت این فرضیه شد
.مسنجر در ماموریت خود اطلاعاتی درباره تغییرات رنگ و بازتابندگی، شیمی سطح و تصاویر پر کیفیتی در طول موج‌های مختلف و اندازه گیری‌های ارتفاع‌سنجی گرد‌آوری کرده است. با تحلیل این داده‌ها،‌ دانشمندان در مرزهای حوزه‌ی «کالوریس» (Caloris)، یکی از جوان‌ترین دهانه‌های برخوردی در منظومه‌ شمسی، شواهدی از وجود دهانه‌های آتشفشانی یافتند. نخستین ارتفاع‌سنجی‌ها نشان می‌دهد که دهانه‌ها در سطح عطارد حدود دو برابر کم‌عمق‌تر از دهانه‌های سطح ماه هستند
.

میدان مغناطیسی، مسبب واکنش‌های دینامیکی پیچیده‌ای در درون سیاره،‌ سطح، جو بیرونی و مغناطیس‌کره آن است. میدان مغناطیسی عطارد در هسته بیرونی تولید می‌شود و سرد شدن هسته آن را تقویت می‌کند. حداقل 60% مواد سازنده عطارد در هسته آن جمع شده‌اند، دو برابر بیشتر از هر سیاره زمین‌مانند دیگر.

زمین‌شناسی عطارد پیچیده‌تر از آن است که تا کنون تصور می‌شد. عارضه تکتونیکی غالب در سطح عطارد صخره‌های چند قسمتی است. این صخره‌ها علامت گسل‌های سطحی هستند که در اثر انقباض نواحی اطراف به وجود می‌آیند. این پدیده نشان می‌دهد که سرد شدن هسته چقدر در تغییر شکل سطح موثر است. سرد شدن هسته نه تنها دینام مغناطیسی سیاره را فعال کرده بلکه باعث انقباض و در هم فشردگی کل سیاره شده است. داده‌های جدید نشان می‌دهند که مقدار این انقباض حداقل 3/1 (یک سوم) بزرگ‌تر از مقداری است که تاکنون تصور می‌شد

مدار تقریبا بیضی عطارد، چرخش کند، واکنش ذرات جو با مغناطیس‌کره، و بادهای خورشیدی باعث تغییرات شدید فصلی و شبانه‌ روزی در طرز رفتار ذرات می‌شود. در جو خارجی نازک و منحصر به فرد عطارد، مولکول‌ها بسیار از یکدیگر دورند، به طوری‌که احتمال برخوردشان به سطح سیاره بیش از احتمال برخوردشان به یکدیگر است.

[sadaf00]

عکسی از تابستان در سیاره سرخ
شاید فکر کنید نمایی از بیابان‌های زمین را می‌بینید که درختچه‌ها در سراسر آن پراکنده است، یا حتی نمایی بزرگ‌شده از صورت مردی که به خوبی اصلاح نکرده است؛ اما این منظره عجیب، تابستان در سیاره مریخ است. با فرارسیدن تابستان در سیاره سرخ، چهره عجیبی بر سطح زنگ‌زده آن آشکار شده است. افزایش دما سبب می‌شود یخ خشک (دی‌اکسید کربن یخ‌زده) آرام آرام تصعید شود و با اختلال در ساختار مکانیکی توده‌های شن، موجب سقوط آنها شود و بهمنی از آنها (البته در مقیاسی کوچک) به راه بیفتد. برخورد این بهمن‌های شنی با دی‌اکسیدکربن تصعید شده، این الگوهای تیره‌رنگ را ایجاد کرده است