احتمال زیاد میبندنت به رگبارولی شما سعی کن ببری چه اشکالی داره
![]()
احتمال زیاد میبندنت به رگبارولی شما سعی کن ببری چه اشکالی داره
![]()
ممنون از پاسختون
آخرش تک فرزند هستم یا نه ؟
اگه تک فرزند باشه بله درسته !
اینم مدارکی مورد نیاز خواهد بود پس از الان برید دنبالش !
متاهل بودن :
۱- اصل شناسنامه خود و همسر
۲- فتوكپي شناسنامه هردو زوج از صفحه اول و دوم
۳- فتوكپي از صفحات مشخصات زوج و زوجه يك برگ همراه با اصل سند ازدواج
تك فرزند :
۱- اصل شناسنامه خود و پدر و مادر
۲- كپي از صفحات اول و دوم شناسنامه خود و پدر و مادر
۳- نامه رسمي از ثبت احوال
توجه : ثبت نام پدر و مادر در نامه ثبت احوال الزاميست .
سرپرست خانوار :
۱- اصل شناسنامه خود و عائله تحت تكفل
۲- قيوم نامه با مهر دادگاه
۳- كپي از تمام صفحات شناسنامه خود و عائله تحت تكفل
فرزند نظامي :
۱- اصل شناسنامه خود و كپي صفحات اول و دوم شناسنامه خود و پدر
۲- نامه رسمي از يگان خدمتي پدر يا سازمان بازنشستگان
۳- فيش حقوقي و كپي كارت شناسايي پدر
تحت پوشش كميته امداد - بهزيستي يا بنياد شهيد
۱- اصل شناسنامه خود و پدر و مادر
۲- كپي از صفحات اول و دوم شناسنامه خود و پدر و مادر
۳- نامه رسمي از كميته امداد يا بهزيستي يا بنياد شهيد به همراه يك برگ فتوكپي
توجه ۱ : ثبت شماره پرونده در نامه كميته امداد يا بهزيستي يا بنياد شهيد الزامي است .
توجه ۱-۱ : كارت كميته امداد يا بهزيستي يا بنياد شهيد بايد به اسم خود شخص باشد .
یه خواهر دارم / منظور اینجا فقط فرزند ذکوره یا نه ؟
بله عزیز
منظور از تک فرزند، تک فرزند ذکور خانواده هست، شما هم نوشتین برادر ندارم و خواهر دارم. کمک میکنه حداقل استان خودتون باشین شاید هم شهر خودتون افتادین ولی قطعی نیست چون نسبت به جا و مان و زمان احتمال داره اعمال بشه و یا نشه.
۳- نامه رسمي از ثبت احوال
این نامه زسمی چیه و از کجا باید گرفت (از محل زندگی یا محل تولد؟)
Last edited by ice_man_sh; 11-12-2012 at 19:53.
بله به احتمال 90 درصد منظور فرزند ذکورهستش و شما از الان برید دنبال اون مواردی که بالا بهش اشاره شده ! فقط حتما حتما مدارک رو برابر اصل کنید
کل مدارکی که باید روز اعزام همراهتون باشه :
برگه اعزام + برگه سفید + برگه واکسیناسیون(ارائه به مرکز آموزش) + کپی کارت ملی
+ شماره حساب بانک سپه + خودکار آبی
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــــ
سهمیه ای که میدند 13 قلم هستش :
(1) شلوار (2) پیراهن (3) پوتین (4) کلاه (5) کمربند (6) سگگ کمربند (7) گیره سگگ
(8) یک جفت جوراب (9) یک جفت دستکش (10) لباس های گرم زیر (11) زیر پیراهن
(12) کولی 13 - اورکت
توضیحات : یه سری لوازم استحقاقی هم اعم از دمپایی و پودر رختشویی و شلوار کردی هم بهتون میدن.
جوراب هم اگر میخواهید با خودتون ببرید باید حتمآ مشکی بدون مارک باشه.
شلوار راحتی برای خواب هم حتما باید کردی مشکی باشه که خودشون بهتون میدن.
در کل بگم که رو کار اینا نمیشه زیاد حساب کرد و اینکه به هر دوره چه چیزایی اضافه بر
سازمان میدن بر میگرده به اینکه تو انبارشون چی داشته باشند و چی نداشته باشند.
سؤالات متداول
- برای روز اعزام یا اولین باری که میریم پادگان باید موهامون رو بزنیم؟
در کل اگر به موهاتون زیاد حساس نیستین بزن بره پی کارش چون اول و آخر باید زد.
ولی اگر غیر از اینه موهای نازنینون رو تا آخرین لحظه نگه دارید.
همین قدر بگم که واسه روز اعزام و روز اولی که میرید پادگان اصلآ نیازی نیست
که موهاتون رو بزنید.چون برای زدن آرم و علایم و اندازه کردن لباس ها بهتون وقت میدن.
به ما که گفتند برید یک هفته دیگه بیاین . من خودم نزده بودم ولی 90% بچه ها زده بودند
به خاطر همین همه به من می گفتند تو واسه چی نزدی؟باهات لج میکنن ها
ولی وقتی گفتند که امروز میرید و 1 هفته دیگه اینجا باشید تازه اون موقع بود که همه
فهمیدند من چه آدم گنده ای هستم
در ضمن ما به آستین کوتاه ها هم ندیدیم که گیر بدن .در کل کویته
- با چه نمره ای باید موهارو زد ؟
به ما که گفتند با نمره 2 بزنید. راستی به اونایی هم که سرشون رو تیغ میندازن گیر میدن.
- روز اول می تونیم موبایل ببریم؟
تونستنش می تونید ولی دژبان هیچ مسئولیتی قبول نمی کنه و باید بدین دست این مغازه های دور و اطراف
براتون نگهش دارن پس بی خیال موبایل بشین
- موبایل بدیم دم در آخر هفته تحویل بگیریم؟
بابا جان ول کن این موبایل رو....اصلا اینکار رو نکنید.بنابه هزار و یک دلیل
- کیف پول رو می گردند ؟
روز اول واسه منو گشت ولی اولش سؤال کرد عکس شخصی نداری؟
شاید روز اول کمی سفت و سخت بگیرن ولی به مرور شل میکنن.
- ذژبانها تا چه حد گیر هستد؟
در کل خیلی دژبان گیری نداره.فقط روز اول همه می خوان زهر چشم بگیرند.
- چه خوراکی های میتونیم ببریم تو؟
همه جور خوراکی به جز اونائی که در پلمب دارن.(کمپوت-کنسرو-دلستر و نوشابه و...)
چای لیپتون حتما ببرید (آب جوش میدن اونم فقط صبح و شب)
- وضع بوفه چطوره ؟
داغــــون ... یه بوفه پائین گردان هاشمی نژاده.یه بوفه پامچال هم هست پائین محوطه
صیاده.ولی جنسای محدودی دارن.دلستر و رانی (ایرانیش) و یکی دو جور کیک.
ولی در کل موقع گرسنگی غنیمتیه
- چطوری میتونیم تلفن بزنیم ؟
هفته اول فقط تو یه زمانهای محدودی میتونید زنگ بزنید ولی از هفته دوم میتونید تو مواقع آزاد بزنگید.
- دست به مرخصی شون چه جوره ؟
خضرائی تو مرخصی دادن خست به خرج نمیده.همین الانش یه هفته مرخصی دادن واسه لباس.
- داخل پادگان عابر بانک هست ؟
عابر بانک داره اما هفته ی اول نمیزارن استفاده کنید.پول زیاد نبرید چون هفته ی اول
ولتون می کنن.اما پولاتون رو جای مطمئن بزارید که بعدا به کسی تهمت نزنید.
- نماز اجباریه ؟
نماز اجباریه و باید برین.
- ساعت خاموشی و بیداری ؟
ساعت بیداری 4.30 و خاموشی 9.30 است.
چند نوصیه :
* در 3 روز اول شما توجیه نیستید و هر کاری هم که بکنید می تونید توجیه نبودنتون را
بهونه کنید پس از این 3 روز نهایت استفاده رو ببرید و تجربه کسب کنید!
* پادگان مورد نظر روی ساعت ورود به شدت حساس است و برای اینکه اخر هفته
نگهبانی نخورید همیشه 20 دقیقه زودتر از ساعت موقرر در پادگان باشید.در هفته های
اول تعداد زیادی بعد از مرخصی با تاخیر وارد می شوند و نگهبانی های اخر هفته پر
می شود حال این تاخیر 5 دقیقه باشه یا 1 ساعت.
* از تنبیه نترسید و از اینکه اراشد اسم شما را می نویسند ناراحت نشید به هیچ وجه
نقطه ضعف نشون ندید.برای خودتون ارزش قائل بشید و بخاطر مسایل کوچیک از یک فرد
بیسواد التماس نکنید.بدترین تنبیه ممکن نگهبانی اخر هفته است که اگر از وقوع این
اتفاق 100 درصد مطمئن شدید با فرماندتون برای لغوش صحبت کنید نه کسی که شما را تنبیه کرده.
* به محض ورود شما بهتون میگند اگر در مسجد صلوات بلند بفرستید فرمانده بهتون
مرخصی میده.این حرف و حرف های این چنینی کاملا دروغه.
* به هیچ وجه به شایعه ها توجه نکنید.اینکه میگن اینطوریه و میگن اون طوریه!
تهدید ها رو هم یک کلام:اصلا جدی نگیریدشون.
* چند روز اول زیاد نخندید.خودتون رو تابلو نکنید.آروم و ساکت باشید.
روز اول اعزام بچه خوبی باشید تا نگهتون ندارند و هی بهتون کار ندن.
* یه توصیه برادانه و دوستانه بهتون بکنم :
ارشد تر هر چی گفت بگید چشم (حتی اگه ارشد هنر آموز متولد 70 بود).جوابشو ندید
در هر صورت شما دست پائین رو دارید.این جواب ندادن نشونه توسری خور بودن نیست.
جواب دادن هیچ سودی نداره. تو هفته اول میخان به اسم نظامی گری شخصیتونو خورد
کنن.بیخیال نباشید اذیت میشید.
باهاشون دهن به دهن نشین ،چیزی گفتن که فکر می کنین مناسب نیست یه راست
برین بازرسی ،دیگه بازرسی می دونه و اونا......... .
دومآ نزارید ازتون بیگاری بکشن.تا میتونید بپیچونید.هیچ کاری نمی تونن با شما بکنن،
نه تجدبد دوره می شین نه اضافه.. نهایتش 10 تا شنا سوئدیه یا خیلی بخوان حالتون رو بگیرن یه شب نگهبانید.
بالاخره روز اول میخوان زهر چشم بگیرن.ولی به مرور زمان متوجه میشی چقدر
انسان اند.کارتو درست انجام بدی زیر آقای دانشجو بهت نمیگن
هر کاری خواستید بکنید فقط با هم دعوا نکنید که براتون شر می شه.
در مورد لباس :
- لباس هاتونو که دادن تو خود پادگان با بچه ها عوض به در کنید. دم در پادگان کلی مغازه
هست برای تعویض و سایز کردن و زدن علائم.
- پوتینی که میدن خیلی خشک و مزخرفه و سنگینه (6 کیلو).دم درش مال خودت + 10
تومن سر میدی یه سبک و نرمشو میگیری.وگرنه تا 2 هفته پات داغونه.
میخوام ی چند تا نکته بگم واسه اونایی که من بعد از میخوان برن میدون تیر ...
قبل از هر چیز منم دوست دارم این نکته را بگم که به هیچ عنوان با اسلحه و مخصوصآ اسلحه ژ3 ای که اگر تیرش به هر جای آدم بخوره بر اثر شدت ضربه به احتمال زیاد کشته خواهد شد ؛شوخی نکنید.
من خودم قبلآ با کلاشینکف تیر اندازی کرده بودم ولی برای تیر اندازی با ژ3 ما رو از لگدش و چیزهای دیگش خیلی ترسونده بودند.بر خلاف گفته های اراشد ما که توصیه های ایمنی زیادی رو گوشزد کرده بودند،اگر اسلحه ژ3 رو کمی محکم بگیری لگد آنچنانی نداره و راحت میتونی به هدف بزنی.
از اونجاییکه این اسلحه ها برای زمان جنگ و قبل تر از اونه،ی سری هاشون درب و داغونه و هی باید رفع گیر بشه.چه موقع رفع گیر و چه در مواقع دیگه حواستون باشه که اسلحه رو روی ضامن بزارید و ی آن بر اثر حواس پرتی سر اسلحه رو به طرف دوستتون نگیرید.
چون همه بچه ها کنار هم به صف می شن و درست بغل گوش همدیگه تیر اندازی صورت می گیره،حتمآ لحظاتی قبل از صادر شدن فرمان آتش 2 تا پنبه بزارید توی گوشتون ... اگر زودتر پنبه هارو بزارید احتمال اینکه ببینند زیاده و بهتون گیر می دند و میگن درآرید.ی موقعی این کار رو بکنید که حساسیت ها و نظارت ها روی بچه ها کم شده باشه.
با شروع فرمان آتش، هل نشید و سریع شروع به تیر اندازی نکنید.چون کسی شمارو برای هر چه سریعتر تیر اندازی کردن توی فشار نمی ذاره و کامل وقت دارید.یکی هم اینکه چون توی یک آن 100 نفر آدم باهم شروع به شلیک می کنند صدای وحشتناکی تولید میشه درست مثل اینکه به رگبار دارند می بندند.بذارید دوستان دیگه تون ی چند تا تیر بزنند تا هم ترس شما بریزه و هم اینکه گوشتون به صدای شلیک عادت بکنه.بعد با اجرای 5 مرحله ،خیلی خونسر شروع به تیر اندازی کنید.مطمئن باشید که به سیکل می خوره.
از 6 تا تیر قلق،فقط 3 تا تیر رو خشاب گذاری کنید تا برای تیر نمره ،فرصت بهتری رو داشته باشد.هیچکس توی اون همهمه متوجه نخواهد نشد.من خودم این نکات رو به دوستانی که گروه اعزامی بعد از ما بودند گفتم و اجراش کردند.
در آخر هم بگم که در کل زیاد داستان رو نمی خواد جدی بگیرید و فقط و فقط سعی کنید از تیر اندازی تون لذت ببرید چون احتمالآ دیگه هیچ وقت همچین فرصتی نصیبتون نمیشه.
من خودم تیر قلق هام رو حروم کردم ولی برای تیر نمره هام دستم اومد چه کار کنم که به خاطر همین از 10 تا تیر 8 تارو به سیکل زدم.ولی با این حال نمره ام 50 شد.
یکی از دوستان من هر 10 تا تیر رو به هدف زده بود ولی با نامردی هر چه تمام تر بهش از 60 بیشتر نداده بودند.در کل بازم میگم زیاد داستان رو جدی نگیرید و فقط از تیر اندازی تون لذت ببرید.البته دعا کنید اسلحه ای هم که نصیبتون میشه گیر نداشته باشه البته طریقه رفع گیر رو هم بهتون یاد می دند.
در دوران آموزشی، تنبیهات به صورت بدنی انجام می شود (دویدن بیشتر، دراز و نشست، سینه خیز، کلاغ پر، حالت شنا و غیره) و البته پا مرغی که غیر قانونی شده و بسیار پیش می آید که به خاطر یک نفر، کل گروهان یا گردان تنبیه شود. زیرا تنبیه برای همه است و تشویق برای یک نفر. همه اینها یعنی در دوران خدمت بدن سربازان قوی می شود.
مواردی که شاید به خاطر اونها تنبیه بشیم :
کوتاه نبودن موی سر و بلندی خط ریش و ریش (تراشیدن ریش مشکلی ندارد)
وضعیت ظاهری نامناسب (بند پوتین شل، دکمه لباس نابجا، کلاه کفتری گذاشتن)
دیر اومدن سر صف (هرگز نیومدن سر صف بهتر از دیر رسیدن سر صفه چون دیر برسی حتما تنبیه میشی ولی اگه اصلا نیای ممکنه تنبیه بشی)
لغو دستور فرمانده و ارشد به صورت علنی و ظاهری
حرف زدن سر صف و برهم زدن نظم گروهی(بهتون قول میدم اگر این حرف زدن سر صف رو کنار بذارید شاید نصف بیشتر تنبیهات رو نشید.)
تأخیر در ورود به پادگان بعد از رفتن به مرخصی ( این یکی رو جدی بگیرید)
توبیخ هایی که ممکنه اعمال بشه
بشین و پاشو ، سینه خیز، کلاغ پر، حالت شنا گرفتن، دویدن
تمیز کردن حیاط
نگهبانی اضافی
نگهبانی در روزهای تعطیل
بدترین تنبیه در دوران آموزشی به نظر من، نگهبانی اضافی و مخصوصا در روزهای تعطیل مثل پنجشنبه و جمعه است. تنبیه بدنی، شیرین ترین نوع تنبیه است. دویدن اضافی، بشین و پاشو، سینه خیز، همه شون خنده داره. البته بعضی ها غر میزنند، ولی کلآ خنده است
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــ
در دوران خدمت و خاصه دوران آموزشی؛همه کارها و امور و نظافتها بر عهده خود بچه هاست .به عنوان مثال از بیرون خدمتکار نمیارن تا میز غذای شما یا دستشویی هارو براتون تمیز بکنند.همون طوریکه گفتم واسه هر کاری ی ارشد تعیین می کنند و تعدادی از بچه هارو هم بسته به نوع کار در اختیار ارشد می ذارن تا به انجام اون کار بپردازند.
از ارشد آشپزخونه بگیر تا ارشد سرویس بهداشتی و ارشد سرویس حمام و ارشد آسایشگاه ها و ارشد نظافت جلوی ستاد و ارشد نظافت دژبانی و ارشد بیریفینگ و ارشد آلاچیق ها تا انبار دار و غیره ... ی 2 نفر هم مسئول نظافت اتاق مربیان و چند نفری هم که منشی و تایپیست می شن.چند نفری رو هم برای دژبانی انتخاب کردند.
همه این اراشد به غیر از آشپزخونه که روزی 3 بار نظافت دارند؛روزی 2 بار صبح و عصر نظافت دارند.
در این بین نیاز به ی سری از تخصص ها هم از جمله آرایشگری و قفل ساز و جوشکار و برقکار و غیره و غیره هم دارند که سر صف اعلام میکنند.پیشنهاد من اینه که اگر تخصصی هم دارید اعلام نکنید.پیرتون رو در میارن.
نظافت حیاط در روزهای بارانی بسیار کار راحتی است اما اگر باد باشد و برگ درخت زیاد باشد، کار سخت می شود. مسئولین غذا باید خیلی مراقب باشند تا تقسیم غذا به اندازه انجام شود، اگر کم بیاید مقصر هستند و تنبیه می شوند اگر زیاد بیاید و همه راضی باشند، می توانند در آخر خودشان کمی بیشتر بخورند. اگر از من بپرسید، می گویم همه مسئولیت ها در کل یکسان است و در عمل در نهایت با هم هیچ فرقی نمی کنند.
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــ
در محیط نظامی، حرف زدن ها معمولا به صورت دستور است و با صدای بلند. داد زدن یک امر عادی است. خجالت کشیدن در دوران آموزشی معمولا در همان هفته اول رفع می شود و اکثر دانشجویان وظیفه به شنیدن صداهای بلند و حرف زدن با صدای بلند و داد زدن و داد شنیدن عادت می کنند.
در دوران آموزشی نحوه معرفی کردن خودتون هم به این شکله که با صدای بلند و رسا باید بگین :
بسم الله الرحمن الرحیم ، من دانشجوی وظیفه ... جمیع گردان ... گروهان ... هستم سرکار/جناب/امیر
اون اراشدی که درجه شون روی بازو باشه ؛ سرکار و اون اراشدی که درجه شون روی شونه باشه؛ جناب خطاب خواهند شد.
روحیه همکاری و کار تیمی و گروهی از مواردی است که در دوران آموزشی بسیار مورد استفاده قرار خواهد گرفت. خیلی از کارها در این دوران به صورت دسته جمعی انجام می شود. تا وقتی که حتی اگر یک نفر در جمع گروهان (50 تا200 نفر) کار و امور محوله را مثل تمرین دسته جمعی، رژه رفتن، ورزش، نظام جمع، نظافت، تنبیه، در صف حاظر شدن، و غیره به خوبی انجام ندهد ، بی انظباطی به گروهان تعلق می گیرد و تر و خشک با هم در نظر گرفته می شوند. بهتر است تا می توانیم به هم دیگر کمک کنیم تا کار و امور محوله خودمان و همه بهتر و زودتر انجام شود.
روحیه سحر خیزی، زود خوابیدن، فعالیت زیاد و جنب و جوش در متن برنامه روزانه سربازی است. صبح همه با هم ساعت 4:30 بیدار می شویم و همه با هم شب ساعت 9 می خوابیم. همه با هم روزی یک ساعت ورزش می کنیم. همه با هم رژه می رویم، می دویم، تمرین می کنیم، تنبیه می شویم. بنابراین فعالیت زیاد است و جایی برای تنبلی نمی ماند.
نظم و انظباط در همه زمان بندی برنامه های روزانه، حرکات نظامی، نحوه مرتب کردن تخت، نحوه چیدمان وسایل در کمد، طریقه پوشیدن پوتین، بستن بند، واکس زدن و غیره وجود دارد. بهتر است خودمان را به انجام نظم در امور عادت دهیم. با این کار، امور محوله زودتر و بهتر انجام می شود و با کمی مهارت می توانیم از وقت های مرده در داخل روز استفاده کنیم، کمی دراز بکشیم، مجله ای بخوانیم، لباسمان را ترمیم کنیم و غیره...
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــ
در دوره آموزشی معمولا هر روز تمرینات نظامی (قدم رو، قدم آهسته، بدو رو ، درجا رو ،خبردار، انواع رژه، به چپ چپ، به راست راست، نیم به چپ ، نیم به راست، انواع احترامات نظامی و غیره) با گروهان کار می شود. همچنین معمولا هر روز صبح (معمولا بین ساعت 7 الی 8 صبح) ورزش همگانی در پادگان برگزار می شود که افراد دور محوطه ای در پادگان می دوند (طول مسیر بین 500 الی 1000 متر) و نرمش صبحگاهی شامل حرکات کششی انجام می دهند. هر هفته یک روز،شنبه صبح ها مراسمی با عنوان صبحگاه مشترک در پادگان برگزار می شود که در آن پس از شنیدن سخنان فرمانده پادگان هر گروهان یک یا چند مرتبه رژه می رود.
در دوران آموزشی، سربازهایی که می خواستند تمرینات بدنی را بپیچونند، حین رژه و تمرینات نظامی سعی می کردند در وسط جمع گروهان (افراد در گروهان به صورت مربعی یا مستطیلی می ایستند) قرار بگیرند. اینطوری کمتر در دید بودند و امکان تنبیه شدن هم کمتر بود. سربازهایی که خیلی بپیچون بودند، دنبال عذر و بهانه ای بودند که اصلا درصف قرار نگیرند.متأسفانه از اونجاییکه که 70% بچه های دوره ما معاف از رزم بودند؛سختگیری روی این مسأله زیاد شد و به جز چند نفر معدود کسی نتونست از رژه سر باز بزنه
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــ
حفاظت اطلاعات ، بهداشت ، ش.م.ه ، رزم مقدماتی ، عقیدتی سیاسی ،آیین نامه انظباطی ،اسلحه شناسی دروسی هستند که به طور عملی و تئوری تدریس می شوند
امتحاناتی که از سربازان گرفته میشه و نمره آموزشی بر اساس اون داده میشه
· نمره میدان تیر
· نمره امتحان عقیدتی
· نمره امتحان نظامی
· نمره فرمانده مشمولین وظیفه پادگان
· نمره فرمانده گروهان
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــ
برنامه روزانه در پادگان به برنامه سین معروفه. یعنی ساعات یگان نظامی. طبق برنامه سین، هر روز سر ساعت مشخصی، کار مشخصی انجام میشه.
برنامه روزانه در پادگان به برنامه سین معروفه. یعنی ساعات یگان نظامی. طبق برنامه سین، هر روز سر ساعت مشخصی، کار مشخصی انجام میشه.
برنامه سین ما (فصل پاییز) :
ساعت
برنامه کاری
4:30
بیداری صبح
5:00
وضو و نماز و رفتن به مسجد
5:30
صبحانه
6:00
نظافت منطقه های نظافتی
6:30
به خط شدن برای آمار گرفتن و خواندن دستورکار روزانه، تشویقات و تنبیهات، خواندن لیست نگهبان های روز
7:00
دویدن و ورزش و نرمش
8:00
کلاس زنگ اول (تئوری در کلاس یا عملی در محوطه)
9:45
زنگ تفریح
10:00
کلاس زنگ دوم
11:45
زنگ تفریح
12:30
حرکت به مسجد
13:00
صرف ناهار
14:00
کلاس زنگ سوم
15:30
تمرین رژه
16:15
آزاد باش
18:00
حرکت به مسجد
18:30
صرف شام
19:45
آمار شب
20:45
همه روی تخت
21:00
خاموشی
از ساعت خاموشی تا 10 شب هم قرق بود.البته این برنامه سین ما بود ولی همه اینها در حرف بود و در عمل اجرای آن خیلی برای ما سخت نگرفتند و شل بود.نه اینکه انجام نشه،نه؛ ولی مو به مو هم اجرا نمی شد.یعنی از خبر دار بودن در کنار تختها خبری بود؛نه از نظارت روی آنکارد تخت هامون خبری بود؛نه از برپا دادن صبحها توسط اراشد خبری بود(نگهبانها این کار رو خیلی آروم و لطیف می کردند)؛نه از تایم واکس زدن و نظارت روی پوتین ها خبری بود؛نته از نظارت روی شستن جورابها خبری بود؛نه از نظارت روی آنکارد بودن کمدها خبری بود؛نه از مرتب برگزار شدن کلاس ها خبری بود؛نه از رژه رفتن سخت خبری بود؛نه از به موقع سر صف حاظر شدن خبری بود و نه از ...البته همه این موارد رو می گفتند و تأکید هم داشتند که وای به حال اونایی که انجام ندن ولی کجا بود نظارت که اگر دیدینش حتمآ سلام من و هم دوره ای هام رو برسونید خدمتشون.
مطمئن باشید اراشد از اونجاییکه کار همیشگی شونه از خود شما بی حوصله تر و تنبل ترن.فقط یکی دوبار شاید برای زهر چشم گرفتن سخت گیری بکنند و ی وقتهایی تشر بزنند.البته در این بین،هستند کسانی که با جدیت تمامی وظایفشون رو انجام میدند که اون چند نفر معدود رو هم باید تحمل بکنید دیگه ...
شما فکر کنید این اراشد ما خودشون رو کشتند تا به ما بفهمونند که توی نماز خونه و سلف غذا خوری و دستشویی نباید حرف بزنید ولی کو گوش شنوا ... بارها هم سر این موضوع هم تهدید به تنبیه شدیم و هم تنبیه شدیم ولی باز روز از نو و روزی از نو ...
هیچ کدوم از کلاسهای ما به طور منظم تشکیل نمی شد و نهایتش این بود که ی جزوه به یکی از بچه ها می دادند و می گفتند بخونند و بقیه هم بنویسند.گفتم که؛خودشون بی حوصله تر از این حرفهاست.
خوب شلوار راحتی یه شلوار کردی داریم دیگهولی اگه شما حال نمیکنی می تونی شلوار اروپایی ببری با خودت
این مورد مربوط به مرکز نیروی هوایی شهید خضائی تهران هستش و دقیقا و به عینه توسط نویسنده که خودش سرابز اونجا بوده مستند شدهبازم شمار رو ارجاع میدم به تفاوت بین مراکز اموزشی
در کل بهتره که به خنده بگذره تا به سختی
والا این مورد شلوار کردی مربوط به یگان نیروی هوایی ارتش شهید خضائی تهرانکه خودشون به همه سرباز ها شلوار کردی ارجینال داده بودن
![]()
اره اتفاقا شلوار های ورزشی ناجا رو که سبز رنگ هستش دیدم
چند تا تجربه دیگه از دوستان مختلف می گذارم تا قبل رفتن حسابی با اوضاع اشنا بشید
پست دادن
پست دداادن بخش شیرین ماجراست !!! آره حقیقتا شیرینه .
اول کار یه توصیه کنم به شما و اون هم اینکه تا می تونید تو روز های اول برید و پست داوطلبانه بدید . پون نه اسلحه دادن به شما و نه خوب به شما در مورد روش های پست دادن توضیح دادن پس شما میرید و خیلی راحت یه جا می ایستید . این شد پست دادن !!! اما هرچی بره جلوتر آموزش می بینید و توجیه می شید . اون وقت با اسلحه باید پست بدید ، اسم شب و پاسبخش (همیشه هست ولی اوایل جنبه دکوری داره) هم وارد ماجرا میشن و اون افرادی ضرر میکن که اوایل کار از زیرش در رفتن .
پست در روزهای عادی از 3-4 ظهر شروع میشه تا 6 صبح فردا . اگر روز تعطیل یا پنجشنبه باشه از ااول ظهر شروع میشه و تا 10 صبح فردا ادامه داره .
برای هر محلی معمولا سه تا پاس تعریف می کنن که هر پاس رو یک نفر نگهبانی میده . هر پاس 2 ساعت هست . یعنی به من و ایکس و ایگرگ میگن شما پاس 1 و 2 و 3 نگهبانی از اسلحه خونه هستید . پس 2 ساعت من ، 2 ساعت ایکس و دو ساعت ایگرگ پست میدیم و بعدش باز دو ساعت من و دو سااعت ایکس و دو ساعت ایگرگ . همینجوری ادامه میدیم تا تموم بشه !!!
پاسبخش هم مسئولیت تعویض نگهبان ها بر طبق لیست و سرکشی به کار آنها رو داره .
Last edited by Ezel; 12-12-2012 at 18:13. دليل: ادغام
داداش کی گفته شلوار کردی میدن
sent from my open source device
اولا فکر نکنم خط آتش 100 نفره باشه، فوقش 15 - 20 نفر.
دوم اینکه یکی از لذت بخش و خنده دارترین بخش ها همین میدون تیره.
خیلی ها هستن که تا فرمان آتش صادر میشه و یکی شلیک میکنه چشاشون رو میبندن و... اونوقته که اگه پشت سیبل ها تپه باشه میبینین تیرها داره میخوره 10-15 متر بالاتر.
اگه تیراندازی شبانه هم داشتین (البته با گلوله های رسام) که معرکس.
و اگه نمیخواسن تنبیه بشین و اسلحتون گیر کرد به هیچ وجه تکون نخورین و یا برنگردین عقب...
داداش من خدمتم 6 ماه پیش تموم شد
شلواری که میدن حالت شلوار گرم کشی داره
برای ناجا سبز هست برای سپاه سفید مایل به خاکستری!! برای ارتش هم من تا حالا موفق به رویتش نشدم
sent from my open source device
هم اکنون 14 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 14 مهمان)