آســمان تعطیـــل اســـت
بادهــا بیکارنـــد
ابـــرها خشـــک و خسیـــس
هــق هـــق گریـــه ی خـــود را خوردنـــد
مــن دلـــم می خواهـــد
دستمـــالی خیـــس
روی پیشانــــی تـــب دار بیابــان بکشـــم
دستمالـــم را امـــا افســـوس
نـــان ماشینـــی
در تصـــرف دارد
. . . . .
. . . . .
. . . . .
آبـــروی ده ما را بردنـــد!
گتــــوند / تابستان 57