احـترام به عـقـایـد دیـگـران :: بحث و تبادل نظر

[Saeed Dz]

یه سوال و خوشحال میشم همه دوستان جواب بدن :

اگر کسـی به عقیـده شما احتـرام نـذاره ( اون رو قبـول نداشتـه باشه و عقایـد شما رو نادرسـت بدونه و همـراه با عقایـد شمـا نباشـه) چه برخـوردی با اون می کنیـد ؟

و آیا حق این نوع برخـورد رو به دیگـران درباره خودتـان می دهیـد ؟

قرار نیست حتمن برخوردی صوت بگیره!
مطمئنن تمامی افراد یک جامعه یک شکل نیستن و حتا در بیشتر موارد عقاید کاملن متفاوتی از هم دارن. تمامی افراد جامعه باید راه مدارا رو در رابطه با عقاید پیش بگیرن و نه برخورد. اگر نقد منطقی صورت گرفته نباید با برخورد های خشن و نادرست پاسخ داده بشه بلکه باید با یک پاسخ منطقی توضیحات لازم ارائه بشه.

باز هم تکرار میکنم حقوق از عقاید جدا هستند و ما نباید این دو رو یکسان در نظر داشته باشیم. در صورتی که حقوق شما نقض بشه شما حق دارید از راه مناسب با فرد برخورد لازم رو داشته باشید و احترام به عقایدی که علنی شدند و در جامعه مطرح شدند یک حق نیست بلکه آزادی و آزادی بیان حق هستند.

[A.M.D.D.E.V.I.L]

بحث ما داره هی به یه طرف حرکت میکنه ولی به مقصد نمیرسه و در جا میزنه
به نظر من باید کمی در مورد آزادی بیان صحبت بشه
ممکنه احترام گذاشتن به عقیده ی دیگران لازم نباشه اما آزادی بیان برای همه حق اولیه باید باشه

یک سوال هم که برای من معما هست اینه که اگر افراد به عقیده ی هم احترام نذارن پس آیا میتونن بی احترامی کنن؟ یعنی میگم سنگسار شدن کسانی که یک ایدئولوژی رو قبول نمیکنن عمل اوکی ای هست؟


در ضمن یه چیز دیگه هم فکرمو مشغول کرده
این که واقعا خوب و بد مطلقی به نظر من وجود نداره یعنی اخلاقیات هی در حال پیشرفت هستند و کسی نمیدونه 200 سال بعد مردم چه اخلاقیاتی خواهند داشت
اما چیزی که مطلق هست اینه که فردی که بیشترین قدرت رو داشته باشه میتونه نظر خودش رو نظر قالب در جامعه بکنه و بنابراین ، فرد یا افرادی که قدرت مطلق رو در دست دارن میتونن به هر کس که میخوان بی احترامی کنن یا احترام بگذارن
چیزی که میخوام بگم اینه که از دیدگاه طبیعت هیچ طرز تفکری بر دیگری برتریت نداره. حتی اگه یکی از این تفکر ها به نظر اکثریت جامعه ی انسانی خیلی فاسد باشه
و از اینجا میخوام نتیجه بگیرم که واقعا مهم نیست که کسی به عقیده ی دیگری احترام بذاره یا نه
اما به نظر انسان ها این مسئله مهمه و بنابراین من احساس میکنم که احترام گذاشتن یا نگذاشتن به یک عقیده یک کاری هست که بیشتر به صورت احساسی انجام میگیره تا منطقی.

همین خود من الان اگه یکی بیاد بگه باید احکام زندگی مربوط به 15 16 قرن پیش در جهان امروزی اجرا بشه من بهش میخندم و "تحقیرش" میکنم
اما اگه واقعا روزی عقیده ی این فرد در جامعه همه گیر بشه من اصلا خوشحال نمیشم که این افراد بیان منو به خاطر عقیده ام تحقیر کنن و بنابراین نظر خودمو به خودم نگه میدارم

[havzhini]

یک سوال هم که برای من معما هست اینه که اگر افراد به عقیده ی هم احترام نذارن پس آیا میتونن بی احترامی کنن؟ یعنی میگم سنگسار شدن کسانی که یک ایدئولوژی رو قبول نمیکنن عمل اوکی ای هست؟

خوب نبودن همیشه قرار نیست نقطه مقابلش بد بودن باشه

یک مثال میزنم
وارد یه مکان میشید که از نظر بعضیها مقدس هست و افراد عقب عقب و با تعظیم خارج میشن حالا ایا منی که اعتقادی به این موضوع دارم باید و حتما به این صورت عمل کنم
اگر من عادی و معمولی خودم از در خارج بشم من بی احترامی کردم؟
من میگم خیر من بی احترامی نکردم و افراد اونجا اگر احساس کنن من بهشون بی احترامی کردم این احساس رو من نباید جوابگو باشم چون غلط هست و دلیلی وجود نداره من هم به چیزی که اعتقاد ندارم تعظیم کنم
ولی قرار هم نیست من اونجا افراد رو تمسخر کنم و بخندم که دارن با تعظیم خارج میشن و اگر من اینارو کنم بله بی احترامی کردم

پس منی که یک عقیده رو قبول نمیکنم یا عمل مورد پسند کسی رو انجام نمیدم این حق رو در هیچ حالتی نمیتونه به طرف مقابل بده که احساس کنه بهش بی احترامی میشه و بخواد عملی انجام بده

همین خود من الان اگه یکی بیاد بگه باید احکام زندگی مربوط به 15 16 قرن پیش در جهان امروزی اجرا بشه من بهش میخندم و "تحقیرش" میکنم
اما اگه واقعا روزی عقیده ی این فرد در جامعه همه گیر بشه من اصلا خوشحال نمیشم که این افراد بیان منو به خاطر عقیده ام تحقیر کنن و بنابراین نظر خودمو به خودم نگه میدارم

قرار نیست شما تحقیر کنید یا بخندین به عقیده یک نفر یا اکثیریت بلکه میتونید و حق دارید در مقابلش شما هم عقیده خودتون رو ابراز کنید و عقیده و نظر دیگران رو نپزیرید
بعدا هم اگر کسی نظر و عقیده شما تحقیر کرد این مشکل اونطرف هست و شما فقط میتونید درستی عقیده خودتون رو اثبات کنین

اکثریت بودن و اقلیت بودن هم هیچ تاثیری در درستی یا غلط بودن یک عقیده نداره که قرار باشه ما در مقابلش سکوت کنیم یا بپزیریمش

[MOHAMMAD_ASEMOONI]

یه سوال و خوشحال میشم همه دوستان جواب بدن :

اگر کسـی به عقیـده شما احتـرام نـذاره ( اون رو قبـول نداشتـه باشه و عقایـد شما رو نادرسـت بدونه و همـراه با عقایـد شمـا نباشـه) چه برخـوردی با اون می کنیـد ؟

و آیا حق این نوع برخـورد رو به دیگـران درباره خودتـان می دهیـد ؟

سلام
نظر شخصیم :
بنده دارم در به در دنبال کسی یا کسانی میگردم که بتونه کاری کنه که عقیده ام تغییر کنه .
همینجا عقیده و ایمان رو هم تعریف کنم از دیدگاهِ خودم :
از طریق حواس چندگانه یک سری اطلاعات به مغز میرسه .
مغز این اطلاعات رو تجزیه و تحلیل میکنه و استنتاج و نتیجه گیری میکنه .
حاصلِ این استنتاج و نتیجه گیری میشه عقیده ی فرد
ایمان هم دستاورد و محصولِ عقیده هست .
در حقیقت ایمان , اصرار و پافشاری و تمسّکِ فرد به عقیده اش هست .
برای همین هست که میگیم به عقیده ام ایمان دارم .
بنده دوستانی دارم که معتقدند فقط برای لذت بردن دارند زندگی میکنند
لذت بردنِ بدونِ حد و مرز .
میگن هر جا حد و مرزی رو رعایت کردیم فقط از روی اجبار و ناچاری یا ترس بوده .
یکیشون که خیلی هم با هم صمیمی هستیم , یه روز توی اینجور گفتگوها گفت :
اگر مطمئن بودم که تو چند میلیون دلار پول داری و من میتونم بدونِ به دردسر افتادن با کشتنت اون پولها رو تصاحب کنم و ازشون لذت ببرم , یک لحظه هم در کشتنت درنگ نمیکنم
گفت گرگها رو ببین .
با هم زندگی میکنند , با هم میرند شکار اما اگر یک لحظه احساس کنند که یکیشون ضعیف هست و قدرت دفاع از خودش رو نداره تکه پاره اش میکنند و میخورنش .
گفت روزی ده ساعت کار میکنم چون مجبورم . اگر پلیس و زندان و جریمه و مجازاتهای دیگه نبود میدونستم چطوری حقوقِ ده سال جون کندنم رو در یک روز به دست بیارم و از زندگیم لذت ببرم .
اما ترس از مجازاتها و نبودن فرصت , دست و پای من رو بسته و مجبورم کرده از قانون و مقررات پیروی کنم
==================================
بنده هم از خیلی از نعمتها محروم هستم به خاطر عقیده ام و ایمانم به عقیده ام
البته بنده هم عقل از سرم نپریده که خودم رو از بعضی از لذتها بی دلیل محروم کنم چون اصلاً انسان هرگز کاری رو مجانی انجام نداده و نمیده و نخواهد داد .
بنده هم به امید دستیابی به یه سری لذتهای دیگه حاضر شدم دست از بعضی از لذتها بکشم و طرفش نرم .
بعضی از اون لذتهای موعود ( وعده داده شده ) رو الان عملاً در زندگی بهش رسیدم مثل آرامش دائمی روان و اعتبار و آبرو و چیزهای دیگه .
اما هنوز هم هر جا کسی ادعا کنه که حرفهایی برای گفتن داره که بنده دارم مسیر اشتباه میرم , با صبر و حوصله حرفهاش و دلیلهاش رو گوش میدم
خودم هم هر جا کسی بگه توضیح بده که چی میدونی که ایم عقیده رو برات به وجود آورده , براش توضیح میدم درحالیکه خودم رو برای همه جور عکس العملی آماده کردم از قبل ( تمسخر و خنده , تحت تاثیر قرار گرفتن , بی تفاوت بودن و غیره )
چون یقین دارم که انسانِ عاقل فقط در سه چیز اختیاردارِ کامل هست
نیت
عقیده
ایمان

[V E S T A]

یه سوال و خوشحال میشم همه دوستان جواب بدن :

اگر کسـی به عقیـده شما احتـرام نـذاره ( اون رو قبـول نداشتـه باشه و عقایـد شما رو نادرسـت بدونه و همـراه با عقایـد شمـا نباشـه) چه برخـوردی با اون می کنیـد ؟

و آیا حق این نوع برخـورد رو به دیگـران درباره خودتـان می دهیـد ؟

نظر خودم درباره این سوال: من شخصا این حق رو به هر کسی میدم که عقیده من رو قبول نداشته باشه و اون رو نادرست بدونه و اجباری برای اون شخص از طرف خودم به وجود نمیارم که باید با عقیده من همراه باشه چون عقیده من درست است.. هر کسی آزاد هست هر اعتقاد و اندیشه ای داشته باشه و کسی محکوم به پذیرش اعتقاد و اندیشه دیگیری نیست.

در عوض به عنوان یک انسان چنین برخوردی رو هم انتظار دارم همانطور که اجباری در پذیرش اعتقاد من برای دیگران وجود نداره و دیگران می تونند اون رو نادرست فرض کنند و همراه من نشن، دیگران هم حق دارن اعتقادی داشته باشن که به نظر خودشون بهترین هست و نباید انتظار داشته باشن من همراهشون بشم و عقیده شون رو درست در نظر بگیرم.

---

دو ماده از اعلامیه حقوق بشر هم به همین مطلب اشاره داره :

• ماده ی ۱۸
  

هر انسانی محق به داشتن آزادی اندیشه، وجدان و دین است؛ این حق شامل آزادی دگراندیشی، تغییر مذهب [دین]، و آزادی علنی [و آشکار] کردن آئین و ابراز عقیده، چه به صورت تنها، چه به صورت جمعی یا به اتفاق دیگران، در قالب آموزش، اجرای مناسک، عبادت و دیده بانی آن در محیط عمومی و یا خصوصی است.

• ماده ی ۱۹

هر انسانی محق به آزادی عقیده و بیان است؛ و این حق شامل آزادی داشتن باور و عقیده ای بدون [نگرانی] از مداخله [و مزاحمت]، و حق جستجو، دریافت و انتشار اطلاعات و افکار از طریق هر رسانه ای بدون ملاحظات مرزی است.


همین طور قانون اساسی کشور خودمون :

اصل بیست و سوم - تفتیش عقاید ممنوع است و هیچ کس رانمی توان به صرف داشتن عقیده ای مورد تعرض و مؤاخذه قرار داد.

[KiarashMa]

شخصیت ها قابل احترام اند ولی عقاید نه

[B.Russell]

در عوض به عنوان یک انسان چنین برخوردی رو هم انتظار دارم همانطور که اجباری در پذیرش اعتقاد من برای دیگران وجود نداره و دیگران می تونند اون رو نادرست فرض کنند و همراه من نشن، دیگران هم حق دارن اعتقادی داشته باشن که به نظر خودشون بهترین هست و نباید انتظار داشته باشن من همراهشون بشم و عقیده شون رو درست در نظر بگیرم.

این مطالبی که شما و خیلی از عزیزان تو این تاپیک گفتن صرفا آرمانشهر هست ولی حقیقت نیست.
من اگر عقیده ام این باشد که با چماق بر سر شما بکوبم شما دقیقا به کدوم بخش عقیده من میخواهین احترام بذاری؟

مشکل دنیای امروز هم تقابل عقاید تمامیت خواه و عقاید مستقل هست، وگرنه تقابل عقاید مستقل که چیز خاصی نیست و هیچ مشکلی هم با هم ندارن که بخوان احترام بذارن یا نذارن.
مهم اینه در برابر یک عقیده تمامیت خواه که فقط خودش و خودش رو قبول داره و برخورد هم میکنه چیکار باید کرد.

[MOHAMMAD_ASEMOONI]

مشکل دنیای امروز هم تقابل عقاید تمامیت خواه و عقاید مستقل هست، وگرنه تقابل عقاید مستقل که چیز خاصی نیست و هیچ مشکلی هم با هم ندارن که بخوان احترام بذارن یا نذارن.
مهم اینه در برابر یک عقیده تمامیت خواه که فقط خودش و خودش رو قبول داره و برخورد هم میکنه چیکار باید کرد.

سلام .
چند راه بیشتر وجود نداره :
1- هم عقیده شدن با اونها با میل و رغبت ( تغییر عقیده ی اختیاری ) .
2- پنهان کردنِ عقیده .
3- مهاجرت به یک محله یا منطقه یا استان یا کشور دیگه .
4- تظاهر به هم عقیده بودن با اونها ( نفاق ) .
5- رعایت شرطهایِ عقیده ی قدرتمندتر برای ماندن در کنار اونها بدون تغییر عقیده ( همزیستی مسالمت آمیز ) .
6- مبارزه ی آشکارا با عقیده ی قدرتمندتر .
7- مبارزه ی مخفیانه با عقیده ی قدرتمندتر .
راهِ دیگه ای هم هست ؟

[A.M.D.D.E.V.I.L]

لازم نیست کاری انجام بشه . وقتی یک عقیده ای خیلی چرند هست به تدریج همه ی عوامل طبیعی مانع رشدش میشن . از درخت ها گرفته تا موش ها و گرگ و خرس گرفته تا آدم همه خود به خود مانع رشد بیشتر اون عقیده میشن . در نهایت هم نمیشه بیشتر از چند هزار سال دوام بیاره

[SpiralOut]

به عقاید دیگران بهتره احترام بگذاریم حتی اگر عقایدشان بسیار وقیحانه باشد. همیشه تغییرات مهم عقایدی هستند که در نگاه اکثریت زمانه وقیحانه و بی شرمانه به نظر می رسیدند. شاید در این راه مجبور شویم به عقاید جنون آمیز نیز بر خلاف میل احترام بگذاریم ولی فکر میکنم برآیند کلی بیشتر مثبت باشد تا منفی.