من سعی می کنم برات قرار بدم هری پاتر جان چه ربطی به انجمن کامپیوتر داره
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
من سعی می کنم برات قرار بدم هری پاتر جان چه ربطی به انجمن کامپیوتر داره
سلامنوشته شده توسط khaiyam
این تاپیک اول در این انجمن بود:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
من همون طور كه قول داده بودم برات قرار ميدم
-------------------------------------------------------------
From its beginnings in the 9th century, Modern Persian literature was dominated by poetry. Important poets of the 9th through the 12th century include Rudaki, noted for his qasidas (panegyrics, or written works of praise); Firdawsi, who wrote the famous epic of pre-Islamic Iran, the Shahnameh (completed in 1010); Omar Khayyam, author of the famous Rubáiyát; and Nezami, who wrote the collection known as Khamseh (Quintet). Persian poetry reached its height in the 13th and 14th centuries with mystical poets Jalal al-Din Rumi, Sa’di, and Hafiz. Subsequently, Persian literature declined, and for nearly five centuries both poetry and prose remained uninspired imitation of past masters. A literary revival began in the late 19th century and has continued to the present. Fiction, especially in the form of the short story, has emerged as a new and important genre. Modern Iranian writers include Mashid Amirshahi, Simin Daneshvar, Ismail Fassih, Houshang Golshiri, and Moshen Makhmalbaf (who also directs films). Writers may explore many themes that were prohibited prior to the 1979 revolution, such as political freedom, rebellion against authority, satire of monarchy, and fictional accounts of suffering under the Pahlavi dynasty. However, since the revolution, works deemed to be antireligious have been banned. See also Persian Literature.
Microsoft ® Encarta ® Reference Library 2005. © 1993-2004 Microsoft Corporation. All rights reserved.
Persian Literature
I INTRODUCTION
Persian Literature, literature in the Modern Persian language of the Islamic era, written in Arabic script (see Persian Language). This vast literature, marked by the predominance of poetry, is not confined to the geographic limits of Iran; it was also cultivated in Turkey and northern India. Both poetic and prose traditions remained strikingly stable for a millennium. Since the beginning of the 20th century, however, owing to the impact of Western culture, new trends have developed in the literature.
The pre-Islamic Persian literature, written in Old and Middle Persian between 650 bc and ad 650, includes the Gathas (divine songs), the most ancient of the sacred writings collectively named the Avesta; Middle Persian texts of Avesta; and epics to be recited at the court.
II CLASSICAL PERIOD
Following the Islamic conquest in the 7th century, Modern Persian gradually emerged as a literary language, incorporating an immense Arabic vocabulary and adopting Arabic script. Under the Samanids (9th-10th century) a new literary era began, and the ancient traditions of Persia merged with the culture of Islam. At the same time, in freeing Islam from an exclusive attachment to Arabic, Persian did much to universalize Islam and thus to expand and preserve it.
Persian poetry, which adopted Arabic forms, began sporadically in eastern Persia in the 9th century. Its four main genres are the epic, qasida (purpose poem), masnavi (long narrative poem), and ghazal (lyric). By the 10th century, Persian had become a mature and melodious medium—as is evident in the extant work of the versatile poet Rudaki, known as the father of Persian poetry. A few years after Rudaki's death, the Persian epic tradition, with its sources in the Avesta and Middle Persian texts, began. The first epic poet was Marvazi, who is alleged to have composed a Shah nameh (Book of Kings) in 910. This was followed by a better-known Shah nameh (975) by the 10th-century poet Daqiqi (died about 980); but the best known is that by Firdawsi, considered the great national Persian epic. Firdawsi devoted some 35 years to this monumental work of 60,000 couplets, completing it in 1010. Firdawsi's Shah nameh is a history of Persian kings from the earliest times to the death of the last Sassanid king in 651. Accounts of dynasties are followed with comments on the inevitability of change; the battle scenes are vividly depicted. Firdawsi was a superb storyteller; his characters are heroes and giants, but his language is comparatively free from hyperbole.
Very different from the epic is the qasida, a form first written by Rudaki. The majority of qasidas are panegyrics, but sometimes they are elegiac and didactic; occasionally, they deal with philosophical or biographical literature. The same rhyme is used throughout a qasida, which may be in any meter. The average length is between 60 and 100 lines, in couplets, but qasidas of more than 200 lines are not infrequent. The earliest exponents of the form, contemporaries of Firdawsi, were Unsuri (died about 1049), Asjadi, and Farrukhi, regarded as the greatest of the 400 poets alleged to have been maintained at the court of Sultan Mahmūd of Ghazna. Of the many panegyrists in the long history of Persian literature, Anvari is regarded as the foremost. An esteemed writer of philosophical qasidas is Nāser-e Khosrow (died about 1072); one of his works has been translated into English as Book of Lights (1949). Almost contemporary with Nāser-e Khosrow was Omar Khayyam, the greatest writer of the ruba'i (quatrain). He was a poet of singular originality, conveying his philosophy of life, a hedonism tempered with skepticism, through the medium of this simple, epigrammatic form.
The second half of the 13th century and the first part of the 14th are often regarded as the golden age of Persian poetry. In this period, during the Mongol invasion, lived three of Persia's greatest poets. Sa'di, Rumi, and Hafiz excelled above all in the ghazal, a passionate, sometimes mystical lyric form that, like the qasida, is composed on a single rhyme. Usually consisting of between 5 and 15 couplets, it may be written in any of a great variety of meters. The masnavi, by contrast, is a relatively long narrative poem in rhymed couplets and is a suitable vehicle for epic and romantic stories or mystical and philosophical themes. The best-known masnavis are those written by mystics. The first purported mystic masnavi was the Hadiqat al-Haqiqa (The Enclosed Garden of Truth, trans. 1911) by Sanā'i. He was followed by Attar, an exponent of the mystical doctrines of Sufism, and Rumi, whose Masnavi-ye Manavi consists of six books, containing nearly 30,000 couplets. Its basic theme is love; Rumi was chiefly concerned with problems and speculations bearing on the conduct, meaning, and purpose of life and the longing of the human soul for union with God. The Masnavi, almost every page of which moves, absorbs, and surprises the reader, is considered the most profound and the greatest work of Persian literature, perhaps of all Islamic literature. Of romantic masnavis, the best known is Khosrow o-Shirin (Khosrow and Shirin), one of five poems in the Khamseh (Quintet) of Nezami.
The period of poetic decline began as early as the 14th century. The last great classical poet was Jami, who was remarkable for the quality and the quantity of his literary work in both poetry and prose. Meantime, however, Persian poetry had been cultivated in India since the 11th century, and the romantic masnavis of the Indian poet Amir Khosrow, modeled on those of Nezami, were of high quality. In the 15th and, particularly, the 16th century, many Persian poets were attracted to the court of the great Indian moguls. The style of the Indian school, finding its way back to Persia, became the dominant model under the Safavids (16th-18th century) and was known as the Indian style (sabk-e hindi). Its greatest exponent was Sa'ib, whose poems are renowned for their imagery.
Although earlier scholars and theologians for the most part wrote their learned work in Arabic, a tradition of Persian prose also exists. One of the oldest extant pieces of Persian prose is the introduction, finished in 978, to the prose Shah nameh of Firdawsi, composed early in his career and used as the basis of his famous poem. Another is a translation, into extremely simple Persian, of the Arabic commentary on the Qur'an (Koran) by the Arabic historian Tabari, made by a group of scholars between 960 and 977. Under the Seljuks (11th-12th century), a varied prose literature of pleasing erudition flourished. The most popular genre was that of “Mirrors for Princes,” books of practical wisdom and rules of conduct. Among the early Mirrors, the Qabus-nameh, written (c. 1082) by the 11th-century ruler of Gurgan, Kaikavus ibn Iskandar, is the most attractive. In later didactic writing, the greatest prose master was Sa'di, author of the famous book of maxims (some also in verse) the Gulistan (Rose Garden, 1218).
Drama does not constitute a genre in classical Persian literature. The tazia—Shia passion plays centering on the lives of Shiite martyrs—are lacking in literary merit, but they are deeply rooted in the national consciousness. They reached a peak of popularity in the late 19th century.
III MODERN TRENDS
Toward the end of the 18th century various influences, including contact with the West, started to bring about change in Persian literature. The greatest writer of the early 19th century was Qā'im Maqām, whose well-known Mon sha'at represented a new approach to the art of letter writing. In the second half of the 19th century, the florid style characteristic of Persian prose since the 12th century began to be simplified; a change in subject matter also occurred. Works drawing attention to social and political evils in Iran were written; by the turn of the century a vigorous and lively press developed; and some pioneering serious dramas on patriotic and nationalistic themes were produced. All these activities contributed greatly to the national awakening that culminated in the constitutional revolution of 1905.
Since 1919, when the first collection of short stories in Persian appeared, it has been in this genre rather than in the novel that Persian writers have excelled; best known are M. A. Jamālzādeh, Sadiq Hidayat, Buzurq Alavi, Sadiq Chubak, and Jalal Al-e Ahmad. Hidayat, whose cynical, morbid works deeply affected the younger generation of writers, is considered one of the most significant writers of modern Iran. Since World War II, poetry has gained a new vitality. Some modern poets, following Nimā Yushij as their model, broke from tradition and experimented in blank verse. Drama in the Western sense began in the 19th century; well-known dramatists are Malkam Khan and Sa'edi, a versatile satirist.
Contributed By:
Amir Abbas Haidari
سلام
درخواست مقاله در اين تاپيك لطفا:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ادامه رو اونجا پيگيري كنين
نیاز به دیتابیسی که شامل گیاهان باشه
سلام
من نیاز به دیتابیسی دارم که خیلی از گیاهان در اون باشه دارم
ممنون
کسی نداره؟
سلام دوست عزيز
اين لينك :
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در مورد گونه هاي گياهي بومي و سازگار شده ايران هست اگر منظورتون همينه.
در ضمن لطف كنيد درخواستهاي اين چنيني رو در اين تاپيك مطرح كنيد:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
موفق و پيروز باشيد
سلام كسي مغاله در مورد مشكلات هتلداري در ايران داره ممنون
سلام دوست عزيز
اين يه لينك در مورد مشكلات هتلداري در ايران:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
و دو تا مقاله:
================================================
چالش‌هاي هتلداري كشور در گفت‌وگوهاي ايسنا با مديران و دست‌اندكاران صنعت هتلداري
سرويس: گردشگري 1384/05/19 08-10-2005 11:02:29 8405-06272: کد خبر
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران سرويس: گردشگري
كارشناسان گردشگري و اقامتي كشور در تحليل معضلات فراروي گردشگري از معضلات و مشكلات اقامتي به عنوان مشكل لاينحل اين صنعت نام مي‌برند، به ويژه آنكه اكنون از بخش دولتي به عنوان رقيب اصلي بخش خصوص و عامل اصلي شكوفا نشدن هتلداري در ايران نام برده مي‌شود.
به گزارش خبرنگار ايسنا اين در حاليست كه گزارش‌هاي ارايه شده از سوي WTO گوياي آن است كه سال 2004 ميلادي بهترين دوران براي گردشگري بين‌المللي طي 20 سال گذشته بوده و حل اين مساله از سوي دست اندركاران گردشگري ايران ناديده گرفته شده است.
يكي از اركان اصلي در بخش گردشگري هتلداري است كه نبود استاندارد و پايين بودن درآمد سرانه در كشور باعث مراجعه كمتر مردم به هتلها شده است. در اين راستا دولت بايستي به منظور افزايش تعداد گردشگران و مسافران در هتلها حمايتهاي لازم را از بخش هتلداري به عمل آورد تا به توسعه اين بخش كمك كند.
رئيس جامعه هتلداران ايلام در اين خصوص به خبرنگار ايسنا گفت: عدم توجه مسئولين به خواسته‌هاي هتلداران از معضلات اين بخش است.
وي افزود: توجه نكردن مسئولين به خواسته‌هاي هتلداران از جمله پرداخت وام بلند و كم بهره، عدم اعتناي بانكهاي عامل مخصوصا بانك رفاه كارگران از مسائل و مشكلات اين بخش است.
به گفته جعفر جهاني: كمبود مسافر و نداشتن سرمايه براي تعميرات و تجهيزات واحدهايي كه شمغول كار هستند از مشكلات هتلداري در اين استان بوده و بي‌توجهي مسئولين و كمبود مسافر و زوار باعث شده كه سرمايه‌گذاران از سرمايه‌گذاري در اين استان مايوس شوند.
رئيس جامعه هتلداران استان قزوين نيز بر اين باور است كه اولين معضل مساله كمبود هتل است كه با قولهايي كه داده شده اميدواريم يكي دو سال آينده تعداد زيادي هتل تتوسط بخش خصوصي و شركتهاي خارجي در ايران ساخته شود.
نايب رئيس جامعه هتلداران استان همدان هم به ايسنا مي‌گويد: از جمله معضلات بخش هتلداري ناهماهنگ بودن دستگاههاي اجرايي است.
حميدرضا لطفيان افزود: با توجه به شرايط بوجود آمده در همدان هيچ سرمايه‌گذاري حاضر نيست كه در ساخت هتلها و مراكز اقامتي استان سرمايه‌گذاري كند. استان همدان تا حدودي توانايي پذيرش مهمان را دارد ولي چنانچه تعداد از حد مجاز عبور كند، ما با معضل بزرگي روبرو مي‌شويم. دومين مشكل در هتداري همدان اين است كه سمينارها و همايش‌ا بيشتر در سه ماهه تابستان برگزار مي‌شود و اين امر موجب شده كه در بقيه سال هتلها خالي از مسافر شود. استان همدان در زمينه سرمايه‌گذاري بخشهاي خصوصي در بخش هتلداري آمادگي دارد تا تعداد اتاقها را افزايش دهد ولي در اين مورد نيازمند حمايتهاي اجرايي و دولتي است.
در ادامه رئيس جامعه هتلداران استان كردستان نيز ابراز مي دارد كه دولت با ارائه يارانه مي‌تواند از وضعيت ركودي هتلها جلوگيري كند.
ابراهيم صلواتي به ايسنا گفت: چنانچه دولت يارانه‌هايي را براي هتلداري در رابطه با ماليات و هزينه‌هاي جاري آنها در نظر بگيرد، مي‌توان از وضعيت ركودي كه بوجود آمده جلوگيري كرد. يكي ديگر از مشكلات هتلداري در اين استان برخوردهاي نيروي انتظامي با مسافران در زمان ورود به اين استان است. اين برخوردها در رابطه با كنترل شناسنامه و رفتارهايي است كه دور از شان يك توريست يا مسافر انجام مي‌دهند.
رئيس جامعه هتلداران استان گلستان نيز با اشاره به اينكه بازسازي هتلها باعث جذب گردشگر بيشتر مي‌شود. مي گويد:
چنانچه هتلهاي موجود در اين استان را احيا كنيم تا مطابق استانداردهاي روز شوند، باعث جذب گردشگران و مهمانان بيشتري مي‌شوند.
محمود طهماسبي‌فر افزود: استان گلستان به دليل داشتن آب و هواي مناسب در تابستان با ازدحام جمعيت روبرو است كه در اين زمينه نيازمند حمايتهاي دولت هستيم تا بتوانيم هتلهاي قديمي را بازسازي كنيم.
دست‌اندكاران هتلداري آذربايجان غربي نيز مي گويند كه نداشتن سياست واحد در زمينه‌ي هتلداري از مشكلات اين بخش است
** دبير جامعه هتلداران آذربايجان غربي بدر گفت‌وگويش با ايسنا مي افزايد: دولت يا سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري بايد از نظر امكانات مالي يارانه در اختيار هتلداران قرار دهد.
داوود ستاري گفت: طبق ماده 6 قانون سازمان توسعه گردشگري كليه‌ي عوارض ساختماني، پروانه ساخت، آب، برق و تلفن بايد با تعرفه صنعتي محاسبه شود ولي در كشور ما اصلا به اين موضوع توجه نمي‌شود.
وي ادامه دادك آموزش ماموران انتظامي در زمينه برخورد با مسافران و توريستها باعث مي‌شود جذب توريستها در كشور افزايش يابد.
دبير اتحاديه هتلداران ايران هم كه همواره مدافع تعامل بخش خصوصي با دولت در زمينه هتلداري است تاكيد مي كند كه موظفيم از هتلداري بصورت شفاف حمايت كنيم
خسرو ايرانپور گفت: با وجود مشكلات عديده در بخش هتلداري موظف هستيم بصورت شفاف از بخشهاي مربوط حمايت كنيم.
دبير اتحاديه هتلداران ايرانافزود: چنانچه رويه شفافي را در قالب چارچوبهاي مشخص در زمينه استانداردهاي هتل‌سازي اختصاص دهيم مي‌توانيم سرمايه‌هاي ملي را به نتيجه برسانيم. با توجه به اينكه عمر مفيد بسياري از هتلها رو به اتمام است بايد مساله مرمت و بازسازي مورد توجه قرار گيرد.
تهران از ديرباز با توجه به حجم روزافزون جمعيت و يايتخت بودنش با مشكلات زيادي در مراكز اقامتي و توسعه آنها مواجه بوده است. اين بار نيز رئيس اتحاديه هتلداران استان تهران تاكيد مي كند كه وضعيت هتلها در مناطق حاشيه‌اي تهران مناسب نيست.
محمدعلي فرخ‌مهر به ايسنا گفت: وضعيت هتلها به خصوص در مناطق حاشيه‌اي استان تهران چندان مطلوب نيست ولي پس از پيوستن به اتحاديه، مشمول قوانين و استانداردهايي مي‌شوند كه در ارتقاء وضعيت آنها تاثيرگذار است.
در برهه كنوني كارشناسان بر اين باورند كه توسعه توريسم خارجي تنها با گسترش توريسم خارجي امكانپذير است. يعني اگر قرار است كه در چشم انداز برنامه 20 ساله 2 ميليون گردشگر وارد ايران شوند، در اين مدت حداقل بايد 40 ميليون سفر داخلي در ايران صورت بگيرد. اما آيا در شرايطي كه اكثر هتلهاي كشور با كمبود مخاطب مواجه هستند، اين آرمان محقق خواهد شد؟
رئيس اتحاديه‌ي هتلداران استان اصفهان در اين‌باره به ايسنا مي‌گويد: نبود مشتري در طول سال، بزرگترين مشكل هتلهاي اين استان است كه يكي از دلايل اين امر، كمبود مسافرت‌هاي داخلي است.
محسن درخشان مي‌افزايد: براي رفع اين مشكل، دولت بايد طوري برنامه‌ريزي كند كه گردشگران خارجي وارد كشور شوند؛ چراكه در صورت ورود مسافران به ايران، گردش مالي در هتلها به وجود مي‌آيد و عوارض اين مكان‌ها به راحتي پرداخته مي‌شود.
درخشان، با بيان اينكه سرمايه‌گذار، تنها زماني كه از بازده‌ي اقتصادي سرمايه‌ي خود اطمينان حاصل كند، اقدام به سرمايه‌گذاري مي‌كند، اظهار كرد: افراد زيادي براي سرمايه‌گذاري به سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري مراجعه مي‌كنند؛ ولي در هنگام ساخت با عوارضي كه به سازندگان هتل تعلق مي‌گيرد، بخش خصوصي از اينگونه ساخت و سازها منصرف مي‌شود.
==========================================
هتلداران از مشكلات مي‌گويند
{ ميترا رحمانپور }
شريف جواهري مدير هتل جواهري معتقد است كه مشكل بخش گردشگري معضلي نيست كه مربوط به زمان و امروز باشد. يك بيماري درازمدت و ارثي است كه طي سه دهه گذشته انباشته شده است.او مي‌گويد: تئوريسن‌هاي برنامه‌ريز دنيا منابع درآمدزايي گردشگري را در بخشهاي ويژه و امكانات خاص و انحصاري كشورها جستجو كرده و امكان استفاده علاقه‌مندان را از آن فراهم مي‌سازند.دريا، صحرا، كوير، آسمان پر ستاره، جنگل و آثار باستاني و كهن امكان اجراي ورزش‌هاي خاص درمان، هنرهاي بومي، آداب و سنن، عشاير و اقوام و قبايل و طوايف و بالاخره دهها چيز ديگر كه ريشه در قوميت ملل و هنر و فرهنگ و تاريخ و سنت دارد مي‌تواند جاذبه‌هايي براي جذب گردشگر و انبوه علاقه‌مندان باشند و اين در حالي است كه كشور ما با برخورداري از وسعت و شرايط متنوع اقليمي، فرهنگي، هنري و كهن چند هزار ساله از تمام اين منابع ارزشمند و غني برخوردار است و در حالي كه هريك از آن مي‌تواند براي توسعه و رونق گردشگري و افزايش درآمد ارزي موثر باشد به علت عدم توجه و برنامه‌ريزي عملاً به صورت يك پديده ناشناس در بخش گردشگري كشور مطرح است.آنچه قابل مقايسه و مايه تاسف است اينست كه ديگران با برخورداري از تعداد انگشت شماري از اين منابع عملكرد صحيح و برنامه‌ريزي و عالمانه و آگاهانه در امر جذب توريست و گردشگر موفق مي‌باشند و ما با وجود دارابودن تمام آنها ناموفق و طي سالهاي دراز هيچ برنامه براي برخورداري از اين موهبت الهي نتوانسته‌ايم داشته باشيم.در طي اين سالها اگر بخشي از اين منابع مورد توجه مديريت و برنامه‌ريزان قرار گرفته در مديريت بعدي ديگران به دنبال منابع خاص ديگري رفته و كليه اقدامات انجام شده را به دست فراموشي سپرده‌اند آنچه در اين سالها پابرجا بوده و استمرار داشته حضور بخش خصوصي بوده كه انباشته از ايده‌هاي باروري بخش گردشگري است و با آن كه كارشناسان و مشاوران بخش خصوصي كم نيستند و امكان استفاده از اطلاعات وسيع و تجربيات و نصيحت آنها وجود دارد هرگز ديده نشده كه در نشست‌هاي مديريت‌هاي دولتي، چه در كار گروهي و چه در جلسات مديريتي كلان از نظرات كارشناسي آنها بهره‌برداري شود. مشكلات مهم ديگري كه در عقب افتادگي توسعه گردشگري در كشور وجود دارد بحث بروكراسي اداري است.كشور همسايه ما تركيه وقتي تصميم گرفت سياست كلي اقتصادي كشورش را بر محوريت گردشگري باشد اولين اقدامش حذف صدها امضايي بود كه در سيستم بروكراسي مانع از انجام فعاليت‌ها مي‌شد ضمن آن كه دولت الزام داشت با تغييرات مديريتي سيستم برنامه‌ريزي تغيير نكند و مديران جديد ملزم به تلاش در تكميل برنامه‌ها قبلي بودند نه با كنار گذاشتن آنها به دنبال برنامه‌هاي جديد باشند.اين سياست‌گذاري هرگز در كشور ما مورد توجه قرار نگرفت امروز مديريت موازي در بخشهاي مختلفي كه به گونه‌اي در بخش گردشگري فعال هستند هريك به تنهايي برنامه خودشان را اجرايي مي‌كنند و هرگز تلفيقي در مديريت‌هاي مختلف و يكسان سازي سيستم اجرايي نظرات و تفكرات مديريتي ديده نمي‌شود.به عنوان مثال شهرداري، وزارت امور خارجه، دفاتر نمايندگي‌هاي ايران در كشورهاي مختلف، هواپيمايي، وزارت راه و ترابري، سازمان مديريت كشوري، ادارات رفاه ارگانها و نهادهاي وابسته به سازمان‌هاي دولتي هريك براي خودشان برنامه‌هايي دارند كه اجراي آن گاه مغاير برنامه‌هاي نهادها و ارگان‌هاي وابسته به گردشگري است.ما طي سالهاي گذشته در بيان شعار در زمينه جايگاه گردشگري كشور و در مقايسه با ساير ملل چند جمله‌اي را به صورت تكرار همواره بيان داشته‌ايم كه:جزو 10 كشور توريستي جهانيم ليكن درآمدمان يك دو هزارم است ولي در عمل چه كرده‌ايم؟ بر فرض محال بگوييم اولين كشور گردشگري دنيا هستيم نتيجه حاصل كجاست؟ شعار نمي‌تواند عاملي براي توسعه بخش گردشگري باشد.اين كه چگونه از طريق يك برنامه صحيح منسجم و با استفاده از نظرات بخش خصوصي با استفاده از منابع خدادادي كه در كشور وجود دارد در رسيدن به اهداف كلان گردشگري در برنامه‌ها و چشم‌انداز 20 ساله توسعه دست يابيم اهميت دارد.ما در كشور به بازبيني سريع قوانين در خصوص تسهيلات گردشگري چه در بخش توريسم و چه در بخش گردشگري داخلي نياز داريم و حمايتهاي دولت به صورت هدايتي مي‌تواند عامل اساسي اجراي طرح‌هاي مشاركت‌ها در بخش خصوصي باشد. به طور مثال در يك ساله اخير شاهد بوديم كه ميلياردها تومان تسهيلات در بودجه برنامه چهارم توسعه به گردشگري تخصيص داده شد.از مبلغ 900 ميليارد دلار فاينانس گرفته تا يك درصد درآمدهاي استاني، از 200 ميليارد تومان تسهيلات بانكي ساير رديف‌هاي بودجه كه قانون‌گذار زمينه پرداختش را براي توسعه گردشگري كشور فراهم كرد ولي عملاً مشاهده شد كه عدم جذب اين تسهيلات مالي در طول زمان مقرر از بودجه برنامه چهارم و برنامه‌هاي آتي بودجه حذف شود.اين ضربه‌اي كه از بابت عدم توانمندي سازمان در زمينه جذب رديف‌هاي بودجه به پيكر گردشگري و خصوصاً بخش غير دولتي اين صنعت وارد خواهد شد قطعاً تاثير منفي در رشد بخش گردشگري خواهد داشت و ما اعتقاد داريم كه مديران استان‌ها در زمينه جذب رديف‌هاي بودجه تخصصي گردشگري نتوانسته‌اند در حوزه مسوولين خودشان به درستي گام بردارند و اگر ملاحظه مي‌شود كشورهاي موفق در امر گردشگري در كمترين زمان به اهداف گردشگري نايل مي‌شوند و پيشرفتي روزافزون دارند به دليل قدرت و تلاش مديراني است كه در جذب منابع موفق بوده‌اند. وي ما همواره در حال در جا زدن هستيم و اين به علت عدم تلاش مديران در اجرايي كردن جذب منابع و تزريق منابع به پيكر بيمار اين صنعت است.اقداماتي كه دولت طي سال جاري در زمينه توسعه بخش گردشگري انجام داده، اخذ مجوزها و صدور دستورالعمل‌ها در شوراي عالي گردشگري چه در زمينه در اختيار گذاشتن منابع اعم از مالي يا زيرساخت در صورت پيگيري مديران استان‌ها، با همكاري ساير بخشهاي تصميم گيرنده و با برخورداري از توان اجرايي بخش مديريت غيردولتي و تشكل‌هاي خصوصي مي‌تواند تحول شگرفي را در توسعه كلان گردشگري به همراه داشته باشد اما در اين برهه نه تنها بخش خصوصي محروم از دريافت اطلاعات و مصوبات در اين زمينه بوده كه بخش اجرايي دولتي نيز تمايلي به اطلاع‌رساني شفاف و بهره‌مندي از اقدامات مديريتي كلان از خود نشان نداده است.اين كه به طور مثال ما مي‌توانيم ويزاي ميهمانان خارجي را در مبادي ورودي فرودگاه بين‌المللي در اختيار گردشگر خارجي قرار دهيم امري نيست كه براي آگاهي گردشگران خارجي براي استفاده از اين تحول اقدامات تبليغاتي گسترده‌اي صورت گرفته باشد.از طرفي ملاحظه مي‌شود دولت به دنبال جذب سرمايه‌گذاري خارجي در زمينه توسعه گردشگري كشور گام برمي‌دارند ولي وقتي به كسري موازنه درآمدهاي ارزي كشور در خصوص خروج ارز به خارج و ورود ارز به داخل نظر مي‌اندازيم به اين نتيجه مي‌رسيم بيش از آن كه به دنبال جذب سرمايه‌گذاران خارجي باشيم بايستي تلاش در ايجاد امكانات حفظ سرمايه‌گذاران داخلي و ارزش گذاردن به سرمايه‌گذاري آنها با ايجاد زمينه‌هاي تشويقي باشيم.من اعتقاد دارم بخش خصوصي در صورت داشتن انگيزه قادر خواهد بود در رسيدن به اين اهداف موفق شود ليكن اين موفقيت در صورتي ميسر خواهد بود كه مديريت بخش گردشگري در برنامه‌هاي اجرايي، چه طولاني مدت، چه ميان‌مدت و چه كوتاه‌مدت عزم خود را جذب نمايد تا از امكانات طراحي و اجرايي بخش خصوصي بهره‌مند شود و در غير اين صورت ما باز هم براي سالهاي آتي از نظر منابع و آثار و جاذبه‌هاي توريستي دهمين كشور جهان هستيم و از نظر درآمد از يك دو هزارم هم برخوردار نخواهيم بود.محمد قانعي مديرعامل هتل آزادي به بررسي يكي از صنايع وابسته به گردشگري يعني هتلداري پرداخته و به فراز و نشيب‌هاي متعدد طي دهه‌هاي اخير اين صنعت پرداخته و مي‌گويد: در گذر ايام هتلها دوران خاصي طي كرده و مسايل عديده‌اي داشته‌اند مثلاً دوره‌اي كه هتلها به عنوان مكانهاي طاغوتي و تشريفاتي در اذهان عمومي جاي داشت و هيچ توجهي در جهت ساماندهي و به روز بودن آنها نشد كه بيشتر شامل سالهاي ابتداي پيروزي انقلاب مي‌بود كه هتلها با ركود جدي مواجه بودند و به علت بي‌توجهي و قطع كامل ورود توريست خارجي هيچ انگيزه‌اي براي ساخت، احداث يا بازسازي هتلها وجود نداشت.دوران جنگ تحميلي و دفاع مقدس كه به دليل مشكلات خاص جنگ، عدم امكان تهيه تجهيزات و نيز عدم نظارت مناسب بر ارايه خدمات و از همه مهمتر عدم تناسب عرضه و تقاضا و سيل جمعيت زائر ورودي به مشهد به عنوان شهر امن و دور از مناطق درگير جنگ و تعداد كم و ثابت هتل- اتاق و محل اقامت و دوران پس از جنگ و ايجاد ثبات نسبي براي عملي شدن تفكر احداث هتلهاي جديد و شروع صدور مجوزهاي فراوان و بدون برنامه و مطالعه براي احداث هتل- هتل آپارتمان- مهمانسرا و… دوران فروپاشي اتحاد جماهير شوروي و استقلال كشورهاي بلوك شرق و سيل توريست‌هاي ورودي از كشورهاي آسيانه ميانه و رونق جدي صنعت هتلداري در مشهد.و بالاخره دوران فعلي است كه با عدم تناسب عرضه و تقاضا براساس پيشي گرفتن عرضه از تقاضا و به بهره‌برداري رسيدن هتلها، هتل آپارتمانها، مهمانپذيرها و مهمانسراهاي اختصاصي نهادها، ارگانها و موسسات دولتي و خصوصي كه بدون برنامه مدوني احداث شده و به طور ناگهاني به صورت معضلي جدي تبعات گوناگوني براي صنعت هتلداري ايجاد كرده است.در اين دوران متاسفانه شاهد ورود افراد غير متخصص و بي‌تجربه در عرصه صنعت هتلداري هستيم كه با روشهاي غيرحرفه‌اي و غير اخلاقي و گاهاً خلاف شئونات حرفه هتلداري و ميهمانداري ضربه‌هاي جبران‌ناپذيري به اين صنعت وارد كرده‌اند كه ملموس‌ترين اين روشها استفاده از پديده زواركشي و تور زدن ميهمانان ديگر هتلها است. ارايه نرخهاي نامناسب و بسيار پايين‌تر از ارزش خدمات در بعضي از هتلها ضربه ديگري به اين صنعت است. به طور طبيعي در اين دوران هتلهايي كه نمي‌توانند سرويس خوبي ارايه نمايند يا بازاريابي مناسبي داشته باشند مسلماً از اشغال كمتري برخوردارند بارگاه امام هشتم (ع) تنها جاذبه شهر مشهد است و به نظر مي‌رسد براي پركردن اوقات فراغت زوار و گردشگران و افزايش ميانگين اقامت ميهمانان نياز به سرمايه‌گذاري و ايجاد امكانات جديد مي‌باشد.سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري به عنوان يك مركز هدايت- حمايت و نظارت بر هتلها و تاسيسات گردشگري هميشه چراغ راه ما بوده است با تمهيدات اتخاذ شده از طرف سازمان مشكلات به حداقل رسيده است.البته اميد است سازمان نوپاي گردشگري و ميراث فرهنگي بتواند عليرغم تغييرات مديريتي از تجارب متخصصين و پيشكسوتان سازمان و دست‌اندركاران صنعت هتلداري براي پيشبرد اهداف عالي خود بيشتر استفاده كند. ارايه دفترچه‌هاي استاندارد كيفيت خدمات گردشگري به هتلها اقدام بي‌سابقه و مناسبي است كه مي‌تواند راهگشاي حل بسياري از مشكلات هتلها و راهكاري براي جلوگيري از مسايل ناشي از عدم آگاهي و دسترسي به ضوابط و استانداردها باشد. ضمن اينكه در ارايه خدمات مطلوب بسيار موثر خواهد بود.بر خلاف نظر بسياري از دوستان معتقدم در ارتباط با توريست و زائر نبايد مشهد را شهري فصلي بدانيم زيرا جذبه معنوي بارگاه ملكوتي امام هشتم (ع) در تمام سال وجود دارد و منحصر به فصل و زمان خاصي نيست لذا اين ما هستيم كه مي‌توانيم پروسه جذابيت را تكميل و تثبيت كنيم. كليه رفتارها- برخوردها- حركات- معاملات و خدمات ما با اين سيل عظيم مشتاقان بايستي معناي واقعي ميهمان بودن را براي آنها تداعي بخشد تا زائر، توريست و گردشگر خود را براي ميهمان بداند، نه مشتري.شهرام حاج محمدي مديرعامل هتل پرديس نيز با بيان اينكه استان‌هاي سه گانه خراسان و به ويژه خراسان رضوي يكي از قطب‌هاي مهم گردشگري ايران است و با ارايه آمارهايي از تعداد گردشگران و زائراني كه همه ساله به اين شهر سفر مي‌نمايند گفت:مشهد با ويژگيهاي اقليمي، جغرافيايي و شرايط مساعد و مناسب زيست محيطي مي‌تواند علاوه بر قطب مهم زيارتي خاورميانه، قطب موثر سياحتي نيز باشد كه تاثير مفيدي در اقتصاد كشور دارد وي با تاكيد بر نقش بنيادي صنعت توريسم در افزايش درآمد ملي اظهار داشت اگرچه در بعضي از بخشهاي مهم اقتصاد كه شامل سه بخش: خدمات، صنعت و زيربنا مي‌باشد هنوز بعضي از ادارات و شركتهاي دولتي به بخش هتلداري با ديدي خدماتي نگاه مي‌كنند در حاليكه با نگاهي به كشورهاي پيشرفته در صنعت توريسم مانند چين، اسپانيا، ايتاليا و سوئيس متوجه خواهيم شد كه آنها چه اندازه به اين صنعت توجه دارند آنها از صنعت توريسم به عنوان صادرات نامرئي نام مي‌برند يعني بدون آنكه چيزي به خارج صادر نمايند ارز به داخل كشورشان وارد مي‌كنند وقوع جنگ تحميلي، حصر اقتصادي و نبود برنامه‌ريزي مناسب و تعدد مراجع تصميم‌گيري و اعمال سليقه در اجراي قانون اين صنعت را در شهر مشهد با معضلات گوناگوني رو به رو ساخته است. قابل ذكر است با اين كه نسبت سرمايه‌هاي كلاني كه در زمينه هتلداري صورت گرفته درآمدهاي حاصله از آن هيچگونه تناسب منطقي و معقولي ندارد يعني برگشت سرمايه صفر است كه متاسفانه در بخشي از ادارات دولتي بعضي از مسوولين به دليل عدم اطلاع و تعصبات خشك فرقي بين سرمايه‌گذار و سرمايه دار قائل نمي‌باشند و فشارهاي زيادي به سرمايه‌گذار وارد مي‌نمايد.در حالي كه به اين امر توجه نمي‌شود كه امكان داشت اين سرمايه در خارج از كشور هزينه شود و يا براي سودآوري جذب شغلهاي كاذب به كار مي‌رفت كه جزء افزايش تورم چيزي عايد جامعه نمي‌شد پس چرا بايستي كساني كه صرف سرمايه‌هاي خود به اعتبار و آباداني مملكت كمك مي‌نمايند و گروهي را جذب بازار كار نموده‌اند اينگونه پاداش بگيرند.حاج محمدي سپس با اشاره به ايام پيك مسافرتي كه مشهد ميزبان صدها هزار مسافر و زائر است گفت: بايد برنامه‌ريزي مسوولان به گونه‌اي باشد تا مشتاقان زيارت بارگاه حضرت علي‌بن موسي‌الرضا (ع) در تمام ايام سال بتوانند از نعمت زيارت برخوردار شوند و نيز شرايط اقتصادي زمينه حضور افراد بيكار ا تحت عنوان زواركش فراهم نسازد و در نهايت موجبات نارضايتي عميق زائرين و گردشگران فراهم نشود وي افزود قابل ذكر است كه در كشورهاي صاحب توريسم هزينه‌هاي آب، برق و حق و حقوق پرسنل هتل به صورت يارانه از طرف دولت تقبل و پرداخت مي‌گردد كه با ديدي به اقتصاد خرد و كلان وظيفه دولتها در دو قالب تصدي و حاكميت خلاصه مي‌گردد و به نظر مي‌رسد كه در ايران به صورت استثنائ بيشتر ديد حاكميتي اعمال گردد با اينكه در زمينه هتلداري شرح وظايف و اعمال مديريت به بخش خصوصي واگذار گرديده است ولي واقعيت انكارناپذير اين است كه اين مسئله در حد شعار باقي مانده است در حاليكه تجربه به همه نشان داده است كه بخش دولتي در زمينه درآمدزايي هتلداري تاكنون توقعي نداشته است و حتي وجود مراكز اقامتي دولتي دردسر ساز نيز بوده است. احمد نخعي مدير هتل آپارتمان ملل با بيان دلايل به چالش كشيده شدن صنعت گردشگري طي سالهاي گذشته گفت:شكي نيست كه ارتقاء صنعت گردشگري و افزايش ميزان اشغال هتلها باعث اشتغال‌زايي و رشد اقتصادي خواهد بود زيرا هتلداري از اساسي‌ترين و مهمترين صنايع وابسته توريسم به شمار مي‌آيد.سرمايه‌گذاران و مدير ان اين بخش از صنعت همواره در انتظار روزي هستند كه با تدوين روشهاي نوين و ايجاد راهكارهاي مناسب از سوي متوليان امور شعار حمايت از اين صنعت به منصه ظهور برسد. زيرا بدون داشتن ابزار و راهكار مناسب و نداشتن درآمد كافي، قادر به نوآوري نبوده و ادامه فعاليت برايشان دشوار خواهد بود.براي كسب درآمد بيشتر و كاهش هزينه‌ها در بخش هتلداري دو راه متصور است: افزايش ميزان اشغال هتل جهت كسب درآمد بيشتر از طرق مختلف مانند شركت در نمايشگاهها كه مي‌توان كشورهاي مسلمان و شيعيان را به عنوان بازار هدف در نظر گرفت. با توجه به اين راهكار سال گذشته جهت بازاريابي در دو نمايشگاه بين‌المللي جهانگردي كويت و لبنان شركت كرديم البته مشوق اصلي بنده پرداخت 50% هزينه شركت در نمايشگاه به عنوان جايزه از جانب وزارت بازرگاني بود كه البته تا به امروز دريافت نشده است.حذف ماليات و 2% عوارض شهرداري جهت كاهش هزينه‌هاي ثابت- اخيراً وزيران عضو شوراي عالي توسعه صادرات غيرنفتي تصويب نمودند كه درآمد ارزي ناشي از ارايه خدمات دفاتر و شركتهاي جهانگردي از پرداخت هرگونه عوارض و ماليات معاف مي‌باشند اگر اين مصوبه به بخش هتلداري نيز تسري پيدا كند مطمئناً باعث تشويق هتلداران و هتل آپارتمان داران به فعاليت در حوزه تورهاي ورودي و جذب جهانگردان خارجي خواهد شد.
+++++++++++++++++++++
موفق باشيد
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول
